Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#مبانی_دمکراسی
#سکولاریسم_بزبان_ساده
قسمت هفتم
• #دين_در_يک_جامعه_سکولار
(دين چه نقش يا جايگاهی می تواند داشته باشد؟)
❓حال که سکولاريسم مخالف حضور مراجع روحانی در حيطه ی عمومی است، چه نقشی برای دين در يک جامعه ی سکولار باقی می ماند؟
❓آيا قرار است دين به تدريج تضعيف و از صحنه خارج شود؟
❓آيا دين به يک دسته سنت های غريب و بی اهميت در سنت فرهنگی فروکاسته می شود؟
❗️اين ها دغدغه های مخالفان سکولاريسم و سکولاريزاسيون است.
♻️ اينان استدلال می کنند که دين مهم تر از آن است که به اين ترتيب از گردونه خارج شود.
✅ در اين جا توجه به يک نکته اهميت اساسی می يابد.
اغلب می شنويم يا می خوانيم که سکولار ها می خواهند دين را به زندگی "خصوصي" منحصر و آن را از حيات "عمومي" بيرون کنند – که اين تصور را ايجاد می کند که انگار سکولار ها نمی خواهند هيچ کس در ملاء عام از دين سخن بگويد.
اگرچه ممکن است برخی سکولار ها چنين نظری داشته باشند، اما اين تعبير نتيجه ی اين نکته است که تمايز خصوصي/عمومي، بيش از يک معنا دارد.
در نظر سکولار ها، " #خصوصي " بودن دين به همان معنای خصوصی بودن وضعيت حساب بانکی افراد نيست.
در مورد " #عمومي " هم، سکولارها آن را به معنای " #مورد_حفاظت يا استفاده ی مردم يا اجتماع قرار گرفتن " به کار می برند.
به اين ترتيب، تمايل به کنار گذاشتن دين از " #حيات_عمومي "، مستلزم حذف دين از انظار عمومی نيست، بلکه مستلزم #حذف_حمايت_عمومی (بخوانيد: #دولتي) از دين است.
تمايل به خصوصی کردن دين، به معنای مخفی کردن آن نيست بلکه شخصی و اختياری نگه داشتن آن است.
پس می بينيم که روند سکولاريزاسيون يا فلسفه ی سکولاريسم به هيچ وجه مستلزم #مرگ_دين_نيست.
سکولار ها در مورد دين و نقشی که فکر می کنند دين بايد در جامعه داشته باشد ارزيابی های متفاوتی دارند.
بسياری سرسختانه معتقد اند که شرّ دين بيشتر از خير آن است.
اين گروه به زوال تدريجی دين اميد دارند.
اما بسياری هم از حفظ نقش دين در حيات اجتماعی و اخلاقی مؤمنان خشنودند.
حتی برخی سکولار ها حامی بنيادهای خيريه ی دينی و تلاش های اجتماعی اين بنيادها برای کاهش فقر و رنج هستند.
اگر دين در يک جامعه ی سکولار تضعيف شود – سرنوشتی که کاملاً ممکن است – نبايد تقصير را مستقيماً به گردن سکولاريسم و سکولاريزاسيون نهاد.
اينها تنها می توانند مسبب شرايطی دانسته شوند که به بی علاقگی مردم به دين انجاميده است.
در يک جامعه ی غير سکولار، مردم بخت اندکی برای چشم پوشی يا کنار گذاشتن دين دارند.
چنين مردمی هر جا که می روند، يا تحت تسلط مراجع دينی هستند يا تابع اصول دينی که مبنای کنترل زندگی مردم شده اند.
در يک جامعه ی سکولار اما، رهايی از تسلط دين و رهبران دينی ممکن است.
هيچ کس مقيد نمی شود که تابع دين يا ارزش های دينی باشد، مگر اينکه خودش چنين چيزی را انتخاب کرده باشد.
اگر عده ی زيادی از مردم تبعيت از دينی را انتخاب نکنند، تشکيلات دينی بر اثر کاهش درآمدها و عده ی اعضايشان تضعيف خواهند شد.
البته رهبران دينی کاملاً حق دارند از امکان وقوع اين وضع ناخشنود باشند،
اما مخالفت شان با سکولار ها و سکولاريزاسيون حاوی دو خطاست.
خطای نخست اينکه،
❗️آنها مسئوليت چنين مخمصه ای را به دوش سکولار ها می اندازند.
آنها به جای اينکه به سکولار ها حمله کنند که چرا به مردم اجازه ی ترک دين را داده اند، بايد به بررسی اين بپردازند که چرا مردم می توانند از دين روی بگردانند.
خطای دوم اينکه،
❗️هر کوششی برای حمله به سکولاريسم اساساً حاکی از پذيرش اين مطلب است که متوليان دين تنها با اتکا به انتخاب فردي، خصوصی و اختياری مردم، قادر به جلب نظر و حمايت آنان نيستند.
اين مطلب می تواند کاملاً درست باشد، اما پذيرش آن برای دين مداران ويرانگر است - هرچند به نظر می رسد که هنوز هم رهبران دينی دشمن سکولاريسم متوجه اين نکته نشده اند.
آنها، به دلايلي، از فهم اين نکته باز می مانند که دينی که با حمايت و/ يا اجبار عمومی به مردم تحميل شود فاقد ارزش است.
