🇮🇷: @darvishnameh

🔴به رغم فاجعه ای به نام #ترامپ، جهان خردمندانه پیش میرود!🔴

1⃣ همه شواهد حاکی از آن است که با آمدن ترامپ در #کاخ_سفید و قدرت گرفتنِ تندروهای ملی گرا در برخی از کشورهای اروپایی، دستاوردهای سال ۲.۱۷ در راستای همگرایی، پایداری و تاب آوری زمین؛ ناامیدکننده تر از سالهای قبل از آن است! به مفهوم ساده تر: ما پیش نمی رویم، داریم فرو می رویم!

2⃣ اما گزارش "روند جهاني سرمايه گذاري در انرژيهاي تجديدپذير" كه پنجشنبه گذشته منتشر شد؛ خلاف این مدعا را نشان داده و ثابت میکند غلبه حرکت جهانی به سوی خردمندی است. این گزارش که حاصل همكاري بين برنامه محيط زيست سازمان ملل، نهاد انرژيهاي نو #بلومبرگ و مدرسه اقتصاد و مديريت فرانكفورت است؛ میگوید: در سال ۲۰۱۷ میزان سرمایه گذاری در حوزه انرژیهای تجدیدپذیر به ۲۷۹.۸ ميليارد دلار رسیده است، آنهم بدون توجه به سرمایه های تخصیص یافته به #سدسازی و ۱۶۰.۸ ميليارد دلار هم تنها به انرژي خورشيدي اختصاص یافته است. #اريك_سولهايم دبیر UNEP ابراز مي كند: "اين موج خارق العاده در سرمايه گذاري خورشيدي نشان ميدهد كه چگونه نقشه انرژي جهاني در حال تغيير است و مهمتر آنكه چه اندازه سود اقتصادي از اين تغيير حاصل ميشود."

3⃣ درحقیقت به رغم کاهش سرمایه گذاری فاحش آمریکایی ها، کشورهایی چون چین، هند، برزیل، مکزیک، استرالیا، سوئد، مصر و امارات متحده عربی با جهشی فاحش توانسته اند روند روبه افزایش سهم تولید انرژیهای نو را از ۱۱ درصد در سال ۲۰۱۶ به ۱۲.۱ درصد در سال ۲.۱۷ افزایش دهند.

4⃣ خبر خوش دیگر آنکه همزمان با ارتقاء سرمايه گذاري خورشيدي، هزينه ها در اين زمينه به میزان قابل توجه ١٥٪؜ (٨٦ دلار) براي هر تولید هر مگاوات-ساعت برق کاهش یافته که بسیار امیدبخش است و میتواند انگیزه سرمایه گذاری در این حوزه را به نسبت استحصال انرژی از دیگر حوزه های فسیلی، برق/آبی و اتمی افزایش دهد.

5⃣ خواننده عزیز #درویشنامه!
همانطور که ملاحظه می کنید دنیا در مسیر درستی حرکت میکند و به رغم لکنتهایی که تفکر جدید حاکم بر کاخ سفید ایجاد کرده، همچنان برآیند ماجرا در غلبه خردمندی است. نکته تامل برانگیز اما برای ما، سهم ناچیز ایران در این اشتیاق جهانی است! چرا؟ چرا کشوری که بیشترین استعداد را در استحصال انرژی خورشیدی دارد و بسیار زودتر از دیگر کشورهای منطقه در این حوزه وارد شده، اینک چنین عقب افتاده است؟ چرا باید سهم کشورهایی چون امارات متحده عربی، مصر، عربستان، قطر و حتی بحرین بیشتر از ما باشد؟ شتاب در مسیر استحصال انرژی های نو به معنی پایان دادن به رتبه شرم آوری است که در انتشار گازهای گلخانه ای به عنوان یکی از ۹ کشور اول جهان داریم. یادمان باشد که مطابق گزارشی که برنامه توسعه سازمان ملل در سال ۲۰۰۶ منتشر کرد، عرصه ای به طول و عرض ۸۰۰ کیلومتر اگر به سلولهای فتوولتاییک مجهز شود، میتواند نیاز انرژی یک سال کل مردم جهان را تامین کند. امروز راندمان پانلهای خورشیدی دستکم سه برابر سال ۲۰۰۶ افزایش یافته و هزینه ها به همان نسبت کاهش؛ یعنی حدود یک نهم خاک ایران توانایی تولید چنین انرژی بزرگی را با سرمایه گذاری کمتری به نسبت سال ۲۰۰۶ داراست. چرا به این سمت با شتابی درخورتر حرکت نکرده، این مزیتهای بی رقیب بالقوه را بالفعل نساخته و همچنان بر طبل سدهای برق آبی، نیروگاههای حرارتی و نیروگاه های اتمی می کوبیم؟ حتی از نظر #پدافند_غیرعامل هم ضریب آسیب پذیری کشوری که منبع تامین کننده انرژی اش خورشید و باد است، به مراتب بیشتر از کشورهایی است که روی سوختهای فسیلی، ذغال سنگ و اتم سرمایه گذاری کرده اند. این یعنی حرکت به سمت وابستگی کمتر، استقلال بیشتر و حمایت واقعی از تولید کالای ایرانی در سالی که در پیشانی اش چنین آرمانی میدرخشد.

