Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#معرفی_سبک_هنری، #رمانتیسم
#Romantisme
☆1
نام جنبش هنری است که در اواخر سده ی هجده و اوایل سده ی نوزدهم میلادی شکل گرفت. و در معنای عام، به دوره هایی اطلاق می شود که کیفیت های عاطفی و تخیلی در هنر و زندگی مورد تاکید قرار می گیرند. دوره ی اوج این جنبش بین سال های 1790تا 1840 بود و در اصل انگلستان، زادگاه این شیوه بود.
مضمون های شاخص هنر رمانتیک عبارت بودند از :
#عشق_به_منظره های بکر طبیعی و #امور_رمز_آمیز_غریب در هر هیئت و ظاهری،
#غم_غربت درباره ی دوران گذشته، #اشتیاق_پرشور به نیروهای لگام گسیخته،
#تمایل_شدید_به_آزادی و... ( واژه ی رمانتیک در لغت به معنای خیالی، افسانه وار و واهی است)
در همین معنا رمانتیسم چون یک روش هنریِ متضاد با کلاسیسیسم و رئالیسم دانسته می شود.
رمانتی سیسم اصطلاحی است که در تاریخ هنرهای نوین نمی توان آن را کنار گذاشت، این اصطلاح را اواخر قرن هجدهم، ابتدا منتقدین آلمانی برای تفکیک خصوصیات هنری " #مدرن " از خصوصیات " #کلاسیک " به کار بردند.
رمانتی سیسم به قدری جلوه ها و نمودهای متنوعی دارد که ذکر یک توصیف واحد برای آن غیر ممکن است.
اما موضوع اصلی آن #اعتقاد_به_ارزش_تجربه_شخصی و فردی است،
در واقع رمانتیسم واکنشی بود در مقابل #خردگرایی_عصر_روشنگری و نظم سبک کلاسیک.
واژه ی رمانتیک از واژه ی فرانسوی " #رُمانس" - به معنای #داستان_تخیلی قرون وسطایی که به زبان های لاتینی نوشته می شد - مشتق شده است.
و در اصطلاح تاریخ هنر و نقد هنری به کاربرد صور به صورت غیر صحیح، نااستوار، غیر منطقی، شخصی و بیانگر در هر اثر هنری اشاره دارد (در نقطه ی مقابلِ گرایش به صور صریح، استوار، منطقی، غیر شخصی، و دارای تناسب آثار کلاسیک).
هنر رمانتیک از اصول و قواعد معین زیبایی صوری پیروی نمی کند، ولی همچون هنر کلاسیک گرا، بیشتر به مفاهیم آرمانی می پردازد تا امور واقعی.
"نمایش هیجان طوفانی و طبیعت سرکش" که از جمله علایق رومانتی سیسم بود، نیاز به شیوه ای " #پر_از_حرکت_و_رنگ" داشت. و برای متقاعد کردن بیننده، باید نحوه ی ارائه ی اثر تا حد امکان " #واقعگرایانه " باشد.
رومانتیست ها تمایل به طبیعت گرایی و واقعگرایی داشتند، نمونه از از این واقعگرایی در پیکره ی یکی از شخصیت های داستان " سه تفنگدار " اثر دوما که توسط" گوستاو کوربه gustavecourbet (نقاش و پیکره ساز فرانسوی) ساخته شده بود را می توان مشاهده کرد.
رمانتیسم، بیشتر گرایش ذهنی ارائه می دهد تا مجموعه ای از روش های سبک شناسانه و بیشتر با بیان ایده ای مرتبط است که منشاء در قالب سخن دارد تا قالب بصری. به همین دلیل رومانتیسم خود را با سهولت بیشتری در موسیقی و ادبیات بیان می کند تا هنرهای بصری.
زیرا مفهوم لایتناهی و تعالی، مفهوم نیرو هایی که فراتر از مرزهای خرد می روند، ضرورتا باید مبهم باشند، یعنی بیشتر مصداق ذهنی داشته باشند تا محسوس به آن صورت که در نقاشی و مجسمه سازی مشهود است.
گرچه هیچ سبک و مکتب رمانتیکی در #معماری وجود ندارد، اما #احیا_مجدد_سبک_گوتیک، بویژه در مراحل آغازین آن جنبه ای از رمانتیسم محسوب می شود.
#نقاشی در قرن نوزدهم شدیدا از روح رومانتی سیسم تاثیر پذیرفته بود، در آغاز سبک جدید "فرانسیسکو گویا" نقاش بزرگ اسپانیایی را می بینیم با تابلوی معروفش" سوم ماه مه (The Third of May) که به قول خودش، سه استاد داشت: #ولاسکوئز، #رامبراند و #طبیعت! (گویا یک شخصیت انتقالی است که در هیچ رده ی معینی طبقه بندی نمی شود و چند گرایش هنری را به هم ربط می دهد) نمونه ای از اغراق های احساسی را در تابلوی " سوم ماه مه " می بینیم. در این تابلو، گویا برای نمایش عناد، نفرت و وحشت، حالت ها و حرکات پیکره ها را به نحو شگفت آوری اغراق آمیز کرده است.
نقاش رومانتیک دیگر " #اوژن_دلاکروا" Delacroix است.
