Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
جین شارپ
#فصل_اول
#قسمت_پنجم
#مواجهه_با_واقعیت
📌برای به زانو درآوردن دیکتاتور با کمترین هزینه، #چهار_قدم_اصلی باید برداشته شود:
۱. لازم است #اراده، #اعتماد_به_نفس و #مهارتهای_مربوط_به_مقاومت در مردم تحت ستم تقویت شود.
۲. لازم است #گروههای_اجتماعی_مستقل و #سازمانهای_ویژه مردم تحت ستم ایجاد و تقویت شود.
۳. لازم است #نیروی_داخلی_قدرتمندی ایجاد شود و
۴. لازم است #طرح_استراتژیک_خردمندانه ای برای کسب آزادی طراحی شده، با مهارت اجرا شود.
↩️ مبارزه برای کسب آزادی، هنگامه اتکایی به خود گروه های درگیر و تقویت قوای حاضر در مبارزات داخلی است. همان گونه که چارلز استوارت پارتل (رهبر مبارزات مردمی ایرلند علیه انگلستان از شاخصی های گلروی تاگید بر مبارزات پارلمانی به جای توسل به خشونت بود.) در ۱۸۷۹ در جمع ایرلندیان اعتصابی علیه اجاره های انگلستان، گفته است :
"تکیه بر دولت هیچ سودی ندارد...
لازم است تنها بر اراده خود اتکا کنید...
با ایستادن کنار یکدیگر خود را یاری کنید...
کسانی که ضعیف هستند را تقویت کنید...،
پیوندها را بین خود برقرار کند، خود را سازمان دهید...
و پیروز خواهید شد.
وقتی که تقاضای خود را برای به کرسی نشاندن آماده کردید، آنگاه و نه پیش از آن، به کرسی خواهد نشست."
♻️ با دارا بودن #نیروی_صاحب_قدرت_و_متکی_به_خود و در صورت اتحاد یک استراتژی هوشمندانه، عمل شجاعانه منضبط و استفاده از نیرویی اصیل، هر دیکتاتوری ای سرانجام فرو خواهد ریخت؛ اما در ابتدای راه چهار گام اساسی بالا باید برداشته شوند.
🔺 همان گونه که در این بحث مشاهده کردید، آزاد شدن از قید دیکتاتوری ها نهایتا وابسته به #عملکرد_مردمی است که می خواهند آزاد زندگی کنند.
مواردی از انواع مبارزه طلبی های سیاسی یا مبارزات بی خشونت که ذکر شد، نشان داد که اینگونه مبارزات وسیله خوبی برای دستیابی به آزادی هستند، ولی این گزینه هنوز توسعه چندانی نیافته است.
در فصل های بعدی تلاش می شود با معرفی و تشریح دقیق مبارزه ای خشونت راهی موثر برای مقابله با دیکتاتوری ها نشان داده شود.
📍البته در ابتدا لازم است به مبحث مذاکره به عنوان راهی برای عقب راندن دیکتاتوری ها نگاهی بیاندازیم.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
جین شارپ
#فصل_اول
#قسمت_پنجم
#مواجهه_با_واقعیت
📌برای به زانو درآوردن دیکتاتور با کمترین هزینه، #چهار_قدم_اصلی باید برداشته شود:
۱. لازم است #اراده، #اعتماد_به_نفس و #مهارتهای_مربوط_به_مقاومت در مردم تحت ستم تقویت شود.
۲. لازم است #گروههای_اجتماعی_مستقل و #سازمانهای_ویژه مردم تحت ستم ایجاد و تقویت شود.
۳. لازم است #نیروی_داخلی_قدرتمندی ایجاد شود و
۴. لازم است #طرح_استراتژیک_خردمندانه ای برای کسب آزادی طراحی شده، با مهارت اجرا شود.
↩️ مبارزه برای کسب آزادی، هنگامه اتکایی به خود گروه های درگیر و تقویت قوای حاضر در مبارزات داخلی است. همان گونه که چارلز استوارت پارتل (رهبر مبارزات مردمی ایرلند علیه انگلستان از شاخصی های گلروی تاگید بر مبارزات پارلمانی به جای توسل به خشونت بود.) در ۱۸۷۹ در جمع ایرلندیان اعتصابی علیه اجاره های انگلستان، گفته است :
"تکیه بر دولت هیچ سودی ندارد...
لازم است تنها بر اراده خود اتکا کنید...
با ایستادن کنار یکدیگر خود را یاری کنید...
کسانی که ضعیف هستند را تقویت کنید...،
پیوندها را بین خود برقرار کند، خود را سازمان دهید...
و پیروز خواهید شد.
وقتی که تقاضای خود را برای به کرسی نشاندن آماده کردید، آنگاه و نه پیش از آن، به کرسی خواهد نشست."
♻️ با دارا بودن #نیروی_صاحب_قدرت_و_متکی_به_خود و در صورت اتحاد یک استراتژی هوشمندانه، عمل شجاعانه منضبط و استفاده از نیرویی اصیل، هر دیکتاتوری ای سرانجام فرو خواهد ریخت؛ اما در ابتدای راه چهار گام اساسی بالا باید برداشته شوند.
🔺 همان گونه که در این بحث مشاهده کردید، آزاد شدن از قید دیکتاتوری ها نهایتا وابسته به #عملکرد_مردمی است که می خواهند آزاد زندگی کنند.
مواردی از انواع مبارزه طلبی های سیاسی یا مبارزات بی خشونت که ذکر شد، نشان داد که اینگونه مبارزات وسیله خوبی برای دستیابی به آزادی هستند، ولی این گزینه هنوز توسعه چندانی نیافته است.
در فصل های بعدی تلاش می شود با معرفی و تشریح دقیق مبارزه ای خشونت راهی موثر برای مقابله با دیکتاتوری ها نشان داده شود.
📍البته در ابتدا لازم است به مبحث مذاکره به عنوان راهی برای عقب راندن دیکتاتوری ها نگاهی بیاندازیم.
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#جین_شارپ
#از_دیکتانوری_تا_دمکراسی
#فصل_اول
#قسمت_نخست
#مواجهه_واقع_بینانه_با_دیکتاتوری_ها
در سال های اخیر بسیاری از دیکتاتوری ها - با ریشه های داخلی یا خارجی - در مواجهه با مبارزات سازمان یافته مردم سقوط کرده و یا متزلزل شده اند. حتی مشاهده شده است که دیکتاتوری های بسیار قدرتمند، ظاهرا رسوخ ناپذیر و دارای بیشترین نیروی محافظ در برابر مقاومت مسالمت آمیز هماهنگ سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مردم تسلیم شده اند.
از دهه ۱۹۸۰ دیکتاتوری های بسیاری در استونی، لاتویا و لیتوانی، لهستان، آلمان شرقی، چکسلواکی و اسلوونی، ماداگاسکار، مالی، بولیوی و فیلیپین در برابر جنبش های مردمی بی خشونت تسلیم شده اند. مبارزه بی خشونت در نپال، زامبیا، کره جنوبی، شیلی، آرژانتین، هائیتی، برزیل، اروگوئه، تایلند، بلغارستان، مجارستان، زئیر، نیجریه و بخش های بزرگی از کشورهای تازه استقلال یافته از شوروی سابق ( بخصوص در خنثی کردن کودتای نظامی آگوست ۱۹۹۱) نیز به پیشروی جنبش های دموکراسی خواهانه یاری رسانده است.
علاوه بر این ها، در سال های اخیر مبارزه طلبی های توده ای سیاسی در چین، برمه و تبت نیز شکل گرفته اند، هرچند که این منازعه ها به پیروزی نهایی نرسیدند و باعث سقوط دیکتاتورهای حاکم یا اشغالگران نشدند اما چهره بی رحم این رژیم های سرکوبگر را برای جامعه جهانی به نمایش گذاشتند و در عین حال برای مردم نیز تجربه ای ارزشمند از مبارزات بی خشونت بر جای نهادند.
مطمئنا سقوط دیکتاتوری در کشورهای نام برده باعث از بین رفتن تمامی مشکلات دیگر این جوامع نشده است. فقر، جنایت، ناکارآمدی بوروکراسی و تخریب محیط زیست میراث رژیم های استبدادی حیوان صفت هستند. اما به هر حال، سقوط این حکومت ها برای حل مشکلات مردمی که تا به امروز تحت ستم بوده اند، جامعه ای با سطح دموکراسی سیاسی بالاتر، آزادی های شخصی بیشتر و عدالت اجتماعی گسترده تری فراهم می کنند.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#جین_شارپ
#از_دیکتانوری_تا_دمکراسی
#فصل_اول
#قسمت_نخست
#مواجهه_واقع_بینانه_با_دیکتاتوری_ها
در سال های اخیر بسیاری از دیکتاتوری ها - با ریشه های داخلی یا خارجی - در مواجهه با مبارزات سازمان یافته مردم سقوط کرده و یا متزلزل شده اند. حتی مشاهده شده است که دیکتاتوری های بسیار قدرتمند، ظاهرا رسوخ ناپذیر و دارای بیشترین نیروی محافظ در برابر مقاومت مسالمت آمیز هماهنگ سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مردم تسلیم شده اند.
از دهه ۱۹۸۰ دیکتاتوری های بسیاری در استونی، لاتویا و لیتوانی، لهستان، آلمان شرقی، چکسلواکی و اسلوونی، ماداگاسکار، مالی، بولیوی و فیلیپین در برابر جنبش های مردمی بی خشونت تسلیم شده اند. مبارزه بی خشونت در نپال، زامبیا، کره جنوبی، شیلی، آرژانتین، هائیتی، برزیل، اروگوئه، تایلند، بلغارستان، مجارستان، زئیر، نیجریه و بخش های بزرگی از کشورهای تازه استقلال یافته از شوروی سابق ( بخصوص در خنثی کردن کودتای نظامی آگوست ۱۹۹۱) نیز به پیشروی جنبش های دموکراسی خواهانه یاری رسانده است.
