ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﻐﺾ؛؛
ﻟﺐ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺩﯾﺪﻡ.
ﭼﺸﻢ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﺩﯾﺪﻡ.
ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻡ
ﺍما
ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ
ﺭﻣﺰ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺭا
ﭘﺸﺖ ﺑﯽ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺍﯾﻦ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎ
ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ...
#سهراب_سپهری
@Hamsafar_3
 

مانده‌ام در قفس تنهايی
در قفس می‌خوانم
چه غريبانه شبی‌ست
شب تنهايی من...!

#سهراب _سپهری
@Hamsafar_3

باید امشب بروم.
باید امشب چمدانی را
که به اندازه پیراهن تنهایی من جا دارد، بردارم
و به سمتی بروم
که درختان حماسی پیداست،
رو به آن وسعت بی واژه که همواره مرا می خواند...

#سهراب_سپهرى
@Hamsafar_3

زندگی رسم خوشایندی است
زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ
پرشی دارد اندازه عشق
زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یادمن و تو برود
زندگی جذبه دستی است که می‌چیند
زندگی نوبر انجیر سیاه در دهان گس تابستان است
زندگی بُعد درخت است به چشم حشره
زندگی تجربه شب پره در تاریکی است
زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد
زندگی سوت قطاری است که در خواب پلی می‌پیچد
زندگی دیدن یک باغچه از شیشهٔ مسدود‌ هواپیماست
خبر رفتن موشک به فضا
لمس تنهایی ماه
فکر بوییدن گل در کره‌ای دیگر

زندگی شستن یک بشقاب است

زندگی یافتن سکه دهشاهی در جوی خیابان است
زندگی مجذور آینه است
زندگی گل به توان ابدیت
زندگی ضرب زمین در ضربان دل ما
زندگی هندسه ساده و یکسان نفسهاست ...

هر کجا هستم باشم
آسمان مال من است
پنجره، فکر، هوا، عشق، زمین مال من است
چه اهمیت دارد
گاه اگر می رویند
قارچ‌های غربت ؟

من نمی‌دانم که چرا می‌گویند؛
اسب حیوان نجیبی است کبوتر زیباست
و چرا در قفس هیچ کسی کرکس نیست
گل شبدر چه کم از لالهٔ قرمز دارد
چشم‌ها را باید شست
جور دیگر باید دید
واژه‌ها را باید شست
واژه باید خود باد
واژه باید خود باران باشد

چترها را باید بست
زیر باران باید رفت
فکر را خاطره را زیر باران باید برد
با همه مردم شهر زیر باران باید رفت
دوست را زیر باران باید برد
عشق را زیر باران باید جست
زیر باران باید با زن خوابید
زیر باران باید بازی کرد
زیر باران باید چیز
نوشت حرف زد نیلوفر کاشت

زندگی تر شدن پی در پی
زندگی آب تنی کردن در حوضچه اکنون است
رخت ها را بکنیم
آب در یک قدمی است ...

#سهراب_سپهری

@Hamsafar_3

خانه دوست کجاست؟
در فلق بود که پرسید سوار
آسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه نوری که به لب داشت
به تاریکی شن ها بخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت؛
نرسیده به درخت
کوچه باغی است که از خواب خدا سبزتر است
و در آن عشق به اندازه ی پرهای صداقت آبی است
می روی تا ته آن کوچه که از پشت بلوغ سر بدر می آرد

پس به سمت گل تنهایی می پیچی
دو قدم مانده به گل
پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی
و ترا ترسی شفاف فرا می گیرد
در صمیمیت سیال فضا خش خشی می شنوی
کودکی می بینی
رفته از کاج بلندی بالا جوجه بردارد
از لانه نور و از او می پرسی
خانه دوست کجاست؟
#سهراب_سپهری

@Hamsafar_3

و چه زیباست
قلبی پیدا کنی که عاشقت باشد
بی‌ آنکه چیزی از تو بخواهد
مگر حال خوبت را.

#سهراب_پاکزاد
@Hamsafar_3

تو می‌گذری؛
زمان می‌گذرد
چه کنم
با دلی که از تو
توان گذشتنش نیست..!
#سهراب_سپهری
@Hamsafar_3

چترها را باید بست.
زیر باران باید رفت.
فکر را، خاطره را، زیر باران باید برد.
دوست را، زیر باران باید دید.
عشق را، زیر باران باید جست.🍃
#سهراب سپهری
@Hamsafar_3

من بی تو...
یک واژه‌ی ساده بیش نیستم،
اما کنارت، همچون...
یک کتاب عاشقانه آرام میشوم،
ورق بزن مرا...
که سطر به سطرم...
پر از دوستت دارم است...
#سهراب_پاکزاد
@Hamsafar_3

تو می‌گذری؛
زمان می‌گذرد
چه کنم
با دلی که از تو
توان گذشتنش نیست..!
#سهراب_سپهری
@Hamsafar_3