در تابلوی پاگا نی نی که تصویر یک موسیقیدان و نوازنده ی معروف آن زمان است، کوشیده که جوهر درونی موضوع را نمایش بدهد، به عوض تصویر کردن شخص پاگانی نی کوشیده است که تصویرِ موسیقی او را و به عبارت بهتر "حقیقت ذهنی وی" را ارائه کند.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#معرفی_سبک_هنری، #رمانتیسم
#Romantisme
☆1
نام جنبش هنری است که در اواخر سده ی هجده و اوایل سده ی نوزدهم میلادی شکل گرفت. و در معنای عام، به دوره هایی اطلاق می شود که کیفیت های عاطفی و تخیلی در هنر و زندگی مورد تاکید قرار می گیرند. دوره ی اوج این جنبش بین سال های 1790تا 1840 بود و در اصل انگلستان، زادگاه این شیوه بود.
مضمون های شاخص هنر رمانتیک عبارت بودند از :
#عشق_به_منظره های بکر طبیعی و #امور_رمز_آمیز_غریب در هر هیئت و ظاهری،
#غم_غربت درباره ی دوران گذشته، #اشتیاق_پرشور به نیروهای لگام گسیخته،
#تمایل_شدید_به_آزادی و... ( واژه ی رمانتیک در لغت به معنای خیالی، افسانه وار و واهی است)
در همین معنا رمانتیسم چون یک روش هنریِ متضاد با کلاسیسیسم و رئالیسم دانسته می شود.
رمانتی سیسم اصطلاحی است که در تاریخ هنرهای نوین نمی توان آن را کنار گذاشت، این اصطلاح را اواخر قرن هجدهم، ابتدا منتقدین آلمانی برای تفکیک خصوصیات هنری " #مدرن " از خصوصیات " #کلاسیک " به کار بردند.
رمانتی سیسم به قدری جلوه ها و نمودهای متنوعی دارد که ذکر یک توصیف واحد برای آن غیر ممکن است.
اما موضوع اصلی آن #اعتقاد_به_ارزش_تجربه_شخصی و فردی است،
در واقع رمانتیسم واکنشی بود در مقابل #خردگرایی_عصر_روشنگری و نظم سبک کلاسیک.
واژه ی رمانتیک از واژه ی فرانسوی " #رُمانس" - به معنای #داستان_تخیلی قرون وسطایی که به زبان های لاتینی نوشته می شد - مشتق شده است.
و در اصطلاح تاریخ هنر و نقد هنری به کاربرد صور به صورت غیر صحیح، نااستوار، غیر منطقی، شخصی و بیانگر در هر اثر هنری اشاره دارد (در نقطه ی مقابلِ گرایش به صور صریح، استوار، منطقی، غیر شخصی، و دارای تناسب آثار کلاسیک).
هنر رمانتیک از اصول و قواعد معین زیبایی صوری پیروی نمی کند، ولی همچون هنر کلاسیک گرا، بیشتر به مفاهیم آرمانی می پردازد تا امور واقعی.
"نمایش هیجان طوفانی و طبیعت سرکش" که از جمله علایق رومانتی سیسم بود، نیاز به شیوه ای " #پر_از_حرکت_و_رنگ" داشت. و برای متقاعد کردن بیننده، باید نحوه ی ارائه ی اثر تا حد امکان " #واقعگرایانه " باشد.
رومانتیست ها تمایل به طبیعت گرایی و واقعگرایی داشتند، نمونه از از این واقعگرایی در پیکره ی یکی از شخصیت های داستان " سه تفنگدار " اثر دوما که توسط" گوستاو کوربه gustavecourbet (نقاش و پیکره ساز فرانسوی) ساخته شده بود را می توان مشاهده کرد.
رمانتیسم، بیشتر گرایش ذهنی ارائه می دهد تا مجموعه ای از روش های سبک شناسانه و بیشتر با بیان ایده ای مرتبط است که منشاء در قالب سخن دارد تا قالب بصری. به همین دلیل رومانتیسم خود را با سهولت بیشتری در موسیقی و ادبیات بیان می کند تا هنرهای بصری.
زیرا مفهوم لایتناهی و تعالی، مفهوم نیرو هایی که فراتر از مرزهای خرد می روند، ضرورتا باید مبهم باشند، یعنی بیشتر مصداق ذهنی داشته باشند تا محسوس به آن صورت که در نقاشی و مجسمه سازی مشهود است.
گرچه هیچ سبک و مکتب رمانتیکی در #معماری وجود ندارد، اما #احیا_مجدد_سبک_گوتیک، بویژه در مراحل آغازین آن جنبه ای از رمانتیسم محسوب می شود.
#نقاشی در قرن نوزدهم شدیدا از روح رومانتی سیسم تاثیر پذیرفته بود، در آغاز سبک جدید "فرانسیسکو گویا" نقاش بزرگ اسپانیایی را می بینیم با تابلوی معروفش" سوم ماه مه (The Third of May) که به قول خودش، سه استاد داشت: #ولاسکوئز، #رامبراند و #طبیعت! (گویا یک شخصیت انتقالی است که در هیچ رده ی معینی طبقه بندی نمی شود و چند گرایش هنری را به هم ربط می دهد) نمونه ای از اغراق های احساسی را در تابلوی " سوم ماه مه " می بینیم. در این تابلو، گویا برای نمایش عناد، نفرت و وحشت، حالت ها و حرکات پیکره ها را به نحو شگفت آوری اغراق آمیز کرده است.
