***
Nomlarini sotib qõymasligim uchun , qamoqdan ham pora berib chiqarib olishardi. Bir kuni qimorxonani tasodifan bosishdi. Besh kun õtirsam bõldi,akaxonlarim chiqarib oladi. Senchi biror tanishing yõqmi, bu yerda tanishing bõlmasa ona sutingni oĝzingdan keltirishadi deb qaradi Usmonga.
Usmon:
—Hech qanday tanishim yõq. Allohdan boshqa suyanchning menga keragi ham yõq dedi.
Mahmud:
— Ha õzing bilasan. Agar yordam kerak bõlsa meni aytvorsang bõldi dedi.
Usmon yana kulib:
— Õziga ham yordam berolmaydigan odam qanday qilib menga yordam bera olsin dedi.
Mahmud:
—Hey bola, kim bilan gaplashayotganingga qara! Kimsan Mahmud turibdi qarshingda dedi.
Usmon:
—Õsha Mahmud qabrga kirmaydimi?! Munkar va Nakiyrning savoliga tutilmaydimi?! Dunyoda fahshdan quvongan kõzlari qabrda yuziga oqib tushmaydimi?! Qudrati puli qabrda ham qiymatlimi?! dedi. Mahmudga ilk bor bu gaplar aytilgandi, xuddi õlmaydigan odamdek sõzlagan edi-da Usmonga. Umrida qabr azobi haqida fikr yuritmagan, eshitsa ham jiddiy qabul qilmagan edi. Usmonga ĝazab nigohida õqraydi.
— Sen ham sõzlachi hayotingni eshitaman, oq otdagi shahzoda dedi.
Usmon hayotini Mahmudga sõzlab bera boshlladi. Otasining onasining ustozlarining nasihatlarini, dardga yõliqqani, tushida õlimini kõrganini aytib berdi. Navbat Sakiynaga kelgandi, uhaqida gapirar ekan, qanchalar sevishi, soĝingani kõzlaridan, sõzlaridan namoyon bõlib turardi. Nikohdan avval bir -birlari bilan harom suhbat qilmaganliklarini sõzlar, iymon va islom, ilm yõlida yelkadoshligini maqtanib aytib berdi. Mahmud uning hikoyasini eshitar ekan:
— Nahotki , bu voqealar hayotingda bõlgan bõlsa, yoki meni ishontirish uchun yolĝon sõzladingmi?! dedi.
Usmon kulib, rost sõzlayotganini aytdi. Bir xonada ikki mahbus, hayot yõllari ham ikki xil, biri fahsh, fitna, fasodga qorishib ketgan hayotda xur, biri esa Allohga qullik qilib , aybdor suratida õtirgan inson.




© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#45_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Sakiyna uchun Usmonsiz tun shunchalar uzun edi-ki, tong otishi imkonsizdek tuyulardi. Nima qilyapti?! Qayerda yotibdi?! Nima yedi?! Qish ham bir oydan sõng boshlanadi, sovuq ham tushgan, Zaynabni bir kun kõrmasa soĝinib qolardi? Hozir qanday chidayapti ekan? degan savollar oĝushida kõzlari uyquga bazor ketdi. Ozgina uxladimi yõqmi tushida Usmonni kõrdi. Zaynabni kõtarib hidlab uni ehtiyot qil deb uning qõliga tutkazdi. Sakiyna uyĝonib ketgan, yonida Zaynab yiĝlab yotardi. Õrnidan turib uni qõliga oldi, yelkasiga qõli bilan mayin silkitib Zaynabni uxlatdi. Õzi ham unga qõshilib yiĝlab yubordi. Tun shunday behalovat õtdi.
Usmon qamoqxona darchasidan tushib turgan oy nuriga tikilib õtirar, oilasini soĝingandi, ayniqsa onasi Sakiyna va Zaynabni, ular qanday ahvolda ekanini õylardi. Onasining qõrquvdan titragan qõllari xayolida bir on bõlsin ketmasdi. Qaysi ona farzandini shunday ahvolda kõra olardi, axir. Zaynabchi, har kuni tunda uyĝonib oladi-ku, unga Qur'on õqib beradigan odam yõq bõlib qolganini sezarmikan?! savollar ichini ĝash qilib yuborgandi. Tahorat olib , yopinĝichini zah yerga soldi, va ikki rakat sabr namozi õqib, qõllarini duoga ochdi:
«Allohim sen meni õzimdan ham yaxshiroq bilguvchi zotsan. Yusufni quduqdan, Yunusni baliqning ichidan, Ibrohimni olovdan qutqargan Zot. Õzing menga sabr ber, sening yõlingda zindonband etildim degan maqom bilan õzingga yuzlanishimni va jannatda jamolingni kõrishimga kafl bõlgin. Albatta õzing õta hikmatli zotdirsan, amiyn» deya duo qildi. Qalbidagi ĝashliklar parchalanib ketgandi. Sajdaga bosh qõyib« men ularni tushundim, men ularni kechirdim, Allohim sen ham mening gunohlarimni avf et » deya pichirladi. Usmonning bu harakatlariga ajablanib qarab turgan sherigi, u bõlgach:
—Nima qilyapsan deb sõradi.
Usmon u yigitga qaradi, va indamadi.
Yigitning õzi:
—Namoz õqiding shundaymi?! dedi.
Usmon:
—Ha namoz õqidim dedi va yigitga yana qaradi:
—Sen namoz õqimaysanmi ?! dedi.
Yigit kulib yubordi:
— Men bu joyga kõp bor kelganman. Uzoĝi besh kun õtirib, pora berib chiqib ketaman, senga õxshab ahvolim tang emas dedi.
Usmon ham kuldi:
—Meni ahvolim tang ekanmi yo senikimi?! dedi. Aslida Alloh seni ahvolingni tang qilib qõymadimikin dedi.
Yigit jahl qilib:
—Õzingni oppoq deb õylayapsan choĝi, agar oppoq bõlganingda bu yerga tushmasding dedi.
Usmon:
—Qayerda yozib qõyibdi, faqat aybdorlar qamaladi deb, dedi kulib.
—Agar shunday bõlganda Yusuf a.s. ham qamalarmidilar dedi.
Haligi yigit jahlidan tushib:
—Õzi nimaga qamalding deb sõradi.
Usmon:
—Alloh bilguvchi men bilmayman deb javob berdi.
Yigit:
—Õĝirlik qildingmi?! dedi.
Usmon:
—Yõq dedi yigitga.
Yigit:
— Unda odam õldirdingmi?! Qimor õynadingmi?! Yoki ayol bilan fahsh ish qilyotganingda qõlga tushdingmi?! deb sõradi.
Usmon:
—Yõq deb javob berdi uning barcha savollariga.
Yigit:
— Bõlmasa, qaysi aybing uchun qamalding dedi.
Usmon :
—Terroristlikda ayblandim deb qaradi yigitga.
Yigit õzini bosolmay baland ovozda kulib:
—Qaysi kõr aytdi buni. Kõrinishingdan qõydek yuvoshliging bilinib turibdi-ku. Yo haqiqiy terroristni izlashga erinib, seni tiqib qõyishdimi. Agar sen terrorist bõlsang unda men Mahmud ismimni boshqa qõyaman dedi.
Usmon:
—Muhabbati buyukning imtihoni ham buyuk bõlarkan dedi.
Anchagacha birga suhbatlashib, hayotlarini bir-biriga gapirib berdilar.
Mahmud hayotini gapirib berarkan, Usmon hayratdan yoqasini ushlagandi.
Mahmud:
—Õn yetti yoshimda otam bilan qimorxonaga borardim. U yerda yutmaganimcha qimor õynar, garovga katta-katta narsalarni tikardim. Ha deb garovga narsa tikaverganimdan suyukli otam xonavayron bõldi. Bar bir voz kecholmadim, omadim kelib eng katta yutuqni yutib oldim. Pullarim bitta qimorxona ochishga yetganidan keyin, õn sakkiz yoshimda qimorxona egasi bõldim. U yerda bangilar uchun bangixona ham bor edi. Ayollar deysanmi hammasi. Ba'zida qimorxonamga taniqli odamlar, davlat ishida ishlaydiganlar ham kelib turar edi. Ularni mast qilib pullarini shilardim. Ular ham meni qimorxonamni yaxshi kõrardi. Onda sonda tekshiruvmi, bosqinmi bõlsa oldindan ogohlantirib qõyishardi.

