نیاز روسیه به جمهوری‌اسلامی

ولادیمیر پوتین در آخرین گفتگویش با رسانه ها، تمرکز زیادی بر جمهوری اسلامی داشت. کار به جایی رسید که با وجود آن که به قول خودش بی ادبانه بود، به روشنی خطاب به سه قدرت اروپایی خواهان صدور قطعنامه شورای حکام آژانس انرژی اتمی گفت: احمق ها!!! این چه حرف مزخرفی است که ایران به تعهداتش پایبند بماند؟ وی همچنین پس از صدور قطعنامه شورای حکام علیه ایران گفته است: "چنان چه غرب این روند ادامه دهد، شاید ایران نیز دیگر به تعهداتش عمل نکند". پرزیدنت پوتین هم چنین با گپ و گفت مفصل در باره مناسبات ایران- روسیه گفت:
"ایران کشور قدرتمندی است و قرار نیست کسی برده و یا زیر پرچم غربی‌ها باشد. ایران به‌طور کامل به تعهدات خود در قبال آژانس بین‌المللی انرژی اتمی عمل می‌کند و آن‌ها را نقض نکرده. منتظر برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوریِ ایران هستیم. امیدوارم با رئیس‌جمهور جدید در محل برگزاری رویدادهای بین‌المللی و سازمان همکاری شانگهای و بریکس دیدار کنم. آمریکایی‌ها باید در نگاه خود بازنگری داشته باشند، دنیا برپایۀ همکاری کشورها شکل گرفته، شاهد همکاری روسیه چین، ایران و دیگر کشورها هستیم. ایران و‌ روسیه دو کشور نوظهور در حوزۀ اقتصادی هستند و این همان چیزی است که سیاستمداران اروپایی را نگران کرده(است)".(کانال تلگرامی ستاد سایبری سپاه پاسداران)

به گمانم روسیه در شومترین دوره تاریخ معاصر خود به سر می برد، حتی شومتر از حمله بارباروسای آلمان نازی. به گونه ای که پرزیدنت ولادیمیر پوتین برای نخستین بار چنین تهدید می کند:غربی ها فکر می کنند که ما از سلاح های هسته ای استفاده نخواهیم کرد( کانال تلگرامی یورونیوز). چالش بزرگ امروز فدراتیو آن است که در برابر جبهه متحد، کثیر و توانمند ۹۳ دولتی غرب، شامل پیمان های ناتو، اوکاس، اوکیناوا و... تقریبا تنها مانده است. در برابر این جبهه فراگیر جهانی، دوستانی مانند سوریه، زیمبابوه، نیکاراگوئه، کوبا، میانمار، نیجر، بلاروس، کره شمالی و چند کشور نه چندان توانای دیگر، چه کمکی به مسکو خواهند کرد؟! واقعیت محض شوم برای کرملین، تنهایی استراتژیک در میدان عمل است. جمهوری خلق چین هرگز قصد همراهی با روسیه را تا سرحد رویارویی مستقیم با غرب ندارد. مراودات پکن- مسکو و همدلی آنان در سطح مناسبات نا آشکار و حمایت های پنهان کمتر تعیین کننده از کرملین باقی خواهد ماند. اهمیت برونرفت از این انزوای استراتژیک به جایی رسیده است که همین دیروز ۱۷ خرداد(۶ جون) به دستور پرزیدنت ولادیمیر پوتین طالبان از فهرست سازمان های تروریستی روسیه خارج شد و وی به شرط تشکیل حکومتی فراگیر خواهان روابط رسمی با امارت اسلامی افغانستان شد.

