Forwarded from کافه ارتباطات
گزارش_صنعت_تبلیغات_دیجیتال_در_ایران_۱۳۹۹.pdf
3.7 MB
✅گزارش صنعت تبلیغات دیجیتال در ایران ۱۳۹۹
✅گزارش صنعت تبلیغات دیجیتال در ایران، حاوی اطلاعات ارزشمندی در مورد ضریب نفوذ فناوری ارتباطات و اطلاعات و وضعیت کمی و کیفی #تبلیغات_دیحیتال در ایران است.
✅مطالعه و دانلود و به اشتراک گذاری این گزارش خوب که از سوی تکراسا techrasa تدوین شده است، تصویر جامعی از وضع کنونی برای گذار به آینده به ما ارایه می دهد.
#کافه_ارتباطات
@coffee_comm
✅گزارش صنعت تبلیغات دیجیتال در ایران، حاوی اطلاعات ارزشمندی در مورد ضریب نفوذ فناوری ارتباطات و اطلاعات و وضعیت کمی و کیفی #تبلیغات_دیحیتال در ایران است.
✅مطالعه و دانلود و به اشتراک گذاری این گزارش خوب که از سوی تکراسا techrasa تدوین شده است، تصویر جامعی از وضع کنونی برای گذار به آینده به ما ارایه می دهد.
#کافه_ارتباطات
@coffee_comm
Forwarded from کافه ارتباطات
مسئولان، بحران ها از نگاه تاثیرپذیران ببینند
منصور ساعی،، روزنامه شرق ، 22 فروردین ماه 1402
🔹وقتی بحران های پنج شش سال اخیر را مرور می کنیم، می بینیم که در هر بحرانی چه در زمینه سیاسی و اقتصادی، چه در حوزه سلامت و محیط زیستی، بحران ها کمتر از نگاه «شهروندان» و «تاثیرپذیران» از بحران دیده و ارزیابی و تحلیل می شوند.به نظر می رسد اصولاَ متولیان بحران در ایران بیشتر به خود و حفظ اقتدار خود در شرایط بحران می اندیشند تا تاثیر بحران بر زندگی و اقتصاد تاثیرپذیران از آن.
🔹اگر «بحران» را به مثابه یک «بیماری» ببینیم، در یک بیماری یا بحران، بدنی دچار آشفتگی و بی نظمی و اختلال می شود و «بیمار(تاثیرپذیر از بحران)» روانه مراکز پزشکی و درمانی(متولیان مدیریت بحران) می شود. در شرایط بیماری، بیمار چه انتظاری از پزشک(متولی مدیریت بحران) در مورد بحران(بیماری اش) دارد؟ ابتدا یک ارزیابی، معاینه و گفت و‌شنودی برای شنیدن و دیدن همدلانه علائم و دردهای بیمار برای تشخیص دقیق و کامل دلایل بیماری و در مرحله دوم انجام بهترین اقدام علمی و تجربی پزشکی به روز و بهینه و مطلوب برای درمان و کنترل بیماری و در نهایت ارائه راهکارهایی برای تغییر سبک زندگی، تغذیه و مراجعه وکنترل دوره ای و بازگشت به نظم طبیعی ارگانیسم انجام می شود.
🔹حال اگر متولی بحران با نادیده گرفتن یا کم توجهی به تمام جزییات مرحله اول، تشخیص نادرستی بدهد، اقدام و عملیات درمانی و کنترلی نادرستی را هم انتخاب می کند و در نهایت راهکار اشتباهی را برای جبران و بازگشت به شرایط عادی به بیمار توصیه می کند.
🔹در مرحله اول، بیمار ناراحت و دردمند با انبوهی از سوالات و ابهام ها به سراغ پزشک می رود که دردش دیده و شنیده شود و به طور دقیق چک و معاینه شود تا بر مبنای داده های دریافتی، تشخیص درستی از بیماری داده شود. اگر در این مرحله پزشک تمام جزییات ها را برای «تاثیرپذیر از بحران(بیمار)» تشریح نکند و او را اقناع نکند، پزشک نمی تواند همدلی و همراهی بیمار را برای پذیرش اقدام های پزشکی و نجات بخش، جلب کند و حتی گذار به مرحله بعدی، مزمن و چالشی خواهد شد و احتمال عود بیماری و قربانی شدن بیمار وجود دارد.
🔹مثال بحران بیماری در هر بحران سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی، صادق است با این تفاوت که در بحران های فردی نظیر بحران بیماری یک فرد و نزدیکان او درگیر می شوند اما در بحران های کلان اجتماعی نظیر فقر، بیکاری، ناامیدی جمعی، تورم و فشار اقتصادی، آلودگی هوا، کم آبی ، مسمومیت‌های دانش آموزی و تغییرات ارزش های نسلی و سبک زندگی، شهروندان و تعداد زیادی از افراد از آن متاثر می شوند و بحران می تواند پیامدهای سیاسی و اجتماعی در بعد محلی، قومی و ملی پیدا می کند.
