Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#قوه_مقنته
نمايندگان منتخب در يك حكومت مردم سالار — اعضاى مجلس، شورا يا كنگره — وظيفه دارند كه به مردم خدمت كنند. آنان وظايفى بر عهده دارند كه براى سلامت يك حكومت مردم سالار ضرورى است.
٭ در يك حكومت مردم سالار نمونه، مجامع قانونگذار منتخب، محل اصلى شور، بحث و گذراندن قانون به شمار مى روند. اين مجالس ماشین هاى تاييدى نيستند كه تنها تصميمات يك رهبر مستبد را به تصويب برسانند.
٭ اختيارات نظارت و تفحص به مجامع قانونگذارى اجازه مى دهد كه مقامات حكومتى را بخاطر اعمال و تصميماتشان زير سوال برند و گذشته از آن بر عملكرد وزارتخانه هاى گوناگون حكومتى — به
ويژه در نظام رياست جمهورى كه مجمع قانونگذار جدا از قوه اجرايى است ــ نظارت داشته باشند.
٭ هيئت هاى قانونگذار مى توانند بودجه هاى كشور را به تصويب برسانند، در موارد ضرورى جلسه غیر رسمى برگزار نمايند و صاحب منصبان اجرايى را در
دادگاه ها و وزارتخانه ها مورد تاييد قرار دهند.
در برخى از حكومت هاى مردم سالار، كميته هاى قانونگذار براى قانونگذاران امكان بررسى علنى مسايل كشور را فراهم مى سازند.
٭ هيئت هاى قانونگذار ممكن است از حكومت پشتيباىن كنند يا تبديل به مخالف سياسى شوند كه سياست ها و برنامه هاى متفاوتى را پيشنهاد مى دهند.
٭ قانونگذاران وظيفه دارند نظراتشان را به كارآمدترين نحو ممكن و به روشنى بيان نمايند. اما آنان بايد به شكيبايى و احترام كه اصول اخلاقى مردم سالارى به شمار مى روند پايبند باشند و براى رسيدن به توافق هايى كه به نفع آسايش همه مردم — و نه فقط حاميان سياسى شان — است، مصالحه نمايند. هر عضو هيئت قانونگذار بايد به تنهايى تصميم بگیرد كه چگونه بین منفعت عمومى و نفع انتخاب كنندگان محلى اش توازن برقرار منايد.
٭ قانونگذاران، اغلب براى راى دهندگان شان جلساتى تشكيل مى دهند و مشكلات و اعتراضات شخصى شان را جهت همدردى با آنان — و نيز براى يارى طلبيدن از افراد حكومتى — مطرح مى سازند. آنان اغلب براى اين منظور داراى يك گروه از مشاوران آموزش ديده اند.
٭ قانونگذاران كشورى معمولا به يكی از اين دو طريق انتخاب مى شوند.
در انتخابات مستقيم كه گاه “اكثريت نسبی” ناميده مى شود، نامزدى كه بيشترين آرا را كسب كند، انتخاب مى گردد.
در شيوه انتخاب احزاب كه اغلب براى انتخابات مجلس به كار مى رود، راى دهندگان معمولا به احزاب و نه به افراد راى مى دهند و نمايندگان بر پايه درصد راى به دست آمده حزبشان گزيده مى شوند.
٭ شيوه انتخاب احزاب، زمينه را براى احزاب كوچكتر چندگانه و به شدت سازمان يافته فراهم مى سازد.
انتخابات مستقيم نظام را به سوی شیوه غیر منسجم دو حزبى هدايت مى كند. در هر دو شيوه، نمايندگان در مباحثات، مذاكرات، تشكيل ائتلاف ها و مصالحات كه صفات بارز مجامع قانون گذار حكومت هاى مردم سالار به شمار مى روند، شركت مى كنند.
