تراوشات

🖌چند قطره خون، روایت یک ماجرای واقعی

🔺تازه رسیده بودم خانه. سرمای برف و باران از تنم بیرون نرفته بود. چای هم دم نکشیده بود. جلوی تلویزیون بودم که سر و صدای وحشتناکی به گوشم خورد. سر و صدا قطع که نشد بیشتر هم شد.
رفتم پشت پنجره. داخل حیاط همسایه چندنفر مشغول زد و خورد بودند (همسایه‌ای که بزن‌بزن ازشان بعید بود).
صحنه طوری بود که نمی‌شد خیلی تشخیص داد. ولی حالا صدای زن‌ها هم به صحنه اضافه شده بود. یکی دو نفر از خانه بیرون زدند و پا به فرار گذاشتند. صدای مرد جاافتاده‌ای در کوچه پیچیده بود که زنگ بزنید 110، دزد بودند!
سریع لباس پوشیدم و پریدم بیرون.
رسیدم جلوی در. با صحنه‌ای مواجه شدم که وحشتناک بود. خونی که آب برف و باران آن را رقیق کرده بود کف حیاط و جلوی در ریخته شده بود.
یکی از جوان‌های خانه را دیدم که چشمانش سرخ بود و ساعد دست چپش هم زخمی و خون‌ریز.
پرسیدم چی شده؟
دزد بودند. آمده بودند داخل. ما پایین نشسته بودیم. رفتم بالا چیزی بیاورم که روبه‌رو شدم و همین که مرا دیدند گاز تو چشمم زدند.
همسایه‌ها جمع شده بودند.
پیرمردی که بزرگتر آن خانه بود چشم چپش را با دستمال بزرگی گرفته بود و دست و بالش خونین بود.
مرد مسن دیگر که به گمانم مهمان بود از کشاله ران پای چپش خون جاری بود. خونریزی به قدری بود که راه می‌رفت ردی از خون روی موزاییک‌های کف حیاط باقی می‌ماند.
وضعیت را که دیدم با اورژانس تماس گرفتم. خانم اپراتور گفت فلان آدرس هستید؟
گفتم بله!
گفت اعلام شده و همکارانمان می‌رسند.
مردی که پایش زخمی شده بود پیوسته می‌گفت: مراقب ماشین‌شان باشید. ممکن است برگردند.
ماجرا را جویا شدیم فهمیدیم حین درگیری سوئیچ پژو 207 سفید رنگی که جلوی خانه پارک شده بود، از جیب سارقان افتاده و پای پیاده فرار کرده بودند.
ظاهرا حین فرار یکی از سارقان را سه‌چهار نفری گرفته بودند و رفیقش که دیده بود هم‌دستش گیر افتاده با قمه به جان ساکنان خانه افتاده بود و سه نفر را زخمی کرده بود. یکی به پا، یکی به کنار چشم حوالی شقیقه و دیگری دست.
پای زخمی را با چیزی مثل روسری بستند که خونریزی کمتر شود.
در این فاصله ماشین کلانتری رسید.
بعد از پرس‌وجو و گرفتن شرح ماوقع سراغ ماشین رفت. پلاک ماشین را استعلام کرد. سرقتی بود. در همین حین چیزی توجهم را جلب کرد.
گفتم: سرکار زیرش یک پلاک دیگر هم هست. دست انداخت و پلاک را کند. پلاک دیگری آن زیر بود. استعلام کرد، آن هم سرقتی بود.
استوار نیروی انتظامی گفت: ممکن است ماشین برای خودشان باشد و باید منتقل شود مقر تا هویت ماشین با دو پلاک سرقتی روشن شود.
اورژانس هم مشغول رسیدگی به مصدومان بود. دو نفر را به بیمارستان منتقل کردند و کلانتری هم ماشین را به پاسگاه انتقال داد.
هنوز قطرات ریزی که معلوم نبود برف‌اند یا باران از آسمان به زمین می‌آمد. یکی از همسایه‌ها خون‌ها را شست.
محله به وضعیت قبل بازگشت، ولی ذهن‌ها هرگز!
با خودم فکر کردم آدم‌های آن خانه دیگر آدم‌های یک ساعت قبل نیستند که در این سرما خوش‌خوشان دور هم نشسته بودند.
حالا معلوم نیست آن آدم‌هایی که امنیت خانواده‌ها را اینگونه از بین بردند کجا در کمین خانواده بعدی نشسته‌اند.
فکرهای دیگری هم آمد که باید در ذهنم چالشان کنم.

📆چهارشنبه بیست‌ویک دی ماه سال 01، حوالی ساعت هشت و نیم شب.

👏8👍1

377 views12:26