‍ 🎶 #سازشناسی : #چنگ (#هارپ)

چنگ یا هارپ (به انگلیسی: Harp) گونه‌ای ساز #زهی باستانی است و در کنار ساز رود (بربت)، از مشهورترین سازهای ایران باستان به‌شمار می‌آمده‌است.

🔸تاریخچه
در ادبیات پارسی بسیار از این ساز یاد شده‌است و سیاره زهره را چنگ‌زن دانسته‌اند. در مُهری گِلین که در بین سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۶ میلادی توسط دو باستان‌شناس از دانشگاه شیکاگو به نام‌های پیناس دلوگاس (pinhas delougaz) و هلن کانتور (Helene Kantor) در تپه چغامیش خوزستان یافته شد و مربوط به هزاره چهارم قبل از میلاد و دوران ایلامیان است یک نوازنده چنگ منحنی را نشان می‌دهد. این چنگ ۶ رشته دارد.

در دوره ساسانی هنر موسیقی نیز در اثر تشویق شاهان رونقی به سزا یافت.
در دوره اردشیر موسیقی دانان طبقه جداگانه‌ای را تشکیل داده و به مقام ویژه‌ای نایل شده بودند. در دوره خسرو پرویز موسیقی پیشرفت بسیار کرد.
از نوشته‌های شاهنامه فردوسی و خسرو شیرین نظامی برمی‌آید که «باربد» بزرگ‌ترین موسیقیدان این زمان بوده‌است (وی را مبتکر ۳۶۰ لحن موسیقی می‌دانند).
از دیگر موسیقیدانان این دوره می‌توان نکیسا، بامشاد، رامتین و آزادوار چنگی را نام برد.
در دوره ساسانی ۷۲ نغمه از نغمه‌های موسیقی رواج داشته‌است. از آن جمله:

«پالیزبان»، «سبزه»، «باغ سیاوشان»، «راه گل»، «شادباد»، «تخت درویش»، «گنج سوخته»، «تخت تاقدیس»، «چکاوک»، «خسروانی»، «نوروز»، «جامه دران»، «نهفت»، «گلزار»، «گل نوش» و «زیرافکن» که هنوز برخی از این اصطلاح‌ها در موسیقی امروز ما رایج است.

این نغمه‌ها از سده چهارم به بعد بیشتر می‌شود.

⭕️ ادامه در https://goo.gl/bwLepJ

#آموزشگاه_موسیقی همراز تحت مدیریت و نظارت دکتر #مجید_اخشابی
🔶آدرس: خیابان ونک، پاساژ تک، آسانسور دوم، طبقه اول، واحد 3
021-88205001-2-88773732
@hamraazacademy
hamraaz.ir