Forwarded from علوم اجتماعی،مسائل روز
🌐هوشمندترین کشورهای جهان در سال ۲۰۲۰
اغلب اختراعات، کشف‌ها و گام‌های بزرگ روبه جلو در جهان بیش از آنکه حاصل نبوغ و استعداد‌های فردی باشند، حاصل کار دسته‌جمعی زنان و مردانی هستند که در گروه‌های تیمی فعالیت می‌کنند. با این حال آیا می‌توان گفت چه ملتی باهوش‌ترین ملت جهان به شمار می‌رود و مردمان چه کشوری بیشترین سهم را در پیشرفت بشری داشته‌اند؟
جدیدترین تلاش برای رده‌بندی کردن کشورهای جهان در این زمینه به سال گذشته بازمی‌گردد که طی فهرست اعلام شده، #ژاپن هوشمندترین کشور جهان لقب گرفته است.
به گزارش فوربس در این رده‌بندی سه فاکتور شامل شمار برندگان جایزه نوبل هر کشور (برای سنجش هوش تاریخی)، متوسط آی‌کیو (برای سنجش هوش نسل کنونی) و نمره کسب شده تحصیلی (برای سنجش هوش بالقوه نسل آینده ) برای محاسبه جایگاه هر کشور مورد محاسبه قرار گرفتند.
#آمریکا در این لیست در رتبه چهارم قرار دارد. این جایگاه بی‌شک مدیون عملکرد خیره‌کننده دانشمندان این کشور در بردن ۳۶۸ جایزه نوبل است.
این در حالی است که در ریز جزییات، مردم آمریکا از حیث آی‌کیو در رده ۲۸ و از لحاظ نمرات تحصیلی در رده ۱۳ قرار دارند. امری که نشان می‌دهد ممکن است این کشور به لحاظ موقعیت آینده با دشواری‌هایی مواجه باشد.
در همین زمان اروپا با پنج کشور در ده کشور برتر مقام نخست میان قاره‌ها را به خود اختصاص داده است. #سوئد در جایگاه دوم، #هلند در جایگاه پنجم، #روسیه ششم، #بلژیک هفتم و #بریتانیا در رده هشتم این لیست قرار دارند.
هرچند کشورهای آسیایی در ده کشور اول حضور چشمگیری ندارند، با این حال داده‌های جداول نشان می‌دهد که نسل بعدی این کشورها در جایگاه مناسبی به سر می‌برند.
با وحود آنکه #سنگاپور در رده‌بندی کلی در جایگاه ۲۵ فهرست قرار دارد، اما نگاهی به جزئیات نشان می‌دهد که در هر دو جدول بهره‌هوشی و دستاوردهای تحصیلی مقام نخست را در اختیار گرفته است. در واقع رتبه ۷۳ سنگاپور در زمینه برندگان جایزه نوبل باعث تنزل رتبه کلی این کشور شده است.
در لیست شمار برندگان نوبل بعد از آمریکا، بریتانیا با ۱۳۲ برنده نوبل، آلمان با ۱۰۷ و فرانسه با ۶۲ جایزه قرار دارند. در میان کشورهای آسیایی بیشترین برنده جایزه نوبل ژاپن است. بعد از ژاپن، هند با ۱۰ و چین با ۹ نوبل قرار گرفته‌اند.
در لیست نمرات تحصیلی نیز سنگاپور، کره جنوبی، هنگ‌کنگ، تایوان، ژاپن، روسیه، چین، ماکائو، قزاقستان و لیختن‌اشتاین در رده‌بندی ده کشور نخست جای گرفته‌اند.
