🔻نگاهی به روایت تجاوز در رمان «عسل و حنظل»
🔶«امید دارم که دلّاک پوستم را از روی تنم بردارد»
✍🏽نیلوفر حامدی
🔹تنهاییِ مقدرِ من تَرَک برداشت. تکه‌هایی از آن افتاد و زمین، بی‌خوابی‌های مرا پوشاند.» این، آخرین صفحه از دفترچه خاطرات دختری است که می‌خواست شاعری کند و کتاب بنویسد، اما در نهایت زمین را به عنوان تنها مامنِ بی‌خوابی‌هایش برگزید. طاهر بن‌جلون، شاعر، نویسنده و نقاش فرانسوی- مراکشی که که به زبان فرانسه می‌نویسد، در آخرین اثرش سراغ موضوعی جدید یعنی تجاوز رفته است.
🔹در این کتاب نویسنده از داستانی واقعی الهام گرفته است. داستانی که چندین دهه قبل در طنجه رخ داده است. به دنبال تجاوز مردی کودک‌آزار به چند نوجوان دختر، طنجه و اهالی‌اش را وحشت فرا می‌گیرد. به گفته لوموند: «طاهر بن‌جلون در این داستان صداهای گمشده را از پس شهرهای درخودفرورفته بیرون می‌کشد.»
🔹«سامیه» در «عسل و حنظل» دختری پرشور است که سودای نویسندگی در سر دارد. برای رسیدن به این آرزو به هر دَری می‌زند و درمی‌یابد قدم اولش باید این باشد که داستان یا شعری از او در یک روزنامه یا مجله چاپ شود. به این منظور شخصی را به عنوان رابط پیدا می‌کند. مردی که از قضا ارتباطات گسترده‌ای دارد اما دیدار کاری آنها اما تنها محدود به چاپ شعر در روزنامه نمی‌شود. چون «خِنزیر»، نامی که سامیه بر آن مرد گذاشته، معتقد است «رسیدن به هر آرزویی یک بهایی دارد» و این بها را با تجاوز به سامیه می‌گیرد.
🔹سامیه با بدنی زخمی و سردردی که ناشی از بی‌هوشی در خانه خنزیر است به خانه می‌رود و در دفتر خاطراتش می‌نویسد: «فردا یکشنبه است. از مادرم می‌خواهم مرا به حمام ببرد. به این امید که دلّاک قبول کند و پوستم را از روی تنم بردارد؛ تا تمام چیزهایی که پوستم را آلوده کرده است از تن جدا شود.» احساس ناپاکی رهایش نمی‌کند. حسی که بسیاری از بازماندگان تجاوز به آن دچار می‌شوند و برای عده‌ای شستن وسواس‌گونه تن و بدنشان به عادتی روزمره تبدیل میشود. سامیه در جایی دیگر نوشته: «بیهوده تنم را می‌ساییدم، صابون را بیهوده بر تنم می‌کشیدم و می‌کشیدم. حس می‌کردم کثیفم، نمی‌دانستم چطور باید خودم را از شر این بو خلاص کنم.»
🔹نویسنده کارکرد فرهنگ تجاوز در جامعه‌ای محافظه‌کار و مردسالار را تصویر می‌کند. فرهنگی که تمام موجودیت زن را در بدن عفیف‌مانده‌اش خلاصه می‌کند. بدنی «دست‌نخورده» که اگر مورد تعرض قرار بگیرد دیگر شایسته زندگی نیست. روایت طاهر بن‌جلون اگرچه تلخ و سیاه است و ذره‌ای امید در دل روشن نمی‌کند اما به‌خوبی نشان می‌دهد که فرهنگ آبرومحور چطور می‌تواند بازمانده تجاوز را خلع سلاح کند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1869
🔶«امید دارم که دلّاک پوستم را از روی تنم بردارد»
✍🏽نیلوفر حامدی
🔹تنهاییِ مقدرِ من تَرَک برداشت. تکه‌هایی از آن افتاد و زمین، بی‌خوابی‌های مرا پوشاند.» این، آخرین صفحه از دفترچه خاطرات دختری است که می‌خواست شاعری کند و کتاب بنویسد، اما در نهایت زمین را به عنوان تنها مامنِ بی‌خوابی‌هایش برگزید. طاهر بن‌جلون، شاعر، نویسنده و نقاش فرانسوی- مراکشی که که به زبان فرانسه می‌نویسد، در آخرین اثرش سراغ موضوعی جدید یعنی تجاوز رفته است.
🔹در این کتاب نویسنده از داستانی واقعی الهام گرفته است. داستانی که چندین دهه قبل در طنجه رخ داده است. به دنبال تجاوز مردی کودک‌آزار به چند نوجوان دختر، طنجه و اهالی‌اش را وحشت فرا می‌گیرد. به گفته لوموند: «طاهر بن‌جلون در این داستان صداهای گمشده را از پس شهرهای درخودفرورفته بیرون می‌کشد.»
🔹«سامیه» در «عسل و حنظل» دختری پرشور است که سودای نویسندگی در سر دارد. برای رسیدن به این آرزو به هر دَری می‌زند و درمی‌یابد قدم اولش باید این باشد که داستان یا شعری از او در یک روزنامه یا مجله چاپ شود. به این منظور شخصی را به عنوان رابط پیدا می‌کند. مردی که از قضا ارتباطات گسترده‌ای دارد اما دیدار کاری آنها اما تنها محدود به چاپ شعر در روزنامه نمی‌شود. چون «خِنزیر»، نامی که سامیه بر آن مرد گذاشته، معتقد است «رسیدن به هر آرزویی یک بهایی دارد» و این بها را با تجاوز به سامیه می‌گیرد.
🔹سامیه با بدنی زخمی و سردردی که ناشی از بی‌هوشی در خانه خنزیر است به خانه می‌رود و در دفتر خاطراتش می‌نویسد: «فردا یکشنبه است. از مادرم می‌خواهم مرا به حمام ببرد. به این امید که دلّاک قبول کند و پوستم را از روی تنم بردارد؛ تا تمام چیزهایی که پوستم را آلوده کرده است از تن جدا شود.» احساس ناپاکی رهایش نمی‌کند. حسی که بسیاری از بازماندگان تجاوز به آن دچار می‌شوند و برای عده‌ای شستن وسواس‌گونه تن و بدنشان به عادتی روزمره تبدیل میشود. سامیه در جایی دیگر نوشته: «بیهوده تنم را می‌ساییدم، صابون را بیهوده بر تنم می‌کشیدم و می‌کشیدم. حس می‌کردم کثیفم، نمی‌دانستم چطور باید خودم را از شر این بو خلاص کنم.»
🔹نویسنده کارکرد فرهنگ تجاوز در جامعه‌ای محافظه‌کار و مردسالار را تصویر می‌کند. فرهنگی که تمام موجودیت زن را در بدن عفیف‌مانده‌اش خلاصه می‌کند. بدنی «دست‌نخورده» که اگر مورد تعرض قرار بگیرد دیگر شایسته زندگی نیست. روایت طاهر بن‌جلون اگرچه تلخ و سیاه است و ذره‌ای امید در دل روشن نمی‌کند اما به‌خوبی نشان می‌دهد که فرهنگ آبرومحور چطور می‌تواند بازمانده تجاوز را خلع سلاح کند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1869
هرس واچ | دیدبان آزار
«امید دارم که دلّاک پوستم را از روی تنم بردارد»
این کتاب درباره تجاوز و فرهنگ تجاوز است. قصه دختری که سودای شعر و نویسندگی در سر داشت اما در نهایت زمین را به عنوان تنها مامنِ بی‌خوابی‌هایش برگزید. نویسنده تلاش دارد تا با نقد جامعه‌ای که فرهنگ تجاوز در آن نهادینه شده نشان دهد که چطور متجاوز در خیاب
🔻نگرانی‌های زنان حامی جنبش Metoo
🔶زنان هدفی فراتر از اخراج مردان آزارگر را دارند
✍🏽نویسنده: آنا نورث
🖊برگردان: منیژه موذن
🔹طبق نتایج یک نظرسنجی سراسری که خبرگزلری Vox با شرکت رسانه‌ای Morning Consult انجام داده، تعداد قابل توجهی از زنان در مورد جنبش #MeToo نگرانی دارند. البته نگرانی‌ها به این معنا نیست که آنها جنبش را نفی می‌کنند یا مخالف آن هستند. در این نظرسنجی اکثریت زنان اعلام کردند که از این جنبش حمایت می‌کنند و دغدغه موفقیت جنبش را دارند.
🔹طبق گفته‌های زنان، اتهام نادرست آزار جنسی شاید یکی از مهم‌ترین نگرانی‌ها بوده است. از دیگر نگرانی‌ها این است که به دنبال فضای ایجاد‌شده، زنان ممکن است فرصت‌های شغلی خود را از دست بدهند، زیرا مردان که همچنان غالب پست‌های ارشد و مدیریتی را اشغال کرده‌اند، از کارکردن با زنان دچار واهمه شده و آنها را حذف خواهند کرد. در واقع این دغدغه وجود دارد که افشاگری آزار جنسی، فرصت حضورِ زنان در محیطهای شغلی را کاهش دهد. و مسئله آخر اینکه برخی نگرانند مجازات برای انواع خفیف‌تر آزارهای جنسی با اشکال شدید آن همسان در نظر گرفته شود. در واقع این زنان نگرانند که تفاوتی میان برخورد با مرتکبان اشکال حاد خشونت جنسی و سوءرفتار جنسی (که شکل خفیف‌تر این خشونت‌ها است) وجود نداشته باشد.
🔹یافته‌های این نظرسنجی نشان می‌دهد که خلاف ادعای منتقدان، اتفاقا حامیان جنبش بیشتر از افراد دیگر آثار منفی احتمالی این جنبش را در نظر می‌گیرند و بابت شکست یا انحراف جنبش نگرانی دارند. آنها صرفا به دنبال اخراج و پایین کشیدن مردان آزارگر نیستند، بلکه به دنبال ایجاد محیطهای کاری عادلانه و شکل‌گیری مباحثی در این زمینه‌اند.
🔹برخی انتقادات از جنبش #MeToo تلویحا به این موضوع اشاره می‌کند که زنان صلاحیت به راه انداختن مکالمات پیچیده و دقیق را ندارند و از این رو قادر به تشخیص تفاوت میان اشکال متعدد خشونت جنسی نیستند. با این حال زنان در گروه‌های نظرسنجی Vox، خلاف انتقادات را ثابت کردند. آنها نه تنها به دقت پیچیدگی‌های مباحث را شناسایی می‌کردند، بلکه جنبش #MeToo را امکانی برای گشایشی مکالمات فراگیرتر عنوان کردند. گفتگوهایی درباره ساختن محیطهای کاری عادلانه، برقراری روابط جنسی مطلوب و مبتنی بر برابری.