#46_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Sakiynaga qõshilib Xaliyma honim ham tunni qanday õtkazganini bilmadi. Tuni bõyi namoz, Qur'on õqidi, tasbeh aytib õĝlining haqqiga duo qildi. Sakiyna ham Xaliymaga kecha aytgan gaplaridan afsuslandi. Ertasi kuni nonushta tayyorladi, Xaliymani uyĝotdi, salomlashib dasturxonga õtirdilar. Xaliyma honimga choy uzatib, yerdan kõzini uzmay:
—Kecha sizga aytgan gaplarim uchun kechiring oyijon. Meni õylab aytmaganingizni kech fahmladim. Yarangizga tuz sepib qõydim dedi.
Xaliyma honim:
—Bõlar ish bõldi qizim bekorga siqilganingiz qoladi. Siz men uchun, Usmon uchun , Zaynab uchun kuchli bõlishingiz shart dedi. Shu orada Zaynab ham uyĝondi. Sakiyna kiyimlarini almashtirib, uni buvisining yoniga olib chiqdi. Xaliymaning chehrasi yorishdi, Zaynabni olib õpib erkaladi:
—Jonim meni, asalim meni, buvisini qizi-da bu, malagim deb quchoqladi.
Sakiyna ichida:
—Yaxshiyam Zaynab bor ekan bõlmasa siqilib qolar ekanlar dedi. Zaynabni erkalab turib:
—Sakiynaxon qon bosimimni õlchab qõying, negadir boshimning oĝriĝi õtib ketmayapti dedi. Sakiyna oshxonadagi dorilar turadigan qutining ichidan qon bosim õlchaydigan asbobni olib kelib õlchadi. Õlchab bõlib kõrib qõrqib ketdi, Xaliyma honimga sezdirmasdan tabassum qildi va:
—Ozgina oshibdi oyijon. Nima qilay kõk choy damlaymi?! dedi.
Xaliyma honim:
—Mayli faqat limon ham soling tez ta'sir qiladi dedi. Sakiyna shunday qilib, unga ĝamxorlik qildi.
Xaliyma honim ham, Sakiyna ham bir-birlariga õrganib qolishgan edi. Oradan uch kun õtdi. Xaliyma honim Sakiyna bilan Usmonga berib yuborilishi kerak bõlgan narsalarni tayyorlashardi.
Xaliyma honim:
—Qalin kiyimlarini soldingizmi?
— Ha soldim, dõppilarini, kitoblarini yana Qur'on ham soldim. Ovqatni õzingiz solasizmi?!dedi Sakiyna.
—Ha õzim solaman, yana Zaynabning kiyimini ham soling dedi Xaliyma.
—Hõp hozir deb ichkariga kirib ketdi Sakiyna.
Anas narsalarni olib ketishga kelgandi. Salom berdi Xaliymaga , alik olgandan sõng:
—Qamoqxonaga narsalarni olib kiryotganda, oziq-ovqatni yarmini olib qolishmaydi-mi?! dedi.
Anas:
—Õsha yerdagi bitta odamni gaplashdik qõliga bir - ikki sõm bersa, tegmasdan bus-butun Usmonga berarkan, xavotir olmang dedi.
Xaliyma:
—Ishonchli odammi? dedi.
Anas:
—Ha ishonchli odam ekan. Bir haftada bir marta narsa kirgizish mumkin ekan. Lekin u odamga xohlagan paytingiz pul berib kiritsangiz bõlarkan dedi.
Xaliyma:
—Yaxshi bõlibdi. Shunga ham õylanib turgandim. Men ham borsamikin, bormasam õlib qolaman, uch kun kõrmadim bolam bechorani dedi yiĝlamsirab.
Anas:
—Borganingiz bilan sudgacha kõrsatishmaydi. Men ham rosa harakat qildim bõlmadi. Narsalarni ham beraman-u kõrolmay qaytib kelaman doim dedi.
Xaliyma :
—Mayli unda dedi, eshik orqasidan Sakiyna unga Zaynabning oppoq paypoĝini Xaliyma honimga uzatdi. Uni Anasga berib Xaliyma honim:
—Buni ham berib qõy bolam dedi. Anas uni ham olib uydan xayrlashib chiqib ketdi


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

***
Xaliyma kõz yoshlarini artib, tasbeh aytib õtirar, Usmonni tezroq bu musibatlardan xalos bõlishini sõrab duo qilardi. Onaizor umrida birinchi bor farzandidan bunchalar yiroqda edi. Uning ahvolini bilmas, xar hil yomon tushlar kõrib chiqardi.Qõllarini duoga ochib:
«Allohim sabr ber» deb sõrardi. Yaxshi ham Zaynab bor Usmonni soĝinganda unga ovunchoq bõladi. Ĝam tashvishlarini aritadi. Inson shunchalik bir-biriga õxshaydimi, kichkintoy Zaynab Usmonning õzginasi edi. Xaliyma bu musibatlar sinovligini juda yaxshi bilgan, isyon qilmasligi kerakligini tushunardi. Biroq bu kõz yoshlar isyon belgisi emas, farzand soĝinchining kuchliligi belgisi edi. Dunyoga keltirdi, yigirma tõrt yil u yiĝlasa yiĝladi, kulsa kuldi, bemor bõlsa õzi ham xasta bõldi. Ona uchun farzandidan yiroqda bõlish, birinchi marta uni kõra olmaslik qanchalar oĝir. Xaliyma tasbeh aytishda davom etar, telefoni jiringladi. Paydar-pay telefonini qidirib topdi. Va kõtardi, qizi Fotima edi:
—Assalomu aleykum onajon yaxshimisiz dedi
Xaliyma:
—Yaxshiman Alhamdulillah. Õzing, kuyov, uydagilar yaxshimi?! dedi.
Fotima:
—Biz ham yaxshi Allohga shukr, kenayim, Zaynab yaxshimi?! dedi.
—Ular ham yaxshi shukr dedi Xaliyma. Sakiyna Xaliyma honimning yoniga kirdi. U telefonda gaplashib bõlib, Sakiynaga:
—Bugun Fotimalar kelarkan tayyorgarlik kõraylik dedi. Ular Fotimaning kelishiga tayyorgarlik kõrishdi, yuzlaridagi ĝamni unga kõrsatmaslikka harakat qilishardi. Ammo Fotima buni sezib qõydiva:
—Kenayi tepaga chiqaylik deb Sakiynani yuqori qavatga olib chiqib ketdi. Eshikni qulflab:
—Onam bolalar bilan ovora bõlgan paytda bir ish qilamiz dedi.
Sakiyna:
—Qanaqa ish?! dedi.
Fotima:
—Anavi qizning dadasiga qõnĝiroq qilamiz. Ochiqchasiga gaplashib olamiz. Akamni shu qamatganga õxshaydi dedi telefonini olib raqamini tera boshladi. Sakiyna uning telefonini olib qõydi va:
—Sudgacha tinch õtiraylik. Agar hozir qõnĝiroq qilsak ahvol yanada oĝirlashadi. Sudda menga tahdid qilishdi desa nima bõladi. Hamma narsa tinchib akangiz chiqib olsalar, nima qilishni õzlari biladilar deb telefonni õchirib qõydi


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#47_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Fotima ikkalasi kelishib pastga Xaliyma va bolalarning oldiga tushib ketdilar. Xaliyma honimga esa hech narsani aytmadilar, bildirmadilar. Bolalar bilan vaqt qanday õtib ketganini sezmay qoldilar. Bolalarni uxlatib, uchovlari õzaro dardlashib õtirardilar. Fotima piyolasidagi choyni ichib yutungach:
— Dab-durustdan uyga bostirib kirishsa, akamni olib ketishsa-ya, xuddi tushga õxshaydi. Qõrqinch bir tush, deb kõzlariga yosh oldi.
Xaliyma ham:
—Biz ham hayronmiz. Bolamning õsha kungi holatini eslasam ezilib ketaman. Jinoyatchidek qõllariga kishan taqdilar. Olib ketdilar baĝrimdan. Umrimda undan bunchalik uzoq muddat yiroqda bõlmaganman. Madinaga ketganda ham hech bõlmasa telefondan ovozini eshitardim. Uch kun men uchun uch asrday tuyulyapti. Alloh baxtingizga meni soĝ-salomat qilsin dedi. Fotima onasining hiqqillab yiĝlayoltganini kõrib:
— Ona nega yiĝlaysiz Alloh xohlasa hammasi yaxshi bõladi. Akam tez orada chiqadilar, avvalgidek bõladi hammasi dedi.
Xaliyma:
—Õn besh kun-ku amallab sabr qilarman. Oylarga ulanib ketmasin ilohim, yana kõrmasam bilmayman õlib qolaman deb yiĝladi.
Fotima:
—Oilamiz boshiga shu kunlarni solganlarga Alloh kifoya qilsin, bizga nima qilgan bõlsalar bundan battari yõliqsin ularga yiĝlamang dedi. Sakiyna ham kõzlaridagi yoshni tõxtatib, sabrli va kuchli bõlishga harakat qildi. Ammo kõzlari yoshga tõlgach indamay hammomga kirdi, jõmrakni katta qilib ochdi, ovozini chiqarmay, yuziga goh suv sepib soatlarcha yiĝladi. Soatlarcha...
—Allohim yordam ber, sabr ber deya yiĝlardi. Yoriga vada bergan edi, kuchli, sabrli, matonatli bõlishga. Onasini qizini unga omonat qilingan, har qanday holatda ham metin irodali bõlishi, kõzlaridan yosh oqqizmasligi kerak. Qõlidan kelarmikan. Ojiza emasmi?! Ishongan, yelkasiga boshini qõyadigan yori undan yiroqda-ku. Sakiynaga hamma dardini aytardi. U chi kuchli bõlishga majbur. Dardini faqat joynamozi yonida, sajdada Allohga bayon qilardi. Ba'zan shayton vasvasa qilar, keyin esa kõngliga turli gumonlarni solardi. Bir kun kuchli yomĝir yoĝdi. Derazadan yomĝirni kuzatib turarkan, õtmishdagi Sakiynaning gaplari yodiga tushib ketdi, kulimsiradi va ichida:
—«Qachon men ham odamga õxshab yashar ekanman» derding-a Sakiyna, uyingning teshik tomidan qutulishni istarding. Alloh senga õshanda qasrlarning bekasi bõlishingni yozganini bilmasding. Eh mening nolib charchamagan Sakiynam, Qur'onni yodlolmadim deb oh chekkan paytingda Alloh sening qadaringga HofiziQur'on, va qoriyalik saodatini bitganini hatto xayolingga keltirmading. Seni jannat kaliti bilan mukofotlantirgan qiz ne'mati kimlar uchun armon ekanini anglamay, Robbingga hamd aytmay turib, boshingga musibat tushsa nima uchun? deya isyon qilmadingmi?!. Sakiynam Alloh senga bergan shuncha ne'matlar oldida bu musibat nima bõlibdi, pashshachalik qiymati yõq-ku. Sen sabr qil Sakiynam Alloh biz bilandir dedi. Sabr va ixlos bilan õzini matonatli tutar, xatmi Qur'on qilar, duo qilib, tinmay sadaqa berardi.
Allohning mukofoti ham, sinovi ham xushdir. Alloh yõlida qulligimizni ado etish nasib aylasin.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

