لحظه‌هایی که خودمون رو تو آهنگای تیلور گم کردیم🌟

تو تک تک لحظات تولدم خوشحال بودم؛ لحظه‌ای که لباسی که فاطی برام دوخته بودو پوشیدم، آرایش کردم، میز رو چیدم، شمع‌هارو روشن کردم، رقصیدم و بغل شدم، آرزو کردم و شمع‌ها رو فوت کردم.
و همه‌ی این‌ها به خاطر این بود که کنار انسان‌های موردعلاقم بودم :) 💓
پیداشون کنید بچه‌ها!
آدم‌هایی رو پیدا کنید که به خوشحالی شما اهمیت بدن، ساده و بدون تظاهر در کنارتون باشن؛ باور کنید بهترین حس دنیاست، براتون آرزوش میکنم.

«آگستوس، دوست داری بعضی از ترس‌هات رو با ما درمیون بذاری؟»

«ترس‌هام؟»

«بله»

بدون لحظه‌ای درنگ گفت: «فراموشی؛ مثل ضرب‌المثل مرد نابینایی که از تاریکی می‌ترسید، من هم از فراموش شدن میترسم :).»


خطای ستارگان بخت ما / جان گرین

خیلی از شب‌ها مثل گاس، از فراموش شدن میترسم.

لطفا یکی هر شب بیاد بهم بگه: زارا جون کلاژناتو بخور پول دادی بالاشون 😠

مخفیگاه*

دلم برای این ساید از دانشجو بودن تنگ میشه؛ اینکه میرفتم پشت دانشکده، خودمو میچسبوندم به پنجره‌ی کارگاه موسیقی، رقص باد و چمنارو نگاه میکردم و تو قلبم میدونستم آدمای موردعلاقم رو قراره هر روز ببینم؛ دلم تنگ میشه…

نور * برگشت به خونه

“باید آیا رفت؟ باید آیا ماند؟
بمان اگر توانی ماند،
برو اگر که باید رفت”