Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
قسمت دوم
#حقوق_بشر
تمام انسان ها با حقوق مسلمى به دنيا مى آيند. اين حقوق به مردم اجازه مى دهد كه زندگى شرافتمندانه اى را پيشه كنند بنابراين هيچ حكومتى نمى تواند اين حقوق را اعطا كند، ولى تمام حكومت ها موظف به حفظ آن هستند. آزادى كه بر پايه عدل، بردباری، شرافت و احترام بدون در نظر گرفنت قوميت، مذهب، ارتباط سياسى يا موقعيت اجتماعى شكل مى گريد به مردم اجازه مى دهد تا در پى اين حقوق اصولى باشند. در حالى كه نظام هاى استبدادى حقوق بشر را نفى مى كنند، جوامع
آزاد براى رسيدن به آن همواره در تلاش اند.
٭ تمام موارد حقوق بشر به يكديگر وابسته و تفكيك ناپذير هستند؛ آنان جنبه هاى بی شمار هستى انسان از جمله مسايل اجتماعی ، سياسى و اقتصادى
را در بر مى گريند. از ميان پذيرفته شده ترين آن ها مى توان به موارد زير اشاره كرد:
٭ همه مردم بايد حق داشتن عقیده و بيان آن را به صورت فردى و يا از طريق انجمن هاى صلح آميز داشته باشند. جوامع آزاد “زمینه ابراز عقیده” را بوجود می آورند كه در آن افراد درباره هر موضوعى كه مايل باشند، به تبادل نظر بپردازند.
٭ تمام مردم بايد حق مشاركت در حكومت را دارا باشند. حكومت ها بايد به وضع قوانينى در حمايت از حقوق بشر بپردازند و در عني حال دستگاههاى
قضايى بايد اين قوانین را به صورت يكسان براى مردم به اجرا در آورند.
٭ آزادى در برابر بازداشت خودسرانه، حبس و شكنجه — چه فرد مورد نظر از مخالفان حزب صاحب قدرت باشد، چه اقليت قومى و چه جنايتكاری عادى — از حقوق اوليه بشر به شمار مى رود. نیروى پليس كارآمد در عین حال كه براى
تمام شهروندان احترام قايل است، قوانیي كشور را جارى مى سازد.
٭ در كشورهايى با قوميت هاى گوناگون، اقليت هاى مذهبى و قومى بايد بدون نگرانى از تهمت هاى اكرثيت مردم، در استفاده از زبان و حفظ سنت هايشان آزاد باشند. حكومت ها بايد در عین احترام به خواست اكرثيت، به حقوق اقليت ها نيز توجه داشته باشند.
٭ تمام مردم بايد امكان داشتن كار، امرار معاش و حمايت از خانواده هايشان را داشته باشند.
٭ لازم است كه از كودكان حمايت ويژه به عمل آيد. آنان بايد حداقل به آموزش ابتدايی، تغذيه درست و بهداشت دسترسى داشته باشند.
٭ براى حفظ حقوق بشر لازم است كه شهروندان هر جامعه آزاد، هوشيار باشند.
#مسئوليت_شهروندان
— به شکل مشاركت فعال، ضامن پاسخگو ماندن حكومت در برابر مردم است.
خانواده كشورهاى آزاد به فعاليت در زمينه حفظ حقوق بشر متعهد است.
آنان از طريق چندين معاهده و قرارداد بني المللى درباره حقوق بشر به اين تعهد، رسميت مى بخشند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
قسمت دوم
#حقوق_بشر
تمام انسان ها با حقوق مسلمى به دنيا مى آيند. اين حقوق به مردم اجازه مى دهد كه زندگى شرافتمندانه اى را پيشه كنند بنابراين هيچ حكومتى نمى تواند اين حقوق را اعطا كند، ولى تمام حكومت ها موظف به حفظ آن هستند. آزادى كه بر پايه عدل، بردباری، شرافت و احترام بدون در نظر گرفنت قوميت، مذهب، ارتباط سياسى يا موقعيت اجتماعى شكل مى گريد به مردم اجازه مى دهد تا در پى اين حقوق اصولى باشند. در حالى كه نظام هاى استبدادى حقوق بشر را نفى مى كنند، جوامع
آزاد براى رسيدن به آن همواره در تلاش اند.
٭ تمام موارد حقوق بشر به يكديگر وابسته و تفكيك ناپذير هستند؛ آنان جنبه هاى بی شمار هستى انسان از جمله مسايل اجتماعی ، سياسى و اقتصادى
را در بر مى گريند. از ميان پذيرفته شده ترين آن ها مى توان به موارد زير اشاره كرد:
٭ همه مردم بايد حق داشتن عقیده و بيان آن را به صورت فردى و يا از طريق انجمن هاى صلح آميز داشته باشند. جوامع آزاد “زمینه ابراز عقیده” را بوجود می آورند كه در آن افراد درباره هر موضوعى كه مايل باشند، به تبادل نظر بپردازند.
٭ تمام مردم بايد حق مشاركت در حكومت را دارا باشند. حكومت ها بايد به وضع قوانينى در حمايت از حقوق بشر بپردازند و در عني حال دستگاههاى
قضايى بايد اين قوانین را به صورت يكسان براى مردم به اجرا در آورند.
٭ آزادى در برابر بازداشت خودسرانه، حبس و شكنجه — چه فرد مورد نظر از مخالفان حزب صاحب قدرت باشد، چه اقليت قومى و چه جنايتكاری عادى — از حقوق اوليه بشر به شمار مى رود. نیروى پليس كارآمد در عین حال كه براى
تمام شهروندان احترام قايل است، قوانیي كشور را جارى مى سازد.
٭ در كشورهايى با قوميت هاى گوناگون، اقليت هاى مذهبى و قومى بايد بدون نگرانى از تهمت هاى اكرثيت مردم، در استفاده از زبان و حفظ سنت هايشان آزاد باشند. حكومت ها بايد در عین احترام به خواست اكرثيت، به حقوق اقليت ها نيز توجه داشته باشند.
٭ تمام مردم بايد امكان داشتن كار، امرار معاش و حمايت از خانواده هايشان را داشته باشند.
٭ لازم است كه از كودكان حمايت ويژه به عمل آيد. آنان بايد حداقل به آموزش ابتدايی، تغذيه درست و بهداشت دسترسى داشته باشند.
٭ براى حفظ حقوق بشر لازم است كه شهروندان هر جامعه آزاد، هوشيار باشند.
#مسئوليت_شهروندان
— به شکل مشاركت فعال، ضامن پاسخگو ماندن حكومت در برابر مردم است.
خانواده كشورهاى آزاد به فعاليت در زمينه حفظ حقوق بشر متعهد است.
آنان از طريق چندين معاهده و قرارداد بني المللى درباره حقوق بشر به اين تعهد، رسميت مى بخشند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#آزادی_بیان
آزادی گفتار و بيان به ويژه در زمينه مسايل سياسی و ساير مسايل مربوط به عموم، شريان اصلی هر حكومت مردم سالار است.
حكومت های مردم سالار بر محتويات بيشتر اظهارات مکتوب و سخنرانی ها نظارت ندارند.
بدين ترتيب در حكومتهای مردم سالار معمولا صداهای متفاوت، نظرات و عقايد متفاوت يا حتی متضاد با حكومت را بیان می کنند.
طبق باور نظريه پردازان مردم سالاری، مذاكره باز و آزاد معمولا به بهترين انتخاب ختم می شود و احتمال دوری از خطا در آن بيشتر است.
٭ اتکاء مردم سالاری بر شهروندان تحصیل کرده و آگاهی است كه دسترسی آنان به اطلاعات، امكان مشاركتشان را در زندگی معمول جامعه شان و نيز انتقاد از مقامات حكومتی نابخرد و مستبد و يا
تدابیری از این قبیل به كامل ترين شكل ممكن فراهم می سازد. شهروندان و نمايندگان منتخب آنها می دانند كه مردم سالاری بر پايه دسترسی کامل به نظرات، داده ها و عقايد بدون مميزی استوار است.
٭ برای اين كه مردم آزاد بتوانند بر خود حكومت كنند لازم است كه در گفتار و نوشتار آزاد باشند تا بتوانند پیوسته نظراتشان را آزادانه، برای همگان اعلام نمايند.
٭ اصل آزادی بيان بايد توسط قانون اساسی مردم سالار حفاظت شود تا از مميزی اجباری بخشهای قانونگذار يا اجرايی حكومت جلوگیری به عمل آيد.
٭ حمايت از آزادی بيان اصطلاحا حقوق منفی خوانده می شود و بر خلاف اقدامات مستقيمی كه حقوق به اصطلاح مثبت هستند به سادگی از حكومت می
خواهد تا از محدود نمودن بيان بپرهيزد. در بيشتر موارد، مقامات حكومت مردم سالار مداخله ای در محتوای بيانات، نوشته ها و گفتار جامعه ندارند.
٭ اعتراضات، محکی برای حكومت های مردم سالار به شمار می روند – بنابراين حق گردهمایی آرام حقی ضروری است و نقش لازمی را در تسهيل كاربرد آزادی بيان ايفا می كند. جامعه مدنی برای افرادی كه با برخی ازمسايل مخالفت شديد دارند امكان برگزاری مجادلات تند را فراهم می سازد.
