بغضِ مرد من و گریه ی
شعرم
در شبِ رفتن تو
هجمه ی خیالِ تو و لهِ
شدن احساسم

شبی تلخ
بسته شدن پنجره ی بودنت
ویرانی چشمان من
هراسانی دستهایم
گریه ی شانه هایم

همه و همه
مرا به دار بی تو بودن
می کشد

لعنت به این شب
شبی طغیانگر
شبی پُر از ولوله ی رفتنِ تو

می‌روی ، برو
من اینجا بی صدا
میشکنم در خود
هلهله ی زخم نبودنت
بر جان بی جانم
العطش نداشتنت بر کویر
بودنم

" این است غوغای من و شب های نبودنت "

#سیامک


‌💧❄️