📝به ایران افتخار می‌کنم

🖌#حسام_آبنوس درباره کتاب «خاطرات ایران» نوشت:

🔹«همه‌چیز از یک سرماخوردگی شروع شد»؛ این آخرین جمله کتاب «خاطرات ایران» است. شاید اگر همان سرماخوردگی دوران کودکی ایرانی ترابی نبود ما امروز با کتابی به این اسم مواجه نبودیم.

🔹شیوا سجادی که در مقام خاطره‌نگار در این کتاب حضور دارد، روایتی منسجم و یک‌پارچه از روزهای زندگی ایران ترابی چه پیش و چه پس از انقلاب ارائه کرده است. از سختی خدمت به مردمان روستاهای دورافتاده تا سختی زندگی در شهری غریب همه از پس کلماتی که سجادی برای روایت ترابی به خدمت گرفته به خوبی مشهود است.

🔺متن کامل این نوشتار را در سایت مجله الکترونیک واو بخوانید.

حافظ نهادِ نیکِ تو کامت برآورد
جان‌ها فدایِ مردمِ نیکونهاد باد.

ــ حافظ.

هنر معبد نیست و نمی‌تواند باشد که بخواهیم بی‌کفایت‌ها، شیادان، فرصت‌طلبان و شهرت‌طلبان را از آن بیرون برانیم؛ هنر بیشتر مانند کمپ پناهندگانی است که اغلبشان سطل به دست صف می‌بندند برای آب.

هدفم از نوشتن زیبایی نبود، نجات بود.

ــ نیکوس کازانتزاکیس.

ما زیادی آگاهیم! / متن از آلن دوباتن.

به این تصویر نگاه کنید، قایق‌های دریانوردی، آن طرف‌تر از درختان نخل با سرعت از میان مدیترانه عبور می‌کنند در حالی که زنی چیت‌پوش روی کاناپه نشسته است. آیا نقاش فراموش کرده که بی‌عدالتی، فساد و جنگ جهان را فراگرفته است؟ ترس ما از این است که چنان در خوش‌گذرانی‌هایمان غرق شویم که بدی‌ها را فراموش کنیم و بنابراین به خودمان زحمتی ندهیم که برای رفع آن‌ها کاری کنیم. اما این‌ها معمولا نگرانی‌های بی‌جایی‌اند. نه اینکه بخواهیم دیدگاهی زیادی خوشبینانه و احساساتی داشته باشیم، اما واقعیت این است که بیشتر اوقات از غم و غصه زیادی در عذابیم. ما از مشکلات و بی‌عدالتی‌های جهان، زیادی آگاهیم. مشکل ما این است که در برابر این مصائب و رنج‌ها عاجزانه احساس حقارت و ضعف می‌کنیم و به این دلیل است که وقتی به درون خویش رجوع می‌کنیم، احساس ناامیدی و درهم شکستگی داریم.

«همه در پيشگاه خداوند حاضر آيند، آنگاه درماندگان به گردنكشان گويند ما #پيرو شما بوديم، آيا شما باز دارنده چيزى از عذاب الهى از ما هستيد؟»

ــ ابراهیم ـ 21 ـ ترجمه بهاءالدین خرمشاهی.

خدا گفت نترس!

از سحرگاه شنبه به این طرف نگرانم. لحظه به لحظه هم بر نگرانی‌ام اضافه می‌شود. از آینده ایران. از آینده این سرزمین و خون‌هایی که برای استقلال آن به زمین ریخته شده...
حرف زدن با افراد هم آرامم نمی‌کند. همه اسب خود را می‌تازند و به من به چشم یک برگ رای نگاه می‌کنند که باید به نفع کاندیدایشان در صندوق انداخته شود.
ولی من آرام نمی‌شوم.

امروز سراغ کلام خدا رفتم. گفتم با ذات او گفت‌وگو کنم تا جوابی بگیرم. باز کردم. این آیات (مربوط به مواجهه موسی با ساحران در مجلس فرعون) آمد:

فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِهِ خِيفَةً مُوسَى ﴿۶۷﴾
پس موسى در دل خود بيمى احساس كرد.

قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّكَ أَنْتَ الْأَعْلَى ﴿۶۸﴾
گفتيم مترس كه تو برترى‏...

وَأَلْقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا إِنَّمَا صَنَعُوا كَيْدُ سَاحِرٍ وَلَا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتَى ﴿۶۹﴾
و آنچه در دست دارى بينداز تا برساخته‏‌هايشان را ببلعد، كه آنچه برساخته‏‌اند، نيرنگ جادوگر است و جادوگر هر چه كند رستگار نمى‏‌شود.
[سوره طه ـ آیات 67 تا 69 ـ ترجمه بهاءالدین خرمشاهی.]

آرام شدم. نصرت الهی وعده شیرینی بود. ان‌شاالله این سرزمین و این مردم شیرینی نصرت الهی را بچشند.
ان‌شاالله هر که با این مردم نیرنگ‌بازی می‌کند رسوا شود و روی رستگاری را نبیند.

