🔴 حقیقت یا دروغ
👈 اکونومیست به موضوع مهم چگونگی کارکرد دیس اینفورمیشن پرداخته است. اطلاعات نادرستی که این روزها به طور جدی فضای رسانه‌های مختلف را در بر گرفته اند و گویی که نمی‌توان تشخیص داد کدام اطلاعات درست و کدام یک نادرست است.
در مقاله اکونومیست آمده است: آیا می‌دانستید که آتش‌سوزی‌هایی که تابستان گذشته هاوایی را ویران کرد، به وسیله یک سلاح آب‌وهوایی مخفی که توسط نیروهای مسلح آمریکا آزمایش می‌شد، آغاز شد و سازمان‌های غیردولتی آمریکایی در حال گسترش تب دنگی در آفریقا بودند؟ اولنا زلنسکا، بانوی اول اوکراین، در خیابان پنجم منهتن به خرید 1.1 میلیون دلاری رفت؟ یا اینکه حضور نارندرا مودی، نخست وزیر هند، در آهنگ جدیدی از ماهندرا کاپور، خواننده هندی که در سال 2008 درگذشت، تایید شده است؟
البته این داستان ها همگی جعلی اند و نمونه هایی از دیس اینفورمیشن یا اطلاعات نادرست. دروغ هایی که قصد فریب دادن دارند، چنین داستان های بلندی با کمپین های پیچیده هر روز در سراسر جهان پخش می شود. ابزارهای هوش مصنوعی و شبکه‌های پیچیده حساب‌های رسانه‌های اجتماعی برای ساختن و اشتراک‌گذاری عکس‌ها، ویدیوها و صداهای متقاعدکننده و گیج‌کننده واقعیت را با داستان های جعلی می پوشانند. در سالی که نیمی از جهان انتخابات برگزار می‌کنند، این نگرانی‌ها را افزایش می‌دهد که فناوری، مبارزه با اطلاعات نادرست را غیرممکن می‌کند و دموکراسی را به شدت تضعیف می‌کند. حال چقدر باید نگران بود؟
اطلاعات نادرست از زمانی که یک موضوع دوسویه ایجاد شد وجود داشته اشت. رامسس دوم در نبرد کادش در سال 1274 قبل از میلاد پیروز نشد و در بهترین حالت، یک تساوی به دست آورد. اما هرگز نمیتوانید این موضوع را از بناهایی که به افتخار پیروزی خود ساخته است، حدس بزنید. عصر چاپ هم بهتر از این نبود. در طول جنگ داخلی انگلیس در دهه 1640، کنترل مطبوعات از بین رفت و نگرانی های زیادی را در مورد پمفلت های سخیف و ساختگی ایجاد کرد.
اینترنت مشکل را بسیار بدتر کرده است. اطلاعات نادرست را می توان با هزینه کم در رسانه های اجتماعی توزیع کرد. هوش مصنوعی همچنین تولید آن را ارزان می کند. بسیاری از اطلاعات نادرست مبهم است. اما در بخش علم و فناوری ویژه، راه‌های پیچیده‌ای را که در آن از طریق شبکه‌ها، حساب‌ها و وب‌سایت‌های رسانه‌های اجتماعی بذر و پخش می‌شود، مشاهده می‌کنیم.
هدف بسیاری از این عملیات‌ها لزوماً این نیست که شما از یک حزب سیاسی در مقابل حزب دیگر حمایت کنید. گاهی اوقات هدف صرفا آلوده کردن فضای عمومی یا ایجاد بی‌اعتمادی به رسانه‌ها، دولت‌ها و همین ایده است.
از این رو افسانه های چینی در مورد سلاح های آب و هوایی در هاوایی یا تلاش روسیه برای پنهان کردن نقش خود در سرنگونی هواپیمای مسافربری مالزی با ترویج چندین روایت رقیب به وجود می آید.
همه این‌ها این نگرانی را ایجاد می‌کند که فناوری، با غیرقابل شناسایی کردن اطلاعات نادرست، خود دموکراسی را تهدید خواهد کرد. اما راه هایی برای به حداقل رساندن و مدیریت مشکل وجود دارد.
