Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
قسمت نهم
#از_دیکتاتوری_تا_دمکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_نخست
#مواجهه_واقع_بینانه_با_دیکتاتوری_ها
در سال های اخیر بسیاری از دیکتاتوری ها - با ریشه های داخلی یا خارجی - در مواجهه با مبارزات سازمان یافته مردم سقوط کرده و یا متزلزل شده اند.
حتی مشاهده شده است که دیکتاتوری های بسیار قدرتمند، ظاهرا رسوخ ناپذیر و دارای بیشترین نیروی محافظ در برابر مقاومت مسالمت آمیز هماهنگ سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مردم تسلیم شده اند.
از دهه ۱۹۸۰ دیکتاتوری های بسیاری در #استونی، #لاتویا و #لیتوانی، #لهستان، #آلمان_شرقی، #چکسلواکی و #اسلوونی، #ماداگاسکار، #مالی، #بولیوی و #فیلیپین در برابر جنبش های مردمی بی خشونت تسلیم شده اند.
مبارزه بی خشونت در #نپال، #زامبیا، #کره_جنوبی، #شیلی، #آرژانتین، #هائیتی، #برزیل، #اروگوئه، #تایلند، #بلغارستان، #مجارستان، #زئیر، #نیجریه و بخش های بزرگی از کشورهای تازه استقلال یافته از شوروی سابق ( بخصوص در خنثی کردن کودتای نظامی آگوست ۱۹۹۱) نیز به پیشروی جنبش های دموکراسی خواهانه یاری رسانده است.
علاوه بر این ها، در سال های اخیر مبارزه طلبی های توده ای سیاسی در #چین، #برمه و #تبت نیز شکل گرفته اند،
هرچند که این منازعه ها به پیروزی نهایی نرسیدند و باعث سقوط دیکتاتورهای حاکم یا اشغالگران نشدند اما چهره بی رحم این رژیم های سرکوبگر را برای جامعه جهانی به نمایش گذاشتند و در عین حال برای مردم نیز تجربه ای ارزشمند از مبارزات بی خشونت بر جای نهادند.
مطمئنا سقوط دیکتاتوری در کشورهای نام برده باعث از بین رفتن تمامی مشکلات دیگر این جوامع نشده است.
#فقر، #جنایت، #ناکارآمدی_بوروکراسی و #تخریب_محیط_زیست میراث رژیم های استبدادی حیوان صفت هستند.
اما به هر حال، سقوط این حکومت ها برای حل مشکلات مردمی که تا به امروز تحت ستم بوده اند، جامعه ای با سطح دموکراسی سیاسی بالاتر، آزادی های شخصی بیشتر و عدالت اجتماعی گسترده تری فراهم می کنند.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
قسمت نهم
#از_دیکتاتوری_تا_دمکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_نخست
#مواجهه_واقع_بینانه_با_دیکتاتوری_ها
در سال های اخیر بسیاری از دیکتاتوری ها - با ریشه های داخلی یا خارجی - در مواجهه با مبارزات سازمان یافته مردم سقوط کرده و یا متزلزل شده اند.
حتی مشاهده شده است که دیکتاتوری های بسیار قدرتمند، ظاهرا رسوخ ناپذیر و دارای بیشترین نیروی محافظ در برابر مقاومت مسالمت آمیز هماهنگ سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مردم تسلیم شده اند.
از دهه ۱۹۸۰ دیکتاتوری های بسیاری در #استونی، #لاتویا و #لیتوانی، #لهستان، #آلمان_شرقی، #چکسلواکی و #اسلوونی، #ماداگاسکار، #مالی، #بولیوی و #فیلیپین در برابر جنبش های مردمی بی خشونت تسلیم شده اند.
مبارزه بی خشونت در #نپال، #زامبیا، #کره_جنوبی، #شیلی، #آرژانتین، #هائیتی، #برزیل، #اروگوئه، #تایلند، #بلغارستان، #مجارستان، #زئیر، #نیجریه و بخش های بزرگی از کشورهای تازه استقلال یافته از شوروی سابق ( بخصوص در خنثی کردن کودتای نظامی آگوست ۱۹۹۱) نیز به پیشروی جنبش های دموکراسی خواهانه یاری رسانده است.
علاوه بر این ها، در سال های اخیر مبارزه طلبی های توده ای سیاسی در #چین، #برمه و #تبت نیز شکل گرفته اند،
هرچند که این منازعه ها به پیروزی نهایی نرسیدند و باعث سقوط دیکتاتورهای حاکم یا اشغالگران نشدند اما چهره بی رحم این رژیم های سرکوبگر را برای جامعه جهانی به نمایش گذاشتند و در عین حال برای مردم نیز تجربه ای ارزشمند از مبارزات بی خشونت بر جای نهادند.