مرگ با دولول ساچمه‌زنی برای نویسنده گناهکار!

ارنست میلر همینگوی در چنین روزی (دوم ژوئیه) در سال ۱۹۶۱ با ضرب گلوله دست به خودکشی زد تا در 62 سالگی در حالی که از ضعف جسمانی و مشکلات روانی رنج می‌برده به زندگی پرفراز و فرود خود پایان دهد.

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://virgool.io/@hessamabnoos/%D9%85%D8%B1%DA%AF-%D8%A8%D8%A7-%D8%AF%D9%88%D9%84%D9%88%D9%84-%D8%B3%D8%A7%DA%86%D9%85%D9%87%D8%B2%D9%86%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%86%D8%AF%D9%87-%DA%AF%D9%86%D8%A7%D9%87%DA%A9%D8%A7%D8%B1-zkjbqk3jhc9l

آن‌ها که مدافع تحریم انتخابات‌اند، حامیان اصلی بازگشت به گذشته‌اند. آن هم گذشته‌ای خیلی دور...
چه خوشمان بیاید یا نه، صندوق ولو با حضور ضعیف‌ترین گزینه‌ها بهترین راه حل است.
نفس رای دادن، یعنی «به عقب برنمی‌گردیم»!

امشب که شب اول محرم باشد، مصادف شده با هجدهمین سالگرد درگذشت سید جواد ذاکر، مداح با اخلاص سیدالشهدا که بسیاری با صدای او که طنین اخلاص و محبتش به اباعبدالله‌الحسین (ع) بود، پای این پرچم نشستیم.
کاش اگر یاد و نامی هم از ما می‌ماند این شکلی بماند.

یادش کنیم...

صدای ظلم «همیشه» بلندتر از صدای مظلوم است!

به ریال در آوردن و به دلار خواندن!

کتابی که قیمت نسخه اصلی‌ آن ۷ دلار و ۴۹ سنت است و با دلار امروز می‌شود حدود ۴۳۳ هزار تومان، ترجمه‌اش در بازار ۴۰۰ هزار تومان قیمت دارد.
حالا کاری ندارم که ناشر ک‍پی‌رایت آن را خریده یا نه، ولی از دیروز دارم فکر می‌کنم که «به ریال در آوردن و به دلار خرج کردن» به کتاب هم رسیده است.

+ توییت

📝برای کتاب شعار ندهید، کار کنید!

باید یادآوری کرد این پیشنهادها هرکدام به دیگری وابسته است، برای مثال وقتی از رسیدگی به حقوق مولفان سخن گفته می‌شود پیوند عمیقی با ماجرای ترویج، ممیزی و کتابفروشی‌ها دارد و نمی‌توان هیچ‌یک را بدون دیگری دید.

پ.ن: این ۱۰ پیشنهاد را در روزهایی که مبارزات انتخاباتی داغ بود نوشتم ولی دیدم فعلا موقع انتشار آن نیست و رهایش کردم. حالا امروز در اولین روز آغاز به کار دولت چهاردهم این پیشنهادها توسط روزنامه فرهیختگان منتشر شده است.

نویسنده رئالیست کسی است که جنبه خاصی از زندگی را مورد تاکید قرار می‌دهد و آن جنبه‌ای است که هیچ جای تعریف و تمجید ندارد.

🖌هربرت رید.

ما باید تا جایی که می‌توانیم بخوانیم، زیرا اگر مطالعه نکنیم، کشورمان به خاک سیاه نشانده می‌شود.

ــ از ترجمه مقاله‌ای از یک دانشجوی تحصیل‌کرده در آمریکا/ بی‌نام.

نویسنده‌ای که دنبال کتابش می‌دود، در ذهنم احترام بیشتری دارد. مثل والدینی که فرزندشان را رها نمی‌کنند و پیوسته حواسشان پی او است.

پ.ن: چند سال پیش به دوست نویسنده‌ای که کتاب خوبی هم نوشته بود، گفتم چرا کاری برای کتابت نمی‌کنی، گفت به نظرم خودش باید راهش را باز کند...

فرهنگستان زبان و ادب فارسی واژه «شکلک» را به عنوان معادل فارسی واژه «ایموجی» به تصویب رساند.

پ.ن: در لغت‌نامه دهخدا مقابل واژه «شکلک»، آمده: «ادا. دهن کجی» و در فرهنگ معین نیز آمده: «ادا و اطوار با لب و لوچه و چشم و ابرو». عمید هم در فرهنگش نوشته: «تغییر دادن شکل و حالت اعضای صورت برای مسخره کردن یا خنداندن.»
🥸

این چیدمان هنری (بازگشت جان: پروژه نکبت ـ جین فریر / ۲۰۰۸) شامل تقریبا هفت هزار پیکر انسانی کوچک است که فاجعه نکبت، یعنی پاکسازی قومی فلسطین در سال ۱۹۴۸ را نشان می‌دهد. این اثر انکار ادامه‌دار پاکسازی قومی را نمایان می‌کند.

پ.ن: معتقدم در تولید اثر هنری جهان‌شمول فاصله زیادی با دنیا داریم.