Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#ادامه_قسمت_دلم
#از_دیکتاتوری_تا_دمکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_سوم
#آزادی_از_طریق_خشونت_؟
❓اکنون سوال این است که در این شرایط چه باید کرد؟ راه حل هایی که در اولین قدم به ذهن می رسند، غیرقابل استفاده اند؛ قانون اساسی، قوانین قضایی و افکار عمومی غالبا به سادگی از طرف دیکتاتورها نادیده گرفته می شوند. به صورتی کاملا منطقی با مشاهده بی رحمی ها، شکنجه ها، مفقود شدن ها و کشته شدن ها معمولا نتیجه گرفته می شود که تنها خشونت می تواند به دیکتاتوری ها پایان دهد.
⚠️ قربانیان خشمگین خشونت ها و اطرفیان آن ها گاهی علیرغم مشاهده عدم توازن قوا، تلاش می کنند با جمع آوری و نظم دهی به نیروهای مخالف دولت و تجهیز آن ها با تمام امکاناتی که در اختیار دارند، علیه دیکتاتوری مبارزه کنند. این مردمان با شجاعت مبارزه می کنند و هزینه های مادی و جانی بسیاری در قبال مبارزه خود می پردازند. فضیلت این مردم مثال زدنی است اما اقدامات آنان تقریبا هیچ گاه به آزادی نمی انجامد.
❌ این شورش های خشونت آمیز تنها ماشه سرکوب بیشتر مردم توسط دیکتاتور را می چکانند و توده ها را در وضعیتی بی دفاع تر از گذشته باقی می نهند.
❗️به هر شکلی که به مبارزه خشونت آمیز نگاه کنیم یک نکته همیشه به چشم می آید. در صورت انتخاب خشونت به عنوان راه مبارزه پا به میدانی نهاده ایم که دیکتاتورها در آن برتری دارند. دیکتاتورها همیشه خود را برای بکارگیری خشونت در مقیاسی خارق العاده مجهز کرده اند. دموکرات ها هر چقدر هم که دوام بیاورند، در نهایت مجبور خواهند بود تا در مقابل حقایق خشن نظامی سر تسلیم فرود آورند.
🚫 دیکتاتورها تقریبا همیشه در سخت افزار جنگی، تسلیحات، حمل و نقل و حجم نیروهای نظامی برتری دارند و آزادی خواهان تقریبا هیچ گاه، حتی با وجود ایمان و اراده راسخشان، شانسی برای پیروزی نخواهند داشت. وقتی که شورش های آزادی بخش نظامی سنتی، غیر واقع بینانه شناخته می شوند، عده ای از مخالفین بر مبارزات چریکی پافشاری می کنند. به هرحالی جنگ چریکی تقریبا هیچ گاه فایده ای برای مردم تحت ستم نداشته و راهنمای دموکراسی نبوده است.
📍مبارزه چریکی راه حلی خوبی نیست، خصوصا به این دلیل که در اکثر موارد منجر به صدمات بسیار زیاد به مردم خودی می شود. حتی در هنگامی که تئوری ها و استراتژی های دقیق درباره اهداف و آرمان های جنبش چریکی وجود دارد یا حتی این جنبش از خارج پشتیبانی می شود، تضمینی برای جلوگیری از بروز انحراف و خطا در آن وجود ندارد.
🌀 جنگ های چریکی معمولا بسیار طولانی هستند و در بسیاری از موارد، مردم غیرنظامی با تحمل رنج های انسانی و اجتماعی بسیار، توسط دولت مجبور به تغییر مکان می شوند. اگر هم جنبش های چریکی به پیروزی منجر شوند، رژیم تازه سریعا برای مقابله به مثل در برابر بازماندگان رژیم سابق، مستبدتر از آنان عمل خواهد کرد. اگر در نهایت پیروزی با چریک ها باشد، رژیم جدید به خاطر تمرکز بسیار بالایی نیروهای نظامی، و ضعف یا نابودی گروه های مستقل اجتماعی، و موسسات آن ها در طول مبارزه - که اعضای حیاتی جامعه ای آزاد هستند - دیکتاتورمآبانه تر از حکومت قبلی خواهد بود. مخالفین دیکتاتوری باید به دنبال راه حلی دیگری باشند.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#ادامه_قسمت_دلم
#از_دیکتاتوری_تا_دمکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_سوم
#آزادی_از_طریق_خشونت_؟
❓اکنون سوال این است که در این شرایط چه باید کرد؟ راه حل هایی که در اولین قدم به ذهن می رسند، غیرقابل استفاده اند؛ قانون اساسی، قوانین قضایی و افکار عمومی غالبا به سادگی از طرف دیکتاتورها نادیده گرفته می شوند. به صورتی کاملا منطقی با مشاهده بی رحمی ها، شکنجه ها، مفقود شدن ها و کشته شدن ها معمولا نتیجه گرفته می شود که تنها خشونت می تواند به دیکتاتوری ها پایان دهد.