🔸یادمان باشد! هنوز در آغاز راه هستیم و فقط اندکی بیش از ۱۲درصد کل نیازهای انرژی مردم جهان از طریق انرژیهای نو تامین میشود؛ جمهوری اسلامی ایران از قدرت لازم برخوردار است تا این موازنه را با شتاب بیشتر به سمت خود و مصلحت کره زمین تغییر داده و از روند گرم شدن جهانی فراتر از سهمش بکاهد و بدین ترتیب مدعیان غربی را شرمنده کند.

🔻 مشروح این یادداشت را در ستون #قلم_سبز روزنامه همشهری در نشانی زیر بخوانید و اگر پسندیدید، در نشرش بکوشید:
👇
https://t.me/darvishnameh/6956

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 همراهی شگفت آور این چهار رهبر در ضدیت با تصویب قطعنامه ای محیط زیستی در سازمان ملل! چرا؟

🔻یادداشت امروزم را - ۲۶ اردیبهشت ۹۷ - در ستون #قلم_سبز همشهری بخوانید.

🇮🇷: @darvishnameh

⭕گام مثبت سازمان ملل برای حفاظت از محیط زیست به رغم مخالفت شدید آمریکا، روسیه، ترکیه و سوریه!⭕

https://t.me/darvishnameh/7110

1⃣ مجمع عمومي سازمان ملل متحد به رغم مخالفت شدید آمریکا روز پنجشنبه گذشته با ۱۴۳ رای مثبت، قطعنامه ای تاریخی را تصویب کرد تا نخستين گام در برقراري يك پيمان جهاني برای حفظ محيط زيست را آغاز کند؛ تصميمي كه علاوه بر #آمریکا، چهار کشور #روسیه، #ترکیه، #سوریه و #فیلیپین هم به آن رای منفی داده و هفت کشور هم به آن رأي ممتنع دادند.

2⃣ اين قطعنامه از دبيركل سازمان ملل، #آنتونيو_گوترس خواسته تا گزارشي کامل از شكافهاي احتمالي در قوانين بين المللي محيط زيستي و ديگر ابزارهاي مرتبط با آنرا شناسايي و بررسی کرده و براي نشست آينده مجمع عمومي در سپتامبر آينده، تحلیل خویش را ارایه دهد. علاوه بر اين به منظور دادن پيشنهادات به مجمع عمومي در سال ٢٠١٩ از جمله به هدف برپايي يك كنفرانس برای "اتخاذ ابزاري بين المللي" يك كارگروه به منظور گفتگو درمورد گزينه هاي احتمالي در زمينه رسيدگي به هر گونه شكاف (در قوانين) تشکیل شده است.

3⃣ سفير فرانسه #فرانسوا_دلاتر، پيش از رأي گيري به مجمع عمومي گفت: "تخريب بي سابقه محيط زيست در حال حاضر موجب نابودي صدها هزار نفر دراثر گرمايش زمين، آلودگي آب، هوا و از بين رفتن تنوع زيستي و خاك شده است.“ او ادامه داد: "اين تهاجم بی سابقه به محيط زيست در درجه نخست به جوامع بيش از حد آسيب پذير زيان مي رساند. اگر ما قاطعانه عمل نكنيم، خود را در سهمگين ترين خطرها قرار داده ايم: تهي شدن منابع طبيعي، مهاجرت و كشيده شدن به درگيري ها."