مطمئنا سقوط دیکتاتوری در کشورهای نام برده باعث از بین رفتن تمامی مشکلات دیگر این جوامع نشده است.
#فقر، #جنایت، #ناکارآمدی_بوروکراسی و #تخریب_محیط_زیست میراث رژیم های استبدادی حیوان صفت هستند.
اما به هر حال، سقوط این حکومت ها برای حل مشکلات مردمی که تا به امروز تحت ستم بوده اند، جامعه ای با سطح دموکراسی سیاسی بالاتر، آزادی های شخصی بیشتر و عدالت اجتماعی گسترده تری فراهم می کنند.
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
قسمت دهم
#از_دیکتاتوری_تا_دمکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_دوم
#مشکلی_همیشگی
در دهه های اخیر، گرایش گسترده تری برای آزاد کردن جوامع و کسب آزادی در جهان به وجود آمده است. بر اساس آمار خانه آزادی که هر ساله تحقیقی بر اساس وضعیت حقوق سیاسی و آزادی های مدنی در مناطق مختلف جهان انجام داده، کشورها را بر اساس این معیارها طبقه بندی می کند، کشورهایی که در طبقه بندی آزاد قرار می گیرند به صورت دائمی رو به افزایش است.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
قسمت دهم
#از_دیکتاتوری_تا_دمکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_دوم
#مشکلی_همیشگی
در دهه های اخیر، گرایش گسترده تری برای آزاد کردن جوامع و کسب آزادی در جهان به وجود آمده است. بر اساس آمار خانه آزادی که هر ساله تحقیقی بر اساس وضعیت حقوق سیاسی و آزادی های مدنی در مناطق مختلف جهان انجام داده، کشورها را بر اساس این معیارها طبقه بندی می کند، کشورهایی که در طبقه بندی آزاد قرار می گیرند به صورت دائمی رو به افزایش است.
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#ادامه_قسمت_دهم
#از_دیکتاتوری_تا_دمکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_دوم
#مشکل_همیشگی
♻️امروزه کشورهای بسیاری در حال تحول سریع اقتصادی، اجتماعی و سیاسی هستند.
با وجودی که تعداد کشورهای آزاد در دهه های اخیر رشد داشته اما این ترس همیشه وجود دارد که در نتیجه این تحولات سریع و بنیادین بعضی مناطق راه معکوس را در پیش گیرند و انواع جدیدی از دیکتاتوری را تجربه کنند.
گروه های نظامی، اشخاص جاه طلب، صاحب منصبان برگزیده و گروه های سیاسی دارای ایدئولوژی های خاصی، همیشه تلاش می کنند تا عقاید و خواسته های خود را به دیگران تحمیل کنند. کودتاها همیشه روی داده و در آینده نیز روی خواهند داد.
برای بسیاری از جهانیان هنوز حقوق بنیادین انسانی و حقوق مشارکت سیاسی پایمال می شود و در آینده نیز پایمال خواهد شد.
❗️متاسفانه گذشته هنوز به همراه ما است. مشکل دیکتاتوری عمیق و ریشه دار است. مردم در بسیاری از کشورها برای دهه های متوالی و حتی قرن ها از سلطه حکومت های بیدادگر - داخلی یا خارجی - رنج برده اند. همیشه تلاش شده است تا اطاعت بی چون و چرا از منابع اقتدار و رهبران این حکومت ها در انسانها درونی شود.
❗️در موارد حادتر، نهادهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و حتی دینی ای که بیرون از حوزه اقتدار دولت قرار داشته اند تعمدا تضعیف شده، زیر سلطه قرار گرفته و حتی با نهادهایی که از طرف دولت و یا رهبر وظیفه ایجاد کنترل اجتماعی را بر عهده داشته اند جایگزین شده اند. مردم در این حکومت ها اتمیزه شده (به توده ای از افرادی جدای از یکدیگر تبدیل شده اند که توانایی همیاری برای رسیدن به هدفی مشترک را نداشته اند)، نتوانسته اند به یکدیگر اعتماد کنند یا حتی به ابتکار خود قدمی بردارند.
