Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
مقاله علمی
#الیت :
#ELITE
کلید واژه :
#اليت،
#نخبه_گرايي،
نخبه گرايي هنجاري، ميلز، پاره تو، موسكا، دموكراسي، علوم سياسي
#قسمت_اول
الیت یا نخبه (Elite) در لغت به معنای والاترین، عالیترین و سرآمدان است و از واژه‌ی الیگره "Eligere" به معنی انتخاب یا انتخاب‌کردن، گرفته شده است.
در اصطلاح به اقلیتی اشاره می‌کند که به صورت طبیعی یا عملی قدرت، ثروت و رسانه‌ای همگانی یا امتیازات دیگر را در یک جامعه یا گروه به‌طور عادلانه یا طرق دیگر در اختیار دارند و از توانایی‌ها و امکانات ممتازی برخوردارند.
اگرچه پیشینه‌ی اندیشه‌ای و مطالعاتی در باب نخبگان بخصوص نخبگان سیاسی به دوران باستان در زمان افلاطون و ارسطو باز می‌گردد اما واژه‌ی الیت در قرن 17م برای توصیف کالاهایی با مرغوبیت خاص به کار می‌رفت، بعدها کاربرد آن برای اشاره به گروهای اجتماعی برتر (قدیمی‌ترین کاربرد آن در زبان انگلیسی در سال 1823م است)، مانند واحدهای ضربت نظامی یا مراتب عالی‌تر اشرافیت تعمیم یافت.[1]
اهمیت #نخبه_گرایی ( Elitism# ) که اعتقاد به #حاکمیت_یک_یا_اقلیتی_از_نخبگان دارد در نظریات ذیل ظاهر می‌شود:
1) #نخبه_گرایی_هنجاری:
«تئوری سیاسی‌ای که به مطلوب بودن حکومت نخبه معتقد است، مشروط بر اینکه قدرت در اختیار اقلیتی #باهوش یا #روشنفکر قرار داشته باشد»[2]
مانند دیدگاه‌های « #افلاطون بر فیلسوف شاه و فرمانروایی کسانی که از خرد برخوردارند تاکید می‌کند»
و #ارسطو «حکومت‌ها را به اعتبار فرمانروایان طبقه‌بندی کرده است».[3]
این نوع نخبه‌گرایی بر #نابرابری تاکید، و دموکراسی برای آنها امری نامطلوب است.
اگرچه امروزه با پیشرفت دموکراسی و ارزش‌های آن تا حدودی نخبه‌گرایی هنجاری کنار گذاشته شده است ولی #دموکراسیهای_نمایندگی (بر خلاف دموکراسی مستقیم) می‌تواند در تائید پیش‌فرض‌های نخبه‌گرایی هنجاری باشد که قانون‌گذاری و تصمیمات دولتی نه مستقیما به‌وسیله‌ی دولت، بلکه توسط نمایندگان مردم و بهترین‌های مردم که منتخب مردم هستند گرفته می‌شود.
2) #نخبه_گرایی_کلاسیک:
مرهون نظریه‌پردازانی است که بر حاکمیت اجتناب‌ناپذیر اقلیت نخبه تاکید، و اصل برابری در ایدئولوژی‌هایی همچون دموکراسی و سوسیالیسم را عملی نمی‌دانند؛
ادامه دارد ...
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
مقاله علمی
#الیت :
#ELITE
کلید واژه :
#اليت،
#نخبه_گرايي،
نخبه گرايي هنجاري، ميلز، پاره تو، موسكا، دموكراسي، علوم سياسي
#قسمت_اول
الیت یا نخبه (Elite) در لغت به معنای والاترین، عالیترین و سرآمدان است و از واژه‌ی الیگره "Eligere" به معنی انتخاب یا انتخاب‌کردن، گرفته شده است.
در اصطلاح به اقلیتی اشاره می‌کند که به صورت طبیعی یا عملی قدرت، ثروت و رسانه‌ای همگانی یا امتیازات دیگر را در یک جامعه یا گروه به‌طور عادلانه یا طرق دیگر در اختیار دارند و از توانایی‌ها و امکانات ممتازی برخوردارند.