علاوه بر این ها، در سال های اخیر مبارزه طلبی های توده ای سیاسی در چین، برمه و تبت نیز شکل گرفته اند، هرچند که این منازعه ها به پیروزی نهایی نرسیدند و باعث سقوط دیکتاتورهای حاکم یا اشغالگران نشدند اما چهره بی رحم این رژیم های سرکوبگر را برای جامعه جهانی به نمایش گذاشتند و در عین حال برای مردم نیز تجربه ای ارزشمند از مبارزات بی خشونت بر جای نهادند.
مطمئنا سقوط دیکتاتوری در کشورهای نام برده باعث از بین رفتن تمامی مشکلات دیگر این جوامع نشده است. فقر، جنایت، ناکارآمدی بوروکراسی و تخریب محیط زیست میراث رژیم های استبدادی حیوان صفت هستند. اما به هر حال، سقوط این حکومت ها برای حل مشکلات مردمی که تا به امروز تحت ستم بوده اند، جامعه ای با سطح دموکراسی سیاسی بالاتر، آزادی های شخصی بیشتر و عدالت اجتماعی گسترده تری فراهم می کنند.
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#دیوید_ثورو
#فصل_اول
#قسمت_دوم
#مشکلی_همیشگی
در دهه های اخیر، گرایش گسترده تری برای آزاد کردن جوامع و کسب آزادی در جهان به وجود آمده است. بر اساس آمار خانه آزادی که هر ساله تحقیقی بر اساس وضعیت حقوق سیاسی و آزادی های مدنی در مناطق مختلف جهان انجام داده، کشورها را بر اساس این معیارها طبقه بندی می کند، کشورهایی که در طبقه بندی آزاد قرار می گیرند به صورت دائمی رو به افزایش است.
♻️امروزه کشورهای بسیاری در حال تحول سریع اقتصادی، اجتماعی و سیاسی هستند.
با وجودی که تعداد کشورهای آزاد در دهه های اخیر رشد داشته اما این ترس همیشه وجود دارد که در نتیجه این تحولات سریع و بنیادین بعضی مناطق راه معکوس را در پیش گیرند و انواع جدیدی از دیکتاتوری را تجربه کنند.
گروه های نظامی، اشخاص جاه طلب، صاحب منصبان برگزیده و گروه های سیاسی دارای ایدئولوژی های خاصی، همیشه تلاش می کنند تا عقاید و خواسته های خود را به دیگران تحمیل کنند. کودتاها همیشه روی داده و در آینده نیز روی خواهند داد.
برای بسیاری از جهانیان هنوز حقوق بنیادین انسانی و حقوق مشارکت سیاسی پایمال می شود و در آینده نیز پایمال خواهد شد.
❗️متاسفانه گذشته هنوز به همراه ما است. مشکل دیکتاتوری عمیق و ریشه دار است. مردم در بسیاری از کشورها برای دهه های متوالی و حتی قرن ها از سلطه حکومت های بیدادگر - داخلی یا خارجی - رنج برده اند. همیشه تلاش شده است تا اطاعت بی چون و چرا از منابع اقتدار و رهبران این حکومت ها در انسانها درونی شود.
❗️در موارد حادتر، نهادهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و حتی دینی ای که بیرون از حوزه اقتدار دولت قرار داشته اند تعمدا تضعیف شده، زیر سلطه قرار گرفته و حتی با نهادهایی که از طرف دولت و یا رهبر وظیفه ایجاد کنترل اجتماعی را بر عهده داشته اند جایگزین شده اند. مردم در این حکومت ها اتمیزه شده (به توده ای از افرادی جدای از یکدیگر تبدیل شده اند که توانایی همیاری برای رسیدن به هدفی مشترک را نداشته اند)، نتوانسته اند به یکدیگر اعتماد کنند یا
حتی به ابتکار خود قدمی بردارند.
❗️نتیجه قابل پیش بینی است : مردم ضعیف می شوند و اعتماد به نفس و نیروی مقاومت آن ها از میان می رود. مردم آنقدر می ترسند که نمی توانند نفرت خود از دیکتاتوری و عطش خویش برای آزادی را حتی برای خویشاوندان یا دوستان خود ابراز کنند. مردم از اینکه به صورت عملی به مقاومت عمومی فکر کنند وحشت زده می شوند و می گویند «مگر مقاومت فایده ای دارد ؟»
❗️این مردم ترجیح میدهند به جای پرسیدن این سوال، با رنجی بی هدف و آینده ای بدون امید به زندگی ادامه دهند. این روزها وضعیت زندگی در حکومت های استبدادی حتی از گذشته نیز بدتر شده است. در گذشته بعضی از مردم مقاومت هایی نشان می دادند و #گاه_به_گاه_حرکت_های_اعتراضی_توده_ای_و_تظاهراتی در برابر استبداد انجام می گرفت. گویی موقتا روح تازه ای در مردم دمیده شده بود.
✌️در مواقع دیگر، #افراد_مستقل و یا #گروه_های_کوچک در حمایت از عقیده خود و یا تبلیغ آن و گاه تنها به منظور نمایش حضور مقاومت، رفتارهای اعتراض آمیز شجاعانه ولی بی فایده ای انجام می دادند. این رفتارها هرچند اصیل و باشکوه بود اما برای چیرگی بر ترس مردم و غلبه بر عادت پیروی آنان از قدرت - دو پیش نیاز اساسی در مبارزه با دیکتاتوری - تاثیر چندانی نداشت. این حرکت ها نه تنها به پیروزی یا حتی ایجاد امید در دل مردم نایل نمی شدند، بلکه متاسفانه در بعضی مواقع، حتی فشارها، کشتارها و رنج های انسانی را شدت می بخشید.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#دیوید_ثورو
#فصل_اول
#قسمت_دوم
#مشکلی_همیشگی
در دهه های اخیر، گرایش گسترده تری برای آزاد کردن جوامع و کسب آزادی در جهان به وجود آمده است. بر اساس آمار خانه آزادی که هر ساله تحقیقی بر اساس وضعیت حقوق سیاسی و آزادی های مدنی در مناطق مختلف جهان انجام داده، کشورها را بر اساس این معیارها طبقه بندی می کند، کشورهایی که در طبقه بندی آزاد قرار می گیرند به صورت دائمی رو به افزایش است.
♻️امروزه کشورهای بسیاری در حال تحول سریع اقتصادی، اجتماعی و سیاسی هستند.
با وجودی که تعداد کشورهای آزاد در دهه های اخیر رشد داشته اما این ترس همیشه وجود دارد که در نتیجه این تحولات سریع و بنیادین بعضی مناطق راه معکوس را در پیش گیرند و انواع جدیدی از دیکتاتوری را تجربه کنند.
گروه های نظامی، اشخاص جاه طلب، صاحب منصبان برگزیده و گروه های سیاسی دارای ایدئولوژی های خاصی، همیشه تلاش می کنند تا عقاید و خواسته های خود را به دیگران تحمیل کنند. کودتاها همیشه روی داده و در آینده نیز روی خواهند داد.
برای بسیاری از جهانیان هنوز حقوق بنیادین انسانی و حقوق مشارکت سیاسی پایمال می شود و در آینده نیز پایمال خواهد شد.
❗️متاسفانه گذشته هنوز به همراه ما است. مشکل دیکتاتوری عمیق و ریشه دار است. مردم در بسیاری از کشورها برای دهه های متوالی و حتی قرن ها از سلطه حکومت های بیدادگر - داخلی یا خارجی - رنج برده اند. همیشه تلاش شده است تا اطاعت بی چون و چرا از منابع اقتدار و رهبران این حکومت ها در انسانها درونی شود.
❗️در موارد حادتر، نهادهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و حتی دینی ای که بیرون از حوزه اقتدار دولت قرار داشته اند تعمدا تضعیف شده، زیر سلطه قرار گرفته و حتی با نهادهایی که از طرف دولت و یا رهبر وظیفه ایجاد کنترل اجتماعی را بر عهده داشته اند جایگزین شده اند. مردم در این حکومت ها اتمیزه شده (به توده ای از افرادی جدای از یکدیگر تبدیل شده اند که توانایی همیاری برای رسیدن به هدفی مشترک را نداشته اند)، نتوانسته اند به یکدیگر اعتماد کنند یا
حتی به ابتکار خود قدمی بردارند.
❗️نتیجه قابل پیش بینی است : مردم ضعیف می شوند و اعتماد به نفس و نیروی مقاومت آن ها از میان می رود. مردم آنقدر می ترسند که نمی توانند نفرت خود از دیکتاتوری و عطش خویش برای آزادی را حتی برای خویشاوندان یا دوستان خود ابراز کنند. مردم از اینکه به صورت عملی به مقاومت عمومی فکر کنند وحشت زده می شوند و می گویند «مگر مقاومت فایده ای دارد ؟»
❗️این مردم ترجیح میدهند به جای پرسیدن این سوال، با رنجی بی هدف و آینده ای بدون امید به زندگی ادامه دهند. این روزها وضعیت زندگی در حکومت های استبدادی حتی از گذشته نیز بدتر شده است. در گذشته بعضی از مردم مقاومت هایی نشان می دادند و #گاه_به_گاه_حرکت_های_اعتراضی_توده_ای_و_تظاهراتی در برابر استبداد انجام می گرفت. گویی موقتا روح تازه ای در مردم دمیده شده بود.
✌️در مواقع دیگر، #افراد_مستقل و یا #گروه_های_کوچک در حمایت از عقیده خود و یا تبلیغ آن و گاه تنها به منظور نمایش حضور مقاومت، رفتارهای اعتراض آمیز شجاعانه ولی بی فایده ای انجام می دادند. این رفتارها هرچند اصیل و باشکوه بود اما برای چیرگی بر ترس مردم و غلبه بر عادت پیروی آنان از قدرت - دو پیش نیاز اساسی در مبارزه با دیکتاتوری - تاثیر چندانی نداشت. این حرکت ها نه تنها به پیروزی یا حتی ایجاد امید در دل مردم نایل نمی شدند، بلکه متاسفانه در بعضی مواقع، حتی فشارها، کشتارها و رنج های انسانی را شدت می بخشید.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_سوم
#آزادی_از_طریق_خشونت_؟
❓اکنون سوال این است که در این شرایط چه باید کرد؟
راه حل هایی که در اولین قدم به ذهن می رسند، غیرقابل استفاده اند؛ قانون اساسی، قوانین قضایی و افکار عمومی غالبا به سادگی از طرف دیکتاتورها نادیده گرفته می شوند.