❗️نتیجه قابل پیش بینی است : مردم ضعیف می شوند و اعتماد به نفس و نیروی مقاومت آن ها از میان می رود. مردم آنقدر می ترسند که نمی توانند نفرت خود از دیکتاتوری و عطش خویش برای آزادی را حتی برای خویشاوندان یا دوستان خود ابراز کنند. مردم از اینکه به صورت عملی به مقاومت عمومی فکر کنند وحشت زده می شوند و می گویند «مگر مقاومت فایده ای دارد ؟»
❗️این مردم ترجیح میدهند به جای پرسیدن این سوال، با رنجی بی هدف و آینده ای بدون امید به زندگی ادامه دهند. این روزها وضعیت زندگی در حکومت های استبدادی حتی از گذشته نیز بدتر شده است. در گذشته بعضی از مردم مقاومت هایی نشان می دادند و #گاه_به_گاه_حرکت_های_اعتراضی_توده_ای_و_تظاهراتی در برابر استبداد انجام می گرفت. گویی موقتا روح تازه ای در مردم دمیده شده بود.
📍در مواقع دیگر، #افراد_مستقل و یا #گروه_های_کوچک در حمایت از عقیده خود و یا تبلیغ آن و گاه تنها به منظور نمایش حضور مقاومت، رفتارهای اعتراض آمیز شجاعانه ولی بی فایده ای انجام می دادند. این رفتارها هرچند اصیل و باشکوه بود اما برای چیرگی بر ترس مردم و غلبه بر عادت پیروی آنان از قدرت - دو پیش نیاز اساسی در مبارزه با دیکتاتوری - تاثیر چندانی نداشت. این حرکت ها نه تنها به پیروزی یا حتی ایجاد امید در دل مردم نایل نمی شدند، بلکه متاسفانه در بعضی مواقع، حتی فشارها، کشتارها و رنج های انسانی را شدت می بخشید.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#ادامه_قسمت_دهم
#از_دیکتاتوری_تا_دمکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_دوم
#مشکل_همیشگی
♻️امروزه کشورهای بسیاری در حال تحول سریع اقتصادی، اجتماعی و سیاسی هستند.
با وجودی که تعداد کشورهای آزاد در دهه های اخیر رشد داشته اما این ترس همیشه وجود دارد که در نتیجه این تحولات سریع و بنیادین بعضی مناطق راه معکوس را در پیش گیرند و انواع جدیدی از دیکتاتوری را تجربه کنند.
گروه های نظامی، اشخاص جاه طلب، صاحب منصبان برگزیده و گروه های سیاسی دارای ایدئولوژی های خاصی، همیشه تلاش می کنند تا عقاید و خواسته های خود را به دیگران تحمیل کنند. کودتاها همیشه روی داده و در آینده نیز روی خواهند داد.
برای بسیاری از جهانیان هنوز حقوق بنیادین انسانی و حقوق مشارکت سیاسی پایمال می شود و در آینده نیز پایمال خواهد شد.
❗️متاسفانه گذشته هنوز به همراه ما است. مشکل دیکتاتوری عمیق و ریشه دار است. مردم در بسیاری از کشورها برای دهه های متوالی و حتی قرن ها از سلطه حکومت های بیدادگر - داخلی یا خارجی - رنج برده اند. همیشه تلاش شده است تا اطاعت بی چون و چرا از منابع اقتدار و رهبران این حکومت ها در انسانها درونی شود.
❗️در موارد حادتر، نهادهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و حتی دینی ای که بیرون از حوزه اقتدار دولت قرار داشته اند تعمدا تضعیف شده، زیر سلطه قرار گرفته و حتی با نهادهایی که از طرف دولت و یا رهبر وظیفه ایجاد کنترل اجتماعی را بر عهده داشته اند جایگزین شده اند. مردم در این حکومت ها اتمیزه شده (به توده ای از افرادی جدای از یکدیگر تبدیل شده اند که توانایی همیاری برای رسیدن به هدفی مشترک را نداشته اند)، نتوانسته اند به یکدیگر اعتماد کنند یا حتی به ابتکار خود قدمی بردارند.
❗️نتیجه قابل پیش بینی است : مردم ضعیف می شوند و اعتماد به نفس و نیروی مقاومت آن ها از میان می رود. مردم آنقدر می ترسند که نمی توانند نفرت خود از دیکتاتوری و عطش خویش برای آزادی را حتی برای خویشاوندان یا دوستان خود ابراز کنند. مردم از اینکه به صورت عملی به مقاومت عمومی فکر کنند وحشت زده می شوند و می گویند «مگر مقاومت فایده ای دارد ؟»
❗️این مردم ترجیح میدهند به جای پرسیدن این سوال، با رنجی بی هدف و آینده ای بدون امید به زندگی ادامه دهند. این روزها وضعیت زندگی در حکومت های استبدادی حتی از گذشته نیز بدتر شده است. در گذشته بعضی از مردم مقاومت هایی نشان می دادند و #گاه_به_گاه_حرکت_های_اعتراضی_توده_ای_و_تظاهراتی در برابر استبداد انجام می گرفت. گویی موقتا روح تازه ای در مردم دمیده شده بود.