٭ آزادی بيان يك حق لازم است، اما كافی نيست و نمی تواند در توجيه خشونت، تهمت، هتك حرمت، خرابكاری يا گفتار مستهجن به كار آيد. حكومت های تثبيت شده مردم سالار معمولا برای توجيه
منع سخنرانی هايی كه ممكن است باعث بروز خشونت شوند يا پيشينه ديگران را بدون صحت خدشه دار منايند يا موجب براندازی حكومتی مشروط گردند يا رفتار مستهجن را گسترش دهند بايد در معرض تهديدی جدی و شدید باشند. بيشتر حكومت های مردم سالار همچنني از بياناتی كه موجب بروز خشونت نژادی يا قومی شود مامنعت به عمل می آورند.
٭ مشكل موجود بر سر راه مردم سالاری، برقرای تعادل بین دفاع از آزادی بيان ، گردهمایی و مقابله با بياناتی است كه به طور واقعی از خشونت، ارعاب و خرابكاری حمايت به عمل می آورند.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#آزادی_بیان
آزادی گفتار و بيان به ويژه در زمينه مسايل سياسی و ساير مسايل مربوط به عموم، شريان اصلی هر حكومت مردم سالار است.
حكومت های مردم سالار بر محتويات بيشتر اظهارات مکتوب و سخنرانی ها نظارت ندارند.
بدين ترتيب در حكومتهای مردم سالار معمولا صداهای متفاوت، نظرات و عقايد متفاوت يا حتی متضاد با حكومت را بیان می کنند.
طبق باور نظريه پردازان مردم سالاری، مذاكره باز و آزاد معمولا به بهترين انتخاب ختم می شود و احتمال دوری از خطا در آن بيشتر است.
٭ اتکاء مردم سالاری بر شهروندان تحصیل کرده و آگاهی است كه دسترسی آنان به اطلاعات، امكان مشاركتشان را در زندگی معمول جامعه شان و نيز انتقاد از مقامات حكومتی نابخرد و مستبد و يا
تدابیری از این قبیل به كامل ترين شكل ممكن فراهم می سازد. شهروندان و نمايندگان منتخب آنها می دانند كه مردم سالاری بر پايه دسترسی کامل به نظرات، داده ها و عقايد بدون مميزی استوار است.
٭ برای اين كه مردم آزاد بتوانند بر خود حكومت كنند لازم است كه در گفتار و نوشتار آزاد باشند تا بتوانند پیوسته نظراتشان را آزادانه، برای همگان اعلام نمايند.
٭ اصل آزادی بيان بايد توسط قانون اساسی مردم سالار حفاظت شود تا از مميزی اجباری بخشهای قانونگذار يا اجرايی حكومت جلوگیری به عمل آيد.
٭ حمايت از آزادی بيان اصطلاحا حقوق منفی خوانده می شود و بر خلاف اقدامات مستقيمی كه حقوق به اصطلاح مثبت هستند به سادگی از حكومت می
خواهد تا از محدود نمودن بيان بپرهيزد. در بيشتر موارد، مقامات حكومت مردم سالار مداخله ای در محتوای بيانات، نوشته ها و گفتار جامعه ندارند.
٭ اعتراضات، محکی برای حكومت های مردم سالار به شمار می روند – بنابراين حق گردهمایی آرام حقی ضروری است و نقش لازمی را در تسهيل كاربرد آزادی بيان ايفا می كند. جامعه مدنی برای افرادی كه با برخی ازمسايل مخالفت شديد دارند امكان برگزاری مجادلات تند را فراهم می سازد.
٭ آزادی بيان يك حق لازم است، اما كافی نيست و نمی تواند در توجيه خشونت، تهمت، هتك حرمت، خرابكاری يا گفتار مستهجن به كار آيد. حكومت های تثبيت شده مردم سالار معمولا برای توجيه
منع سخنرانی هايی كه ممكن است باعث بروز خشونت شوند يا پيشينه ديگران را بدون صحت خدشه دار منايند يا موجب براندازی حكومتی مشروط گردند يا رفتار مستهجن را گسترش دهند بايد در معرض تهديدی جدی و شدید باشند. بيشتر حكومت های مردم سالار همچنني از بياناتی كه موجب بروز خشونت نژادی يا قومی شود مامنعت به عمل می آورند.
٭ مشكل موجود بر سر راه مردم سالاری، برقرای تعادل بین دفاع از آزادی بيان ، گردهمایی و مقابله با بياناتی است كه به طور واقعی از خشونت، ارعاب و خرابكاری حمايت به عمل می آورند.
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#مطبوعات_آزاد
در جامعه مردم سالار، مطبوعات نبايد زير نظر حکومت کار کنند.
در دولت هاى مردم سالار، نه وزارت اطلاعاتی براى کنترل مطالب روزنامه ها يا فعاليت خبرنگاران وجود دارد، نه شروطى براى بررسى صلاحيت خبرنگاران و نه اجبارى براى اين که خبرنگاران به اتحاديه هاى زير نظر حکومت بپيوندند.
مطبوعات آزاد، مردم را آگاه مى سازند، مسئولین را مورد سوال قرار مى دهند و شرايطى را براى مباحثات منطقه اى و سراسری فراهم مى کنند.
حکومت هاى مردم سالار به مطبوعات آزاد پال و پر مى دهند.
سيستم قضايى مستقل، جامعه مدنی تحت حاکميت قانون و بيان آزاد همگى از مطبوعات آزاد حمايت مى کنند.
مطبوعات آزاد بايد از حمايت قانون برخوردار باشند.
٭ در حکومت هاى مردم سالار، دولت مسئول اعمالش است. به همین دليل شهروندان انتظار دارند از تصميماتی که دولت به نمايندگى از آن ها مى گیرد با خبر شوند.
مطبوعات با نظارت بر دولت، “حق آگاهى” مردم را با فراهم کردن شرايطى براى زير سوال بردن دولت و سياستهاى آن تامني مى کنند.
حکومت هاى مردم سالار براى روزنامه نگاران امکان دسترسى به نشست های عمومى و اسناد ملى را فراهم مى کنند.
آنها محدوديت از پيش تعيین شده اى براى گفته ها يا نوشته هاى روزنامه نگاران قايل منى شوند.
٭ لازم است که مطبوعات در مورد خود نيز عملکردى مسئولانه داشته باشند.
مطبوعات از طريق :
انجمن هاى حرفه ای،
شوراهاى مستقل مطبوعات
و "منايندگان ويژه"
يا منتقدان درون سازمانی که شکايات مردمى را بررسى مى کنند، مسئول رسيدگى به شکايات مربوط به زياده روى هايشان هستند و به اين ترتيب مسئوليت پاسخگويى آن ها از درون حفظ مى شود.
٭ مردم سالارى نيازمند انتخاب و تصميم گیري مردم است.
براى جلب اعتماد مردم نسبت به مطبوعات، روزنامه نگاران بايد گزارش هايى حقيقى بر مبناى منابع معتبر و اطلاعات موثق تهيه کنند. سرقت ادبى يا گزارش دروغني، مخالف با سازندگى مطبوعات آزاد است.
٭ مطبوعات براى جداسازى جمع آورى اطلاعات و نشر آن ها از شیوه هاى نگارش سفارشی بايد هيئت تحريريه اى به دور از نفوذ حکومت داشته باشند.
٭ روزنامه نگاران نبايد تحت تاثیر عقايد مردم قرار گیرند و لازم است تا میتوانند به دنبال حقيقت باشند.
مردم سالارى به مطبوعات اجازه مى دهد تا بدون ترس از دولت يا به نفع آن به جمع آورى خبر و اطلاع رسانی بپردازند.
٭ در حکومت هاى مردم سالار کشمکشى پايان ناپذير بین دو حق مهم وجود دارد.
يکى از اين حقوق وظيفه دولت در حفظ امنيت ملى
و ديگرى حق آگاهى مردم با تکيه بر قابليت روزنامه نگاران در دسترسى به اطلاعات است.
لازم است که حکومت ها گه گاه دسترسى به برخى از اطلاعاتی را که براى انتشار عمومى بسيار حساس تلقى مى شوند محدود سازند.
اما روزنامه نگاران در حکومت هاى مردم سالار کاملا حق دارند که اين مسايل را پى گیرى کنند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#مطبوعات_آزاد
در جامعه مردم سالار، مطبوعات نبايد زير نظر حکومت کار کنند.
در دولت هاى مردم سالار، نه وزارت اطلاعاتی براى کنترل مطالب روزنامه ها يا فعاليت خبرنگاران وجود دارد، نه شروطى براى بررسى صلاحيت خبرنگاران و نه اجبارى براى اين که خبرنگاران به اتحاديه هاى زير نظر حکومت بپيوندند.
مطبوعات آزاد، مردم را آگاه مى سازند، مسئولین را مورد سوال قرار مى دهند و شرايطى را براى مباحثات منطقه اى و سراسری فراهم مى کنند.
حکومت هاى مردم سالار به مطبوعات آزاد پال و پر مى دهند.
