#26_qism
( ✍Fahriya_Yaqub)
Bilol Usmonning xaqqiga duo qilarkan, albatta Alloh sõraganlarini javobsiz qaytarmasligiga ishonardi. Joynamozi ustida soatlarcha õtirib duo qilar, Alloh taoloning gõzal ismlarini aytar, Rasululloh s.a.v. ga salovatlar yõllar, sajda qilar, yana qõlini duoga ochib:
« Ey Allohim, ey rahimlilarning eng rahimlisi sengagina xamd-u sanolar bõlsin, bizga Qur'onni õrgatgan õn sakkizming olamning sarvari bõlmish xabibing, payĝambaring Muhammad Mustafo s.a.v.ga solovat- u salomlar bõlsin. Ya Alloh õzing aytgansan« menga duo qilinglar,duolaringizni ijobat qilaman » degansan. Ya robbil a'lamiyn menga kalomingdan yolĝiz sening rizoliging uchun saboq bergan quling Usmonga ham shifoi-komil ato et. Sen «bõl »deganigina bõlur. Sening izningsiz daraxtning bargi qimirlamas. Allohim uni maĝfirat ayla, kasalligini gunohlariga kafforat qilgin. Uni mendan olib qõyma Allohim. Ey Xoliq, ey Boqiy va abadiy bõlgan zot õzing xayrlisini bergin. Sen duolarni qabul qilguvchi õta karamli zotsan. Dargohingda rahmating keng zotsan ey Robbim. Duolarimni õzing qabul qil, amiyn» deya qõlini yuziga surtdi. Sakiyna uning orqasida duolariga «amiyn» deb turardi. Duo qilib bõlgach, opasiga õgirildi:
—Yodingizdami opa siz doim « kimning duosi qabul bõlishini bilmaymiz» der edingiz. Siz ham duo qiling, ustozim shifo topsinlar, zero Alloh qay birimizning duolarimizni qabul etishini bilmaymiz. Tezroq soĝaysinlar. Ular bilan qiladigan ishlarimiz hali juda kõp edi. Õnta qiroatning hammasidan ijoza bermoqchi edilar. Ayniqsa ular siz yaxshi kõradigan imom Hamza qiroatida juda gõzal tilovat qilardilar. Qur'onni jamlab bõlishim bilan Halaf Hamza qiroatini õrgatmoqchi edilar - dedi ma'yus ohangda. Bilolning oxirgi aytgan jumlasi Sakiynani jumbushga keltirib yubordi. Ohista va xotirjam ohangda:
—Nahotki ustozingni
imom Hamza qiroatidan ijozasi bormi?!, qanchalar Allohga mahbub banda ekan-a, bugundan boshlab ustozingning haqqiga duolarni birga qilamiz. Alloh õzidan biror narsa sõrab kelgan bandasining qõllarini bõsh qaytarishdan hayo qiladi. InshaAlloh xayrlisi bilan siylaydi, mahzun bõlma !deb Bilolning qõllari va peshonasidan õpib, ovutib qõydi.

© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#27_qism
(✍ Fahriya_Yaqub)
Usmonning buyruği bilan xodimlar bir necha hafta õğirining izidan poylashdi. Bir kuni kechqurun xodimlar bir õsmir yigitning ehson qutisini qulfini buzayotganini kõrib orqasidan sezdirmay borib ushlab olishdi.
—Qõlga tushdingmi õğri, ana endi hammasiga javob berasan yur, – deya qõllaridan ilki xodim mahkam tutib suduray ketdi.
Õsmir bola:
— Jon akalar meni qõyib yuboringlar, iltimos–deya õtinardi.
Õğrini masjidga, Anasning yoniga olib kelishdi. Boyagi bola Anasning yuzidaki viqori va vajohatidan qõrqib ichida« õldim endi, omon chiqmasam kerak» deb qõrquvdan dağ-dağ tizzalari qaltirardi. Anas jim turgach, boladan sõradi:
— Kimsan õzi, qaysi vajdan õğirlik qildik dedi yõğon ovozda.
Bola:
—Mening ismim İlyos. Shaharga kõchib kelganimizga bir yıl bõldi. Yetimman, onam farroshlik qiladilar, otam bolaligimizda vafot etib ketganlar. Yolğiz onamning bizni boqishga qurbilari yetmaydi. Ukalarim ochlikdan tinmay yiğlaydi. Bitta ukam oğir kasal bõlib qolgan. Doriga pul topolmay, õğirlik qilishga majbur bõldim. Õtinaman onamga bu haqida aytmang. Bõlmasa yuraklari oğrib qoladi. Ulardan ham ayrilishni istamayman. Sõz beraman boshqa õğirlik qilmayman,– deb yiğlab yubordi. Anas yonidan hamyonini chiqarib bolaga bir talay pul berdi:
—Yetadimi uka, yetmasa yana kelarsan, mana bu mening telefon raqamim yordam kerak bõlsa qõnğiroq qilarsan–dedi.
Bola bechora bunday muomilani kutmagan edi, yiğlab:
— Bu yaxshiligingizni qanday qaytaray–dedi.
Anas:
— Shu masjidning imomiga uzoq umr tilab, duo qilsang eng katta yaxshilikni qilgan bõlasan. Shunda mendan qarzing qolmaydi– dedi.
Bola Anasni qattiq quchoqlab xayrlashdi. Õsha yerdagi xodimlardan biri:
—Agar sizni aldagan bõlsachi – dedi Anasga.
Anas xodimga qarab:
— Meni aldasa ham Allohni aldolmaydi, menimcha yetimlik borasida yolğon gapirmasa kerak–deb javob berdi.
*
Sakiyna va Bilol tinmasdan Usmonning haqqiga duo qiladilar. Bir kuni Sakiynaning onasi bozordan kayfiyati buzilib qaytib keldi. Sakiyna onasidan nima bõlganini sõradi.
Onasi:
— Bozorlik qilib bõlgandan keyin Xaliyma xolangni kõrgani borgandim. Rangida rang yõq, qattiq siqilgan bechora, eridan sõng õğliga boğlanib qolgan ekan. Õğlini ham tuzalmayotganidan ezilib yiğladi.
—Hali juda yosh edi, uylantirmoqchi edim, ilohim dardini bergan Robbim shifosini ham bersinda deb kuyundi. Hech kim farzandi bilan sinalmasin ekan dedi onasi. Sakiyna ham hojat namozlarida Usmonni duo qilar edi.
*
Bir kuni shifokorlar Usmonning ahvoli yaxshilanib borayotganini yaqin kunlarda palataga olishlarini aytishdi. Onasi, dõstlari ayniqsa Bilol xursand edi. Darhaqiqat ALLOH kimning duosini qabul qilganini bilmaymiz. Balkı Bilolning, balkı Sakiynaning, balkı õsha yetim bolaning duosi qabul qabul bõlgandir. YOKİ barchalarining duolari qabul etilgandir. Vallohu a'lam.



© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#28_qism
(✍ Fahriya_Yaqub)
Uch kundan sõng Usmon palataga olindi. Bir soatlar õtib kõzlarini ohista ochdi. Atrof xira-shira kõrina boshladi. Keyin qandaydir odamlarning unga qarab gapirardilar. Õziga kelgandan sõng onasi va Anas, Aliy va Bilolga tikilib qaragancha:
— Men õlmadimmi?! dedi hayratlanib. Onasi yiğlab:
— Bolam bu nima deganing, halı islomga qiladigan xizmatlaring bitmay turib õlmoqchimisan dedi.
Ancha suhbatlashib õtirishgandan sõng, Usmonning onasi shifokor bilan gaplashish uchun u yerdan chiqib ketdi.
Anas:
—Ahvoling yaxshimi dõstim, õzingni qanday his qilyapsan deb sõradi. Usmon:
— Allohga shukrlar bõlsin yaxshi dedi. Usmonning kõzi stolda õtirgan Bilolga tushdi va:
— Kel Bilolim kel yonimga õtir deya Bilolni yoniga õtkazdi.
—Men uchun rosa duo qilganingni eshitdim, joynamozningdan siljimading, orqangda bir ayol «amiyn» deb turardi. ALLOH rozi bõlsin sendan dedi. Bilol hayratda qolgan edi. Qanday qilib bir necha hafta uyquda yotgan odam «duolaringni eshitdim joynamozningdan siljimading»deb xuddi kõrib turgandek aytishi mumkin. Bilol buni aqliga siğdirolmadi, ozgina ajablanib turgandan sõng,Bilol qõlidagi ovqat va mevalarni Usmonning javoniga joylashtirdi. Usmon hojolat tortib:
— Bu nima qilganing Bilol?! Ovora bõlibsizlar, hamma narsa yetarli edi –dedi. Bilol kulib:
—Sizga qancha qilsam ham kam, bularni mendan dadam berib yubordilar, õzlari opamni õqishga tashlab sizni kõrgani keladilar, Deb javob berdi. Yarım soatdan sõng Anvar amaki ham yetib keldi. Usmondan hol-ahvol sõradi.
—Õğlim halı yoshsiz õzingozni ehtiyot qiling, masjiddagilar tinmay siz haqingizda sõraydi
—İmom bolam qaley deb holi jonimizga qõymaydilar dedi. Anvar amaki va Bilol Usmonga salomatlik tilab uylariga ketishdi. Ulardan keyin Aliy ham bõlajak ayoli bilan nikoh uzugi olishini aytib Usmon bilan xayrlashdi. Usmon va Anas yolğiz masjiddagi ishlarni hal qilish bõyicha gaplashdilar. Anas masjidda Usmonni tashvishga soladigan hech narsa qoldirmagan edi. Anas:
—Masjidga õğirini olib kelishdi. Yetim bola ekan shõrlik, ochlik va yõqsillikdan shu ishni qilishga majbur bõlibdi dedi.
Usmon:
— Bu yerdan chiqishim bilan õsha bolani kõrgani boramiz, uning haqqi bizning yelkamizda dedi. Anas Usmonga qarab:
—Agar amakim va xolam sen yonimizda turmaganingizda balkı men ham... deyishi bilan Usmon gapini bõldi:
—Unday dema ,seni bilaman–ku! Bolalikdan qat'iyatli, xalol bola eding, deb Anasni urushib berdi. Anas bu mavzuni boshqa ochmaslikka vada berdi.


© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#29_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Usmonning soğligi tiklanib oilasining bağriga qaytdi. Ertasi kuniyoq masjidga bormoqchi bõlib tayyorgarlik kõra boshladi.Soch saqolini taradı. Atır sepdi. Kõylak kiyganda mushaklari uni tõldirib turardi. Onasi xonaga kirib:
—Õğlim biroz sabr qilmadingda tōliq tuzalishingni kutsang bõlardi dedi. Usmon:
—Jonim onam sizning duolaringiz bor ekan, İnshaAlloh menga hech narsa qilmaydi deb onasidan duo olib masjidga ketdi. Anas ham masjidda Usmonning kelishini kutib õtirib kutubxonadagi kitoblarning biriga kõzi tushdi. Olib endi varoqlamoqchi edi hamki, Usmon eshikdan kirib qoldi. Anas u bilan salomlashgach, İlyos xonaga yuqutnibgina kirib keldi. Qilgan ishidan pushaymonlik his qilardi. Axir õğirlik osonlikcha kechirilib yuboriladigan ish emas-da. Kimgadir oshkor bõlib qolsa, ming tavba qilsang ham peshonangda õz muhrini qoldiradi. Usmon İlyosga unga ishonishi mumkinligini qõlidan kelgancha yordam berishini aytdi. Va undan ayrım narsalarni sõradi.
Usmon:
—Yoshing nechchida, qayerda yashaysan deb sõradi İlyosdan.
İlyos aytishga hijolat bõlib:
—Õn tõrt yoshidan. Õzim õqiydigan maktabning yertõlasida yashaymiz dedi.
Usmon:
—Bir yıldan beri yertõlada yashaysizlarmi?! deb sõradi İlyosdan.
İlyos «ha» degandek boshini egdi.
Usmonning yuragi bõshab ketdi va yana:
—Oziq ovqatingiz bormi!?dedi.
İlyos javob berolmadi.
Usmon oilada nechta farzand ekanini sõradi.
İlyos:
— Tõrtta farzandmiz uch õğil bir qiz deb javob berdi.
Usmon İlyosni bağriga bosib kõzyoshlari artib:
—Mahzun bõlma, Alloh biz bilan. Bugun kõch-kõroningizni yiğing, men manzilini bergan uyga kõchib õtasizlar, dedi. İlyos xursand holda:
— ALLOH rozi bõlsin sizlardan deya Anas va Usmonga minnatdorlik bildirdi. Usmon qoğozga uyning manzilini yozib İlyosga berdi.
Usoma Usmon bilan Anasni ilm yõlida chalğimasligi uchun tinch joyda joylashgan uyni sotib olgan, ular õqishni bitirgunlaricha shu yerda yashardilar. Hozir esa uy bõsh, hech kim yashamas edi. Usmon uyga ehtiyoji bor insonni uchratgandan sõng, to õzlarini tiklab olguncha shu yerda yashashini taklif qildi. Uyga İlyosning oilasini olib kelganlaridan keyin bozorlik qilishdi. İlyosning ukalari va singilisiga sovğalar hadiya qilishdi. İlyosning onadı ularni duo qildi. Anas bilan Usmon ketishga izn sõrab õrinlaridan qõzğalishdi. İlyosning onasi ularni tõxtatib:
— Hech bõlmasa kimligingizni ayting dedi. İkkisi ham kulib:
—İlyosning dõstlarimiz, õğlingiz juda iymonli,tarbiyali bola. Aslıda sizga shunday õğil tarbiya qilganingiz uchun rahmat aytishimiz kerak dedilar. Yana İlyosning onasidan qilgan yaxshiliklarini hech kimga aytmasliklarini tayınlashdi.


© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#30_qism
( ✍ Fahriya_Yaqub)
Ilyosning oilasiga kõrsatilgan yordamdan ikkisi ham shod edilar. Masjidga yõl olisharkan qalblarida shirin tuyĝu jõsh urardi. Haqlariga qilingan xolis duodan õzga sharaf yõq deb õylashardi. Masjid eshigidan kirisharkan,«Bismillah» deya barobar qadam bosishdi. Kutubxonadagi õsha kitobni izlardi Anas. Topib uni varoqladi. Kitobning nomi qalblarni uyĝotadigan nom edi, «Õlimdan sõng». Foniy dunyo ne'matlariga aldanib, oxirat safariga hozirlik kõrishni unutib qõygan bandalarga haqiqiy hayotni eslatuvchi kitob. Kitobni õqir ekan bir sõzga kõzi tushdi« Allohning azobidan qõrqib yoshlangan kipriklar qiyomat kunida Allohga:« U sening azobingdan qõrqib yosh tõkdi» deb guvohlik beradi. SubhanAlloh Allohning azobidan qõrqib namlangan kiprik qiyomat kunida tilga kirib shafoat qilsa. Anasning miyasiga bir nido yashin tezliigida urdi «qachon Allohning azobidan qõrqib yosh tõkdim?!» . Bu savolga javob topolmagandek boshi tentirardi. Usmonga ham shu savolni berdi. Õzidan axtarib topolmagan javobni balki Usmon topgandir deya. Usmon ham bu savoldan eti jõnjikib:
— Yiĝladik, qõrqdik va unutdik. Inson õzi yengil tabiat uch kun yiĝlaydi. Keyin unutadi. Ammo biz unutganimiz bilan Alloh unutarmidi?!. Onamiz õlsa yiĝlaymiz, otamiz õlsa yiĝlaymiz. Biroq ota bolani, aka ukani, opa singlisini unutib qochadigan kun uchun, u kunning daxshatidan, gunohlarimiz kasridan quloĝimizning yumshoq joyigacha keladigan terlarimizga kõmilib azoblanishimizdan qõrqmadik, yiĝlamadik deya javob berdi. Anasning kõzlari yoshlarga tõldi va:« Alloh menga « ey Anas sen jannatga loyiq emassan » demasmikan. Umrim Undan xavf qilishga chaqirib, qalbim esa bu xavfdan bexabar õtmadimikan.
Naqadar gõzal qõrquv emasmi. Bu dunyoda hech narsa Allohning azobidan qõrqib tõkilgan yoshchalik qiymatli bõlmasa kerak. Ey dunyo matoxlariga aldangan inson sen ham qalb kõzingni och va nazar sol ,shunda bu dunyo qanchalar soxta ekanini kõrasan.

Davomi bor...


© Hayot_vasfi
https://t.me/ibratli_hikoyalarim_kanali

#31_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Aliyning tõyi belgilanib, tõy kuni aniqlandi. Tõy islom kõrsatmalariga binoan juda ixcham va havas qilarli darajada õtayotgan, Sakiyna ham tõyga tayyorgarlik kõrayotgandi. Gõzal liboslarini kiydi, ozgina pardoz da ham bahorda ochilgan chechak kabi gõzal edi. Aliy Sakiynaning eng yaqin dugonasi Xosiyatga uylanayotganini bilgach tõyga borishni istadı. Tõy Qur'on tilovati va otinoyilarning duolari bilan boshladi. Tõyxonada birorta ham erkak kishi yõq, hamma sozandadan tortib afitsantgacha ayol kishilar xizmat qilishardi. Tõyning yarmi õtib bõlgach navbat islomiy savol-javoblarga kelgandi. Birma-bir berilgan barcha savollarga Sakiyna javob berar,boshqa ayollar ulgurmay qoladilar. Tõy yana salovatlar va nashidalar sadosi ostida davom etar, Sakiyna esa õzi tomon qaratilgan nigohlardan uyalib yerdan boshini kõtarmasdi. Tõydagi ayollarning unga qarab:
— Kimning qizi ekan-a , aqlli qizga õxshaydi, õzi ham bunchalar yoqimtoy qiz bõlmasa, biror dindor olim odamning qizi bõlsa kerak deb õz oralarida pichirlashardi. Sakiynaning yelkasidan kimdir ushlab:
— Kechirasiz dedi-yu Sakiyna ortiga õgirildi. Kõzlari qahva rang oq sariqdan kelgan gõzal bir qiz turardi.
Sakiyna birpast tikilib qolgach:
— Keling marhamat dedi. U qiz Sakiynaning yonidagi stolga õtirdi. U qiz Anasning qalliği Sumayya bõlib, Sakiynani bir kõrishdayoq yoqtirib qolgan, u bilan tanishish uchun yoniga kelgandi. Sumayya Sakiyna bilan dõstlashib oldi va :
—Shu oyning oxirida tõyim bõladi siz ham keling, menga yordam berib yuborasiz maylimi deb sõradi.
Sakiyna biroz õylanib turgach:
— İnshaAlloh boraman. Avvolo dadam ruxsat bersalar dedi. Sumayya:
—Barbir kelasiz hõpmi, islomiy tõy bõladi. Hijolat bõlmay õtirasiz. Tõyga Xosiyatni ham aytganman u ham keladi, yolğizlanib qolaman deb õylamang dedi Sakiynaning qõllarini ushlab.
Sakiyna rozi bõldi. Sumayya ham Xosiyatning amakivachchasi edi.
***
Sakiyna tõy taassurotlarini onasiga maroq bilan sõzlab berdi.
Onasi:
— Xosiyat chiroyli qiz edi. Kelinlik libosida yana ham ochilib ketgandir dedi.
Sakiyna:
— Ha juda gõzal kelin bõldi. Kõrganlarning hammasi havas qildi– dedi.
Onasi qiziga termulib turib:

