چطور ممکنه رمان گزارشی دقیق باشد از یک واقعه تاریخی؟

«یکی یا بیشتر» 📚

شب و روزم چند سالی‌ست با کتاب می‌گذرد. به قول گلی ترقی: «ولع خواندن دارم». سعی هم کردم که به قدر توانم صدای کتاب‌ها باشم.

حالا چندماهی است که در یوتیوب با «یکی یا بیشتر»، از کتاب‌ها حرف می‌زنم و صدایشان شده‌ام!

در کنار سایر شبکه‌های اجتماعی این یکی تجربه جدیدی است.
هم از حیث قالب و هم با توجه به شخصیت خودم، اولش خیلی سخت بود برام پذیرش این سبک. حالا به هر صورت شده و کم‌کم دارم جلو میام. امیدوارم خسته نشم، چون نوشتن برام جذاب‌تر از تصویر است.

لینک کانال:
یوتیوب

«او گفت وقتی برگشت کودکانی را که در بیمارستان بودند و آن‌ها را می‌شناخت پیدا کرده. کودکان یک و دو و سه ساله‌ای که کشته شده بودند. از جمله کودک معلولی که با تبر او را کشه بودند.»

از کتاب «من پناهنده نیستم».

پ.ن: کودک‌کشی و حمله به بیمارستان برای این قوم تازگی ندارد.

«زلزله ده ریشتری» اثری است که در آن ایران پس از فروپاشی و تجزیه را نویسنده بازسازی کرده و تصویری از حمله اتمی اسرائیل به تهران را به خواننده نشان داده است.

نیما اکبرخانی در این کتاب سراغ ژانر «تاریخ جایگزین» رفته و نشان می‌دهد اگر به تهران و ایران حمله اتمی صورت بگیرد چه اتفاقی می‌افتد.

https://youtu.be/ZLIU0YdB3Rc?si=E9EKMMMKqyQNTLXG

من یک زنم، نه کمتر نه بیشتر، این بخشی از شعر محمود درویش، شاعر فلسطینی است که شاید برای توصیف این کتاب مناسب باشد.
«من پناهنده نیستم» اثر رضوی عاشور، نویسنده مصری، روایتی است از تاریخ مردمان فلسطین در گذر زمان. روایتی زنانه که نشان می‌دهد زنان در جریان امور نقش مهمی دارند و اگر نباشند مبارزه معنا ندارد. زنان انگیزه قوی مردان برای زنده ماندن‌اند و نویسنده به خوبی این را در کتابش تصویر کرده است.

https://youtu.be/YD5l5wkaYYA?si=hcWWnj2dvU8GIQMB

همه ما از نادیده گرفتن شدن ناراحت می‌شویم. ولی هیچ‌وقت با خودمان فکر نمی‌کنیم اگر نوبت خودمان شود این کار را می‌کنیم یا نه؟

آدم‌های مختلفی را دیده‌ام که گلایه داشتند که نادیده گرفته شدیم ولی همین که چرخ چرخید و نوبتشان شد از چیزی که گلایه داشتند پیروی کردند و همان عمل را تکرار کردند.

دیشب بهم گفت بَراش پرچم بارسلونا بکشم. تمام که شد گفت بِبُر بچسبون روی لباسم. گفتم بذار این توی دفترت باشه لباسش رو برات می‌خرم. گفت پس اونی رو بخر که لایک هم داشته باشه. متوجه نشدم لایک یعنی چی! گفت توی گوشی‌ت سرچ کن پیرهن بارسلونا. اشاره کرد به آرم NIKE و گفت این لایکه دیگه.

👤 حسام آبنوس
@AkharinTwit

راز مانا، گفت‌وگویی است قدیمی با محمدرضا شجریان که در آن درباره هنر، مردم، گاهی سیاست و آداب سیاسیون، موسیقی مردم‌پسند، سلیقه هنری و مسائلی از این دست، حرف زده شده و این هنرمند پرآوازه درباره آن‌ها نظرات و دیدگاه‌هایش را در برخی موارد با اندکی محافظه‌کاری بازگو کرده است.
کتابی است که می‌تواند برای علاقه‌مندان به موسیقی و این چهره موسیقی ایرانی، کتاب جذابی باشد و از طریق آن وارد دنیای او شوند.
هرچند که بعد از این کتاب محمدرضا شجریان بیش از دو دهه دیگر نیز فعالیت هنری و غیرهنری انجام داد و شاید نظرات او در طی دو دهه بعد از گفت‌وگو تغییراتی کرده باشد ولی با این حال کتاب حاوی نکات ارزنده و جالبی است که می‌تواند نمایانگر بخشی از فضای حاکم بر هنر موسیقی معاصر باشد.

https://youtu.be/lQaxz4FnMnc?si=IebRVzNvkQt9umS2

رژیم صهیونیستی و دوستانش ذهن‌ها را تسخیر کرده‌اند.