به صورتی کاملا منطقی با مشاهده بی رحمی ها، شکنجه ها، مفقود شدن ها و کشته شدن ها معمولا نتیجه گرفته می شود که تنها خشونت می تواند به دیکتاتوری ها پایان دهد.
⚠️قربانیان خشمگین خشونت ها و اطرفیان آن ها گاهی علیرغم مشاهده عدم توازن قوا، تلاش می کنند با جمع آوری و نظم دهی به نیروهای مخالف دولت و تجهیز آن ها با تمام امکاناتی که در اختیار دارند، علیه دیکتاتوری مبارزه کنند. این مردمان با شجاعت مبارزه می کنند و هزینه های مادی و جانی بسیاری در قبال مبارزه خود می پردازند. فضیلت این مردم مثال زدنی است اما اقدامات آنان تقریبا هیچ گاه به آزادی نمی انجامد.
❌ این شورش های خشونت آمیز تنها ماشه سرکوب بیشتر مردم توسط دیکتاتور را می چکانند و توده ها را در وضعیتی بی دفاع تر از گذشته باقی می نهند.
❗️به هر شکلی که به مبارزه خشونت آمیز نگاه کنیم یک نکته همیشه به چشم می آید. در صورت انتخاب خشونت به عنوان راه مبارزه پا به میدانی نهاده ایم که دیکتاتورها در آن برتری دارند.
دیکتاتورها همیشه خود را برای بکارگیری خشونت در مقیاسی خارق العاده مجهز کرده اند.
دموکرات ها هر چقدر هم که دوام بیاورند، در نهایت مجبور خواهند بود تا در مقابل حقایق خشن نظامی سر تسلیم فرود آورند.
🚫 دیکتاتورها تقریبا همیشه در سخت افزار جنگی، تسلیحات، حمل و نقل و حجم نیروهای نظامی برتری دارند و آزادی خواهان تقریبا هیچ گاه، حتی با وجود ایمان و اراده راسخشان، شانسی برای پیروزی نخواهند داشت. وقتی که شورش های آزادی بخش نظامی سنتی، غیر واقع بینانه شناخته می شوند، عده ای از مخالفین بر مبارزات چریکی پافشاری می کنند. به هرحالی جنگ چریکی تقریبا هیچ گاه فایده ای برای مردم تحت ستم نداشته و راهنمای دموکراسی نبوده است.
📍مبارزه چریکی راه حلی خوبی نیست، خصوصا به این دلیل که در اکثر موارد منجر به صدمات بسیار زیاد به مردم خودی می شود. حتی در هنگامی که تئوری ها و استراتژی های دقیق درباره اهداف و آرمان های جنبش چریکی وجود دارد یا حتی این جنبش از خارج پشتیبانی می شود، تضمینی برای جلوگیری از بروز انحراف و خطا در آن وجود ندارد.
🌀 جنگ های چریکی معمولا بسیار طولانی هستند و در بسیاری از موارد، مردم غیرنظامی با تحمل رنج های انسانی و اجتماعی بسیار، توسط دولت مجبور به تغییر مکان می شوند. اگر هم جنبش های چریکی به پیروزی منجر شوند، رژیم تازه سریعا برای مقابله به مثل در برابر بازماندگان رژیم سابق، مستبدتر از آنان عمل خواهد کرد. اگر در نهایت پیروزی با چریک ها باشد، رژیم جدید به خاطر تمرکز بسیار بالایی نیروهای نظامی، و ضعف یا نابودی گروه های مستقل اجتماعی، و موسسات آن ها در طول مبارزه - که اعضای حیاتی جامعه ای آزاد هستند - دیکتاتورمآبانه تر از حکومت قبلی خواهد بود. مخالفین دیکتاتوری باید به دنبال راه حلی دیگری باشند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_سوم
#آزادی_از_طریق_خشونت_؟
❓اکنون سوال این است که در این شرایط چه باید کرد؟
راه حل هایی که در اولین قدم به ذهن می رسند، غیرقابل استفاده اند؛ قانون اساسی، قوانین قضایی و افکار عمومی غالبا به سادگی از طرف دیکتاتورها نادیده گرفته می شوند.
به صورتی کاملا منطقی با مشاهده بی رحمی ها، شکنجه ها، مفقود شدن ها و کشته شدن ها معمولا نتیجه گرفته می شود که تنها خشونت می تواند به دیکتاتوری ها پایان دهد.
⚠️قربانیان خشمگین خشونت ها و اطرفیان آن ها گاهی علیرغم مشاهده عدم توازن قوا، تلاش می کنند با جمع آوری و نظم دهی به نیروهای مخالف دولت و تجهیز آن ها با تمام امکاناتی که در اختیار دارند، علیه دیکتاتوری مبارزه کنند. این مردمان با شجاعت مبارزه می کنند و هزینه های مادی و جانی بسیاری در قبال مبارزه خود می پردازند. فضیلت این مردم مثال زدنی است اما اقدامات آنان تقریبا هیچ گاه به آزادی نمی انجامد.
❌ این شورش های خشونت آمیز تنها ماشه سرکوب بیشتر مردم توسط دیکتاتور را می چکانند و توده ها را در وضعیتی بی دفاع تر از گذشته باقی می نهند.
❗️به هر شکلی که به مبارزه خشونت آمیز نگاه کنیم یک نکته همیشه به چشم می آید. در صورت انتخاب خشونت به عنوان راه مبارزه پا به میدانی نهاده ایم که دیکتاتورها در آن برتری دارند.
دیکتاتورها همیشه خود را برای بکارگیری خشونت در مقیاسی خارق العاده مجهز کرده اند.
دموکرات ها هر چقدر هم که دوام بیاورند، در نهایت مجبور خواهند بود تا در مقابل حقایق خشن نظامی سر تسلیم فرود آورند.
🚫 دیکتاتورها تقریبا همیشه در سخت افزار جنگی، تسلیحات، حمل و نقل و حجم نیروهای نظامی برتری دارند و آزادی خواهان تقریبا هیچ گاه، حتی با وجود ایمان و اراده راسخشان، شانسی برای پیروزی نخواهند داشت. وقتی که شورش های آزادی بخش نظامی سنتی، غیر واقع بینانه شناخته می شوند، عده ای از مخالفین بر مبارزات چریکی پافشاری می کنند. به هرحالی جنگ چریکی تقریبا هیچ گاه فایده ای برای مردم تحت ستم نداشته و راهنمای دموکراسی نبوده است.
📍مبارزه چریکی راه حلی خوبی نیست، خصوصا به این دلیل که در اکثر موارد منجر به صدمات بسیار زیاد به مردم خودی می شود. حتی در هنگامی که تئوری ها و استراتژی های دقیق درباره اهداف و آرمان های جنبش چریکی وجود دارد یا حتی این جنبش از خارج پشتیبانی می شود، تضمینی برای جلوگیری از بروز انحراف و خطا در آن وجود ندارد.
🌀 جنگ های چریکی معمولا بسیار طولانی هستند و در بسیاری از موارد، مردم غیرنظامی با تحمل رنج های انسانی و اجتماعی بسیار، توسط دولت مجبور به تغییر مکان می شوند. اگر هم جنبش های چریکی به پیروزی منجر شوند، رژیم تازه سریعا برای مقابله به مثل در برابر بازماندگان رژیم سابق، مستبدتر از آنان عمل خواهد کرد. اگر در نهایت پیروزی با چریک ها باشد، رژیم جدید به خاطر تمرکز بسیار بالایی نیروهای نظامی، و ضعف یا نابودی گروه های مستقل اجتماعی، و موسسات آن ها در طول مبارزه - که اعضای حیاتی جامعه ای آزاد هستند - دیکتاتورمآبانه تر از حکومت قبلی خواهد بود. مخالفین دیکتاتوری باید به دنبال راه حلی دیگری باشند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#از_دیکتاتوری_تا_دموکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_نخست
#مواجهه_واقع_بینانه_با_دیکتاتوری_ها
در سال های اخیر بسیاری از دیکتاتوری ها - با ریشه های داخلی یا خارجی - در مواجهه با مبارزات سازمان یافته مردم سقوط کرده و یا متزلزل شده اند. حتی مشاهده شده است که دیکتاتوری های بسیار قدرتمند، ظاهرا رسوخ ناپذیر و دارای بیشترین نیروی محافظ در برابر مقاومت مسالمت آمیز هماهنگ سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مردم تسلیم شده اند.
از دهه ۱۹۸۰ دیکتاتوری های بسیاری در استونی، لاتویا و لیتوانی، لهستان، آلمان شرقی، چکسلواکی و اسلوونی، ماداگاسکار، مالی، بولیوی و فیلیپین در برابر جنبش های مردمی بی خشونت تسلیم شده اند.
مبارزه بی خشونت در نپال، زامبیا، کره جنوبی، شیلی، آرژانتین، هائیتی، برزیل، اروگوئه، تایلند، بلغارستان، مجارستان، زئیر، نیجریه و بخش های بزرگی از کشورهای تازه استقلال یافته از شوروی سابق ( بخصوص در خنثی کردن کودتای نظامی آگوست ۱۹۹۱) نیز به پیشروی جنبش های دموکراسی خواهانه یاری رسانده است.
علاوه بر این ها، در سال های اخیر مبارزه طلبی های توده ای سیاسی در چین، برمه و تبت نیز شکل گرفته اند، هرچند که این منازعه ها به پیروزی نهایی نرسیدند و باعث سقوط دیکتاتورهای حاکم یا اشغالگران نشدند اما چهره بی رحم این رژیم های سرکوبگر را برای جامعه جهانی به نمایش گذاشتند و در عین حال برای مردم نیز تجربه ای ارزشمند از مبارزات بی خشونت بر جای نهادند.