نقاش رومانتیک دیگر " #اوژن_دلاکروا" Delacroix است.
در تابلوی پاگا نی نی که تصویر یک موسیقیدان و نوازنده ی معروف آن زمان است، کوشیده که جوهر درونی موضوع را نمایش بدهد، به عوض تصویر کردن شخص پاگانی نی کوشیده است که تصویرِ موسیقی او را و به عبارت بهتر "حقیقت ذهنی وی" را ارائه کند.
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#رمانتیسم_ادبی:
☆2
توده ی پیشرفته ی سده نوزده اروپا دیگر نمیتوانست سنت های ملوك الطوایفی (فئودالیسم) و كلاسیسیسم را گردن نهد. از این رو به نویسندگان و هنرمندانی نیاز داشت كه به دلخواه خویشتن و پندارهای بیبندوبار خود قلم بدست گیرند.
این نهضت از میانه های سده هجده اوج گرفت و بالا رفت، تا جائیكه اواخر این سده و سرتاسر سده نوزده، جهان هنر و ادب و اندیشه را جولانگاه خویشتن ساخت.
« #نوامیس » از سروده های رمانتیك بدین گونه یاد مینماید:
«هنری است كه همه چیز را به شیوه ی دل انگیزی شگفت آور میسازد، هنری كه همه چیز را در فاصله های دور قرار می‌دهد بی آنكه از رنگ آشنا و دل فریب آن ها بكاهد.»
رمانتیكها به رویاها و اندیشه های خود بیش از هر انگیزه طبیعی و غیرطبیعی دیگر پروا داشتند و آنچه میسرودند و مینوشتند جلوه هایی از جهان ناشناخته و دور دست اندیشه و پندار بود. آنها برعكس كلاسیست ها هرگز به خود نمی پرداختند، بلكه همواره بفرمان احساس و اندیشه گوش می سپردند.
خیال پردازان سده نوزده هیچگاه توده خود را آن گونه كه بود نقاشی نمیكردند، بلكه آنچنان كه میخواستند باشد مجسم میساختند، هنرمند رمانتیك توده خود را دشمن میدارد و چون از زندگی در اجتماع خویش گریزان است، به دامن خیالها و اندیشه های خویش پناه میبرد و به دوران های باستانی
(به ویژه سده های میانه) و روزگار كودكی و سرزمین آرزو و تنهایی باز میگردد.
از سوی دیگر، جنبش رمانتیسم را باید فریاد خشم و اعتراض بر ضد بندگی انسان، كشاكش های سرمایه داری، برگرداندن شهرها به اردوگاه های كارگری و بدبختی و سرانجام بر ضد صنعت گران سرمایه دار دانست، نمونه برجسته ای از این فریادها را میتوان در شعرهای شیرین و بی پیرایه " #ویلیام_وردزورث " سراینده رمانتیك انگلیس جستجو كرد. از آنجا كه بنیان رمانتیسم با ایده آلیسم هم آهنگی نزدیك و شناخته دارد. هنرمند رمانتیك زندگی و اجتماع را زائیده اندیشه میداند و برخلاف رئالیستها، دگرگونی و چگونگی های توده را وابسته به دگرگونیهای اندیشه بشری میشمارد.
قدرت گرفتن قشر بورژوا (قشر متوسط جامعه)، ازدست رفتن اعتبار طبقه اشراف و گسترش فساد دربین این طبقه و از طرفی رشد فکری و اجتماعی مردم باعث شد که مکتب رمانتی سیسم ظهور کند .این مکتب دردهه سوم قرن نوزدهم در فرانسه به اوج خود رسید. در این سبک، زشتی ها و زیبایی ها بدون در نظر گرفتن نتیجه اخلاقی آموزنده اعمال می شد و از آثار مسیحی قرون وسطایی الهام بسیاری گرفته شد. این سبک متعلق به قشر بوژوا بود و بهترین قالب داستان سرایی آن " #رمان " بود.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#رمانتیسم_ادبی:
☆2
توده ی پیشرفته ی سده نوزده اروپا دیگر نمیتوانست سنت های ملوك الطوایفی (فئودالیسم) و كلاسیسیسم را گردن نهد. از این رو به نویسندگان و هنرمندانی نیاز داشت كه به دلخواه خویشتن و پندارهای بیبندوبار خود قلم بدست گیرند.
این نهضت از میانه های سده هجده اوج گرفت و بالا رفت، تا جائیكه اواخر این سده و سرتاسر سده نوزده، جهان هنر و ادب و اندیشه را جولانگاه خویشتن ساخت.
« #نوامیس » از سروده های رمانتیك بدین گونه یاد مینماید:
«هنری است كه همه چیز را به شیوه ی دل انگیزی شگفت آور میسازد، هنری كه همه چیز را در فاصله های دور قرار می‌دهد بی آنكه از رنگ آشنا و دل فریب آن ها بكاهد.»