—İlohim senga ham shunday joylardan nasib qilsin dedi.
Sakiyna onasining yuzini silab:
—İnshaAlloh onajon, undanda xayrlisi, eng xayrlisi bõlsin dedi.
Bilol bu gaplarını eshitib:
— Barbir mening ustozimga mossiz opa deb xonaga kulib kirib keldi. Onasi õĝlining bu sõzlariga kulib yubordi:
—Ustozing imom Usmonmi?! dedi.
Bilol :
—Ha deb javob berdi.
Sakiyna uyalib boshqa xonaga chiqib ketdi.
Onasi Bilolga qarab yana nim tabassum qilgancha Sakiynaning yoniga chiqib ketdi.

©Hayot_vasfi

👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#32_qism
(✍ Fahriya_Yaqub)
Bilol hali hamon Usmonning «duolaringni eshitdim» degan sõzlari xayolidan ketmas, qanday qilib degan savol tinchlik bermasdi. Opasidan sõrashga qaror qilib, uning yoniga bordi. Sakiyna dazmol qilish bilan band bõlgani uchun Bilolga tezroq gapir degandek ishora qildi.
Bilol :
—Opa, banda õlim holatida yotganga õxshab bexush yotsa, boshqa bandalarning qilgan amallari kõrinib turishi mumkinmi?! dedi .
Sakiyna biroz õylanib turib:
—Tõĝrisi bilmadim, Allohga ayon. U hamma narsaga qodir– deya javob berdi va :
—Nimaga sõrayapsan? dedi. Bilol Usmonning tushini Sakiynaga aytib berdi. Sakiyna ham hayrat tõla nigohlar bilan tinglab õtirdi.
***
Anas tõy taraddudlari bilan band ,qõli -qõliga tegmasdi. Buning ustiga tõy borasida onasi bilan ancha tortishib qolgandi. Onasi kattaroq, hashamatli tõy qilishni, tõydan keyin ham qilinadigan urf-odatlarni bajarishimiz shart deb turib oldi. Anas onasining bu qaysarliklarini tõydagi va tõydan keyingi kõp urf-odatlar islom dinida yõqligini qancha tushuntirmasin onasi tushunishni xohlamas edi.
Anasning fe'li tutib onasiga:
—Bu uyda men erkakmanmi õzi?! Bid'at deyapman, xurofot deyapman isrof deyapman. Nega tushunishni xohlamayapsiz ona, ertaga urf-odatingiz uchun jannatga kirolmasangiz va Alloh menga « sen bilarding nega ogohlantirmading» desa ikkimizning ham holimiz tang bõlib qolmasin. Odamlarga buni qilma ,uni qilma deb õzim qilamanmi bu na dinga na oriyatimga tõĝri keladi. Biz uchun oliy õrinda Alloh va islom turishi kerak emasmi?! Bir nechta odamning gap- sõzini deb Allohga osiy bõlaylikmi deb uydan chiqib ketdi. Mashinasiga õtirib masjid tomon yõl oldi.
Bizning hayotimizdagi ulkan xatoyimiz shu. Latta-putta, gap-sõz deb oramizda qanchadan-qancha isrofgarchilik qilayotgan odamlar son mingta. Qaniydi ular Hazrati Aliy va Fotimai Zahrolarning hayotlari faqirlik va isrofsiz kechganini eslasalar. Ularning nikohi dunyolar evaziga emas, islom yuksalishi yõlida qurilgani haqida fikr yuritsalar. Afsuski dunyo qalblarimizga hukmini õtkazib bõlgan. Xatto qilgan amallarimizdan ham uning hidi gufurib turadi. Alloh gunohlarimizni avf etsin.
Anas masjidga kirib Usmon bilan kõrishgach yuragidagi hamma gaplarni unga tõkib soldi:
—Õz onang bõla turib seni tushunmasa?! gunoh dedim, isrof dedim quloq solmayaptilar. Allohning õzi isloh qilsin . Õzlari dinda yõqligini bila turib urf-odatlarga qõl uryaptilar— dedi qõlini mushtlab.
Usmon:
—Ular seni onang. Ammo bu bid'atlarga qõl ur degani emasda dedi.
Anas:
—Men ham shu fikrdaman dedi.
Usmon:
—Õzing qattiq turavergin, agar sen qilsang odamlar« islomiy oila ham shunday qilibdimi, demak bizga ham mumkin» deb õylashadi. Natijada avvalari ilm õchoĝi bõlgan yurtimiz bid'at- xurofot õchoĝiga aylanadi. Onangga ham yana tushuntirishda davom et —deya maslahat berdi.
Anas:
—Allohdan yordam sõragan holda yana kurashga otlanaman dedi alam ustida kulib.
Usmon :
—Shunday qil dedi. Gaplari tugar-tugamas onasi qõnĝiroq qilib:
— Jon õĝlim, sen nima desang shu baxtli bõlsang menga shuni õzi yetarli dedi. Anasning duolari qabul bõlganidan õzida yõq quvondi. Usmonni quchoqlab:« Alhamdulillah» deb takrorlardi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#33_qism
(✍ Fahriya_Yaqub)
Anasning kayfiyati choĝ holda uyiga qaytib onasining qõllarini õpdi:
—Sizning kõnglingizni oĝritgan bõlsam uzr sõrayman onajonim. Ammo bilasiz-ku men ortiqcha isrofning javobidan qõrqaman. Ustiga ustak bõlajak qudalaringiz ham , keliningiz ham buni xohlamaydilar. Tõyni hammaga ma'qul keladigan islomiy tarzda õtkazsak, ortgan puliga pul qõshib haj safariga borib kelsak nima deysiz ona siz, men, keliningiz deb onasining kõnglini oldi Anas. Onasi õĝlining yelkasiga qoqib:
— Men har yili seni kõrgani Madinaga borar, haj safarini ham ado etardim. Bu safar sen va kelin borib kelasizlar inshaAlloh dedi kõzlaridagi yoshlarini berkitib.
***
Oyning oxirgi kunlari ham yaqinlashib qolgan, Sakiyna esa dadasidan qanday ruxsat sõrashni bilmasdi. Onasiga tõyga borishni xohlayotganini, islomiy tõy bõlishini Xosiyat ham kelishini aytdi. Onasi otasi bilan gaplashib bir soatga ruxsat olib berdi. Sakiyna xursand bõldi va Sumayya uchun chiroyli libos bilan rõmol tikdi. Tõyga qaysi kõylagini kiyishni bilmay xonasidagi shkafni ochib turardi. Bilol xonaning eshigini taqillatib kirishga izn sõragach , Sakiyna Biloldan qaysi kõylagini kiysa yaxshi bõlishini sõradi.
Bilol:
— Kulirang keng kõylagingiz bilan qora sharfingizni õrang. Sizga boshqacha yarashadi. Oppoq qizsiz oq durlar bilan bezatilgan kichkina tojingizni taqing, juda gõzal bõlib qolasiz dedi opasiga chaqnagan kõzlari bilan qarab.
Sakiyna Bilol aytgandek kiyinib, yuziga ozgina upa, qosh-kõziga nomiga qalam surdi. Uzun kiprikplariga tush, labiga esa pushti rang lab bõyoğini bilinar- bilinmas qilib qõydi. Oynaga bir daqiqa tikilib qolib:
« Suratimni gõzal qilib yaratgan Robbim, siyratim va axloqimni ham gõzal qilgin» deya duo qildi. Tõyxonaga Aliy va Xosiyatning mashinasida bordi. Tõy xuddi Aliylarnikidek islomiy shukuhda õtar, Sakiyna esa yana mehr tõla nigohlar bilan qarshilangandi. Xaliyma honim bu gõzal qizga qarashdan kõzini tiyolmasdi. Sakiyna Xaliyma honimni tanigach, yoniga borib salomlashdi. Xaliyma Sakiynadan yonida õtirishni iltimos qildi. Sakiyna uyalib bazõr rozi bõldi. Xaliyma honim:
— Juda gõzal tõy bõlyapti, iloyim ikki yosh baxtli bõlishsin dedi. Bir soat õtgandandan sõng Aliy Xosiyatni olib ketishga kelgan, Sakiyna ham ular bilan birga uyigacha borib olmoqchi bõlib õrnidan turdi, Xaliyma honim:
—Shoshma qizim yana bir soat õtir, keyin birga ketamiz, maylimi deb jilmaydi. Sakiyna Xaliymani yaxshi kõrgani uchun «yõq» deyolmadi. Oradan roppa rosa bir soat õtib shom payti tushgan edi. Xaliyma honim duo qilib turib, Anasning onasi bilan xayrlashdi. Sakiyna tomonga qarab:
— Ketdik qizim dedi. Sakiyna ham Xaliymaning ortidan borib tõyxonadan chiqdi. Xaliyma yonidan telefonini chiqarib Usmonga qõnĝiroq qildi:
— Bolajonim kelyapsanmi?! Biz tõyxonaning yonida turibmiz, hõp mayli deb sõzini tugatdi. Sakiyna Xaliymaning muomilasiga havas qildi.
«Bolajonim deyishlarini, õzi gõzal ayol tilidan ham bol tomadi-ya» deb qõydi ichida. Usmon ham mashinasida yetib keldi. Onasi va Sakiyna orqa õrindiqqa õtirdilar. Sakiyna indamay ketar, Usmonning onasi esa õĝlini unga tanishtirgandek maqtab ketardi.
—Õĝlimni taniysanmi qizim, õn olti -õn yetti yoshlarida masjidda taroveh xatmini qilib berardi- der, Sakiyna esa tabassum bilan uning gaplarini tinglardi. Sakiyna mahallasiga yaqin qolgan yõlda:
—Shu yerda tushib qolaman dedi.
Usmon kulib:
—Hozir qoronĝu tushib qoldi uyingiz qayerdaligini aytsangiz tashlab qõyamiz hijolat bõlmang dedi. Xaliyma honim uning õrniga javob berib:
—Anvar amakingni eshigida tõxtaysan. Bu qiz Anvar amakingni qizi dedi. Usmon buni bilgach aytilgan manzilga Sakiynani tashlab qõydi.