***
Usmon qamoqxonada õtirar ekan ozodlik qanday uluĝ ne'matligini his qilardi. Avvalari bu haqida õylab kõrmagan, bunday savdolar boshiga tushgandan sõng, inson naqadar noshukr ekanligini bilgandi. Panjara ortida õtirganiga uch kun bõlgan bõlsa faqat erkin nafas olib nafas chiqarishdagina yonida odam turmas qorovullik qilmas edi. Istagan payti hatto xaloga chiqishga, ibodati uchun tahorat olishga imkoni yõq edi. Qattiq va birgina tõshakdan iborat bõlgan kravatida sovuqdan ustiga choyshabini yopib õtirar edi. Eshigi ochilib, oilasi tomonidan yuborilgan kiyimlar topshirildi. Kiyimlarni kiydi, qish yaqinlashgani sayin qamoqxona sovub ketgandi. Ozgina isigandek bõlgach, kiyimlar orasidan jannati bõlgan Zaynabning kichkina oppoq paypoĝiga kõzi tushdi. Uni olib hidladi:
—Qizaloĝim jannatim mening deb kõzlari yoshlandi. Zaynab tuĝilmasdan oldin u uchun birinchi olgan buyumi edi. Naqadar, jajji va yoqimtoy. Qalbiga ilk bor ota degan tuyĝuni solgan jajji paypoq.
—Qiziq yana qancha qamoqda õtirarkanman. Zaynabning shirin davrlarini kõra olamanmi, ilk qadam tashlagan paytlarida yonida turolamanmi?! deb õyladi. Mahmud uning xomush chehrasiga qarab turib:
—Nima bõldi senga shahzoda, nechun xomushsan. Yoki uydagilaringni soĝidingmi?! dedi.
Usmon:
—Ha soĝindim, duogõy onamni, singlimni, ayolimni va hali meni tanib ulgurmagan bolamni dedi.
Mahmud ham mahzun bõlib:
— Bolang qizmi,õĝilmi?! dedi.
Usmon :
— Qizaloq deb javob berdi.
Mahmud:
—Bola tarbiyasida otaning õrni beqiyos. Nechi yosh bõldi dedi.
Usmon:
—Tuĝilganiga bir haftayu uch kun bõldi dedi.
Mahmud:
—Hali juda kichik ekan deb xõrsindi.
Usmon:
—Ha juda deb u ham xõrsindi.
Mahmud:
—Ota bõlish qanday baxt shunday emasmi?! deb qoldi.
Usmon:
—Albatta ayniqsa qizning otasi bõlish undanda ulkan baxt dedi. Va Mahmudga:
—Oila qurmaganmisan dedi.
Mahmud kinoyali kulib qõydi:
—Mendeylarga oila uvol dedi.
Usmon:
—Bu nima deganing, sen ham baxtli bõlishga haqlisan dedi.
Mahmud yana kulib:
—Xohlasang senga sevgim tarixini aytib beraman. Keyin mendan nafratlanib qolasan dedi.
Usmon:
—Aytchi balki birgalikda yechim toparmiz dedi.
Mahmud õtmishini sõzlar ekan, afsus chekayotganlari bilinardi:
—Yigirma uch yoshga kirgan, kuchaygan paytlarim edi. Pul, fahsh fasodda gullagan davrim. Ayollar ham atrofimda kõpaya boshlagan, men esa nafsim yõlida ulardan foydalanar edim. Yosh qizlarni boshini aylantirib, õqiydigan joylariga borib, chin oshiq rolini ijro etar, sodda qizlar laqqa tuzoĝimga tushardi. Bir kuni shunday kunlarning birida bir qizni uchratib qoldim, boshqa qizlarga õxshamasdi,uzun yopiq kiyinar, hijob õragan edi. Xudo haqqi bu qizni ham boshini aylantiraman deb qasam ichdim.Har kuni uni kõrgani borar, sovĝalar olardim. U hatto kõzlarimga tik boqmas, olgan sovĝalarimni qabul etmasdi. Bir kun õylagan rejam amalga oshmagani uchun u qizning yõlini tõsdim va nega bunday qilayotganini sõradim. Uni boshini aylantiraman deb õzim uni yaxshi kõrib qolgandim. Xudo haqqi sevardim. Ammo u zino qilolmasligini,Allohdan qõrqishini aytdi. Qizning oilasini surishtirdim.Otasi õlgan, onasi erga tegib ketgan, õzi esa toĝasining uyida siĝindi bõlib yasharkan. Qizga sovchi qõyganimda darrov rozilik berib, fotiha,qilishdi. U bilan uyida uchrashdim. U:
—Sizga turmushga chiqishga roziman, faqat tõyda ichkilik qõymaysiz,aralash tõy bõlmaydi, qimor õynashni, qimorxonani yopasiz, tõydan keyin ichishni, chekishni tashlaysiz, namoz õqiysiz deb shart qõydi. Men rozi bõldim. Aytganidek qildim, degandan sõng bir past sukut saqladi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

Sukutdan sõng yana davom etdi. Qimorni, ichishni tashladim. Biroq namozga borolmasdim, shayton yõl qõymasdi. Uning: «Hech bõlmasa juma namoziga borib turing »degan sõzlaridan sõng, juma namoziga qatnar, u yerdagilar nima qilishsa shuni takrorlardim. U shunga ham xursand bõlar, xidoyatimni sõrab duo qilardi. Oradan besh yil õtdi. Farzandimiz yõq edi, bormagan joyimiz qolmadi. Shifokorlar hech qanday kasallik yõqligini aytar, lekin nega farzand kõra olmayotganimizga tushunmasdilar. Uni sevardim, ammo farzand tuĝib bermaganiga uni aybdor deb bilar, jahl qilar, keyin uzr sõrab yurardim. Bir kuni kõchadagi bir oshnam«Xotining tuĝmas ekan. Kimsan Mahmud befarzand õtib ketar ekanda» deb ustimdan mazax qilib kuldi. Õsha kuni oyoqda tura olmaydigan darajada mast bõlib uyga bordim. Shaytonim kuchayib ketib, meni kõrib yonimga kelgan ayolimning:«Nega aroq ichdingiz, axir vada bergan edingiz-ku»degan gapini kõtara olmay unga qõl kõtardim. Muvozanatini yõqotib yerga yiqilib, xushidan ketdi. Kayfim tarqab, uni turtdim, uyĝonmadi. Shifoxonaga olib bordim. Bir soatdan sõng, shifokor:
—Xotiningiz ikki oylik homilador ekan. Ammo kuchli zarba tufayli bolasidan ayrildi. Biz qõlimizdan kelganini qildik dedi. Õzimni qotildek his qildim. Devorga boshimni urar, õzimga kelolmasdim. Ayolimning yoniga kirdim. Uzr sõradim...
U men bilan ajrashishini, ortiq men bilan yasholmasligini aytdi. Oyoĝlariga yiqilib:
—Iltimos unday qilma, men sensiz yasholmayman dedim.
U esa:
—Men Allohdan qõrqmaydigan, haromdan tiyilmaydigan odam bilan yashay olmayman dedi. Tuzalgach ajrashdik. Men eski holimdan besh battar ahvolga tushdim. Qimorsiz, aroqsiz tura olmaydigan bõlib qoldim. Õz bolamni aroq sababli õldirganim yetmagandek, õzimni ham õldirdim. Oradan Bir necha yil õtgandan sõng kõchada ayolimni qõlida bola va baxtiyor chehra bilan kõrib qoldim. U meni tanimagandek õtib ketdi. Bu holatdan siqilib, botqoqlikka chõkib ketdim. Õsha kuni jahlimni tiyib, haromni ichmaganimda bularning bari meniki bõlgan bõlarmidi?! Meni Alloh kechirmasa kerak deb sõzlarini tamomladi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#48_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Usmon Mahmudning huzunli sevgi qissasini eshitib, oxirgi aytgan sõzlariga javoban:
—Allohning rahmati ĝazabidan ustun bõlgan zotdir. Gunoh eshigiga kirgan va ortga yõl yõq deb õylaganingda tavba degan eshik borligini ham unutma. Alloh rahmatining bir bõlagini yer yuziga tushurdi. Qolgani uning huzuridadir. Nega tavba , istiĝfor orqali najot topishingga ishonmaysan. Alloh taolo õziga tavba bilan qaytgan bandasini qabul etmaslikdan hayo qiladi. Alloh urushdan tirik qaytgan õĝlini kutib, unga mehribonlik qilgan onadanda mehribon va rahmlilarning eng rahmlisi, kechirimlilarning eng kechirimlisidir. Õtmishda musulmonlarga adovat qilgan, azob bergan, dinga dushmanlik qilgan qanchadan qancha mushriklarni Alloh qalbiga xidoyat nurini tushirgan, ularga ofiyat bergan zot, albatta seni ham avf etadi. Tavba va chin pushaymonlik bilan Allohga yuzlanar ekansan-u, u seni kechirmas ekanmi?! Ey Mahmud Robbingga qaytishingga nima xalaqit beryapti?! Shuncha yil shaytoning va nafsingga qullik qilganing yetmaydimi?! Seni õziga boĝlab turgan dunyo fitnalaridan uzilib, chin yurakdan tavba et va Alloh tomon chop, Robbing rahmatiga shoshil dedi. Mahmud umidsiz javob qaytarmay, kõzlaridagi yoshni yashirib , boshini egdi va:
—Qanday ayt ,qanday rahmatidan umidvor bõlay, men unga loyiqmidim?! Umrim fasodda õtdi, sevganlarim meni tark etdi! Qanday tavba qilay, qanday ,hatto gunohim kõpligidan qay biriga tavba qilishni ham bilmayman dedi.
Usmon:
—Alloh seni gunohlaring dengiz kõpigicha bõlsa ham avf etadi. U tomon birgina qadam tashlashing kifoya, u sen tomon yuguradi. Malik-ul muluk bõlgan zot seni kutyapti Mahmud. Unga qaytishingni xohlayapti, buni nahotki sezmayapsan. Nafsing, Shaytoningni unut, va seni avf etuvchiga yuzlan dedi yõgon va ruhlantiruvchi ohangada. Usmon Yusuf a.s. ning da'vatlari kabi uni tavbaga Allohga qaytishga chaqirardi. Har kecha Allohdan:
« Allohim dilimga, tilimga ilhom bergin. Bu ilhom bilan insonlarni sening yõlingga yõllay. Õzing menga madad va quvvat bergin ya Robbal alamiyn» deya duo qilar, Allohdan tinmay sõrar edi. Bugun uning duolari amalga oshgan, Mahmudning qalbi islom va tavba uchun yumshagan edi.
Kõzlaridagi yosh bilan Usmonga qaradi va:
—Menga qanday tavba qilishni õrgat. Allohga birga yuzlanaylik dedi. Usmonning tillari Uluĝ Mavloga hamd aytishdan tolmas, Mahmudni quchib:
—Allohning rahmatiga xush kelibsan Mahmud dedi. Mahmud sevinch va tavba yoshlarini artib, xaloga bordi. Sovuq suvda ĝusl qildi. Biroq, badani bu sovuq haroratni sezmas, qalbidagi ixlos otash bõlib yonayotgan, tezroq Alloh uchun sajda qilishni istadi. Bõlgach, xonaga kirib tavba qilishga tayyor ekanini aytdi. Ikkisi namozni ado etish uchun qibla qayerda ekanini bilolmay qiynalib zõrĝa namozni ado qildilar. Mahbuslar saqlanadigan xona tor va qoronĝu chiroĝ ham yõq. Birgina darchaning teshigidan oyning nuri tushib turardi.