می دانیم که همین هفته با اجازه ناتو اوکراین فعلا اجازه پیدا کرده که از تسلیحات اهدایی غرب برای هدفگیری سازه های نظامی در محدوده داخلی مرزی روسیه نیز استفاده نماید و تنها از آنها برای پدافند بهره برداری نکند، روس ها هم در واکنش به این طرح، هدفگیری کشورهای حامی اوکراین را به صراحت در دستور کار قرار داده اند. حال در چنین فضا و اوضاع واحوالی برونرفت جمهوری اسلامی از جمع دوستان نزدیک فدراتیو، برای کرملین خطرناک نیست، بلکه به گمانم کشنده و مقهور ساز خواهد بود. روس‌ها از دستیازی به هر کاری که جمهوری اسلامی را به سمت بی‌طرفی محض هل دهد، ابایی نخواهند داشت.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

چین ایران و بحرین را آشتی می دهد

۱۴ دی ۱۳۹۴، پس از قطع مناسبات دیپلماتیک عربستان با ایران، وزارت خارجه بحرین با صدور بیانیه‌ای از قطع روابط دیپلماتیک خود با ایران خبر داد. وزارت خارجه بحرین همچنین ۴۸ ساعت به دیپلمات‌های ایرانی در منامه مهلت داد تا این کشور را ترک کنند. دفاتر دیپلماتیک این کشور در ایران نیز بسته شد.

ولی به نظر می رسد پس از گذشت ۸ سال، بیشینه پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری، مناسبات دو کشور عادی شود. به اغلب احتمال این بار نیز مانند بازگشایی مناسبات دیپلماتیک با عربستان،‌ دست چین در کار است. پکن برای استمرار مناسبات تجاری با کشورهای خلیج فارس و نیز امنیت سرمایه‌گذاری، نیازمند منطقه ای آرام و بی دردسر است. البته در این میان سرنوشت امثال شیخ عیسی قاسم، نمی تواند در رتبه نخست قرار گیرد.‌
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

گوشت رو دم در خونت آوردند؟!!

کلیپ بالا عکس گروهی یادمانی گروه هفت در نشست ایتالیا(دیروز) بود. پاپ فرانسیس نیز در جایگاه مهمان ویژه با سران G7 در باره بحران جهانی مهاجران و مسئولیت سنگین یاری آنان، هوش مصنوعی(AI)، جنگ غزه و چند موضوع کلیدی با سران هفت کشور توانمند به رایزنی پرداخت. بن زاید و اردوغان رهبران امارات و ترکیه و...رهبران کشورهای دیگر را در کلیپ می بینید؟ به گمانتان تنها همین تصویر درس عبرتی برای کنون کشورمان نیست؟ تنهای تنها و گیر افتاده در قلاب متجاوزان فدراتیو پوتینی. راستی از گوشت چه خبر؟! کی قراره برسه در خانه هامان؟!(اقتباس از کانال تلگرامی انتخابات آمریکا).
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

ریشه پیشنهاد پایتخت ساحلی دکتر قالیباف

نیمه دوم دهه ۶۰ (۱۳۶۷) یعنی حدود ۳۶ سال پیش، در بخش نخست پایان نامه ام با عنوان: سیاست دریایی، محور استراتژی ملی، ضمن تاکید براین گزاره که تنها راه برونرفت ایران از بن بست کمتر توسعه یافتگی، دریایی شدن سیاست، فرهنگ و ساختار حکومت است، طی سیستمی پژوهشی، ۱۹ پیشنهاد علمی-اجرایی کلان ارائه شده بود؛ مانندتشکیل وزارت امور دریاها، خودگردانی استان ها، اتصال راه آهن به بوشهر، چابهار و دیگر بنادر و از جمله ایجاد پایتخت دریایی.

در آن سال‌ها طرح استراتژی ملی دریا پایگی اندکی مورد توجه حکومت قرار گرفت. از جمله مرکز تحقیقات استراتژیک که مدیرش حجت الاسلام خوئینی ها بود به واسطه کارشناس ایراندوستی به نام منتظری جلسه ای تشکیل دادند که طرحم را برای توسعه ایران بر مبنای دریاپایگی ارائه دهم. دور میز بسیار بزرگ ساختمان مینوی جماران که محل مرکز تحقیقات شده بود، کیپ تا کیپ مقامات جاخوش کرده بودند. خوئینی ها، شمخانی، بهزاد نبوی، نمازی، حجاریان و قس علیهذا.