به طور دلگرم کننده ای، فناوری به همان اندازه که نیرویی برای خیر است، برای شر نیز است. اگرچه هوش مصنوعی تولید اطلاعات نادرست را بسیار ارزان‌تر می‌کند، اما می‌تواند به ردیابی و شناسایی نیز کمک کند. حتی وقتی کمپین‌ها پیچیده‌تر می‌شوند و هر حساب پخش‌کننده زبانش را به اندازه‌ای تغییر می‌دهد که قابل قبول باشد، مدل‌های هوش مصنوعی می‌توانند روایت‌هایی را که به نظر شبیه هستند، شناسایی کنند. ابزارهای دیگر می توانند با شناسایی صداهای جعلی، یا با جستجوی نشانه هایی از ضربان قلب واقعی، که با تغییرات ظریف در رنگ پوست پیشانی افراد آشکار می شود، ویدیوهای مبهم را تشخیص دهند.
از برخی جهات، وضعیت مشابه با علم آب و هوا در دهه 1980 است، زمانی که هواشناسان، اقیانوس شناسان و دانشمندان زمین می توانستند بگویند اتفاقی در حال رخ دادن است، اما هر یک می توانستند تنها بخشی از تصویر را ببینند. تنها زمانی که آنها گرد هم آمدند، میزان کامل تغییرات آب و هوایی مشخص شد. به طور مشابه، محققان دانشگاهی، سازمان‌های غیردولتی، شرکت‌های فناوری، رسانه‌ها و سازمان‌های دولتی نمی‌توانند به تنهایی با مشکل اطلاعات نادرست مقابله کنند. با هماهنگی، آنها می‌توانند اطلاعات را به اشتراک بگذارند و الگوها را شناسایی کنند، و شرکت‌های فناوری را قادر سازند تا محتوای فریبنده را برچسب‌گذاری یا حذف کنند. به عنوان مثال، متا، در اواخر سال 2023 پس از دریافت اطلاعاتی از گوگل، یک عملیات اطلاعات نادرست را در اوکراین تعطیل کرد.
#جهان
#رسانه
@industromy
👈 اکونومیست به موضوع مهم چگونگی کارکرد دیس اینفورمیشن پرداخته است. اطلاعات نادرستی که این روزها به طور جدی فضای رسانه‌های مختلف را در بر گرفته اند و گویی که نمی‌توان تشخیص داد کدام اطلاعات درست و کدام یک نادرست است.
در مقاله اکونومیست آمده است: آیا می‌دانستید که آتش‌سوزی‌هایی که تابستان گذشته هاوایی را ویران کرد، به وسیله یک سلاح آب‌وهوایی مخفی که توسط نیروهای مسلح آمریکا آزمایش می‌شد، آغاز شد و سازمان‌های غیردولتی آمریکایی در حال گسترش تب دنگی در آفریقا بودند؟ اولنا زلنسکا، بانوی اول اوکراین، در خیابان پنجم منهتن به خرید 1.1 میلیون دلاری رفت؟ یا اینکه حضور نارندرا مودی، نخست وزیر هند، در آهنگ جدیدی از ماهندرا کاپور، خواننده هندی که در سال 2008 درگذشت، تایید شده است؟
البته این داستان ها همگی جعلی اند و نمونه هایی از دیس اینفورمیشن یا اطلاعات نادرست. دروغ هایی که قصد فریب دادن دارند، چنین داستان های بلندی با کمپین های پیچیده هر روز در سراسر جهان پخش می شود. ابزارهای هوش مصنوعی و شبکه‌های پیچیده حساب‌های رسانه‌های اجتماعی برای ساختن و اشتراک‌گذاری عکس‌ها، ویدیوها و صداهای متقاعدکننده و گیج‌کننده واقعیت را با داستان های جعلی می پوشانند. در سالی که نیمی از جهان انتخابات برگزار می‌کنند، این نگرانی‌ها را افزایش می‌دهد که فناوری، مبارزه با اطلاعات نادرست را غیرممکن می‌کند و دموکراسی را به شدت تضعیف می‌کند. حال چقدر باید نگران بود؟
اطلاعات نادرست از زمانی که یک موضوع دوسویه ایجاد شد وجود داشته اشت. رامسس دوم در نبرد کادش در سال 1274 قبل از میلاد پیروز نشد و در بهترین حالت، یک تساوی به دست آورد. اما هرگز نمیتوانید این موضوع را از بناهایی که به افتخار پیروزی خود ساخته است، حدس بزنید. عصر چاپ هم بهتر از این نبود. در طول جنگ داخلی انگلیس در دهه 1640، کنترل مطبوعات از بین رفت و نگرانی های زیادی را در مورد پمفلت های سخیف و ساختگی ایجاد کرد.
