در صمیمیت سیال فضا، خش‌خشی می‌شنوی:
کودکی می‌بینی
رفته از کاج بلندی بالا، جوجه بردارد از لانه نور
و از او می‌پرسی
خانه دوست کجاست.

#سهراب_سپهری


💠 @hossein_jaan

کجاست جای رسیدن، و پهن کردن یک فرش و بی خیال نشستن ...

#سهراب_سپهری


💠 @hossein_jaan

زندگی، پنجره ای باز، به دنیای وجود
تا که این پنجره باز است، جهانی با ماست
آسمان، نور، خدا، عشق، سعادت با ماست
فرصت بازی این پنجره را دریابیم
در نبندیم به نور،
در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
پرده از ساحت دل برگیریم
رو به این پنجره، با شوق، سلامی بکنیم....

#سهراب_سپهری

💠 @hossein_jaan

روی علف‌ها چکیده‌ام؛
من شبنمِ خواب‌آلود یک ستاره‌ام
که روی علف‌های تاریک چکیده‌ام
جایم اینجا نبود
نجوای نمناکِ علف‌ها را می‌شنوم
جایم اینجا نبود.

#سهراب_سپهری
پ‌ن: قصه انسان...


💠 @hossein_jaan

همیشه فاصله ای هست....
دچار باید بود....

#سهراب_سپهری


💠 @hossein_jaan

گاه تنهایی، صورتش را به پس پنجره می‌چسبانید.
شوق می‌آمد، دست در گردن حس می‌انداخت.
فکر، بازی می‌کرد.

#سهراب_سپهری


💠 @hossein_jaan

وَ تنهایی من
شبیخون حجم تو را پیش‌بینی نمی‌کرد
و خاصیت عشق این است...

#سهراب_سپهری


💠 @hossein_jaan

هر کجا هستم، باشم
آسمان مال من است
پنجره، فکر، هوا، عشق، زمین مال من است
چه اهمیت دارد
گاه اگر می رویند
قارچهای غربت؟

#سهراب_سپهری


💠 @hossein_jaan

نرسیده به درخت،
کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است

#سهراب_سپهری


💠 @hossein_jaan

هر یک از ما آسمانی داشت
در هر انحنای فکر.

#سهراب_سپهری


💠 @hossein_jaan

زندگی درک همین اکنون است
زندگی شوق رسیدن به همان
فردایی است، که نخواهد آمد
تو نه در دیروزی، و نه در فردایی
ظرف امروز، پر از بودن توست

شاید این خنده که امروز، دریغش کردی
آخرین فرصت همراهی با، امید است...

#سهراب_سپهری

💠 @hossein_jaan