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

***
Usmon bilan Mahmud namoz õqib, Robbilariga tavba etdilar. Ĝaflatda yashagan Mahmud endi yõq edi, uning õrniga Allohning islomning yõlida barcha narsaga tayyor shijoatli polvon turardi. Usmon bilan birgalikda namoz õqir, tasbeh aytar, takror tavba qilib, tizzalari oĝriqdan shishib tolsa ham joynamozdan turgisi kelmas edi. Qalbida Allohga nisbatan shirin tuyĝu bor edi. Shaytoni endi uning iymoni tavbasi oldida pusayib qolgandi. Bir kuni har kungidek namoz qilib bõlgandan sõng Mahmud:
—Alloh qanchalik mehribon zot-a. Birgina tavba bilan unga yuzlangandim. U esa qalbimga iymon tuĝsini soldi. Men hech qachon bunday huzur totmaganman. Ka'ba atrofida aylanib Allohga«labbayk Alloh» deb aytayotgandekman. Kecha xufton namozidan sõng, duo qildim: «Allohim baytingni tavof qilishni xohlayman, xojar-ul Asvadga yuzimni suray» degandim. Uxladim, tushimda Makkaga bordim. Ka'bani tavof qilmoqchi bõlib unga yaqinlashgach, bu tushim emas õngimda sodir bõlgandek edi. Tavof qildim. Qayerdandir azon sadolari eshtilib, uyĝonib ketdim. Qarasam sen bomdodga turgan ekansan dedi.
Usmon:
—Alloh seni ajri bilan mukofotlasin ey Mahmud. Alloh qilgan tavbalaringni qabul etibdi dedi.
Mahmud:
—Alloh sendan rozi bõlsin. Qiyomatli dõstimsan Usmon. Bu yerdan chiqishim bilan, qimorxonani yopaman. Ertaga peshinda bu yerdan ketaman. Senga qõlimdan kelgancha yordam beraman. Ozodlikka chiqqanimda seni qanday topsam bõladi dedi.
Usmon qõliga qoĝoz qalam olib Anasning raqamini yozdi:
—Qoĝozda yozilgan raqam mening dõstim Anasniki, nimani sõramoqchi bõlsang, unga boĝlanasan dedi.


Davomi bor 🤗

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

🎊💐🌙РАМАЗОН ҲАЙИТИ МУБОРАК БЎЛСИН!!!✨💐🌙

💐🤲 Сизни ва барча оила аъзоларингизни бугунги “РАМАЗОН ҲАЙИТИ”байрами билан муборакбод этаман.

💐🤲 Сизга ва оилангизга соғлик-омонлик, икки дунёни саодатидан насиб этишини сўрайман.

💐🤲 Аввало она Юртимиз тинч, осмонимиз доимо шундай мусаффо бўлсин!

💐🤲 Байрамни оила аъзоларингиз билан шодлик, хурсандликда хайрли ўтказишингизни тилаб қоламан!

💐🤲 АЛЛОҲИМ!
Келаси йил шу кунларга Бизларни, Ота‑Оналаримизни, Фарзандларимизни, Аёлларимизни, Дўстларимизни ва барча яқинларимиз билан соғ-омон етказсин! АМИЙН! 🤲

📲 АЛБАТТА ЯҚИНЛАРИНГИЗГА ЮБОРИНГ!! 🌹


👉@ibratli_hikoyalarim_kanali Уланинг

👉https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#49_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Usmon va Mahmud bomdod namozini õqib, zikr qilib õtirardilar.
Usmon Qur'on tilovat qilar, Mahnud esa uni tinglardi. Keyin Mahmud:
—Bu qaysi sura deb sõradi.
Usmon:
—Yusuf surasi deb javob berdi.
Mahmud:
—Juda gõzal õqiyapsan dedi havas bilan. Yana õylab turib:
—Yusuf qissasini menga gapirib berolasanmi?! dedi.
Usmon:
—Qur'ondagi eng gõzal va ibratli qissa Yusuf surasidir. Yaxshilab eshit va õzingga kerakli xulosani ol dedi. Usmon Yusuf a.s. ning qissalarini Mahmudga sõzlab berar, Mahmud esa uni tinglab õtirardi. Yusuf a.s. Zulayho tufayli zindonband etilgandagi sõzlarini aytib berarkan Mahmud:
— Xuddi yonimda Yusuf õtirgandek bõlyapti dedi.
Usmon kõzlari yoshlangandek bõlib:
— Men Yusuf a.s. dek bõla olarmidim dedi. Sõzlab bõlgach Mahmud:
— Sen bu zamonning Yusufisan Usmon dedi.
***
Sakiyna va Xaliyma honim kun sanab yashardilar. Biri jondan ortiq kõrgan farzandini, biri sevgan insoni va bolasining otasini kutardi.
Sakiyna Usmonni boshqa kõrolmaslikdan qõrqar, Zaynabning otasiz ulĝayishini xohlamasdi. Usmon yõqligini Zaynab ham sezgandek gõyo. Yiĝlashni boshlarkan, Sakiyna quloĝining tagiga Yusuf surasini qõydi. Zaynabning dum-dumoloq kõzlari porlab, atrofga nazar solardi. Kimnidir qidirayotgandek, kimdir uning hayotida yetishmayotganligi kõrinib turardi.
Sakiyna :
—Bolajonim sen ham uni soĝindingmi?! Menga õxshab axtaryapsanmi uni deb yiĝlab yuborar edi. Lekin kõz yoshlarini hech kimga kõrsatmas, ochiq chehra bilan yurardi. Kõz yoshlarini kõrsatsa erining «kuchli bõl» degan sõzlariga Amal qilmagan bõlishidan chõchir, sabr tilab, tabassum qilib yuraverardi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