از ده کشور برتر جهان در زمینه بهره‌هوشی، ۶ کشور آسیایی هستند. سنگاپور رتبه اول، چین دوم، هنگ‌کنگ سوم، کره‌جنوبی و تایوان مشترکا چهارم و ژاپن رتبه ششم را در این فهرست به خود اختصاص داده است./یورونیوز فارسی
👥علوم اجتماعی، مسائل‌روز👥
👉 @SOCIAL_SCIENCE
👉🏿 @SOCIAL_SCIENCE
اغلب اختراعات، کشف‌ها و گام‌های بزرگ روبه جلو در جهان بیش از آنکه حاصل نبوغ و استعداد‌های فردی باشند، حاصل کار دسته‌جمعی زنان و مردانی هستند که در گروه‌های تیمی فعالیت می‌کنند. با این حال آیا می‌توان گفت چه ملتی باهوش‌ترین ملت جهان به شمار می‌رود و مردمان چه کشوری بیشترین سهم را در پیشرفت بشری داشته‌اند؟
جدیدترین تلاش برای رده‌بندی کردن کشورهای جهان در این زمینه به سال گذشته بازمی‌گردد که طی فهرست اعلام شده، #ژاپن هوشمندترین کشور جهان لقب گرفته است.
به گزارش فوربس در این رده‌بندی سه فاکتور شامل شمار برندگان جایزه نوبل هر کشور (برای سنجش هوش تاریخی)، متوسط آی‌کیو (برای سنجش هوش نسل کنونی) و نمره کسب شده تحصیلی (برای سنجش هوش بالقوه نسل آینده ) برای محاسبه جایگاه هر کشور مورد محاسبه قرار گرفتند.
#آمریکا در این لیست در رتبه چهارم قرار دارد. این جایگاه بی‌شک مدیون عملکرد خیره‌کننده دانشمندان این کشور در بردن ۳۶۸ جایزه نوبل است.
این در حالی است که در ریز جزییات، مردم آمریکا از حیث آی‌کیو در رده ۲۸ و از لحاظ نمرات تحصیلی در رده ۱۳ قرار دارند. امری که نشان می‌دهد ممکن است این کشور به لحاظ موقعیت آینده با دشواری‌هایی مواجه باشد.
در همین زمان اروپا با پنج کشور در ده کشور برتر مقام نخست میان قاره‌ها را به خود اختصاص داده است. #سوئد در جایگاه دوم، #هلند در جایگاه پنجم، #روسیه ششم، #بلژیک هفتم و #بریتانیا در رده هشتم این لیست قرار دارند.
هرچند کشورهای آسیایی در ده کشور اول حضور چشمگیری ندارند، با این حال داده‌های جداول نشان می‌دهد که نسل بعدی این کشورها در جایگاه مناسبی به سر می‌برند.
با وحود آنکه #سنگاپور در رده‌بندی کلی در جایگاه ۲۵ فهرست قرار دارد، اما نگاهی به جزئیات نشان می‌دهد که در هر دو جدول بهره‌هوشی و دستاوردهای تحصیلی مقام نخست را در اختیار گرفته است. در واقع رتبه ۷۳ سنگاپور در زمینه برندگان جایزه نوبل باعث تنزل رتبه کلی این کشور شده است.
در لیست شمار برندگان نوبل بعد از آمریکا، بریتانیا با ۱۳۲ برنده نوبل، آلمان با ۱۰۷ و فرانسه با ۶۲ جایزه قرار دارند. در میان کشورهای آسیایی بیشترین برنده جایزه نوبل ژاپن است. بعد از ژاپن، هند با ۱۰ و چین با ۹ نوبل قرار گرفته‌اند.
در لیست نمرات تحصیلی نیز سنگاپور، کره جنوبی، هنگ‌کنگ، تایوان، ژاپن، روسیه، چین، ماکائو، قزاقستان و لیختن‌اشتاین در رده‌بندی ده کشور نخست جای گرفته‌اند.