📍در مواقع دیگر، #افراد_مستقل و یا #گروه_های_کوچک در حمایت از عقیده خود و یا تبلیغ آن و گاه تنها به منظور نمایش حضور مقاومت، رفتارهای اعتراض آمیز شجاعانه ولی بی فایده ای انجام می دادند. این رفتارها هرچند اصیل و باشکوه بود اما برای چیرگی بر ترس مردم و غلبه بر عادت پیروی آنان از قدرت - دو پیش نیاز اساسی در مبارزه با دیکتاتوری - تاثیر چندانی نداشت. این حرکت ها نه تنها به پیروزی یا حتی ایجاد امید در دل مردم نایل نمی شدند، بلکه متاسفانه در بعضی مواقع، حتی فشارها، کشتارها و رنج های انسانی را شدت می بخشید.
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#ادامه_قسمت_دلم
#از_دیکتاتوری_تا_دمکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_سوم
#آزادی_از_طریق_خشونت_؟
❓اکنون سوال این است که در این شرایط چه باید کرد؟ راه حل هایی که در اولین قدم به ذهن می رسند، غیرقابل استفاده اند؛ قانون اساسی، قوانین قضایی و افکار عمومی غالبا به سادگی از طرف دیکتاتورها نادیده گرفته می شوند. به صورتی کاملا منطقی با مشاهده بی رحمی ها، شکنجه ها، مفقود شدن ها و کشته شدن ها معمولا نتیجه گرفته می شود که تنها خشونت می تواند به دیکتاتوری ها پایان دهد.
⚠️ قربانیان خشمگین خشونت ها و اطرفیان آن ها گاهی علیرغم مشاهده عدم توازن قوا، تلاش می کنند با جمع آوری و نظم دهی به نیروهای مخالف دولت و تجهیز آن ها با تمام امکاناتی که در اختیار دارند، علیه دیکتاتوری مبارزه کنند. این مردمان با شجاعت مبارزه می کنند و هزینه های مادی و جانی بسیاری در قبال مبارزه خود می پردازند. فضیلت این مردم مثال زدنی است اما اقدامات آنان تقریبا هیچ گاه به آزادی نمی انجامد.
❌ این شورش های خشونت آمیز تنها ماشه سرکوب بیشتر مردم توسط دیکتاتور را می چکانند و توده ها را در وضعیتی بی دفاع تر از گذشته باقی می نهند.
❗️به هر شکلی که به مبارزه خشونت آمیز نگاه کنیم یک نکته همیشه به چشم می آید. در صورت انتخاب خشونت به عنوان راه مبارزه پا به میدانی نهاده ایم که دیکتاتورها در آن برتری دارند. دیکتاتورها همیشه خود را برای بکارگیری خشونت در مقیاسی خارق العاده مجهز کرده اند. دموکرات ها هر چقدر هم که دوام بیاورند، در نهایت مجبور خواهند بود تا در مقابل حقایق خشن نظامی سر تسلیم فرود آورند.
🚫 دیکتاتورها تقریبا همیشه در سخت افزار جنگی، تسلیحات، حمل و نقل و حجم نیروهای نظامی برتری دارند و آزادی خواهان تقریبا هیچ گاه، حتی با وجود ایمان و اراده راسخشان، شانسی برای پیروزی نخواهند داشت. وقتی که شورش های آزادی بخش نظامی سنتی، غیر واقع بینانه شناخته می شوند، عده ای از مخالفین بر مبارزات چریکی پافشاری می کنند. به هرحالی جنگ چریکی تقریبا هیچ گاه فایده ای برای مردم تحت ستم نداشته و راهنمای دموکراسی نبوده است.
📍مبارزه چریکی راه حلی خوبی نیست، خصوصا به این دلیل که در اکثر موارد منجر به صدمات بسیار زیاد به مردم خودی می شود. حتی در هنگامی که تئوری ها و استراتژی های دقیق درباره اهداف و آرمان های جنبش چریکی وجود دارد یا حتی این جنبش از خارج پشتیبانی می شود، تضمینی برای جلوگیری از بروز انحراف و خطا در آن وجود ندارد.