اگر آنها واقعاً معتقد باشند که زور و اجبار تنها راه بقای دين است، آنگاه پذيرفته اند که خود دين فاقد ارزش است – و اين مطلب نظر سکولارها را تأييد می کند که برای رسيدن به خير عمومي، دين اصلاً ضرورتی ندارد.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#مبانی_دمکراسی
#سکولاریسم_بزبان_ساده
قسمت هفتم
• #دين_در_يک_جامعه_سکولار
(دين چه نقش يا جايگاهی می تواند داشته باشد؟)
❓حال که سکولاريسم مخالف حضور مراجع روحانی در حيطه ی عمومی است، چه نقشی برای دين در يک جامعه ی سکولار باقی می ماند؟
❓آيا قرار است دين به تدريج تضعيف و از صحنه خارج شود؟
❓آيا دين به يک دسته سنت های غريب و بی اهميت در سنت فرهنگی فروکاسته می شود؟
❗️اين ها دغدغه های مخالفان سکولاريسم و سکولاريزاسيون است.
♻️ اينان استدلال می کنند که دين مهم تر از آن است که به اين ترتيب از گردونه خارج شود.
✅ در اين جا توجه به يک نکته اهميت اساسی می يابد.
اغلب می شنويم يا می خوانيم که سکولار ها می خواهند دين را به زندگی "خصوصي" منحصر و آن را از حيات "عمومي" بيرون کنند – که اين تصور را ايجاد می کند که انگار سکولار ها نمی خواهند هيچ کس در ملاء عام از دين سخن بگويد.
اگرچه ممکن است برخی سکولار ها چنين نظری داشته باشند، اما اين تعبير نتيجه ی اين نکته است که تمايز خصوصي/عمومي، بيش از يک معنا دارد.
در نظر سکولار ها، " #خصوصي " بودن دين به همان معنای خصوصی بودن وضعيت حساب بانکی افراد نيست.
در مورد " #عمومي " هم، سکولارها آن را به معنای " #مورد_حفاظت يا استفاده ی مردم يا اجتماع قرار گرفتن " به کار می برند.
به اين ترتيب، تمايل به کنار گذاشتن دين از " #حيات_عمومي "، مستلزم حذف دين از انظار عمومی نيست، بلکه مستلزم #حذف_حمايت_عمومی (بخوانيد: #دولتي) از دين است.
تمايل به خصوصی کردن دين، به معنای مخفی کردن آن نيست بلکه شخصی و اختياری نگه داشتن آن است.
پس می بينيم که روند سکولاريزاسيون يا فلسفه ی سکولاريسم به هيچ وجه مستلزم #مرگ_دين_نيست.
سکولار ها در مورد دين و نقشی که فکر می کنند دين بايد در جامعه داشته باشد ارزيابی های متفاوتی دارند.
بسياری سرسختانه معتقد اند که شرّ دين بيشتر از خير آن است.
اين گروه به زوال تدريجی دين اميد دارند.
اما بسياری هم از حفظ نقش دين در حيات اجتماعی و اخلاقی مؤمنان خشنودند.
حتی برخی سکولار ها حامی بنيادهای خيريه ی دينی و تلاش های اجتماعی اين بنيادها برای کاهش فقر و رنج هستند.
اگر دين در يک جامعه ی سکولار تضعيف شود – سرنوشتی که کاملاً ممکن است – نبايد تقصير را مستقيماً به گردن سکولاريسم و سکولاريزاسيون نهاد.
اينها تنها می توانند مسبب شرايطی دانسته شوند که به بی علاقگی مردم به دين انجاميده است.
در يک جامعه ی غير سکولار، مردم بخت اندکی برای چشم پوشی يا کنار گذاشتن دين دارند.
چنين مردمی هر جا که می روند، يا تحت تسلط مراجع دينی هستند يا تابع اصول دينی که مبنای کنترل زندگی مردم شده اند.
در يک جامعه ی سکولار اما، رهايی از تسلط دين و رهبران دينی ممکن است.
هيچ کس مقيد نمی شود که تابع دين يا ارزش های دينی باشد، مگر اينکه خودش چنين چيزی را انتخاب کرده باشد.
اگر عده ی زيادی از مردم تبعيت از دينی را انتخاب نکنند، تشکيلات دينی بر اثر کاهش درآمدها و عده ی اعضايشان تضعيف خواهند شد.
البته رهبران دينی کاملاً حق دارند از امکان وقوع اين وضع ناخشنود باشند،
اما مخالفت شان با سکولار ها و سکولاريزاسيون حاوی دو خطاست.
خطای نخست اينکه،
❗️آنها مسئوليت چنين مخمصه ای را به دوش سکولار ها می اندازند.
آنها به جای اينکه به سکولار ها حمله کنند که چرا به مردم اجازه ی ترک دين را داده اند، بايد به بررسی اين بپردازند که چرا مردم می توانند از دين روی بگردانند.
خطای دوم اينکه،
❗️هر کوششی برای حمله به سکولاريسم اساساً حاکی از پذيرش اين مطلب است که متوليان دين تنها با اتکا به انتخاب فردي، خصوصی و اختياری مردم، قادر به جلب نظر و حمايت آنان نيستند.
اين مطلب می تواند کاملاً درست باشد، اما پذيرش آن برای دين مداران ويرانگر است - هرچند به نظر می رسد که هنوز هم رهبران دينی دشمن سکولاريسم متوجه اين نکته نشده اند.
آنها، به دلايلي، از فهم اين نکته باز می مانند که دينی که با حمايت و/ يا اجبار عمومی به مردم تحميل شود فاقد ارزش است.
اگر آنها واقعاً معتقد باشند که زور و اجبار تنها راه بقای دين است، آنگاه پذيرفته اند که خود دين فاقد ارزش است – و اين مطلب نظر سکولارها را تأييد می کند که برای رسيدن به خير عمومي، دين اصلاً ضرورتی ندارد.
🆔👉 @iran_novin1