سيستم قضايى مستقل، جامعه مدنی تحت حاکميت قانون و بيان آزاد همگى از مطبوعات آزاد حمايت مى کنند.
مطبوعات آزاد بايد از حمايت قانون برخوردار باشند.
٭ در حکومت هاى مردم سالار، دولت مسئول اعمالش است. به همین دليل شهروندان انتظار دارند از تصميماتی که دولت به نمايندگى از آن ها مى گیرد با خبر شوند.
مطبوعات با نظارت بر دولت، “حق آگاهى” مردم را با فراهم کردن شرايطى براى زير سوال بردن دولت و سياستهاى آن تامني مى کنند.
حکومت هاى مردم سالار براى روزنامه نگاران امکان دسترسى به نشست های عمومى و اسناد ملى را فراهم مى کنند.
آنها محدوديت از پيش تعيین شده اى براى گفته ها يا نوشته هاى روزنامه نگاران قايل منى شوند.
٭ لازم است که مطبوعات در مورد خود نيز عملکردى مسئولانه داشته باشند.
مطبوعات از طريق :
انجمن هاى حرفه ای،
شوراهاى مستقل مطبوعات
و "منايندگان ويژه"
يا منتقدان درون سازمانی که شکايات مردمى را بررسى مى کنند، مسئول رسيدگى به شکايات مربوط به زياده روى هايشان هستند و به اين ترتيب مسئوليت پاسخگويى آن ها از درون حفظ مى شود.
٭ مردم سالارى نيازمند انتخاب و تصميم گیري مردم است.
براى جلب اعتماد مردم نسبت به مطبوعات، روزنامه نگاران بايد گزارش هايى حقيقى بر مبناى منابع معتبر و اطلاعات موثق تهيه کنند. سرقت ادبى يا گزارش دروغني، مخالف با سازندگى مطبوعات آزاد است.
٭ مطبوعات براى جداسازى جمع آورى اطلاعات و نشر آن ها از شیوه هاى نگارش سفارشی بايد هيئت تحريريه اى به دور از نفوذ حکومت داشته باشند.
٭ روزنامه نگاران نبايد تحت تاثیر عقايد مردم قرار گیرند و لازم است تا میتوانند به دنبال حقيقت باشند.
مردم سالارى به مطبوعات اجازه مى دهد تا بدون ترس از دولت يا به نفع آن به جمع آورى خبر و اطلاع رسانی بپردازند.
٭ در حکومت هاى مردم سالار کشمکشى پايان ناپذير بین دو حق مهم وجود دارد.
يکى از اين حقوق وظيفه دولت در حفظ امنيت ملى
و ديگرى حق آگاهى مردم با تکيه بر قابليت روزنامه نگاران در دسترسى به اطلاعات است.
لازم است که حکومت ها گه گاه دسترسى به برخى از اطلاعاتی را که براى انتشار عمومى بسيار حساس تلقى مى شوند محدود سازند.
اما روزنامه نگاران در حکومت هاى مردم سالار کاملا حق دارند که اين مسايل را پى گیرى کنند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#حاکمیت_قانون
در دوران طولانی از تاريخ بشر، حاكمان و قانون یکی تلقی می شدند — قانون
همان چيزى بود كه حاكم مى خواست.
نخستني گام در جهت فاصله گرفتن از اين استبداد، حاكميت قانون بود كه مفهوم پايین تر بودن حاكم از قانون و الزام او براى حاكميت از راه هاى قانونى را شامل مى شد.
حكومت هاى مردم سالار با ايجاد حاكميت قانون، در اين راه فراتر رفتند.
هرچند هيچ جامعه اى بدون مشكل نيست، اما حاكميت قانون از حقوق سياسی، اجتماعى و اقتصادى حمايت مى كند و به ما یادآور مى شود كه استبداد و بى قانونى تنها انتخاب هاى ما نيستند.
٭ حاكميت قانون بدان معنا است كه هيچ فردی، چه رييس جمهور و چه يك فرد عادى از قانون بالاتر نيست. حكومت هاى مردم سالار، قدرت را از طريق قانون به كار مى بندند و خود ملزم به اطاعت از آن هستند.
٭ قوانین بايد در جهت خواسته هاى مردم و نه هوس شاهان، زورگويان، مقامات نظامی، رهبران مذهبى
يا احزاب خود گماشته باشد.
٭ مردم در حكومت هاى مردم سالار مشتاق پیروى از قانون هستند، چرا كه از قواعد و دستورات خودشان اطاعت مى كنند. هنگامى كه قانون توسط مردمى گذاشته مى شود كه خود آنها بایداز آن
قوانین اطاعت كنند، عدالت به بهترين نحو ممكن برقرار مى شود.
٭ براى حاكميت قانون، يك دستگاه قدرتمند و مستقل قضايى لازم است كه داراى اختيار، اقتدار، دارايى و اعتبار لازم جهت زير سوال بردن مقامات حكومتى و حتى سران عالى رتبه در برابر قوانین و دستورات مملكتى باشد.
٭ از اين رو قضات بايد بسيار تعليم ديده، متبحر، مستقل و بى طرف باشند. آنان براى انجام وظيفه ضرورى شان در نظام قانونى و قضايى بايد به اصول مردم سالارى پايبند باشند.
٭ قوانین حكومت مردم سالار ممكن است سرچشمه هاى گوناگونى از قبيل: قانون هاى اساسى مكتوب، مصوبات و قواعد، تعاليم مذهبى و اخلاقى و آداب و رسوم فرهنگى داشته باشند. قوانني، بدون در
نظر گرفتن سرمنشا آنها بايد براى حفاظت از حقوق و آزادى هاى مردم پيش بينى هاى لازم را به عمل آورند:
• از آنجاكه شرط قانون، حمايت يكسان از همگان است، نمى تواند تنها براى يك فرد يا گروه قابل اجرا باشد.
• شهروندان بايد از بازداشت خودسرانه و تفتيش بى دليل منازل يا مصادره اموالشان در امان باشند.
• شهروندان متهم به جنايت، سزاوار محاكمه سريع و علنى هستند و حق دارند كه با شاكيانشان مخالفت يا از ايشان سوال نمايند. اگر اين افراد محكوم شوند، مجازات بى رحمانه و غیرمعمول براى آنان در نظر گرفته نمى شود.
• شهروندان را نمى توان به اجبار وادار به شهادت بر ضد خودشان نمود. اين اصل، از شهروندان در برابر اعمال فشار، سوء استفاده يا شكنجه حمايت مى كند و اقدام پليس با رفتارهای این گونه را به شدت كاهش مى دهد.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#حاکمیت_قانون
در دوران طولانی از تاريخ بشر، حاكمان و قانون یکی تلقی می شدند — قانون
همان چيزى بود كه حاكم مى خواست.
نخستني گام در جهت فاصله گرفتن از اين استبداد، حاكميت قانون بود كه مفهوم پايین تر بودن حاكم از قانون و الزام او براى حاكميت از راه هاى قانونى را شامل مى شد.
حكومت هاى مردم سالار با ايجاد حاكميت قانون، در اين راه فراتر رفتند.
هرچند هيچ جامعه اى بدون مشكل نيست، اما حاكميت قانون از حقوق سياسی، اجتماعى و اقتصادى حمايت مى كند و به ما یادآور مى شود كه استبداد و بى قانونى تنها انتخاب هاى ما نيستند.
٭ حاكميت قانون بدان معنا است كه هيچ فردی، چه رييس جمهور و چه يك فرد عادى از قانون بالاتر نيست. حكومت هاى مردم سالار، قدرت را از طريق قانون به كار مى بندند و خود ملزم به اطاعت از آن هستند.
٭ قوانین بايد در جهت خواسته هاى مردم و نه هوس شاهان، زورگويان، مقامات نظامی، رهبران مذهبى
يا احزاب خود گماشته باشد.
٭ مردم در حكومت هاى مردم سالار مشتاق پیروى از قانون هستند، چرا كه از قواعد و دستورات خودشان اطاعت مى كنند. هنگامى كه قانون توسط مردمى گذاشته مى شود كه خود آنها بایداز آن
قوانین اطاعت كنند، عدالت به بهترين نحو ممكن برقرار مى شود.
٭ براى حاكميت قانون، يك دستگاه قدرتمند و مستقل قضايى لازم است كه داراى اختيار، اقتدار، دارايى و اعتبار لازم جهت زير سوال بردن مقامات حكومتى و حتى سران عالى رتبه در برابر قوانین و دستورات مملكتى باشد.
٭ از اين رو قضات بايد بسيار تعليم ديده، متبحر، مستقل و بى طرف باشند. آنان براى انجام وظيفه ضرورى شان در نظام قانونى و قضايى بايد به اصول مردم سالارى پايبند باشند.
٭ قوانین حكومت مردم سالار ممكن است سرچشمه هاى گوناگونى از قبيل: قانون هاى اساسى مكتوب، مصوبات و قواعد، تعاليم مذهبى و اخلاقى و آداب و رسوم فرهنگى داشته باشند. قوانني، بدون در
نظر گرفتن سرمنشا آنها بايد براى حفاظت از حقوق و آزادى هاى مردم پيش بينى هاى لازم را به عمل آورند:
• از آنجاكه شرط قانون، حمايت يكسان از همگان است، نمى تواند تنها براى يك فرد يا گروه قابل اجرا باشد.