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#34_qism
(✍ Fahriya_Yaqub)
Sakiyna uyiga kirdi-yu devorda osilib turgan soatga qaradi. Shom namozi chiqib ketishiga atigi õn nesh daqiqa qolgan edi. Shosha- pisha joynamozni solib namoz õqidi. Namoz õqib bõlib joynamozning ustida õtirib zikr qilardi. Ayvonga onasi qõlida tasbeh bilan kelib:
— Buncha kech qolding. Bir soat deb naqd ikki soat qolib ketding dedi Sakiynaga.
Sakiyna uzr sõrab:
— Xaliyma xolam yana bir soat õtir uyingga tashlab qõyamiz deb qõymadilar dedi qõrquv tõla ohang bilan.
Onasi:
— Boya eshigimiz tagiga kelgan mashina Xaliyma xolanglarnikimidi dedi.
Sakiyna:
— Ha ularniki deb aytdi.
Onasi:
— Õĝli bilan tashlab ketdilarmi seni?! dedi.
Sakiyna bu safar ham « ha» deb javob berdi.
Onasi:
—Mashinasi tanish kõrindi. Chunki juma namozida kõp kõrib qolardim shu mashinani dedi.
Sakiynadan tõy qanday bõlganini sõradi. Sakiyna tõydagi gõzal duolar , nashidalar va isrofgarchiliksiz ayollar bazmi bõlganini aytib berdi. Gaplarini tugatar ekan:
—Juda havasim keldi deb yakunladi. Onasi bu sõzlariga javoban :
— Sen ham yaxshi niyat qilib Allohdan sõreyver, seni ham tõying shunday bõlsin dedi. Keyin yana gap Usmonning mashinasiga borib qoldi.
Sakiynaning onasi:
—Eshtishimcha Xaliyma xolangni õĝlini imomlikdan tashqari shaxsiy firmasi bormish, oylik maoshdan tashqari ishchilarga har juma mukofot puli berilarkan shu rostmi?! dedi.
Sakiyna xandon otib kulib yubordi:
—Õzimni soddagina onajonimey men ularning mashinasida yigirma daqiqagina õtirgan bõlsam, bularni sõramadim ham, õzi u yerda gapirdingmi deb sõrang. Faqat xolam gapirib keldilar dedi.
Onasi qiziga kulib qõyib:
—Endi qiziqdim-da, hamma firmasi bor deganga qimmatroq mashina haydaydimi debman, kõrinishidan unaqaga õxshamaydi dedi.
Sakiyna:
—Õĝillari qori bõlsa ,õzini katta kõrsatkisi kelmas. Mashinasi menga yoqdi , ba'zilarnikiga õxshab katta besunaqay mashina emas ekan dedi.
Onasi:
—Ha shunisi ham yaxshi odam kamtar bõlgani ma'qul, õĝli qanaqa ekan?! Masjidga kelgan ayollar doim maqtashadi, õzi ham xulqi ham gõzal deb, nuqul sen tenggi qizlar kelib xiring-xiring qilib unga qarab pichirlashadi. Lekin men hecham yaqindan kõrmaganman , sen kõrmaganmisan deb Sakiynaga qaradi.
Sakiyna joynamozning chetini õynab õtirib:
— Uncha e'tibor berolmadim, keldi-yu shu zahoti mashinaga õtirdik ketdik dedi onasiga.
Onasi:
—Ota-onasi chiroyli insonlar bõlgandan keyin u ham gõzal bõladi-da dedi.
Sakiyna ham:
—Tõĝri ayniqsa Xaliyma xolamda qandaydir kõpchilikda uchramaydigan gõzallik bor dedi.
Onasining kõzi soatga tushib, kõzi kosasidan chiqib ketgudek kattardi:
— Gap bilan bõlib dadangni narsalarini Biloldan berib yuborish esimdan chiqibdi-ku! deya bor ovozi bilan:
—Bilol, hey Bilol qayerdasan deya ichkariga kirib ketdi.
***
Usmon Anasning tõyidan oldin onasi bilan tortishib qolgandi.
Onasi:
—Õĝlim sen tengilarning hammasi shu yil uylanib ketdi. Sen bõlsa haligacha nimani kutayapsan tushunmadim. Keyingi yil deding, bu yil ham õtib ketyapti axir bolam
Usmon ikkilanib turib:
—Bilmadim oldindan bir narsa deyish mushkul, Alloh nasib qilgan kun keladi biroz kuting, inshaAlloh oz qoldi dedi onasiga.
Onasi:
—inshaAlloh, inshaAlloh deb Usmonning aytganlariga kõnib qoya qoldi. Sakiynani uyiga eltib qõyishganidan sõng, Xaliyma honim yõlda tõxtab, Usmonga suv olishni tayinladi. Usmon mashinasini tõxtatib dõkonga kirib ketdi. Dõkondan suv olib mashinasiga õtirdi. Suvni onasiga uzatdi. Usmon va onasi oralarida bir muddat sukkunat chõmdi. Usmon onasiga birozdan sõng:
—Tõy boshlaymizmi ona?! – deya kuldi. Onasi hayratda qoldi. Ikki soat oldin bu haqda tayinli gapirishni xohlamagan õĝlidan bunday xushxabarni eshitishni kutmagan edi-da!
Onasi :
— Sakiynagami ?!deb sõradi Usmondan.
Usmon kulib «ha» deb javob berdi.
Onasi ham õzida yõq xursandligidan õziga siĝmasdi:
— Sovchilikka qachon boray dedi Usmonning kulgi yoĝilgan yuziga qarab.
Usmon:
— Ertagayoq borsangiz, yaxshi bõlardi deb javob berdi.
Ona rejasi ish bergandan mamnun bõlgandi. Sakiynani ilk bor kõrgandayoq yoqtirib qolgan, bir amallab õĝlini kõndirmoqchi edi.
Tõyda ham Sakiynani ushlab turishga harakat qilgandi.

***
Allohning õzi bu ishlarni osongina hal qilib qõygan, ikki qalb esa Qur'onga bõlgan büyük muhabbati tufayli bir-birlari bilan mukofotlangan edi.