***
Peshin vaqti ham kelgach, Mahmud ketishga tayyorlandi. Peshin namozini õqigach, eshiklari ochilib ichkariga bir odam kirdi va Mahmudni olib chiqishini aytib kutib turar, Mahmudning esa Usmondan uzoqlashgisi yõq edi. Uni mahkam quchoqladi:
—Men kelaman Yusufim kut meni dedi.
Usmon:
— Sen bilan yõlimiz masjidda, ka'bada tutashsin Mahmud. Boshqa bu yerni kõrmaylik dedi. Mahmud kõzlari yoshlandi. Xidoyatiga sababchi bõlgan insonni qoldirib ketish qanchalik oĝir edi.
Mahmud:
—Allohga omonatsan Usmonim deb u yerdan ketdi. Usmon ikkisi qisqa vaqt ichida bir maqsad va yõlda birlashgan birodarlarga aylanishdi. Alloh uchun bir -birlari bilan dõst tutungandilar. Mahmud uyiga yõl olarkan qalbidagi õsha his hamrohlik qilardi. Uyiga borib, aroqlarni sindirdi, Allohdan uzoqlashtiruvchi barcha narsani uyidan yõq qildi. Birinchi bor masjidga borib asr namozini õqidi. Tasbeh aytib, Usmonni duo qildi. Masjiddan chiqarkan u yerda õynayotgan bolalarni õpib, suydi shirinliklar sotib olib bolalarga tarqatdi. Masjiddan uzoqlashgisi kelmadi. Alloh uni qattiq baĝriga olgandek his qildi. Keyin Usmon bergan raqam yodiga tushdi. Masjiddagi õrindiqqa õtirib, kõylagining chõntagidan raqamni olib telefon qildi. Anas gõshakni oldi. U Aliyning kitob dõkonida Aliy bilan sud haqida gaplashib õtirardi. Telefonini olib:
—Alo dedi.
Mahmud:
—Alo. Assalomu aleykum men Mahmudman. Siz Anas bõlsangiz kerak dedi.
Anas:
—Ha men Anasman. Õzingiz kimsiz?! dedi.
Mahmud:
—Men Usmon bilan qamoqda tanishdim. Unga yordam bermoqchiman. Usmon menga sizning raqamingizni berdi. Qayerda uchrashsak bõladi dedi.
Anas:
— Hozir sizga bir manzil jõnataman, shu yerda uchrashib, gaplashib olamiz dedi va manzilni jõnatdi.
Anasning yonida õtirgan Aliy:
—Kim ekan?! deb sõradi.
Anas:
—Usmonning qamoqdagi tanishi ekan dedi.
Aliy:
—Usmon yaxshimikan, sõradingmi?! dedi.
Anas:
— Hozir shu yerga keladi, sõraymiz dedi. Yarim soatlardan sõng Mahmud keldi. Aliy va Anas bilan tanishib salomlashdi.
Anas :
—Usmonning ahvoli yaxshimi?! deb sõradi Mahmuddan.
Mahmud:
—Yaxshi deb bõladimi bilmayman, sabr qilib õtiribdi dedi.
Anas:
—Qiynoqqa solishmadimi?! deb sõradi.
Mahmud:
—Menimcha yõq. Õzi bugun chiqdim qamoqdan dedi.
Anas:
— Sudgacha tegmaymiz deyishganiga biz ham ishonib õtirmiz dedi.
Mahmud:
—Terroristlikda ayblangan odamni xohlagan payt qiynoqqa solishlari mumkin. Ammo mening tanishlarim kõp ular bizga ichkaridagi vaziyatni aytib turishadi dedi.
Anas:
—Usmonga tuhmat qilgan odam kimligini bilamiz. Unga qarshi dalillarimiz ham bor dedi.
Mahmud:
—Kim ekan õsha kimsa?! deb sõradi.
Anas:
—Hikmat deganlari dedi.
Mahmud:
— Hikmat deganlari hamma biladigan Hikmatboy emasmi?! dedi.
Anas:
—Xuddi shunday siz qayerdan bildingiz dedi.
Mahmud:
—Qamoqxonada uning laychalari yurganini kõrgandim dedi.
Anas:
— Nima hali u yerda ham uni odamlari bormi?! dedi.
Mahmud:
—Ha, ayniqsa Usmon qamoqqa kelgan kuni laychalari kõpayib qoldi. Unga qarshi dalillaringizni tobora ehtiyotkorlik bilan yashiring. Undan hamma narsani kutsa bõladi dedi.

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

***
Sakiyna õzini chalĝitish ĝamlarini unutish uchun kitoblar õqir, Qur'on tafsiri va hadis bilan shuĝullanardi. Zaynabni bir qõliga olib hadis kitobini olib õqir, Zaynab ham shu yerda injiqlanib yiĝlamas edi. Hadis kitobini õqirkan, kõzi bir hadisga tushdi va õqiy boshladi:
Jabroil a.s. kelib menga shunday dedilar: « Xohlaganingcha yasha, baribir õlguvchidirsan. Xohlagan kishingni sev, baribir undan ayrilguvchidirsan. Xohlagan amallaringni qil, baribir õshanga yarasha jazo oluvchidirsan. Va bilginki, mõmin kishining sharafi kechalari bedorligi va izzati esa yetimlardan ta'ma qilmasligidir». Shu hadisni õqir ekan, «Xohlagan kishingni sev, baribir undan ayrilguvchidirsan» degan joyini tahlil qilardi.
—Allohim men sening qadaringga taslimman deb yiĝlab yubordi. Zaynab onasining yiĝlaganini sezib, oĝizlarini qimirlatib qõyardi. Sakiyna yoshlarini artdi, qizi uni bu holda kõrishini istamadi. Õyladi...
—Bir necha kun oldin yonimda õtirgan sevgilim hozir yõq. Alloh chevar zotda bekorga bu ishlar sodir bõlmayapti. Bejizga shu hadisni menga õqishni vasila qilmadi Alloh. Men sevgim va iymonim bilan sinalyapman. Allohim bu yõlda iymonimni baquvvat qil, isyon qilib gunohkor bõlishdan senga siĝinaman dedi va hadis kitobini yopib, Qur'onni lavhning ustiga qõydi. Zaynabni olib Qur'on õqidi. Yusuf a.s. va Yunus a.s. larning duolarini õqirdi. Allohdan musibatlarni aritishini sõrab duo qilardi. Jajji Zaynab ham Qur'onni juda yaxshi kõrar, onasi tõxtab dam olsa õqimagunicha ĝinshib yiĝlardi. Qur'onga muhabbatlari buyuk bõlgan ikki qalbdan hosil bõlgan meva samarasi edi. Qur'on õqirkan, Oliy Imron surasining « Hasbunallohu va ni'mal vakil» ya'ni «Bizga Allohning õzi kifoya. U vakillikka õta loyiqdir!» degan oyatiga kelganida :
—Allohim menga õzing yetarlisan, dedi. Yana õqishda davom etdi. Agar barcha banda «Hasbunallohu va ni'mal vakil»deb aytib yursalar ularga yomonlik yetmaydi, Allohning ne'matiga erishadilar.
Sakiynani kõrgani Xosiyat va Sumayya keldilar, suhbat, bolalar bilan bõlsak siqilib yurmaydi, ovunadi degan maqsadda kelgandilar. Salomlashib, bolalarni uxlatib bõlgach Sumayya:
—Hazrat aytayotganlarida eshitib qoldim, Usmonni qamalishiga bir ayol sababchi ekan dedi. Sakiyna unga õgirildi va javob bermoqchi edi hamki Xaliyma honim kirib qolib gapni bõldi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#50_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Xaliyma honim Zaynabni olib, ular õtirgan xonadan chiqib ketdi. Sumayyaning savolidan Sakiynaning ustiga sovuq suv quyilgandan bõldi. Sumayyaga õgirilib:
—Nima bõlgan bõlsa hammasi Allohdan. U ayol shunchaki sababchi dedi. Sumayya uning kõnglini oĝritib qõyganini sezdi va:
—Kõnglingizga olmang, kimligini bilgim kelgandi dedi. Xosiyat ham gaplariga qõshildi:
—Kim ekan õsha qiz õzi?! Oilali erkakni qamatadigan?! dedi.
Sakiyna:
—Men ham bilmayman u qizni kimligini, oyijonni aytishlari bõyicha Hikmatboy degan odamni qizi ekan. Tõydan oldin rosa bularga tegmoqchi bõlgan ekan. Menga uylanganlarini eshitib, tarki dunyo qilib qasam ichibdi, qizimiz dunyoga kelgan kuni chidolmay õzini osibdi. Otasi qizining ahmoqligi tufayli erimni qamatdi dedi.
Xosiyat:
—Hikmatboyning qizi degin. Qizlik uyimda u bilan bir mahallada turardik. U qizni kõrganman, Usmonga umuman tõĝri kelmasdi. Õzini rosa ilmli, taqvodor kõrsatayotganga õxshardi. Yana hammamizning qilgan amalimiz Allohga ayon. Lekin u qiz kõpincha riyo uchun amal qilganga õxshab tuyulardi dedi. Va yana:
—Sen umuman siqilma hõpmi, u haqida õylama kelishdikmi?! U Allohdan, oxiratidagi holidan qõrqsin. Hofizi Qur'on, ilmli bir odamga tuhmat qilishdan qõrqmapti-mi, demak Alloh unga qahr qilgani shu dedi.
Sakiyna:
—Men-ku bardosh berishim mumkin. Lekin bechora qaynonam, qaynisinglim, hali ota mehriga tõymagan qizimni kõrsam tamom bõlib qolaman. Qaynonam ham siqilganini bildirmaslikka harakat qilyaptilar, barbir onada yiĝlamayapman deb yiĝlayveradilar. Qon bosimlari oshib ketadi. Ularga ham bir narsa bõlmasin deb qõrqaman dedi.
Xosiyat:
—Ilohim, boshingizga nimani solgan bõlsalar, Alloh ularga bundan yuz barobarini bersin dedi.
Sumayya:
—Amiyn amiyn aytganing kelsin deb ma'qullab qõydi.
Sakiyna:
—Allohning õz hisob-kitobi bor, Allohni unutganlari bilan, Alloh ularni unutarmidi?! deb gapini tugatdi.
****
Usmon Qur'on õqib õtirar, xonasining eshigi ochilib , bir kishi uni tergovga olib ketdi. Yana õsha qoronĝu bitta lampadan iborat xona, yarim soatdan sõng, yigirma besh, õttiz yoshlar chamasidagi oq-sariq bir odam kirib keldi. Usmonning qarshisidagi stolni surib õtirdi:
—Qaleysan endi. Hikmatboydan senga salom keltirdim dedi.
Usmon kinoyali kulib:
—Va aleykum dedi.
Kishi:
—Gapni qisqa qilaman. Xõsh, bu yerdan qutilishing, oilang, bolangni yoniga qaytishing mumkin. Senga qõyilgan ayblovlarning barchasi olib tashlanadi, oqlanasan, yana avvalgidek yashayverasan, faqat Hikmatboyning aytganlarini qilasan dedi.
Usmon:
— Nima xohlayapti mendan?!dedi.
Kishi:
—Bu yerdan chiqasan, seni oqlaydi. Va evaziga xotining bilan ajrashasan, Hikmatboyning kuyovi bõlasan. Hech kim senga jinoyatchidek qaramaydi. Bolangdan xabar olib turasan dedi.
Usmon:
—Agar rozi bõlmasam nima qilasan?!dedi.
Kishi:
—Rozi bõlasan, bundan boshqa chorang ham yõq. Bõlmasa umring qamoqda õtadi. Õzingni ham meni ham qiynama, rozi bõl vassalom dedi.
Usmon:
—Shundoq ham qamoqda õtiribman, nima shundan qõrqadi deb õylayapsanmi?! dedi.
Kishi:
—Endi õzingdan kõr. Shunday qilamizki, sen ishongan dõstlaring, qarindoshlaring, onang sendan voz kechishadi. Sevgan ayoling bilan yuz kõrmas bõlib ketasan. Bolang ham seni emas, begonani «ota» deb ulĝayadi. Seni eslamaydi ham dedi.
Usmon:
—Alloh podshoh, bilganingni qil dedi. Usmonni xonasiga olib ketishdi. Kõngli ĝash bõlib qolgandi qõlini duoga ochib:« Allohim õzing sabr ber. Faqat sening aytganing bõlur, makr-tuhmat qiluvchilarga õzing kifoya qil. Aslo ular aytgandan bõlmaydi, sening qudrating ularning xiylalaridan ustundir. Robbim ular aytgandek bõlmasin, va bõlmagay. Õzing meni mendan yaxshi bilursan. Duolarimni qabul et, va roziligingga muyassar qil» deya takror õtinardi.
—Ayoling bilan yuz kõrmas bõlib ketasan, bolangga begona bõlasan degan sõzlari xayolidan chiqmasdi. Va Allohdan: «Ularning makr xiylalaridan ahlimni omon saqla »deb duo qilardi.