• شهروندان بايد از بازداشت خودسرانه و تفتيش بى دليل منازل يا مصادره اموالشان در امان باشند.
• شهروندان متهم به جنايت، سزاوار محاكمه سريع و علنى هستند و حق دارند كه با شاكيانشان مخالفت يا از ايشان سوال نمايند. اگر اين افراد محكوم شوند، مجازات بى رحمانه و غیرمعمول براى آنان در نظر گرفته نمى شود.
• شهروندان را نمى توان به اجبار وادار به شهادت بر ضد خودشان نمود. اين اصل، از شهروندان در برابر اعمال فشار، سوء استفاده يا شكنجه حمايت مى كند و اقدام پليس با رفتارهای این گونه را به شدت كاهش مى دهد.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#مشروطیت
قانون اساسی مكتوب شامل مهم ترين قوانینی است كه اهالی يك كشور خود را ملزم به رعايت آنها در زندگی می دانند و نشان دهنده ساختار اساسی حكومت آنها است.
بنابراين مشروطيت مردم سالار — بر پايه ویژگی های آزادی فردی، حقوق اجتماعی و قدرت محدود حكومت — چهارچوب حكومت بر نظام مردم سالار را ايجاد می نمايد.
٭ مشروطيت، بر لزوم انطباق حكومت مردم سالار و پاسخگو با حدود قانونی قدرت حاكمه تاکید می كند.
٭ قانون اساسی، اهداف و خواسته های بنيادين جامعه را از جمله رفاه همگانی مردم تعريف می نمايد.
٭ همه قوانین بايد مطابق با قانون اساسی نوشته شوند. در حكومت مردم سالار، دستگاه قضايی مستقل به شهروندان اجازه می دهد تا با قوانينی
كه به عقيده آنان بر حق يا مطابق با قانون اساسی نيستند مخالفت مینمایند و برای اقدامات غیر قانونی حكومت يا مقامات آن از دادگاه چاره جويی مینمایند.
٭ قانون اساسی، چهارچوب قدرت حكومت – حوزه اختيارات آن، شيوه به كار بستن اين اختيارات و روند تصویب قوانین بعدی – را تعيین می كند.
٭ قانون اساسی تابعيت را تعريف می كند و مبنای تعیین واجدان شرايط رای دادن را مشخص می سازد.
٭ قانون اساسی مبنای بنيادهای سياسی، اجرايی و قضايی كشور از جمله ساختار دستگاه قانونگذار و دادگاه ها، شرايط تشكيل دولت منتخب و شروط دولت برای مقامات منتخب را مشخص می كند.
٭ قانون اساسی وظايف وزارتخانه های دولتی را بيان می كند و به صاحبان قدرت اجازه می دهد تا به جمع آوری ماليات و تشكيل يك نیروی دفاع
ملی بپردازند.
٭ قانون اساسی در يك نظام فدرال قدرت را بین سطوح مختلف حكومت تقسيم می نمايد.
٭ از آنجاییكه قانون اساسی در برهه خاصی از زمان نوشته می شود اصلاح پذير بودن آن ضروری است تا بتوان آن را با نيازهای متفاوت افراد در آينده مطابقت داد. به دليل اهميت انعطاف پذيری برای پرداختن به مشكلات غیر قابل پيش گويی و پيش بينی آينده، قوانین اساسی معمولا به گونه ای نوشته می شوند كه اصول كلی حكومت را مشخص سازند.
٭ قوانین اساسی معمولا شامل دو دسته از حقوق منفی و مثبت می شوند.
• حقوق منفی به حكومت می گويد كه چه كارهايی نمی تواند انجام دهد. اين حقوق حكومت را محدود می سازد و آن را از برخوردهای مشخصی با مردم بر حذر می دارد. به عنوان نمونه حكومت
بايد از محدود كردن آزادی بيان و توانايی شهروندان برای تجمع صلح آميز و نيز حبس غیرقانونی خودداری نمايد.
• حقوق مثبت به حكومت می گويد كه چه كارهايی را بايد انجام دهد و به شهروندان می گويد كه چه كارهايی مجاز است. اين "امور مجاز" ممكن است شامل حقوق اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی در قالب ضمانت های حكومت در برابر سطوح مختلف جامعه باشند. اين امور ممكن است ضمانت هايی در ارتباط با تحصيلات ابتدايی و متوسطه برای تمام پسران و دختران، "مزایای" پس از بازنشستگی يا وجود شغل و مراقبت های بهداشتی برای همه شهروندان باشد.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#مشروطیت
قانون اساسی مكتوب شامل مهم ترين قوانینی است كه اهالی يك كشور خود را ملزم به رعايت آنها در زندگی می دانند و نشان دهنده ساختار اساسی حكومت آنها است.
بنابراين مشروطيت مردم سالار — بر پايه ویژگی های آزادی فردی، حقوق اجتماعی و قدرت محدود حكومت — چهارچوب حكومت بر نظام مردم سالار را ايجاد می نمايد.
٭ مشروطيت، بر لزوم انطباق حكومت مردم سالار و پاسخگو با حدود قانونی قدرت حاكمه تاکید می كند.
٭ قانون اساسی، اهداف و خواسته های بنيادين جامعه را از جمله رفاه همگانی مردم تعريف می نمايد.
٭ همه قوانین بايد مطابق با قانون اساسی نوشته شوند. در حكومت مردم سالار، دستگاه قضايی مستقل به شهروندان اجازه می دهد تا با قوانينی
كه به عقيده آنان بر حق يا مطابق با قانون اساسی نيستند مخالفت مینمایند و برای اقدامات غیر قانونی حكومت يا مقامات آن از دادگاه چاره جويی مینمایند.
٭ قانون اساسی، چهارچوب قدرت حكومت – حوزه اختيارات آن، شيوه به كار بستن اين اختيارات و روند تصویب قوانین بعدی – را تعيین می كند.
٭ قانون اساسی تابعيت را تعريف می كند و مبنای تعیین واجدان شرايط رای دادن را مشخص می سازد.
٭ قانون اساسی مبنای بنيادهای سياسی، اجرايی و قضايی كشور از جمله ساختار دستگاه قانونگذار و دادگاه ها، شرايط تشكيل دولت منتخب و شروط دولت برای مقامات منتخب را مشخص می كند.
٭ قانون اساسی وظايف وزارتخانه های دولتی را بيان می كند و به صاحبان قدرت اجازه می دهد تا به جمع آوری ماليات و تشكيل يك نیروی دفاع
ملی بپردازند.
٭ قانون اساسی در يك نظام فدرال قدرت را بین سطوح مختلف حكومت تقسيم می نمايد.
٭ از آنجاییكه قانون اساسی در برهه خاصی از زمان نوشته می شود اصلاح پذير بودن آن ضروری است تا بتوان آن را با نيازهای متفاوت افراد در آينده مطابقت داد. به دليل اهميت انعطاف پذيری برای پرداختن به مشكلات غیر قابل پيش گويی و پيش بينی آينده، قوانین اساسی معمولا به گونه ای نوشته می شوند كه اصول كلی حكومت را مشخص سازند.
٭ قوانین اساسی معمولا شامل دو دسته از حقوق منفی و مثبت می شوند.
• حقوق منفی به حكومت می گويد كه چه كارهايی نمی تواند انجام دهد. اين حقوق حكومت را محدود می سازد و آن را از برخوردهای مشخصی با مردم بر حذر می دارد. به عنوان نمونه حكومت
بايد از محدود كردن آزادی بيان و توانايی شهروندان برای تجمع صلح آميز و نيز حبس غیرقانونی خودداری نمايد.
• حقوق مثبت به حكومت می گويد كه چه كارهايی را بايد انجام دهد و به شهروندان می گويد كه چه كارهايی مجاز است. اين "امور مجاز" ممكن است شامل حقوق اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی در قالب ضمانت های حكومت در برابر سطوح مختلف جامعه باشند. اين امور ممكن است ضمانت هايی در ارتباط با تحصيلات ابتدايی و متوسطه برای تمام پسران و دختران، "مزایای" پس از بازنشستگی يا وجود شغل و مراقبت های بهداشتی برای همه شهروندان باشد.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#قوه_مقنته
نمايندگان منتخب در يك حكومت مردم سالار — اعضاى مجلس، شورا يا كنگره — وظيفه دارند كه به مردم خدمت كنند. آنان وظايفى بر عهده دارند كه براى سلامت يك حكومت مردم سالار ضرورى است.
٭ در يك حكومت مردم سالار نمونه، مجامع قانونگذار منتخب، محل اصلى شور، بحث و گذراندن قانون به شمار مى روند. اين مجالس ماشین هاى تاييدى نيستند كه تنها تصميمات يك رهبر مستبد را به تصويب برسانند.
٭ اختيارات نظارت و تفحص به مجامع قانونگذارى اجازه مى دهد كه مقامات حكومتى را بخاطر اعمال و تصميماتشان زير سوال برند و گذشته از آن بر عملكرد وزارتخانه هاى گوناگون حكومتى — به
ويژه در نظام رياست جمهورى كه مجمع قانونگذار جدا از قوه اجرايى است ــ نظارت داشته باشند.