ولی پس از توضیح و تشریح کردن لزوم دریا محوری شدن ایران، فهمیدم که رئیس، یعنی همان حچت الاسلام انقلابی دو آتشه، خوئینی ها،مطلب را اصلا نگرفت. به گمانم  به هیچ وجه در این وادی ها نبود و بر این گونه طرح ها تمرکزی نداشت. ولی کسانی که می فهمیدند، گرفتند و  آن را پایه ترقی خود قرار دادند. البته این جناب منتظری که پس از آن ایشان را ندیدم و حتی نام کوچکش و محل کارش و سرنوشتش را یادم رفته است، دوبار دیگر مرا به مرکز مطالعات  استراتژیک کشاند، این بار فکر کنم در خیابان نوفل لوشاتو(بیش از ۳۰ سال پیش). البته بار دوم، خوئینی ها جایش را به حسن روحانی داده بود. ولی بقیه مثل حجاریان، نبوی و... همچنان بودند. ولی دغدغه روحانی که بعدها دو دوره رئیس جمهور شد، تمرکز بر استراتژی درازمدت توسعه نبود.
با وجود ناکام ماندن این طرحنامه، دو تن به شدت پیگیر آن بودند. علی شمخانی که به واسطه شخصی به علی رضا اکبری(بعدها جاسوس اعدامی) پیگیر بود و دکتر حسن کامران استاد کنونی جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران که به واسطه سمتی که در تالیف کتاب ها داشت، قول انتشار آن را داد. ولی انجام نداد و یا نشد که نشد.
گذشت و گذشت، تا این که در ۱۳۷۱ طی رساله دکتری خود با عنوان: تحلیل ژئوپولیتیک نواحی بحرانی سیستان و بلوچستان، و نیز در دهه هشتاد، طی پروژه ملی ICZM یا همان مدیریت یکپارچه سازی نواحی ساحلی که از سوی سازمان دریانوردی و دانشگاه خوارزمی به من محول شده بود، با ارائه چندین گزارش به سازمان دریانوردی و انتشار کتاب: ژئوپولیتیک کرانه های دریایی ایران و ICZM، به تکمیل مقوله استراتژی دریایی پرداختم. به ویژه در این کتاب، بر کمتر توسعه یافتگی کرانه مکران و راههای برونرفتش از کمتر توسعه یافتگی و اهمیت سواحل مکران برای توسعه ایران پرداختم. به هر روی در مسیر این مطالعات که هنوز هم در قالبی شخصی استمرار دارد، بر نقش انتخاب پایتخت دریایی به عنوان یکی از دهها پیشنهاد به هم پیوسته تمرکز شده و حتی جا و موقعیت آن در پایان نامه، رساله و گزارش های ارائه شده، تعیین شده است.
یادآوری می شود که یدالله کریمی پور در همه این سال ها تنها به عنوان معلم دانشگاه و بی هیچ مسئولیت دیگر حضور داشته است.
(لطفا بر متن بخش نخست پایان نامه اینجانب، دفاع شده در دهه شصت خورشیدی و تأکید بر پایتختی ایران(صص ۳۴ تا ۳۵.‌ انتخاب پایتخت بندری) نگاهی بیندازید. با سرچ: فصل_دوم_ پایان نامه در همین کانال. هم چنین فایل کتابPDF کتاب را هم که توسط دانشجویان تایپ شده و پر غلط هم هست در همین کانال می توانید ببینید)
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