4⃣ به تصويب رسيدن زود هنگام #موافقتنامه_اقليمي_پاريس و بگارگيري هدفهاي سازمان ملل براي سال ٢٠٣٠ در راه مبارزه با فقر و حفاظت از محيط زيست نشان مي دهد كه اين براي جامعه جهاني امكانپذير است تا به گفته دلاتر "در زمينه رعایت اصول و موازین محيط زيستي قاطعانه عمل كند."

5⃣ البته مخالفت ايالات متحده كسي را متعجب نكرد. چرا که همین ماه ژوئن گذشته بود كه #دانلد_ترامپ خروج ايالات متحده از قرارداد اقليمي پاريس را اعلام كرد. سفير امريكا در سازمان ملل، #نيكي_هيلي، در مورد قطعنامه جديد مجمع عمومي گفت: "اگر سازمانهاي بين المللي تلاش در مجبور كردن امريكا به يك تعهدنامه گنگ و مبهم دارند، نشان از اين دارد كه می خواهند شهروندان امريكايي و تجارت اين كشور را به دام پرداخت صورتحسابي بزرگ اندازند، بدون آنكه آمریکا از آن بهره چنداني برد؛ اتفاقی که به نفع ما نیست و ما با آن مخالفت خواهیم کرد."

http://newspaper.hamshahri.org/id/16357/گام-مثبت-سازمان-ملل-برای-حفاظت-محیط‌زیست.html

6⃣ همانطور که مشاهده می شود چند کشور دوست ایران و ظاهراً دشمن آمریکا! در اردوگاه مخالفین امضای این پیمان ایستاده و عملاً با آمریکا همراهی کردند! چرا؟ ترکیه البته به دلیل جنایتهایی که با طرحهای انتقال آب و سدسازی در #پروژه_گاپ انجام داده و عملاً بحرانی بزرگ در #میانرودان آفریده، معلوم است که با هرنوع الزام محیط زیستی بین المللی مخالفت کند. اما سوریه چرا؟ مگر این کشور خود قربانی سدسازی بی رویه ترکیه روی #فرات نیست؟ چرا چنین رفتاری انجام داد؟ آیا دولت روسیه چنین درخواستی را از بشار اسد مطرح کرده تا آن کشور هم بتواند با راحتی به اکتشافات نفتی خویش در #کاسپین و آسیای میانه ادامه داده و هرگاه که خواست، پیچ #ولگا و ورودی آب به دریای خزر را کم و زیاد کند؟! به نظرم دولت ایران باید در این حوزه شفاف سازی کرده و از دوستانش بخواهد با جامعه جهانی علیه تمامیت خواهی آمریکا متحدتر عمل کنند.

https://washingtonpost.com/world/europe/un-votes-to-take-first-step-toward-a-global-environment-pact/2018/05/10/cc29442a-54bc-11e8-a6d4-ca1d035642ce_story.html?noredirect=on&utm_term=.079f48eddf8e

🔻دنیا را به آسپرگرها بسپارید!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

✍ #گرتا_تونبرگ در کمتر از یکسال چیزی شبیه به معجزه را رقم زده است؛ دختری بااراده، شجاع با ضریب هوشی حیرت‌انگیز، شفاف و بدون رودربایستی. درست مثل همه‌ی آنهایی که مبتلا به نوعی اختلال نورونی موسوم به #آسپرگر هستند. و دقیقاً از همین روست که باید این نوجوان ۱۶ساله سوئدی را جدی گرفت. چرا که دنیا پیش از او، #لیونل_مسی، #بیل_گیتس، #آلبرت_اینشتین، #پیکاسو، #موتزارت، #میکل‌آنژ و بسیاری از آسپرگری‌های نابغه و تاریخ‌ساز را جدی گرفته است. چند روز پیش در واشنگتن دی سی، گرتا به همراه رهبران جوان جنبش اقلیمی به قانونگذاران آمریکایی اعلام کردند که آنها تاکنون برای پیشگیری از یک فاجعه اقلیمی اقدامات فوری انجام نداده‌اند. گرتا که از جانب حزب دمکرات به جلسه‌ کارگروه بحران اقلیمی در سنای آمریکا دعوت شده بود، به شرکت‌کنندگان گفت: «ما را به این جلسات دعوت نکنید تا بدون هیچ اقدام دیگری فقط بگویید که ما چه اندازه الهام‌بخش هستیم. من می‌دانم که شما تلاش می‌کنید، اما متأسفانه نه به اندازه کافی.» آدم وقتی سخنان صریح و پراحساس و در عین‌حال دقیقش را می‌شنود، با خود می‌گوید: کاش دنیا را می‌شد از سیاستمداران گرفت و به آسپرگرها سپرد. رهبران جوان اقلیمی برای پشتیبانی از Green New Deal که از جانب اِد مارکی، سناتور دمکرات از ایالت ماساچوست و الکساندرا اکاسیو کورتز نماینده نیویورک در مجلس حمایت می‌شود، به بازدید از کپیتال هیل (ساختمان کنگره ایالات متحده) رفتند و توانستند با همتایان خود از ایالت‌های گوناگون آمریکا ساعت‌ها گفتگو کرده و عملاً دانالد ترامپ و سیاست‌هایش را به چالش کشند که شاید اوجش در روز دوشنبه گذشته - ۲۳ سپتامبر - در اجلاس تغییرات اقلیمی سازمان ملل با سخنرانی شورانگیز گرتا و واکنش شفاف و ناراضی‌وارش به حضور ناگهانی #ترامپ در جلسه رخ داد.