🌀 جنگ های چریکی معمولا بسیار طولانی هستند و در بسیاری از موارد، مردم غیرنظامی با تحمل رنج های انسانی و اجتماعی بسیار، توسط دولت مجبور به تغییر مکان می شوند. اگر هم جنبش های چریکی به پیروزی منجر شوند، رژیم تازه سریعا برای مقابله به مثل در برابر بازماندگان رژیم سابق، مستبدتر از آنان عمل خواهد کرد. اگر در نهایت پیروزی با چریک ها باشد، رژیم جدید به خاطر تمرکز بسیار بالایی نیروهای نظامی، و ضعف یا نابودی گروه های مستقل اجتماعی، و موسسات آن ها در طول مبارزه - که اعضای حیاتی جامعه ای آزاد هستند - دیکتاتورمآبانه تر از حکومت قبلی خواهد بود. مخالفین دیکتاتوری باید به دنبال راه حلی دیگری باشند.
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#ادامه_قسمت_دلم
#از_دیکتاتوری_تا_دمکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_سوم
#آزادی_از_طریق_خشونت_؟
❓اکنون سوال این است که در این شرایط چه باید کرد؟ راه حل هایی که در اولین قدم به ذهن می رسند، غیرقابل استفاده اند؛ قانون اساسی، قوانین قضایی و افکار عمومی غالبا به سادگی از طرف دیکتاتورها نادیده گرفته می شوند. به صورتی کاملا منطقی با مشاهده بی رحمی ها، شکنجه ها، مفقود شدن ها و کشته شدن ها معمولا نتیجه گرفته می شود که تنها خشونت می تواند به دیکتاتوری ها پایان دهد.
⚠️ قربانیان خشمگین خشونت ها و اطرفیان آن ها گاهی علیرغم مشاهده عدم توازن قوا، تلاش می کنند با جمع آوری و نظم دهی به نیروهای مخالف دولت و تجهیز آن ها با تمام امکاناتی که در اختیار دارند، علیه دیکتاتوری مبارزه کنند. این مردمان با شجاعت مبارزه می کنند و هزینه های مادی و جانی بسیاری در قبال مبارزه خود می پردازند. فضیلت این مردم مثال زدنی است اما اقدامات آنان تقریبا هیچ گاه به آزادی نمی انجامد.
❌ این شورش های خشونت آمیز تنها ماشه سرکوب بیشتر مردم توسط دیکتاتور را می چکانند و توده ها را در وضعیتی بی دفاع تر از گذشته باقی می نهند.
❗️به هر شکلی که به مبارزه خشونت آمیز نگاه کنیم یک نکته همیشه به چشم می آید. در صورت انتخاب خشونت به عنوان راه مبارزه پا به میدانی نهاده ایم که دیکتاتورها در آن برتری دارند. دیکتاتورها همیشه خود را برای بکارگیری خشونت در مقیاسی خارق العاده مجهز کرده اند. دموکرات ها هر چقدر هم که دوام بیاورند، در نهایت مجبور خواهند بود تا در مقابل حقایق خشن نظامی سر تسلیم فرود آورند.
🚫 دیکتاتورها تقریبا همیشه در سخت افزار جنگی، تسلیحات، حمل و نقل و حجم نیروهای نظامی برتری دارند و آزادی خواهان تقریبا هیچ گاه، حتی با وجود ایمان و اراده راسخشان، شانسی برای پیروزی نخواهند داشت. وقتی که شورش های آزادی بخش نظامی سنتی، غیر واقع بینانه شناخته می شوند، عده ای از مخالفین بر مبارزات چریکی پافشاری می کنند. به هرحالی جنگ چریکی تقریبا هیچ گاه فایده ای برای مردم تحت ستم نداشته و راهنمای دموکراسی نبوده است.
📍مبارزه چریکی راه حلی خوبی نیست، خصوصا به این دلیل که در اکثر موارد منجر به صدمات بسیار زیاد به مردم خودی می شود. حتی در هنگامی که تئوری ها و استراتژی های دقیق درباره اهداف و آرمان های جنبش چریکی وجود دارد یا حتی این جنبش از خارج پشتیبانی می شود، تضمینی برای جلوگیری از بروز انحراف و خطا در آن وجود ندارد.