🔹زنان از مدت‌ها قبل گفت‌وگوهای خصوصی را درباره خشونت جنسی آغاز کرده بودند. اما جنبش #MeToo بستری فراهم کرده که این صحبت‌های درگوشی به شکلی مسنجم‌تر و در فضای عمومی مطرح شوند و امکانی برای تحولات بنیادین در سطح مدارس، دانشگاه‌ها، محیطهای کاری و ... گشوده شود.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1870
🔶زنان هدفی فراتر از اخراج مردان آزارگر را دارند
✍🏽نویسنده: آنا نورث
🖊برگردان: منیژه موذن
🔹طبق نتایج یک نظرسنجی سراسری که خبرگزلری Vox با شرکت رسانه‌ای Morning Consult انجام داده، تعداد قابل توجهی از زنان در مورد جنبش #MeToo نگرانی دارند. البته نگرانی‌ها به این معنا نیست که آنها جنبش را نفی می‌کنند یا مخالف آن هستند. در این نظرسنجی اکثریت زنان اعلام کردند که از این جنبش حمایت می‌کنند و دغدغه موفقیت جنبش را دارند.
🔹طبق گفته‌های زنان، اتهام نادرست آزار جنسی شاید یکی از مهم‌ترین نگرانی‌ها بوده است. از دیگر نگرانی‌ها این است که به دنبال فضای ایجاد‌شده، زنان ممکن است فرصت‌های شغلی خود را از دست بدهند، زیرا مردان که همچنان غالب پست‌های ارشد و مدیریتی را اشغال کرده‌اند، از کارکردن با زنان دچار واهمه شده و آنها را حذف خواهند کرد. در واقع این دغدغه وجود دارد که افشاگری آزار جنسی، فرصت حضورِ زنان در محیطهای شغلی را کاهش دهد. و مسئله آخر اینکه برخی نگرانند مجازات برای انواع خفیف‌تر آزارهای جنسی با اشکال شدید آن همسان در نظر گرفته شود. در واقع این زنان نگرانند که تفاوتی میان برخورد با مرتکبان اشکال حاد خشونت جنسی و سوءرفتار جنسی (که شکل خفیف‌تر این خشونت‌ها است) وجود نداشته باشد.
🔹یافته‌های این نظرسنجی نشان می‌دهد که خلاف ادعای منتقدان، اتفاقا حامیان جنبش بیشتر از افراد دیگر آثار منفی احتمالی این جنبش را در نظر می‌گیرند و بابت شکست یا انحراف جنبش نگرانی دارند. آنها صرفا به دنبال اخراج و پایین کشیدن مردان آزارگر نیستند، بلکه به دنبال ایجاد محیطهای کاری عادلانه و شکل‌گیری مباحثی در این زمینه‌اند.
🔹برخی انتقادات از جنبش #MeToo تلویحا به این موضوع اشاره می‌کند که زنان صلاحیت به راه انداختن مکالمات پیچیده و دقیق را ندارند و از این رو قادر به تشخیص تفاوت میان اشکال متعدد خشونت جنسی نیستند. با این حال زنان در گروه‌های نظرسنجی Vox، خلاف انتقادات را ثابت کردند. آنها نه تنها به دقت پیچیدگی‌های مباحث را شناسایی می‌کردند، بلکه جنبش #MeToo را امکانی برای گشایشی مکالمات فراگیرتر عنوان کردند. گفتگوهایی درباره ساختن محیطهای کاری عادلانه، برقراری روابط جنسی مطلوب و مبتنی بر برابری.
🔹زنان از مدت‌ها قبل گفت‌وگوهای خصوصی را درباره خشونت جنسی آغاز کرده بودند. اما جنبش #MeToo بستری فراهم کرده که این صحبت‌های درگوشی به شکلی مسنجم‌تر و در فضای عمومی مطرح شوند و امکانی برای تحولات بنیادین در سطح مدارس، دانشگاه‌ها، محیطهای کاری و ... گشوده شود.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1870
هرس واچ | دیدبان آزار
زنان هدفی فراتر از اخراج مردان آزارگر را دارند
اگر بخواهیم به چالش‌های #MeToo بپردازیم، اتهام نادرست آزار جنسی شاید یکی از مهم‌ترین آنها باشد. اینکه می‌توان مردان را به اشتباه به آزار و اذیت جنسی متهم کرد. از دیگر نگرانی‌ها این است که به دنبال فضای ایجاد‌شده، زنان ممکن است فرصت های شغلی خود را
🔻روایاتی از آزار جنسی و جنسیتی در محیطهای کاری
🔶از من می‌خواستند لباس کوتاه بپوشم و همیشه آرایش داشته باشم
🔹«به یک شرکت خصوصی رفته بودم. رئیس شرکت گفت رزومه شما خوب است. منشی شرکت برایمان چایی آورد و رئیس گفت ایشون رو می‌بینی؟ خیلی زن خوبیه همه کار هم برام میکنه، همه کار. فقط خیلی لاغره. شما هیکلت خوبه... سرم را پایین انداختم و بیرون آمدم.»
🔹 «من طراحی لباس خوندم و بارها پیش اومده که برای قرارداد کاری مراجعه کردم. اول سرتا پام رو برانداز کردند و حساب کردند که چقدر به روز و سانتی‌مانتال هستیم. انگار چون طراحی باید استایلی مشابه مدل‌های روی استیج داشته باشی. من از طرف اکثر تولیدکننده‌هایی که بهشون معرفی شدم یا خودم مراجعه کردم، پیشنهاد رابطه داشتم! بوتیک‌داری که شروع حرفش با الزام به رابطه بود. بعدها هم که برای خودم شروع به کار کردم، نخ دادن‌های پارچه فروش، تعمیرکار، صاحب ملک و... اصلا بگو تو ایران زن باشی و تجربه آزار نداشته باشی؟»
🔹«در طول سال‌هایی که در ایران کار کردم، مدل‌های زیادی از آزارهای جنسی را دیدم. اما الان می‌خواهم فقط به یک مورد آن اشاره کنم. روز مصاحبه مدیر از من پرسید شما متاهل هستید؟ گفتم بله! گفت دلیل خاصی دارید که می‌خواهید کار کنید؟ پرسیدم منظورتون چیه؟ گفت مثلا با همسرتون مشکل دارید؟ من با قاطعیت گفتم خیر. توجه کنید که مسائل زندگی شخصی من به مدیر شرکت ربطی نداشت و ایشان فقط می‌خواستند بدانند رابطه من و همسرم چطور است!! من آن روز خیلی توجهی به این موضوع نکردم ولی بعدها که از روابط آن مدیر و آزارهای جنسی‌اش آگاه شدم فهمیدم چه قصدی پشت آن سوال بود.»
🔹«زمانی که دانشجوی کارشناسی بودم، برای منشی شدن به آگهی‌ها زنگ می‌زدم. چندین مورد در تماس‌های تلفنی از من پرسیدند که چطور لباس می‌پوشم. مواردی هم بود که مستقیم می‌گفتند می‌خواهند همیشه لباس کوتاه و آرایش داشته باشم. منم ترجیح دادم برای ارشد درس بخوانم. تا زمانی که مملکت سروسامانی به خود بگیرد.»
🔹«یک بار به دفتر بیمه رفتم. خیلی رک به من گفتند به کسی نیاز داریم که مردها را جذب کند. آنها را لب چشمه ببرد و تشنه برگرداند.»
🔹اینها تنها تعدادی از کامنت‌هایی است که در پاسخ به سوال «آیا شما تجربه آزار جنسی در هنگام مصاحبه شغلی را داشته‌اید؟» در صفحه دیدبان آزار نوشته شده است. در موقعیت‌هایی مانند مصاحبه کاری ما شاهد رفتارهایی فراتر از جنس تماس‌های فیزیکی یا پیشنهادات صریح جنسی هستیم، یعنی ورود اجباری به حوزه زندگی خصوصی و شخصی خواهان کار. گاهی جسارت کارفرما می‌تواند تا به جایی برسد که از نیروی انسانی‌اش کالایی برای تبلیغات و پیشرفت اقتصادی خود بسازد. این دست روایت‌ها، به ما یادآوری می‌کند که چرخه بهره‌کشی از زنان در یک محیط کار چگونه با اولین نگاه شکل می‌گیرد. نگاهی که بالادستانه و از همان اول فرصت‌های کار و تولید را به ازای سهمی که از بدن‌های این زنان می‌گیرد، به آنها می‌دهد.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1483
🔶از من می‌خواستند لباس کوتاه بپوشم و همیشه آرایش داشته باشم
🔹«به یک شرکت خصوصی رفته بودم. رئیس شرکت گفت رزومه شما خوب است. منشی شرکت برایمان چایی آورد و رئیس گفت ایشون رو می‌بینی؟ خیلی زن خوبیه همه کار هم برام میکنه، همه کار. فقط خیلی لاغره. شما هیکلت خوبه... سرم را پایین انداختم و بیرون آمدم.»
🔹 «من طراحی لباس خوندم و بارها پیش اومده که برای قرارداد کاری مراجعه کردم. اول سرتا پام رو برانداز کردند و حساب کردند که چقدر به روز و سانتی‌مانتال هستیم. انگار چون طراحی باید استایلی مشابه مدل‌های روی استیج داشته باشی. من از طرف اکثر تولیدکننده‌هایی که بهشون معرفی شدم یا خودم مراجعه کردم، پیشنهاد رابطه داشتم! بوتیک‌داری که شروع حرفش با الزام به رابطه بود. بعدها هم که برای خودم شروع به کار کردم، نخ دادن‌های پارچه فروش، تعمیرکار، صاحب ملک و... اصلا بگو تو ایران زن باشی و تجربه آزار نداشته باشی؟»
🔹«در طول سال‌هایی که در ایران کار کردم، مدل‌های زیادی از آزارهای جنسی را دیدم. اما الان می‌خواهم فقط به یک مورد آن اشاره کنم. روز مصاحبه مدیر از من پرسید شما متاهل هستید؟ گفتم بله! گفت دلیل خاصی دارید که می‌خواهید کار کنید؟ پرسیدم منظورتون چیه؟ گفت مثلا با همسرتون مشکل دارید؟ من با قاطعیت گفتم خیر. توجه کنید که مسائل زندگی شخصی من به مدیر شرکت ربطی نداشت و ایشان فقط می‌خواستند بدانند رابطه من و همسرم چطور است!! من آن روز خیلی توجهی به این موضوع نکردم ولی بعدها که از روابط آن مدیر و آزارهای جنسی‌اش آگاه شدم فهمیدم چه قصدی پشت آن سوال بود.»