سال‌ها از هولوکاست گذشته ولی دست از تولید محتوا برایش برنمی‌دارند و در همین کشور خودمان سالی چندعنوان کتاب درباره این ماجرا ترجمه و منتشر می‌شود.
ولی نسل‌کشی در سرزمین‌های اشغالی با سکوت مواجه می‌شود که می‌توان نتیجه گرفت آنچه اهمیت ندارد جان انسان‌‌ها و گوهر انسانیت است، که اگر بود باید روشنفکر وطنی و روشنفکر جهان‌وطن درباره آن‌ها هم تولید محتوا می‌کرد تا صدای مظلوم در دنیا باشد.
در واقع آن‌ها با سر و صدای زیاد ذهن انسانیت را اشغال کرده‌اند.
گمانه دیگر هم این است که اسرائیل سیبیل‌ها را خوب چرب می‌کند که دنیا درباره جنایت‌هایش حرف نمی‌زند که حتی روشنفکران مدعی تعهد هم ساکت شده‌اند.

کتاب پرفروش خواندن مثل ماندن در کورس مسابقه است. من هم بعد مدت‌ها یک کتاب پرفروش خواندم و این حرکت برایم حس خوبی داشت، چون حس کردم وسط میدان ایستاده‌ام. کتاب پرفروش «کتابخانه نیمه‌شب» اثر نویسنده انگلیسی، تصویری از زندگی و حسرت‌هایش را به خواننده نشان داده است.

این کتاب که ترجمه‌های بسیاری از آن به فارسی منتشر شده، اثری است که مخاطبان بسیاری آن را خوانده‌اند. این کتاب نشان می‌دهد که انسان اگر با حسرت‌ها زندگی کند چیزی عایدش نمی‌شود.

مت هیگ با خلق شخصیت نورا سید کوشش کرده نشان دهد حسرت‌ها سرعت‌گیر زندگی‌اند.

https://youtu.be/S4Ca6ns8JSE?si=VA_d0K7l6-BF3vCp

در طریقت رنجش خاطر نباشد مِی بیار...

ــ حافظ.

کتاب رنجین کمان از رنج و عشق و شکیبایی حرف می‌زند، سه کلمه‌ای که از زندگی می‌آید و غلامرضا طریقی هم در این مجموعه‌روایت سعی کرده راوی زندگی‌هایی باشد که در آن این سه کلمه زیرپوست آن‌ها جاری است.

این کتاب که توصیه می‌کنم آن را خُردخُرد بخوانید شما را وارد دنیاهایی می‌کند که فرصت زیستنشان برای ما میسر نیست ولی طریقی به خوبی توانسته ما را سوار بر کلمات کند و با خود به سرزمین‌های دیده نشده ببرد.


https://youtu.be/cOsx-_Omtik?si=Rrklnv-Bh68NxDvk

📍آدرس غلط کاغذ!

مسأله کاغذ نیست یا بهتر است بگوییم مسأله فقط کاغذ نیست. نگاه تقلیل‌گرایانه این است که بگوییم تمام مشکلات صنف نشر، کاغذ است. آن وقت پایین بودن کیفیت آثار منتشر شده، نبود انگیزه‌های لازم در مؤلفان برای تولید اثر باکیفیت و جدی، دشواری‌های انتشار یک اثر و... را کنار بگذاریم و فقط بگوییم مسأله، کاغذ است در واقع مشغول آدرس غلط دادن شده‌ایم و مسئولانی را که باید پیگیر برطرف کردن این مشکلات باشند به جای اشتباهی فرستاده‌ایم.

ادامه این یادداشت را در روزنامه ایران بخوانید.

همه به‌خصوص پدر و مادرها بخوانند!