٭ هيئت هاى قانونگذار مى توانند بودجه هاى كشور را به تصويب برسانند، در موارد ضرورى جلسه غیر رسمى برگزار نمايند و صاحب منصبان اجرايى را در
دادگاه ها و وزارتخانه ها مورد تاييد قرار دهند.
در برخى از حكومت هاى مردم سالار، كميته هاى قانونگذار براى قانونگذاران امكان بررسى علنى مسايل كشور را فراهم مى سازند.
٭ هيئت هاى قانونگذار ممكن است از حكومت پشتيباىن كنند يا تبديل به مخالف سياسى شوند كه سياست ها و برنامه هاى متفاوتى را پيشنهاد مى دهند.
٭ قانونگذاران وظيفه دارند نظراتشان را به كارآمدترين نحو ممكن و به روشنى بيان نمايند. اما آنان بايد به شكيبايى و احترام كه اصول اخلاقى مردم سالارى به شمار مى روند پايبند باشند و براى رسيدن به توافق هايى كه به نفع آسايش همه مردم — و نه فقط حاميان سياسى شان — است، مصالحه نمايند. هر عضو هيئت قانونگذار بايد به تنهايى تصميم بگیرد كه چگونه بین منفعت عمومى و نفع انتخاب كنندگان محلى اش توازن برقرار منايد.
٭ قانونگذاران، اغلب براى راى دهندگان شان جلساتى تشكيل مى دهند و مشكلات و اعتراضات شخصى شان را جهت همدردى با آنان — و نيز براى يارى طلبيدن از افراد حكومتى — مطرح مى سازند. آنان اغلب براى اين منظور داراى يك گروه از مشاوران آموزش ديده اند.
٭ قانونگذاران كشورى معمولا به يكی از اين دو طريق انتخاب مى شوند.
در انتخابات مستقيم كه گاه “اكثريت نسبی” ناميده مى شود، نامزدى كه بيشترين آرا را كسب كند، انتخاب مى گردد.
در شيوه انتخاب احزاب كه اغلب براى انتخابات مجلس به كار مى رود، راى دهندگان معمولا به احزاب و نه به افراد راى مى دهند و نمايندگان بر پايه درصد راى به دست آمده حزبشان گزيده مى شوند.
٭ شيوه انتخاب احزاب، زمينه را براى احزاب كوچكتر چندگانه و به شدت سازمان يافته فراهم مى سازد.
انتخابات مستقيم نظام را به سوی شیوه غیر منسجم دو حزبى هدايت مى كند. در هر دو شيوه، نمايندگان در مباحثات، مذاكرات، تشكيل ائتلاف ها و مصالحات كه صفات بارز مجامع قانون گذار حكومت هاى مردم سالار به شمار مى روند، شركت مى كنند.
٭ مجامع قانونگذار اغلب دو مجلسى و داراى دو بخش هستند و قوانین جديد بايد از هر دو مجلس بالاتر و پایين تر گذرانده شوند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#قوه_مقنته
نمايندگان منتخب در يك حكومت مردم سالار — اعضاى مجلس، شورا يا كنگره — وظيفه دارند كه به مردم خدمت كنند. آنان وظايفى بر عهده دارند كه براى سلامت يك حكومت مردم سالار ضرورى است.
٭ در يك حكومت مردم سالار نمونه، مجامع قانونگذار منتخب، محل اصلى شور، بحث و گذراندن قانون به شمار مى روند. اين مجالس ماشین هاى تاييدى نيستند كه تنها تصميمات يك رهبر مستبد را به تصويب برسانند.
٭ اختيارات نظارت و تفحص به مجامع قانونگذارى اجازه مى دهد كه مقامات حكومتى را بخاطر اعمال و تصميماتشان زير سوال برند و گذشته از آن بر عملكرد وزارتخانه هاى گوناگون حكومتى — به
ويژه در نظام رياست جمهورى كه مجمع قانونگذار جدا از قوه اجرايى است ــ نظارت داشته باشند.
٭ هيئت هاى قانونگذار مى توانند بودجه هاى كشور را به تصويب برسانند، در موارد ضرورى جلسه غیر رسمى برگزار نمايند و صاحب منصبان اجرايى را در
دادگاه ها و وزارتخانه ها مورد تاييد قرار دهند.
در برخى از حكومت هاى مردم سالار، كميته هاى قانونگذار براى قانونگذاران امكان بررسى علنى مسايل كشور را فراهم مى سازند.
٭ هيئت هاى قانونگذار ممكن است از حكومت پشتيباىن كنند يا تبديل به مخالف سياسى شوند كه سياست ها و برنامه هاى متفاوتى را پيشنهاد مى دهند.
٭ قانونگذاران وظيفه دارند نظراتشان را به كارآمدترين نحو ممكن و به روشنى بيان نمايند. اما آنان بايد به شكيبايى و احترام كه اصول اخلاقى مردم سالارى به شمار مى روند پايبند باشند و براى رسيدن به توافق هايى كه به نفع آسايش همه مردم — و نه فقط حاميان سياسى شان — است، مصالحه نمايند. هر عضو هيئت قانونگذار بايد به تنهايى تصميم بگیرد كه چگونه بین منفعت عمومى و نفع انتخاب كنندگان محلى اش توازن برقرار منايد.
٭ قانونگذاران، اغلب براى راى دهندگان شان جلساتى تشكيل مى دهند و مشكلات و اعتراضات شخصى شان را جهت همدردى با آنان — و نيز براى يارى طلبيدن از افراد حكومتى — مطرح مى سازند. آنان اغلب براى اين منظور داراى يك گروه از مشاوران آموزش ديده اند.
٭ قانونگذاران كشورى معمولا به يكی از اين دو طريق انتخاب مى شوند.
در انتخابات مستقيم كه گاه “اكثريت نسبی” ناميده مى شود، نامزدى كه بيشترين آرا را كسب كند، انتخاب مى گردد.
در شيوه انتخاب احزاب كه اغلب براى انتخابات مجلس به كار مى رود، راى دهندگان معمولا به احزاب و نه به افراد راى مى دهند و نمايندگان بر پايه درصد راى به دست آمده حزبشان گزيده مى شوند.
٭ شيوه انتخاب احزاب، زمينه را براى احزاب كوچكتر چندگانه و به شدت سازمان يافته فراهم مى سازد.
انتخابات مستقيم نظام را به سوی شیوه غیر منسجم دو حزبى هدايت مى كند. در هر دو شيوه، نمايندگان در مباحثات، مذاكرات، تشكيل ائتلاف ها و مصالحات كه صفات بارز مجامع قانون گذار حكومت هاى مردم سالار به شمار مى روند، شركت مى كنند.
٭ مجامع قانونگذار اغلب دو مجلسى و داراى دو بخش هستند و قوانین جديد بايد از هر دو مجلس بالاتر و پایين تر گذرانده شوند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#آزادی_احزاب
براى محافظت و حمايت از حقوق و آزادى هاى فردى، يک جامعه مردم سالار بايد به کمک يکديگر حکومت مورد نظرشان را پایه ریزی کنند و راه اصلى دستياىب به این هدف، وجود احزاب سياسى است
٭ احزاب سياسى، سازمانهايى داوطلب براى ايجاد پيوند بین مردم و حکومت هستند.
احزاب، نامزدهايى را در نظر مى گیرند و براى انتخاب شدن آنها به سمت هاى دولتى مبارزه مى کنند و مردم را براى انتخاب رهبران حکومتى آماده مى سازند.
٭ حزب اکثريت (يا حزبى که براى گرداندن دولت انتخاب مى شود) سعى مى کند تعدادى برنامه و سياست را به قانون اضافه کند. احزاب اپوزيسيون
مى توانند از سياست حزب اکثريت انتقاد و پيشنهاد هاى خودشان را مطرح کنند.
٭ احزاب سياسى راهى را براى شهروندان باز مى کنند تا بتوانند مقامات حزب منتخب را به خاطر عملکردشان در حکومت، مورد سوال قرار دهند.
٭ اعتقاد احزاب سياسى مردم سالار به اصول مردم سالارى باعث مى شود که آنان به دولت انتخابى، حتى اگر از حزب خودشان نباشد احترام بگذارند و آن را به رسميت بشناسند.
٭ مانند تمام حکومت هاى مردم سالار، اعضاى احزاب مختلف، معرف فرهنگ هاى گوناگونى هستند که از آن ها برخاسته اند. برخى از اين احزاب
کوچک هستند و کنار مجموعه اى از اعتقادات سياسى شکل گرفته اند. بعضى ديگر بر اساس منافع اقتصادى يا پيشينه مشترک، سازمان يافته اند.
احزاب باقى مانده، مجموعه هايى غیر منسجم از شهروندانى متفاوت هستند که ممکن است تنها هنگام انتخابات گرد هم آيند.