🔹«زمانی که دانشجوی کارشناسی بودم، برای منشی شدن به آگهی‌ها زنگ می‌زدم. چندین مورد در تماس‌های تلفنی از من پرسیدند که چطور لباس می‌پوشم. مواردی هم بود که مستقیم می‌گفتند می‌خواهند همیشه لباس کوتاه و آرایش داشته باشم. منم ترجیح دادم برای ارشد درس بخوانم. تا زمانی که مملکت سروسامانی به خود بگیرد.»
🔹«یک بار به دفتر بیمه رفتم. خیلی رک به من گفتند به کسی نیاز داریم که مردها را جذب کند. آنها را لب چشمه ببرد و تشنه برگرداند.»
🔹اینها تنها تعدادی از کامنت‌هایی است که در پاسخ به سوال «آیا شما تجربه آزار جنسی در هنگام مصاحبه شغلی را داشته‌اید؟» در صفحه دیدبان آزار نوشته شده است. در موقعیت‌هایی مانند مصاحبه کاری ما شاهد رفتارهایی فراتر از جنس تماس‌های فیزیکی یا پیشنهادات صریح جنسی هستیم، یعنی ورود اجباری به حوزه زندگی خصوصی و شخصی خواهان کار. گاهی جسارت کارفرما می‌تواند تا به جایی برسد که از نیروی انسانی‌اش کالایی برای تبلیغات و پیشرفت اقتصادی خود بسازد. این دست روایت‌ها، به ما یادآوری می‌کند که چرخه بهره‌کشی از زنان در یک محیط کار چگونه با اولین نگاه شکل می‌گیرد. نگاهی که بالادستانه و از همان اول فرصت‌های کار و تولید را به ازای سهمی که از بدن‌های این زنان می‌گیرد، به آنها می‌دهد.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1483
هرس واچ | دیدبان آزار
به کسی نیاز داریم که مردها را جذب کند
از میان موقعیت‌های بی‌شماری که همه ما را در سطحی بیشتر یا کمتر با اضطراب روبه‌رو می‌کند، موقعیتِ بودن در مصاحبه‌های کاری را نباید از قلم انداخت. وقتی می‌خواهیم بهترین نسخه از خودمان باشیم و توانایی‌های فنی، تکنیکال و وجوه رفتاری و حرفه‌ای خود را به ن
🔶مقام‌های ارشد کانادا بهخاطر تجاوز و تبعیض‌های جنسیتی در ارتش، عذرخواهی کردند/ ثبت ۵۸۱ مورد تجاوز جنسی و ۲۲۱ مورد آزار جنسی در ارتش از سال ۲۰۱۵ تاکنون
🔹مقام‌های ارشد وزارت دفاع و ارتش کانادا به‌دلیل کوتاهی دولت در انجام اقدامات کافی برای جلوگیری از سوءاستفاده جنسی گسترده در ارتش عذرخواهی کردند. آنیتا آناند، وزیر دفاع تازه منصوب شده کانادا در یک کنفرانس خبری آزارهای جنسی و تبعیض‌های جنسیتی در ارتش را تأیید کرد و گفت: «تعداد زیادی از اعضای ارتش مورد تجاوز جنسی یا تبعیض‌های برخاسته از جنسیت، هویت جنسی یا گرایش جنسی قرار گرفته‌اند.»
🔹آناند افزود: «ما باید درد و آسیبی را که آزاردیدگان متحمل شده‌اند به رسمیت بشناسیم، چراکه همان نهادی که وظیفه حفاظت و دفاع از کشور را بر عهده دارد، از اعضای خود محافظت و دفاع نکرده است.» ارتش در ماه آوریل سال جاری در گزارشی به پارلمان از ثبت ۵۸۱ مورد تجاوز جنسی و ۲۲۱ مورد آزار جنسی از سال ۲۰۱۵ تاکنون خبر داد.
🔹وزیر دفاع کانادا خطاب به آزاردیدگان و بازماندگان تجاوز در ارتش این کشور گفت: «من از طرف دولت کانادا از شما عذرخواهی می‌کنم... این رفتار نادرست و سوءاستفاده از قدرت، منجر به بحران از دست رفتن اعتماد به گروهی شده که مسئولیت دفاع از کشور را برعهده دارند.»
🔹عذرخواهی مقام‌های کانادا اما یک‌شبه و تنها به خاطر به‌رسمیت شناختن یکجانبه حقوق اعضا انجام نشد. به‌دنبال طرح یک دعوای حقوقی که توسط نزدیک به ۱۹هزار نفر از نیروهای در حال خدمت یا بازنشسته ارتش و همچنین دیگر کارکنان وزارت دفاع و ارتش علیه دولت مطرح شده است، دولت کانادا توافق کرد از آزاردیدگان عذرخواهی کند.
🔹شکایت علیه دولت پس از آن وارد مراحل قانونی شد که چندین افسر ارشد ارتش از جمله جاناتان ونس، رئیس سابق ستاد دفاع بهخاطر سوءرفتار جنسی مورد تحقیق قرار گرفتند. تحقیقاتی که با آغوش باز پذیرفته نشد و شخص جاناتان ونس نیز به ممانعت از اجرای عدالت در این تحقیقات متهم است.
🔹ژنرال وین ایر، رئیس فعلی ستاد دفاع دوشنبه ۱۳ دسامبر/ ۲۲ آذر به مسئله اعتماد ازدست‌رفته در ارتش اشاره کرد و گفت: «برای سربازان اعتماد [به بالادستانشان] می‌تواند به معنای تفاوت بین مرگ و زندگی باشد - و ما به این اعتماد خیانت کردیم.» زنان سرباز ارتش می‌گویند دولت لیبرال جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا که خود را فمینیست معرفی می‌کند، به‌اندازه کافی برای رسیدگی به موضوع آزار جنسی در ارتش و تبعیض علیه زنان و کوییرها که در همان سال ۲۰۱۵ در گزارش مهمی برجسته شده بود، تلاش نکرده است.
🔹دولت کانادا اکنون لوئیز آربور، دادستان سابق دادگاه کیفری بین‌المللی را موظف کرده تا به پاکسازی آنچه فرهنگ تجاوز و خشونت جنسیتی خوانده میشود، در درون ارتش کمک کند. براساس توصیه آربور، وزیر دفاع کانادا ماه گذشته تحقیقات و پیگرد قانونی در مورد سوءرفتار جنسی در ارتش را به خاطر «بی‌اعتمادی جدی به دادگاه‌های نظامی» به مقام‌های غیرنظامی سپرد.
🔹جنبش «من هم» (MeToo) مقابله با آزار جنسی را به داخل ارتش‌ها و نظامیان کشانده است. چهارشنبه ۲۰ نوامبر/ ۲۹ آبان، وزرای خارجه کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) که به‌منظور بررسی طیف گسترده‌ای از چالش‌های امنیتی در بروکسل گرد هم آمده بودند، معیارهای جامعی را برای مبارزه با آزار جنسی در زمان خدمت نیروهایشان به تصویب رساندند. ینس استولتنبرگ، دبیر کل ناتو نیز از رویکرد «تحمل صفر» این سازمان در قبال آزار جنسی سخن گفت و تاکید کرد این سیاست فراگیر در قبال همه کارکنان ناتو اعمال خواهد شد. بحث بر سر مقابله با آزار جنسی در زمان جنگ در چند سال اخیر و پس از افشای برخی رسوایی‌ها در مورد نیروهای ائتلاف‌های بین‌المللی نیز بالا گرفته بود./ رادیو زمانه
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔹مقام‌های ارشد وزارت دفاع و ارتش کانادا به‌دلیل کوتاهی دولت در انجام اقدامات کافی برای جلوگیری از سوءاستفاده جنسی گسترده در ارتش عذرخواهی کردند. آنیتا آناند، وزیر دفاع تازه منصوب شده کانادا در یک کنفرانس خبری آزارهای جنسی و تبعیض‌های جنسیتی در ارتش را تأیید کرد و گفت: «تعداد زیادی از اعضای ارتش مورد تجاوز جنسی یا تبعیض‌های برخاسته از جنسیت، هویت جنسی یا گرایش جنسی قرار گرفته‌اند.»
🔹آناند افزود: «ما باید درد و آسیبی را که آزاردیدگان متحمل شده‌اند به رسمیت بشناسیم، چراکه همان نهادی که وظیفه حفاظت و دفاع از کشور را بر عهده دارد، از اعضای خود محافظت و دفاع نکرده است.» ارتش در ماه آوریل سال جاری در گزارشی به پارلمان از ثبت ۵۸۱ مورد تجاوز جنسی و ۲۲۱ مورد آزار جنسی از سال ۲۰۱۵ تاکنون خبر داد.
🔹وزیر دفاع کانادا خطاب به آزاردیدگان و بازماندگان تجاوز در ارتش این کشور گفت: «من از طرف دولت کانادا از شما عذرخواهی می‌کنم... این رفتار نادرست و سوءاستفاده از قدرت، منجر به بحران از دست رفتن اعتماد به گروهی شده که مسئولیت دفاع از کشور را برعهده دارند.»
🔹عذرخواهی مقام‌های کانادا اما یک‌شبه و تنها به خاطر به‌رسمیت شناختن یکجانبه حقوق اعضا انجام نشد. به‌دنبال طرح یک دعوای حقوقی که توسط نزدیک به ۱۹هزار نفر از نیروهای در حال خدمت یا بازنشسته ارتش و همچنین دیگر کارکنان وزارت دفاع و ارتش علیه دولت مطرح شده است، دولت کانادا توافق کرد از آزاردیدگان عذرخواهی کند.
🔹شکایت علیه دولت پس از آن وارد مراحل قانونی شد که چندین افسر ارشد ارتش از جمله جاناتان ونس، رئیس سابق ستاد دفاع بهخاطر سوءرفتار جنسی مورد تحقیق قرار گرفتند. تحقیقاتی که با آغوش باز پذیرفته نشد و شخص جاناتان ونس نیز به ممانعت از اجرای عدالت در این تحقیقات متهم است.
