Kelk-e Azadegan

⁠⁣‌
با کتاب‌های الکترونیکی انتشارات #کلک_آزادگان آشنا شویم.
#بهترین_سال_زندگی
نویسنده: #دبی_فورد
بازگردان: #فرناز_فرود
ویراستار: #ریحانه_فرهنگی‌
دبی فورد در این کتاب وصف می‌کند که چگونه آرزوهای خود را به تعویق می‌اندازیم، از آن‌ها هیولاهایی دست‌نیافتنی می‌سازیم و این گونه در حسرت رسیدن به آن‌ها شور و شوقمان را از دست می‌دهیم و حقیقت زندگی را می‌بازیم. او از سال نوها و قول و قرارهای ما با خودمان می‌گوید و شنبه‌های آغازگری که هرگز فرانمی‌رسند تا ما به تعهداتمان دل بسپاریم و این گونه زندگی، یک به تعویق انداختن پیاپی می‌شود که شاید تا پایان عمر، آن را زندگی نمی‌کنیم. دبی از انضباطی سخن می‌گوید که مرگبار و دشوار نیست، بلکه برگرفته از نسخۀ اصلی زندگی‌ست؛ تداوم فصل‌ها و دوره‌های بازگشت‌ناپذیر عمر! نگارنده بی‌محابا از دوره‌های زندگی خود حرف می‌زند که بی‌تردید بهترین سال‌های عمرش به شمار نمی‌آیند، اما به چشم او گرامی‌ هستند، چون مانند سکویی سحرآمیز، موجب پرش او به رؤیاهای طلایی‌اش شدند. او از خالی کردن پیمانۀ وجود می‌گوید تا بتوان آن را با عصاره‌ای ناب پر کرد؛ عصاره‌ای که ثمرۀ زیستن همۀ نیاکان ماست. نویسنده با یاری گرفتن از تجارب واقعی مراجعه‌کنندگان و زندگی متلاطم خود به نرمی نشان می‌دهد که بر سر راه بهترین‌ها، فریبنده‌ترین و دلرباترین دیوها هم نشسته‌اند و با عشوه‌گری به رهروان سرگشته چشمک می‌زنند تا آن‌ها را از راه به در کنند. او راهکارهایی ارائه می‌دهد تا چگونه از این کشش‌های دلکش، اما زودگذر در امان بمانیم و خود را محفوظ بداریم. پرسش‌های ماهرانه و بجای دبی، ما را از چاله‌های توجیهات و سرکشی‌ها ایمن می‌دارد و راه را بر بهانه‌ها و تنبلی‌ها می‌بندد. آنگاه او به جزییات برنامه‌ریزی می‌پردازد که بدون تعیین هدف قدرتمند، ممکن نیست و این قدرت نیز از نیتی درست و ژرف سرچشمه می‌گیرد. ارزش شیوۀ نگارش دبی فورد در این کتاب آن است که ضمن مسیریابی به سوی تحقق آرزوها، ویژگی‌های پسندیده‌ای مانند روراستی، بهره‌مندی از لحظۀ حال، نظم‌پذیری، رهایی از بار تأسف‌ها و حسرت‌ها، درس‌آموزی از تجارب به ظاهر ناگوار، واقع‌گرایی و بسیاری از خصایل برجسته‌ای را که درون ما وجود دارند، اما پوشیده مانده‌اند، به درستی نشانمان می‌دهد و موجب بالیدن آن‌ها می‌شود. بهترین سالی که قلم دبی فورد برایمان ترسیم می‌کند، موسم رویارویی امید و ناامیدی‌ست، هنگام سینه به سینه شدن پویایی زندگی با رکود مرگ است و گاه پنجه در پنجه درافکندن دلمردگی با زنده‌دلی‌ست که ما را شایستۀ زیستن می‌کند.

141 views08:47