🔹اگر روند مدیریت یک بحران فردی یا اجتماعی نادیده گرفته شود، می توان سه پیامد برای فرد یا جامعه متصور بود:
۱-«مرحله رنج و آشفتگی: این مرحله با فقدان کنترل و تعادل در بعدی فردی یا اجتماعی همراه است. در این مرحله‌ی اگر در یک زمان کوتاه به بحران پاسخ مسئولانه داده نشود و مشکل و مسأله نادیده گرفته یا انکار شده و یا به حاشیه رانده شود، موضوع طولانی و بحران عمیق می‌شود و فرد یا جامعه وارد مرحله دوم می شود.
۲_مرحله خستگی و خشم: وقتی رنج و ناراحتی و آشفتگی تکرار شونده و مزمن شود، فرد یا جامعه از تداوم بحران و عدم حل آن خسته وخشمگین می شود. خستگی و خشم ناشی از سوال های بی پاسخ، دیده نشدن، شنیده نشدن و تلنبار شدن درد روی درد، همزمانی بحران ها و سرایت بحران به جاهای دیگر یا بروز بحران های دیگری در بدنه فرد و جامعه است. این امر نتیجه سال ها به حاشیه راندن پرونده های باز بحران ها و واقعیت های تلخ در جامعه است.
۳_مرحله سوم عصیان: زمانی که فرد یا جامعه از شدت بیماری و هم آیندی و همزمانی چندین بحران خسته و خشمگین شد، دست به عصیان و نافرمانی می زند. عصیان و نافرمانی ناشی از ناامیدی از حل بحران است و در عین حال عصیان تلاش برای خلق امید به بهبود اوضاع است.
🔹عصیان در حوزه فردی و اجتماعی به شیوه های مختلف بروز می کند. در حوزه فردی، فردی که خشمگین و خسته و ناامید است، یا خودزنی و خودکشی می کند یا برای نجات خود از بحران، از اطرافیان و جامعه انتقام می گیرد و به سرقت و قتل و خشونت و طلاق و... برای رفع مشکلات شخصی و دستیابی به آرزوهای فردی دست می زند و یا اینکه در جستجوی درمان، از آن محیط فرار/مهاجرت می کند.
🔹اما عصیان در حوزه بحران های اجتماعی، پیامدهای به نسبت گسترده تری دارد که به شورش های اجتماعی، شورش فقرا علیه اغنیا، عصیان های سیاسی، تقابل گروه های اجتماعی و سیاسی، انتقام های کور اجتماعی و تکه تکه شدن جامعه را به دنبال دارد و جامعه را از مسیر تحول و توسعه در ابعاد مختلف باز می دارد.
#کافه_ارتباطات
@coffee_comm
https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-875945
منصور ساعی،، روزنامه شرق ، 22 فروردین ماه 1402
🔹وقتی بحران های پنج شش سال اخیر را مرور می کنیم، می بینیم که در هر بحرانی چه در زمینه سیاسی و اقتصادی، چه در حوزه سلامت و محیط زیستی، بحران ها کمتر از نگاه «شهروندان» و «تاثیرپذیران» از بحران دیده و ارزیابی و تحلیل می شوند.به نظر می رسد اصولاَ متولیان بحران در ایران بیشتر به خود و حفظ اقتدار خود در شرایط بحران می اندیشند تا تاثیر بحران بر زندگی و اقتصاد تاثیرپذیران از آن.
🔹اگر «بحران» را به مثابه یک «بیماری» ببینیم، در یک بیماری یا بحران، بدنی دچار آشفتگی و بی نظمی و اختلال می شود و «بیمار(تاثیرپذیر از بحران)» روانه مراکز پزشکی و درمانی(متولیان مدیریت بحران) می شود. در شرایط بیماری، بیمار چه انتظاری از پزشک(متولی مدیریت بحران) در مورد بحران(بیماری اش) دارد؟ ابتدا یک ارزیابی، معاینه و گفت و‌شنودی برای شنیدن و دیدن همدلانه علائم و دردهای بیمار برای تشخیص دقیق و کامل دلایل بیماری و در مرحله دوم انجام بهترین اقدام علمی و تجربی پزشکی به روز و بهینه و مطلوب برای درمان و کنترل بیماری و در نهایت ارائه راهکارهایی برای تغییر سبک زندگی، تغذیه و مراجعه وکنترل دوره ای و بازگشت به نظم طبیعی ارگانیسم انجام می شود.