٭ مصالحه و صبر، از ارزش هاى تمام احزاب سياسى مردم سالار- چه جنبش هاى کوچک و چه نیروهای ائتلاف بزرگ مردمى - به شمار مى روند. احزاب مى
دانند که تنها از طريق اجتماعات بزرگ و همکارى با احزاب سياسى و سازمانهاى ديگر مى توانند رهبرى و ديد مشترکى را که منجر به حمايت مردمى شود، به دست آورند.
٭ احزاب مردم سالار از بى ثباتى و تغيیر پذيرى عقايد سياسى آگاه هستند و مى دانند که آرا مشترک، اغلب مى تواند از تقابل نظرها و ارزش ها در مباحثات آرام، آزاد و مردمى به دست آيد.
٭ نیروهای مخالف قانونمند از مفاهيم اصولى همه حکومت هاى مردم سالار به شمار مى رود. اين بدان معنا است که در سياست، تمام جناح ها — با همه تفاوت هايشان — در ارزش هاى اساسى آزادى بيان و اعتقاد به قانون اساسى و بهره مندى يکسان مردم ازپشتيباىن قانون، مشترک هستند.
جناح هاى بازنده انتخابات، در غالب نیروهای مخالف به فعاليتشان ادامه مى دهند و اطمينان دارند که نظام سياسى از حق آنان براى ايجاد تشکل ها و اعتراض علنى، حمايت مى کند. در زمان مقرر، حزب آنان امکان مبارزه براى جلب نظر و کسب آرا مردم را خواهند یافت.
٭ در حکومت مردم سالار، کشمکش بين احزاب سياسى است، نه نزاع برای بقا، چرا که هدف از رقابت خدمت به مردم است.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#آزادی_احزاب
براى محافظت و حمايت از حقوق و آزادى هاى فردى، يک جامعه مردم سالار بايد به کمک يکديگر حکومت مورد نظرشان را پایه ریزی کنند و راه اصلى دستياىب به این هدف، وجود احزاب سياسى است
٭ احزاب سياسى، سازمانهايى داوطلب براى ايجاد پيوند بین مردم و حکومت هستند.
احزاب، نامزدهايى را در نظر مى گیرند و براى انتخاب شدن آنها به سمت هاى دولتى مبارزه مى کنند و مردم را براى انتخاب رهبران حکومتى آماده مى سازند.
٭ حزب اکثريت (يا حزبى که براى گرداندن دولت انتخاب مى شود) سعى مى کند تعدادى برنامه و سياست را به قانون اضافه کند. احزاب اپوزيسيون
مى توانند از سياست حزب اکثريت انتقاد و پيشنهاد هاى خودشان را مطرح کنند.
٭ احزاب سياسى راهى را براى شهروندان باز مى کنند تا بتوانند مقامات حزب منتخب را به خاطر عملکردشان در حکومت، مورد سوال قرار دهند.
٭ اعتقاد احزاب سياسى مردم سالار به اصول مردم سالارى باعث مى شود که آنان به دولت انتخابى، حتى اگر از حزب خودشان نباشد احترام بگذارند و آن را به رسميت بشناسند.
٭ مانند تمام حکومت هاى مردم سالار، اعضاى احزاب مختلف، معرف فرهنگ هاى گوناگونى هستند که از آن ها برخاسته اند. برخى از اين احزاب
کوچک هستند و کنار مجموعه اى از اعتقادات سياسى شکل گرفته اند. بعضى ديگر بر اساس منافع اقتصادى يا پيشينه مشترک، سازمان يافته اند.
احزاب باقى مانده، مجموعه هايى غیر منسجم از شهروندانى متفاوت هستند که ممکن است تنها هنگام انتخابات گرد هم آيند.
٭ مصالحه و صبر، از ارزش هاى تمام احزاب سياسى مردم سالار- چه جنبش هاى کوچک و چه نیروهای ائتلاف بزرگ مردمى - به شمار مى روند. احزاب مى
دانند که تنها از طريق اجتماعات بزرگ و همکارى با احزاب سياسى و سازمانهاى ديگر مى توانند رهبرى و ديد مشترکى را که منجر به حمايت مردمى شود، به دست آورند.
٭ احزاب مردم سالار از بى ثباتى و تغيیر پذيرى عقايد سياسى آگاه هستند و مى دانند که آرا مشترک، اغلب مى تواند از تقابل نظرها و ارزش ها در مباحثات آرام، آزاد و مردمى به دست آيد.
٭ نیروهای مخالف قانونمند از مفاهيم اصولى همه حکومت هاى مردم سالار به شمار مى رود. اين بدان معنا است که در سياست، تمام جناح ها — با همه تفاوت هايشان — در ارزش هاى اساسى آزادى بيان و اعتقاد به قانون اساسى و بهره مندى يکسان مردم ازپشتيباىن قانون، مشترک هستند.
جناح هاى بازنده انتخابات، در غالب نیروهای مخالف به فعاليتشان ادامه مى دهند و اطمينان دارند که نظام سياسى از حق آنان براى ايجاد تشکل ها و اعتراض علنى، حمايت مى کند. در زمان مقرر، حزب آنان امکان مبارزه براى جلب نظر و کسب آرا مردم را خواهند یافت.
٭ در حکومت مردم سالار، کشمکش بين احزاب سياسى است، نه نزاع برای بقا، چرا که هدف از رقابت خدمت به مردم است.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#حکومت_از_طریق_ائتلاف_و_سازش
هر جامعه شامل گروههايی از مردم با ديدگاه های متفاوت نسبت به مسايل پر
اهميت برای تمام شهروندان است.
حكومت مردم سالار آزاد اين امر را منفعتی برای مردم می داند و در نتيجه از شیوه بردباری در برابر بيان ديدگاه های متفاوت حمايت می كند.
٭ حكومت های مردم سالار زمانی به موفقيت دست می يابند كه سياستمداران و مقامات آنها دريابند در مواجه با مسايل پيچيده، كمتر می توان به راه حل هايی كه "درست" يا نادرست" بودن آنها یقینا آشکار باشد دست یافت واینکه تعابیري متفاوت از اصول مردم سالاری و اولويت های اجتماعی وجود دارند.
٭ آزادی گردهمایی و رسانه ها، بحث آزاد و تبادل نظر را پرورش می دهند. اين آزادی برای حكومت ها امكان شناخت مشكلات را فراهم می سازد و به گروهها اجازه می دهد تفاوت ها را ببيند و به حل آنها مشغول شوند. (در بخش خصوصی همین "عرضه نظرات" امكان خلاقيت و سرمايه گذاری هايی را فراهم می سازد كه موتورهای رشد اقتصادی به شمار می روند.)
٭ ائتلاف زمانی پديد می آيد كه گروه های مشترك المنافع يا احزاب سياسی حتی اگر بر سر مسايل ديگر به شدت با يكديگر ضديت داشته باشند، در زمينه علايق مشتركشان به هم می پيوندند. سازش با تصميمات مهم به حكومت اجازه می دهد تا به امر رهبری بپردازد.
٭ بخش های قانون گذار حكومت های مردم سالار برای گذراندن قوانین بر ساختار ائتلافی متكی هستند:
• در نظام پارلمانی، گروه های سياسی مشاركت هايی را با گروه های ديگر ترتيب می دهند تا خواسته های خود را ارتقا بخشند و حكومت ها را ايجاد منايند.
• در نظام رياست جمهوری، گاه قانونگذاران برای رای دادن در زمينه مسايل بسيار پر اهميت برای خودشان و انتخاب كنندگانشان، مرز احزاب را می شكنند.
٭ ائتلاف اغلب خواستار آن می شود كه يك حزب سياسی به كنار گذاشتن تفاوت های مشخصی با گروه های ديگر تن در دهد تا دستيابی به بخش های مهم تری از برنامه ها امكان پذير گردد.
٭ از آنجا كه حكومت های ائتلافی از احزابی تشكيل می شوند كه گاه دارای ديدگاه های متضاد هستند، امكان فروپاشی حكومت وجود دارد. در برخی از حكومت های مردم سالار تشكيل ائتلاف دارای قدرت و انحلال آن حتی تا چند بار در سال به چشم می خورد.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#حکومت_از_طریق_ائتلاف_و_سازش
هر جامعه شامل گروههايی از مردم با ديدگاه های متفاوت نسبت به مسايل پر
اهميت برای تمام شهروندان است.
حكومت مردم سالار آزاد اين امر را منفعتی برای مردم می داند و در نتيجه از شیوه بردباری در برابر بيان ديدگاه های متفاوت حمايت می كند.
٭ حكومت های مردم سالار زمانی به موفقيت دست می يابند كه سياستمداران و مقامات آنها دريابند در مواجه با مسايل پيچيده، كمتر می توان به راه حل هايی كه "درست" يا نادرست" بودن آنها یقینا آشکار باشد دست یافت واینکه تعابیري متفاوت از اصول مردم سالاری و اولويت های اجتماعی وجود دارند.
٭ آزادی گردهمایی و رسانه ها، بحث آزاد و تبادل نظر را پرورش می دهند. اين آزادی برای حكومت ها امكان شناخت مشكلات را فراهم می سازد و به گروهها اجازه می دهد تفاوت ها را ببيند و به حل آنها مشغول شوند. (در بخش خصوصی همین "عرضه نظرات" امكان خلاقيت و سرمايه گذاری هايی را فراهم می سازد كه موتورهای رشد اقتصادی به شمار می روند.)
