بی او نتوان رفتن بی‌او نتوان گفتن

بی او نتوان شستن بی‌او نتوان خفتن


#حضرت_مولانا

@hekayate_adabii

عاشق شب خلوت از پی پی گم را
بسیار بود که کژ نهد انجم را

زیرا که شب وصال زحمت باشد
از مردم دیده دیدهٔ مردم را


#حضرت_مولانا

@hekayate_adabii

دو چشم من نشین ای آن که از من من تری
تا قمر را وانمایم کز قمر روشن تری

اندرآ در باغ تا ناموس گلشن بشکند
ز آنک از صد باغ و گلشن خوشتر و گلشن تری


#حضرت_مولانا
@hekayate_adabii

گردان به هوای یار چون گردونیم
ایزد داند در این هوا ما چونیم

ما خیره که عاقلان چرا هشیارند
وانان حیران که ما چرا مجنونیم

#حضرت_مولانا

@hekayate_adabii

عشق را روز قیامت آتش و دودی بود

نور آن آتش تو باشی

دود آن آتش منم


#حضرت_مولانا
@hekayate_adabii

آن ساعد سیمین را در گردن ما افکن
بر سینه ما بنشین ای جان منت مسکن

سرمست شدم ای جان وز دست شدم ای جان
ای دوست خمارم را از لعل لبت بشکن


#حضرت_مولانا

@hekayate_adabii

من در سر زلف تو بدیدم دل خویش

پس با دل خویش عشقبازی کردم


#حضرت_مولانا
@hekayate_adabii

چه شود گر ز ملاقات دوایی سازی

خسته‌ای را که دل و دیده به دست تو سپرد


#حضرت_مولانا
@hekayate_adabii

گر چه دل را ز لقا ،بر جگرش آبی نیست

متصل با کرم دوست، چو آب و جگریم


#حضرت_مولانا

@hekayate_adabii

رقص و جولان
بر سر میدان کنند
رقص اندر خون خود مردان کنند


#حضرت_مولانا

@hekayate_adabii