مویه لفظ تغییر یافته مور لکی است. مور واژه ایست که ریشه در زبان اوستایی و زبانهای قبل از آن دارد. #مور_لکی با تمام مویه ها متفاوت است. مور ابیات یا کلیمه هایی است بر وزن هجایی با لاوشهایی که برای حزین تر شدن در لابلای ابیات سروده میشوند. این ابیات بخشی از ادبیات گذشته لکها هستند.
بعضا ممکن است مور خوانهایی که طبع شعری هم دارند فلبداهه ابیاتی را بخوانند. #مور_موسیقی_مقامی_قوم_لک_است که مقامهای مختلفی دارد. اما مویه زمزمه های حزین است که برخی ایلات بالاگریوه و کلهرها و ... می خوانند. مویه جملات فاقد وزن و پراکنده هستند که در نهایت دلتنگی به صورت فالبداهه زمزمه میشوند.
مور یک شاخصه کاملا #لکی است.
تمایز مور و هوره در محتوا و سوزی است که مور دارد. مور در واقع با سوگ و دلتنگی ناشی از سوگ همراه است. اما هوره با مقامهای مختلف در محتوای نسبتا متفاوت چون شرح رشادتها، دلدادگیها، ستایش، تلقین روحیه و حتی در مواقع شادیانه سروده میشود.
هوره هم یک شاخصه کاملا لکی است که برخی ایلات منشعب از لک هم مقامهای کمی از آن چون سیاه چمانه و گورانی را حفظ کرده‌اند. اما مقامات هوره در قلب مناطق لک نشین که کمتر دست خورده اند و هنوز بر هویت لکی خود ایستاده اند بسیار متنوع است.
شاید بحث در مورد تقدم و تاخر مور و هوره ره به جایی نبرد و اگر یکی را مقدم بر دیگری بدانیم منطقی نباشد. چرا که مور و هوره هر دو در قلب زاگرس مرکزی و بر اساس نیاز مردم لک در تعامل با محیط اطرافشان در مقامهای متعدد سروده شده اند.
بدیهی است مور و هوره موسیقی مقامی #قوم_لک هستند. مقامهایی که متفاوت از موسیقی ردیفی دستگاهی بوده. اما آوازها، ترانه ها و نواهای دستگاهی فراوانی قطعا ریشه در مقامات مور و هوره دارند.

❇️دکتر داوود داوودی

#مور_لکی
#هوره_لکی
#موسیقی_لکی
@Golvani_lak