چه عاملی پزشکیان را برنده کرد؟

پزشکیان در دور دوم با جلب و جذب بیش از 53% آرا پیروز شد. میزان کلی مشارکت نسبت به دور نخست حدود 10% افزایش یافت. شوخی است که دلیل پیروزی قاطعانه وی را صرفا به عواملی چون کار تشکیلاتی، حمایت سلبریتی های سیاسی، داشتن استراتژی، ارایه طرح و برنامه و چارچوب روشن برای بهبود توسعه و پیشرفت نسبت داده شود. نقش محوری در پیروزی پزشکیان ترس بخشی از مردم نسبت به تکوین فضایی بود که با قدرت یابی جلیلی ممکن الوقوع می نمود . ترس از  فاجعه ای که پنداشته می شد با ریاست جلیلی در قالبی فراگیر بر ایران و ایرانیان سایه اندازد. بیم و هراس و بلکه وحشت فرو افتادن ایران در جنگ ها، افزایش فشار بر زنان، سخت شدن تحریم ها و قس علیهذا. این هراس در دور دوم از همه سو بارید. سیل آسا و بی انقطاع. از سوی رسانه های داخل و خارج و فضای مجازی. شگفت آن که جلیلی و ستادش هرگز به درک اهمیت سترگ این ترس مردم، پی نبرده و تلاشی استراتژیک برای زدایش آن نکردند. همین ترس، در کشاندن طبقه متوسط شهری، به ويژه کلانشهرها و زنان به پای صندوق ها در دور دوم، نقشی پایه ای داشت.
البته این بیم و هراس، فقط یکی از عوامل بزرگ پیروزی پزشکیان به موازات جغرافیای انتخابات(زادگاه و قومیت)، پشتیبانی استان های مرزی، کاراکتر جالب، از جمله صداقت، راست گویی و راست کرداری و پاکدستی وی بود. بی گمان اعضای کانال خواهند پرسید، ایا بیم و هراس از تسلط خشونت، هم چنین یدالله کریمی پور را که خود نخستین ستاد حمایت از پزشکیان را تشکیل و آن را تا 12 بامداد جمعه 15 تیر برپا نگاه داشت، شامل می شد؟! پاسخ حتما مثبت است. طیف مقابل پزشکیان هرگز موفق به ارائه چشم اندازی امن تر، آسوده تر و شادتر از ایران، به مخاطبان و منتخبین با فرض ریاست جلیلی نشدند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

مشکل بنیادین حکومت

به گمانم حیاتی ترین و بنیادی‌ترین مشکل تصمیم سازی حکومت در جمهوری اسلامی، پیچیدگی و شاید به تعبیری قفل شدگی آن است. اینجا منظورم از حکومت، ساختاری است که کشور با آن مدیریت می شود. این ساختار هم دولت(قوه مجریه) و هم دو قوه دیگر را در بر می گیرد. یعنی همان که در ادبیات فارسی امروزین، به آن رژیم، نظام حکومتی یا نظام می گویند. چرخه تصمیم سازی در بیشتر کشورهای پیشرفته یا نوظهور و حتی لب مرز، بسیار ساده و یا رو به سادگی است. بنگرید به ژاپن،‌ جمهوری کره، مالزی، برزیل و امارات. این در حالی است که نظام تصمیم سازی قانونی در جمهوری اسلامی نه تنها پیچیده و بلکه در شمار پیچیده ترین ها است،‌ که از دیدگاه روند و مسیر توسعه تقریبا دچار قفل شدگی است. مثلا به گمانم دستکم 43 نهاد، موسسه، کانون و... اضافی وابسته به هزینه دولت وجود دارد، که نه تنها بود آنها سودی برای روان شدن تصمیم سازی ندارد، که نبود شان شست و شوی کشور از سازه های اضافی است. بنگرید به شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، مجمع تشخیص مصلحت، دو نیروی دریایی، دو نیروی هوایی، دو نیروی زمینی و قس علیهذا. افلا یتفکرون
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

پزشکیان و کانون های فشار پنچگانه

به اغلب احتمال رئیس جمهور پزشکیان طی ۴ سال آتی، گام به گام، دستکم با 5 کانون فشارخیز مستمر روبرو خواهد شد:
۱- اقلیتی که بر آن خواهند بود که ایشان در اصلاحات زیاده روی کرده است؛
۲- اکثریتی که خواهند گفت در پیشبرد اصلاحات کمکاری سرزده است؛
۳- روسوفیل هایی که اورا به غربگرایی متهم خواهند کرد؛
۴- براندازهایی که او را سدی در برابر تحقق اهدافشان می دانند؛
۵- تشکیلات گسترده مافیایی و کاسبان تحریمی که او را نانبر قلمداد می کنند.