اینترنت مشکل را بسیار بدتر کرده است. اطلاعات نادرست را می توان با هزینه کم در رسانه های اجتماعی توزیع کرد. هوش مصنوعی همچنین تولید آن را ارزان می کند. بسیاری از اطلاعات نادرست مبهم است. اما در بخش علم و فناوری ویژه، راه‌های پیچیده‌ای را که در آن از طریق شبکه‌ها، حساب‌ها و وب‌سایت‌های رسانه‌های اجتماعی بذر و پخش می‌شود، مشاهده می‌کنیم.
هدف بسیاری از این عملیات‌ها لزوماً این نیست که شما از یک حزب سیاسی در مقابل حزب دیگر حمایت کنید. گاهی اوقات هدف صرفا آلوده کردن فضای عمومی یا ایجاد بی‌اعتمادی به رسانه‌ها، دولت‌ها و همین ایده است.
از این رو افسانه های چینی در مورد سلاح های آب و هوایی در هاوایی یا تلاش روسیه برای پنهان کردن نقش خود در سرنگونی هواپیمای مسافربری مالزی با ترویج چندین روایت رقیب به وجود می آید.
همه این‌ها این نگرانی را ایجاد می‌کند که فناوری، با غیرقابل شناسایی کردن اطلاعات نادرست، خود دموکراسی را تهدید خواهد کرد. اما راه هایی برای به حداقل رساندن و مدیریت مشکل وجود دارد.
به طور دلگرم کننده ای، فناوری به همان اندازه که نیرویی برای خیر است، برای شر نیز است. اگرچه هوش مصنوعی تولید اطلاعات نادرست را بسیار ارزان‌تر می‌کند، اما می‌تواند به ردیابی و شناسایی نیز کمک کند. حتی وقتی کمپین‌ها پیچیده‌تر می‌شوند و هر حساب پخش‌کننده زبانش را به اندازه‌ای تغییر می‌دهد که قابل قبول باشد، مدل‌های هوش مصنوعی می‌توانند روایت‌هایی را که به نظر شبیه هستند، شناسایی کنند. ابزارهای دیگر می توانند با شناسایی صداهای جعلی، یا با جستجوی نشانه هایی از ضربان قلب واقعی، که با تغییرات ظریف در رنگ پوست پیشانی افراد آشکار می شود، ویدیوهای مبهم را تشخیص دهند.
از برخی جهات، وضعیت مشابه با علم آب و هوا در دهه 1980 است، زمانی که هواشناسان، اقیانوس شناسان و دانشمندان زمین می توانستند بگویند اتفاقی در حال رخ دادن است، اما هر یک می توانستند تنها بخشی از تصویر را ببینند. تنها زمانی که آنها گرد هم آمدند، میزان کامل تغییرات آب و هوایی مشخص شد. به طور مشابه، محققان دانشگاهی، سازمان‌های غیردولتی، شرکت‌های فناوری، رسانه‌ها و سازمان‌های دولتی نمی‌توانند به تنهایی با مشکل اطلاعات نادرست مقابله کنند. با هماهنگی، آنها می‌توانند اطلاعات را به اشتراک بگذارند و الگوها را شناسایی کنند، و شرکت‌های فناوری را قادر سازند تا محتوای فریبنده را برچسب‌گذاری یا حذف کنند. به عنوان مثال، متا، در اواخر سال 2023 پس از دریافت اطلاعاتی از گوگل، یک عملیات اطلاعات نادرست را در اوکراین تعطیل کرد.
#جهان
#رسانه
@industromy
The Economist
How disinformation works—and how to counter it
More co-ordination is needed, and better access to data
🔴 شاخص آزادی مطبوعات در جهان
👈 کشورهای نروژ، دانمارک و سوئد، آزادترین مطبوعات را در جهان دارند و کشورهای اریتره، سوریه و افغانستان در بدترین شرایط آزادی مطبوعات به سر می‌برند و شرایط این شاخص در کشور چین نیز مطلوب نمی‌باشد.
