🔃 معادله عرضه و تقاضا تعیین کننده #کارایی رویکردها
در اوایل قرن گذشته، اصول #تقسیم_کار به عنوان عامل ایجاد #خلاقیت در بنگاه های تولیدی و #صرفه_جویی اقتصادی معرفی و نیازهای ناشی از این اصول باعث سازماندهی بنگاه ها به شکل سلسله مراتبی و تمرکز بر وظایف و اختیارات رده های مختلف سازمانی گردید، این امر باعث جا به جا شدن هدف و وظیفه در سازمان ها شده و با افزایش بیشتر تقاضا و کمک گرفتن از #خودکارسازی (#Automation) برای جبران کاهش تولید، وظیفه گرایی بیش از پیش تقویت و نیاز مشتری به عنوان هدف اصلی سازمان در سایه قرار گرفت.
گرچه این رویکرد در دوره کمتر بودن عرضه نسبت به تقاضا، کارایی خوبی داشت ولی در عصر فزونی #عرضه بر #تقاضا و اجبار سازمانها به تمرکز بر نیازهای مشتری، کارایی خود را از دست داده است و رویکرد متفاوتی را طلب نمود. شرایط جدید ایجاب می کرد که رویکرد مورد نیاز ویژگی #جامع_نگری و #نتیجه_گرایی داشته، در هر زمان و حین اجرای هر وظیفه، محصول نهایی و نیاز خالص مشتری، محور اقدامات قرار گیرد یا به عبارت دیگر کلیه کارکنان در همه مراحل احساس خدمت به #مشتری و برآورده کردن نیاز او را داشته باشند. رویکرد جدید کاملا، متفاوت با #وظیفه_گرایی بوده و ماهیت #فرایندمحوری دارد.
🆔 @iiie_ir