از ده کشور برتر جهان در زمینه بهره‌هوشی، ۶ کشور آسیایی هستند. سنگاپور رتبه اول، چین دوم، هنگ‌کنگ سوم، کره‌جنوبی و تایوان مشترکا چهارم و ژاپن رتبه ششم را در این فهرست به خود اختصاص داده است./یورونیوز فارسی
👥علوم اجتماعی، مسائل‌روز👥
👉 @SOCIAL_SCIENCE
👉🏿 @SOCIAL_SCIENCE
Forwarded from پیام اقتصاد
✅ عکس بالا #ژاپن بعد از دو بمب اتم
پایین #کوبا بعد ۶۵ سال #سوسیالیسم
🔴فتوگرافی
پیام اقتصاد
🌐https://payameeghtesadonline.ir
🆔@payame_eghtesad
پایین #کوبا بعد ۶۵ سال #سوسیالیسم
🔴فتوگرافی
پیام اقتصاد
🌐https://payameeghtesadonline.ir
🆔@payame_eghtesad
Forwarded from مهران صولتی
🔹 تفاوت های آموزش و توسعه در امریکا، ژاپن و ایران!
@solati_mehran
✍ مهران صولتی
#اپیزود_اول: محمدرضا سرکار آرانی استاد دانشگاه ناگویای ژاپن معتقد است که در حوزه آموزش و پرورش؛ امریکایی ها به چرایی و تاکید بر من رسیده اند. ژاپنی ها به چگونگی و تاکید بر ما. ایرانی هم سرگرم چیستی و عوارض من هستند.
#اپیزود_دوم: محسن رنانی اقتصاددان توسعه معتقد است که توسعه؛ بسط سلسله مراتبی رفاه، رضایت و معنا است. امریکا در مرحله رفاه مانده، ژاپن همزمان به رفاه و رضایت رسیده و ایران در جستجوی معنا درجا زده است.
اکنون اگر این دو روایت را صائب بدانیم می توان این پرسش را مطرح کرد که چرا ایران در توسعه و آموزش در جهان امروز با فاصله زیاد پشت سر کشورهای دیگر قرار می گیرد؟
🔹 شاعرانگی به جای خردورزی: ادبیات و شعر میراث جاودان و ارزشمند ایرانیان است. گنجینه ای که از قرن ها پیش در ذهن و زبان ما جای گرفته و بنیاد تخیل ما را شکل داده است. در نگاهی ناقدانه اما باید پذیرفت که ما کمتر در تاریخ خود با توازن میان دو گانه؛ شاعرانگی- خردورزی مواجه بوده ایم. عقل در معنای محاسبه گر و علم در معنای مدرن آن مفقود بزرگ جامعه ما بوده و همین امر بر کندی فرآیند توسعه (نه رشد) موثر بوده است. به نظر می رسد تا زمانی که علم مدرن نتواند به بخش مهمی از فرهنگ عمومی مردم تبدیل شده و به جایگاه شعر و ادبیات در اذهان ایرانیان نزدیک شود کمیت توسعه در کشور ما همچنان لنگ خواهد زد.
🔹 فلسفه ای بی اعتنا به نیازهای روز: پس از آن که بنیاد فلسفه توسط غزالی فرو کوفته و کمر آن در ایران اسلامی شکست، حمله مغول هم زمینه ساز رشد تصوف و دنیا گریزی ایرانیان شد. شاید فقط بعد از جنگ های ایران و روس بود که نخبگان کشور به اهمیت نگاه به دنیا و اقتضائات آن پی بردند آن هم البته از منظر ورود قانون اساسی و نظام اداری! پیش از آن هم فلسفه در دوران صفوی چنان تخته بند امور اخروی باقی مانده بود که حتی ملاصدرا هم به عنوان آخرین فیلسوف ایرانی از دنیاگریزی ناگزیر بود. چنین شد که برخلاف اروپا که فلسفه مسیر مدرنیته را گشود و همزمان علم، تکنولوژی و سیاست مدرن را در کنار هم نشاند، در این جا هرگز فلسفه نتوانست با نگاهی دنیوی، مسیر فهم عمیق دوران مدرن را برای ایرانیان هموار سازد.