مطمئنا سقوط دیکتاتوری در کشورهای نام برده باعث از بین رفتن تمامی مشکلات دیگر این جوامع نشده است.
فقر، جنایت، ناکارآمدی بوروکراسی و تخریب محیط زیست میراث رژیم های استبدادی حیوان صفت هستند. اما به هر حال، سقوط این حکومت ها برای حل مشکلات مردمی که تا به امروز تحت ستم بوده اند، جامعه ای با سطح دموکراسی سیاسی بالاتر، آزادی های شخصی بیشتر و عدالت اجتماعی گسترده تری فراهم می کنند.
#مشکلی_همیشگی
در دهه های اخیر، گرایش گسترده تری برای آزاد کردن جوامع و کسب آزادی در جهان به وجود آمده است. بر اساس آمار خانه آزادی که هر ساله تحقیقی بر اساس وضعیت حقوق سیاسی و آزادی های مدنی در مناطق مختلف جهان انجام داده، کشورها را بر اساس این معیارها طبقه بندی می کند، کشورهایی که در طبقه بندی آزاد قرار می گیرند به صورت دائمی رو به افزایش است.
♻️امروزه کشورهای بسیاری در حال تحول سریع اقتصادی، اجتماعی و سیاسی هستند.
با وجودی که تعداد کشورهای آزاد در دهه های اخیر رشد داشته اما این ترس همیشه وجود دارد که در نتیجه این تحولات سریع و بنیادین بعضی مناطق راه معکوس را در پیش گیرند و انواع جدیدی از دیکتاتوری را تجربه کنند.
گروه های نظامی، اشخاص جاه طلب، صاحب منصبان برگزیده و گروه های سیاسی دارای ایدئولوژی های خاصی، همیشه تلاش می کنند تا عقاید و خواسته های خود را به دیگران تحمیل کنند. کودتاها همیشه روی داده و در آینده نیز روی خواهند داد.
برای بسیاری از جهانیان هنوز حقوق بنیادین انسانی و حقوق مشارکت سیاسی پایمال می شود و در آینده نیز پایمال خواهد شد.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#از_دیکتاتوری_تا_دموکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_نخست
#مواجهه_واقع_بینانه_با_دیکتاتوری_ها
در سال های اخیر بسیاری از دیکتاتوری ها - با ریشه های داخلی یا خارجی - در مواجهه با مبارزات سازمان یافته مردم سقوط کرده و یا متزلزل شده اند. حتی مشاهده شده است که دیکتاتوری های بسیار قدرتمند، ظاهرا رسوخ ناپذیر و دارای بیشترین نیروی محافظ در برابر مقاومت مسالمت آمیز هماهنگ سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مردم تسلیم شده اند.
از دهه ۱۹۸۰ دیکتاتوری های بسیاری در استونی، لاتویا و لیتوانی، لهستان، آلمان شرقی، چکسلواکی و اسلوونی، ماداگاسکار، مالی، بولیوی و فیلیپین در برابر جنبش های مردمی بی خشونت تسلیم شده اند.
مبارزه بی خشونت در نپال، زامبیا، کره جنوبی، شیلی، آرژانتین، هائیتی، برزیل، اروگوئه، تایلند، بلغارستان، مجارستان، زئیر، نیجریه و بخش های بزرگی از کشورهای تازه استقلال یافته از شوروی سابق ( بخصوص در خنثی کردن کودتای نظامی آگوست ۱۹۹۱) نیز به پیشروی جنبش های دموکراسی خواهانه یاری رسانده است.
علاوه بر این ها، در سال های اخیر مبارزه طلبی های توده ای سیاسی در چین، برمه و تبت نیز شکل گرفته اند، هرچند که این منازعه ها به پیروزی نهایی نرسیدند و باعث سقوط دیکتاتورهای حاکم یا اشغالگران نشدند اما چهره بی رحم این رژیم های سرکوبگر را برای جامعه جهانی به نمایش گذاشتند و در عین حال برای مردم نیز تجربه ای ارزشمند از مبارزات بی خشونت بر جای نهادند.
مطمئنا سقوط دیکتاتوری در کشورهای نام برده باعث از بین رفتن تمامی مشکلات دیگر این جوامع نشده است.
فقر، جنایت، ناکارآمدی بوروکراسی و تخریب محیط زیست میراث رژیم های استبدادی حیوان صفت هستند. اما به هر حال، سقوط این حکومت ها برای حل مشکلات مردمی که تا به امروز تحت ستم بوده اند، جامعه ای با سطح دموکراسی سیاسی بالاتر، آزادی های شخصی بیشتر و عدالت اجتماعی گسترده تری فراهم می کنند.
#مشکلی_همیشگی
در دهه های اخیر، گرایش گسترده تری برای آزاد کردن جوامع و کسب آزادی در جهان به وجود آمده است. بر اساس آمار خانه آزادی که هر ساله تحقیقی بر اساس وضعیت حقوق سیاسی و آزادی های مدنی در مناطق مختلف جهان انجام داده، کشورها را بر اساس این معیارها طبقه بندی می کند، کشورهایی که در طبقه بندی آزاد قرار می گیرند به صورت دائمی رو به افزایش است.
♻️امروزه کشورهای بسیاری در حال تحول سریع اقتصادی، اجتماعی و سیاسی هستند.
با وجودی که تعداد کشورهای آزاد در دهه های اخیر رشد داشته اما این ترس همیشه وجود دارد که در نتیجه این تحولات سریع و بنیادین بعضی مناطق راه معکوس را در پیش گیرند و انواع جدیدی از دیکتاتوری را تجربه کنند.
گروه های نظامی، اشخاص جاه طلب، صاحب منصبان برگزیده و گروه های سیاسی دارای ایدئولوژی های خاصی، همیشه تلاش می کنند تا عقاید و خواسته های خود را به دیگران تحمیل کنند. کودتاها همیشه روی داده و در آینده نیز روی خواهند داد.
برای بسیاری از جهانیان هنوز حقوق بنیادین انسانی و حقوق مشارکت سیاسی پایمال می شود و در آینده نیز پایمال خواهد شد.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_
اثر #جین_سلام
#فصل_اول
#قسمت_سوم
#آزادی_از_طریق_خشونت_؟
❓اکنون سوال این است که در این شرایط چه باید کرد؟
راه حل هایی که در اولین قدم به ذهن می رسند، غیرقابل استفاده اند؛
قانون اساسی، قوانین قضایی و افکار عمومی غالبا به سادگی از طرف دیکتاتورها نادیده گرفته می شوند. به صورتی کاملا منطقی با مشاهده بی رحمی ها، شکنجه ها، مفقود شدن ها و کشته شدن ها معمولا نتیجه گرفته می شود که تنها #خشونت می تواند به دیکتاتوری ها پایان دهد.
⚠️ قربانیان خشمگین خشونت ها و اطرفیان آن ها گاهی علیرغم مشاهده عدم توازن قوا، تلاش می کنند با جمع آوری و نظم دهی به نیروهای مخالف دولت و تجهیز آنها با تمام امکاناتی که در اختیار دارند، علیه دیکتاتوری مبارزه کنند.
این مردمان با شجاعت مبارزه می کنند و هزینه های مادی و جانی بسیاری در قبال مبارزه خود می پردازند. فضیلت این مردم مثال زدنی است ، اما اقدامات آنان تقریبا هیچگاه به آزادی نمی انجامد.
❌ این شورش های خشونت آمیز تنها ماشه سرکوب بیشتر مردم توسط دیکتاتور را می چکانند و توده ها را در وضعیتی بی دفاع تر از گذشته باقی می نهند.
❗️به هر شکلی که به مبارزه خشونت آمیز نگاه کنیم یک نکته همیشه به چشم می آید:
در صورت انتخاب خشونت به عنوان راه مبارزه پا به میدانی نهاده ایم که دیکتاتورها در آن برتری دارند.
دیکتاتورها همیشه خود را برای بکارگیری خشونت در مقیاسی خارق العاده مجهز کرده اند.
دموکرات ها هر چقدر هم که دوام بیاورند، در نهایت مجبور خواهند بود تا در مقابل حقایق خشن نظامی سر تسلیم فرود آورند.
🚫 دیکتاتورها تقریبا همیشه در سخت افزار جنگی، تسلیحات، حمل و نقل و حجم نیروهای نظامی برتری دارند و آزادی خواهان تقریبا هیچ گاه، حتی با وجود ایمان و اراده راسخشان، شانسی برای پیروزی نخواهند داشت.
وقتی که #شورشهای_آزادی_بخش_نظامی_سنتی، غیر واقع بینانه شناخته میشوند، عده ای از مخالفین بر #مبارزات_چریکی پافشاری می کنند.
به هرحالی جنگ چریکی تقریبا هیچ گاه فایده ای برای مردم تحت ستم نداشته و راهنمای دموکراسی نبوده است.
📍مبارزه چریکی راه حلی خوبی نیست، خصوصا به این دلیل که در اکثر موارد منجر به صدمات بسیار زیاد به مردم خودی می شود.
حتی در هنگامی که تئوری ها و استراتژی های دقیق درباره اهداف و آرمان های جنبش چریکی وجود دارد یا حتی این جنبش از خارج پشتیبانی می شود، تضمینی برای جلوگیری از بروز انحراف و خطا در آن وجود ندارد.
🌀 جنگ های چریکی معمولا بسیار طولانی هستند و در بسیاری از موارد، مردم غیرنظامی با تحمل رنج های انسانی و اجتماعی بسیار، توسط دولت مجبور به تغییر مکان می شوند.
اگر هم جنبش های چریکی به پیروزی منجر شوند، رژیم تازه سریعا برای مقابله به مثل در برابر بازماندگان رژیم سابق، مستبدتر از آنان عمل خواهد کرد.