Davomi bor🤗

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#51_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Xufton namoziga azon aytayotgan, Sakiyna esa Zaynabni uxlatoyotgan edi. Sakiynaning telefoni jiringladi, olib qaradi, yashirin raqam edi.
—Bu paytda kim bõlishi mumkin deya uxlab qolgan Zaynabni õrniga yotqizdi. Va telefoniga javob berdi.
Notanish ayolning ovozi edi.
—Alo dedi.
Sakiyna ham:
—Eshitaman kim bu dedi.
Ayol:
—Bu Sakiynami?! dedi.
Sakiyna:
—Ha men, õzingiz kimsiz raqamimni qayerdan oldingiz deb javob berdi.
Ayol:
—Men Usmonning xotiniman dedi.
Sakiyna hayronlikdan nima qilishini bilmas, gapira olmasdi.
Ayol:
—Ikki yildan beri birga yashaymiz, bitta õĝlimiz ham bor. Vaqti kelganda aytomchi edik dedi.
Sakiyna õziga keldi va:
—Aytingchi agar haqiqatdan ham erimning xotini bõlsangiz, farzandingiz bõlsa ,unda nega erim har kuni õz vaqtida uyga kelardi. Bir yildan beri hech qachon uyga kech kelganini yoki kelmay qolganini kõrmadim. Õz vaqtida kelardilar. Ikki yil siz bilan yashagan bõlsa qanday qilib õz vaqtida kelardi. Aytingchi agar turmush qurgan bõlsangiz, nikohingizni kim õqigan, guvohlaringiz kim?! dedi.
Ayol indamay qoldi.
Sakiyna:
—Mayli xotini ekansiz ishondim ham deylik. Nega yashirin raqamdan qõnĝiroq qildingiz, eringizning boshiga nimalar tushganini bilasizmi?! Bir-bor bõlsa ham xabar olmadingiz.?! Qamaldilar buni ham bilmaysizmi?! Ismingizni ham aytmadingiz dedi. Haligi ayol saqovdek gapirmas edi.