🔹ژنرال وین ایر، رئیس فعلی ستاد دفاع دوشنبه ۱۳ دسامبر/ ۲۲ آذر به مسئله اعتماد ازدست‌رفته در ارتش اشاره کرد و گفت: «برای سربازان اعتماد [به بالادستانشان] می‌تواند به معنای تفاوت بین مرگ و زندگی باشد - و ما به این اعتماد خیانت کردیم.» زنان سرباز ارتش می‌گویند دولت لیبرال جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا که خود را فمینیست معرفی می‌کند، به‌اندازه کافی برای رسیدگی به موضوع آزار جنسی در ارتش و تبعیض علیه زنان و کوییرها که در همان سال ۲۰۱۵ در گزارش مهمی برجسته شده بود، تلاش نکرده است.
🔹دولت کانادا اکنون لوئیز آربور، دادستان سابق دادگاه کیفری بین‌المللی را موظف کرده تا به پاکسازی آنچه فرهنگ تجاوز و خشونت جنسیتی خوانده میشود، در درون ارتش کمک کند. براساس توصیه آربور، وزیر دفاع کانادا ماه گذشته تحقیقات و پیگرد قانونی در مورد سوءرفتار جنسی در ارتش را به خاطر «بی‌اعتمادی جدی به دادگاه‌های نظامی» به مقام‌های غیرنظامی سپرد.
🔹جنبش «من هم» (MeToo) مقابله با آزار جنسی را به داخل ارتش‌ها و نظامیان کشانده است. چهارشنبه ۲۰ نوامبر/ ۲۹ آبان، وزرای خارجه کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) که به‌منظور بررسی طیف گسترده‌ای از چالش‌های امنیتی در بروکسل گرد هم آمده بودند، معیارهای جامعی را برای مبارزه با آزار جنسی در زمان خدمت نیروهایشان به تصویب رساندند. ینس استولتنبرگ، دبیر کل ناتو نیز از رویکرد «تحمل صفر» این سازمان در قبال آزار جنسی سخن گفت و تاکید کرد این سیاست فراگیر در قبال همه کارکنان ناتو اعمال خواهد شد. بحث بر سر مقابله با آزار جنسی در زمان جنگ در چند سال اخیر و پس از افشای برخی رسوایی‌ها در مورد نیروهای ائتلاف‌های بین‌المللی نیز بالا گرفته بود./ رادیو زمانه
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔻از فلش‌بک تا کابوس و بی‌خوابی
🔶 پی‌تی‌اس‌دی، اختلالی که برخی افراد پس از تعرض جنسی با آن مواجه می‌شوند
🔹️دیدبان آزار: فردی که مورد تعرض جنسی قرار می‌گیرد، عموما بلافاصله پس از واقعه دچار سطح بالایی از اضطراب و پریشانی میشود. ترومای تعرض جنسی می‌تواند به شما احساس وحشت، خشم، عذاب وجدان، اضطراب و اندوه تحمیل کند. انگ اجتماعی پیرامون مسئله خشونت جنسی ممکن است سبب شود افراد حس شرم و خجالت پیدا کنند. بعلاوه، بازماندگان تعرض جنسی، ممکن است با علائم اختلال اضطراب پس از سانحه (post-traumatic stress disorder) مانند کابوس و هجوم افکار ناخوانده مواجه شوند. بازماندگان ممکن است به طور دائمی احساس خطر کنند و نسبت به دیگران بی‌اعتماد شوند.
🔹️پی‌تی‌اس‌دی وضعیتی مرتبط با سلامت روان است که پس از تجربه‌ای تروماتیک مانند تعرض جنسی، مجموعه‌ای از علائم مشکل‌زا را بروز می‌دهد. این اختلال میان بازماندگان تعرض جنسی شایع است. نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد حدودا ۷۰ درصد از بازماندگان تعرض جنسی، سطح بالایی از تروما را تجربه کرده و ۴۵ درصد علائم PTSD را گزارش داده‌اند.
🔹️این علائم می‌تواند شامل بازتجربه واقعه تروماتیک، اجتناب از یادآوری تروما، حیرت‌زدگی، افکار و باورهای منفی باشد. نکته بسیار مهمی که باید بدانید این است که PTSD نشانه ضعف نیست و تنها یک شرایط روانی است که میشود آن را تشخیص داد و درمان کرد. اگر علائم PTSD را در خود مشاهده می‌کنید، لازم است که به پزشک یا روان‌درمانگر مراجعه کنید.
🔹️تعرض جنسی می‌تواند برای ماه‌ها یا حتی سال‌ها بر سلامت جسمی، جنسی و رفتاری بازماندگان تاثیر بگذارد. برای بازماندگانی که با آسیب‌های روانی و جسمانی تجربه خشونت جنسی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، روش‌های درمانی و بهبودی متعددی از جمله روان‌‌درمانی، پیوستن به گروه‌های حمایتی و خودمراقبتی توصیه میشود.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1865/
🔶 پی‌تی‌اس‌دی، اختلالی که برخی افراد پس از تعرض جنسی با آن مواجه می‌شوند
🔹️دیدبان آزار: فردی که مورد تعرض جنسی قرار می‌گیرد، عموما بلافاصله پس از واقعه دچار سطح بالایی از اضطراب و پریشانی میشود. ترومای تعرض جنسی می‌تواند به شما احساس وحشت، خشم، عذاب وجدان، اضطراب و اندوه تحمیل کند. انگ اجتماعی پیرامون مسئله خشونت جنسی ممکن است سبب شود افراد حس شرم و خجالت پیدا کنند. بعلاوه، بازماندگان تعرض جنسی، ممکن است با علائم اختلال اضطراب پس از سانحه (post-traumatic stress disorder) مانند کابوس و هجوم افکار ناخوانده مواجه شوند. بازماندگان ممکن است به طور دائمی احساس خطر کنند و نسبت به دیگران بی‌اعتماد شوند.
🔹️پی‌تی‌اس‌دی وضعیتی مرتبط با سلامت روان است که پس از تجربه‌ای تروماتیک مانند تعرض جنسی، مجموعه‌ای از علائم مشکل‌زا را بروز می‌دهد. این اختلال میان بازماندگان تعرض جنسی شایع است. نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد حدودا ۷۰ درصد از بازماندگان تعرض جنسی، سطح بالایی از تروما را تجربه کرده و ۴۵ درصد علائم PTSD را گزارش داده‌اند.
🔹️این علائم می‌تواند شامل بازتجربه واقعه تروماتیک، اجتناب از یادآوری تروما، حیرت‌زدگی، افکار و باورهای منفی باشد. نکته بسیار مهمی که باید بدانید این است که PTSD نشانه ضعف نیست و تنها یک شرایط روانی است که میشود آن را تشخیص داد و درمان کرد. اگر علائم PTSD را در خود مشاهده می‌کنید، لازم است که به پزشک یا روان‌درمانگر مراجعه کنید.
🔹️تعرض جنسی می‌تواند برای ماه‌ها یا حتی سال‌ها بر سلامت جسمی، جنسی و رفتاری بازماندگان تاثیر بگذارد. برای بازماندگانی که با آسیب‌های روانی و جسمانی تجربه خشونت جنسی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، روش‌های درمانی و بهبودی متعددی از جمله روان‌‌درمانی، پیوستن به گروه‌های حمایتی و خودمراقبتی توصیه میشود.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1865/
هرس واچ | دیدبان آزار
PTSD، اختلالی که برخی افراد پس از تعرض جنسی با آن مواجه می‌شوند
PTSD وضعیتی مرتبط با سلامت روان است که پس از تجربه‌ای تروماتیک مانند تعرض جنسی، مجموعه‌ای از علائم مشکل‌زا را بروز می‌دهد. این اختلال میان بازماندگان تعرض جنسی شایع است. نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد حدودا 70 درصد از بازماندگان تعرض جنسی، سطح بالایی از
Forwarded from باشگاه زنان
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🔴 واکنش زنان افغان به توهین یک عضو طالبان
📌تیم اتحاد و هم‌بستگی زنان افغانستان در ادامه اعتراضات خود این‌بار به توییت یک عضو طالبان که گفته بود «کار زنان در بیرون از خانه، تن فروشی است» اعتراض کردند.
👉🏻 @BashgaheZanan 👈🏻
📌تیم اتحاد و هم‌بستگی زنان افغانستان در ادامه اعتراضات خود این‌بار به توییت یک عضو طالبان که گفته بود «کار زنان در بیرون از خانه، تن فروشی است» اعتراض کردند.
👉🏻 @BashgaheZanan 👈🏻
Forwarded from Radio Zamaneh
بل هوکس، نویسنده و مبارز سیاهپوست آمریکایی و یکی از مهم‌ترین متفکران نظریه فمینیسم بینابخشی درگذشت
گلوریا جین واتکینز، با نام ادبی بل هوکس، نویسنده و مبارز سیاهپوست آمریکایی و یکی از تأثیرگذارترین فمینیست‌های معاصر ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱ درگذشت. بل هوکس که نام مادربزرگ مادری‌اش را به عنوان نام ادبی‌اش برگزید، ۱۹۵۲ در کنتاکی ایالات متحده به دنیا آمد و در طول عمر ۶۹ ساله‌اش، بیش از ۳۰ کتاب منتشر کرد. نخستین اثر پرآوازه او «مگه یه زن نیستم؟: زنان سیاهپوست و فمینیسم» در سال ۱۹۸۱ منتشر شد و به یکی از مهم‌ترین متون فمینیستی معاصر بدل گشت. او در ۱۹۸۴ نیز «نظریه فمینیستی: از حاشیه تا مرکز» را منتشر کرد. «همه‌چیز درباره‌ی عشق»، یکی دیگر از آثار تحسین‌شده و بسیار پرخواننده اوست که ۲۰۰۰ منتشر شد. بل هوکس یک فمینیست سیاهپوست بینابخشی بود و چپ‌گرا. او نقد علیه سرکوب جنسیتی را به نقد علیه تبعیض نژادی و ستم طبقاتی پیوند می‌زد. تفکر او در نظریه کوئیر معاصر نیز بسیار تأثیرگذار بوده است.
خبرهای روز را در وبلاگ روزانه ما دنبال کنید.