اگر در نهایت پیروزی با چریک ها باشد، رژیم جدید به خاطر تمرکز بسیار بالایی نیروهای نظامی، و ضعف یا نابودی گروه های مستقل اجتماعی، و موسسات آن ها در طول مبارزه - که اعضای حیاتی جامعه ای آزاد هستند - دیکتاتورمآبانه تر از حکومت قبلی خواهد بود.
مخالفین دیکتاتوری باید به دنبال راه حلی دیگری باشند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_
اثر #جین_سلام
#فصل_اول
#قسمت_سوم
#آزادی_از_طریق_خشونت_؟
❓اکنون سوال این است که در این شرایط چه باید کرد؟
راه حل هایی که در اولین قدم به ذهن می رسند، غیرقابل استفاده اند؛
قانون اساسی، قوانین قضایی و افکار عمومی غالبا به سادگی از طرف دیکتاتورها نادیده گرفته می شوند. به صورتی کاملا منطقی با مشاهده بی رحمی ها، شکنجه ها، مفقود شدن ها و کشته شدن ها معمولا نتیجه گرفته می شود که تنها #خشونت می تواند به دیکتاتوری ها پایان دهد.
⚠️ قربانیان خشمگین خشونت ها و اطرفیان آن ها گاهی علیرغم مشاهده عدم توازن قوا، تلاش می کنند با جمع آوری و نظم دهی به نیروهای مخالف دولت و تجهیز آنها با تمام امکاناتی که در اختیار دارند، علیه دیکتاتوری مبارزه کنند.
این مردمان با شجاعت مبارزه می کنند و هزینه های مادی و جانی بسیاری در قبال مبارزه خود می پردازند. فضیلت این مردم مثال زدنی است ، اما اقدامات آنان تقریبا هیچگاه به آزادی نمی انجامد.
❌ این شورش های خشونت آمیز تنها ماشه سرکوب بیشتر مردم توسط دیکتاتور را می چکانند و توده ها را در وضعیتی بی دفاع تر از گذشته باقی می نهند.
❗️به هر شکلی که به مبارزه خشونت آمیز نگاه کنیم یک نکته همیشه به چشم می آید:
در صورت انتخاب خشونت به عنوان راه مبارزه پا به میدانی نهاده ایم که دیکتاتورها در آن برتری دارند.
دیکتاتورها همیشه خود را برای بکارگیری خشونت در مقیاسی خارق العاده مجهز کرده اند.
دموکرات ها هر چقدر هم که دوام بیاورند، در نهایت مجبور خواهند بود تا در مقابل حقایق خشن نظامی سر تسلیم فرود آورند.
🚫 دیکتاتورها تقریبا همیشه در سخت افزار جنگی، تسلیحات، حمل و نقل و حجم نیروهای نظامی برتری دارند و آزادی خواهان تقریبا هیچ گاه، حتی با وجود ایمان و اراده راسخشان، شانسی برای پیروزی نخواهند داشت.
وقتی که #شورشهای_آزادی_بخش_نظامی_سنتی، غیر واقع بینانه شناخته میشوند، عده ای از مخالفین بر #مبارزات_چریکی پافشاری می کنند.
به هرحالی جنگ چریکی تقریبا هیچ گاه فایده ای برای مردم تحت ستم نداشته و راهنمای دموکراسی نبوده است.
📍مبارزه چریکی راه حلی خوبی نیست، خصوصا به این دلیل که در اکثر موارد منجر به صدمات بسیار زیاد به مردم خودی می شود.
حتی در هنگامی که تئوری ها و استراتژی های دقیق درباره اهداف و آرمان های جنبش چریکی وجود دارد یا حتی این جنبش از خارج پشتیبانی می شود، تضمینی برای جلوگیری از بروز انحراف و خطا در آن وجود ندارد.
🌀 جنگ های چریکی معمولا بسیار طولانی هستند و در بسیاری از موارد، مردم غیرنظامی با تحمل رنج های انسانی و اجتماعی بسیار، توسط دولت مجبور به تغییر مکان می شوند.
اگر هم جنبش های چریکی به پیروزی منجر شوند، رژیم تازه سریعا برای مقابله به مثل در برابر بازماندگان رژیم سابق، مستبدتر از آنان عمل خواهد کرد.
اگر در نهایت پیروزی با چریک ها باشد، رژیم جدید به خاطر تمرکز بسیار بالایی نیروهای نظامی، و ضعف یا نابودی گروه های مستقل اجتماعی، و موسسات آن ها در طول مبارزه - که اعضای حیاتی جامعه ای آزاد هستند - دیکتاتورمآبانه تر از حکومت قبلی خواهد بود.
مخالفین دیکتاتوری باید به دنبال راه حلی دیگری باشند.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
اثر : #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_چهارم
#کودتا_انتخابات_منجیان_خارجی؟
بخش اول
⏮کودتای نظامی علیه حکومت استبدادی شاید در ظاهر ساده ترین و سریع ترین روش سرنگونی یک رژیم تنفربرانگیز باشد، اما در عمل مشکلات بسیاری در اجرای این روش وجود دارد.
از همه مهم تر اینکه کودتای نظامی هیج تغییری در توزیع نامتناسب قدرت میان مردم، الیت (الیت یا نخبگان در جامعه شناسی و سیاست به گروهی از اشخاص و محافل اشاره می کند که در هر جامعه موقعیت های بالا را دراختیار خود دارند و این موقعیت ها معمولا بین آنان دست به دست می شود.)، حاکم و نیروهای نظامی ایجاد نمی کند.
بیرون راندن افراد یا گروه های خاصی از موقعیت های دولتی، تنها جایی خالی برای افراد و گروه های فرصت طلب ایجاد می کند.
🔁 در تئوری، این افراد و گروهای جدید ممکن است تساهل بیشتری از افراد و گروه های قبلی داشته باشند و امکانات بیشتری برای پیشبرد آزادی در اختیار مردم قرار دهند ولی متاسفانه شق معکوس این قضیه محتمل تر است.
➖گروه های جدید پس از تحکیم قدرت خود شاید ظالم تر و جاه طلب تر از همتایان قدیمی خود باشند، در نتیجه گروه جدید - که مردم امید بیشتری به آن ها داشتند - پس از تثبیت می تواند بدون دغدغه حقوق بشر یا دموکراسی هرگونه که می خواهد عمل کند، کودتا پاسخ مناسبی برای مشکل دیکتاتوری نیست.
🔘رای گیری ها هم تحت حکومت های استبدادی وسیله ای مناسب برای ایجاد تغییر اساسی در ساختار سیاسی نیستند.
بعضی حکومت های دیکتاتوری گاهی برای حفظ ظاهر دموکراتیک بودن خود، رای گیری هایی نیز برگزار می کنند (شبیه به رای گیری های کشورهای بلوک شرق سابق 《و البته ایران》) اما این رای گیری ها، در حقیقت همه پرسی های بسته ای هستند که تنها به منظور صحه گزاردن مردمی و انتخاب یکی از کاندیداهای دست چین شده دیکتاتور، انجام می شود.
🔙اگر کاندیداهای مخالفی اجازه حضور در انتخابات بیابند و حتی برگزیده هم بشوند (همان گونه که در سال ۱۹۹۰ در برمه و در سال ۱۹۹۳ در نیجریه روی داد) نتایج انتخابات به سادگی از طرف دیکتاتور رد خواهد شد.
گاهی نیز کاندیدای «پیروز» ارعاب شده، دستگیر و حتی اعدام می شود.
دیکتاتور هیچگاه به سادگی به رای گیری ای که وی را از تخت پادشاهی به زیر بکشد، اجازه برگزاری نخواهد داد.
📌گاهی نیز افرادی که از حکومت های دیکتاتوری رنج می برند یا کسانی که برای رهایی از چنگال دیکتاتور به تبعیدگاه های خودخواسته خارجی رفته اند، باور نمی کنند که مردم تحت ستم بتوانند خود را آزاد سازند. این افراد امید خود را به نیروهای خارجی می بندند. به باور آنان فقط کمک بین المللی توان کافی برای به پایین کشیدن دیکتاتور را دارا خواهد بود. این دیدگاه که مردمان تحت ستم توانایی عملکرد موثر را دارا نیستند، در دوره های زمانی خاصی بروز می کند.
همان گونه که ذکر شد، در این برهه ها مردم تحت ستم ناامید بوده و موقتا توان مبارزه را از دست می دهند؛ چرا که اعتماد به نفس لازم برای مواجهه با دیکتاتوری را از دست داده و راهی برای نجات خویش نمی شناسند.
📍در این شرایط طبیعی است که عده ای امید رهایی را به دیگران می بندند و منتظر دخالت های نیروهای بیگانه باقی می مانند.
این نیروی نجات دهنده خارجی میتواند محصول اتفاق نظر کشورهای دیگر، سازمان ملل متحد، کشوری خاص یا تصویب قوانین بین المللی اقتصادی و سیاسی علیه دیکتاتوری موجود در کشور باشد.
این سناریو به نظر دلچسب می آید؛ اما موانع بزرگی در راه اعتماد و توکل به منجیان بیگانه وجود دارد. این توکل و اعتماد شاید اصولا بی مورد باشد؛ چرا که معمولا هیچ منجی خارجی ای - که عملا دخالت کند - وجود ندارد و اگر دولتی خارجی برای تغییر وضعیت مداخله کند، معمولا نباید به آن اعتماد کرد.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
اثر : #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_چهارم
#کودتا_انتخابات_منجیان_خارجی؟
بخش اول
⏮کودتای نظامی علیه حکومت استبدادی شاید در ظاهر ساده ترین و سریع ترین روش سرنگونی یک رژیم تنفربرانگیز باشد، اما در عمل مشکلات بسیاری در اجرای این روش وجود دارد.
از همه مهم تر اینکه کودتای نظامی هیج تغییری در توزیع نامتناسب قدرت میان مردم، الیت (الیت یا نخبگان در جامعه شناسی و سیاست به گروهی از اشخاص و محافل اشاره می کند که در هر جامعه موقعیت های بالا را دراختیار خود دارند و این موقعیت ها معمولا بین آنان دست به دست می شود.)، حاکم و نیروهای نظامی ایجاد نمی کند.