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

***
Haligi ayol mum tishlagancha jimib qolgandi. Va gõshakni qõyib qõygandi. Sakiyna yana qõnĝiroq qilmoqchi bõldi, ammo iloji bõlmadi. Sakiynaning qalbi esa muzlab qolgan edi. Gõyo hech kim, hech narsa bu muzlikni eritolmaydigandek. Kõzlaridan õz-õzidan yoshlar tomchilardi. Miyyasi hech narsani qabul qilmas, õzini halovatsiz his qildi. Keyin yuziga tomgan kõz yoshlarini barmoqlari bilan artib, õziga keldi.
—Agar rost bõlganda Alloh taoloning õzi kõrsatib qõyar edi deb takrorlardi. Xufton namozi uchun tahorat olib, joynamozining yoniga kelgach, niyat qilib qõllarini kõtarib «Allohu akbar» dedi. Namozini tugatib, sajdaga bosh qõydi. Ortiq kõz yosh tõkmadi. Yolĝonlarga ishonmadi. Usmonga qilingan tuhmat ekanligini bilar, unga ishonar edi. Agar Sakiyna Usmonni zarracha sevmaganida, zarracha unga ishonmaganida bu tuhmatga ishongan bõlardi. Sakiyna qaynonasi va qiziga ovunib, ular bilan ovora edi. Tundagi voqeani hech kimga aytmadi. Qiyin vaziyatda mardonavor turib, Usmon va oilasiga dalda bõldi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#52_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Usmonni õn besh kunda ozodlikka chiqadi deyishgan edi. Ammo õn besh kun emas, uch oy vaqt õtgan edi oradan. Avvaliga õn besh kun deb,keyin hali aniq emas deyildi.
Oila a'zolari siqilgan, duo qilardi
Bir kuni ertalab Xaliyma honim:
—Bugun yonimizdagi bolalar kiyimlari dõkonini aylanib kelsak bõlardi. Zaynab uchun sifatli va chiroyli kiyimlar kõrgandim. Birga borib kelamiz, qaytishda sizga ham bir-ikkita kõylak olamiz, õzingizga qaramay qõydingiz deb kulib qõydi. Zaynabni ham tayyorlab, dõkonga qarab yõl olishdi. Yõlda ketisharkan dõkonga yaqin qolgan joyda Xaliyma honim Zaynabni Sakiynaning qõlidan olib, oldinda ketardi. Sakiynaning ortidan bir yigit kuzatib kelayotganini sezdi. Qadamini tezlatib, Xaliymaga yetib oldi. Dõkonga kirganlaridan keyin ham Sakiynaning orqasidan kirdi. Uning rõparasidagi kiyimlarni kõrganday bõlib, Sakiynaga termulib turar, undan kõzini uzmasdi. Sakiyna uyalib, boshqa tarafga õtib olsa ham u yigit uni nigohlari bilan ta'qib etardi. Sakiynaning qõlida Zaynab bõlmaganligi tufayli uni ayol emas, turmushga chiqmagan qiz deb õylab, undan kõzini uzolmasdi. Sakiyna Xaliyma honimning yoniga kelib, Zaynabni olib õpib, quchoqladi va:
—Jonim qizim õzimni, asalim onasining erkatoyi deb erkaladi. Yigit uyalib, uning yonidan uzoqlashib, dõkondan chiqib ketdi. Sakiyna yengil tortdi:
—Xudoga shukr deb qõydi ichida. Agar Usmon u yigitni Sakiynaga qaraganini kõrganda edi, õsha yigitning kõzlarini õyib olgan bõlardi. Sakiynaning hatto soyasiga ham õzganing nazari tushmasligi shart edi. Usmon uni shu darajada qattiq sevar, va qizĝonar edi. Kõchaga chiqsalar ham Sakiynani qizĝonar, doim mashinasida olib yurardi.
Sakiyna õsha yigitning nigohlaridan qõrqib ketgan edi. Xijoblanish faqat ayol kishigagina taalluqli bõlmaydi. Erkaklar ham xijoblanishi lozim. Ularning xijobi, xaromga qaramasliklaridir. Ammo buni kõpchilik erkaklar bilmaydi. Erli ayolmi yoki turmush qurmagan qizmi erkaklar ularga qarashi mumkin emas. Beixtiyor kõz tushib qolsa istiĝfor aytib kõzlarini tiysalar, bu gunoh deyilmaydi. Ammo nomahram ayolga termulib turish bu gunohdir.
Dõkondagi bu holatdan Sakiynaning eti jimirlab ketgan, iloji bõlsa kõchaga chiqmaslikka harakat qilardi.
***
Usmonning xayoli yana õsha kishining tahdidlariga ketardi. Bir kuni qamoqxonaning kichik eshigi ochilib, ichkariga bir maktub berildi. Xatni ochib õqidi. Mahmuddan ekan:
«ʙɪᴢɴɪ xɪᴅᴏʏᴀᴛɢᴀ ʙᴏsʜʟᴀɢᴀɴ ᴀʟʟᴏʜ ᴛᴀᴏʟᴏɢᴀ ʜᴀᴍᴅʟᴀʀ ʙõʟsɪɴ. ᴍᴇɴ ᴍᴀʜᴍᴜᴅᴍᴀɴ ᴜsᴍᴏɴɪᴍ. ᴀʜᴠᴏʟɪɴɢ ʏᴀxsʜɪᴍɪ ? ᴅᴇʙ sõʀᴀsʜɪᴍ ǫᴀɴᴄʜᴀʟɪᴋ õʀɪɴʟɪ ʙɪʟᴍᴀʏᴍᴀɴ. ᴀᴍᴍᴏ ʏᴀʀᴀᴛɢᴀɴᴅᴀɴ sᴇɴɪ ᴘᴀɴᴏʜɪᴅᴀ ᴀsʀᴀsʜɪɴɪ sõʀᴀʙ ᴅᴜᴏ ǫɪʟʏᴀᴘᴍᴀɴ. ʏᴏᴅɪɴɢᴅᴀᴍɪ sᴇɴɢᴀ ǫɪᴍᴏʀxᴏɴᴀɴɪ ʏᴏᴘᴀᴍᴀɴ ᴅᴇɢᴀɴᴅɪᴍ. ʏᴏᴘᴍᴀᴅɪᴍ ᴜɴɪ ʏᴏǫᴅɪᴍ, ᴏʟᴏᴠ ᴋᴜᴄʜᴀʏɢᴀɴɪɴɪ ᴛᴏᴍᴏsʜᴀ ǫɪʟᴀʀ ᴇᴋᴀɴᴍᴀɴ, ᴍᴇɴɪ ᴀʙᴀᴅɪʏ ᴊᴀʜᴀɴɴᴀᴍ ᴊᴀʀʟɪɢɪᴅᴀɴ ᴛᴏʀᴛɪʙ ᴏʟɢᴀɴɪɴɢᴅᴀɴ ǫᴀɴᴄʜᴀʟɪᴋ ᴍɪɴɴᴀᴛᴅᴏʀ ᴇᴋᴀɴɪᴍɴɪ ʙɪʟsᴀʏᴅɪɴɢ. ᴍᴇɴ ᴀʏᴏʟɪᴍ ʙᴏsʜǫᴀ ᴇʀᴋᴀᴋ ʙɪʟᴀɴ ʙᴀxᴛʟɪ ʏᴀsʜᴀʏᴀᴘᴛɪ ᴅᴇʙ ᴜᴍɪᴅɪᴍɴɪ ᴜᴢɢᴀɴᴅɪᴍ. ʙɪʀ ᴋᴜɴɪ ᴍᴀsᴊɪᴅᴅᴀɴ xᴜғᴛᴏɴ ɴᴀᴍᴏᴢɪɴɪ ᴀᴅᴏ ᴇᴛɪʙ ᴄʜɪǫᴅɪᴍ. ʙɪʀ ᴏᴅᴀᴍ sɪɴɢʟɪsɪɴɪɴɢ ʙɪʀɪɴᴄʜɪ ᴛᴜʀᴍᴜsʜɪ ʙᴜᴢɪʟɢᴀɴɪɴɪ, ᴜɴɢᴀ ɪʏᴍᴏɴʟɪ ʏɪɢɪᴛ ǫɪᴅɪʀᴀʏᴏᴛɢᴀɴɪɴɪ ᴀʏᴛᴅɪ. ᴏᴍᴀᴅɪᴍɴɪ sɪɴᴀʙ ᴋõʀᴍᴏǫᴄʜɪ ʙõʟᴅɪᴍ, ᴀʟʟᴏʜ ǫᴀʟʙɪᴍɢᴀ ᴜ ᴏᴅᴀᴍɴɪɴɢ ᴛᴀᴋʟɪғɪɢᴀ ᴋõɴɪʙ, ǫɪᴢ ʙɪʟᴀɴ ᴜᴄʜʀᴀsʜɪʙ ᴋõʀɪsʜɪᴍɴɪ sᴏʟᴅɪ. ᴋᴇᴄʜᴀsɪ ɪsᴛɪʜᴏʀᴀ ǫɪʟᴅɪᴍ ᴠᴀ ᴇʀᴛᴀsɪ ᴋᴜɴɪ ᴜʟᴀʀɴɪɴɢ ᴜʏɪɢᴀ ʙᴏʀᴅɪᴍ. ᴇsʜɪᴋʟᴀʀɪ ʏᴏɴɪɢᴀ ᴋᴇʟɪʙ ᴛᴀǫɪʟʟᴀᴛᴅɪᴍ. Ǫᴀʟʙɪᴍ ǫᴀɴᴅᴀʏᴅɪʀ sᴏᴋɪɴ ᴇᴅɪ. ᴇɴᴅɪ ᴀᴠᴠᴀʟɢɪ ᴀʏᴏʟɪᴍɢᴀ õxsʜᴀsʜɪɴɪ ᴛᴏᴘᴀ ᴏʟᴍᴀsᴀᴍ ʜᴀᴍ, sᴏʟɪʜ ᴛᴜʀᴍᴜsʜ õʀᴛᴏǫ ʙõʟɪsʜɪᴍ ᴍᴜᴍᴋɪɴ ᴅᴇʙ õʏʟᴀᴅɪᴍ. ᴜɴɢᴀ ǫɪʟɢᴀɴʟᴀʀɪᴍɴɪ ᴇɴᴅɪ ʙᴜ ᴀʏᴏʟɴɪ ᴀʀᴅᴏǫʟᴀsʜ ʙɪʟᴀɴ ʏᴜᴠᴀᴍᴀɴ ᴅᴇɢᴀɴ ᴜᴍɪᴅᴅᴀ ᴇsʜɪᴋ ᴏᴄʜɪʟɪsʜɪɴɪ ᴋᴜᴛᴅɪᴍ. ᴇsʜɪᴋ ᴏᴄʜɪʟᴅɪ-ʏᴜ ᴍᴇɴ sᴇᴠɢᴀɴ ɴᴜʀʟɪ ᴄʜᴇʜʀᴀɢᴀ ᴅᴜᴄʜ ᴋᴇʟᴅɪᴍ. ᴜ ᴍᴇɴɪɴɢ ᴊᴀɴɴᴀᴛɪᴍ ᴀʏᴏʟɪᴍ ᴇᴅɪ. ʜᴀʏᴀᴊᴏɴ ʙɪʟᴀɴ:
—sɪᴢ?! ᴅᴇᴅɪ.
ᴍᴇɴ ʜᴀᴍ:
—xᴏʜʟᴀsᴀɴɢ ᴋᴇᴛᴀᴍᴀɴ. ᴀᴍᴍᴏ ʙɪʀ ɴᴀʀsᴀɴɪ ᴀʏᴛᴀʏ ᴅᴇᴅɪᴍ. ᴜ ʙᴏsʜɪɴɪ ᴇɢᴅɪ, sᴜᴋᴜᴛ sᴀǫʟᴀʀᴅɪ.
ᴍᴇɴ:
—ᴀʟʟᴏʜ ᴅᴜᴏʟᴀʀɪɴɢɴɪ ǫᴀʙᴜʟ ǫɪʟᴅɪ. ᴍᴇɴ ᴛᴀᴠʙᴀ ǫɪʟᴅɪᴍ, sᴇɴ ʙɪʟɢᴀɴ ᴍᴀʜᴍᴜᴅ ᴇᴍᴀsᴍᴀɴ ᴇɴᴅɪ. ᴀʟʟᴏʜ ʀᴏᴢɪ ʙõʟsɪɴ sᴇɴᴅᴀɴ, ᴋᴇᴄʜɪʀᴏʟsᴀɴɢ ᴍᴇɴɪ ᴋᴇᴄʜɪʀ ᴅᴇᴅɪᴍ. ᴏʀᴛɪᴍɢᴀ ǫᴀʀᴀʙ ʏᴜʀᴀ ʙᴏsʜʟᴀᴅɪᴍ. ᴋõᴢɪᴍ ᴛõʟᴀ ʏᴏsʜ ᴇᴅɪ, ʙᴏsʜǫᴀ sõᴢ ᴀʏᴛᴏʟᴍᴀᴅɪᴍ. ᴜ ᴏʀᴛɪᴍᴅᴀɴ ʏᴜʀᴅɪ ᴠᴀ:
—ᴀʟʟᴏʜ ʜᴀǫǫɪ ᴛõxᴛᴀɴɢ, ʙɪʀ ɢᴀᴘɪᴍ ʙᴏʀ ᴅᴇᴅɪ. ᴛõxᴛᴀᴅɪᴍ, ʟᴇᴋɪɴ ᴜ ᴛᴏᴍᴏɴɢᴀ õɢɪʀᴏʟᴍᴀsᴅɪᴍ, ʏɪɢ'ʟᴀʀ ᴠᴀ:
—ᴀʏᴛᴀᴠᴇʀ ᴅᴇᴅɪᴍ.
ᴜ:
—ᴍᴇɴ sɪᴢ ᴜᴄʜᴜɴ ᴅᴜᴏᴅᴀ ʙõʟᴅɪᴍ. ʙᴏsʜǫᴀ ᴛᴜʀᴍᴜsʜ ǫᴜʀᴍᴀᴅɪᴍ ᴅᴇᴅɪ.
ᴍᴇɴ ᴜɴɢᴀ ǫᴀʀᴀᴅɪᴍ ᴠᴀ....