رمانتیكها به رویاها و اندیشه های خود بیش از هر انگیزه طبیعی و غیرطبیعی دیگر پروا داشتند و آنچه میسرودند و مینوشتند جلوه هایی از جهان ناشناخته و دور دست اندیشه و پندار بود. آنها برعكس كلاسیست ها هرگز به خود نمی پرداختند، بلكه همواره بفرمان احساس و اندیشه گوش می سپردند.
خیال پردازان سده نوزده هیچگاه توده خود را آن گونه كه بود نقاشی نمیكردند، بلكه آنچنان كه میخواستند باشد مجسم میساختند، هنرمند رمانتیك توده خود را دشمن میدارد و چون از زندگی در اجتماع خویش گریزان است، به دامن خیالها و اندیشه های خویش پناه میبرد و به دوران های باستانی
(به ویژه سده های میانه) و روزگار كودكی و سرزمین آرزو و تنهایی باز میگردد.
از سوی دیگر، جنبش رمانتیسم را باید فریاد خشم و اعتراض بر ضد بندگی انسان، كشاكش های سرمایه داری، برگرداندن شهرها به اردوگاه های كارگری و بدبختی و سرانجام بر ضد صنعت گران سرمایه دار دانست، نمونه برجسته ای از این فریادها را میتوان در شعرهای شیرین و بی پیرایه " #ویلیام_وردزورث " سراینده رمانتیك انگلیس جستجو كرد. از آنجا كه بنیان رمانتیسم با ایده آلیسم هم آهنگی نزدیك و شناخته دارد. هنرمند رمانتیك زندگی و اجتماع را زائیده اندیشه میداند و برخلاف رئالیستها، دگرگونی و چگونگی های توده را وابسته به دگرگونیهای اندیشه بشری میشمارد.
قدرت گرفتن قشر بورژوا (قشر متوسط جامعه)، ازدست رفتن اعتبار طبقه اشراف و گسترش فساد دربین این طبقه و از طرفی رشد فکری و اجتماعی مردم باعث شد که مکتب رمانتی سیسم ظهور کند .این مکتب دردهه سوم قرن نوزدهم در فرانسه به اوج خود رسید. در این سبک، زشتی ها و زیبایی ها بدون در نظر گرفتن نتیجه اخلاقی آموزنده اعمال می شد و از آثار مسیحی قرون وسطایی الهام بسیاری گرفته شد. این سبک متعلق به قشر بوژوا بود و بهترین قالب داستان سرایی آن " #رمان " بود.
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#رمانتیسم_در_آلمان
☆3
در میان هنرمندانی که دراواخر قرن 18 م به مخالفت با اصول کلاسیک برخاستند، دوچهره ماندگار وجود داشت. یعنی " #گوته " و " #شیلر "
#گوته :
وی شاعر، درام نویس ، ادیب و متفکر آلمانی بود.
مدتی استاد دانشگاه بود و سپس نماینده مجلس شد.
درسال 1791 به سرپرستی " تئاتر وایمار" برگزیده شد.
همکاری او با شیلر سبب بسط و گسترش تئاتر شد.
مهم ترین اثر ادبی او " #رنجهای_ولتر " است. و مهم ترین نمایشنامه او " #فاوست " است.
#شیلر:
متولد1759. ادیب و نمایشنامه نویس آلمانی، از آثار او : #دون_کارلوس، #ماری_استوارت، #دوشیزه_اورلئان (نمایشنامه ای رمانتیک درمورد ژندارک و محاکمه او)، #راهزنان، #خدعه_عشق، #ویلهلم_تل.
#رمانتیسم_در_فرانسه
با سقوط ناپلئون رمانتیسم درفرانسه شکوفا شد.
بزرگ ترین و مشهور ترین رمان نویس رمانتیک فرانسوی بدون شک " #ویکتور_هوگو" است.
دیباچه هوگو بر نمایشنامه « #كرمول » خود در حقیقت مرام نامه ی جنبش رمانتیسم گردید و هم او با عرضه شاهكار جاودان خود « #بینوایان » رهبری این مكتب را از آن خویش ساخت.
اثر دیگر او " #کارگران_دریا " که درمقدمه آن بر اصول مکتب کلاسیک به شدت می تازد.
#رمانتیسم_در_انگلیس
مشهور ترین نویسنده این سبک شاعر معروف انگلیسی" #لرد_بایرون " است. که سراینده منظومه مشهور " #محبوس_شیلان" است.
در پایان می بایست ناگفته نگذارد كه گرچه این جنبش دیرگاهی درخشیدن گرفت و ستارگان روزافزونی چون هوگو، گوته و بایرون برسینه ی آن خودنمائی و تابندگی كردند ولی سرانجام با آزادی بی بند و بار خود و پدیدآوردن جنبش های دیگری همچون #سمبولیسم و #سور_رئالیسم، این سبک از هنر به خصوص در ادبیات با پدید آمدن رمان های عشقی بی ارزش به تباهی كشیده شد.