بیرون راندن افراد یا گروه های خاصی از موقعیت های دولتی، تنها جایی خالی برای افراد و گروه های فرصت طلب ایجاد می کند.
🔁 در تئوری، این افراد و گروهای جدید ممکن است تساهل بیشتری از افراد و گروه های قبلی داشته باشند و امکانات بیشتری برای پیشبرد آزادی در اختیار مردم قرار دهند ولی متاسفانه شق معکوس این قضیه محتمل تر است.
➖گروه های جدید پس از تحکیم قدرت خود شاید ظالم تر و جاه طلب تر از همتایان قدیمی خود باشند، در نتیجه گروه جدید - که مردم امید بیشتری به آن ها داشتند - پس از تثبیت می تواند بدون دغدغه حقوق بشر یا دموکراسی هرگونه که می خواهد عمل کند، کودتا پاسخ مناسبی برای مشکل دیکتاتوری نیست.
🔘رای گیری ها هم تحت حکومت های استبدادی وسیله ای مناسب برای ایجاد تغییر اساسی در ساختار سیاسی نیستند.
بعضی حکومت های دیکتاتوری گاهی برای حفظ ظاهر دموکراتیک بودن خود، رای گیری هایی نیز برگزار می کنند (شبیه به رای گیری های کشورهای بلوک شرق سابق 《و البته ایران》) اما این رای گیری ها، در حقیقت همه پرسی های بسته ای هستند که تنها به منظور صحه گزاردن مردمی و انتخاب یکی از کاندیداهای دست چین شده دیکتاتور، انجام می شود.
🔙اگر کاندیداهای مخالفی اجازه حضور در انتخابات بیابند و حتی برگزیده هم بشوند (همان گونه که در سال ۱۹۹۰ در برمه و در سال ۱۹۹۳ در نیجریه روی داد) نتایج انتخابات به سادگی از طرف دیکتاتور رد خواهد شد.
گاهی نیز کاندیدای «پیروز» ارعاب شده، دستگیر و حتی اعدام می شود.
دیکتاتور هیچگاه به سادگی به رای گیری ای که وی را از تخت پادشاهی به زیر بکشد، اجازه برگزاری نخواهد داد.
📌گاهی نیز افرادی که از حکومت های دیکتاتوری رنج می برند یا کسانی که برای رهایی از چنگال دیکتاتور به تبعیدگاه های خودخواسته خارجی رفته اند، باور نمی کنند که مردم تحت ستم بتوانند خود را آزاد سازند. این افراد امید خود را به نیروهای خارجی می بندند. به باور آنان فقط کمک بین المللی توان کافی برای به پایین کشیدن دیکتاتور را دارا خواهد بود. این دیدگاه که مردمان تحت ستم توانایی عملکرد موثر را دارا نیستند، در دوره های زمانی خاصی بروز می کند.
همان گونه که ذکر شد، در این برهه ها مردم تحت ستم ناامید بوده و موقتا توان مبارزه را از دست می دهند؛ چرا که اعتماد به نفس لازم برای مواجهه با دیکتاتوری را از دست داده و راهی برای نجات خویش نمی شناسند.
📍در این شرایط طبیعی است که عده ای امید رهایی را به دیگران می بندند و منتظر دخالت های نیروهای بیگانه باقی می مانند.
این نیروی نجات دهنده خارجی میتواند محصول اتفاق نظر کشورهای دیگر، سازمان ملل متحد، کشوری خاص یا تصویب قوانین بین المللی اقتصادی و سیاسی علیه دیکتاتوری موجود در کشور باشد.
این سناریو به نظر دلچسب می آید؛ اما موانع بزرگی در راه اعتماد و توکل به منجیان بیگانه وجود دارد. این توکل و اعتماد شاید اصولا بی مورد باشد؛ چرا که معمولا هیچ منجی خارجی ای - که عملا دخالت کند - وجود ندارد و اگر دولتی خارجی برای تغییر وضعیت مداخله کند، معمولا نباید به آن اعتماد کرد.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
اثر : #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_چهارم
#کودتا_انتخابات_منجیان_خارجی؟
بخش دوم
🌀در اینجا لازم است به چند حقیقت ناگوار که معمولا در پشت پرده انتظار کشیدن برای دخالت کشورهای بیگانه وجود دارد اشاره کنیم:
🕹کشورهای دیگر معمولا به منظور ارتقاء وضعیت اقتصادی و سیاسی خود با دولت های دیکتاتوری مدارا کرده و یا حتی از آن ها حمایت می کنند.
🕹کشورهای بیگانه شاید ترجیح دهند تا به جای نگاه داشتن مهاجرانی که برای آزادی کشور خود تلاش می کنند، مردم تحت ستم را در برابر اهداف دیگر معامله نمایند.
🕹بعضی از دولت های خارجی تنها برای به دست آوردن کنترل اقتصادی، سیاسی و نظامی بر کشورها، علیه دیکتاتوری های موجود در آن فعالیت می کنند.
🕹نیروهای بیگانه تنها در صورتی به صورت فعال برای نجات کشوری مبارزه می کنند که پیشاپیش مقاومت های داخلی شروع به لرزاندن پایه های دیکتاتوری کرده و از این طریق ستمگری های این رژیم را به جهانیان نشان داده باشد. دیکتاتوری ها در وهله اول به خاطر شیوه تقسیم قدرت داخلی به حیات خویش ادامه می دهند.
🔺در این وضعیت جامعه و توده های مردم برای ایجاد مشکل برای دیکتاتور بیش از حد ضعیف هستند و ثروت و قدرت در دست عده ای معدود از افراد انباشته شده است. علیرغم اینکه دیکتاتوری ها ممکن است از عملکرد نیروهای بین المللی متاثر و حتی تضعیف شوند، ادامه حیات آن ها در نهایت وابسته به عوامل داخلی است.
🚫در صورت وجود حرکت های مخالف داخلی، حمایت های جهانی از آن ها می تواند بسیار مفید واقع شود. برای مثال تحریم های اقتصادی بین المللی، ممنوعیت ها، قطع روابط دیپلوماتیک، اخراج از سازمان های بین المللی، محکومیت توسط بخش های مختلف سازمان ملل متحد و موارد مشابه می تواند کمک عظیمی برای این حرکت ها باشد.
📍 به هرحال، در غیاب یک نهضت مقاومت قدرتمند داخلی، احتمال وقوع موارد بالا کم بوده، در صورت اجرا نیز تاثیر چندانی نخواهند داشت.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
اثر : #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_چهارم
#کودتا_انتخابات_منجیان_خارجی؟
بخش دوم
🌀در اینجا لازم است به چند حقیقت ناگوار که معمولا در پشت پرده انتظار کشیدن برای دخالت کشورهای بیگانه وجود دارد اشاره کنیم:
🕹کشورهای دیگر معمولا به منظور ارتقاء وضعیت اقتصادی و سیاسی خود با دولت های دیکتاتوری مدارا کرده و یا حتی از آن ها حمایت می کنند.
🕹کشورهای بیگانه شاید ترجیح دهند تا به جای نگاه داشتن مهاجرانی که برای آزادی کشور خود تلاش می کنند، مردم تحت ستم را در برابر اهداف دیگر معامله نمایند.
🕹بعضی از دولت های خارجی تنها برای به دست آوردن کنترل اقتصادی، سیاسی و نظامی بر کشورها، علیه دیکتاتوری های موجود در آن فعالیت می کنند.
🕹نیروهای بیگانه تنها در صورتی به صورت فعال برای نجات کشوری مبارزه می کنند که پیشاپیش مقاومت های داخلی شروع به لرزاندن پایه های دیکتاتوری کرده و از این طریق ستمگری های این رژیم را به جهانیان نشان داده باشد. دیکتاتوری ها در وهله اول به خاطر شیوه تقسیم قدرت داخلی به حیات خویش ادامه می دهند.
🔺در این وضعیت جامعه و توده های مردم برای ایجاد مشکل برای دیکتاتور بیش از حد ضعیف هستند و ثروت و قدرت در دست عده ای معدود از افراد انباشته شده است. علیرغم اینکه دیکتاتوری ها ممکن است از عملکرد نیروهای بین المللی متاثر و حتی تضعیف شوند، ادامه حیات آن ها در نهایت وابسته به عوامل داخلی است.
🚫در صورت وجود حرکت های مخالف داخلی، حمایت های جهانی از آن ها می تواند بسیار مفید واقع شود. برای مثال تحریم های اقتصادی بین المللی، ممنوعیت ها، قطع روابط دیپلوماتیک، اخراج از سازمان های بین المللی، محکومیت توسط بخش های مختلف سازمان ملل متحد و موارد مشابه می تواند کمک عظیمی برای این حرکت ها باشد.
📍 به هرحال، در غیاب یک نهضت مقاومت قدرتمند داخلی، احتمال وقوع موارد بالا کم بوده، در صورت اجرا نیز تاثیر چندانی نخواهند داشت.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
💎 #نافرمانی_مدنی
#جین_شارپ
#فصل_پنجم
#قسمت_نخست
#به_کارگیری_قدرت
💎 در #فصل_اول اشاره کردیم که مقاومت نظامی در برابر دیکتاتوری به جای این که به نقطه ضعف آن ضربه بزند، نقطه قوت آن راه هدف می گیرد. با انتخاب رقابت در زمینه نیروهای نظامی، تدارک مهمات، تکنولوژی جنگ افزار و موارد مشابه، جنبش های مقاومت خود را آشکارا در وضعیتی نامساعد قرار می دهند.
❗️ دیکتاتوری ها تقریبا در تمامی موارد امکان فراخوانی منابع بیشتری در این محدوده ها را دارا هستند. خطرات اتکا به نیروهای بیگانه ها برای کسب آزادی نیز قبلا به صورت مختصر بررسی شده است. در #فصل_دوم هم مشکلات اتکا به مذاکره را به عنوان راهی برای بیرون راندن دیکتاتورها بررسی کرده ایم.