٭ ائتلاف زمانی پديد می آيد كه گروه های مشترك المنافع يا احزاب سياسی حتی اگر بر سر مسايل ديگر به شدت با يكديگر ضديت داشته باشند، در زمينه علايق مشتركشان به هم می پيوندند. سازش با تصميمات مهم به حكومت اجازه می دهد تا به امر رهبری بپردازد.
٭ بخش های قانون گذار حكومت های مردم سالار برای گذراندن قوانین بر ساختار ائتلافی متكی هستند:
• در نظام پارلمانی، گروه های سياسی مشاركت هايی را با گروه های ديگر ترتيب می دهند تا خواسته های خود را ارتقا بخشند و حكومت ها را ايجاد منايند.
• در نظام رياست جمهوری، گاه قانونگذاران برای رای دادن در زمينه مسايل بسيار پر اهميت برای خودشان و انتخاب كنندگانشان، مرز احزاب را می شكنند.
٭ ائتلاف اغلب خواستار آن می شود كه يك حزب سياسی به كنار گذاشتن تفاوت های مشخصی با گروه های ديگر تن در دهد تا دستيابی به بخش های مهم تری از برنامه ها امكان پذير گردد.
٭ از آنجا كه حكومت های ائتلافی از احزابی تشكيل می شوند كه گاه دارای ديدگاه های متضاد هستند، امكان فروپاشی حكومت وجود دارد. در برخی از حكومت های مردم سالار تشكيل ائتلاف دارای قدرت و انحلال آن حتی تا چند بار در سال به چشم می خورد.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#نقش_سازمانهای_غیردولتی
#N.G.O
در جوامع دموکراسی، شهروندان عادی می توانند گروه های مستقلی را سازمان دهند که در خدمت نیازهای جامعه یا کشوری باشند که در آن زندگی می کنند؛ اقدامات دولت را تکمیل و کمبودهای آن را جبران کنند و حتی این اقدامات را زیر سؤال ببرند. اغلب به چنین سازمان هایی، سازمان های غیردولتی یا ان. جی. او. (NGO) گفته می شود، زیرا آنها زیر مجموعه ادارات دولتی نیستند.
٭ ان. جی. او. ها با آموزش و حمایت از مسائل مهم اجتماعی و در کانون توجه قرار دادن این مسائل، و همچنین با نظارت بر نحوه عملکرد دولت و موسسات اقتصادی خصوصی به شهروندان اجازه می دهند تا جامعه خود را بهتر کنند.
٭ ان. جی. او. ها شهروندانی را که از مناطق مختلف گرد هم آمده اند، قادر سازند تا کار کردن با یکدیگر و همچنین مهارت ها، روابط و اطمینانی را که مستلزم یک دولت خوب است، یاد بگیرند.
٭ ان. جی. او. ها در موارد بسیاری در خدمت منافع شهروندان هستند. آنها می توانند به عنوان ارائه کنندگان خدمات اجتماعی ، مدافعان محیط زیست یا استانداردهای زندگی و استانداردهای شغلی یا به عنوان کاتالیزوری در تغییرات دموکراتیک عمل کنند.
٭ ان. جی. او. ها معمولا نماینده منافع شهروندانی هستند که بدون چنین ساختاری از مناظرات سیاسی ملی به دور می ماندند. آنها بحث و تبادل نظرهای عمومی را در دسترس تمام مردم از هر طبقه اقتصادی و اجتماعی که باشند و زنان و اقلیت ها قرار می دهند.
٭ بودجه ان. جی. او. ها از راه کمک های بلاعوض افراد، سپرده های خصوصی و کمک های افراد بشر دوست، شرکت ها، بنیادهای مذهبی، بنیادهای بین المللی، ان. جی. او. های دیگر، حراج کالاها، و حتی دولت ها تامین می شود.
٭ دولت ها و ان. جی. او. ها اغلب به عنوان شریک با یکدیگر کار می کنند. ان. جی. او. ها می توانند برای انجام پروژه هایی با سرمایه گذاری دولتی، از بین مردم عادی مهارت ها ی لازم و کارکنان محلی و منطقه ای را فراهم آورند. ان. جی. او. ها می توانند از لحاظ سیاسی غیروابسته باشند، یا ممکن است بر اساس اندیشه های حزبی بنا نهاده شده و در صدد باشند تا هدفی مشخص یا یک سری از هدف ها را در جهت منافع عمومی پیش ببرند. به هر شکل، نکته اصلی این است که ان. جی. او. ها باید قادر به انجام فعالیت با حداقل کنترل سیاسی دولت باشند.
٭ ان. جی. او. ها برنامه های محلی و بین المللی، تقریبا در تمامی زمینه ها، که به گسترش اصول دموکراسی کمک کند، ایجاد می کنند. این برنامه به شرح زیر هستند:
• حقوق بشر — از طریق ترویج و گسترش استانداردهای بین المللی و نظارت بر عدم سوء استفاده و تجاوز به حقوق دیگران
• حکومت قانون — از طریق کمک های قانونی رایگان یا با هزینه پایین، آموزش تمام شهروندان در مورد حقوقشان و جانبداری از اصلاحات قانونی.
• حضور زنان — از طریق آماده کردن ایشان برای حضور و مشارکت در عرصه سیاسی و حمایت از آنها در برابر تبعیض های اجتماعی -اقتصادی
• آموزش های مدنی — از طریق آموزش برنامه هایی که بر نقش شهروندان در یک جامعه متنوع، تکرثگرا و دموکراتیک متمرکز است.
• مطبوعات آزاد — از طریق حمایت و گسترش رسانه های گروهی مستقل، تربیت روزنامه نگاران و اعمال استانداردهایی برای روزنامه نگاری اخلاقی.
• ایجاد احزاب سیاسی — از طریق انتخاباتی که به وسیله ناظرین آموزش دیده همان کشور نظارت می شود و ایجاد انگیزه برای نام نویسی رای دهندگان غیر حزبی.
• پاسخگویی دولت — از طریق تجزیه و تحلیل سیاست های دولت و نظارت دقیق براقدامات دولتی.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#نقش_سازمانهای_غیردولتی
#N.G.O
در جوامع دموکراسی، شهروندان عادی می توانند گروه های مستقلی را سازمان دهند که در خدمت نیازهای جامعه یا کشوری باشند که در آن زندگی می کنند؛ اقدامات دولت را تکمیل و کمبودهای آن را جبران کنند و حتی این اقدامات را زیر سؤال ببرند. اغلب به چنین سازمان هایی، سازمان های غیردولتی یا ان. جی. او. (NGO) گفته می شود، زیرا آنها زیر مجموعه ادارات دولتی نیستند.
٭ ان. جی. او. ها با آموزش و حمایت از مسائل مهم اجتماعی و در کانون توجه قرار دادن این مسائل، و همچنین با نظارت بر نحوه عملکرد دولت و موسسات اقتصادی خصوصی به شهروندان اجازه می دهند تا جامعه خود را بهتر کنند.
٭ ان. جی. او. ها شهروندانی را که از مناطق مختلف گرد هم آمده اند، قادر سازند تا کار کردن با یکدیگر و همچنین مهارت ها، روابط و اطمینانی را که مستلزم یک دولت خوب است، یاد بگیرند.
٭ ان. جی. او. ها در موارد بسیاری در خدمت منافع شهروندان هستند. آنها می توانند به عنوان ارائه کنندگان خدمات اجتماعی ، مدافعان محیط زیست یا استانداردهای زندگی و استانداردهای شغلی یا به عنوان کاتالیزوری در تغییرات دموکراتیک عمل کنند.
٭ ان. جی. او. ها معمولا نماینده منافع شهروندانی هستند که بدون چنین ساختاری از مناظرات سیاسی ملی به دور می ماندند. آنها بحث و تبادل نظرهای عمومی را در دسترس تمام مردم از هر طبقه اقتصادی و اجتماعی که باشند و زنان و اقلیت ها قرار می دهند.
٭ بودجه ان. جی. او. ها از راه کمک های بلاعوض افراد، سپرده های خصوصی و کمک های افراد بشر دوست، شرکت ها، بنیادهای مذهبی، بنیادهای بین المللی، ان. جی. او. های دیگر، حراج کالاها، و حتی دولت ها تامین می شود.
٭ دولت ها و ان. جی. او. ها اغلب به عنوان شریک با یکدیگر کار می کنند. ان. جی. او. ها می توانند برای انجام پروژه هایی با سرمایه گذاری دولتی، از بین مردم عادی مهارت ها ی لازم و کارکنان محلی و منطقه ای را فراهم آورند. ان. جی. او. ها می توانند از لحاظ سیاسی غیروابسته باشند، یا ممکن است بر اساس اندیشه های حزبی بنا نهاده شده و در صدد باشند تا هدفی مشخص یا یک سری از هدف ها را در جهت منافع عمومی پیش ببرند. به هر شکل، نکته اصلی این است که ان. جی. او. ها باید قادر به انجام فعالیت با حداقل کنترل سیاسی دولت باشند.