🔹️خواننده عزیز #روزنامه_شرق!
هیچ از خود پرسیده‌اید که چرا وقتی در بیش از دوهزار شهر و یکصد و پنجاه کشور جهان راهپیمایی‌های چندصدهزارنفری نوجوانان، دانش‌آموزان و دانشجویان در اعتراض به انفعال رهبران جهان در مواجهه با خطر #جهان‌گرمایی برگزار می‌شود؛ در ایران کسی دعوت گرتا تونبرگ را جدی نمی‌گیرد؟! آن هم کشوری که خود بیش از همه قربانی جهان‌گرمایی است؟ آیا محافظه‌کاری بیش از حد و غربالگری‌های افراطی گزینشی به همراه تشدید نگاه‌های امنیتی به کنشگران محیط‌زیستی، سبب نشده تا نسل نوجوانان و جوانان امروز وطن با توصیه موکد والدین‌شان کمترین تعلق به جنبش‌های اجتماعی را از خود بروز دهند؟ به گمانم اگر می‌خواهیم ژینایی را به طبیعت بازگردانده و دولتی مسوولیت‌پذیر در حوزه محیط‌زیست داشته باشیم، باید اجازه دهیم تا نوجوانان و جوانان کشور فریادهاشان رساتر شود. کسی چه می‌داند، شاید در ایران هم اگر یک نظام آموزش و پرورش خلاق و هوشمند می‌داشتیم، آنگاه گرتاهای فراوانی می‌توانستند به آفتاب آینده و پرامید وطن سلامی دوباره دهند.