٭ مجامع قانونگذار اغلب دو مجلسى و داراى دو بخش هستند و قوانین جديد بايد از هر دو مجلس بالاتر و پایين تر گذرانده شوند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#اصول_و_مبانی_دمکراسی
#قوه_مقنته
نمايندگان منتخب در يك حكومت مردم سالار — اعضاى مجلس، شورا يا كنگره — وظيفه دارند كه به مردم خدمت كنند. آنان وظايفى بر عهده دارند كه براى سلامت يك حكومت مردم سالار ضرورى است.
٭ در يك حكومت مردم سالار نمونه، مجامع قانونگذار منتخب، محل اصلى شور، بحث و گذراندن قانون به شمار مى روند. اين مجالس ماشین هاى تاييدى نيستند كه تنها تصميمات يك رهبر مستبد را به تصويب برسانند.
٭ اختيارات نظارت و تفحص به مجامع قانونگذارى اجازه مى دهد كه مقامات حكومتى را بخاطر اعمال و تصميماتشان زير سوال برند و گذشته از آن بر عملكرد وزارتخانه هاى گوناگون حكومتى — به
ويژه در نظام رياست جمهورى كه مجمع قانونگذار جدا از قوه اجرايى است ــ نظارت داشته باشند.
٭ هيئت هاى قانونگذار مى توانند بودجه هاى كشور را به تصويب برسانند، در موارد ضرورى جلسه غیر رسمى برگزار نمايند و صاحب منصبان اجرايى را در
دادگاه ها و وزارتخانه ها مورد تاييد قرار دهند.
در برخى از حكومت هاى مردم سالار، كميته هاى قانونگذار براى قانونگذاران امكان بررسى علنى مسايل كشور را فراهم مى سازند.
٭ هيئت هاى قانونگذار ممكن است از حكومت پشتيباىن كنند يا تبديل به مخالف سياسى شوند كه سياست ها و برنامه هاى متفاوتى را پيشنهاد مى دهند.
٭ قانونگذاران وظيفه دارند نظراتشان را به كارآمدترين نحو ممكن و به روشنى بيان نمايند. اما آنان بايد به شكيبايى و احترام كه اصول اخلاقى مردم سالارى به شمار مى روند پايبند باشند و براى رسيدن به توافق هايى كه به نفع آسايش همه مردم — و نه فقط حاميان سياسى شان — است، مصالحه نمايند. هر عضو هيئت قانونگذار بايد به تنهايى تصميم بگیرد كه چگونه بین منفعت عمومى و نفع انتخاب كنندگان محلى اش توازن برقرار منايد.
٭ قانونگذاران، اغلب براى راى دهندگان شان جلساتى تشكيل مى دهند و مشكلات و اعتراضات شخصى شان را جهت همدردى با آنان — و نيز براى يارى طلبيدن از افراد حكومتى — مطرح مى سازند. آنان اغلب براى اين منظور داراى يك گروه از مشاوران آموزش ديده اند.
٭ قانونگذاران كشورى معمولا به يكی از اين دو طريق انتخاب مى شوند.
در انتخابات مستقيم كه گاه “اكثريت نسبی” ناميده مى شود، نامزدى كه بيشترين آرا را كسب كند، انتخاب مى گردد.
در شيوه انتخاب احزاب كه اغلب براى انتخابات مجلس به كار مى رود، راى دهندگان معمولا به احزاب و نه به افراد راى مى دهند و نمايندگان بر پايه درصد راى به دست آمده حزبشان گزيده مى شوند.
٭ شيوه انتخاب احزاب، زمينه را براى احزاب كوچكتر چندگانه و به شدت سازمان يافته فراهم مى سازد.
انتخابات مستقيم نظام را به سوی شیوه غیر منسجم دو حزبى هدايت مى كند. در هر دو شيوه، نمايندگان در مباحثات، مذاكرات، تشكيل ائتلاف ها و مصالحات كه صفات بارز مجامع قانون گذار حكومت هاى مردم سالار به شمار مى روند، شركت مى كنند.
٭ مجامع قانونگذار اغلب دو مجلسى و داراى دو بخش هستند و قوانین جديد بايد از هر دو مجلس بالاتر و پایين تر گذرانده شوند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