Davomi bor🤗


©Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#35_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Ertasi kuni asrdan oldin Usmonning onasi Sakiynaning uyiga sovchilikka bordi, eshikni onasi ochib, ochiq Xaliyma honimni chehra bilan kutib oldi. Mehmonxonaga taklif qilar ekan nima maqsadda kelganini anglay olmadi Sakiynaning onasi.
Duo qilib bõlishgandan sõng Xaliyma:
—Qizingizning ilk marta kõrganimdayoq tarbiyali qiz ekanini bilgandim. Biz bilan kõp oilalar qarindosh bõlish taklifi bilan chiqar, õĝlim har safar rad qilardi. Qizingizni kõrsatashim bilan chehrasi ochildi. Õĝlimning chehrasini kõrib, bizdan boshqaga berib yubormasin deb sovchilikka keldim. Ertagayoq boring deganiga oyoĝimni qõlimga olib kelyapman dedi kulib.
Sakiynaning onasi ham kõzlarida yosh bilan:
—Shuncha yil qiz õstirib, qanday joyga tusharkan deb õylarkansiz odam. Qizimga ham ancha joylardan namzodlar chiqdi. Dadasi ikkimizning kõnglimiz hech biriga tortmadi. Shu qizimni kelin emas, qiz deb qabul qiladigan xonadonga turmushga bersam, baxtini kõrib kõzim quvnasa derdim. Dedi kõzlarini ishqalab.
Xaliyma honim:
— Men ham doim shunday deyman. Kelin olsam, kelin emas qizimdek kõray deyman. InshaAlloh taqdir bõlsa qizingizni qizimdek kõraman,istixora qilib kõringlar dedi yiĝi aralash kulgu bilan.
Suhbatlari tugab , olib kelgan sovĝalar va shirinliklarni Bilolga berdi.
Sakiyna õqishdan uyiga qaytgan uyda hech kimning tovushi eshitilmasdi. Mehmonxona tomon yõnaldi. Mehmonxona qoronĝu bõlgani uchun chiroĝni yoqdi. Kõzlari turli-tuman sovĝalar va shirinliklar bilan birga mehmonxonaning tõrida õylanib õtirgan onasiga tushdi. Onasining yoniga õtirib:
—Tinchlikmi onajon sizga nima bõldi dedi xavotir olib. Onasi unga Usmondan sovchi kelganini aytdi. Sakiyna barmoqlari bilan sekin yuzini chimchiladi. Tush kõryapman deb õylardi õzini. Hamma shod-hurram edi. Bu taklif oila a'zolarining barchasiga birdek ma'qul kelgan, hammalari istihora namozini õqir bir-biridan xayrli tushlar kõrishardi. Ularning orasida Bilol juda xursand bõlar, opasining oldida aylanib:
—Men sizga nima degandim. Kõrdingizmi Alloh mening duolarimni ijobat qilibdi der edi. Sakiyina ham osmonlarda uchardi. Har gal istihora namozini õqib bõlgandan keyin, tushida Usmonni daxanigacha suv bilan kõmilgan dengizda kõrar, tushining ta'biri juda xayrli ekaniga ishonardi.
—Dengiz bu -ilmdan darakdir. Ular men kutganimdan ham kõra ilmliroq bõlsalar kerak deb õylab quvonib ketar,Allohga hamdlar aytardi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#36_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Sakiynaning oilasidan rozilik javobi berulguncha Usmon kutishdan õla yozgandi. Asosiy vaqtini namoz,Qur'on bilan õtkazar, xayrlisi juft uchun duolar qilardi. Bir kuni onasi telefonda uning oilasi bilan gaplashar, Usmon javobni eshitmaguncha onasining yonidan qimirlamasdi. Onasi nihoyat kutilgan javobni aytgach, vaqtni chõzmasdan Usmon tayyorgarlikni boshlab yubordi.Dastlab ĝusl qilib, egniga gõzal kiyimlarini kiydi, eng xushbõy atirini sepgach, saqolini tarab eng yaxshi kõradigan dõppisini kiydi. Kelin uchun bir talay sovĝa salom va vakil sifatida singlisini olib Sakiynaning uyiga yõl oldi. Yõlda gul dõkoni yonida tõxtab, icharidan tõqson tõqqiz sal kam yuzta qip-qizul atirgullar olib chiqqach yuragi tezroq halolining yoniga chorlab shoshardi. Sakiynaning uyiga kelishgach, mehmonxonada Sakiynaning kelishini kutib õtirardi. Yarim soatdan sal õtib yuzi nurga tõlib bir qiz sekin mehmonxonaga kirib keldi. Usmon tortinib õtirmay:
— Buncha qolib ketdingiz dedi uning yuziga kulib qarab. Sakiyna dovdirab qolgan, umrida birinchi bor uchrashuvga chiqqan edi-da. Uyalib:
—A... Ha darslar chõzilib ketdi shunga deya oldi xolos. Keyin:
— Voy aytgancha assalomu aleykum deb salom berdi yanoqlari lovullab.
Usmon:
— Istihora qildingizmi deb sõradi.
Sakiyna hayajonlanib rõmolining chetini ushlagancha:
—Ha dedi.
Usmon:
— Nima bõldi dedi.
Sakiyna :
— Xayrlisi shekilli shu yerda õtiribmiz dedi tabassum qilib, keyin Usmondan:
—Sizchi?! deb sõradi.
Usmon ham tabassum bilan:
—Xayrlisi shekilli yoningizda õtiribman dedi. Sakiyna kulib qõydi va sekin boshini kõtardi-yu, Usmonning unga termulib turgan nigohlari bilan qarshilandi. Kõzini Usmondan olib qochib yana yerga qaragancha:
—Sizdan bir narsa sõrasam maylimi?! dedi. Usmon xursand ohangda:
—Sõrang dedi. Sakiyna chuqur nafas olib:
— Men Qur'onni tõliq xifz qilmaganman. Yarmini yodlay oldim, siz bõlsa hofizi Qur'onsiz ayolingiz bõlishga munosib emasman deb qõrqaman dedi.
Usmon:
— Kimga kim munosibligini Alloh biladi. Tõydan keyin qolganini men bilan yodlaysiz,õzim ustozlik qilaman dedi Sakiynadan kõzini uzmay.
Usmon yana:
—Nafaqat Qur'on balki xadis, fiqh, aqoid, nahvdan ham ustozlik qilsam nima deysiz dedi. Sakiyna quvonib ketib:
— Nahv va aqoid keyin arab tili grammatikasini ham õrgating dedi barmoqlari bilan sanab. Usmon Sakiynaga qarab kulib yubordi va:
— InshaAlloh õrgataman dedi. Sakiyna yana yerga qarab oldi. Usmon uning nur taratgan yuziga tikildi va:
— Men ham sizga bir narsani aytsam bõladimi dedi.
Sakiyna:
—Ayting dedi.
Usmon:
—Sizni yaxshi kõraman dedi. Sakiyna bu sõzlarni eshitib yiĝlab yuboray dedi. Usmon Sakiynaga atirgullarni berib:
—Sizni taqdirimga yozgan Allohga hamdlar bõlsin dedi. Va mehmonxonadan chiqib Sakiynaning onasiga:
—Endi biz tura qolaylik deb singlisi bilan uydan ketishdi. Onasi ularni kuzatgach, qizi õtirgan mehnonxonaga kirdi. Sakiyna gullarni quchgan holda yiĝlab õtirardi, onasiga bõlib õtgan suhbatni gapirib berarkan:
—Allohim men munosib bõlmagan ne'matlar bilan siylab meni uyaltirdi deb xursandligidan olamlarga siĝmas, Usmon ham uning naqadar hayoli ekanidan quvonar Allohga hamdlar aytardi. Ikki oshiq tõy kunini intiqlik bilan kutar edilar.

