⭕️این صحبت‌ها و خطابش به نماینده کشور نروژ، من را یاد نامه دوست نروژی راوی کتاب «لهجه‌های غزه‌ای» انداخت:

«سیاستمداران ما کاری را که باید بکنند، انجام نمی‌دهند: دعوت به تحریم اسرائیل و اِعمال آن. چنین به نظر می‌رسد که همه ما در چنگ ایالات متحده‌ایم. ایالات متحده تضمین امنیتی ما در برابر روسیه است. به این ترتیب ما باید هرچه را آمریکا می‌خواهد بپذیریم و انجام دهیم. ای لعنت به او. حتی مادر گریزان از جنگ و دعوای من هم می‌گوید امیدوار است نتانیاهو برود به جهنم. وقتش رسیده از خودمان دفاع کنیم و نقش خودمان را در جلوگیری از کشتار دیوانه‌وار بی‌گناهان ایفا کنیم.»

⭕محمود درویش، شاعر فلسطینی می‌گوید:

◽مقاومت در برابر اشغال، تنها یک حق فلسطینی نیست، بلکه یک تکلیف است. «مقاومت» شکل‌های مختلفی دارد: یکی از آن‌ها پایداری و رد پیشنهادهای اسرائیلی است که می‌خواهد هویت فلسطینی را محو کند و دیگر اینکه به دنبال ابزاری برای مبارزه باشیم که به منافع اصلی ملی خدمت کند.

یکی زیر این پست در توییتر نوشته:
«اگر دزدی نکنی یهودی نیستی.»

دیگری نوشته:
«اگر من ندزدم دیگری این کار را خواهد کرد.»

چقدر این ادبیات که نه از سوی مسلمین و شیعیان و ایرانی‌ها گفته شده، برای ما آشناست. یاد آن‌هایی می‌افتیم که در دزدیدن و غارت اموال از هم پیشی گرفتند. در هتک حرم رسول خدا سبقت گرفتند و به پیکر زینت دوش نبی هم رحم نکردند. جان‌ها به فدای آن آقایی که انگشت و انگشتر و پیراهنش را بعد از قتلش بردند.

پ.ن: صهیونیست‌ها ساعت و انگشت یحیی سنوار را برده‌اند.

📷 حاوی تصویر دلخراش.

ترجمه کتاب یحیی سنوار توسط یک افغانستانی
در راستای ادای دین به مقاومت ترجمه کرده و در اختیار همه گذاشته
@rahomaah

برای آنکه نمی‌خواهد بشنود تلاش نکن.

جایی از این کتاب، نویسنده مصری، از زبان یکی از شخصیت‌های داستان می‌نویسد:
«دشمن از همه طرف اسلحه به دستش می‌رسد ولی ما باید پابرهنه راه برویم.»

حالا امروز نقل قولی از زبان یکی دیگر از شخصیت‌های داستانی درباره فلسطین از قلم یک نویسنده لبنانی، الیاس خوری، خواندم:

«آن‌ها [صهیونیست‌ها] از ابتدا ارتش بودند، ما مردم عادی بودیم. بیشتر از نصف رزمندگان ما از جنگیدن چیزی نمی‌دانستند.»

ذهن‌های استعمار شده

‏ما ذهنمان تبدیل به مستعمره غرب شده است.
این کتاب آخرین نامه‌های اعضای جنبش مقاومت آلمان در آستانه اعدام در زندان‌های نازی است که به تازگی منتشر شده است. عنوانش را ببینید، از چنین مرگی تعبیر به زندگی کرده است.

ولی حرف از مـقاومت در برابر فاشیسم قرن ۲۱ بزنی یا فلان فرد که جانش را در مسیر آزادی وطنش داده را ستایش کنی دماغشان را می‌گیرند و از کنارت رد می‌شوند.

‏ما طوری تبدیل به مستعمره غرب شده‌ایم که به کسی که عمرش را در مبارزه برای وطنش، آزادی آن و کوتاه کردن دست زورگو صرف کرده می‌گوییم، تروریست.

بله دوست عزیز!
ما فقط سکوت کرده‌ایم نه که حرف زدن بلد نباشیم!

به‌مناسبت اول آبان، روز بزرگداشت ابوالفضل بیهقی، بخشی از «ذکر بر دار کردن امیر حسنک وزیر» را با صدای استاد محمود دولت‌آبادی بشنویم:
@theapll

دنیا آدم را ذلیل می‌کند، چه داشته باشی‌اش چه نداشته باشی.

یک وقت‌هایی فکر می‌کنم اگر خیلی از ما در تاریخ و در زمانه امیرالمومنین زندگی می‌کردیم بابت رفتار مولا چقدر با ایشان بدرفتاری می‌کردیم و زبانم لال چه نسبت‌هایی به ایشان نسبت نمی‌دادیم!
نمونه‌اش را همین روزها در سیاست‌ورزی می‌بینیم و به اسم حمایت از اصول به همه برچسب می‌زنیم و...

رفتن مرد سوي دكّان چيزي جز عرض حاجت نيست، حق تعالی روزی دهد!

- فيه ما فيه
- آقای مولانا

احمد محمود در رمان مدار صفر درجه قصه سال‌های مبارزه و انقلاب را تعریف کرده است. سال‌هایی که هر گروه و فردی با توجه به دیدگاهش در مسیر پیروزی علیه ظلم حرکت می‌کرد.
این رمان که در فاصله سال‌های 50 تا 57 می‌گذرد روایتی است از عشق و دلداگی در سال‌های سخت انقلاب.
اتفاقات کتاب در شهر اهواز می‌افتد و شخصیت‌های بسیاری در آن حضور دارند که هرکدام نماینده یک تفکر و قشر از جامعه آن روزهای اهواز است.
احمد محمود در این رمان تصویر کامل و دقیقی از انسان در شهر را به خواننده خود نشان می‌دهد. این اثر از آثار مهم ادبیات داستانی ایران است که به موضوع انقلاب پرداخته است.

#رمان #ایرانی #انقلاب

https://youtu.be/UpyKXQ5XFHo?si=sIvXYYocpnpKhII_

امروز سالروز درگذشت احمد محمود است.

چندوقت یک بار نویسنده یا مترجم و یا حتی سبک خاصی رایج (تِرِند) می‌شود. حالا شما می‌خواهید کتاب بخوانید یا «ترند»ها رو؟

دقت کردید یک ماه تاریخ را اشتباه گرفتم.
درگذشت احمد محمود ۱۲ مهر است.
🤦🏻‍♂️😐🥸

امروز ۱۴ آبان سالروز تولد مرحوم استاد فریدون ناصری است.
او در زمان حیاتش مدتی رهبر ارکستر سمفونیک تهران بود.
قطعه گوش‌آشنای حماسه فلسطین ساخته اوست.

ترامپ!

درباره فلسطین کتاب پیشنهاد کنید. داستان و رمان باشه چه بهتر...

چرا این پیام را نوشتم؟
چون هرچه بیشتر می‌خوانم بیشتر به اینکه چیزی از این ماجرا نمی‌دانم پی می‌برم و حس می‌کنم داستان‌ها دست ما را می‌گیرند و به جایی می‌برند که شاید تاریخ و تحلیلی سیاسی و نظامی نبرند.
برای همین در عطشی فرو رفته‌ام که حس می‌کنم باید بیشتر بخوانم.