🔹 دولت های مداخله گر معاصر: دولت های شبه مدرن و ضد مدرن در پیش و پس از انقلاب به دلیل مداخله در زیست جمعی ایرانیان و مصادره اسلامیت به نفع ایرانیت (قبل از انقلاب)، و ایرانیت به نفع اسلامیت (بعد از انقلاب) فرصت همزیستی و هم افزایی میان سه فرهنگ ایرانی، اسلامی و غربی را از مردمان این سرزمین دریغ کردند. نتیجه اما شکل گیری شهروندانی بود که با فقدان های مهم در زندگی خود روبرو شده و گاه برخوردهای واکنشی از خود نشان می دادند. این چنین است که هم تغییرات سریع قبل از انقلاب موجب احساس بی پناهی شد و هم منتفی شدن تحولات در دوران بعد از انقلاب ناامیدی به همراه آورد. احساس نارضایتی عمیق اما در هر دو دوره مشترک است.
🔹 تلاش ناکام برای کشف راه سوم: ایران در یک‌صد سال اخیر همچنان میان سرمایه‌داری و سوسیالیسم سرگردان بوده است. نتیجه اما شکل گیری اقتصادی دولتی- رانتی است که مضار هر دو را دارد ولی از مزایای هیچ‌کدام مانند بخش خصوصی قدرت‌مند، تامین اجتماعی کارآمد، کاهش شکاف طبقاتی، بورژوازی ملی و دولت چابک و پاسخ‌گو برخوردار نیست. حتی احمد توکلی اقتصاد چهل سال گذشته را بدترین نوع سرمایه داری می نامد. داعیه اقتصاد اسلامی به عنوان راه سوم نیز تنها در برخی شعارهای تخیلی در عرصه سیاست‌گذاری های اقتصادی متوقف مانده و نتوانسته مدار اقتصاد دلالی، خصولتی، متورم، ضد رفاهی، غیر شفاف، ضد تولید، و بی اعتنا به فرودستان را تغییر دهد.
🔹 نکته پایانی: سرکارآرانی معتقد است که آموزش و پرورش ما بیشتر به دنبال چیستی پدیده ها و متکی بر منهایی است که هنوز خودمحور و غیر مدرن باقی مانده اند. یعنی ما در این عرصه نه به مای جمعی ژاپن رسیده ایم و نه از فردیت منغربی برخوردار شده ایم. روشن است که این تفاوت در نحوه آموزش پیوند وثیقی با توسعه نیافتگی ما دارد.
@solati_mehran
#ژاپن
#امریکا
@solati_mehran
✍ مهران صولتی
#اپیزود_اول: محمدرضا سرکار آرانی استاد دانشگاه ناگویای ژاپن معتقد است که در حوزه آموزش و پرورش؛ امریکایی ها به چرایی و تاکید بر من رسیده اند. ژاپنی ها به چگونگی و تاکید بر ما. ایرانی هم سرگرم چیستی و عوارض من هستند.
#اپیزود_دوم: محسن رنانی اقتصاددان توسعه معتقد است که توسعه؛ بسط سلسله مراتبی رفاه، رضایت و معنا است. امریکا در مرحله رفاه مانده، ژاپن همزمان به رفاه و رضایت رسیده و ایران در جستجوی معنا درجا زده است.
اکنون اگر این دو روایت را صائب بدانیم می توان این پرسش را مطرح کرد که چرا ایران در توسعه و آموزش در جهان امروز با فاصله زیاد پشت سر کشورهای دیگر قرار می گیرد؟
🔹 شاعرانگی به جای خردورزی: ادبیات و شعر میراث جاودان و ارزشمند ایرانیان است. گنجینه ای که از قرن ها پیش در ذهن و زبان ما جای گرفته و بنیاد تخیل ما را شکل داده است. در نگاهی ناقدانه اما باید پذیرفت که ما کمتر در تاریخ خود با توازن میان دو گانه؛ شاعرانگی- خردورزی مواجه بوده ایم. عقل در معنای محاسبه گر و علم در معنای مدرن آن مفقود بزرگ جامعه ما بوده و همین امر بر کندی فرآیند توسعه (نه رشد) موثر بوده است. به نظر می رسد تا زمانی که علم مدرن نتواند به بخش مهمی از فرهنگ عمومی مردم تبدیل شده و به جایگاه شعر و ادبیات در اذهان ایرانیان نزدیک شود کمیت توسعه در کشور ما همچنان لنگ خواهد زد.