#رمانتیسم_در_سینما_و_عکاسی
این سبک در سینما و عکاسی با تمام ویژگی های ذکر شده در ادبیات و نقاشی نمود پیدا کرد،
البته هیچگاه مانند ادبیات یا موسیقی یا مانند #امپرسیونیسم، به صورت سبک جداگانه ای تجلی نیافت زیرا جنبه های احساسی در داخل فیلمنامه های رمانتیک از ادبیات وام گرفت و فیلم هایی که بر اساس رمان های ادبی این سبک ساخته شده اند به طور کلی جزء دسته ی رمانتیک درسینما جای می گیرند. فیلم هایی با مضمون " #عشق_و_احساس_و_تخیلات_احساسی" همه در دسته ی رمانتیک ها جای می گیرند.
همچنین نمود این سبک در عکاسی که به تمامی ویژگی های سبک رمانتیک وفادار مانده، ثبت لحظات عاشقانه، احساسی و لطافت گرایی با نورپردازی های طبیعی و ملایم، به طوری که القاء حس درونی و عاشقانه برای مخاطب باشد، در فریم های عکاسان رمانتیک تجلی یافت. حتی ثبت لحظات عاطفی برگرفته از طبیعت (عکس هایی از غروب خورشید و ماه ، امواج دریا و...) جزء عکس های رمانتیک
طبقه بندی می شوند.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#رمانتیسم_در_آلمان
☆3
در میان هنرمندانی که دراواخر قرن 18 م به مخالفت با اصول کلاسیک برخاستند، دوچهره ماندگار وجود داشت. یعنی " #گوته " و " #شیلر "
#گوته :
وی شاعر، درام نویس ، ادیب و متفکر آلمانی بود.
مدتی استاد دانشگاه بود و سپس نماینده مجلس شد.
درسال 1791 به سرپرستی " تئاتر وایمار" برگزیده شد.
همکاری او با شیلر سبب بسط و گسترش تئاتر شد.
مهم ترین اثر ادبی او " #رنجهای_ولتر " است. و مهم ترین نمایشنامه او " #فاوست " است.
#شیلر:
متولد1759. ادیب و نمایشنامه نویس آلمانی، از آثار او : #دون_کارلوس، #ماری_استوارت، #دوشیزه_اورلئان (نمایشنامه ای رمانتیک درمورد ژندارک و محاکمه او)، #راهزنان، #خدعه_عشق، #ویلهلم_تل.
#رمانتیسم_در_فرانسه
با سقوط ناپلئون رمانتیسم درفرانسه شکوفا شد.
بزرگ ترین و مشهور ترین رمان نویس رمانتیک فرانسوی بدون شک " #ویکتور_هوگو" است.
دیباچه هوگو بر نمایشنامه « #كرمول » خود در حقیقت مرام نامه ی جنبش رمانتیسم گردید و هم او با عرضه شاهكار جاودان خود « #بینوایان » رهبری این مكتب را از آن خویش ساخت.
اثر دیگر او " #کارگران_دریا " که درمقدمه آن بر اصول مکتب کلاسیک به شدت می تازد.
#رمانتیسم_در_انگلیس
مشهور ترین نویسنده این سبک شاعر معروف انگلیسی" #لرد_بایرون " است. که سراینده منظومه مشهور " #محبوس_شیلان" است.
در پایان می بایست ناگفته نگذارد كه گرچه این جنبش دیرگاهی درخشیدن گرفت و ستارگان روزافزونی چون هوگو، گوته و بایرون برسینه ی آن خودنمائی و تابندگی كردند ولی سرانجام با آزادی بی بند و بار خود و پدیدآوردن جنبش های دیگری همچون #سمبولیسم و #سور_رئالیسم، این سبک از هنر به خصوص در ادبیات با پدید آمدن رمان های عشقی بی ارزش به تباهی كشیده شد.
#رمانتیسم_در_سینما_و_عکاسی
این سبک در سینما و عکاسی با تمام ویژگی های ذکر شده در ادبیات و نقاشی نمود پیدا کرد،
البته هیچگاه مانند ادبیات یا موسیقی یا مانند #امپرسیونیسم، به صورت سبک جداگانه ای تجلی نیافت زیرا جنبه های احساسی در داخل فیلمنامه های رمانتیک از ادبیات وام گرفت و فیلم هایی که بر اساس رمان های ادبی این سبک ساخته شده اند به طور کلی جزء دسته ی رمانتیک درسینما جای می گیرند. فیلم هایی با مضمون " #عشق_و_احساس_و_تخیلات_احساسی" همه در دسته ی رمانتیک ها جای می گیرند.
همچنین نمود این سبک در عکاسی که به تمامی ویژگی های سبک رمانتیک وفادار مانده، ثبت لحظات عاشقانه، احساسی و لطافت گرایی با نورپردازی های طبیعی و ملایم، به طوری که القاء حس درونی و عاشقانه برای مخاطب باشد، در فریم های عکاسان رمانتیک تجلی یافت. حتی ثبت لحظات عاطفی برگرفته از طبیعت (عکس هایی از غروب خورشید و ماه ، امواج دریا و...) جزء عکس های رمانتیک
طبقه بندی می شوند.
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#آشنایی_با_سبک_های_هنری
#کوبیسم
#cubism :
☆1
جنبش هنری که به سبب نوآوری در روش دیدن، انقلابی ترین و نافذ ترین جنبش هنری سده بیستم به حساب می آید.
