Forwarded from Attach Master
🔴 #کارگران_ایرانی_در_اربیل_عراق:
از واکسی تا کارگر مرغداری!
در عراق، کارگران ایرانی را تنها سر ساختمان‌های نیمه‌کاره درحال داربست‌زدن یا حمل بلوک و سیمان نمی‌بینید یا سر میدان شهر در انتظار کار. بساط واکسی برای مسن‌ترهاست، آنهایی که توان کار سخت را ندارند.
آدم از خجالت آب می‌شود وقتی این پیرمردها را می‌بیند. در یکی از این مسافرخانه‌هایی که ایرانی‌ها می‌مانند، تعدادی از این مردها را دیده‌ام که هم‌سن‌وسال پدرم بودند؛ هر کفش ٥٠٠دینار. «اسماعیل» ٥٠سال داشت و بار ششم بود که می‌آمد عراق برای واکس زدن. تعداد این «اسماعیل‌ها» کم نیست.»
درآمد کارگران مرغداری بالاست. ماهی ١٠میلیون تومان، البته کارشان خیلی سخت است. باید کاربلد باشید.
شهر مریوان فقط ۱۵کیلومتر تا مرز سلیمانیه فاصله دارد؛ شاید بشود با جرأت گفت ٨۰-٧۰درصد کارگران و استادکاران ساختمان که به عراق مهاجرت می‌کنند، از استان کردستانند
از زمانی که ارزش پول پایین آمده و ساخت‌وساز کم شده، موج مهاجرت گسترده‌تر شده است؛ در یک‌سال و چندماه گذشته، در ایران قیمت همه اقلام ساختمان از سیمان گرفته تا تیرآهن، بالا رفته، اما نرخ نیروی کار ثابت مانده؛ کارگر و استادکار ساختمان با نرخ چهار‌سال پیش مشغول به کارند، اما در عراق دستمزدها خیلی بالاتر است
مثلا اگر در ایران دستمزد برای نمای سنگ‌کاری، متری ۴۰هزار تومان است، در عراق همین کار متری ۱۰هزار دینار است که می‌شود حدود ۱۰۰هزار تومان
آن‌جا کارگران روزمزد هم روزی ۳۰۰ تا ۳۵۰هزار تومان درآمد دارند؛ استادکار، روزی ۴۵۰هزار تومان که پول خوبی است؛ برای کارگری که در ایران باید ٦ماه سال بیکار باشد و ٦ماه بعد را با دستمزد چهار سال قبل بسازد، خیلی می‌صرفد.
از قدیمی ها شنیده بودیم که در دوران فلاکت بار قاجار، مردم ایران به چنان روزی افتاده بودند که نمی توانستند از کار و زندگی در کشور خود زندگی خود را بچرخانند و اربابان و خوانین قاجاری نیز مانند زالو زندگیشان را نابود میکردند . لذا مجبور می شدند برای کسب اندکی درآمد برای گذران زندگیشان به کشورهای همسایه رفته و به کسب و کاری دست یافته و درآمدی کسب کنند .
در دوره پهلوی این مسائل مانند داستانهای غیرقابل باور شنیده می شد .
امروز بعد از چهل سال خیانت و دزدی و جنایت و نامدیریتی اخوندها و سردمداران جمهوری اسلامی ملت باز به سرنوشت دوره قاجار مبتلا شده اند و برای تامین زندگی زن و بچه های خود ناچار هستند در کشوری مانند عراق هرگونه ذلتی را به تن بخرند .
آیا ننگی بالاتر از این می تواند برای کشور ثروتمندی مانند ایران باشد؟
هنر بزرگی لازم است مردم کشوری ثروتمند مانند ایران را به گدایی انداخت .
#هنری_بنام_خیانت_عامدانه .
از واکسی تا کارگر مرغداری!
در عراق، کارگران ایرانی را تنها سر ساختمان‌های نیمه‌کاره درحال داربست‌زدن یا حمل بلوک و سیمان نمی‌بینید یا سر میدان شهر در انتظار کار. بساط واکسی برای مسن‌ترهاست، آنهایی که توان کار سخت را ندارند.
آدم از خجالت آب می‌شود وقتی این پیرمردها را می‌بیند. در یکی از این مسافرخانه‌هایی که ایرانی‌ها می‌مانند، تعدادی از این مردها را دیده‌ام که هم‌سن‌وسال پدرم بودند؛ هر کفش ٥٠٠دینار. «اسماعیل» ٥٠سال داشت و بار ششم بود که می‌آمد عراق برای واکس زدن. تعداد این «اسماعیل‌ها» کم نیست.»
درآمد کارگران مرغداری بالاست. ماهی ١٠میلیون تومان، البته کارشان خیلی سخت است. باید کاربلد باشید.
شهر مریوان فقط ۱۵کیلومتر تا مرز سلیمانیه فاصله دارد؛ شاید بشود با جرأت گفت ٨۰-٧۰درصد کارگران و استادکاران ساختمان که به عراق مهاجرت می‌کنند، از استان کردستانند
از زمانی که ارزش پول پایین آمده و ساخت‌وساز کم شده، موج مهاجرت گسترده‌تر شده است؛ در یک‌سال و چندماه گذشته، در ایران قیمت همه اقلام ساختمان از سیمان گرفته تا تیرآهن، بالا رفته، اما نرخ نیروی کار ثابت مانده؛ کارگر و استادکار ساختمان با نرخ چهار‌سال پیش مشغول به کارند، اما در عراق دستمزدها خیلی بالاتر است
مثلا اگر در ایران دستمزد برای نمای سنگ‌کاری، متری ۴۰هزار تومان است، در عراق همین کار متری ۱۰هزار دینار است که می‌شود حدود ۱۰۰هزار تومان
آن‌جا کارگران روزمزد هم روزی ۳۰۰ تا ۳۵۰هزار تومان درآمد دارند؛ استادکار، روزی ۴۵۰هزار تومان که پول خوبی است؛ برای کارگری که در ایران باید ٦ماه سال بیکار باشد و ٦ماه بعد را با دستمزد چهار سال قبل بسازد، خیلی می‌صرفد.
از قدیمی ها شنیده بودیم که در دوران فلاکت بار قاجار، مردم ایران به چنان روزی افتاده بودند که نمی توانستند از کار و زندگی در کشور خود زندگی خود را بچرخانند و اربابان و خوانین قاجاری نیز مانند زالو زندگیشان را نابود میکردند . لذا مجبور می شدند برای کسب اندکی درآمد برای گذران زندگیشان به کشورهای همسایه رفته و به کسب و کاری دست یافته و درآمدی کسب کنند .
در دوره پهلوی این مسائل مانند داستانهای غیرقابل باور شنیده می شد .
امروز بعد از چهل سال خیانت و دزدی و جنایت و نامدیریتی اخوندها و سردمداران جمهوری اسلامی ملت باز به سرنوشت دوره قاجار مبتلا شده اند و برای تامین زندگی زن و بچه های خود ناچار هستند در کشوری مانند عراق هرگونه ذلتی را به تن بخرند .
آیا ننگی بالاتر از این می تواند برای کشور ثروتمندی مانند ایران باشد؟
هنر بزرگی لازم است مردم کشوری ثروتمند مانند ایران را به گدایی انداخت .
#هنری_بنام_خیانت_عامدانه .
Telegram
📎