⚠️ قربانیان خشمگین خشونت ها و اطرفیان آن ها گاهی علیرغم مشاهده عدم توازن قوا، تلاش می کنند با جمع آوری و نظم دهی به نیروهای مخالف دولت و تجهیز آن ها با تمام امکاناتی که در اختیار دارند، علیه دیکتاتوری مبارزه کنند. این مردمان با شجاعت مبارزه می کنند و هزینه های مادی و جانی بسیاری در قبال مبارزه خود می پردازند. فضیلت این مردم مثال زدنی است اما اقدامات آنان تقریبا هیچ گاه به آزادی نمی انجامد.
❌ این شورش های خشونت آمیز تنها ماشه سرکوب بیشتر مردم توسط دیکتاتور را می چکانند و توده ها را در وضعیتی بی دفاع تر از گذشته باقی می نهند.
❗️به هر شکلی که به مبارزه خشونت آمیز نگاه کنیم یک نکته همیشه به چشم می آید. در صورت انتخاب خشونت به عنوان راه مبارزه پا به میدانی نهاده ایم که دیکتاتورها در آن برتری دارند. دیکتاتورها همیشه خود را برای بکارگیری خشونت در مقیاسی خارق العاده مجهز کرده اند. دموکرات ها هر چقدر هم که دوام بیاورند، در نهایت مجبور خواهند بود تا در مقابل حقایق خشن نظامی سر تسلیم فرود آورند.
🚫 دیکتاتورها تقریبا همیشه در سخت افزار جنگی، تسلیحات، حمل و نقل و حجم نیروهای نظامی برتری دارند و آزادی خواهان تقریبا هیچ گاه، حتی با وجود ایمان و اراده راسخشان، شانسی برای پیروزی نخواهند داشت. وقتی که شورش های آزادی بخش نظامی سنتی، غیر واقع بینانه شناخته می شوند، عده ای از مخالفین بر مبارزات چریکی پافشاری می کنند. به هرحالی جنگ چریکی تقریبا هیچ گاه فایده ای برای مردم تحت ستم نداشته و راهنمای دموکراسی نبوده است.
📍مبارزه چریکی راه حلی خوبی نیست، خصوصا به این دلیل که در اکثر موارد منجر به صدمات بسیار زیاد به مردم خودی می شود. حتی در هنگامی که تئوری ها و استراتژی های دقیق درباره اهداف و آرمان های جنبش چریکی وجود دارد یا حتی این جنبش از خارج پشتیبانی می شود، تضمینی برای جلوگیری از بروز انحراف و خطا در آن وجود ندارد.
🌀 جنگ های چریکی معمولا بسیار طولانی هستند و در بسیاری از موارد، مردم غیرنظامی با تحمل رنج های انسانی و اجتماعی بسیار، توسط دولت مجبور به تغییر مکان می شوند. اگر هم جنبش های چریکی به پیروزی منجر شوند، رژیم تازه سریعا برای مقابله به مثل در برابر بازماندگان رژیم سابق، مستبدتر از آنان عمل خواهد کرد. اگر در نهایت پیروزی با چریک ها باشد، رژیم جدید به خاطر تمرکز بسیار بالایی نیروهای نظامی، و ضعف یا نابودی گروه های مستقل اجتماعی، و موسسات آن ها در طول مبارزه - که اعضای حیاتی جامعه ای آزاد هستند - دیکتاتورمآبانه تر از حکومت قبلی خواهد بود. مخالفین دیکتاتوری باید به دنبال راه حلی دیگری باشند.
🆔👉 @iran_novin1
