⭕️ حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس ایران:
«#اسماعیل_بخشی #شکنجه نشده است، بلکه در #حین_دستگیری و انتقال با ماموران #درگیر شده است.
در فیلم اعترافات او دیدیم که می‌گفت #وابسته_به_یک_حزب_کمونیست است.»
رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس ایران در مصاحبه با خبرگزاری خانه ملت گفت:
«با شخص وزیر اطلاعات و معاونان و مدیرکل اطلاعات خوزستان در کمیسیون امنیت جلسه گذاشتیم، برای ما مشخص شد در مورد اسماعیل بخشی شکنجه‌ای در کار نبوده اما در حین دستگیری و انتقال درگیری رخ داده است.»
او تاکید کرد که:
«وزیر اطلاعات و مدیرکل اطلاعات خوزستان در کمیسیون امنیت ملی مجلس رسما اعلام کردند که در مورد اسماعیل بخشی هیچگونه شکنجه‌ای صورت نگرفته است. اینها جوسازی رسانه‌های خارجی در این مورد است.»
اسماعیل بخشی در پستی اینستاگرامی اعلام کرده بود که در مدت بازداشت شکنجه روانی و جسمی شده و مکالمات خصوصی او شنود شده است.
وکیل آقای بخشی اعلام کرده بود که موکلش برای تکذیب ادعای شکنجه‌اش زیر فشار است.
👇👇👇
پ ن
چند نکته حائز اهمیت است :
اینکه همه میدانند آنچه در اعترافات گفته میشود دقیقا خواسته و نظر بازجویان هست و آنها هستند که با هدف خاص خود و با شکنجه و ضرب و شتم شخص را به اعتراف به آنچه میخواهد ارائه کنند، مجبور میکنند . پس همین اعترافات نشان اشکار شکنجه هست والا کسی بر علیه خود اعتراف نمی کند و بازجو باید اسناد و مدارک محکم بر ادعای خود ارائه کند و این اعترافات بلحاظ اخد شدن در محیطی بسته و تحت شکنجه، فاقد ارزش و اعتبار هست .
این چیزی است نمایندگان قادر به پذیرش و بیان ان نیستند .
تاریخ اعتراف گیری های اجباری در ٤٠ سال گذشته از همان اولین سال آشکار هست تا جایی که افراد مجبور به اعتراف به روابط نامشروع و جاسوسی و ... هم میکنند .
لذا اولا این اعترافات فاقد ارزش هستند
دوم هرآنچه در اعترافات بیان میشود دقیقا خواسته و هدفی است که حاکمیت و بازجوها دارند . یعنی آن مطالب در واقع اعترافات خود بازجویان هستند نه اعترافات واقعی افراد تحت شکنجه.
نکته مهم اینکه بخشی اعتراف کرده به گروهی کمونیست مربوط هست .
یعنی نتیجه این است که این ارتباط در واقع هیچ وجود واقعی ندارد و خواسته و هدف بازجویان هست که میخواهند به شخص ان اعتراف کند.
حال سوال اینجاست :
چرا بازجویان سعی دارند جنبش حق طلبی کارگران را به کمونیستها مرتبط کنند ؟
براستی این خواسته ناشی از وحشتی است که حکومت از جنبش ملی و حق طلب ایرانی ها دارد و حاضر هست خود را با کمونیستها که ارتباط حسنه نانوشته درونی با آنها دارد، طرف کند، چون خطری از آنها متوجه رژیم نیست؛ اما حاضر نیست قبول کند این ملت یکپارچه ایران هست که بر علیه آخوندها خیزش کرده است و از این ملگرایی ایرانگرا وحشت دارد و میداند که شعارهای مختلفی مانند #رضاشاه_روحت_شاه یا #ایران_که_شاه_نداره_حساب_کتاب_نداره و #رضاشاه_معذرت_معذرت و این گونه شعارها هست که تیشه به ریشه حکومت آخوندی میزند .
لذا تلاش دارد بهرنحو ممکن این جنبش را به کمونیستها متصل کند و برای فرار از واقعیت اجتماعی میخواهد اعتراف بستگی به کمونیست را از بخشی و از دیگر بازداشتی ها بگیرد .
آشکار هست :
اولا : اعترافات به زور شکنجه هست
دوم : هرآنچه در اعترافات بیان شده دقیقا خلاف واقع و آنها خواسته و مقصود اعتراف گیران هست نه حقیقتی که حقیقت شکنجه شده گان باشد .