شاخص آزادی مطبوعات در چین در سال 2024، به 23.36 واحد رسیده که فاصله چندانی با قعر جدول ندارد و پس از مصر و میانمار و از میان 180 کشور مورد بررسی، در رتبه ضعیف 172 قرارگرفته است.
شاخص آزادی مطبوعات به‌عنوان شاخصی برای سنجش میزان آزادی روزنامه‌نگاران در کشورها مورد استفاده قرار می‌گیرد و امتیاز 100 بهترین امتیاز ممکن برای بالاترین سطح ممکن در آزادی مطبوعات است و اعداد نزدیک به صفر بدترین شرایط را نشان می‌دهد.
#جهان
#رسانه
#توسعه
@industromy
👈 کشورهای نروژ، دانمارک و سوئد، آزادترین مطبوعات را در جهان دارند و کشورهای اریتره، سوریه و افغانستان در بدترین شرایط آزادی مطبوعات به سر می‌برند و شرایط این شاخص در کشور چین نیز مطلوب نمی‌باشد.
شاخص آزادی مطبوعات در چین در سال 2024، به 23.36 واحد رسیده که فاصله چندانی با قعر جدول ندارد و پس از مصر و میانمار و از میان 180 کشور مورد بررسی، در رتبه ضعیف 172 قرارگرفته است.
شاخص آزادی مطبوعات به‌عنوان شاخصی برای سنجش میزان آزادی روزنامه‌نگاران در کشورها مورد استفاده قرار می‌گیرد و امتیاز 100 بهترین امتیاز ممکن برای بالاترین سطح ممکن در آزادی مطبوعات است و اعداد نزدیک به صفر بدترین شرایط را نشان می‌دهد.
#جهان
#رسانه
#توسعه
@industromy
🔴 تشدید کنترل رسانه‌های اجتماعی در چین
👈 چین با اجرای قوانین جدید، محدودیت‌های شرکت‌های اینترنتی این کشور را بیش از پیش تشدید می‌کند و درواقع چین قانون موسوم به اسرار دولتی را پس از حدود یک دهه، به‌روز کرده است تا کنترل بیشتری بر رسانه‌های اجتماعی داخلی مانند بایت‌دنس که مالک تیک‌تاک است و نیز تنسنت و ویبو اعمال کند.
تمرکز این قانون بیشتر بر اطلاعات حساسی است که توسط کاربران منتشر می‌شود و چین از اپراتورهای شبکه می‌خواهد تا بر اطلاعاتی که کاربران به‌اشتراک می‌گذارند، نظارت کند.
این قوانین همچنین بر نحوه حذف پست‌ها، ذخیره سوابق و گزارش‌دهی به مقامات تأکید دارد. البته به گفته برخی کارشناسان، این قانون بسیار مبهم است و باعث می‌شود مردم در هر زمانی ندانسته آن را زیر پا بگذارند.
کشور چین در شاخص آزادی اینترنت و مطبوعات شرایط مطلوبی ندارد و نظارت و محدودیت‌های شدیدی در همه موارد رسانه‌ای وجود دارد.
#جهان
#رسانه
@industromy
👈 چین با اجرای قوانین جدید، محدودیت‌های شرکت‌های اینترنتی این کشور را بیش از پیش تشدید می‌کند و درواقع چین قانون موسوم به اسرار دولتی را پس از حدود یک دهه، به‌روز کرده است تا کنترل بیشتری بر رسانه‌های اجتماعی داخلی مانند بایت‌دنس که مالک تیک‌تاک است و نیز تنسنت و ویبو اعمال کند.
تمرکز این قانون بیشتر بر اطلاعات حساسی است که توسط کاربران منتشر می‌شود و چین از اپراتورهای شبکه می‌خواهد تا بر اطلاعاتی که کاربران به‌اشتراک می‌گذارند، نظارت کند.
این قوانین همچنین بر نحوه حذف پست‌ها، ذخیره سوابق و گزارش‌دهی به مقامات تأکید دارد. البته به گفته برخی کارشناسان، این قانون بسیار مبهم است و باعث می‌شود مردم در هر زمانی ندانسته آن را زیر پا بگذارند.
کشور چین در شاخص آزادی اینترنت و مطبوعات شرایط مطلوبی ندارد و نظارت و محدودیت‌های شدیدی در همه موارد رسانه‌ای وجود دارد.