https://t.me/darvishnameh/8737

🔻حماقت‌های قبل از ترامپ، سوء‌تفاهم بوده!🔻

صفحه آخر روزنامه شرق
۹مهر ۱۳۹۸
#محمد_درویش

https://t.me/darvishnameh/8745

✍ اواخر ماه میلادی گذشته بود که ایستگاه‌های هواشناسی از گرباد «دوریان» در اقیانوس اطلس-باهاما-خبر دادند و تهدیدی که از جانب این گردباد استوایی با شدت گرفتن آن در مسیر حرکت خود متوجه جنوب شرق ایالات متحده - عمدتا فلوریدا و تا حدی جورجیا - می‌شد. ظاهراً این موضوع توجه دانالد ترامپ را بسیار جلب کرده بود؛ لابد بیشتر نگران املاکش در فلوریدا بود! خلاصه اینکه در تعداد بیشماری از توئیت‌هایی که ترامپ اوایل سپتامبر در این‌باره منتشر کرد، نام ایالت آلاباما نیز ذکر شد که ترامپ از آن به‌طور مشروح جزو ایالت‌های مورد تهدید نام برد. گویا بسیاری از مردم آلاباما با خواندن توئیت ترامپ نگران از آنچه احتمالا در انتظارشان می‌بود با ایستگاه هواشناسی ایالت تماس می‌گیرند تا اطلاع دقیقی دراین‌مورد بدست بیاورند. کار به‌جایی می‌کشد که این ایستگاه هواشناسی ناچار می‌شود برای آرام‌کردن اذهان عمومی رسما توئیتی منتشر و تاکید کند که ایالت آلاباما به هیچوجه مورد تهدید گرباد نیست. و از اینجا داستانی شروع می‌شود که حالا پای قانون را به میان آورده است. ترامپ به‌جای آنکه اشتباهش را اعتراف کند و یا حداقل بگذارد تا داستان بی سر و صدا خاموش شود- چیزی که همه به‌جز او خواستارش بوده‌اند- روز ۴ سپتامبر در دفتر کارش در کاخ سفید (در عکس زیر) در حضور جمعی از خبرنگاران، نقشه‌ پیش‌بینی آب و هوایی منطقه نامبرده در ارتباط با گردباد دوریان را که از جانب اداره ملی اقیانوسی و جوی تهیه شده به حاضران نشان می‌دهد. در این نقشه می‌توان مسیر حرکت گردباد را دید که با یک ماژیک سیاه‌رنگ «تکمیل» شده و بخشی از ایالت آلاباما را نیز وارد ماجرا کرده. البته که همه متوجه این دستکاری می‌شوند (که گویا کار خود ترامپ بوده) و خبرنگاری هم این نکته را گوشزد می‌کند، اما ترامپ پاسخ می‌دهد که خبر ندارد آیا کسی این نقشه را دستکاری کرده باشد. غائله اما اینجا هم ختم نمی‌شود. چند روز بعد خبر می‌رسد که اداره ملی اقیانوسی و جوی خبری انتشار داده که در آن توییت ترامپ را درباره آلاباما تأئید می‌کند- اینکه چه کسی این خبر را نوشته، در دست تحقیق است، چون هیچکس این خبر را با نام خودش منتشر نکرده؛ امضایی هم زیر آن نیست. کاشف به‌عمل می‌آید که میک مالوینی، رییس ستاد کارمندان کاخ سفید تحت فشار ترامپ با ویلبر راس، وزیر بازرگانی و از طرفداران پر و پا قرص رئیس‌جمهور که در سفری در یونان بوده، تماس می‌گیرد تا به کمک ترامپ بشتابد. وزیر بازرگانی هم با اداره ملی اقیانوسی و جوی تماس می‌گیرد و تهدید می‌کند که اگر این اداره روایت ترامپ را رسما تأئید نکند، پژوهشگران منتخب دولت را که در این اداره کار می‌کنند، اخراج خواهد کرد. حالا گند کار درآمده و دفتر بازرسی وزارت بازرگانی و همینطور مدیر اداره ملی اقیانوسی و جوی اعلام کرده‌اند که این داستان را پیگیری خواهند کرد. از حزب دمکرات هم خواستار استعفای وزیر بازرگانی شده‌اند و کمیته مربوط به پژوهش، امور فضایی و تکنولوژی مجلس نمایندگان هم قصد بررسی این جریان را دارند.

https://ecowatch.com/trump-hurricane-dorian-noaa-claims-2640284763.html

🔹️ خواننده عزیز روزنامه شرق!
چه کسی می‌تواند تصور کند چنین اتفاقی ممکن است در یک کشور پیشرفته و علم‌محور رخ دهد؟ داستان فشار بر دانشمندان برای تایید خزعبلات رهبران مذهبی کلیسا در قرون وسطی انگار بار دیگر در قرن بیست و یکم جان گرفته است. تاسف‌بارتر آنکه هنوز در ایالات متحده آمریکا گروهی برای این آدمِ خودشیفته، دروغگو و طبیعت‌ستیز کف می‌زنند و برخی او را رهبری صادق می‌دانند که فقط به فکر منافع مردم خود است! چقدر راهِ نرفته و کار نکرده داریم ... چقدر ...

#قلم_سبز
#روزنامه_شرق
#حکایت_رفتارهای_نابخردانه_ترامپ

🇮🇷: @darvishnameh

🔻آقای ربیعی، آقای تجریشی و آقای کلانتری؛ با مردم صادق باشید!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

1️⃣ #سخنگوی_دولت روز گذشته اعلام کرد: رییس‌جمهور هیچ اصراری به اجرای طرح انتقال آب خزر به سمنان ندارد و تابع نظرات کارشناسی است. از آنجا که نگارنده شخصاً با جناب ربیعی در این باره سخن گفته - که گزارشش را پیش‌تر منتشر کرده‌ام - و خوب می‌دانم که ایشان از محتوای مذاکرات جلسه اول اسفند سال گذشته هیات دولت آگاه هستند - که چگونه رییس‌جمهور با گله‌مندی از #عیسی_کلانتری می‌خواهد تا دلایل کُندی پیشرفت پروژه انتقال آب خزر به سمنان را شرح دهد و کلانتری هم اشاره به سنگ‌اندازی‌های #محمد_درویش می‌کند! - بنابراین قضاوت ما از محتوای ویدئوی نخست در خوشبینانه‌ترین حالت این است که #جناب_ربیعی دچار فراموشی مُزمن شده‌اند!

