Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#مبانی_دمکراسی
#قوه_اجرایی
رهبران حكومت هاى مردم سالار، با موافقت مردم حكومت مى كنند.
قدرت اين رهبران به دليل تسلط بر ارتش ها يا ثروت اقتصادى نيست. دلیل اين قدرت، احترام به حدودى است كه راى دهندگان در انتخابات آزاد و عادلانه براى آنان قایل شده اند.
ا٭ فراد در حكومت هاى مردم سالار، طى انتخاباتی آزاد، مراکز قدرتی را كه توسط قانون تعريف شده اند به رهبرانشان مى سپارند.
در مردم سالارى قانونی، قدرت ها به نحوى تقسيم بندى مى شوند كه قوه مقننه به وضع قوانین بپردازد، قوه مجریه آن ها را به كار بندد و به مرحله اجرا درآورد و قوه قضاييه به طور مستقل فعاليت می نمايد.
٭ سران حكومت هاى مردم سالار نه مستبدان منتخب و نه “روساى جمهور مادام العمر” هستند. آنان براى زمان مشخصى قدرت را در دست می گیرند
و نتايج انتخابات آزاد را حتى اگر به مفهوم كناره گريى شان از قدرت حكومتى باشد مى پذيرند.
٭ در حكومت هاى قانونى مردم سالار، حدود قدرت اجرايى معمولا به سه طريق مشخص مى شود:
توسط يك نظام بررسى و سنجش كه قواى مجریه، مقننه و قضايیه را از يكديگر جدا مى سازد؛
توسط فدراليسم كه قدرت را بین حكومت کشوری و حكومت هاى ايالتی/ منطقه اى تقسيم مى كند؛
و توسط ضمانت هاى قانونى حقوق اساسی.
٭ حدود قدرت اجرايى در سطح كشورى توسط مرجعيت قانونی كه در شاخه قانون گذار قرار داده شده است و نيز يك دستگاه قضايى مستقل، مشخص مى شود.
٭ قدرت اجرايى در حكومت هاى مردم سالار امروزى معمولا به یكی از اين دو صورت سامان دهى مى شود:
نظام شورايى
يا نظام رياست جمهوری.
• در نظام شورايی، حزب اكثریت مجمع قانونگذار، شاخه اجرايى حكومت را به رياست نخست وزير، تشكيل مى دهد.
• در نظام شورايی، شاخه هاى قانونگذار و اجرايى كاملا از يكديگر مجزا نيستند، چرا كه نخست وزير و اعضاى كابينه از درون مجلس انتخاب مى شوند. در چنین نظام هايی، مخالفان سياسى وسيله اصلى محدود نمودن يا نظارت بر عملكرد اجرايى به شمار مى روند.
• در نظام رياست جمهوری، رئيس جمهور جدا از اعضاى هيئت قانونگذار انتخاب مى شود.
• در نظام رياست جمهوری، رييس جمهور و هيئت قانونگذار، هر كدام مبانى قدرت و حوزه هاى سياسى خود را دارا هستند تا بتوانند در حین خدمت، يكديگر را ارزيابى و سنجش نمايند.
٭ حكومت هاى مردم سالار، تنها خواهان دولت هايى محدود و نه ضعيف هستند. در نتيجه توافق بر سر مسايل كشورى ممكن است به كندى صورت گیرد، اما زمانى كه محقق شد، رهبران اين حكومت ها مى توانند با قدرت و اطمينان زياد، دست به كار شوند.
٭ سران حكومت هاى مردم سالار قانونمند، فعاليت هايشان را همواره در چهارچوب قانون كه قدرتشان را تعريف و حدود آن را مشخص مى سازد، مى گنجانند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#مبانی_دمکراسی
#قوه_اجرایی
رهبران حكومت هاى مردم سالار، با موافقت مردم حكومت مى كنند.
قدرت اين رهبران به دليل تسلط بر ارتش ها يا ثروت اقتصادى نيست. دلیل اين قدرت، احترام به حدودى است كه راى دهندگان در انتخابات آزاد و عادلانه براى آنان قایل شده اند.
ا٭ فراد در حكومت هاى مردم سالار، طى انتخاباتی آزاد، مراکز قدرتی را كه توسط قانون تعريف شده اند به رهبرانشان مى سپارند.
در مردم سالارى قانونی، قدرت ها به نحوى تقسيم بندى مى شوند كه قوه مقننه به وضع قوانین بپردازد، قوه مجریه آن ها را به كار بندد و به مرحله اجرا درآورد و قوه قضاييه به طور مستقل فعاليت می نمايد.
٭ سران حكومت هاى مردم سالار نه مستبدان منتخب و نه “روساى جمهور مادام العمر” هستند. آنان براى زمان مشخصى قدرت را در دست می گیرند
و نتايج انتخابات آزاد را حتى اگر به مفهوم كناره گريى شان از قدرت حكومتى باشد مى پذيرند.
٭ در حكومت هاى قانونى مردم سالار، حدود قدرت اجرايى معمولا به سه طريق مشخص مى شود:
توسط يك نظام بررسى و سنجش كه قواى مجریه، مقننه و قضايیه را از يكديگر جدا مى سازد؛
توسط فدراليسم كه قدرت را بین حكومت کشوری و حكومت هاى ايالتی/ منطقه اى تقسيم مى كند؛
و توسط ضمانت هاى قانونى حقوق اساسی.
٭ حدود قدرت اجرايى در سطح كشورى توسط مرجعيت قانونی كه در شاخه قانون گذار قرار داده شده است و نيز يك دستگاه قضايى مستقل، مشخص مى شود.
٭ قدرت اجرايى در حكومت هاى مردم سالار امروزى معمولا به یكی از اين دو صورت سامان دهى مى شود:
نظام شورايى
يا نظام رياست جمهوری.
• در نظام شورايی، حزب اكثریت مجمع قانونگذار، شاخه اجرايى حكومت را به رياست نخست وزير، تشكيل مى دهد.
• در نظام شورايی، شاخه هاى قانونگذار و اجرايى كاملا از يكديگر مجزا نيستند، چرا كه نخست وزير و اعضاى كابينه از درون مجلس انتخاب مى شوند. در چنین نظام هايی، مخالفان سياسى وسيله اصلى محدود نمودن يا نظارت بر عملكرد اجرايى به شمار مى روند.
• در نظام رياست جمهوری، رئيس جمهور جدا از اعضاى هيئت قانونگذار انتخاب مى شود.
• در نظام رياست جمهوری، رييس جمهور و هيئت قانونگذار، هر كدام مبانى قدرت و حوزه هاى سياسى خود را دارا هستند تا بتوانند در حین خدمت، يكديگر را ارزيابى و سنجش نمايند.
٭ حكومت هاى مردم سالار، تنها خواهان دولت هايى محدود و نه ضعيف هستند. در نتيجه توافق بر سر مسايل كشورى ممكن است به كندى صورت گیرد، اما زمانى كه محقق شد، رهبران اين حكومت ها مى توانند با قدرت و اطمينان زياد، دست به كار شوند.
٭ سران حكومت هاى مردم سالار قانونمند، فعاليت هايشان را همواره در چهارچوب قانون كه قدرتشان را تعريف و حدود آن را مشخص مى سازد، مى گنجانند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