٭ ان. جی. او. ها برنامه های محلی و بین المللی، تقریبا در تمامی زمینه ها، که به گسترش اصول دموکراسی کمک کند، ایجاد می کنند. این برنامه به شرح زیر هستند:
• حقوق بشر — از طریق ترویج و گسترش استانداردهای بین المللی و نظارت بر عدم سوء استفاده و تجاوز به حقوق دیگران
• حکومت قانون — از طریق کمک های قانونی رایگان یا با هزینه پایین، آموزش تمام شهروندان در مورد حقوقشان و جانبداری از اصلاحات قانونی.
• حضور زنان — از طریق آماده کردن ایشان برای حضور و مشارکت در عرصه سیاسی و حمایت از آنها در برابر تبعیض های اجتماعی -اقتصادی
• آموزش های مدنی — از طریق آموزش برنامه هایی که بر نقش شهروندان در یک جامعه متنوع، تکرثگرا و دموکراتیک متمرکز است.
• مطبوعات آزاد — از طریق حمایت و گسترش رسانه های گروهی مستقل، تربیت روزنامه نگاران و اعمال استانداردهایی برای روزنامه نگاری اخلاقی.
• ایجاد احزاب سیاسی — از طریق انتخاباتی که به وسیله ناظرین آموزش دیده همان کشور نظارت می شود و ایجاد انگیزه برای نام نویسی رای دهندگان غیر حزبی.
• پاسخگویی دولت — از طریق تجزیه و تحلیل سیاست های دولت و نظارت دقیق براقدامات دولتی.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#ارتباطات_مدنی_نظامی
مسائل مربوط به جنگ و صلح مهم ترين مسائلی هستند که يک ملت می تواند با
آن روبرو شود و در زمان بحران، بسياری از ملت ها برای اداره امور به نیروهای
نظامی خود روی می آورند.
اما در جوامع دموکراسی اينطور نيست.
در جوامع دموکراسی، جنگ و صلح و ساير تهديدات عليه امنيت ملی پر اهميت ترين مسائلی هستند که جامعه با آن روبرو می شود و در نتيجه، مردم بايد از طريق نمايندگان منتخب خود در خصوص اين قبيل مسائل تصميم گیری کنند.
يک ارتش دموکراتيک ملت خود را رهبری نمی کند، بلکه به آن خدمت می کند.
رهبران نظامی، به رهبران منتخب مشاوره داده و تصميماتشان را اجرا می کنند. فقط آنانی که منتخب ملت اند اختيار و مسئوليت تصميم گیری در خصوص سرنوشت ملت را دارند.
در نتيجه، تصور رهبری غیر نظامی ها بر نظاميان يک لازمه بنيادی برای دموکراسی است.
٭ غیر نظامی ها بايد نیروهای نظامی کشور خود را رهبری و در خصوص مسائل مربوط به دفاع ملی تصميم گیری کنند. نه به اين دليل که با تدبیرتر از
نظاميان هستند، بلکه چون آنها نمايندگان منتخب مردم هستند و به همین دليل، مسئول اخذ چنین تصميمات و پاسخگو بودن به مردم اند.
٭ در دموکراسی، ماموريت نیروهای نظامی دفاع از کشور و آزادی های ملت است و نماينده و يا حامی هيچ ديدگاه سياسی، و يا قوميت يا گروه اجتماعی
خاصی نيست. وفاداری آن نسبت به ايده آل های اکثريت ملت، قانون مداری، و اصل دموکراسی است.
٭ ټسلط غیر نظامی ها متضمن اين است که ارزش ها، نهادها، و سياست های کشور را مردم آزادانه انتخاب نموده اند، نه نیروهای نظامی. هدف نیروهای نظامی دفاع از جامعه است، نه تعريف آن.
٭ هر دولت دموکراتيک ارزش زيادی برای تخصص و مشاوره های نظاميان خود به منظور دستيابی به سياست های دفاعی و امنيت ملی قائل است.
مسئولني غیر نظامی برای مشاوره تخصصی در امور نظامی و اجرای تصميمات دولت به نیروهای نظامی
وابسته اند. اما، اين تنها رهبران غیر نظامی منتخب اند که بايد تصميم گیري های نهايی را انجام دهند که اين تصميمات را نیروهای نظامی در قلمرو خود به اجرا در می آورند.
٭ چهره های نظامی البته می توانند مانند هر شهروند ديگر، در امور سياسی کشور خود مشارکت داشته باشند — اما فقط به عنوان يک رای دهنده.
نظاميان بايد قبل از اشتغال به امور سياسی از خدمت نظام بازنشسته شوند؛ نیروهای مسلح بايد از سياست جدا بمانند.
نظاميان خدمتگزاران بی طرف کشور و نگهداران جامعه هستند.
٭ در نهايت، تسلط غیر نظاميان بر نیروهای نظامی کشور متضمن اين است که مسائل دفاعی و امنيت ملی کشور، ارزش های اساسی دموکراتيک مانند
حکومت اکثريت، حقوق اقليت، آزادی بيان، آزادی دين، و مراحل تشريفات قانونی را تحت الشعاع قرار نداده و به خطر نيندازد.
همه رهبران سياسی مسئوليت دارند که تسلط بر غیرنظاميان را اعمال و همه نظاميان مسئوليت دارند که از دستورات قانونی صاحب اختياران غیري نظامی اطاعت کنند.
پایان.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#ارتباطات_مدنی_نظامی
مسائل مربوط به جنگ و صلح مهم ترين مسائلی هستند که يک ملت می تواند با
آن روبرو شود و در زمان بحران، بسياری از ملت ها برای اداره امور به نیروهای
نظامی خود روی می آورند.
اما در جوامع دموکراسی اينطور نيست.
در جوامع دموکراسی، جنگ و صلح و ساير تهديدات عليه امنيت ملی پر اهميت ترين مسائلی هستند که جامعه با آن روبرو می شود و در نتيجه، مردم بايد از طريق نمايندگان منتخب خود در خصوص اين قبيل مسائل تصميم گیری کنند.
يک ارتش دموکراتيک ملت خود را رهبری نمی کند، بلکه به آن خدمت می کند.
رهبران نظامی، به رهبران منتخب مشاوره داده و تصميماتشان را اجرا می کنند. فقط آنانی که منتخب ملت اند اختيار و مسئوليت تصميم گیری در خصوص سرنوشت ملت را دارند.
در نتيجه، تصور رهبری غیر نظامی ها بر نظاميان يک لازمه بنيادی برای دموکراسی است.
٭ غیر نظامی ها بايد نیروهای نظامی کشور خود را رهبری و در خصوص مسائل مربوط به دفاع ملی تصميم گیری کنند. نه به اين دليل که با تدبیرتر از
نظاميان هستند، بلکه چون آنها نمايندگان منتخب مردم هستند و به همین دليل، مسئول اخذ چنین تصميمات و پاسخگو بودن به مردم اند.
٭ در دموکراسی، ماموريت نیروهای نظامی دفاع از کشور و آزادی های ملت است و نماينده و يا حامی هيچ ديدگاه سياسی، و يا قوميت يا گروه اجتماعی
خاصی نيست. وفاداری آن نسبت به ايده آل های اکثريت ملت، قانون مداری، و اصل دموکراسی است.
٭ ټسلط غیر نظامی ها متضمن اين است که ارزش ها، نهادها، و سياست های کشور را مردم آزادانه انتخاب نموده اند، نه نیروهای نظامی. هدف نیروهای نظامی دفاع از جامعه است، نه تعريف آن.
٭ هر دولت دموکراتيک ارزش زيادی برای تخصص و مشاوره های نظاميان خود به منظور دستيابی به سياست های دفاعی و امنيت ملی قائل است.
مسئولني غیر نظامی برای مشاوره تخصصی در امور نظامی و اجرای تصميمات دولت به نیروهای نظامی
وابسته اند. اما، اين تنها رهبران غیر نظامی منتخب اند که بايد تصميم گیري های نهايی را انجام دهند که اين تصميمات را نیروهای نظامی در قلمرو خود به اجرا در می آورند.
٭ چهره های نظامی البته می توانند مانند هر شهروند ديگر، در امور سياسی کشور خود مشارکت داشته باشند — اما فقط به عنوان يک رای دهنده.
نظاميان بايد قبل از اشتغال به امور سياسی از خدمت نظام بازنشسته شوند؛ نیروهای مسلح بايد از سياست جدا بمانند.
نظاميان خدمتگزاران بی طرف کشور و نگهداران جامعه هستند.
٭ در نهايت، تسلط غیر نظاميان بر نیروهای نظامی کشور متضمن اين است که مسائل دفاعی و امنيت ملی کشور، ارزش های اساسی دموکراتيک مانند
حکومت اکثريت، حقوق اقليت، آزادی بيان، آزادی دين، و مراحل تشريفات قانونی را تحت الشعاع قرار نداده و به خطر نيندازد.
همه رهبران سياسی مسئوليت دارند که تسلط بر غیرنظاميان را اعمال و همه نظاميان مسئوليت دارند که از دستورات قانونی صاحب اختياران غیري نظامی اطاعت کنند.
پایان.
🆔👉 @iran_novin1