🌀 جنگ های چریکی معمولا بسیار طولانی هستند و در بسیاری از موارد، مردم غیرنظامی با تحمل رنج های انسانی و اجتماعی بسیار، توسط دولت مجبور به تغییر مکان می شوند. اگر هم جنبش های چریکی به پیروزی منجر شوند، رژیم تازه سریعا برای مقابله به مثل در برابر بازماندگان رژیم سابق، مستبدتر از آنان عمل خواهد کرد. اگر در نهایت پیروزی با چریک ها باشد، رژیم جدید به خاطر تمرکز بسیار بالایی نیروهای نظامی، و ضعف یا نابودی گروه های مستقل اجتماعی، و موسسات آن ها در طول مبارزه - که اعضای حیاتی جامعه ای آزاد هستند - دیکتاتورمآبانه تر از حکومت قبلی خواهد بود. مخالفین دیکتاتوری باید به دنبال راه حلی دیگری باشند.
🆔👉 @iran_novin1
Forwarded from دستیار زیر نویس و هایپر لینک
[({🔥 @iran_novin1🔥})]
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#از_دیکتاتوری_تا_دمکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_چهارم
#کودتا_انتخابات_منجیان_خارجی؟
⏮ کودتای نظامی علیه حکومت استبدادی شاید در ظاهر ساده ترین و سریع ترین روش سرنگونی یک رژیم تنفربرانگیز باشد، اما در عمل مشکلات بسیاری در اجرای این روش وجود دارد.
از همه مهم تر اینکه کودتای نظامی هیج تغییری در توزیع نامتناسب قدرت میان مردم، الیت (الیت یا نخبگان در جامعه شناسی و سیاست به گروهی از اشخاص و محافل اشاره می کند که در هر جامعه موقعیت های بالا را دراختیار خود دارند و این موقعیت ها معمولا بین آنان دست به دست می شود.)، حاکم و نیروهای نظامی ایجاد نمی کند.
بیرون راندن افراد یا گروه های خاصی از موقعیت های دولتی، تنها جایی خالی برای افراد و گروه های فرصت طلب ایجاد می کند.
🔁 در تئوری، این افراد و گروههای جدید ممکن است تساهل بیشتری از افراد و گروه های قبلی داشته باشند و امکانات بیشتری برای پیشبرد آزادی در اختیار مردم قرار دهند ولی متاسفانه شق معکوس این قضیه محتمل تر است.
➖ گروه های جدید پس از تحکیم قدرت خود شاید ظالم تر و جاه طلب تر از همتایان قدیمی خود باشند، در نتیجه گروه جدید - که مردم امید بیشتری به آن ها داشتند - پس از تثبیت می تواند بدون دغدغه حقوق بشر یا دموکراسی هرگونه که می خواهد عمل کند، کودتا پاسخ مناسبی برای مشکل دیکتاتوری نیست.
🔘 رای گیری ها هم تحت حکومت های استبدادی وسیله ای مناسب برای ایجاد تغییر اساسی در ساختار سیاسی نیستند. بعضی حکومت های دیکتاتوری گاهی برای حفظ ظاهر دموکراتیک بودن خود، رای گیری هایی نیز برگزار می کنند (شبیه به رای گیری های کشورهای بلوک شرق سابق 《و البته ایران》) اما این رای گیری ها، در حقیقت همه پرسی های بسته ای هستند که تنها به منظور صحه گزاردن مردمی و انتخاب یکی از کاندیداهای دست چین شده دیکتاتور، انجام می شود.
✔️ اگر کاندیداهای مخالفی اجازه حضور در انتخابات بیابند و حتی برگزیده هم بشوند (همان گونه که در سال ۱۹۹۰ در برمه و در سال ۱۹۹۳ در نیجریه روی داد) نتایج انتخابات به سادگی از طرف دیکتاتور رد خواهد شد. گاهی نیز کاندیدای «پیروز» ارعاب شده، دستگیر و حتی اعدام می شود. دیکتاتور هیچگاه به سادگی به رای گیری ای که وی را از تخت پادشاهی به زیر بکشد، اجازه برگزاری نخواهد داد.
📌 گاهی نیز افرادی که از حکومت های دیکتاتوری رنج می برند یا کسانی که برای رهایی از چنگال دیکتاتور به تبعیدگاه های خودخواسته خارجی رفته اند، باور نمی کنند که مردم تحت ستم بتوانند خود را آزاد سازند. این افراد امید خود را به نیروهای خارجی می بندند. به باور آنان فقط کمک بین المللی توان کافی برای به پایین کشیدن دیکتاتور را دارا خواهد بود. این دیدگاه که مردمان تحت ستم توانایی عملکرد موثر را دارا نیستند، در دوره های زمانی خاصی بروز می کند. همان گونه که ذکر شد، در این برهه ها مردم تحت ستم ناامید بوده و موقتا توان مبارزه را از دست می دهند؛ چرا که اعتماد به نفس لازم برای مواجهه با دیکتاتوری را از دست داده و راهی برای نجات خویش نمی شناسند.