@RadioZamaneh | رادیو زمانه
گلوریا جین واتکینز، با نام ادبی بل هوکس، نویسنده و مبارز سیاهپوست آمریکایی و یکی از تأثیرگذارترین فمینیست‌های معاصر ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱ درگذشت. بل هوکس که نام مادربزرگ مادری‌اش را به عنوان نام ادبی‌اش برگزید، ۱۹۵۲ در کنتاکی ایالات متحده به دنیا آمد و در طول عمر ۶۹ ساله‌اش، بیش از ۳۰ کتاب منتشر کرد. نخستین اثر پرآوازه او «مگه یه زن نیستم؟: زنان سیاهپوست و فمینیسم» در سال ۱۹۸۱ منتشر شد و به یکی از مهم‌ترین متون فمینیستی معاصر بدل گشت. او در ۱۹۸۴ نیز «نظریه فمینیستی: از حاشیه تا مرکز» را منتشر کرد. «همه‌چیز درباره‌ی عشق»، یکی دیگر از آثار تحسین‌شده و بسیار پرخواننده اوست که ۲۰۰۰ منتشر شد. بل هوکس یک فمینیست سیاهپوست بینابخشی بود و چپ‌گرا. او نقد علیه سرکوب جنسیتی را به نقد علیه تبعیض نژادی و ستم طبقاتی پیوند می‌زد. تفکر او در نظریه کوئیر معاصر نیز بسیار تأثیرگذار بوده است.
خبرهای روز را در وبلاگ روزانه ما دنبال کنید.
@RadioZamaneh | رادیو زمانه
Forwarded from دانشجویان متحد
✅ دانشجویان متحد برگزار می‌کند:
🔰 جلسۀ سوم نشست مجازی پیرامون «خشونت علیه زنان»
🔻 با موضوع:
🔘 آزار در عرصۀ عمومی
📆 شنبه/ ۲۷ آذر ماه/ ساعت ۲۱
📌پخش از کلاب هاوس دانشجویان متحد
🔻جهت شرکت در برنامه بر روی لینک زیر ضربه بزنید.
https://www.clubhouse.com/event/xLjRkzRe
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
🔰 جلسۀ سوم نشست مجازی پیرامون «خشونت علیه زنان»
🔻 با موضوع:
🔘 آزار در عرصۀ عمومی
📆 شنبه/ ۲۷ آذر ماه/ ساعت ۲۱
📌پخش از کلاب هاوس دانشجویان متحد
🔻جهت شرکت در برنامه بر روی لینک زیر ضربه بزنید.
https://www.clubhouse.com/event/xLjRkzRe
🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد
Forwarded from طلوع نیوز ToloNews
🔴 زنان کابل در تجمعی خواستار رسیدگی به وضعیت موجود در افغانستان شدند
🔺 گروهی از زنان در کابل در یک گردهمایی اعتراضی مقابل دفتر سازمان ملل، با سر دادن شعار «نان، کار، آزادی» از طالبان و جامعه جهانی خواستند تا به وضعیت مردم افغانستان به ویژه زنان رسیدگی کنند.
@Tolo_news
🔺 گروهی از زنان در کابل در یک گردهمایی اعتراضی مقابل دفتر سازمان ملل، با سر دادن شعار «نان، کار، آزادی» از طالبان و جامعه جهانی خواستند تا به وضعیت مردم افغانستان به ویژه زنان رسیدگی کنند.
@Tolo_news
ديد‌بان آزار
🔴 زنان کابل در تجمعی خواستار رسیدگی به وضعیت موجود در افغانستان شدند 🔺 گروهی از زنان در کابل در یک گردهمایی اعتراضی مقابل دفتر سازمان ملل، با سر دادن شعار «نان، کار، آزادی» از طالبان و جامعه جهانی خواستند تا به وضعیت مردم افغانستان به ویژه زنان رسیدگی کنند.…
🔻تظاهرات جنبش خودجوش معترض زنان افغانستان در کابل
🔶«ما به مقاومت و اعتراض ادامه می‌دهیم»
🔹جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان در ادامه اعتراضات قبلی خود یک بار دیگر برای تکرار خواسته‌ها و مطالباتشان در افغانستان به خیابان آمد. این زنان در قطع‌نامه پایانی خود اعلام کردند از پیگیری خواسته‌ها و مطالبات برحق خود دست بر نمی‌دارند و به مقاومت و اعتراض در شرایط دشوار کنونی ادامه می‌دهند. در این قطع‌نامه آمده است:
🔹جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان، به ادامه حرکت‌ها و اعتراضات پیشین خویش اینک یک بار دیگر به خیابان آمده تا خواست‌ها، پیام‌ها و مطالبات خویش را با تکرار و تاکید مورد پیگیری و بازخواست قرار دهد. این جنبش به مثابه یکی از اصیل‌ترین هسته‌های مقاومت و اعتراض در دشوارترین روزگار ابراز وجود کرده و پاگرفته است، سلسله خواست‌ها و مطالبات روشن و برحقی را مطرح کرده و پیگیری می‌کند که در این روزگار اساسی‌ترین و اولیه‌ترین نیازهای اجتماعی- سیاسی به ویژه برای زنان افغانستان به حساب می‌آیند. جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان موارد زیر را به مثابه خواست‌ها و مطالبات گردهمایی و راهپیمایی امروز خویش به گونه ذیل فهرست و بیان می‌کنند:
▪️یک. فقر و بیکاری هزینه‌های بلند و غیرقابل دسترس مواد اولیه غذایی، جمعیت کشور را در لبه نابودی و بدترین نوع فاجعه انسانی کشانده است. مردم نان و خوراک و اولیه ترین امکانات پیشبرد زندگیشان را ز دست داده‌اند. در این مقطع حساس و دشوار مدعیان حاکمیت باید مسئولانه برای این مردمی که با مرگ و مصیبت دست به گریبانند اقدام کنند. از جامعه جهانی می‌خواهیم مستقلانه در خط حمایت از مردم افغانستان قرار گیرند.
▪️دو. افغانستان دچار بحران مشروعیت شده و نظام، دولت، قانون و حکومت مشروعیت ندارند و این بحران مشروعیت زمینه‌هایی دارند که باید در جهت محو کردن آن زمینه‌ها سعی لازم صورت گیرد. محرومیت زنان از کار، نان‌آوری، تعلیم، تحصیل و دیگر امور اجتماعی-سیاسی یکی از دلایل این بحران است. یک جامعه بدون حضور و مشارکت معنادار همه اقشار آن به ویژه زنان نمی‌تواند جامعه قابل قبول و سالم باشد. بنابراین باید این تنوع و حضور در چارچوب مشارکت سیاسی-اجتماعی به رسمیت شناخته شود و مدعیان زمامداری به آن تن دردهند.
▪️سه. تداوم این اوضاع به خلق فاجعه بیشتر می‌انجامد. خواست ما از همه نیروها، اقشار و گروه‌ها این است که در پیوند این اوضاع خاموشی اختیار نکنند. در پیوند به سرنوشت و روزگارمان همه مسئولیم و باید اقدام به حرکت کنیم و عوامل فراهم‌کننده این فاجعه را وادار به تن دادن به خواست‌های انسانیمان کنیم.
▪️چهار. از جامعه جهانی و همه سازمان‌های بین المللی اکیدا می‌خواهیم در برابر فاجعه و مصیبت جاری در افغانستان که همه روز به سمت فراگیرتر شدن می‌رود سکوت نکنند. نگذارید کشور ما بیشتر از ۳۵ میلیون انسان، به کام نابودی، انزوا، فروپاشی کامل و متروکه شدن فرو رود.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔶«ما به مقاومت و اعتراض ادامه می‌دهیم»
🔹جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان در ادامه اعتراضات قبلی خود یک بار دیگر برای تکرار خواسته‌ها و مطالباتشان در افغانستان به خیابان آمد. این زنان در قطع‌نامه پایانی خود اعلام کردند از پیگیری خواسته‌ها و مطالبات برحق خود دست بر نمی‌دارند و به مقاومت و اعتراض در شرایط دشوار کنونی ادامه می‌دهند. در این قطع‌نامه آمده است:
🔹جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان، به ادامه حرکت‌ها و اعتراضات پیشین خویش اینک یک بار دیگر به خیابان آمده تا خواست‌ها، پیام‌ها و مطالبات خویش را با تکرار و تاکید مورد پیگیری و بازخواست قرار دهد. این جنبش به مثابه یکی از اصیل‌ترین هسته‌های مقاومت و اعتراض در دشوارترین روزگار ابراز وجود کرده و پاگرفته است، سلسله خواست‌ها و مطالبات روشن و برحقی را مطرح کرده و پیگیری می‌کند که در این روزگار اساسی‌ترین و اولیه‌ترین نیازهای اجتماعی- سیاسی به ویژه برای زنان افغانستان به حساب می‌آیند. جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان موارد زیر را به مثابه خواست‌ها و مطالبات گردهمایی و راهپیمایی امروز خویش به گونه ذیل فهرست و بیان می‌کنند:
▪️یک. فقر و بیکاری هزینه‌های بلند و غیرقابل دسترس مواد اولیه غذایی، جمعیت کشور را در لبه نابودی و بدترین نوع فاجعه انسانی کشانده است. مردم نان و خوراک و اولیه ترین امکانات پیشبرد زندگیشان را ز دست داده‌اند. در این مقطع حساس و دشوار مدعیان حاکمیت باید مسئولانه برای این مردمی که با مرگ و مصیبت دست به گریبانند اقدام کنند. از جامعه جهانی می‌خواهیم مستقلانه در خط حمایت از مردم افغانستان قرار گیرند.
▪️دو. افغانستان دچار بحران مشروعیت شده و نظام، دولت، قانون و حکومت مشروعیت ندارند و این بحران مشروعیت زمینه‌هایی دارند که باید در جهت محو کردن آن زمینه‌ها سعی لازم صورت گیرد. محرومیت زنان از کار، نان‌آوری، تعلیم، تحصیل و دیگر امور اجتماعی-سیاسی یکی از دلایل این بحران است. یک جامعه بدون حضور و مشارکت معنادار همه اقشار آن به ویژه زنان نمی‌تواند جامعه قابل قبول و سالم باشد. بنابراین باید این تنوع و حضور در چارچوب مشارکت سیاسی-اجتماعی به رسمیت شناخته شود و مدعیان زمامداری به آن تن دردهند.
▪️سه. تداوم این اوضاع به خلق فاجعه بیشتر می‌انجامد. خواست ما از همه نیروها، اقشار و گروه‌ها این است که در پیوند این اوضاع خاموشی اختیار نکنند. در پیوند به سرنوشت و روزگارمان همه مسئولیم و باید اقدام به حرکت کنیم و عوامل فراهم‌کننده این فاجعه را وادار به تن دادن به خواست‌های انسانیمان کنیم.