***
—ǫõʟɪɴɢᴅᴀɢɪ ʙᴏʟᴀ?! ᴅᴇᴅɪᴍ.
ᴜ ᴋᴜʟɪʙ:
—ᴀᴋᴀᴍɴɪɴɢ õɢ'ʟɪ ᴇᴅɪ ᴅᴇᴅɪ.
ɴɪᴍᴀ ᴅᴇʏɪsʜɴɪ ʙɪʟᴍᴀʏ ᴋõᴢʟᴀʀɪᴍɴɪ ʙᴇʀᴋɪᴛɪʙ ʏɪɢ'ʟᴀʏᴠᴇʀᴅɪᴍ.
ᴜ:
—ᴀʟʟᴏʜ ᴛᴀǫᴅɪʀɪᴍɪᴢɴɪ ʏᴀɴᴀ ʙɪʀʟᴀsʜᴛɪʀᴅɪ ᴍᴀʜᴍᴜᴅɪᴍ. ᴍᴇɴ sɪᴢɴɪ ᴋᴇᴄʜɪʀᴅɪᴍ ᴅᴇᴅɪ. ʏᴀɴᴀ ᴛõʏ ǫɪʟᴅɪᴋ. ᴀʏᴏʟɪᴍ ʙɪʟᴀɴ ɪsʟᴏᴍɪʏ ʜᴀʏᴏᴛ ᴋᴇᴄʜɪʀʏᴀᴘᴍɪᴢ. ᴛᴀʜᴀᴊᴊᴜᴅʟᴀʀᴅᴀ, ɴᴀᴍᴏᴢʟᴀʀɪᴍᴅᴀ ᴏʀᴛɪᴍᴅᴀ ɪǫᴛɪᴅᴏ ǫɪʟɪʙ ᴛᴜʀɪʙᴅɪ. Ǫᴜʀ'ᴏɴ ᴋᴜʀsʟᴀʀɪɢᴀ ʜᴀᴍ ǫᴀᴛɴᴀʏᴀᴘᴍɪᴢ. ᴇʜ ᴜsᴍᴏɴ ᴀʟʟᴏʜ sᴇɴɪ ʏᴏʀʟᴀǫᴀsɪɴ ʙɪʀᴏᴅᴀʀɪᴍ. ᴊᴀɴɴᴀᴛʟᴀʀᴅᴀ ᴍᴜʜᴀᴍᴍᴀᴅ s.a.v. ʙɪʟᴀɴ ǫõsʜɴɪ ǫɪʟɪʙ , õᴢ ᴊᴀᴍᴏʟɪ ʙɪʟᴀɴ ᴍᴜᴋᴏғᴏᴛʟᴀsɪɴ.
Ǫᴀᴅʀᴅᴏɴɪɴɢ ᴍᴀʜᴍᴜᴅ» deb tugatilgan edi maktub.
Usmon:
—Seni ham Mahmud dedi, quvonib.

Davomi bor 🤗

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#53_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Sud kuni va nihoyat aniq bõlgan edi. Sud zaliga tõplandilar. Zalga Usmon ham olib kirilib panjarali joyda õtirdi. Anas uning yonidagi yaqin stolga kelib õtirdi. Usmonning rangi yaxshi edi, ammo kõzlari mayus tikilardi. Uch oy mahbuslik, oila soĝinchi uni mayus qilgandi. Anas bilan sud boshlanmasdan oldin gaplashdilar.
Anas:
—Yaxshimisan, qiynashmadimi dedi.
Usmon:
—Allohga shukr qiynashmadi, õzing yaxshimisan?, onam uydagilar qaley?, Zaynab yaxshimi?! dedi.
Anas:
—Yaxshilar alhamdulillah. Salom aytib yubordilar. Zaynab ham katta bõlib qolgan, inshaAlloh bugun kõrishasizlar dedi.
Usmon:
—InshaAlloh dedi.
Keyin yana:
—Sud soat 16:00 da boshlanishi kerak edi. Soatga qara-chi nechchi bõlibdi?! dedi.
Anas qõlidagi soatiga qarab:
—Soat 15:30 bõlibdi. Hali vaqt bor dedi.
Usmon:
—Dalil va guvohlaringiz yetarlimi?! Advokat kuchli odammi?! dedi.
Anas:
—Dalillarimizni tõpladik. Sudya qabul qilsa, bu yoĝiga nima qilishni advokat biladi. Kerak bõlsa ustingdan da'vo qilganlarni ham ma'muriy javobkarlikka tortadi inshaAlloh. Alloh xohlasa shuncha qilgan sabringga yarasha ijobiy hal bõladi dedi.
Usmon:
—Advokat kim?! Qayerdan topdinglar uni?! dedi.
Anas:
—Mahmudning advokati bõlgan ekan. Juda katta ayblovlardan oqlab olib chiqqan ekan. Dalillarni unga topshirdik. Senga xolisona yordam berishga harakat qilyapti. Uch oydan beri dalil va guvohlarni shu kishi aniqladi. InshaAlloh hammasi biz õylagandek bõladi dedi.
Usmon:
—InshaAlloh, Alloh xayrli qilsin. Sizlardan ham Alloh rozi bõlsin. Mahmudning õzi kõrinmaydi dedi.
Anas:
—Hozir keladi deyishi bilan mahbus bilan kõp suhbatlashib bõlmaydi deyilgani uchun uning yonidan ketdi.
Mahmud ham sud zaliga kelgach, Usmonni panjara ortida kõrarkan yuragi ezildi. Yoniga borib salomlashdi. Aytilgan vaqt kelgan, hamma sud jarayoni boshlanishini kutardi. Oradan yarim soat õtgan, sud boshlanishi kechikayotgan edi. Sud zaliga sudyaning yordamchisi kelib:
—Sud qoldiriladi. Sudya hozir viloyatdagi sud jarayonida bõlganligi sababli bu sud jarayoni qoldiriladi. Kelasi sud jarayoni kuni esa aniqlangandan sõng aytiladi dedi.
Hamma darĝazab edi.
Advokat ham qancha urinmasin, kelasi sudning kuni aytilmadi, kelasi sud jarayonigacha Usmonni uy qamoĝida saqlanishi haqidagi murojaat ham qabul qilinmadi. Usmon sud zalidan olib ketilar ekan, bir chekkada õtirgan Ilyos uning yoniga keldi:
—Alloh sizni panohida asrasin deb qõllaridan õpdi. Kõzlari yoshlangandek bõldi.
Va baland ovozda:
—Alloh tuhmatchilarga kifoya qilsin. Yer yuzidan yõq qilsin, ikki dunyo azobda qolsin dedi.
Usmon baqirayotgan Ilyosga qarab:
— Badduo bõlma, Allohning qahri sening qarĝishingdanda shiddatliroqdir. Uning azobi qattiqroqdir, men senga badduo bõlishni õrgatmaganman. Allohning azobi shiddati va daxshatini ular õz kõzlari bilan kõrurlar dedi.
Bu sõzlardan soxta da'vogarlar, guvohlar dovdirab oqarib ketgan edilar. Usmonning «õz kõzlari bilan kõrurlar» degan sõzlari zalning har tomoniga jaranglab ketdi. Va Usmonni yana qamoqxonaga olib ketishdi.

***
Usmonning oilasi duodan bõshamas, sud ijobiy hal bõlib, Usmonni kõrishga umid qilgandi. Yuraklari yomon xabarni eshitishdan qõrqar, soatga qarab:
—Hozir boshlanadi deb õtirishardi. Soat 16: 50 yoki 17:09 chamasi edi shekilli telefon jiringladi. Xaliyma mujdali xabardan umid qilib, uni kõtardi. Sud qoldirilganligini aytishdi. Ona shõrlik uch oy tishini tishiga qõyib zõrĝa bardosh bergan, bugungi suddan umid qilgan edi. Ammo bu javobni eshitib, yiĝlab yubordi, shunaqangi baland yiĝlardiki Sakiyna uning yoniga borib qolganini sezmasdi.
Sakiyna:
—Nima bõldi, yana aniq emas deyishdimi?! deb Xaliymaga dori uzatdi. Xaliyma dorini ichib, suvni ichiga yutarkan:
—Sud qoldirilibdi. Usmonga uy qamoĝi uchun ham ruxsat berishmapti dedi. Sakiynaning ilk bor qaynonasi yonida kõz yoshlari tõkildi. Xaliyma ilk bor kelinini bu ahvolda kõrgan edi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh