ترانه‌های خیام
صدا: فریدون فرح‌اندوز
موسیقی: محمدرضا علیقلی
تهیه: سهراب اخوان
بر اساس کتاب ترانه‌های خیام اثر صادق هدایت
#خیام

هفت هزار سالگان ۱

روایتی از نظر صادق هدایت راجع به موسیقی ایرانی
‌
در نشستی که تقی تفضلی (از شاگردان ابوالحسن صبا) و صادق هدایت با یکدیگر داشته اند،به مناسبت شنیدن قطعه ای از دستگاه های ایرانی که به وسیله ی تفضلی با سه تار نواخته میشود،هدایت شروع به تعریف از موسیقی سنتی میکند.

تفضلی که شنیده بود هدایت بارها از موسیقی خارجی تعریف کرده،قبل از اینکه مطالبش را به زبان آرد،هدایت به صرافت در میابد و میگوید :"من گاهی اگر علاقه ی خود را نسبت به موزیک خارجی ابراز داشته ام،نه از آن جهت بود که منکر ژرفی و پاکی و شرف این الحانم.چرا که من در طول زندگی خود هرگز تاب تحمل این مقدار حساسیت و لطافت و سحر را نداشته ام که چنگ در جگرم می اندازد و همه ی درد و اندوه مرا بیدار میکند تا به جایی که از شدت رقت و انیگیزش تاثرات درونی تا سرحد جنونم میبرد.

از مجموع خاطرات بیژن ترقی - کتاب "از پشت دیوارهای خاطره"

صادق هدایت؛ معمار داستان ایرانی

افسوس که تمام روابط انسانی
نیاز به نوعی نقاب دارد
و تنهایی؛
آخرین گریزگاه انسان های صادق است

#صادق_هدایت

صادق هدایت از سیزده دردِ مشترکِ ایرانیان چنین می‌نویسد :

۱. اکثر ما ایرانی‌ها تخیل را به تفکر ترجیح می‌دهیم.
۲. منافعِ شخصی را به منافعِ ملی ترجیح می‌دهیم.

۳. با طناب مفت حاضریم خود را دار بزنیم.
۴. به بدبینی بیش از خوش‌بینی تمایل داریم.

۵. نواقص را می‌بینیم؛ اما در رفعِ آن‌ها اقدام نمی‌کنیم.
۶. در هر کاری اظهار فضل می‌کنیم و از گفتنِ " نمی‌دانم" شرم داریم.

۷. کلمه "من" را بیش از "ما" به‌کار می‌بریم.
۸.مهارت را به دانش ترجیح می‌دهیم.

۹. بیشتر در گذشته به‌سر می‌بریم
۱۰. از دوراندیشی و برنامه‌ریزی عاجزیم

۱۱. عقب‌افتادگی‌مان را به گردنِ دیگران و توطئه دشمن می‌اندازیم.
۱۲. دائماً دیگران را نصیحت می‌کنیم اما خودمان عمل نمی‌کنیم.

۱۳. همیشه آخرین تصمیم را در دقیقه آخر می‌گیریم

یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه کیست
جان ما سوخت بپرسید که جانانه کیست

حالیا خانه برانداز دل و دین من است
تا در آغوش که می‌خسبد و همخانه کیست

باده لعل لبش کز لب من دور مباد
راح روح که و پیمان ده پیمانه کیست

دولت صحبت آن شمع سعادت پرتو
بازپرسید خدا را که به پروانه کیست

می‌دهد هر کسش افسونی و معلوم نشد
که دل نازک او مایل افسانه کیست

یا رب آن شاهوش ماه رخ زهره جبین
در یکتای که و گوهر یک دانه کیست

گفتم آه از دل دیوانه حافظ بی تو
زیر لب خنده زنان گفت که دیوانه کیست

#حضرت_حافظ

پرده بردار سعادت وقت صبح از روی و این
آن تواند دید کو بیدار باشد صبحدم

مرده دل در خواب نوشینست و دولت در گذار
شادمان آندل که دولتیار باشد صبحدم


#اوحدی

کجای زمین است که
از وجود تو خالی است؟
پس چه چیز باعث شده که اینان
در آسمان ها
به دنبال تو می گردند؟

حسین ابن منصور
حلاج روح العزیز

حکایت

ابوالحسن خرقانی می‌گوید: جواب دو نفر مرا سخت تکان داد ، اول؛ مرد فاسدی از کنارم گذشت و من گوشه لباسم را جمع کردم تا به او نخورد!

او گفت: ای شیخ! خدا می‌داند که فردا حال ما چه خواهد شد ...

دوم؛ مستی دیدم که افتان و خیزان در جاده‌اى گل آلود می‌رفت. به او گفتم : قدم ثابت بردار تا نلغزی!

گفت : من بلغزم باکی نیست ، بهوش باش تو نلغزی ای شیخ ! که جماعتی از پی تو خواهند لغزید ...

ای دریده پوستین یوسفان
گرگ برخیزی ازین خواب گران

گشته گرگان یک به یک خوهای تو
می درانند از غضب اعضای نو

#مثنوی_مولانا

ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﻧﮑﻦ برای ﻧﻌﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﺪﺍوند ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻩ است؛
زﯾﺮﺍ ﺗﻮ نمی‌دانی ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ
و ﻏﻤﮕﯿﻦ نباش ﻭﻗﺘﯽ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺖ...
ﺯﯾﺮﺍ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ‌ﺩﺍﻧﯽ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﻋﻮﺽِ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ،
پس سعی کن ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﺎﮐﺮ باشی...

# ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺛﺮﻭﺗﺖ ﮔﺮﻓﺘﻰ پول‌هایت ﺭﺍ ﻧﺸﻤﺎﺭ...
ﮐﺎﻓﯽ ﺍﺳﺖ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺷﻜﻰ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﮔﻮﻧﻪ‌ﺍﺕ ﺑﺮﯾﺰﯼ...
ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺩﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﭘﺎﮎ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﺛﺮﻭﺕ ﺗﻮﺳﺖ.

« الهی قمشه‌‌ای »

.

جانا ز شراب شوق تو هر دم
بی صبح و صبوحی و صباحی‌ایم

گر سوختگان تو مباحی‌اند
بس سوخته‌ایم و بس مباحی‌ایم

#عطار

📒سخن معنوی

#شمس_تبریزی

چون شب آمد باز وقت بار شد
انجم پنهان شده بر کار شد

بیهشان را وادهد حق، هوشها
حلقه حلقه، حلقه ها در گوشها

پای کوبان دست افشان در ثنا
ناز نازان، ربّـــــنا احـییتنا


مثنوی_معنوی

خیاط_در_کوزه_افتاد

در روزگار قدیم در شهر ری خیاطی بود که دکانش سر راه گورستان بود. وقتی کسی می مرد و او را به گورستان می بردند از جلوی دکان خیاط می گذشتند.

یک روز خیاط فکر کرد که هر ماه تعداد مردگان را بشمارد و چون سواد نداشت کوزه ای به دیوار آویزان کرد و یک مشت سنگ ریزه پهلوی آن گذاشت. هر وقت از جلوی دکانش جنازه ای را به گورستان می بردند یک سنگ داخل کوزه می انداخت و آخر ماه کوزه را خالی می کرد و سنگها را می شمرد.

کم کم بقیه دوستانش این موضوع را فهمیدند و برایشان یک سرگرمی شده بود و هر وقت خیاط را می دیدند از او می پرسیدند چه خبر؟ خیاط می گفت امروز چند نفر تو کوزه افتادند.

روزها گذشت و خیاط هم مرد. یک روز مردی که از فوت خیاط اطلاعی نداشت به دکان او رفت و مغازه را بسته یافت. از یکی از همسایگان پرسید: «خیاط کجاست؟» همسایه به او گفت: «‌خیاط هم در کوزه افتاد.»

و این حرف ضرب المثل شده و وقتی کسی به یک بلائی دچار می شود که پیش از آن درباره اش حرف می زده، می گویند: «خیاط در کوزه افتاد.»
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

امشب سبکتر می‌زنند این طبل بی‌هنگام را
یا وقت بیداری غلط بودست مرغ بام را

یک لحظه بود این یا شبی کز عمر ما تاراج شد
ما همچنان لب بر لبی نابرگرفته کام را

هم تازه رویم هم خجل هم شادمان هم تنگ دل
کز عهده بیرون آمدن نتوانم این انعام را

گر پای بر فرقم نهی تشریف قربت می‌دهی
جز سر نمی‌دانم نهادن عذر این اقدام را

چون بخت نیک انجام را با ما به کلی صلح شد
بگذار تا جان می‌دهد بدگوی بدفرجام را

سعدی علم شد در جهان صوفی و عامی گو بدان
ما بت پرستی می‌کنیم آن گه چنین اصنام را

#حضرت_سعدی

خدا مرا به فراق تو مبتلا نکند
نصیب دشمن ما را نصیب ما نکند

من و ز کوی تو رفتن؟ زهی خیال محال
که دام زلف تو هرگز مرا رها نکند ...


#ادیب_نیشابوری

مدیران بزرگوار #تبادل
لطفا از ساعت 9 تا 22
NO post 🔰