کوبیست ها با تدوین یک نظام عقلانی در هنر کوشیدند مفهوم نسبیت واقعیت، به هم بافتگی پدیده ها و تاثیر متقابل وجوه هستی را تحقق بخشند. جوهر فلسفی این کشف با کشفهای جدید دانشمندان- به خصوص در علم فیزیک- همانندی داشت.
جنبش کوبیسم توسط " #پیکاسو" و " #براک" بنیان گذارده شد، مبانی زیبایی شناختی کوبیسم طی هفت سال شکل گرفت(1914-1907)
با این حال برخی روشها و کشفهای کوبیست ها در مکتبهای مختلف هنری سده بیستم ادامه یافتند. نامگذاری کوبیسم( #مکعب_گرایی ) را به #لویی_وُسِل، منتقد فرانسوی نسبت می دهند،
او به استناد گفته ی #ماتیس در باره ی « #خرده_مکعب_های_براک» این عنوان را با تمسخر به کار برد، ولی بعدا توسط خود هنرمندان پذیرفته شد.
کوبیسم محصول نگرشی خردگرایانه بر جهان بود.
به یک سخن، کوبیسم در برابر جریانی که #رمانتیسم_دلاکروا، گیرایی حسی در #امپرسیونیسم را به هم مربوط می کرد، واکنش نشان داد و آگاهانه به سنت خردگرا و کلاسیک متمایل شد.
پیشگامان کوبیسم مضمونهای تاریخی، روایی، احساسی و عاطفی را وانهادند و عمدتا #طبیعت_بیجان را موضوع کار قرار دادند.
در این عرصه نیز با امتناع از برداشتهای عاطفی و شخصی درباره چیزها، صرفا به ترکیب صور هندسی و نمودارهای اشیا پرداختند.
آنان بازنمایی جو و نور و جاذبه ی رنگ را – که دستاورد امپرسیونیستها بود – از نقاشی حذف کردند و حتی عملا به نوعی تکرنگی رسیدند.
با کاربست شکلهای هندسی از خطهای موزون آهنگین چشم پوشیدند و انگیزشهای احساسی در موضوع یا تصویر را تابع هدف عقلانی خود کردند.
شاید مهمترین دستاورد زیبایی شناختی کوبیستها آن بود که به مدد بر هم نهادن و درهم بافتن ترازها(پلانها)ی پشت نما نوعی فضای تصویری جدید پدید آوردند. در این فضای کم عمق، بی آنکه شگردهای سه بعد نمایی به کار برده شود، حجم و جسمیت اشیا نشان داده شد.
کوبیست ها – برخلاف هنرمندان پیشین – جهان مرئی را به طریقی بازنمایی نمی کردند که منظری از اشیا در زمان و مکانی خاص تجسم یابد.
آنان به این نتیجه رسیده بودند که نه فقط باید چیزها را همه جانبه دید، بلکه باید پوسته ظاهر را شکافت و به درون نگریست.
نمایش واقعیت چند وجهی یک شی مستلزم آن بود که از زوایای دید متعدد به طور همزمان به تصویر در آید، یعنی کل نمودهای ممکن شیء مجسم شود. ولی دستیابی به این کل عملا غیرممکن بود.
بنابراین بیشترین کاری که هنرمند کوبیست می توانست انجام دهد، القای بخشی از بی نهایت امکاناتی بود که در دید او آشکار می شد.
روشی که او به کار می برد تجزیه صور اشیاء به سحطهای هندسی و ترکیب مجدد این سطوح در یک مجموعه به هم بافته بود.
بدین سان، هنرمند کوبیست داعیه #واقعگرایی داشت، که بیشتر نوعی #واقعگرایی_مفهومی بود تا واقعگرایی بصری.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#آشنایی_با_سبک_های_هنری
#کوبیسم
#cubism :
☆1
جنبش هنری که به سبب نوآوری در روش دیدن، انقلابی ترین و نافذ ترین جنبش هنری سده بیستم به حساب می آید.
کوبیست ها با تدوین یک نظام عقلانی در هنر کوشیدند مفهوم نسبیت واقعیت، به هم بافتگی پدیده ها و تاثیر متقابل وجوه هستی را تحقق بخشند. جوهر فلسفی این کشف با کشفهای جدید دانشمندان- به خصوص در علم فیزیک- همانندی داشت.
جنبش کوبیسم توسط " #پیکاسو" و " #براک" بنیان گذارده شد، مبانی زیبایی شناختی کوبیسم طی هفت سال شکل گرفت(1914-1907)
با این حال برخی روشها و کشفهای کوبیست ها در مکتبهای مختلف هنری سده بیستم ادامه یافتند. نامگذاری کوبیسم( #مکعب_گرایی ) را به #لویی_وُسِل، منتقد فرانسوی نسبت می دهند،
او به استناد گفته ی #ماتیس در باره ی « #خرده_مکعب_های_براک» این عنوان را با تمسخر به کار برد، ولی بعدا توسط خود هنرمندان پذیرفته شد.
کوبیسم محصول نگرشی خردگرایانه بر جهان بود.