دیر شکوفاشدگان را با دو ذهنیت خواندم و درباره این دو ذهنیت برای شما در این ویدئو حرف زدم.

در واقع شاید بشود برداشت‌های دیگری هم از این کتاب کرد که این دو نوع نگرش به کتاب برای من حین و بعد از مطالعه ایجاد شد.

کتاب ایده خوبی دارد. در این وضعیت که همه دنبال موفق کردن فرزندان و حتی خودشان هستند، خواندن این کتاب توصیه می‌شود.

https://youtu.be/HLDpckF89F8?si=Z3eXAx4d_JXDNtLI

این یک واقعیت است که ما درباره اتفاقات و موضوعات چیزی بیشتر از رسانه‌ها نمی‌دانیم.

همین مسئله فلسطین را نگاه کنیم متوجه سطح اطلاعات و معلومات جاری می‌شویم! اغلب به بازنشر حرف‌های کلیشه‌ای و تکراری مشغولیم و همان هم پشتوانه معرفتی ندارد بلکه از اعتماد به رسانه، حرفی که رسانه‌ها می‌زنند را تکرار می‌کنیم. منکر نیستم که اطلاعات رسانه‌ها درست است (البته با جهت‌گیری مختص هر رسانه) ولی گاهی زاویه‌ای که رسانه ایستاده و از آنجا روایت می‌کند با زوایه‌ای که شاید بتوان بهتر به موضوع نگاه کرد فرق دارد. برای همین اطلاعاتی که ارائه می‌کند یک‌سویه است و شاید واقعیت وجه دیگری هم داشته باشد.

ما چاره‌ای نداریم جز اینکه خودمان برای مسائلی که فکر می‌کنیم اولویت‌مان است وقت بیشتری بگذاریم و این وقت بیشتر گذاشتن با ول چرخیدن در شبکه‌های اجتماعی تفاوت دارد.

اختراع قوم یهود در آزمایشگاه‌ها!


این کتاب که توسط نویسنده‌ای اسرائیلی نوشته شده، پژوهشی تاریخی است که در آن نویسنده کوشش کرده با شواهد تاریخی نشان دهد چیزی به اسم قوم یهود که سرچشمه تشکیل دولت یهودی در سرزمین‌های اشغالی است یک جعل تاریخی است.

شلومو زند در کتاب «اختراع قوم یهود» با اسناد و مدارک مختلف و با ارجاع به متون تاریخی اثبات می‌کند چیزی به اسم قوم یهود ساخته و پرداخته آزمایشگاه‌های تاریخ یهودی‌صهیونیستی است و از اساس وجود ندارد.


https://youtu.be/wXPcBGnYpCQ?si=l3NB05Fg4M_YtPvi

مردم کتاب می‌خوانند ولی بیشتر برای رفع نیازها، نه پر کردن اوقات فراغت و لذت بردن.

تصویر زنان در این کتاب که به مقاومت [و به طور کلی زندگی] معنا می‌دهند تصویری است که این روزها در رسانه‌ها هم نشان داده می‌شود.

این است جادوی ادبیات!

از خدا بخواهیم دستمون زیر سنگ کسی نمونه و دست کسی رو توی پوست گردو نذاریم!

توییتر

عاشقانه‌ای از دل دهه شصت

زنان و حضورشان در مسیر تاریخ معاصر را باید خیلی جدی خواند و پیگیری کرد. برهه‌های مختلف تاریخ معاصر مملو از حضور زنان است که به دلیل روایت نشدن یا در بدبینانه‌ترین حالت تسلط روایت مردانه از تاریخ، ناگفته مانده است. زنانی که در هر حوزه‌ای که وارده شده‌اند خود را اثبات کردند و توانستند حرف خود را پیش ببرند. هرچند در این خوانش نباید دچار افراط شد ولی از دیگر سو نیز نباید دچار نوعی چشم بستن روی مسیر تاریخ بود.
جنگ تحمیلی یکی از صحنه‌های حضور جدی زنان در عرصه‌های اجتماعی مرتبط با جنگ است.
کتاب پاییز آمد نشان می‌دهد که زنان در جریان مبارزات منتهی به پیروزی انقلاب و بعد از آن در سال‌های جنگ تحمیلی چگونه حضور خود را اثبات کردند و در صحنه بودند.

https://youtu.be/4KkBBkj9z8c?si=YKSSrDGQYe5-6pCG