▪️چهار. از جامعه جهانی و همه سازمان‌های بین المللی اکیدا می‌خواهیم در برابر فاجعه و مصیبت جاری در افغانستان که همه روز به سمت فراگیرتر شدن می‌رود سکوت نکنند. نگذارید کشور ما بیشتر از ۳۵ میلیون انسان، به کام نابودی، انزوا، فروپاشی کامل و متروکه شدن فرو رود.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔹️تعدادی از داوطلبان در کردستان، پوسترهای دیدبان آزار را به کوردی ترجمه کرده‌اند تا در اماکن عمومی نصب کنند.
🔹️جملات روی پوسترها از روایات زنانی که در طی چند سال اخیر تجربه‌های خود را از آزار خیابانی در سایت دیدبان آزار ثبت یا به صفحه ارسال کرده‌اند، انتخاب شده است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔹️جملات روی پوسترها از روایات زنانی که در طی چند سال اخیر تجربه‌های خود را از آزار خیابانی در سایت دیدبان آزار ثبت یا به صفحه ارسال کرده‌اند، انتخاب شده است.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
Forwarded from زاگاه
▫️《زاگاه》 با هدف دفاع از حقوق و عدالت باروری کار خود را آغاز کرده است و تلاش می‌کند تا با تولید دانش، به آگاهی‌افزایی در این حوزه کمک کند. در شرایط اعمال محدودیت و ممنوعیت دسترسی به خدمات بهداشت باروری و نبود دسترسی عمومی به آموزش جنسی و باروری، با تولید متون کاربردی به آموزش در زمینه‌های مختلف پیشگیری از بارداری، سقط جنین، تجربه بارداری و ... بپردازد. و از طرف دیگر فضای امنی را فراهم کند تا تجربیات مسکوت زنان از سقط جنین خودخواسته و ناخواسته، چالش‌های بارداری و زایمان و .. شنیده شود. و افراد بنا بر نیازشان در این حوزه، از مشاوره‌ها و راهنمایی تخصصی برخوردار شوند.
@zaagaah
🔻درباره ما بیشتر بدانید:
https://zaagaah.com/%d8%af%d8%b1%d8%a8%d8%a7%d8%b1%d9%87-%d9%85%d8%a7/
@zaagaah
🔻درباره ما بیشتر بدانید:
https://zaagaah.com/%d8%af%d8%b1%d8%a8%d8%a7%d8%b1%d9%87-%d9%85%d8%a7/
🔻از تجاوز تا مجازات حبس و تهدید اخراج
🔶زنان مهاجر؛ گروه بی‌پناه در برابر خشونت جنسی
✍🏽نویسنده: ویکتوریا لا
🖊برگردان: فهیمه حسن‌میری
🔹«امریه شفا» در سال ۲۰۱۸ از زندان آزاد شد اما خطر اخراج از کشور همچنان با او همراه بود. او شهروندی اتیوپیایی است که بعد از آشنایی با «حبیبی تسما» که شهروند آمریکا بود، در سال ۲۰۰۶ با او ازدواج کرد. خشونت علیه شفا از همان شب اول زندگی در آمریکا شروع شد. همسرش او به او اجازه نداد با والدینش تماس بگیرد. در عوض به او دستور داد که شام بپزد و او را مجبور به رابطه جنسی کرد. رفتارهای خشونت‌آمیز به‌طور روزمره ادامه داشت. تسما وقتی از تمیزی خانه راضی نبود هم شفا را مورد ضرب و شتم قرار می‌داد. شفا که زبان انگلیسی نمی‌‌دانست و هیچ کسی را در آمریکا نمی‌شناخت، نمی‌توانست از کسی کمک بخواهد.
🔹این خشونت‌ها ادامه داشت تا این که یک ماه بعد، تسما مرد دیگری به خانه آورد و هر دو به شفا تجاوز کردند. این زن بعداً متوجه شد که به HIV مبتلا شده است اما همسرش او را تهدید کرد که اگر حرفی از این تجاوز و آزار بزند، از آمریکا اخراج میشود و فرزندانش را از دست خواهد داد. روز یکم دسامبر ۲۰۱۳، تسما شفا را از خواب بیدار و او را مجبور به رابطه جنسی کرد. وقتی زن برای بار دوم مقاومت کرد، تسما دست او را با چاقو برید، درگیری ایجاد شد، شفا با چاقو به شوهرش ضربه زد و او را کشت. شفا دستگیر و به قتل درجه دو متهم شد.
🔹در دادگاه، قاضی اذعان کرد که شفا خشونت جسمی و جنسی مداومی را تجربه کرده، اما همچنان او را به قتل عمد محکوم کرد و پنج سال زندان برایش در نظر گرفت. با این رای دادگاه، تسما فرزندانش را دیگر ندید و به عنوان یک غیرشهروند با خطر اخراج مواجه شد.
🔹شفا تنها یکی از زنان مهاجری است که مورد خشونت خانگی و تجاوز جنسی قرار می‌گیرند اما به دلایلی مانند نداشتن تابعیت یا خطر اخراج نمی‌توانند شکایت کنند. آنها نامرئی‌اند و آماری لز تعدادشان در دست نیست. اما کنشگران در حال تلاشند که مصائب این زنان را به مرکز توجه تبدیل کنند.
🔹«نی نورن»، که ۱۶ سال به جرم قتل حبس گذرانده در سال ۲۰۱۷ عفو شد و به بازداشت موقت برده شد تا منتظر اخراج از آمریکا و بازگشت به کامبوج بماند. او در یک اردوگاه پناهجویان در تایلند به دنیا آمده و از 5 سالگی به آمریکا مهاجرت کرده بود. نورن معتقد است که برای جلب توجه مردم به زنان مهاجر زندانی باید سازماندهی و فعالیت کرد. او کنشگری خود را از درون زندان آغاز و با فعالان خارج از زندان ارتباط برقرار کرد. کنشگران کارزاری برای رهایی‌اش به راه انداختند و آگاهی عمومی را درباره وضعیت زندانیان مهاجر افزایش دادند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1871
🔶زنان مهاجر؛ گروه بی‌پناه در برابر خشونت جنسی
✍🏽نویسنده: ویکتوریا لا
🖊برگردان: فهیمه حسن‌میری
🔹«امریه شفا» در سال ۲۰۱۸ از زندان آزاد شد اما خطر اخراج از کشور همچنان با او همراه بود. او شهروندی اتیوپیایی است که بعد از آشنایی با «حبیبی تسما» که شهروند آمریکا بود، در سال ۲۰۰۶ با او ازدواج کرد. خشونت علیه شفا از همان شب اول زندگی در آمریکا شروع شد. همسرش او به او اجازه نداد با والدینش تماس بگیرد. در عوض به او دستور داد که شام بپزد و او را مجبور به رابطه جنسی کرد. رفتارهای خشونت‌آمیز به‌طور روزمره ادامه داشت. تسما وقتی از تمیزی خانه راضی نبود هم شفا را مورد ضرب و شتم قرار می‌داد. شفا که زبان انگلیسی نمی‌‌دانست و هیچ کسی را در آمریکا نمی‌شناخت، نمی‌توانست از کسی کمک بخواهد.
🔹این خشونت‌ها ادامه داشت تا این که یک ماه بعد، تسما مرد دیگری به خانه آورد و هر دو به شفا تجاوز کردند. این زن بعداً متوجه شد که به HIV مبتلا شده است اما همسرش او را تهدید کرد که اگر حرفی از این تجاوز و آزار بزند، از آمریکا اخراج میشود و فرزندانش را از دست خواهد داد. روز یکم دسامبر ۲۰۱۳، تسما شفا را از خواب بیدار و او را مجبور به رابطه جنسی کرد. وقتی زن برای بار دوم مقاومت کرد، تسما دست او را با چاقو برید، درگیری ایجاد شد، شفا با چاقو به شوهرش ضربه زد و او را کشت. شفا دستگیر و به قتل درجه دو متهم شد.
🔹در دادگاه، قاضی اذعان کرد که شفا خشونت جسمی و جنسی مداومی را تجربه کرده، اما همچنان او را به قتل عمد محکوم کرد و پنج سال زندان برایش در نظر گرفت. با این رای دادگاه، تسما فرزندانش را دیگر ندید و به عنوان یک غیرشهروند با خطر اخراج مواجه شد.
🔹شفا تنها یکی از زنان مهاجری است که مورد خشونت خانگی و تجاوز جنسی قرار می‌گیرند اما به دلایلی مانند نداشتن تابعیت یا خطر اخراج نمی‌توانند شکایت کنند. آنها نامرئی‌اند و آماری لز تعدادشان در دست نیست. اما کنشگران در حال تلاشند که مصائب این زنان را به مرکز توجه تبدیل کنند.
🔹«نی نورن»، که ۱۶ سال به جرم قتل حبس گذرانده در سال ۲۰۱۷ عفو شد و به بازداشت موقت برده شد تا منتظر اخراج از آمریکا و بازگشت به کامبوج بماند. او در یک اردوگاه پناهجویان در تایلند به دنیا آمده و از 5 سالگی به آمریکا مهاجرت کرده بود. نورن معتقد است که برای جلب توجه مردم به زنان مهاجر زندانی باید سازماندهی و فعالیت کرد. او کنشگری خود را از درون زندان آغاز و با فعالان خارج از زندان ارتباط برقرار کرد. کنشگران کارزاری برای رهایی‌اش به راه انداختند و آگاهی عمومی را درباره وضعیت زندانیان مهاجر افزایش دادند.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1871
هرس واچ | دیدبان آزار
زنان مهاجر؛ گروه بی‌پناه در برابر خشونت جنسی
سیستم ناکارآمد قضایی سبب تشدید آزار زنان مهاجری میشود که در کشورهای بیگانه هیچگونه دوست و آشنایی برای حمایت ندارند: «لازم است که سیاستگذاران، زنان پناهجو و مهاجر را با مصادیق خشونت خانگی آشنا کنند
🔻بازماندگان خشونت جنسی برای بهبود یافتن به هنر روی آورده‌اند
🔶این زنان درد عمیقی دارند
🔹دیدبان آزار: پایگاه خبری «میامی هرالد» با تعدادی از زنانی که در یک جلسه فمینیستی شرکت کرده بودند، مصاحبه کرده است. در این جلسه که توسط مرکز کارگران میامی برگزار شده بود، شرکت‌کنندگان از تجربه‌های خشونت جنسی و شیوه‌های بهبود یافتن از آن صحبت کردند. این زنان، هتل‌ها و خانه‌ها را تمیز می‌کردند، پرستار بچه و پیشخدمت بودند و یا از بیماران و افراد مسن مراقبت می‌کردند. تجربه‌ها و روایات این زنان، ترکیبی از رنج و مقاومت و چنان قدرتمند بود که میامی هرالد آنها را به شعر تبدیل کرد و از هنرمندان زن دعوت کرد تا آنها را به تصویر بکشند.