تصور رویارویی همزمان با این پنج کانون، دشوار است. تنها پادزهرش پیشروی بی توقف طرح و برنامه ها، از راه سیاستگزاری عقلانی است. از دیرباز گفته اند، هنگامی که قصدت رسیدن به روستای بالایی است، چنان چه در همه مسیر سرگرم خاموش کردن پارس سگ ها شوی، هرگز ده بالا را نخواهی دید.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

فراتر از قانون!؟

بر اساس بند هه اصل ۱۱۰ قانون اساسی، اعلام جنگ و صلح و بسیج نیروها به پیشنهاد شورای عالی دفاع بر عهده رهبر است. یعنی این فرمانده کل قوا است که در باره پاسخ دادن یا ندادن به دشمن تصمیم می گیرد. شورای عالی امنیت فقط و فقط وظیفه مشورتی دارد و بس. حال چرا جناب مستطاب جلیلی که بیش از ۱۵ سال است عضو شورای‌عالی امنیت ملی است چنین مواضعی اتخاذ کرده، جای پرسش ها دارد. در پی چه ها هستند؟ می خواهند ایران را به کجا بکشانند ؟!
#یدالله_کریمی_پور
@karimipour_k

اغواگری جنگ خواهانه روسیه

امروز ۱۷ امرداد، خبرگزاری رسمی روسیه(اسپوتنیک) با استناد به سخنان یک دیپلمات ناشناس آمریکایی تیتر زده که:اسرائیل از کمبود مهمات لازم برای دفع حمله بزرگ ایران و حزب الله رنج می برد. سپس برای دلگرم کردن ایرانیان ادامه داده‌است: مشخص نیست که کشورهای همسایه اسرائیل، مانند ماه آوریل برای کمک به آن وارد عمل خواهند شد یا خیر.
دیروز نیز الجزیره گزارش داد که پوتین از رهبر ایران خواسته تا پاسخی محتاطانه به اسرائیل بدهد. هم چنین خواستار آن شده که ایران در پاسخ به اسرائیل از حمله به غیر نظامیان خودداری کند. چنین سخنان و خبرهایی اغواگری جنگی خوانده می شود و پیشینه دراز تاریخی دارد.

کی و کجا اسرائیل دچار کمبود راهبردی مهمات شده و چگونه چنین چیزی ممکن است!؟ بر پایه طرحنامه دفاعی اسرائیل(اشغالگر)، ارتش موظف است 9 ماه مهمات را برای دفاع ذخیره کرده باشد.‌ حتی این هم مهم نیست.‌ ایالات متحده موظف به تامین امنیت اسرائیل است. آمریکا تنها در فضای نزدیک پیرامونی اسرائیل، 95 پایگاه دارد؛ که از جمله برای پشتیبانی از اسرائیل، در امور لجستیک است. بنگرید به پایگاه های پورگاس، یامبول، پلوودیفو اسیلیون بلعارستان. پترا، ویچنزا و رناتو ویچنزا در جنوب ایتالیا. پاتریوت، سرنیزه، بوهرینگ و عریفیجان در کویت. سارایوو، در بوسنی. مصیره، الغنم، خصیب و الفلالاج در سلطنت عمان، الفجیره، بندرسلمان، محرق و شیخ عیسی در بحرین. دمام، الهفوف، تبوک، ملک خالد، ریاض و الطائف، در عربستان. الدوحه، ام سعید، العدید در قطر و ۳۲ پایگاه در آلمان، دهها پایگاه در امارات، جیبوتی،‌ کنیا، عراق و ترکیه.
آیا زاغه های این پایگاه ها به هنگام نیاز داشتن اسرائیل خالی و فانتزی می مانند؟! کدام کشور عربی همسایه ایران می توانند در برابر اراده واشنگتن بیطرف بماند؟! تا کنون کدامشان در عمل بیطرف مانده اند؟! اینها جز اغواگری جنگی روسیه نیست. به قول جمال عبدالناصر:  به روس ها اعتماد نورزید، آنها اگر کُتی هم به ما دادند، دستی از ما قطع می کنند.
#یدالله_کریمی_پور
@karimipout_k