🔹 فلسفه ای بی اعتنا به نیازهای روز: پس از آن که بنیاد فلسفه توسط غزالی فرو کوفته و کمر آن در ایران اسلامی شکست، حمله مغول هم زمینه ساز رشد تصوف و دنیا گریزی ایرانیان شد. شاید فقط بعد از جنگ های ایران و روس بود که نخبگان کشور به اهمیت نگاه به دنیا و اقتضائات آن پی بردند آن هم البته از منظر ورود قانون اساسی و نظام اداری! پیش از آن هم فلسفه در دوران صفوی چنان تخته بند امور اخروی باقی مانده بود که حتی ملاصدرا هم به عنوان آخرین فیلسوف ایرانی از دنیاگریزی ناگزیر بود. چنین شد که برخلاف اروپا که فلسفه مسیر مدرنیته را گشود و همزمان علم، تکنولوژی و سیاست مدرن را در کنار هم نشاند، در این جا هرگز فلسفه نتوانست با نگاهی دنیوی، مسیر فهم عمیق دوران مدرن را برای ایرانیان هموار سازد.
🔹 دولت های مداخله گر معاصر: دولت های شبه مدرن و ضد مدرن در پیش و پس از انقلاب به دلیل مداخله در زیست جمعی ایرانیان و مصادره اسلامیت به نفع ایرانیت (قبل از انقلاب)، و ایرانیت به نفع اسلامیت (بعد از انقلاب) فرصت همزیستی و هم افزایی میان سه فرهنگ ایرانی، اسلامی و غربی را از مردمان این سرزمین دریغ کردند. نتیجه اما شکل گیری شهروندانی بود که با فقدان های مهم در زندگی خود روبرو شده و گاه برخوردهای واکنشی از خود نشان می دادند. این چنین است که هم تغییرات سریع قبل از انقلاب موجب احساس بی پناهی شد و هم منتفی شدن تحولات در دوران بعد از انقلاب ناامیدی به همراه آورد. احساس نارضایتی عمیق اما در هر دو دوره مشترک است.
🔹 تلاش ناکام برای کشف راه سوم: ایران در یک‌صد سال اخیر همچنان میان سرمایه‌داری و سوسیالیسم سرگردان بوده است. نتیجه اما شکل گیری اقتصادی دولتی- رانتی است که مضار هر دو را دارد ولی از مزایای هیچ‌کدام مانند بخش خصوصی قدرت‌مند، تامین اجتماعی کارآمد، کاهش شکاف طبقاتی، بورژوازی ملی و دولت چابک و پاسخ‌گو برخوردار نیست. حتی احمد توکلی اقتصاد چهل سال گذشته را بدترین نوع سرمایه داری می نامد. داعیه اقتصاد اسلامی به عنوان راه سوم نیز تنها در برخی شعارهای تخیلی در عرصه سیاست‌گذاری های اقتصادی متوقف مانده و نتوانسته مدار اقتصاد دلالی، خصولتی، متورم، ضد رفاهی، غیر شفاف، ضد تولید، و بی اعتنا به فرودستان را تغییر دهد.
🔹 نکته پایانی: سرکارآرانی معتقد است که آموزش و پرورش ما بیشتر به دنبال چیستی پدیده ها و متکی بر منهایی است که هنوز خودمحور و غیر مدرن باقی مانده اند. یعنی ما در این عرصه نه به مای جمعی ژاپن رسیده ایم و نه از فردیت منغربی برخوردار شده ایم. روشن است که این تفاوت در نحوه آموزش پیوند وثیقی با توسعه نیافتگی ما دارد.
@solati_mehran
#ژاپن
#امریکا