«#اسماعیل_بخشی #شکنجه نشده است، بلکه در #حین_دستگیری و انتقال با ماموران #درگیر شده است.
در فیلم اعترافات او دیدیم که می‌گفت #وابسته_به_یک_حزب_کمونیست است.»
رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس ایران در مصاحبه با خبرگزاری خانه ملت گفت:
«با شخص وزیر اطلاعات و معاونان و مدیرکل اطلاعات خوزستان در کمیسیون امنیت جلسه گذاشتیم، برای ما مشخص شد در مورد اسماعیل بخشی شکنجه‌ای در کار نبوده اما در حین دستگیری و انتقال درگیری رخ داده است.»
او تاکید کرد که:
«وزیر اطلاعات و مدیرکل اطلاعات خوزستان در کمیسیون امنیت ملی مجلس رسما اعلام کردند که در مورد اسماعیل بخشی هیچگونه شکنجه‌ای صورت نگرفته است. اینها جوسازی رسانه‌های خارجی در این مورد است.»
اسماعیل بخشی در پستی اینستاگرامی اعلام کرده بود که در مدت بازداشت شکنجه روانی و جسمی شده و مکالمات خصوصی او شنود شده است.
وکیل آقای بخشی اعلام کرده بود که موکلش برای تکذیب ادعای شکنجه‌اش زیر فشار است.
👇👇👇
پ ن
چند نکته حائز اهمیت است :
اینکه همه میدانند آنچه در اعترافات گفته میشود دقیقا خواسته و نظر بازجویان هست و آنها هستند که با هدف خاص خود و با شکنجه و ضرب و شتم شخص را به اعتراف به آنچه میخواهد ارائه کنند، مجبور میکنند . پس همین اعترافات نشان اشکار شکنجه هست والا کسی بر علیه خود اعتراف نمی کند و بازجو باید اسناد و مدارک محکم بر ادعای خود ارائه کند و این اعترافات بلحاظ اخد شدن در محیطی بسته و تحت شکنجه، فاقد ارزش و اعتبار هست .
این چیزی است نمایندگان قادر به پذیرش و بیان ان نیستند .
تاریخ اعتراف گیری های اجباری در ٤٠ سال گذشته از همان اولین سال آشکار هست تا جایی که افراد مجبور به اعتراف به روابط نامشروع و جاسوسی و ... هم میکنند .
لذا اولا این اعترافات فاقد ارزش هستند
دوم هرآنچه در اعترافات بیان میشود دقیقا خواسته و هدفی است که حاکمیت و بازجوها دارند . یعنی آن مطالب در واقع اعترافات خود بازجویان هستند نه اعترافات واقعی افراد تحت شکنجه.
نکته مهم اینکه بخشی اعتراف کرده به گروهی کمونیست مربوط هست .
یعنی نتیجه این است که این ارتباط در واقع هیچ وجود واقعی ندارد و خواسته و هدف بازجویان هست که میخواهند به شخص ان اعتراف کند.
حال سوال اینجاست :
چرا بازجویان سعی دارند جنبش حق طلبی کارگران را به کمونیستها مرتبط کنند ؟
براستی این خواسته ناشی از وحشتی است که حکومت از جنبش ملی و حق طلب ایرانی ها دارد و حاضر هست خود را با کمونیستها که ارتباط حسنه نانوشته درونی با آنها دارد، طرف کند، چون خطری از آنها متوجه رژیم نیست؛ اما حاضر نیست قبول کند این ملت یکپارچه ایران هست که بر علیه آخوندها خیزش کرده است و از این ملگرایی ایرانگرا وحشت دارد و میداند که شعارهای مختلفی مانند #رضاشاه_روحت_شاه یا #ایران_که_شاه_نداره_حساب_کتاب_نداره و #رضاشاه_معذرت_معذرت و این گونه شعارها هست که تیشه به ریشه حکومت آخوندی میزند .
لذا تلاش دارد بهرنحو ممکن این جنبش را به کمونیستها متصل کند و برای فرار از واقعیت اجتماعی میخواهد اعتراف بستگی به کمونیست را از بخشی و از دیگر بازداشتی ها بگیرد .
آشکار هست :
اولا : اعترافات به زور شکنجه هست
دوم : هرآنچه در اعترافات بیان شده دقیقا خلاف واقع و آنها خواسته و مقصود اعتراف گیران هست نه حقیقتی که حقیقت شکنجه شده گان باشد .