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#37_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Tõy kuni ham keldi. Erta tong subhdan quyosh gõzal kõtarilgan, Sakiyna joynamozi ustida tasbeh aytib õtirardi. Ota-onasining uyidan ketishini õylab, kõzlariga yosh olar, ular yonida turgan bõlishsa ham ketmay turib gõyo ulardan yiroqlashgandek yiĝlab yuborar edi. Axir qaysi qiz ota uyidan õzga xonadonga ketayotganidan quvonsin. Otasining yonida õtirar, otasi unga chiroyli nasihatlar qilar va:
—Sen ham katta qiz bõlib qolibsan, sezmapman-a deb qõyardi. Sakiyna avvaliga kulib, keyin yiĝlab yuborardi. Tõy uchun uylarini bezatishgan shom namozidan sõng tõy boshlanardi. Mehmonlar kelib qutlashar, «bu kuyov sizlarning oilangizga berilgan inoyat» deyishardi. Sakiyna õz xonasida dugonalari bilan kiyinib yasanar, tõyiga taraddud kõrardi. Shom namozi ham kirgan, uylari tõy tashvishlarining shirin ĝala-ĝavuri bilan tõlgandi, mehmonlar, qarindoshlar, kelinning dugonalari tõyxonaga ketishga shoshilardi. Kuyov tarafdan kelinni olib ketgani bir qancha ayollar kelishgan, va Sakiyna oppoq libosda yana ham gõzallashib ketgan, yuziga ham õta nafis pardoz qildirgan, kõrgan odam unga qarab tõyolmasdi. Ota qizini kõrib kõzlariga quvonch yoshi quyila boshladi. Bir ota uchun qizini gõzal tarbiyalab, vaqti kelganda egasiga topshirish qanday ajoyib tuyĝu. Qiz ham otasini yuzini yerga qaratmay itoatda bõlib, sabr va shukr qilganligi uchun nafaqat õzi balki otasi ham mukofotlangan edi. Ota va qizning xayrlashuv lahzalari kõngillarni tuyĝulantirib yuborgan edi. Otasi Sakiynaning yuzini ochib peshonasidan õpib, qõlini duoga ochib , qiziga oq fotiha berdi:« Alloh õzingga hamdu sanolar bõlsin, Rasululloh s.a.v.ga salovat-u durudlar bõlsin, Allohim shu ikki yoshning nikohini xayru barakaga tõldirgin. Hazrati Muhammad va Hazrati Xadiyja onamizning nikonlaridek mustahkam qilgin. Õz rizoligingga musharrafu- muyassar qilgin. Keyingi yili shu uylarni bolalar tovushi bilan tõldirgin, Amiyn. Hamma bu duolarga «amiyn» deya qõshildilar. Kelinni olib ketisharkan ortilaridan Bilol opasini tõxtatib mahkam quchoqlab yiĝlab yubordi. Sakiynaning qora kõzlaridan marjon yoshlar oqar Bilolni mahkam quchoqlab xayrlashdi. Bu tõy Usmon va Sakiyna uchun sabr bilan kutilgan bayram, Usmonga oshiq bõlgan qizlar uchun motam marosimi bõlgan edi.
***
Tõy õtgandan sõng ilk kechalarida bir-birlari bilan suhbatlashar, sahobiylarning hayotlari haqida soatlab gaplashardilar. Usmon Sakiynaga Mus'ab ibn Umayr, Ubay ibni Ka'b va Abdulloh ibn Mas'udning hayot yõllarini sõzlar, Qur'on ahli Allohga eng mahbub ahl ekanini aytar, Sakiyna butun vujudi bilan tinglar edi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#38_qism
(✍ Fahriya_Yaqub)
Sakiyna va Usmon baxtli hayot kechirardilar. Sakiyna yangi oilasi bilan tez chiqishib ketgan, oiladagi hamma uni hurmat qilardi. U eri va qaynonasining kõnglini olar, ikkisini ham birdek rozi qilishga harakat qilardi. Õz vazifalarinini chin kõngildan ado etar, xush muomilali va ochiq chehrasi bilan kõngillarni fath etgandi. Ota uyiga ham faqat xush kayfiyatda borib, yangi oila a'zolarinini maqtar, Qur'oniy muhitdagi xonadonda yashayotganidan mamnunligini aytib, uydagilarini ham xursand qilardi. Sakiynaning ota-onasi ham qizlarining baxtidan kõzlari quvonchga tõlardi. Sakiyna va Usmon har kuni kechqurun Qur'ondan dars tayyorlashar, Usmon Sakiynaga Qur'onning tafsirini tushuntirar, arab maqollari va matnlarini tarjima qilishni õrgatar edi. Hadisdan imom Buxoriy va Muslimning sahih hadislarini õrgatar, unga qõshilib qaytadan yod olar edi. Sakiyna tobora gõzallashib borayotgandek tuyular edi Usmonga. Yuzidan yanada yoruĝ nur taralar, Usmonning yonida Qur'on õqib õtirganda õsha nur yanada kõzni qamashtirardi. Usmon Sakiynaga termulib kõzlari bu nurdan aslo uzilgisi kelmasdi. Bir kuni kechqurun har doimgidek dars tayyorlab õtirishgan paytda Usmon Sakiynaga:
— Sen ham sezyapsanmi?! dedi.
—Nimani?! deb tabassum qildi Sakiyna.
Usmon:
—Senga qaraganim sari gõzallashib borayotganingni dedi.
Sakiyna kulib yuzlari qizarib ketdi.
***
Usmon kun oylar sanab intizorlik bilan bir xabarni eshitishni kutardi. Ayolining «siz ota bõlasiz» degan sõzlarni aytishini xayol qilar, õzini u holatda qanday tutishini bilmasdi. Sakiyna payshanba kuni Qur'onni tõliq xifz qilib bõlgan, Usmonning ishdan kelishi bilan xushxabarlarini aytmoqchi edi. Usmonni kutib, Qur'on tilovat qilib õtirardi. Usmonning mashinasi hovliga kirib kelar, Sakiyna Qur'onni yopib, õziga qaragach, chuqur nafas oldi. Usmon onasi bilan salomlashib, yuqori qavatga Sakiynaning yoniga chiqdi. Uni kõrib dili yashnab ketgan, har safar erini shunday xursand qilar, ĝam-qayĝularini aritardi. Sakiyna Qur'onni tõliq xifz qilganin aytgach, undanda baxtiyor bõlgan, õzi imtihon qildi. Imtihondan a'lo õtgan, Usmon uning peshonasidan õpib boshiga toj kiydirdi va:
—Qoriyam mening, gullar ichida eng gõzal gulim deb yuzlarini siladi.
Sakiyna:
— Ustozim zõr-da axir deb kulib qõydi. Va yana:
—Sizga bir narsa aytaman faqat ..
gapi tugamay Usmon:
—Aytaver gulim, quloĝim senda dedi. Sakiyna tabassum bilan:
—Siz yaqinda ota bõlasiz dedi. Eshitdi-yu Usmon yiĝlamsirab, quvonchdan esankiradi :
—Rostanmi?! dedi . Sakiyna «ha» deb kulib yubordi. Usmon bu mujdali xabardan sal qolsa baqirib yuborardi.
Usmon:
—Alhamdulillah, Allohu Akbar deb takrorlardi. Ikkisi ham ota-ona bõlishlaridan baĝoyat mamnun edilar. Usmon uning qõllaridan tutib:
—Onamlarga aytdingmi?! deb sõradi. Sakiyna uyalib:
—Õzim ham yaqinda bildim dedi. Usmon Sakiyna bilan onasining yoniga tushib:
— Ona sizga bir sovĝamiz bor dedi.
Xaliyma honim ularning chehralaridagi bu quvonchdan nima demoqchi ekanlarini tushunmadi. Usmonga qarab «aytaveringlar» degandek kuldi. Va ikkisi ham barobariga:
—Siz yaqinda nabirali bõlasiz dedilar. Xaliyma honim bu xabarni eshtishi bilan kõziga yosh olib:
—Allohga shukur, anchadan beri kutyotgan edim bu xabarni. Umri bilan rizqi bilan bersin Allohim deb Sakiynani quchoqlab, qõlidagi tilla uzukni uning barmoqlariga taqib qõydi. Shu kundan e'tiboran oiladagilar jajji mehmon uchun kiyimlar, õyinchoqlar olib kela boshlashdi. Bu kichkintoy hali dunyoga kelmasdan turib, qalblarga surur, hayotlariga ma'no olib kirgandi. Usmon ham ishdan vaqtliroq qaytar, Sakiyna va tuĝilajak farzandiga alohida vaqt ajratardi. Farzandining Qur'onga muhabbatli, hofizi Qur'on bõlishi uchun Qur'on tilovat qilar, Sakiyna esa tilovatni tinglab orom olardi, Usmonning ayniqsa imom Hamza qiroatida õqishini tinglashni sevardi. Usmon ham kõp marta shu qiroatda ayoli va farzandi uchun qiroat qilib berardi. Sakiyna qayergadir toyinib ketsa yoki tasodifan yiqilib tushadigan bõlsa Usmonning joni qolmas, ahvoli yaxshiligini aytsa ham uy ishlarini qildirmas edi.
Shifokorga olib bormaguncha tinchimasdi.

#39_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Usmon va Sakiyna tuĝilajak farzandlariga qanday ism qõyish haqida bahslashardilar. Usmon :
—Õĝil bõlsa Muhammad Umar, qiz bõlsa Zaynab qõyamiz degan taklifda tõxtadi. Sakiyna ham bu tõxtamni ma'qul kõrdi. Sakiyna avvalambor Xaliyma honimdan ism qõyishini sõragan, Xaliyma honim esa:
—Bilmadim, bu borada Usmon nima desa shu men aralashmayman deb javob berdi. Sakiyna Usmonning gõzal islomiy ism tanlashini bilgan edi. Sakiyna uy ishlaridan bõshab uylaridagi kutubxonadan kitoblar olib õqirdi. Islom ummatiga ulkan xizmat kõrsatgan sahobiy-sahobiyyalar, nubuvvat xonodonining ayollari haqida õqir, va farzandini ulardek baxtli toifadan bõlishini sõrab duolar qilardi. Kõp Qur'on tilovat qilar, oyatlarning maĝzini chaqardi. Sakiyna har doim Qur'onni xatm qilar, bitta xatmi tugamagunicha Usmon uni õrnidan turgizmasdi. Usmon :
—Farzandimiz Qur'onni tez fursatda yod olishi uchun har kuni Qur'on tilovati bilan mashĝul bõlishimiz kerak der edi. Usmon va Sakiyna farzadlarini tasavvur qilishardi. Usmon:
— Birinchi farzandim qiz bõlishini xohlayman deb qoldi bir kun.
Sakiyna:
—Nega aynan qiz deb yuzlandi eriga.
Usmon:
—Ahmad ibn Xanbal r.a. qiz kõrgan tanishlariga« Unga yetkazinglar Payĝambarlar qizlarning otalari bõladi» derdilar. Avvalo Alloh bizga nima bersa shukr qilamiz. Qiz bola barbir shirin deb õylayman. Fotima onamiz r.a. Rasululloh s.a.v. ning ustilariga mushriklar tuyaning sassiq ichak-chovoĝini tashlashganida qõrqmay borib uni olib tashlaganlar. Yana mushriklarni qarĝab ham berganlar. Õsha paytlarda onamiz kichkina qizaloq edilar. Mening ham shunday qizim bõlsa yomonmi dedi Sakiynaga kulib. Sakiyna ham:
— Tõĝri aytasiz ummatga nusrat keltiradigan qizimiz bõlsa yomonmi deb tabassum qildi. Sakiyna bolasini dunyoga keltirib vafot etgan onalar «shahidlik» maqomiga erishishini kõp bor takidlar:
—Alloh menga ham shunday maqom bersin deb Usmonga hazil qilardi . Bu sõzlar Usmonning kapalagini uchurib yuborar, Sakiynadan ayrilishni hatto tasavvur ham qilolmas edi.