به یک سخن، کوبیسم در برابر جریانی که #رمانتیسم_دلاکروا، گیرایی حسی در #امپرسیونیسم را به هم مربوط می کرد، واکنش نشان داد و آگاهانه به سنت خردگرا و کلاسیک متمایل شد.
پیشگامان کوبیسم مضمونهای تاریخی، روایی، احساسی و عاطفی را وانهادند و عمدتا #طبیعت_بیجان را موضوع کار قرار دادند.
در این عرصه نیز با امتناع از برداشتهای عاطفی و شخصی درباره چیزها، صرفا به ترکیب صور هندسی و نمودارهای اشیا پرداختند.
آنان بازنمایی جو و نور و جاذبه ی رنگ را – که دستاورد امپرسیونیستها بود – از نقاشی حذف کردند و حتی عملا به نوعی تکرنگی رسیدند.
با کاربست شکلهای هندسی از خطهای موزون آهنگین چشم پوشیدند و انگیزشهای احساسی در موضوع یا تصویر را تابع هدف عقلانی خود کردند.
شاید مهمترین دستاورد زیبایی شناختی کوبیستها آن بود که به مدد بر هم نهادن و درهم بافتن ترازها(پلانها)ی پشت نما نوعی فضای تصویری جدید پدید آوردند. در این فضای کم عمق، بی آنکه شگردهای سه بعد نمایی به کار برده شود، حجم و جسمیت اشیا نشان داده شد.
کوبیست ها – برخلاف هنرمندان پیشین – جهان مرئی را به طریقی بازنمایی نمی کردند که منظری از اشیا در زمان و مکانی خاص تجسم یابد.
آنان به این نتیجه رسیده بودند که نه فقط باید چیزها را همه جانبه دید، بلکه باید پوسته ظاهر را شکافت و به درون نگریست.
نمایش واقعیت چند وجهی یک شی مستلزم آن بود که از زوایای دید متعدد به طور همزمان به تصویر در آید، یعنی کل نمودهای ممکن شیء مجسم شود. ولی دستیابی به این کل عملا غیرممکن بود.
بنابراین بیشترین کاری که هنرمند کوبیست می توانست انجام دهد، القای بخشی از بی نهایت امکاناتی بود که در دید او آشکار می شد.
روشی که او به کار می برد تجزیه صور اشیاء به سحطهای هندسی و ترکیب مجدد این سطوح در یک مجموعه به هم بافته بود.
بدین سان، هنرمند کوبیست داعیه #واقعگرایی داشت، که بیشتر نوعی #واقعگرایی_مفهومی بود تا واقعگرایی بصری.
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#سبکهای_هنری
#سمبولیسم
#سمبولیسم_در سینما_و_عکاسی:
سمبولیسم در سینما عموما با کارهایی مانند فیلمهای #لویس_بونوئل شناخته می شود.
در فیلم #سگ_آندلسی، کشیش های آویخته از طناب، کدوها و پیانو و اجساد الاغها به طرز نمادینی به کار گرفته شده اند.
تصاویری که برخی به منظور ایجاد رعب و وحشت و برخی دیگر با تعابیری سمبولیک به کار گرفته می شدند.
در سینما #سورئالیسم ( #وهمگری) و #سمبولیسم درهم آمیختگی عجیبی دارند.
کارگردان می کوشد فیلم خود را از قالب محدود و روایت خطی و سابق خود آزاد سازد و به جای آن قالب های عجیب و جدیدی به فیلم القا کند.
کارگردان سمبولیست تمام قواعد داستانی سینما را در هم می ریزد و از جلوه ها و ظرایف خاص و غیر معمول بهره می برد ( کشیدن تیغ ریش تراشی بر چشم یک زن در نمای درشت! که به طرز عجیبی دهشتناک و چندش آور است) عناصر دیگری مانند شکستن خط فرضی، به کارگیری نماهای بی ربط بین دو نما در معنای نمادین و به کارگیری عناصر درون کادری مثلا یک شی یا تکرار یک رنگ خاص در معنای رمزی و تمثیلی آن، استفاده از معناهای نمادین بین المللی مانند کبوتر در معنای صلح و... نیز در برخی مستندهای تمثیلی مشهود است.
سینمای دینی شرق، رو به سوی حقیقت دارد و جست‌وجو را با رمز و راز نشان می‌دهد.
حقیقت در این نوع سینما، مربوط به عالم ماورا و ملكوتی است.
در حالی كه سینمای دینی غرب در جست‌وجوی حقیقت عینی و كاربردی برای زندگی است.
به همین دلیل، سینمای دینی غرب با نوعی #رُمانتیسم درآمیخته است و سینمای دینی شرق با #نمادگرایی و #سمبولیسم. سینمای دینی غرب درنهایت انسان را به سوی خداشناسی رهنمون می‌كند و سینمای دینی شرق به سوی خودشناسی به موازات خداشناسی.