#جهان
#رسانه
@industromy
BBC News
Beijing tightens grip on China social media giants
Changes to China's State Secrets Law requires internet firms to monitor information shared by users.
🔴 تبعات انحصار خبری
✍ افشین امیرشاهی
👈 در سانحه سقوط بالگرد رئیس‌جمهور و همراهانش، ابهام‌ها و پرسش‌های فراوانی وجود دارد که قاعدتاً باید خیلی زود به آنها پاسخ شایسته و بایسته داده شود. این حادثه یک بار دیگر بحران اطلاع‌رسانی در شرایط بحرانی را به رخ کشید.
متاسفانه از همان لحظه‌ای که خبر ناپدید شدن بالگرد رئیس‌جمهور اعلام شد، شاهد اخبار ضدونقیض فراوانی بودیم که نه‌تنها کمکی به درک ماجرا نمی‌کرد، بلکه باعث سردرگمی و ابهام بیشتر می‌شد؛ به‌خصوص که بیشتر این خبرها از سوی خبرگزاری‌های دولتی و رسمی وابسته به برخی نهادها منتشر شد؛ به‌طوری‌که مدتی بعد همین خبرها را از تارنمای خودشان حذف کردند.
حتی خبرنگار الجزیره هم از این مسئله انتقاد کرد و گفت، رسانه‌های ایران هر لحظه یک خبر متفاوت منتشر می‌کنند.
قبل از هر چیز باید این سوال را مطرح کنیم که نظام اطلاع‌رسانی کدام هدف اصلی را دنبال می‌کند؟ آیا هدف اصلی ارائه اطلاعات درست و دقیق است و از این طریق ایجاد همدلی و همبستگی بین مردم و حکومت است یا آنکه هدف اصلی آن تبلیغات است؟
سرگشتگی که در ادامه به آن اشاره می‌کنیم نشان‌دهنده سرگشتگی در راهبرد نظام اطلاع‌رسانی است.
نکته نخست اینکه درباره سانحه سقوط بالگرد رئیس‌جمهوری باید خیلی زود یک گزارش کامل و مستدل تهیه شود و در اختیار افکار عمومی قرار گیرد. همه پرسش‌ها و ابهام‌هایی که در روزهای گذشته درباره این سانحه مطرح شده نیز قاعدتاً باید پاسخ داده شود.
قاعدتاً برای تحلیل این اتفاق نمی‌توان صرفاً به اطلاعات میدانی بسنده کرد و نیازمند اطلاعات استراتژیک هم هست که از عهده اهالی رسانه بر نمی‌آید، بلکه کار شورایعالی امنیت ملی و ستاد کل نیروهای مسلح است.
این حادثه یک بار دیگر وضعیت اطلاع‌رسانی آشفته و نامناسب در شرایط بحران را آشکار کرده است. تیم‌های اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری و دولت آشفته و بی‌برنامه بودند. قاعدتاً یکی از مهمترین کارها سر و سامان دادن به این نحوه اطلاع‌رسانی در کشور است.
در چنین وضعیت‌هایی اولین چیزی که توقع می‌رود، تعیین یک سخنگوی واحد است که از طریق ایشان اطلاعات ضروری ارائه شود. درحالی‌که روال معمول در کشور ما این است که هر کس که موقعیتی اداری و سیاسی دارد، وارد جریان اطلاع‌رسانی می‌شود.
واقعیت این است که در زمینه اطلاع‌رسانی به‌موقع و شفاف در موضوع‌های بحرانی، تجربه‌های بی‌فایده بسیار داشته‌ایم که بعضاً نتیجه معکوس هم داشته است. گفته می‌شود یکی از سیاست‌های شورای اطلاع‌رسانی دولت در مواقع بحرانی و حوادث حساس این بوده که «روایت اول» را خودش منتشر کند تا شبهه در اذهان جامعه ایجاد نشود و با این سیاست، فضای شبکه‌های اجتماعی را در دست بگیرد.
حتی این مسئله از سوی برخی از مدیران فرهنگی دولتی مطرح شد که انحصار اطلاع‌رسانی درباره حوادث مهم را به برخی خبرگزاری‌ها بدهند تا مانع تشتت اخبار شوند. لازمه چنین هدفی، تعیین سخنگوی واحد است درحالی‌که این سیاست به نادرست به سیاست انحصار رسانه تبدیل شده است.