2️⃣ در ویدئوی دوم - که شب گذشته از برنامه #فرمول_یک علی ضیا پخش شده است - #مسعود_تجریشی معاون سازمان حفاظت محیط‌زیست که پیش‌تر در گفتگو با پیک بامدادی رادیو ایران گفته بود: درختی قطع نخواهد شد و لوله آب از کنار لوله گاز عبور داده می‌شود، اینک از نابودی چهل‌هکتار از رویشگاه هیرکانی سخن می‌گوید! اینجا هم ظاهراً باید بپذیریم که دردِ هر دو بزرگوار #فراموشی است!

3️⃣ در مورد ویدئوی سوم هیچ نمی‌گویم و قضاوت را به شما می‌سپارم. اما در مورد ویدئوهای چهارم و پنجم، اوج خطر نمایان می‌شود؛ چراکه ظاهراً نه معاون انسانی عیسی و نه خودش نمی‌دانند که وقتی پروژه‌ای را مورد ارزیابی محیط‌زیستی قرار می‌دهند، همه‌ابعادِ فیزیکی، محیط‌زیستی، اقتصادی و اجتماعی آن و آثارش بر سرزمین باید مورد بررسی قرارگیرد. راستش در این موردِ آخر هرقدر می‌خواهم با خوشبینی قضاوت کرده و دلیلِ این فرافکنی شگفت‌آور را "فراموشی" ارزیابی کنم، نمی‌شود. شما فکر می‌کنید دلیلش چیست؟

4️⃣ در عکس‌های ششم تا هشتم یادداشت امروزم در ستون #قلم_سبز روزنامه شرق را به همین موضوع اختصاص داده‌ام و درنهایت فکر می‌کنم نوع تعامل سازمان حفاظت محیط‌زیست با محیط‌زیستِ کشور بی‌شباهت به نحوه‌ی مراقبت این مادر از فرزندش در ویدئوی آخر نیست! هست؟

#نه_به_انتقال_آب_خزر_به_کویر_مرکزی

https://instagram.com/p/B39ZYgVFOao/?igshid=mk87wp986uja

🔻برای آبادی مقصد، خواهان ناآبادانی مبدا نباشیم!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

✍ ادبیات مشکوکی در کشور آفریده شده که کاملاً ردپای جریان‌های تجزیه‌طلب و ضد ایرانی در آن مشهود است. ماجرای تلخ و شرم‌آورِ یک بازی فوتبال در تبریز و سردادنِ شعارهایی ضدایرانی، آشکارا نشاندهنده‌ی ژرفای خطر است. در حوزه‌ی محیط‌زیست هم گروه‌هایی که منافع‌شان در احداث یک سد یا اجرای طرح انتقال آب است با پروپاگاندایی حساب‌شده و اجیرکردنِ افرادی بی‌هویت و مشکوک در شبکه‌های اجتماعی، می‌کوشند تا مردمِ استان‌های مجاور را به جانِ هم اندازند. دقت کنید! همه‌ی آنهایی که از عبارت‌هایی چون اصفهان‌ستیز، لُرستیز، ترک‌ستیز، دشمنان سمنان یا خوزستان و ... برای تهییج افکار عمومی استفاده می‌کنند، دانسته یا ندانسته در زمین دشمنِ تمامیتِ ایران بازی می‌کنند و باید توسط تشکل‌های محیط‌زیستی طرد شوند. هفتاد و چهارمین یادداشتم در صفحه آخر شرق به این موضوع اختصاص دارد:

#قلم_سبز
#روزنامه_شرق
#نه_به_قومیتگرایی_در_حوزه_محیط‌زیست

http://sharghdaily.ir/fa/Main/Detail/242158/چرا-همچنان-آب-به-گاوخونی-نمی‌رسد؟!