اگرچه پیشینه‌ی اندیشه‌ای و مطالعاتی در باب نخبگان بخصوص نخبگان سیاسی به دوران باستان در زمان افلاطون و ارسطو باز می‌گردد اما واژه‌ی الیت در قرن 17م برای توصیف کالاهایی با مرغوبیت خاص به کار می‌رفت، بعدها کاربرد آن برای اشاره به گروهای اجتماعی برتر (قدیمی‌ترین کاربرد آن در زبان انگلیسی در سال 1823م است)، مانند واحدهای ضربت نظامی یا مراتب عالی‌تر اشرافیت تعمیم یافت.[1]
اهمیت #نخبه_گرایی ( Elitism# ) که اعتقاد به #حاکمیت_یک_یا_اقلیتی_از_نخبگان دارد در نظریات ذیل ظاهر می‌شود:
1) #نخبه_گرایی_هنجاری:
«تئوری سیاسی‌ای که به مطلوب بودن حکومت نخبه معتقد است، مشروط بر اینکه قدرت در اختیار اقلیتی #باهوش یا #روشنفکر قرار داشته باشد»[2]
مانند دیدگاه‌های « #افلاطون بر فیلسوف شاه و فرمانروایی کسانی که از خرد برخوردارند تاکید می‌کند»
و #ارسطو «حکومت‌ها را به اعتبار فرمانروایان طبقه‌بندی کرده است».[3]
این نوع نخبه‌گرایی بر #نابرابری تاکید، و دموکراسی برای آنها امری نامطلوب است.
اگرچه امروزه با پیشرفت دموکراسی و ارزش‌های آن تا حدودی نخبه‌گرایی هنجاری کنار گذاشته شده است ولی #دموکراسیهای_نمایندگی (بر خلاف دموکراسی مستقیم) می‌تواند در تائید پیش‌فرض‌های نخبه‌گرایی هنجاری باشد که قانون‌گذاری و تصمیمات دولتی نه مستقیما به‌وسیله‌ی دولت، بلکه توسط نمایندگان مردم و بهترین‌های مردم که منتخب مردم هستند گرفته می‌شود.
2) #نخبه_گرایی_کلاسیک:
مرهون نظریه‌پردازانی است که بر حاکمیت اجتناب‌ناپذیر اقلیت نخبه تاکید، و اصل برابری در ایدئولوژی‌هایی همچون دموکراسی و سوسیالیسم را عملی نمی‌دانند؛
ادامه دارد ...
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#مکتب_ایده_آلیسم
☆4
#جهان_شناسی_ایده_آلیسم
جهان بیشتر بر واقعیت روحی استوار است تا واقعیت مادی.
در حوزة جهان شناسی اصالت معنی در مقابل اصالت ماده است.
به این ترتیب که اگر موجودات مادی و جسمانی (متعلقات یا ابژه‌های شناخت) مقدم بر فاعل شناخت نباشند، در واقع تابع فاعل شناخت یعنی قابل تحویل به فاعل شناخت هستند و فاعل شناسایی به عنوان یک موجود روحانی و غیرمادی (خدا، روح) مقدم بر آنهاست... چنانچه اعتقاد به وجود خداوند به عنوان خالق جهان، آن هم یک خالق غیرمادی، یک اعتقاد ایده‌آلیستی است.
در اینجا ایده‌آلیسم به معنی #تقدم_سوژه_بر_ابژه عبارت است از:
اعتقاد به بازگشت موجودات مادی به یک واقعیت غیرمادی و تقدم سوژه بر ابژه به معنی تقدم روح(موجود روحانی) بر ماده و به زبان دین می‌توان گفت تقدم خالق بر مخلوق.
این نوع ایدآلیسم، صور مختلفی دارد.
تلقی #افلاطون از اصالت عالم (ایده ها) و حالت سایه وار جهان محسوس نسبت به آن ها، یکی از این صور است.
تلقی #اسقف_برکلی (1753 میلادی) صورتی دیگراز ایده آلیسم هستی شناختی است که صبغه اومانیستی دارد و با آمپریسم، پیوند خورده است.
#جایگاه_انسان_در_ایده آلیسم
با نظر به اینکه ایده آلیسم ادعا دارد که واقعیت ذاتا و روحی و معنوی است و امکان شناخت هر چیزی جز ایده ها و مفاهیم را مردود می شمارد، بنابراین در تبیین ماهیت انسان آن را موجودی روحانی می داند به این دلیل که روحانیت خصیصه جاودانه و ذاتی در درون انسان بوده که درون انسان را نیز تشکیل می دهد.
ذهن برای انسان نیرویی حیاتی بنیادین را یه ارمغان می آورد. که به او سرزندگی و پویایی می بخشد.
در منظر ایده آلیسم روح وسیعتر از ماده بوده و بر آن احاطه دارد و قدرت مهم در روح انسان، فکر اواست.
از جمله مهمترین وجه تفاوت انسان و حیوان وجود #اراده آزاد در اوست.
انسان جزیی از این واقعیت هستی است.
انسان را "اشرف " مخلوقات می پندارد که قادر ست سرنوشت خود را تعیین کند. عظمت روح انسانی را مورد تاکید قرار می دهد و شخصیت ادمی را در عالیترین مراتب هستی "وجود" می داند. زیرا او برترین آفریدگان خداوند است و برای احترام و بزرگداشت خداوند باید طبیعت انسانی را محترم شمرد زیرا ساخته و پرداخته دست خداوند است.
انسان به عنوان بخشی از هستی در نظر پندارگرایان( ایده آلیست ها) موجودی معنوی است و ماهیت اصلی او را روح وی تشکیل می دهد. اینکه روح چیست و چگونه به انسان و جسم مادی او تعلق می گیرد نظر پندارگرایان( ایده آلیست ها) متفاوت است.