سیاست انحصار رسانه‌ای قطعاً نتیجه معکوس خواهد داشت. به این دلیل ساده که با توجه به بی‌اعتمادی بخش زیادی از مردم نسبت به دولت و برخی نهادها، انتشار خبر به شکل انحصاری از سوی رسانه‌های رسمی را مساوی با خبرسازی و جریان‌سازی از سوی آنها درنظر می‌گیرند و چنین محتوایی را با دیده شک می‌نگرند و کمتر مورد پذیرش قرار می‌دهند.
این مسئله باعث می‌شود که از اعتبار و تاثیرگذاری رسانه‌های داخل کشور و حتی رسانه‌های مستقل کاسته شود، پس طبیعی است که بخشی از مرجعیت رسانه به سمت رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور متمایل شود و رسانه‌های داخلی از تاثیرگذاری و مرجعیت تهی می‌شوند.
در حقیقت، سیاست انحصار رسانه‌ای مشکل بی‌اعتمادی به رسانه‌های رسمی را به شکاف رسانه‌های داخل و خارج تبدیل می‌کند. بی‌اعتمادی باعث می‌شود سیاست «روایت اول» هم ناکارآمد شود.
در راستای همین سیاست یک جریان رسانه‌ای غیررسمی تقویت شده که می‌تواند مطالب درست و نادرست را مخطوط کرده و به خورد مردم بدهد. چون برخی از آقایان عقیده دارند هر کسی که روایت اول را زودتر تعریف کند، برنده است چون خیلی سخت می‌شود آن روایت را تغییر داد.
غافل از اینکه آنچه اهمیت دارد نه روایت اول که بیان واقعیت است.
اگر روایت اول متناسب با واقعیت نباشد، دیر یا زود اعتبار خودش را از دست می‌دهد. چون در هر حال، روزی که معمولاً خیلی هم دیر نیست واقعیت مشخص می‌شود. پس اگر چنین روایت‌هایی فاقد حقیقت کامل و محض باشد، در حوادث بعد اگر روایت اول کاملاً شفاف و منطبق با حقیقت هم باشد، دیگر خیلی سخت بتوان اعتماد کرد.
#ایران
#رسانه
T.me/industromy
✍ افشین امیرشاهی
👈 در سانحه سقوط بالگرد رئیس‌جمهور و همراهانش، ابهام‌ها و پرسش‌های فراوانی وجود دارد که قاعدتاً باید خیلی زود به آنها پاسخ شایسته و بایسته داده شود. این حادثه یک بار دیگر بحران اطلاع‌رسانی در شرایط بحرانی را به رخ کشید.
متاسفانه از همان لحظه‌ای که خبر ناپدید شدن بالگرد رئیس‌جمهور اعلام شد، شاهد اخبار ضدونقیض فراوانی بودیم که نه‌تنها کمکی به درک ماجرا نمی‌کرد، بلکه باعث سردرگمی و ابهام بیشتر می‌شد؛ به‌خصوص که بیشتر این خبرها از سوی خبرگزاری‌های دولتی و رسمی وابسته به برخی نهادها منتشر شد؛ به‌طوری‌که مدتی بعد همین خبرها را از تارنمای خودشان حذف کردند.
حتی خبرنگار الجزیره هم از این مسئله انتقاد کرد و گفت، رسانه‌های ایران هر لحظه یک خبر متفاوت منتشر می‌کنند.
قبل از هر چیز باید این سوال را مطرح کنیم که نظام اطلاع‌رسانی کدام هدف اصلی را دنبال می‌کند؟ آیا هدف اصلی ارائه اطلاعات درست و دقیق است و از این طریق ایجاد همدلی و همبستگی بین مردم و حکومت است یا آنکه هدف اصلی آن تبلیغات است؟
سرگشتگی که در ادامه به آن اشاره می‌کنیم نشان‌دهنده سرگشتگی در راهبرد نظام اطلاع‌رسانی است.
نکته نخست اینکه درباره سانحه سقوط بالگرد رئیس‌جمهوری باید خیلی زود یک گزارش کامل و مستدل تهیه شود و در اختیار افکار عمومی قرار گیرد. همه پرسش‌ها و ابهام‌هایی که در روزهای گذشته درباره این سانحه مطرح شده نیز قاعدتاً باید پاسخ داده شود.
