📚یَنگ کین و یانگوم، از گونه های شرقی #ساز #سنتور

💠 #یَنگ_کین یا #ینگ_چین
مشابه سنتور ایرانی است. "ینگ" به معنای بیگانه و "کین" اصطلاحی عامیانه است که برای سازهای زهی بکار گرفته میشود.

سطح این ساز نسبتا تخت و ذوزنقه است، با یک محفظۀ داخلی توخالی برای رزونانس که با یک صفحۀ چوبی باریک پوشیده شده است. سیم ها از جنس مس و فولاد هستند که در دو دسته تنظیم شده اند (چپ و راست). هر یک بین 7 تا 18 ردیف دارند (دو تا 4 سیم برای هر ردیف). نزدیک وسط صفحه دو ردیف خرک وجود دارد. این ساز بر روی پایه ای در برابر نوازنده قرار داده می شود و توسط دو کوبۀ باریک و بلند از جنس خیزران به سیم ها ضربه زده می شود.
یَنگ کین در مناطق کناری ایالت گوانگ دانگ در جنوب چین در زمان سلسلۀ مینگ (1368- 1644 بعد از میلاد) معرفی شده است. یَنگ کین موقعیت مهمی در گروه موسیقی مردم کانتن چائوژو در جنوب چین، و اخیرا بیشتر در میان گروه موسیقی چین مرکزی دارد. این ساز به دلیل امکانات و صدای خاص و گسترۀ صوتی وسیعی که دارد یکی از اعضای مهم ارکستر چینی مدرن به حساب می آید.

💠 #ینگوم
ینگوم سازی است هم ریشۀ سنتور ایرانی که در قرن 18 از چین به کره آورده شده که در خود چین نیز در قرن 16 توسط مبلغین مسیحی آورده شده بود. در حال حاضر از ینگوم در گروههای مختلط برای اجرای موسیقی های اشرافی مانند سوئیت استفاده می شود.
ینگوم حدود 71 سانتیمتر در بلندترین ضلع، 47 سانتیمتر در ضلع کوتاه موازی آن و 28 سانتیمتر در دو ضلع کوتاه آن است. 14 ردیف چهارتایی از سیم فولاد دارد و دو خرک بلند دارد و هفت دسته سیم از روی یک خرک میگذرد و در طرف دیگر، هفت دسته سیم متقابلا وجود دارند. گسترۀ ساز از می بمل تا لابمل است. سیم ها توسط یک مضراب ارتجاعی تک از جنس خیزران ضربه می خورند و تکینک آن خیلی پیشرفته نیست. ینگوم در اجرای تغییر لحظه ای زیر و بمی صدا یا ویبراتو ناتوان است.

متن کامل مقاله در https://goo.gl/gEA9Na

@hamraazacademy
hamraaz.ir