🔹«خاویر رینگر»، نقاشی است که روی دیوارها نقاشی می‌کند، او اهل بوستون است، در دومینیکن زندگی و با جوامع به حاشیه رانده‌شده کار می‌کند تا آنها را از طریق هنر توانمند کند. رینگر می‌گوید: «این گفتمانی قدرتمند است؛ چون حاکی از معضلات جامعه‌ای است که اجازه می‌دهد در آن مردان عاملیت زنان را سرکوب کنند. ما باید به مردان بیاموزیم که آزادانه در کنار ما حرکت کنند و به حیطه‌ای که اجازه ورود به آن را ندارند، تعرض نکنند.»
🔹«این مانند یک گل است... گلی که یک گل دیگر از آن جوانه می‌زند و آن را می‌پروراند... من ثمره تجاوزم و خودم هم مورد تجاوز قرار گرفته‌ام...» این شعر در کنار تصویری که لینچ از داستان «میلاگروس خیمِنِس» کشیده، نوشته شده است. در این تصویر قطره اشکی که به شکل یک گلبرگ است از یک چشم پایین می‌آید.
🔹در طول برگزاری یکی از این جلسات زنانه، سخنان خیمنس، اتاق را به یک باره در سکوت فرو برد. او که در کودکی مورد آزار جنسی قرار گرفته است، خطاب به زنان دیگر گفت: «مادرم در جمهوری دومنیکن خدمتکار بود. پدرم صاحب خانه‌ای بود که او در آن کار می‌کرد. او از مادرم سوءاستفاده جنسی کرد و من از آن تجاوز متولد شدم. به این فکر می‌کنم که مادرم در آن مدت چقدر رنج کشید. در این روزها، داستان‌هایی که از این زنان می‌شنوم درونم را آشفته کرده است.»
🔹«ایزابل روئیز تلو»، هنرمندی مکزیکی است که در این جمع زنانه حضور داشته است. او می‌گوید بعد از حضور در این جمع احساس مسئولیت می‌کند تا در مورد آزار و اذیت و خشونت علیه زنان آگاهی‌بخشی کند؛ «من فکر می‌کنم زمان آن فرا رسیده است که همه از این مسائل آگاه شوند و برای زندگی و کرامت زنان بجنگند. عادی‌سازی استثمار بدن زنان را متوقف کنند، از واکنش به هر نوع بی‌احترامی کوچک و بزرگ به آنها غافل نشوند و فردیت زنان را ارج بگذارند.»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1873
🔶این زنان درد عمیقی دارند
🔹دیدبان آزار: پایگاه خبری «میامی هرالد» با تعدادی از زنانی که در یک جلسه فمینیستی شرکت کرده بودند، مصاحبه کرده است. در این جلسه که توسط مرکز کارگران میامی برگزار شده بود، شرکت‌کنندگان از تجربه‌های خشونت جنسی و شیوه‌های بهبود یافتن از آن صحبت کردند. این زنان، هتل‌ها و خانه‌ها را تمیز می‌کردند، پرستار بچه و پیشخدمت بودند و یا از بیماران و افراد مسن مراقبت می‌کردند. تجربه‌ها و روایات این زنان، ترکیبی از رنج و مقاومت و چنان قدرتمند بود که میامی هرالد آنها را به شعر تبدیل کرد و از هنرمندان زن دعوت کرد تا آنها را به تصویر بکشند.
🔹«خاویر رینگر»، نقاشی است که روی دیوارها نقاشی می‌کند، او اهل بوستون است، در دومینیکن زندگی و با جوامع به حاشیه رانده‌شده کار می‌کند تا آنها را از طریق هنر توانمند کند. رینگر می‌گوید: «این گفتمانی قدرتمند است؛ چون حاکی از معضلات جامعه‌ای است که اجازه می‌دهد در آن مردان عاملیت زنان را سرکوب کنند. ما باید به مردان بیاموزیم که آزادانه در کنار ما حرکت کنند و به حیطه‌ای که اجازه ورود به آن را ندارند، تعرض نکنند.»
🔹«این مانند یک گل است... گلی که یک گل دیگر از آن جوانه می‌زند و آن را می‌پروراند... من ثمره تجاوزم و خودم هم مورد تجاوز قرار گرفته‌ام...» این شعر در کنار تصویری که لینچ از داستان «میلاگروس خیمِنِس» کشیده، نوشته شده است. در این تصویر قطره اشکی که به شکل یک گلبرگ است از یک چشم پایین می‌آید.
🔹در طول برگزاری یکی از این جلسات زنانه، سخنان خیمنس، اتاق را به یک باره در سکوت فرو برد. او که در کودکی مورد آزار جنسی قرار گرفته است، خطاب به زنان دیگر گفت: «مادرم در جمهوری دومنیکن خدمتکار بود. پدرم صاحب خانه‌ای بود که او در آن کار می‌کرد. او از مادرم سوءاستفاده جنسی کرد و من از آن تجاوز متولد شدم. به این فکر می‌کنم که مادرم در آن مدت چقدر رنج کشید. در این روزها، داستان‌هایی که از این زنان می‌شنوم درونم را آشفته کرده است.»
🔹«ایزابل روئیز تلو»، هنرمندی مکزیکی است که در این جمع زنانه حضور داشته است. او می‌گوید بعد از حضور در این جمع احساس مسئولیت می‌کند تا در مورد آزار و اذیت و خشونت علیه زنان آگاهی‌بخشی کند؛ «من فکر می‌کنم زمان آن فرا رسیده است که همه از این مسائل آگاه شوند و برای زندگی و کرامت زنان بجنگند. عادی‌سازی استثمار بدن زنان را متوقف کنند، از واکنش به هر نوع بی‌احترامی کوچک و بزرگ به آنها غافل نشوند و فردیت زنان را ارج بگذارند.»
#دیدبان_آزار
@harasswatch
متن کامل را از لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1873
هرس واچ | دیدبان آزار
این زنان درد عمیقی دارند
دیدبان آزار: پایگاه خبری «میامی هرالد» با تعدادی از زنانی که در یک جلسه فمینیستی شرکت کرده بودند، مصاحبه کرده است. در این جلسه که توسط مرکز کارگران میامی برگزار شده بود، شرکت‌کنندگان از تجربه‌های خشونت جنسی و شیوه‌های بهبود یافتن از آن صحبت کردند.
🔶تنیس‌باز زن چینی ادعای تجاوز جنسی را به طور کامل رد کرد
🔹پنگ شوای، ستاره تنیس چینی، در اولین مصاحبه خود پس از ادعای تجاوز جنسی توسط یکی از رهبران ارشد حزب کمونیست چین، حرفهایش را پس گرفت و گفته است که هیچ تجاوزی رخ نداده است. پنگ در ماه نوامبر پس از نوشتن پستی در خصوص تجاوز به خودش، برای مدتی ناپدید شده بود که این مسئله نگرانی‌های بین‌المللی در خصوص وضعیت وی را پدید آورد. او اکنون می‌گوید که "سوء تفاهم‌های زیادی" در مورد این پست وجود داشته است.
🔹انجمن تنیس زنان اعلام کرده که همچنان نگران وضعیت خانم پنگ است و ممکن است حکومت چین او را مجبور به خودسانسوری کرده باشد. پنگ در یک مصاحبه ویدئویی با 'لیانهه زاوباو ' که یک روزنامه چینی زبان در سنگاپور است، گفته: "من هرگز نگفته یا ننوشته‌ام که کسی به من تجاوز جنسی کرده است. این نکته باید به وضوح تاکید شود."
🔹با این حال برخلاف صحبت‌های اخیر پنگ وی در مطلبی که در ماه نوامبر در شبکه اجتماعی چینی ویبو نوشت، ژانگ گائولی، معاون سابق نخست‌وزیر چین را متهم کرد که او را مجبور به داشتن رابطه جنسی در موارد متعددی کرده است. پنگ همچنین به روزنامه سنگاپوری گفته است که تحت نظر نیست و گفت: "چرا کسی من را زیر نظر داشته باشد، من همیشه آزاد بوده‌ام." این مصاحبه در حاشیه یک رویداد ورزشی در شانگهای انجام شده، جایی که خانم پنگ با دیگر ورزشکاران ملی دیده شده است.
🔹انجمن تنیس زنان در واکنش به این اظهارات گفت که از حضور او "در یک محیط عمومی" استقبال می کند، اما "نگرانی‌ها در مورد سلامت و توانایی او برای برقراری ارتباط بدون سانسور یا مجبور شدن به گفتن برخی حرف‌ها کاهش نیافته و برطرف نشده است." انجمن تنیس زنان می‌گوید که "ما بر درخواست خود برای یک تحقیق کامل، منصفانه و شفاف ... در مورد ادعای او مبنی بر تجاوز جنسی، همان موضوعی که باعث نگرانی اولیه ما شد، همچنان اصرار داریم."
🔹پنگ شوای در ۲ نوامبر یکی از اعضای بازنشسته حکومت چین را به آزار جنسی متهم کرده بود. این نخستین‌باری بود که چنین اتهامی علیه یکی از اعضای بلندمرتبه دولت چین مطرح می‌شد. پنگ گفت که ، جانگ گائولی، دولتمرد بازنشسته و شناخته شده، او را دعوت کرده بود که در خانه آنها با همسرش تنیس بازی کنند، اما آنجا جانگ گائولی او را آزار داده است: "هیچ کاری در آن بعد از ظهر با رضایت من نبود و تمام مدت گریه می‌کردم."
🔹در پستی که پنگ در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد، نوشته بود: "از جایگاه برجسته شخصی مانند شما اطلاع دارم و می‌دانم که گفته بودید از این قضیه نمی‌ترسید. اما اگر فقط خودم باشم و خودم، مانند تخم مرغی که به یک صخره کوبیده میشود یا شب‌پره‌ای که دور آتش می‌چرخد و شاهد نابودی خودش است، حقیقت را درباره شما می‌گویم."