#برکلی می گوید که چون انسان موجود معنوی است و اراده آزاد خود را اعمال می کند پس شخصا ً مسئول اعمال خویش است.
#هگل عقیده داشت که انسان جزئی از حیات مطلق و جرقه ای از روح جاودانی است که به هنگام مرگ دوباره در آن جذب می شود.
پس ایده آلیستها همه در این قول که انسان موجود معنوی و دارای اراده آزاد است و اصالت او با روحش می باشد، اتفاق نظر دارند. اما در بین آنان دربارۀ ارتباط انسان با واقعیت غائی معنوی که از آن منشاء گرفته است اختلاف نظر وجود دارد.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#مکتب_ایده_آلیسم
☆4
#جهان_شناسی_ایده_آلیسم
جهان بیشتر بر واقعیت روحی استوار است تا واقعیت مادی.
در حوزة جهان شناسی اصالت معنی در مقابل اصالت ماده است.
به این ترتیب که اگر موجودات مادی و جسمانی (متعلقات یا ابژه‌های شناخت) مقدم بر فاعل شناخت نباشند، در واقع تابع فاعل شناخت یعنی قابل تحویل به فاعل شناخت هستند و فاعل شناسایی به عنوان یک موجود روحانی و غیرمادی (خدا، روح) مقدم بر آنهاست... چنانچه اعتقاد به وجود خداوند به عنوان خالق جهان، آن هم یک خالق غیرمادی، یک اعتقاد ایده‌آلیستی است.
در اینجا ایده‌آلیسم به معنی #تقدم_سوژه_بر_ابژه عبارت است از:
اعتقاد به بازگشت موجودات مادی به یک واقعیت غیرمادی و تقدم سوژه بر ابژه به معنی تقدم روح(موجود روحانی) بر ماده و به زبان دین می‌توان گفت تقدم خالق بر مخلوق.
این نوع ایدآلیسم، صور مختلفی دارد.
تلقی #افلاطون از اصالت عالم (ایده ها) و حالت سایه وار جهان محسوس نسبت به آن ها، یکی از این صور است.
تلقی #اسقف_برکلی (1753 میلادی) صورتی دیگراز ایده آلیسم هستی شناختی است که صبغه اومانیستی دارد و با آمپریسم، پیوند خورده است.
#جایگاه_انسان_در_ایده آلیسم
با نظر به اینکه ایده آلیسم ادعا دارد که واقعیت ذاتا و روحی و معنوی است و امکان شناخت هر چیزی جز ایده ها و مفاهیم را مردود می شمارد، بنابراین در تبیین ماهیت انسان آن را موجودی روحانی می داند به این دلیل که روحانیت خصیصه جاودانه و ذاتی در درون انسان بوده که درون انسان را نیز تشکیل می دهد.
ذهن برای انسان نیرویی حیاتی بنیادین را یه ارمغان می آورد. که به او سرزندگی و پویایی می بخشد.
در منظر ایده آلیسم روح وسیعتر از ماده بوده و بر آن احاطه دارد و قدرت مهم در روح انسان، فکر اواست.
از جمله مهمترین وجه تفاوت انسان و حیوان وجود #اراده آزاد در اوست.
انسان جزیی از این واقعیت هستی است.
انسان را "اشرف " مخلوقات می پندارد که قادر ست سرنوشت خود را تعیین کند. عظمت روح انسانی را مورد تاکید قرار می دهد و شخصیت ادمی را در عالیترین مراتب هستی "وجود" می داند. زیرا او برترین آفریدگان خداوند است و برای احترام و بزرگداشت خداوند باید طبیعت انسانی را محترم شمرد زیرا ساخته و پرداخته دست خداوند است.
انسان به عنوان بخشی از هستی در نظر پندارگرایان( ایده آلیست ها) موجودی معنوی است و ماهیت اصلی او را روح وی تشکیل می دهد. اینکه روح چیست و چگونه به انسان و جسم مادی او تعلق می گیرد نظر پندارگرایان( ایده آلیست ها) متفاوت است.
#برکلی می گوید که چون انسان موجود معنوی است و اراده آزاد خود را اعمال می کند پس شخصا ً مسئول اعمال خویش است.
#هگل عقیده داشت که انسان جزئی از حیات مطلق و جرقه ای از روح جاودانی است که به هنگام مرگ دوباره در آن جذب می شود.
پس ایده آلیستها همه در این قول که انسان موجود معنوی و دارای اراده آزاد است و اصالت او با روحش می باشد، اتفاق نظر دارند. اما در بین آنان دربارۀ ارتباط انسان با واقعیت غائی معنوی که از آن منشاء گرفته است اختلاف نظر وجود دارد.
ادامه دارد
🆔👉 @iran_novin1