#عکاس_سمبولیست نیز به همین شیوه قواعد و ساختار طبیعی درون کادری را به هم می ریزد تا معنایی را با استفاده از نماد به مخاطب القا کند، مثلا نشان دادن ساعت در گوشه ای از یک کادر در معنای گذر عمر و زمان، یا به کارگیری سمبول های شناخته شده ای مانند صلیب، برگ زیتون یا حتی استفاده از بناهای خاص معماری شناخته شده برای بیان یک مکان خاص (میدان آزادی به عنوان سمبول شهر تهران یا برج ایفل سمبول پاریس، مجسمه ی آزادی، برج سی ان تورنتو و از این دست بناهای شناخته شده ی جهانی) عکاس سمبولیست قوانین را در هم می شکند.
عکاسی فقط به جهت سکون تصویر از سینما متمایز است، اما در تک کادر خود دقیقا معانی یکسانی دارند، به هم ریختن اصول و قواعد خطی و عادی رئالیسم و به کارگیری رنگ های نمادین مثلا: رنگ ارغوانی در معنای روحانیت و پادشاهی (به خصوص در مکتب بودیسم) یا رنگ زرد به نشانه ی خرد و رنگ بنفش در معنای ترس و وحشت اخروی، رنگ آبی به معنای آرامش و سکون و رنگ سبز به معنای حیات و زندگی، رنگ قرمز برای بیان تشویش و تهیج و ... رنگ شناسی در معنای نمادین، شناخت نمادهای بین المللی و به کار گیری تخیل در آمیختن نماها پایه اساسی عکاسی در این سبک است.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#سبکهای_هنری
#سمبولیسم
#سمبولیسم_در سینما_و_عکاسی:
سمبولیسم در سینما عموما با کارهایی مانند فیلمهای #لویس_بونوئل شناخته می شود.
در فیلم #سگ_آندلسی، کشیش های آویخته از طناب، کدوها و پیانو و اجساد الاغها به طرز نمادینی به کار گرفته شده اند.
تصاویری که برخی به منظور ایجاد رعب و وحشت و برخی دیگر با تعابیری سمبولیک به کار گرفته می شدند.
در سینما #سورئالیسم ( #وهمگری) و #سمبولیسم درهم آمیختگی عجیبی دارند.
کارگردان می کوشد فیلم خود را از قالب محدود و روایت خطی و سابق خود آزاد سازد و به جای آن قالب های عجیب و جدیدی به فیلم القا کند.
کارگردان سمبولیست تمام قواعد داستانی سینما را در هم می ریزد و از جلوه ها و ظرایف خاص و غیر معمول بهره می برد ( کشیدن تیغ ریش تراشی بر چشم یک زن در نمای درشت! که به طرز عجیبی دهشتناک و چندش آور است) عناصر دیگری مانند شکستن خط فرضی، به کارگیری نماهای بی ربط بین دو نما در معنای نمادین و به کارگیری عناصر درون کادری مثلا یک شی یا تکرار یک رنگ خاص در معنای رمزی و تمثیلی آن، استفاده از معناهای نمادین بین المللی مانند کبوتر در معنای صلح و... نیز در برخی مستندهای تمثیلی مشهود است.
سینمای دینی شرق، رو به سوی حقیقت دارد و جست‌وجو را با رمز و راز نشان می‌دهد.
حقیقت در این نوع سینما، مربوط به عالم ماورا و ملكوتی است.
در حالی كه سینمای دینی غرب در جست‌وجوی حقیقت عینی و كاربردی برای زندگی است.
به همین دلیل، سینمای دینی غرب با نوعی #رُمانتیسم درآمیخته است و سینمای دینی شرق با #نمادگرایی و #سمبولیسم. سینمای دینی غرب درنهایت انسان را به سوی خداشناسی رهنمون می‌كند و سینمای دینی شرق به سوی خودشناسی به موازات خداشناسی.
#عکاس_سمبولیست نیز به همین شیوه قواعد و ساختار طبیعی درون کادری را به هم می ریزد تا معنایی را با استفاده از نماد به مخاطب القا کند، مثلا نشان دادن ساعت در گوشه ای از یک کادر در معنای گذر عمر و زمان، یا به کارگیری سمبول های شناخته شده ای مانند صلیب، برگ زیتون یا حتی استفاده از بناهای خاص معماری شناخته شده برای بیان یک مکان خاص (میدان آزادی به عنوان سمبول شهر تهران یا برج ایفل سمبول پاریس، مجسمه ی آزادی، برج سی ان تورنتو و از این دست بناهای شناخته شده ی جهانی) عکاس سمبولیست قوانین را در هم می شکند.
عکاسی فقط به جهت سکون تصویر از سینما متمایز است، اما در تک کادر خود دقیقا معانی یکسانی دارند، به هم ریختن اصول و قواعد خطی و عادی رئالیسم و به کارگیری رنگ های نمادین مثلا: رنگ ارغوانی در معنای روحانیت و پادشاهی (به خصوص در مکتب بودیسم) یا رنگ زرد به نشانه ی خرد و رنگ بنفش در معنای ترس و وحشت اخروی، رنگ آبی به معنای آرامش و سکون و رنگ سبز به معنای حیات و زندگی، رنگ قرمز برای بیان تشویش و تهیج و ... رنگ شناسی در معنای نمادین، شناخت نمادهای بین المللی و به کار گیری تخیل در آمیختن نماها پایه اساسی عکاسی در این سبک است.
🆔👉 @iran_novin1