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#40_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Usmon bilan Sakiyna kutgan kunlar yaqinlashib kelayotgan, ular kichkina mehmonlarining kelishiga tayyorgarlik kõrayotgan edilar. Usmon va onasi Sakiynani tuĝruqxonaga olib kelishgan, javobni kutib õtirishardi. Ikki soatdan beri Usmon Sakiynadan biror xabar yõqligidan ich -etini yerdi, u yoqdan bu yoqqa yurar, tiliga kelgan duoni qaytarar edi. Xayolidan Sakiynaning shahidlik haqidagi sõzlari ketmasdi.
—Shahid bõlgan bõlsa-chi?! Yõq meni tashlab ketolmaydi. Ya Alloh uni panohingda asra, menga nima bõlsa bõlsin unga hech narsa qilmasin deb duolar qilardi. Ichkaridan shifokor ayol yuzida tabassum bilan chiqib kelar, Usmonning yuragi tez ura boshladi.
Shifokor:
— Tabriklayman, soĝlom qizaloq dunyoga keldi dedi Usmon va onasiga. Xaliyma honim qõllarini duoga ochib Allohga hamdlar aytardi. Usmon -chi?! Õzi intiqib kutgan farzandining dunyoga kelganini tushunarmidi?! U bu tuyĝuni tushunmasdi. Uning xayoli Sakiynada edi. Zõrĝa:
—Ayolim yaxshimi?!deya oldi. Shifokorning javobini kutar, miyyasi tõxtab qolgandi.
Shifokor:
—Ona ham bola ham yaxshi degan sõzni eshitgandan sõng gumonlari tarqadi. Alloh duolarini qabul etganidan xursand edi. Ayoli va qizining yoniga kirishga zõrĝa ruxsat oldi. Ayolining nur taratgan yuzi ona bõlganidan sõng, yanada chiroy ochgan edi.
Qizini Usmonning qõliga tutqazar ekan, Usmonning qalbida ajib bir his bor edi:
—Bu mening avlodim. Bu mening bir bõlagim deya uni õpib hidladi. Va quloĝiga azon-iqomat aytib :
—Sen Zaynabsan, mening Zaynabim dedi. Sakiyna quvonch yoshlarini tõxtatishga hokim bõla olmadi. Qizining peshonasini silab:
—Bizning Zaynabimiz deya tabassum qildi Usmonga. Xush kelibsan ey Zaynab, xush kelibsan!!!

Davomi bor 🤗

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#41_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Usmon va Sakiyna jajji Zaynabni yer-u kõkka ishonmasdilar. Zaynab tunlari uyĝonib yiĝlar, Usmon Sakiynani dam olishi uchun Zaynabga qarar, Qur'on õqib berardi. Zaynabning toza fitratiga Qur'on shunday joylashardi. Injiqlanib yiĝlayotgan Zaynab otasining qiroatini eshtishi bilan kõnar tõxtab qolsa yana yiĝlardi. Kichik Zaynab ayniqsa «Yusuf» surasini yaxshi kõrar, Usmon «Yusuf»surasini qizi uchun yanada gõzal tilovat qilardi. Zaynab ham otasidan ham onasidan gõzallik olgan edi. Qosh-kõzi Usmonikiga juda õxshar, tim-qora,yuzlari tiniq oppaq uni kõrishga kelgan odamlar, hali bir parcha gõsht bõlgan bu qizni kõrib:
—Qoshlarini qalam bilan bõyadingizmi deb suyushardi. Bola bu maqtovlardan keyin injiqlanib qolar, ota-onasi uni hammadan qizĝonishar edi. Chaqoloqni odamlarga kõrsatishdan oldin maxsus duolar õqirdilar. Zaynabning dunyoga kelganiga bir hafta bõldi. Buvisi uni juda sevar, Sakiynaga ham:
—Bu bola endi meniki, õzingizga boshqa bolalaringiz bõlaveradi deb õpib tõymasdi. Juma kuni Usmon Zaynab uchun aqiyqa qilib qõy sõydi. Yaqin dõstlari Anas va Aliy ularning ayollari Xosiyat va Sumayya ham kelishgan Zaynabni yaxshi kõrib qõllaridan tushurmasdilar.
Xosiyat:
— Zaynabni õzim kelin qilaman, mening Hasanimga juda mos deb õĝlini kõtsatib kuldi. Yosh bola hech narsani tushunmay onasini Zaynabdan qizĝonib yiĝlay boshladi. Sumayya Xosiyatga õĝlini berib qõlidan Zaynabni oldi va:
— Seni õĝlingdan kõra kõproq mening Abdullohimga mos-a, nima deysiz Sakiyna quda bõlamiz-mi?! deb u ham kuldi.
Sakiyna:
—Hali ulĝaymay turib xaridoring kõp bõldi-ya qizim deb Zaynabni yuzlaridan õpdi va:
—Dadasi «Zaynabni olima qilamiz, uch yoshida Qur'onni yodlataman, besh yoshida Muslim va Buxoriyni yodlab bõladi» deydilar , xayolini hozirdan chalĝitmanglar, dedi dugonalariga kulib. Hamma baxtiyor edi, Ilyos ham Usmonni tabriklab, xizmat qilib yurardi.
***
Chamasi soat ertalabki õn-õn yarimlar atrofida, hamma bir biri bilan ovora, ayollar bolalarni endi uxlatib, gaplashib õtirardilar. Birdan eshik qattiq taqqiladi.
Ilyos:
—Õzim ochaman deb Usmonni õrnidan turĝizmadi. Eshikning yoniga borib:
— Kim deb sõradi.
—Soliqdan keldik degan javob bõldi.
Usmon hayron bõldi, soliqlarning hammasini õtgan oyda õzi tõlab kelgandi.
Usmon:
—Nega kelishdi ekan, mayli och eshikni deb ruxsat berdi. Ilyos eshikni ochishi bilan ichkariga õn-õn besh kishi otilib kirib, hamma joyni õrab olishdi. Bechora eshik ochgan Ilyosni turtib yerga yiqitishdi. Bu ham yetmagandek tintuvga ruxsatnomalari borligini kõrsatishdi. Ular Usmonni õrab olishgan, uning uyini tintuv qilishardi. Usmon dovdirab qolgan xuddi tush kõrayotgandek edi. Yana uchta erkak va ikki ayol uyning ichkarisiga kirmoqchi bõldilar. Usmon hech qanday qarshilik kõrsatolmadi. Ular uyning ,har chetini, yotoqxonalarni titib, ayollar õtirgan xonaga tõppa-tõĝri bostirib kirib kelishdi. Sakiyna ustiga beshta begona erkak bostirib kelganidan qõrqib ketdi:
—Senlarga nima bor, yõqollaring ifloslar !!!deb baqirdi. Bu ovozni eshitgan Usmon qanday yuqoriga chiqib qolganini bilmas, tizzalari qaltirardi. Bolalar ham uyĝonib yiĝlab yuborishgan edi. Ikki ayol kelib:
—Singlim õzingizni bosing deb uni tinchlantirmoqchi bõldilar. Ular:
—Eringiz terroristik guruhlarga yordam berganlikda gumon qilinmoqda , shuning uchun tintuv qilyapmiz deyishdi. Ulardan bittasi:
—Bu yoqqa kelinglar topdik deb qolganlarini kutubxonaga chaqirdi va qõlidagi kitobni Usmonga kõrsatib:
—Bu nima?!deb õqtaldi. Usmon bu kitobni ilgari kõrmagan edi:
—Bilmayman deb javob berdi. Haligi odamlar:
—Biz bilan borishingizga tõĝri keladi,deb chõntagidan kishanni chiqarib, Usmonning qõllariga taqdi. Usmon Zaynabni kõtarib, yiĝlab turgan Sakiynaning peshonasidan õpib, Zaynabni hidladi va:
—Kuchli bõl, gulim kuchli bõl biz uchun deb vidolashdi. Sakiyna qõlidagi Zaynabni Xaliymaga berib, õzi hovli tomon yugurib ketdi. Sakiynani zõrĝa tõxtatib qolishdi.
Oh gulim...oh