قاعدتاً برای تحلیل این اتفاق نمی‌توان صرفاً به اطلاعات میدانی بسنده کرد و نیازمند اطلاعات استراتژیک هم هست که از عهده اهالی رسانه بر نمی‌آید، بلکه کار شورایعالی امنیت ملی و ستاد کل نیروهای مسلح است.
این حادثه یک بار دیگر وضعیت اطلاع‌رسانی آشفته و نامناسب در شرایط بحران را آشکار کرده است. تیم‌های اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری و دولت آشفته و بی‌برنامه بودند. قاعدتاً یکی از مهمترین کارها سر و سامان دادن به این نحوه اطلاع‌رسانی در کشور است.
در چنین وضعیت‌هایی اولین چیزی که توقع می‌رود، تعیین یک سخنگوی واحد است که از طریق ایشان اطلاعات ضروری ارائه شود. درحالی‌که روال معمول در کشور ما این است که هر کس که موقعیتی اداری و سیاسی دارد، وارد جریان اطلاع‌رسانی می‌شود.
واقعیت این است که در زمینه اطلاع‌رسانی به‌موقع و شفاف در موضوع‌های بحرانی، تجربه‌های بی‌فایده بسیار داشته‌ایم که بعضاً نتیجه معکوس هم داشته است. گفته می‌شود یکی از سیاست‌های شورای اطلاع‌رسانی دولت در مواقع بحرانی و حوادث حساس این بوده که «روایت اول» را خودش منتشر کند تا شبهه در اذهان جامعه ایجاد نشود و با این سیاست، فضای شبکه‌های اجتماعی را در دست بگیرد.
حتی این مسئله از سوی برخی از مدیران فرهنگی دولتی مطرح شد که انحصار اطلاع‌رسانی درباره حوادث مهم را به برخی خبرگزاری‌ها بدهند تا مانع تشتت اخبار شوند. لازمه چنین هدفی، تعیین سخنگوی واحد است درحالی‌که این سیاست به نادرست به سیاست انحصار رسانه تبدیل شده است.
سیاست انحصار رسانه‌ای قطعاً نتیجه معکوس خواهد داشت. به این دلیل ساده که با توجه به بی‌اعتمادی بخش زیادی از مردم نسبت به دولت و برخی نهادها، انتشار خبر به شکل انحصاری از سوی رسانه‌های رسمی را مساوی با خبرسازی و جریان‌سازی از سوی آنها درنظر می‌گیرند و چنین محتوایی را با دیده شک می‌نگرند و کمتر مورد پذیرش قرار می‌دهند.
این مسئله باعث می‌شود که از اعتبار و تاثیرگذاری رسانه‌های داخل کشور و حتی رسانه‌های مستقل کاسته شود، پس طبیعی است که بخشی از مرجعیت رسانه به سمت رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور متمایل شود و رسانه‌های داخلی از تاثیرگذاری و مرجعیت تهی می‌شوند.
در حقیقت، سیاست انحصار رسانه‌ای مشکل بی‌اعتمادی به رسانه‌های رسمی را به شکاف رسانه‌های داخل و خارج تبدیل می‌کند. بی‌اعتمادی باعث می‌شود سیاست «روایت اول» هم ناکارآمد شود.
در راستای همین سیاست یک جریان رسانه‌ای غیررسمی تقویت شده که می‌تواند مطالب درست و نادرست را مخطوط کرده و به خورد مردم بدهد. چون برخی از آقایان عقیده دارند هر کسی که روایت اول را زودتر تعریف کند، برنده است چون خیلی سخت می‌شود آن روایت را تغییر داد.
غافل از اینکه آنچه اهمیت دارد نه روایت اول که بیان واقعیت است.
اگر روایت اول متناسب با واقعیت نباشد، دیر یا زود اعتبار خودش را از دست می‌دهد. چون در هر حال، روزی که معمولاً خیلی هم دیر نیست واقعیت مشخص می‌شود. پس اگر چنین روایت‌هایی فاقد حقیقت کامل و محض باشد، در حوادث بعد اگر روایت اول کاملاً شفاف و منطبق با حقیقت هم باشد، دیگر خیلی سخت بتوان اعتماد کرد.