📍در این شرایط طبیعی است که عده ای امید رهایی را به دیگران می بندند و منتظر دخالت های نیروهای بیگانه باقی می مانند. این نیروی نجات دهنده خارجی می تواند محصول اتفاق نظر کشورهای دیگر، سازمان ملل متحد، کشوری خاص یا تصویب قوانین بین المللی اقتصادی و سیاسی علیه دیکتاتوری موجود در کشور باشد. این سناریو به نظر دلچسب می آید؛ اما موانع بزرگی در راه اعتماد و توکل به منجیان بیگانه وجود دارد. این توکل و اعتماد شاید اصولا بی مورد باشد؛ چرا که معمولا هیچ منجی خارجی ای - که عملا دخالت کند - وجود ندارد و اگر دولتی خارجی برای تغییر وضعیت مداخله کند، معمولا نباید به آن اعتماد کرد.
🌀 در اینجا لازم است به چند حقیقت ناگوار که معمولا در پشت پرده انتظار کشیدن برای دخالت کشورهای بیگانه وجود دارد اشاره کنیم:
🕹 کشورهای دیگر معمولا به منظور ارتقاء وضعیت اقتصادی و سیاسی خود با دولت های دیکتاتوری مدارا کرده و یا حتی از آن ها حمایت می کنند.
🕹 کشورهای بیگانه شاید ترجیح دهند تا به جای نگاه داشتن مهاجرانی که برای آزادی کشور خود تلاش می کنند، مردم تحت ستم را در برابر اهداف دیگر معامله نمایند.
🕹 بعضی از دولت های خارجی تنها برای به دست آوردن کنترل اقتصادی، سیاسی و نظامی بر کشورها، علیه دیکتاتوری های موجود در آن فعالیت می کنند.
🕹 نیروهای بیگانه تنها در صورتی به صورت فعال برای نجات کشوری مبارزه می کنند که پیشاپیش مقاومت های داخلی شروع به لرزاندن پایه های دیکتاتوری کرده و از این طریق ستمگری های این رژیم را به جهانیان نشان داده باشد. دیکتاتوری ها در وهله اول به خاطر شیوه تقسیم قدرت داخلی به حیات خویش ادامه می دهند.
ادامه دارد ...
🆔👉 @iran_novin1
]🔥 ایران نوین 🔥[
#نافرمانی_مدنی
#از_دیکتاتوری_تا_دمکراسی
اثر #جین_شارپ
#فصل_اول
#قسمت_چهارم
#کودتا_انتخابات_منجیان_خارجی؟
⏮ کودتای نظامی علیه حکومت استبدادی شاید در ظاهر ساده ترین و سریع ترین روش سرنگونی یک رژیم تنفربرانگیز باشد، اما در عمل مشکلات بسیاری در اجرای این روش وجود دارد.
از همه مهم تر اینکه کودتای نظامی هیج تغییری در توزیع نامتناسب قدرت میان مردم، الیت (الیت یا نخبگان در جامعه شناسی و سیاست به گروهی از اشخاص و محافل اشاره می کند که در هر جامعه موقعیت های بالا را دراختیار خود دارند و این موقعیت ها معمولا بین آنان دست به دست می شود.)، حاکم و نیروهای نظامی ایجاد نمی کند.
بیرون راندن افراد یا گروه های خاصی از موقعیت های دولتی، تنها جایی خالی برای افراد و گروه های فرصت طلب ایجاد می کند.
🔁 در تئوری، این افراد و گروههای جدید ممکن است تساهل بیشتری از افراد و گروه های قبلی داشته باشند و امکانات بیشتری برای پیشبرد آزادی در اختیار مردم قرار دهند ولی متاسفانه شق معکوس این قضیه محتمل تر است.
➖ گروه های جدید پس از تحکیم قدرت خود شاید ظالم تر و جاه طلب تر از همتایان قدیمی خود باشند، در نتیجه گروه جدید - که مردم امید بیشتری به آن ها داشتند - پس از تثبیت می تواند بدون دغدغه حقوق بشر یا دموکراسی هرگونه که می خواهد عمل کند، کودتا پاسخ مناسبی برای مشکل دیکتاتوری نیست.