📍پس چه راهی باقی می ماند که بتواند برتری آشکاری به مقاومت دموکراتیک بخشیده و در عین حال گرایش به تضعیف هر چه بیشتر نقاط ضعف دیکتاتوری داشته باشد؟ چه حرکت تکنیکی ای می تواند قدرت سیاسی ای که در #فصل_سوم از آن صحبت شد را نمایان کند؟
🎯گزینه مناسب برای این پرسش، مبارزه طلبی سیاسی است.
💎 مشخصات مبارزه طلبی سیاسی به قرار زیر است:
📌مبارزه طلبی سیاسی نمی پذیرد که نتیجه مبارزه توسط راهکارهای مبارزانی که توسط دیکتاتور انتخاب می شوند، تعیین گردد.
📌مبارزه برای رژیم مشکل است.
📌مبارزه طلبی سیاسی به گونه ای منحصر به فرد می تواند نقاط ضعف دیکتاتوری را بدتر کرده و منابع قدرت را از وی دریغ کند.
📌مبارزه طلبی سیاسی می تواند حرکتی کاملا پراکنده باشد ولی در عین حال بر روی یک موضوع خاصی متمرکر باشد.
📌مبارزه طلبی سیاسی موجب بروز خطا در قضاوت و عمل دیکتاتور می شود.
📌مبارزه طلبی سیاسی می تواند به صورتی موثر مردم، گروه های اجتماعی و موسسات مختلف را به صورت یک کلی واحد با هدف خاتمه دادن به سلطه وحشیانه عده ای معدودی بر آن ها، بسیح نماید.
📌مبارزه طلبی سیاسی می تواند باعث توزیع موثر قدرت در جامعه گردد که خود باعث محتمل تر شدن تاسیس و پابرجا ماندن یک حامعه دموکراتیک می شود.
💎 #طرز_کار_مبارزات_غیر_خشونت_آمیز
❗️مبارزه طلبی سیاسی نیز همانند نیروهای نظامی، می تواند برای رسیدن به اهداف مختلفی مورد استفاده قرار گیرد. این اهداف می توانند در طیف گسترده ای از تلاش برای اجبار حریف به اتخاذ تصمیمات خاصی، ایجاد شرایطی به منظور حل مسالمت آمیز کشمش ها یا حتی متلاشی کردن کامل رژیم طبقه بندی گردند. به هرحال، مبارزه طلبی سیاسی با شیوه هایی متفاوت از خشونت عمل می کند.
📍هرچند هدف هر دو روش به جریان #مبارزه است اما راه هایی که هر یک به کار می گیرند بسیار متفاوت است و نتایج متفاوتی را نیز بار خواهند آورد. روش ها و نتایج کشمکش های خشونت آمیز را همه می دانیم. سلاح های فیزیکی برای ترساندن، صدمه زدن، کشتن و ویران کردن استفاده می شوند. مبارزه غیرخشونت آمیز بسیار پیچیده تر از راه های مبتنی بر خشونت است و حاوی انواع بسیار متنوعی از مبارزه است.
❗️برخلاف مبارزاتِ مبتنی بر خشونت، مبارزات غیرخشونت‌آمیز توسط جنگ‌افزارهای روانی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی که توسط مردم و موسسات اجتماع به کار گرفته می شوند، می جنگد. این سلاح ها با نام های گوناگونی همچون اعتراضات، اعتصابات، عدم همکاری ها، تحریم ها، بی میلی ها و نیروهای مردمی شناخته شده اند.
📍همان گونه که پیشتر ذکر شد، تمامی دولت ها تنها تا زمانی می توانند به حکومت خود ادامه دهند که نیروی مورد نیاز خود را توسط همکاری، اطاعت و فرمانبرداری مردم و موسسات اجتماع تامین نمایند. مبارزه طلبی سیاسی، برخلاف خشونت، شیوه ای کاملا مناسب و منحصر به فرد برای جدا کردن این منابع قدرت از دولت است.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
💎 #نافرمانی_مدنی
#جین_شارپ
#فصل_پنجم
#قسمت_نخست
#به_کارگیری_قدرت
💎 در #فصل_اول اشاره کردیم که مقاومت نظامی در برابر دیکتاتوری به جای این که به نقطه ضعف آن ضربه بزند، نقطه قوت آن راه هدف می گیرد. با انتخاب رقابت در زمینه نیروهای نظامی، تدارک مهمات، تکنولوژی جنگ افزار و موارد مشابه، جنبش های مقاومت خود را آشکارا در وضعیتی نامساعد قرار می دهند.
❗️ دیکتاتوری ها تقریبا در تمامی موارد امکان فراخوانی منابع بیشتری در این محدوده ها را دارا هستند. خطرات اتکا به نیروهای بیگانه ها برای کسب آزادی نیز قبلا به صورت مختصر بررسی شده است. در #فصل_دوم هم مشکلات اتکا به مذاکره را به عنوان راهی برای بیرون راندن دیکتاتورها بررسی کرده ایم.
📍پس چه راهی باقی می ماند که بتواند برتری آشکاری به مقاومت دموکراتیک بخشیده و در عین حال گرایش به تضعیف هر چه بیشتر نقاط ضعف دیکتاتوری داشته باشد؟ چه حرکت تکنیکی ای می تواند قدرت سیاسی ای که در #فصل_سوم از آن صحبت شد را نمایان کند؟
🎯گزینه مناسب برای این پرسش، مبارزه طلبی سیاسی است.
💎 مشخصات مبارزه طلبی سیاسی به قرار زیر است:
📌مبارزه طلبی سیاسی نمی پذیرد که نتیجه مبارزه توسط راهکارهای مبارزانی که توسط دیکتاتور انتخاب می شوند، تعیین گردد.
📌مبارزه برای رژیم مشکل است.
📌مبارزه طلبی سیاسی به گونه ای منحصر به فرد می تواند نقاط ضعف دیکتاتوری را بدتر کرده و منابع قدرت را از وی دریغ کند.
📌مبارزه طلبی سیاسی می تواند حرکتی کاملا پراکنده باشد ولی در عین حال بر روی یک موضوع خاصی متمرکر باشد.
📌مبارزه طلبی سیاسی موجب بروز خطا در قضاوت و عمل دیکتاتور می شود.
📌مبارزه طلبی سیاسی می تواند به صورتی موثر مردم، گروه های اجتماعی و موسسات مختلف را به صورت یک کلی واحد با هدف خاتمه دادن به سلطه وحشیانه عده ای معدودی بر آن ها، بسیح نماید.
📌مبارزه طلبی سیاسی می تواند باعث توزیع موثر قدرت در جامعه گردد که خود باعث محتمل تر شدن تاسیس و پابرجا ماندن یک حامعه دموکراتیک می شود.
💎 #طرز_کار_مبارزات_غیر_خشونت_آمیز
❗️مبارزه طلبی سیاسی نیز همانند نیروهای نظامی، می تواند برای رسیدن به اهداف مختلفی مورد استفاده قرار گیرد. این اهداف می توانند در طیف گسترده ای از تلاش برای اجبار حریف به اتخاذ تصمیمات خاصی، ایجاد شرایطی به منظور حل مسالمت آمیز کشمش ها یا حتی متلاشی کردن کامل رژیم طبقه بندی گردند. به هرحال، مبارزه طلبی سیاسی با شیوه هایی متفاوت از خشونت عمل می کند.
📍هرچند هدف هر دو روش به جریان #مبارزه است اما راه هایی که هر یک به کار می گیرند بسیار متفاوت است و نتایج متفاوتی را نیز بار خواهند آورد. روش ها و نتایج کشمکش های خشونت آمیز را همه می دانیم. سلاح های فیزیکی برای ترساندن، صدمه زدن، کشتن و ویران کردن استفاده می شوند. مبارزه غیرخشونت آمیز بسیار پیچیده تر از راه های مبتنی بر خشونت است و حاوی انواع بسیار متنوعی از مبارزه است.
❗️برخلاف مبارزاتِ مبتنی بر خشونت، مبارزات غیرخشونت‌آمیز توسط جنگ‌افزارهای روانی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی که توسط مردم و موسسات اجتماع به کار گرفته می شوند، می جنگد. این سلاح ها با نام های گوناگونی همچون اعتراضات، اعتصابات، عدم همکاری ها، تحریم ها، بی میلی ها و نیروهای مردمی شناخته شده اند.
📍همان گونه که پیشتر ذکر شد، تمامی دولت ها تنها تا زمانی می توانند به حکومت خود ادامه دهند که نیروی مورد نیاز خود را توسط همکاری، اطاعت و فرمانبرداری مردم و موسسات اجتماع تامین نمایند. مبارزه طلبی سیاسی، برخلاف خشونت، شیوه ای کاملا مناسب و منحصر به فرد برای جدا کردن این منابع قدرت از دولت است.
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from پیوند نگار
⭕️ #منشور_سازمان_ملل_متحد
#منشور_ملل_متحد از کنفرانس ملل متحد اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری تصویب ۲۶ ژوئن ۱۹۴۵ (برابر با ۵ تیر ۱۳۲۴) در سانفرانسیسکو از منشور ملل متحد و اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری وب‌گاه. این ترجمه از متنی که توسط جمعیت ایرانی طرفدار ملل متحد براساس ترجمه آقایان محمد علی طالقانی و هوشنگ زندی منتشر شده و مورد قبول دولت ایران است گرفته شده است.