#ایران
#رسانه
T.me/industromy
Telegram
صنعت و اقتصاد
به روزترین مباحث تحلیلی، صنعتی و اقتصادی ایران و جهان
instagram.com/industromy
twitter.com/industromy
مشاوره در خصوص صنعت، معدن، تجارت و توسعه پایدار :
https://zil.ink/industromy
admin : @armahdieh
instagram.com/industromy
twitter.com/industromy
مشاوره در خصوص صنعت، معدن، تجارت و توسعه پایدار :
https://zil.ink/industromy
admin : @armahdieh
🔴 کاهش کاربران شبکه اجتماعی ترامپ
👈 تعداد کاربران شبکه اجتماعی Truth متعلق به دونالد ترامپ، در آمریکا کاهش شدیدی داشته است.
#رسانه
@industromy
👈 تعداد کاربران شبکه اجتماعی Truth متعلق به دونالد ترامپ، در آمریکا کاهش شدیدی داشته است.
#رسانه
@industromy
🔴 روسای جمهور آمریکا روی جلد تایم
👈 در 4 فوریه 2021، دونالد ترامپ، زمانی که در دوران ریاست‌جمهوری خود با کارمندان CIA صحبت می‌کرد، خاطرنشان کرد که فکر می‌کند به خاطر تصویر روی جلد، رکورد تمام دوران مجله تایم را دارد.
در ژوئن و ژوئیه 2018، ترامپ سه جلد متوالی را به دست آورد، اما هنوز او را به برجسته‌ترین رئیس‌جمهور یا شخص در تاریخ این نشریه تبدیل نکرده است.
ترامپ 35 بار روی جلد مجله بوده است، کمتر از ریچارد نیکسون که 40 بار بر روی جلد بوده و همچنین رونالد ریگان که 37 بار در این موقعیت ظاهر شده است.
ترامپ برای اولین بار در سال 1989 و آخرین بار در اوت 2020 روی جلد تایم ظاهر شد و پس از آن جو بایدن، پوشش جلد را بر عهده گرفت.
او سه بار بین نوامبر و فوریه به تنهایی به نمایش درآمد، از جمله زمانی که به همراه معاونش کامالا هریس برنده شخصیت سال شد.
بایدن علیرغم اینکه دو دوره معاون رئیس‌جمهور سابق و یک سناتور طولانی مدت بوده، تنها هشت جلد دارد، از جمله سه جلد به عنوان رئیس‌جمهور یا رئیس‌جمهور منتخب، چهار جلد به عنوان نامزد ریاست‌جمهوری و تنها یک جلد به عنوان معاون رئیس‌جمهور.
#رسانه
#جهان
@industromy
👈 در 4 فوریه 2021، دونالد ترامپ، زمانی که در دوران ریاست‌جمهوری خود با کارمندان CIA صحبت می‌کرد، خاطرنشان کرد که فکر می‌کند به خاطر تصویر روی جلد، رکورد تمام دوران مجله تایم را دارد.
در ژوئن و ژوئیه 2018، ترامپ سه جلد متوالی را به دست آورد، اما هنوز او را به برجسته‌ترین رئیس‌جمهور یا شخص در تاریخ این نشریه تبدیل نکرده است.
ترامپ 35 بار روی جلد مجله بوده است، کمتر از ریچارد نیکسون که 40 بار بر روی جلد بوده و همچنین رونالد ریگان که 37 بار در این موقعیت ظاهر شده است.
ترامپ برای اولین بار در سال 1989 و آخرین بار در اوت 2020 روی جلد تایم ظاهر شد و پس از آن جو بایدن، پوشش جلد را بر عهده گرفت.
او سه بار بین نوامبر و فوریه به تنهایی به نمایش درآمد، از جمله زمانی که به همراه معاونش کامالا هریس برنده شخصیت سال شد.
بایدن علیرغم اینکه دو دوره معاون رئیس‌جمهور سابق و یک سناتور طولانی مدت بوده، تنها هشت جلد دارد، از جمله سه جلد به عنوان رئیس‌جمهور یا رئیس‌جمهور منتخب، چهار جلد به عنوان نامزد ریاست‌جمهوری و تنها یک جلد به عنوان معاون رئیس‌جمهور.
#رسانه
#جهان
@industromy