🔘 رای گیری ها هم تحت حکومت های استبدادی وسیله ای مناسب برای ایجاد تغییر اساسی در ساختار سیاسی نیستند. بعضی حکومت های دیکتاتوری گاهی برای حفظ ظاهر دموکراتیک بودن خود، رای گیری هایی نیز برگزار می کنند (شبیه به رای گیری های کشورهای بلوک شرق سابق 《و البته ایران》) اما این رای گیری ها، در حقیقت همه پرسی های بسته ای هستند که تنها به منظور صحه گزاردن مردمی و انتخاب یکی از کاندیداهای دست چین شده دیکتاتور، انجام می شود.
✔️ اگر کاندیداهای مخالفی اجازه حضور در انتخابات بیابند و حتی برگزیده هم بشوند (همان گونه که در سال ۱۹۹۰ در برمه و در سال ۱۹۹۳ در نیجریه روی داد) نتایج انتخابات به سادگی از طرف دیکتاتور رد خواهد شد. گاهی نیز کاندیدای «پیروز» ارعاب شده، دستگیر و حتی اعدام می شود. دیکتاتور هیچگاه به سادگی به رای گیری ای که وی را از تخت پادشاهی به زیر بکشد، اجازه برگزاری نخواهد داد.
📌 گاهی نیز افرادی که از حکومت های دیکتاتوری رنج می برند یا کسانی که برای رهایی از چنگال دیکتاتور به تبعیدگاه های خودخواسته خارجی رفته اند، باور نمی کنند که مردم تحت ستم بتوانند خود را آزاد سازند. این افراد امید خود را به نیروهای خارجی می بندند. به باور آنان فقط کمک بین المللی توان کافی برای به پایین کشیدن دیکتاتور را دارا خواهد بود. این دیدگاه که مردمان تحت ستم توانایی عملکرد موثر را دارا نیستند، در دوره های زمانی خاصی بروز می کند. همان گونه که ذکر شد، در این برهه ها مردم تحت ستم ناامید بوده و موقتا توان مبارزه را از دست می دهند؛ چرا که اعتماد به نفس لازم برای مواجهه با دیکتاتوری را از دست داده و راهی برای نجات خویش نمی شناسند.
📍در این شرایط طبیعی است که عده ای امید رهایی را به دیگران می بندند و منتظر دخالت های نیروهای بیگانه باقی می مانند. این نیروی نجات دهنده خارجی می تواند محصول اتفاق نظر کشورهای دیگر، سازمان ملل متحد، کشوری خاص یا تصویب قوانین بین المللی اقتصادی و سیاسی علیه دیکتاتوری موجود در کشور باشد. این سناریو به نظر دلچسب می آید؛ اما موانع بزرگی در راه اعتماد و توکل به منجیان بیگانه وجود دارد. این توکل و اعتماد شاید اصولا بی مورد باشد؛ چرا که معمولا هیچ منجی خارجی ای - که عملا دخالت کند - وجود ندارد و اگر دولتی خارجی برای تغییر وضعیت مداخله کند، معمولا نباید به آن اعتماد کرد.
🌀 در اینجا لازم است به چند حقیقت ناگوار که معمولا در پشت پرده انتظار کشیدن برای دخالت کشورهای بیگانه وجود دارد اشاره کنیم:
🕹 کشورهای دیگر معمولا به منظور ارتقاء وضعیت اقتصادی و سیاسی خود با دولت های دیکتاتوری مدارا کرده و یا حتی از آن ها حمایت می کنند.
🕹 کشورهای بیگانه شاید ترجیح دهند تا به جای نگاه داشتن مهاجرانی که برای آزادی کشور خود تلاش می کنند، مردم تحت ستم را در برابر اهداف دیگر معامله نمایند.
🕹 بعضی از دولت های خارجی تنها برای به دست آوردن کنترل اقتصادی، سیاسی و نظامی بر کشورها، علیه دیکتاتوری های موجود در آن فعالیت می کنند.
🕹 نیروهای بیگانه تنها در صورتی به صورت فعال برای نجات کشوری مبارزه می کنند که پیشاپیش مقاومت های داخلی شروع به لرزاندن پایه های دیکتاتوری کرده و از این طریق ستمگری های این رژیم را به جهانیان نشان داده باشد. دیکتاتوری ها در وهله اول به خاطر شیوه تقسیم قدرت داخلی به حیات خویش ادامه می دهند.
ادامه دارد ...
🆔👉 @iran_novin1