ما مردم ملل متحد با تصمیم
به محفوظ داشتن نسل‌های آینده از بلای جنگ که دو بار در مدت یک عمر انسانی افراد بشر را دچار مصائب غیرقابل بیان نموده وبا اعلام مجدد ایمان خود به حقوق اساسی بشر و به حیثیت و ارزش شخصیت انسانی و به تساوی حقوق مرد و زن و همچنین بین ملت‌ها اعم از کوچک و بزرگ وایجاد شرایط لازم برای حفظ عدالت و احترام الزامات ناشی از عهدنامه‌ها و سایر منابع حقوق بین‌المللی وکمک به ترقی اجتماعی و شرایط زندگی بهتر با آزادی بیشتر،
و برای نیل به این هدف‌ها
به رفق و مدارا کردن و زیستن در حال صلح با یکدیگر با یک روحیه حسن همجواری و به متحد ساختن قوای خود برای نگاهداری صلح و امنیت بین‌المللی و به قبول اصول و ایجاد روش‌هایی که عدم استفاده از نیروهای مسلح را جز در راه منافع مشترک تضمین نماید وبه توسل به وسائل و مجاری بین‌المللی برای پیشبرد ترقی اقتصادی و اجتماعی تمام ملل مصمم شده‌ایم که برای تحقق این مقاصد تشریک مساعی نماییم،
و در نتیجه دولت‌های متبوع ما توسط نمایندگان خود که در شهر سانفرانسیسکو گرد آمده‌اند و اختیارات تامه آنان ابراز و صحت و اعتبار آن محرز شناخته شده است نسبت به این منشور ملل متحد موافقت حاصل نموده‌اند و بدینوسیله یک سازمان بین‌المللی که موسوم به ملل متحد خواهد بود تأسیس می‌نمایند.
#فصل_اول - #مقاصد_و_اصول
#ماده۱
مقاصد ملل متحد به قرار زیر است:
حفظ صلح و امنیت بین‌المللی و بدین منظور به عمل آوردن اقدامات دسته‌جمعی مؤثر برای جلوگیری و برطرف کردن تهدیدات علیه صلح و متوقف ساختن هرگونه عمل تجاوز یا سایر کارهای ناقض صلح و فراهم آوردن موجبات تعدیل و حل و فصل اختلافات بین‌المللی یا وضعیت‌هایی که ممکن است منجر به نقض صلح گردد با شیوه‌های مسالمت‌آمیز و بر طبق اصول عدالت و حقوق بین‌الملل؛توسعه روابط دوستانه در بین ملل بر مبنای احترام به اصل تساوی حقوق و خودمختاری ملل و انجام سایر اقدامات مقتضی برای تحکیم صلح جهانی؛حصول همکاری بین‌المللی در حل مسائل بین‌المللی که دارای جنبه‌های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی یا بشردوستی است و در پیشبرد و تشویق احترام به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی برای همگان بدون تمایز از حیث نژاد، جنس، زبان و یا مذهب؛بودن مرکزی برای هماهنگ کردن اقداماتی که ملل جهت حصول این هدف‌های مشترک معمول می‌دارند
#ماده۲
سازمان و اعضای آن در تعقیب مقاصد مذکور در ماده اول بر طبق اصول زیر عمل خواهند کرد:
سازمان بر مبنای اصل تساوی حاکمیت کلیه اعضاء آن قرار دارد.کلیه اعضاء به منظور تضمین حقوق و مزایای ناشی از عضویت تعهداتی را که به موجب این منشور بر عهده گرفته‌اند با حسن نیت انجام خواهند داد.کلیه اعضاء اختلافات بین‌المللی خود را به وسایل مسالمت‌آمیز به طریقی که صلح و امنیت بین‌المللی و عدالت به خطر نیافتد، حل خواهند کرد.کلیه اعضاء در روابط بین‌المللی خود از تهدید به زور یا استفاده از آن علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر کشوری یا از هر روش دیگری که با مقاصد ملل متحد مباینت داشته باشد خودداری خواهند نمود.کلیه اعضاء در هر اقدامی که سازمان بر طبق این منشور به عمل آورد به سازمان همه گونه مساعدت خواهند کرد و از کمک به هر کشوری که سازمان ملل متحد علیه آن اقدام احتیاطی یا قهری به عمل می‌آورد خودداری خواهند نمود.سازمان مراقبت خواهد کرد کشورهایی که عضو ملل متحد نیستند تا آنجا که برای حفظ صلح و امنیت بین‌المللی ضروری است بر طبق این اصول عمل نمایند.هیچ‌یک از مقررات مندرج در این منشور، ملل متحد را مجاز نمی‌دارد در اموری که ذاتاً جزو صلاحیت داخلی هر کشوری است دخالت نماید و اعضاء را نیز ملزم نمی‌کند که چنین موضوعاتی را تابع مقررات این منشور قرار دهند لیکن این اصل به اعمال اقدامات قهری پیش‌بینی شده در فصل هفتم لطمه وارد نخواهد آورد.
ادامه دارد...
#منشور_ملل_متحد از کنفرانس ملل متحد اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری تصویب ۲۶ ژوئن ۱۹۴۵ (برابر با ۵ تیر ۱۳۲۴) در سانفرانسیسکو از منشور ملل متحد و اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری وب‌گاه. این ترجمه از متنی که توسط جمعیت ایرانی طرفدار ملل متحد براساس ترجمه آقایان محمد علی طالقانی و هوشنگ زندی منتشر شده و مورد قبول دولت ایران است گرفته شده است.
ما مردم ملل متحد با تصمیم
به محفوظ داشتن نسل‌های آینده از بلای جنگ که دو بار در مدت یک عمر انسانی افراد بشر را دچار مصائب غیرقابل بیان نموده وبا اعلام مجدد ایمان خود به حقوق اساسی بشر و به حیثیت و ارزش شخصیت انسانی و به تساوی حقوق مرد و زن و همچنین بین ملت‌ها اعم از کوچک و بزرگ وایجاد شرایط لازم برای حفظ عدالت و احترام الزامات ناشی از عهدنامه‌ها و سایر منابع حقوق بین‌المللی وکمک به ترقی اجتماعی و شرایط زندگی بهتر با آزادی بیشتر،
و برای نیل به این هدف‌ها
به رفق و مدارا کردن و زیستن در حال صلح با یکدیگر با یک روحیه حسن همجواری و به متحد ساختن قوای خود برای نگاهداری صلح و امنیت بین‌المللی و به قبول اصول و ایجاد روش‌هایی که عدم استفاده از نیروهای مسلح را جز در راه منافع مشترک تضمین نماید وبه توسل به وسائل و مجاری بین‌المللی برای پیشبرد ترقی اقتصادی و اجتماعی تمام ملل مصمم شده‌ایم که برای تحقق این مقاصد تشریک مساعی نماییم،
و در نتیجه دولت‌های متبوع ما توسط نمایندگان خود که در شهر سانفرانسیسکو گرد آمده‌اند و اختیارات تامه آنان ابراز و صحت و اعتبار آن محرز شناخته شده است نسبت به این منشور ملل متحد موافقت حاصل نموده‌اند و بدینوسیله یک سازمان بین‌المللی که موسوم به ملل متحد خواهد بود تأسیس می‌نمایند.
#فصل_اول - #مقاصد_و_اصول
#ماده۱
مقاصد ملل متحد به قرار زیر است:
حفظ صلح و امنیت بین‌المللی و بدین منظور به عمل آوردن اقدامات دسته‌جمعی مؤثر برای جلوگیری و برطرف کردن تهدیدات علیه صلح و متوقف ساختن هرگونه عمل تجاوز یا سایر کارهای ناقض صلح و فراهم آوردن موجبات تعدیل و حل و فصل اختلافات بین‌المللی یا وضعیت‌هایی که ممکن است منجر به نقض صلح گردد با شیوه‌های مسالمت‌آمیز و بر طبق اصول عدالت و حقوق بین‌الملل؛توسعه روابط دوستانه در بین ملل بر مبنای احترام به اصل تساوی حقوق و خودمختاری ملل و انجام سایر اقدامات مقتضی برای تحکیم صلح جهانی؛حصول همکاری بین‌المللی در حل مسائل بین‌المللی که دارای جنبه‌های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی یا بشردوستی است و در پیشبرد و تشویق احترام به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی برای همگان بدون تمایز از حیث نژاد، جنس، زبان و یا مذهب؛بودن مرکزی برای هماهنگ کردن اقداماتی که ملل جهت حصول این هدف‌های مشترک معمول می‌دارند
#ماده۲
سازمان و اعضای آن در تعقیب مقاصد مذکور در ماده اول بر طبق اصول زیر عمل خواهند کرد:
سازمان بر مبنای اصل تساوی حاکمیت کلیه اعضاء آن قرار دارد.کلیه اعضاء به منظور تضمین حقوق و مزایای ناشی از عضویت تعهداتی را که به موجب این منشور بر عهده گرفته‌اند با حسن نیت انجام خواهند داد.کلیه اعضاء اختلافات بین‌المللی خود را به وسایل مسالمت‌آمیز به طریقی که صلح و امنیت بین‌المللی و عدالت به خطر نیافتد، حل خواهند کرد.کلیه اعضاء در روابط بین‌المللی خود از تهدید به زور یا استفاده از آن علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر کشوری یا از هر روش دیگری که با مقاصد ملل متحد مباینت داشته باشد خودداری خواهند نمود.کلیه اعضاء در هر اقدامی که سازمان بر طبق این منشور به عمل آورد به سازمان همه گونه مساعدت خواهند کرد و از کمک به هر کشوری که سازمان ملل متحد علیه آن اقدام احتیاطی یا قهری به عمل می‌آورد خودداری خواهند نمود.سازمان مراقبت خواهد کرد کشورهایی که عضو ملل متحد نیستند تا آنجا که برای حفظ صلح و امنیت بین‌المللی ضروری است بر طبق این اصول عمل نمایند.هیچ‌یک از مقررات مندرج در این منشور، ملل متحد را مجاز نمی‌دارد در اموری که ذاتاً جزو صلاحیت داخلی هر کشوری است دخالت نماید و اعضاء را نیز ملزم نمی‌کند که چنین موضوعاتی را تابع مقررات این منشور قرار دهند لیکن این اصل به اعمال اقدامات قهری پیش‌بینی شده در فصل هفتم لطمه وارد نخواهد آورد.
ادامه دارد...
Telegram
attach📎