هفت‌برکه گراش -گریشنا

🏰 افسانه همایون‌دژ
✍️ داستان تاریخی حسن تقی‌زاده

📖 فصل چهارم: افعی
🔖 قسمت ۵۰

نایب اسد سپس رو به جهانگیرکرد و گفت: «ما جنگی در پیش نداریم. منظور ما ضرب شصت است. فقط به ده دوازده نفر احتیاج داریم که از اسب نترسند. اگر گروه رضا آمدند، باید پنج شش نفر دیگر از برادران و رفقای تفنگچی‌های خودت ما را همراهی کنند. تا سه روز دیگر من حداقل ده سوارکار می‌خواهم. حالا بروید.»

وقتی که آهن و جهانگیر رفتند، نایب به عباس مش معدلی گفت که پیکی نزد خواجه ادریس، کلانتر اوز، بفرستد و به او بگوید که سه روز دیگر محمدخان و پنجاه سوار از ولایت شما عبور می‌کنند. هیچ طینت بد و حیلتی در کار نیست. از آنجا که سارقان در سال گذشته به اموال خان دستبرد زده‌اند، این بار شخص خان، با سربازان مکمل سلاح، برای حمل آذوقه و غلات به گراش همراهشان هستند و اگر خواجه ادریس عنایت کند، محمدخان گراشی مایل به دیدار با ایشان در حد سلام و علیک و احوالپرسی هستند.

نایب اسد دو دستور دیگر نیز به عباس داد: اول اینکه به اتفاق جانعلی ک محمد، هر چه سریع‌تر چند چاروادار و چندین گاری کرایه کنند و آرام‌آرام و بی سر و صدا به فداغ بفرستند. دیگر اینکه برای سفر خان و پنجاه نفر دیگر، هر چه زودتر تدارکات لازم برای غذا و وسایل لازم را فراهم نمایند تا صبح روز سوم، قبل از طلوع آفتاب، حرکت کنند.

جانعلی و عباس به دقت توصیه‌های نایب را گوش کردند، چون می‌دانستند نایب خان هر چیزی را می‌بخشد الاّ سهل‌انگاری در انجام کار را.

وقتی مشاوران خان مجلس را ترک کردند، نایب اسد از محمدخان جویای احوال بلقیس شد. خان لبخندی زد و گفت: «گیس‌بریده، آدم دیگری شده. زهرا به من گفت که وقتی به بلقیس گفته که ممکن است پدر شهباز و دهباشی و الله‌قلی برای طلبونیِ تو برای شهباز بیایند، گل از گلش شکفته شده و به زندگی امیدوار شده. از تو ممنونم اسد. همیشه کارت بجاست.»

اسد گفت: «تشکر لازم نیست. من که برای تو سعی نکردم. به خاطر رفیقم غریب‌خان بود.»
خان هم گفت: «باشد. من هم به خاطر غریب‌خان از تو متشکرم.»

نایب آماده‌ی رفتن بود که خان به او گفت: «صبر کن. مساله‌ای ذهن مرا درگیر خودش کرد است. سی چهل نفر با چند اسب و الاغ و قاطر، بیست تا بیست و پنج گاری و گاریچی، پنجاه سوارکار تفنگ به دست. می‌دانی چه سر و صدایی در این خطه به راه می‌اندازد؟ اگر این خبر به گوش حاکم لار برسد، چه فکری خواهد کرد؟»

اسد با قهقهه پاسخ داد: «حاکم لار هر فکری که بکند، مطمئناً فکر حمله به شما و براندازی حکومت طالب‌خانی از گراش را نخواهد کرد.»

سرحدی‌ها صبح زود، بعد از تحویل گرفتن سند و زمین، از چم رودخانه به زمین ملکیِ خود نقل مکان کرده بودند. سنگ‌ها و قلوه‌سنگ‌های پراکنده در کف زمین را به عنوان نشانه در مجاورت زمین‌های مجاور روی هم چیده و چادرها را در وسط زمین برپا نموده بودند و در دو گوشه‌ی زمین نیز عمله‌ها به حفر شالوده‌ای برای بنای ساختمان مشغول بودند.

شهباز بعد از ملاقات اتفاقی با بلقیس، دیگر به قلعه نیامده بود. دهباشی نیز فرصت رفتن به قلعه را برای دیدار با فرزندان خود نیافته بود. سرحدی‌ها آنقدر مشغول ساخت‌وساز بر روی زمین خود بودند که خیلی دیر متوجه نزدیک شدن دو سوار و یک گاری که دو دیگ غذا را حمل می‌کرد، شدند. فرزندان دهباشی که هر کدام بر ترک اسبی نشسته بودند، به محض دیدن پدر خود و شهباز، ذوق‌زده شدند.

نایب خان در حالی که از اسب پیاده می‌شد، گفت: «خسته نباشید،» و در حالی که به سوار دیگر همراه خودش اشاره می‌کرد، ادامه داد: «محمودخان، پسر عموی محمدخان، زحمت کشیدند و برایتان ناهار تهیه کرده‌اند.» سرحدی‌ها نیز بسیار تشکر کردند.

دهباشی نایب اسد و محمودخان را به طرف بنایی که در این قطعه زمین احداث می‌شد برد تا آنان نیز نظاره‌گر ساخت‌وساز شوند. دهباشی گفت: «در قسمت غربی زمینِ رو به بونمات، بنایی با حجره‌های کوچک برای سربازخانه می‌سازیم و فعلاً یک خانه‌ی بزرگ و چند اطاق را در ضلع شرقی می‌سازیم.»

نایب که افکارش حول‌وحوش یک دیوار دفاعی برای حصار گراش و قلعه‌ی کلات بود، طرح دهباشی را پسندید و می‌دانست که اگر روزی، سرحدی‌ها به وطن خودشان رجعت کنند، می‌تواند تفنگچی‌های خان را در آن سربازخانه اسکان دهد.

📌 داستان را با هشتگ #پاورقی روزانه در شبکه‌های اجتماعی هفت‌برکه دنبال کنید.
🔻 قسمت‌های پیشین به صورت هفتگی در سایت هفت‌برکه منتشر می‌شود:
☑️ 7Berkeh.ir/archives/139671

▪️🏰▪️
🔴 7Berkeh.ir
✔️ t.me/HaftBerkeh
✔️ Whatsapp : bit.ly/7B-Wa
✔️ Instagram.com/7Berkeh
✔️ eitaa.com/Haftberkeh
✔️ Ble.ir/7Berkeh

Gerishna Box! گریشنا باکس

875 views04:30