🔹حال اگر متولی بحران با نادیده گرفتن یا کم توجهی به تمام جزییات مرحله اول، تشخیص نادرستی بدهد، اقدام و عملیات درمانی و کنترلی نادرستی را هم انتخاب می کند و در نهایت راهکار اشتباهی را برای جبران و بازگشت به شرایط عادی به بیمار توصیه می کند.
🔹در مرحله اول، بیمار ناراحت و دردمند با انبوهی از سوالات و ابهام ها به سراغ پزشک می رود که دردش دیده و شنیده شود و به طور دقیق چک و معاینه شود تا بر مبنای داده های دریافتی، تشخیص درستی از بیماری داده شود. اگر در این مرحله پزشک تمام جزییات ها را برای «تاثیرپذیر از بحران(بیمار)» تشریح نکند و او را اقناع نکند، پزشک نمی تواند همدلی و همراهی بیمار را برای پذیرش اقدام های پزشکی و نجات بخش، جلب کند و حتی گذار به مرحله بعدی، مزمن و چالشی خواهد شد و احتمال عود بیماری و قربانی شدن بیمار وجود دارد.
🔹مثال بحران بیماری در هر بحران سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی، صادق است با این تفاوت که در بحران های فردی نظیر بحران بیماری یک فرد و نزدیکان او درگیر می شوند اما در بحران های کلان اجتماعی نظیر فقر، بیکاری، ناامیدی جمعی، تورم و فشار اقتصادی، آلودگی هوا، کم آبی ، مسمومیت‌های دانش آموزی و تغییرات ارزش های نسلی و سبک زندگی، شهروندان و تعداد زیادی از افراد از آن متاثر می شوند و بحران می تواند پیامدهای سیاسی و اجتماعی در بعد محلی، قومی و ملی پیدا می کند.
🔹اگر روند مدیریت یک بحران فردی یا اجتماعی نادیده گرفته شود، می توان سه پیامد برای فرد یا جامعه متصور بود:
۱-«مرحله رنج و آشفتگی: این مرحله با فقدان کنترل و تعادل در بعدی فردی یا اجتماعی همراه است. در این مرحله‌ی اگر در یک زمان کوتاه به بحران پاسخ مسئولانه داده نشود و مشکل و مسأله نادیده گرفته یا انکار شده و یا به حاشیه رانده شود، موضوع طولانی و بحران عمیق می‌شود و فرد یا جامعه وارد مرحله دوم می شود.
۲_مرحله خستگی و خشم: وقتی رنج و ناراحتی و آشفتگی تکرار شونده و مزمن شود، فرد یا جامعه از تداوم بحران و عدم حل آن خسته وخشمگین می شود. خستگی و خشم ناشی از سوال های بی پاسخ، دیده نشدن، شنیده نشدن و تلنبار شدن درد روی درد، همزمانی بحران ها و سرایت بحران به جاهای دیگر یا بروز بحران های دیگری در بدنه فرد و جامعه است. این امر نتیجه سال ها به حاشیه راندن پرونده های باز بحران ها و واقعیت های تلخ در جامعه است.
۳_مرحله سوم عصیان: زمانی که فرد یا جامعه از شدت بیماری و هم آیندی و همزمانی چندین بحران خسته و خشمگین شد، دست به عصیان و نافرمانی می زند. عصیان و نافرمانی ناشی از ناامیدی از حل بحران است و در عین حال عصیان تلاش برای خلق امید به بهبود اوضاع است.
🔹عصیان در حوزه فردی و اجتماعی به شیوه های مختلف بروز می کند. در حوزه فردی، فردی که خشمگین و خسته و ناامید است، یا خودزنی و خودکشی می کند یا برای نجات خود از بحران، از اطرافیان و جامعه انتقام می گیرد و به سرقت و قتل و خشونت و طلاق و... برای رفع مشکلات شخصی و دستیابی به آرزوهای فردی دست می زند و یا اینکه در جستجوی درمان، از آن محیط فرار/مهاجرت می کند.
🔹اما عصیان در حوزه بحران های اجتماعی، پیامدهای به نسبت گسترده تری دارد که به شورش های اجتماعی، شورش فقرا علیه اغنیا، عصیان های سیاسی، تقابل گروه های اجتماعی و سیاسی، انتقام های کور اجتماعی و تکه تکه شدن جامعه را به دنبال دارد و جامعه را از مسیر تحول و توسعه در ابعاد مختلف باز می دارد.
#کافه_ارتباطات
@coffee_comm
https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-875945
شرق
مسئولان، حوادث را از نگاه تأثیرپذیران ببینند
وقتی حوادث پنج، شش سال اخیر را مرور می‌کنیم، می‌بینیم که در هر حادثه‌ای چه در زمینه سیاسی و اقتصادی، چه در حوزه سلامت و محیط زیستی، کمتر از نگاه «شهروندان» و «تأثیرپذیران» از آسیب ارزیابی و تحلیل می‌شوند.