🔹پنگ گفته بود با این که می‌داند متهم کردن یک مقام بلندمرتبه ممکن است برایش عواقب داشته باشد، اما می‌خواسته حقیقت افشا شود. آقای جانگ که این اتهام آزار جنسی علیه او مطرح شده، از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ معاون اول نخست‌وزیر چین و یکی از هفت عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست این کشور بود که آن زمان و در حال حاضر، توسط شی جین پینگ رهبری میشود. از زمانی که این اتهام به طور وسیع در رسانه‌ها منتشر شد، خانم پنگ در انظار عمومی دیده نشد تا اینکه ایمیلی از او منتشر شد که در آن گفته بود ناپدید نشده و جایش امن است فقط دارد استراحت می‌کند.
🔹پنگ شوای، تنیس‌بازی برجسته است، که سال ۲۰۱۴ در صدر رده‌بندی دو نفره تنیس جهان و رتبه چهاردهم رده‌بندی انفرادی بازیکنان قرار گرفت. او و هم‌تیمی‌اش سو وی از تایوان قهرمان مسابقات ویمبلدون ۲۰۱۳ و اوپن فرانسه ۲۰۱۴ شدند. آن سال او در رقابت‌های انفرادی نیز حضور در نیمه‌نهایی اوپن آمریکا را تجربه کرد. آخرین حضور این ورزشکار در اوپن قطر در سال ۲۰۲۰ بود. برخی از بزرگترین نام های تنیس جهان از جمله سرنا ویلیامز، نواک جوکوویچ و رافائل نادال نگرانی هایی را در مورد وضعیت خانم پنگ ابراز کردند. راجر فدرر، قهرمان ۲۰ دوره گرند اسلم هم روز گذشته گفت: "معلوم است که وضعیت نگران کننده ای است، امیدوارم که او سالم باشد."/ بی‌بی‌سی
#دیدبان_آزار
@harassawatch
🔹پنگ شوای، ستاره تنیس چینی، در اولین مصاحبه خود پس از ادعای تجاوز جنسی توسط یکی از رهبران ارشد حزب کمونیست چین، حرفهایش را پس گرفت و گفته است که هیچ تجاوزی رخ نداده است. پنگ در ماه نوامبر پس از نوشتن پستی در خصوص تجاوز به خودش، برای مدتی ناپدید شده بود که این مسئله نگرانی‌های بین‌المللی در خصوص وضعیت وی را پدید آورد. او اکنون می‌گوید که "سوء تفاهم‌های زیادی" در مورد این پست وجود داشته است.
🔹انجمن تنیس زنان اعلام کرده که همچنان نگران وضعیت خانم پنگ است و ممکن است حکومت چین او را مجبور به خودسانسوری کرده باشد. پنگ در یک مصاحبه ویدئویی با 'لیانهه زاوباو ' که یک روزنامه چینی زبان در سنگاپور است، گفته: "من هرگز نگفته یا ننوشته‌ام که کسی به من تجاوز جنسی کرده است. این نکته باید به وضوح تاکید شود."
🔹با این حال برخلاف صحبت‌های اخیر پنگ وی در مطلبی که در ماه نوامبر در شبکه اجتماعی چینی ویبو نوشت، ژانگ گائولی، معاون سابق نخست‌وزیر چین را متهم کرد که او را مجبور به داشتن رابطه جنسی در موارد متعددی کرده است. پنگ همچنین به روزنامه سنگاپوری گفته است که تحت نظر نیست و گفت: "چرا کسی من را زیر نظر داشته باشد، من همیشه آزاد بوده‌ام." این مصاحبه در حاشیه یک رویداد ورزشی در شانگهای انجام شده، جایی که خانم پنگ با دیگر ورزشکاران ملی دیده شده است.
🔹انجمن تنیس زنان در واکنش به این اظهارات گفت که از حضور او "در یک محیط عمومی" استقبال می کند، اما "نگرانی‌ها در مورد سلامت و توانایی او برای برقراری ارتباط بدون سانسور یا مجبور شدن به گفتن برخی حرف‌ها کاهش نیافته و برطرف نشده است." انجمن تنیس زنان می‌گوید که "ما بر درخواست خود برای یک تحقیق کامل، منصفانه و شفاف ... در مورد ادعای او مبنی بر تجاوز جنسی، همان موضوعی که باعث نگرانی اولیه ما شد، همچنان اصرار داریم."
🔹پنگ شوای در ۲ نوامبر یکی از اعضای بازنشسته حکومت چین را به آزار جنسی متهم کرده بود. این نخستین‌باری بود که چنین اتهامی علیه یکی از اعضای بلندمرتبه دولت چین مطرح می‌شد. پنگ گفت که ، جانگ گائولی، دولتمرد بازنشسته و شناخته شده، او را دعوت کرده بود که در خانه آنها با همسرش تنیس بازی کنند، اما آنجا جانگ گائولی او را آزار داده است: "هیچ کاری در آن بعد از ظهر با رضایت من نبود و تمام مدت گریه می‌کردم."
🔹در پستی که پنگ در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد، نوشته بود: "از جایگاه برجسته شخصی مانند شما اطلاع دارم و می‌دانم که گفته بودید از این قضیه نمی‌ترسید. اما اگر فقط خودم باشم و خودم، مانند تخم مرغی که به یک صخره کوبیده میشود یا شب‌پره‌ای که دور آتش می‌چرخد و شاهد نابودی خودش است، حقیقت را درباره شما می‌گویم."
🔹پنگ گفته بود با این که می‌داند متهم کردن یک مقام بلندمرتبه ممکن است برایش عواقب داشته باشد، اما می‌خواسته حقیقت افشا شود. آقای جانگ که این اتهام آزار جنسی علیه او مطرح شده، از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ معاون اول نخست‌وزیر چین و یکی از هفت عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست این کشور بود که آن زمان و در حال حاضر، توسط شی جین پینگ رهبری میشود. از زمانی که این اتهام به طور وسیع در رسانه‌ها منتشر شد، خانم پنگ در انظار عمومی دیده نشد تا اینکه ایمیلی از او منتشر شد که در آن گفته بود ناپدید نشده و جایش امن است فقط دارد استراحت می‌کند.
🔹پنگ شوای، تنیس‌بازی برجسته است، که سال ۲۰۱۴ در صدر رده‌بندی دو نفره تنیس جهان و رتبه چهاردهم رده‌بندی انفرادی بازیکنان قرار گرفت. او و هم‌تیمی‌اش سو وی از تایوان قهرمان مسابقات ویمبلدون ۲۰۱۳ و اوپن فرانسه ۲۰۱۴ شدند. آن سال او در رقابت‌های انفرادی نیز حضور در نیمه‌نهایی اوپن آمریکا را تجربه کرد. آخرین حضور این ورزشکار در اوپن قطر در سال ۲۰۲۰ بود. برخی از بزرگترین نام های تنیس جهان از جمله سرنا ویلیامز، نواک جوکوویچ و رافائل نادال نگرانی هایی را در مورد وضعیت خانم پنگ ابراز کردند. راجر فدرر، قهرمان ۲۰ دوره گرند اسلم هم روز گذشته گفت: "معلوم است که وضعیت نگران کننده ای است، امیدوارم که او سالم باشد."/ بی‌بی‌سی
#دیدبان_آزار
@harassawatch
ديد‌بان آزار
Photo
🔹پردیس ربیعی: من اهل یزد نیستم اما سال‌هاست که در یزد زندگی می‌کنم و هر بار پایم را از خانه بیرون گذاشتم انواع و اقسام متلک‌های جنسی به گوشم خورده است؛ گویی حتی گوش‌ها و موهایم بخشی از اندام جنسی من هستند! تازه این در شرایطی بود که در محیطهای خلوت شهری تردد می‌کردم. اگر به مکان‌های شلوغ‌تر مثل تجمعات یا نمایشگاه‌ها می‌رفتم که دیگر علاوه بر آزار جنسی کلامی، باید آزار جنسی فیزیکی را هم تحمل می‌کردم. تا اینکه تصمیم گرفتم در فضای توییتر تجربه آزارهایی که را با آنها مواجه شدم، منتشر کنم. از کامنت‌ها و نوشته‌های دیگران متوجه شدم این فقط ماجرای هر روزه من نیست؛ بلکه زنان دیگر هم این موضوع را تجربه کرده‌اند.
🔹یک روز دیدم که یکی از بچه‌ها به اسم طیبه بعد از روایت آزار در توییتر، پوسترهای دیدبان آزار را در بافت قدیم یزد پخش کرده است. من هم به ذهنم رسید که در صفائیه، محل زندگی خودم این کار را انجام بدهم. با خواهرم از خانه بیرون رفتیم، پوسترها را پرینت رنگی گرفتیم و به دیوارهای بازارچه اطلسی چسباندیم. حین چسباندن پوسترها، دو مرد کمکمان کردند، یک زن مغازه‌دار هم به ما چای تعارف کرد و چند نفر ایستادند و خواندند. اما در این میان یک نفر هم بود که گفت: «با این پوسترها دیوارهای شهر زشت میشه که!»
من هم در پاسخ، جواب دادم: «نه، اونی که شهر رو زشت میکنه آزاره نه این پوسترها.»
🔹بعد از این تجربه، احساس بهتری داشتیم و به همین خاطر با خواهرم تصمیم گرفتیم هر ماه این پوسترها را در محله‌های مختلف یزد پخش کنیم.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
🔹یک روز دیدم که یکی از بچه‌ها به اسم طیبه بعد از روایت آزار در توییتر، پوسترهای دیدبان آزار را در بافت قدیم یزد پخش کرده است. من هم به ذهنم رسید که در صفائیه، محل زندگی خودم این کار را انجام بدهم. با خواهرم از خانه بیرون رفتیم، پوسترها را پرینت رنگی گرفتیم و به دیوارهای بازارچه اطلسی چسباندیم. حین چسباندن پوسترها، دو مرد کمکمان کردند، یک زن مغازه‌دار هم به ما چای تعارف کرد و چند نفر ایستادند و خواندند. اما در این میان یک نفر هم بود که گفت: «با این پوسترها دیوارهای شهر زشت میشه که!»
من هم در پاسخ، جواب دادم: «نه، اونی که شهر رو زشت میکنه آزاره نه این پوسترها.»
🔹بعد از این تجربه، احساس بهتری داشتیم و به همین خاطر با خواهرم تصمیم گرفتیم هر ماه این پوسترها را در محله‌های مختلف یزد پخش کنیم.
#دیدبان_آزار
@harasswatch