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#42_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Usmon ularning mashinasiga õtirib uyidan uzoqlashar ekan, õylardi. Yonidagi ikki kishining sovuq basharasi bir- biriga qarab tirjayishi, sõzlashishi uning kõz õngida ovozsiz harakatlanayotgandek edi. Qõlidagi kishan...
Xuddi yana uyquda tushida kõrayotgandek. Xayolida esa Sakiynaning õsha mahzun chehrasi. Zaynabning qõnĝiroqdek jaranglagan yiĝisi. Endi ularni yana qayta kõra olarmikin. Bularni õylar ekan, bir yil oldin ustozining unga aytgan nasihati miyyasiga chaqmoqdek urildi: «Sen Qur'on va sunnat yõlida ekansan, bilginki yõling ravon bõlmaydi, har qadamingda tõsiqlar, sinovlar, imtihonlarga duch kelasan. Xohla bilganingni õrgatmay omonlikda yasha, xohla oxiratgacha bu yõlda sinalishga tayyor tur!.»
Demak, Usmonning imtihoni shu edi. Usmon bir kun sinalishini bilardi. U kun albatta kelishini sezgandi. Ammo qay shaklda kelishini bilmasdi. Usmon uchun bu tahlikali holat qõrqinchili emasdi, biroq onasi, Sakiyna azoblanishini õylab siqildi. Bu õy-xayollar bilan yetib kelganini ham bilmadi. Usmonni jinoyatchi kabi ikki qõlidan ushlab olib kirib ketishgan, Usmonni qoronĝu faqatgina bitta lampochkasi yonib, uyoqdan buyoqqa tebranayotgan xonaga tergov uchun olib kirishdi. Tergovchilarning savollarini anglamas, tebranayotgan lampochkaning goh qoronĝu, goh yoruĝ kõrinayotgan odamlarning yuzlari bir ĝoyib bõlar, bir yana kõzga tashlanardi. Oradan õttiz daqiqa vaqt õtgan, Usmon endi u tush kõrmayotganiga amin edi. Va õziga kelib:
— Alloh menga shunday imtihon beribdi deb pichirladi. «Hasbunallohu va ni'mal vakiyl»dedi.
—Allohim õzing madad ber deya Allohdan sõrardi.
Õziga berilgan savollarga javob qaytarmas, bir nuqtaga tikilib õtirardi. Tergovchilardan biri:
—Nega indamaysan deb yuziga musht tushirdi. Usmonning labi qonar, tergovchining sherigi esa uni tinchlantirardi:
—Sudgacha unga tegishga haqqimiz yõq , õzingni bos deya uni chiqarib yubordi.
Tergovchi Usmonga qarab:
—Hozir senga beradigan savollarimni diqqat bilan tingla va javob ber dedi. Usmon kulib, beraver qanaqa savoling bor degandek qaradi.
Tergovchi:
—Mana bu kitobni tanimadingmi ?! deb boyagi kitobni kõrsatdi.
Usmon:
—Necha marta aytishim mumkin bilmayman deb dedi.
Tergovchi ortiqcha savol bermay, uni vaqtinchalik turmaga joylashtirishlarini buyurdi.
***
Bosqindan sõng, Usmonni olib ketgan mashina ortidan Anas bilan Aliy ham kuzatib bordilar. Nima uchun olib ketishganini sõradilar. Sudgacha ushlab turishga asoslari borligini aytib, Usmonni kõrsatishmadi. Anas va Aliy umidsiz ahvolda qaytdilar. Mashinani Anas boshqarib ketayotgandi, rolga urib asabiylashardi:
—Nimaga shunday yaxshi yigitni terrorist deb ayblashadi tuhmatga qara Aliy, terroristmish. Umrida birovga ziyoni tegmagan, qilsa faqat yaxshilik qiladigan odamni shartta borib qamarmish. Kõchadagi qimorbozlar, aroqxorlar erkin yursa bõlarkanda, Usmonga õxshaganlar panjara ortida qolarkanmi?!. Aslo u ifloslarga berib qõymayman Usmonni dedi kõzidan otash yonib. Aliy ham:
— Men ham hayronman, ortiqcha gap-sõzi bõlmasa, na siyosatga, na davlatga aralashmasa, ulashgani faqat ilm bõlsa, qanaqasiga terrorist bõlsin. Ashyovi dalillari ham bitta kichkina kitob bõlsa, tavba! Allohdan qõrqmaydi-da bu tuhmatchilar dedi. Anasning boshi birdaniga ishlab ketdi:
—Tuhmatchilar ?!. Menimcha bu ishlarning orqasida kimlar turganini bilgandekman dedi õzini bosib.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#43_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Sakiynaning qõl-oyoqlari õziga boysunmasdi. Bugun kõrganlari tush deb õyladi. Õylab õtirar ekan, Zaynabni ushlab yiĝlab õtirgan Xaliyma honimning unga qarab nimalardir deb Zaynabni tutgazishidan õziga keldi.
Xaliyma honim:
—Zaynab ochiqqanga õxshaydi, borib ovqatlantiring dedi. Sakiyna qõliga Zaynabni olarkan unga qõshilib õzi ham yiĝlab yuboray dedi. Usmonning «kuchli bõl» degan gapini eslab, õzini bosdi. Xaliyma honimning ham yarasini yangilashni istamadi. Zaynabni olib yuqoriga chiqarkan, qaddini zõrĝa kõtarib borar, boshi holsizlikdan aylanar edi.
—Allohim menga biror nima bõlmasin, õzing asra, ishqilib Zaynabga hech narsa qilmasin deb duo qilardi. Xonalariga kirdi, hamma yoq ostun-ustun, kiyimlar kitoblar har yerda sochilib yotardi. Zaynabni asta belanchagiga yotqizib tebratdi. Zaynabning kõzlari uyquga ketdi. Sakiyna ohistalik bilan xonani yiĝishtira boshladi. Kõzi Usmonning qora kõylagiga tushdi. Uni olib hidladi, mushk ifori hali ketmagagan edi. Yuzlariga kõylakni mahkam quchoqlab sassiz yiĝlardi.
Õziga kelib kõz yoshlarini artdi:
—Allohga omonatsiz sevgilim, omonat dedi.
Usmon bilan soatlab har xil masalada suhbatlashardi-yu, hech qachon bu mavzuda sõzlashmagan edilar. Usmonni eslarkan baxtli kunlari suvdek tez oqib ketgandek gõyo, hali bir-birlariga tõymagan oshiqlarning boshiga kelgan bu sinov Alloh tomonidan berilgan, muhabbatlariga kelgan, sabrlarini sinovdan õtkazadigan bir sinov. Sakiynaning xayoliga Usmonning sõzlari keldi. «Yusuf alayhis-salamning hayotlariga havas qilaman, zindonda Allohga eng yaqin inson bõlganlar. Qur'ondagi eng gõzal qissa» deb takrorlayverardi.
Sakiyna:
—Yusufga havas qilib, Yusufdek zindonga otildingiz , mening Yusufim!!!. Yaqubdek kõyingizda bõzlab qoldim deb yiĝladi.


© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh

#43_qism
(✍Fahriya_Yaqub)
Sakiynaning yoniga Xosiyat kirdi. Uni bu ahvolda kõrib, õzi ham ezildi. Yoniga õtirib:
— Tinchlantiruvchi dori ichasanmi? dedi. Sakiyna rozi bõlgach, dorini ichdi. Xosiyat uning kõzlaridagi yoshlarini artib:
—Allohning sinovi ekan, siqilma hammasi yaxshi bõladi dedi.
—InshaAlloh dedi Sakiyna va:
—Ketganlardan xabar yõqmi?! dedi.
Xosiyat:
—Pastda Sumayya gaplashayapti, chiqsa sõraymiz dedi.
Sumayya Anas bilan telofonda gaplashayotgan edi:
—Hazrat, Usmon yaxshi ekanlarmi?! Kõrdingizmi õzi dedi.
Anas:
—Yõq kõrsatishmadi. Shu ishlarni hal qilib boramiz inshaAlloh. Uydagilarga yaxshiykan deb yubor, sudni aytib õtirma, borganda õzim aytaman dedi.
Sumayya:
— Hõp ,yaxshi yetib kelinglar deb gõshakni qõymoqchi edi, Anas:
— Masjid ham tintuv qilinishi mumkin, tayyor turishsin. Ortiqcha yoki notanish kitobmi , buyummi chiqsa darrov yoqib yuborishsin. Anvar amakini ogohlantirib qõyinglar dedi. Sumayya Xaliyma xolani tinchlantirib, Sakiynaning yoniga chiqdi.
Xosiyat:
—Gaplashdingmi?! dedi.
Sumayya:
—Ha gaplashdim, bir-ikkita ishni bitirib qaytisharkan dedi. Sakiyna
—Usmonchi ?!degandek Sumayyaga qaradi. Sumayya :
—Kõrsatishmapti dedi. Sakiyna zõrĝa kõz yoshlarini tiyib:
—Ilohim tez orada chiqsinlarda. Kõp yilga qamalmasinlar dedi.
Sumayya:
—Amiyn, baĝringizga soĝ-omon qaytsinlar. Aytgancha masjidni ham tintuv qilishlari mumkin ekan. Dadangizni ogohlantirib qõying. Notanish kitobmi buyummi chiqsa yoqib yuborsinlar ekan dedi. Sakiyna Sumayyadan telefonini berib turishini sõradi. Bosqindan sõng õzinikini topolmagandi. Telefondan dadasiga qonĝiroq qildi:
—Alo assalomu aleykum dada dedi yiĝlamsiragan ohangda.
Otaning ham kõngliga xavotir tushdi:
—Va aleykum qizim nima gap tinchlikmi?! dedi.
Sakiyna:
—Ha alhamdulillah. Dada uyimizni tintuv qilishdi, kuyovingizni olib ketishdi dedi.
Ota:
—Nega?! Qachon,õzing yaxshimisan, hech narsa qilmadimi?! Zaynab-chi dedi.
Sakiyna yutunib:
—Yõq hech narsa qilmadi. Zaynab ham yaxshi hozir uxlatdim. Dada masjidniyam yaxshilab tekshiring, kitoblarni ham. Notanish, shubhali narsami kitobmi bõlsa yoqib yuboringlar. Masjidni ham tintuv qilishi mumkin ekan dedi.
Ota:
—Tushundim qizim. Sen siqilma hõp, õzingga bolangga yaxshilab qara. Alloh xohlasa hammasi yaxshi bõladi, deb qiziga dalda berdi.
Sakiyna telefonni qõyib, tipirchilayotgan Zaynabni ovqatlantirdi. Anvarning mayus yuzini kõrgan ayoli :
—Tinchlikmi?! deb sõradi. Anvar unga hammasini aytib berdi. Ayoli ham mahzun bõlib:
—Kim tuhmat qilgan bõlsa ham Alloh jazosini bersin deb duo qildi.
Alloh zolimlarga kifoya qilsin. Bu dunyoda zolimlarning zulmi deb qancha Yusuflar zindonda qoldi.

© Hayot_vasfi
👉 https://t.me/+T-wiygxPKGc1OWRh