🔻جایگاه مهمِ ایران در بین ۲۰شرکت بزرگ جهان که نمی‌توان به آن افتخار کرد!🔻

یادداشت ۷۵ در ستون قلم سبز روزنامه شرق

🇮🇷: @darvishnameh

1️⃣ اخیراً ۲۰ نفر از خبرنگاران زبده‌ی حوزه اقتصاد و محیط‌زیست در روزنامه گاردین، نتیجه بررسی ۶ماهه‌ی خود را منتشر کردند که سر و صدای فراوانی را در محافل محیط‌زیستی و افکار عمومی جهانی به راه انداخت؛ همان مردمی که شتابان‌تر از هر زمانِ دیگری نگرانِ قربانی‌شدن از جهان‌گرمایی هستند!

2️⃣ این گزارش که در اواسط مهرماه جاری منتشر شده، سیاهه‌ی بیست شرکت بزرگی را منتشر کرده که مسئول یک سوم از انتشار دی‌اکسیدکربن در دنیا هستند (در نمودار زیر مقدار معادل با میلیارد تن دی‌اکسید کربن از هر کدام از شرکت‌ها از سال ۱۹۶۵ تا سال ۲۰۱۷ قابل مشاهده است).

3️⃣ نکته‌ی تامل‌برانگیز این گزارش آن است که رتبه‌ی شرکت ملی نفت ایران در تولید دی‌اکسید کربن در طول ۵۲ سالِ گذشته، یک پله بالاتر از کارتل بزرگ نفتی چندملیتی موسوم به "بی‌پی" -BP- است. آیا به چنین رتبه‌ای می‌توان افتخار کرد؟ بدتر از ایران، وضعیت عربستان سعودی است که در رتبه نخست جای گرفته است! درواقع شرکت آرامکو، به نمایندگی از کشوری که کمتر از نیم‌درصدِ جمعیت جهان را دارد، به تنهایی بیش از ۱۵درصد مردمان دنیا، دی‌اکسید کربن تولید می‌کند!

4️⃣ گردآورندگان این گزارش می‌گویند: هدف‌شان تلاش برای افزایش توجه و تغییر مسیر گفتگو از مسئولیت‌های فردی به ساختارهای قدرت بوده است تا دولت‌ها و شرکت‌های قدرتمند را ناچار کنند شکاف بین تعهدهای جاه‌طلبانه‌ی درازمدت و اقدامات ملال‌آور کوتاه‌مدتِ خویش را پُر کنند.

🔹️ خواننده عزیز روزنامه شرق!
یادمان باشد که به گفته سازمان ملل دهه آینده برای پیشگیری از تبعات فاجعه‌بار جهان‌گرمایی بسیار حساس است. مهار وابستگی ما به سوخت‌های فسیلی و سرعت‌بخشیدن به تغییر مسیر از سوخت‌های فسیلی به انرژی‌های تجدیدپذیر، شاید هیچگاه به اندازه امروز ضروری نبوده است.

منبع خبر: اینستاگرم گاردین

#قلم_سبز
#روزنامه_شرق

https://instagram.com/p/B3ZTjKUB6b1/?igshid=12ishy2hp0wf1

🔻آبگیری سد ایلی‌سو و انفعال ایران!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

✍ در ماجرای آبگیری #سد_ایلی‌سو بر سرشاخه‌های #دجله، بی‌شک همه‌ی آنهایی که می‌توانستند و باید اعتراض می‌کردند، اما نکردند؛ تا ابد شرمسارِ تاریخ خواهند بود؛ در این میان اما گناهِ دولت ایران و همه‌ی آنهایی که سکوت کردند، بخشودنی نیست. یادداشتم را امروز - ۲۱ آبان ۱۳۹۸ - در ستون قلم سبز #روزنامه_شرق و یا در #سایت_فرارو می‌توانید بخوانید.

#آبگیری_ایلیسو_لکه_ننگی_برای_همه_ما
#قلم_سبز

http://fararu.com/fa/news/417738

🇮🇷: @darvishnameh

✍ یادداشت امروزم - ۲۳ آذر ۹۸ - در ستون قلم سبز روزنامه شرق، می‌کوشد تا به یک پرسش کلیدی پاسخ دهد: اینکه چرا باید از پندارینه‌های توهم توطئه هر روز بیشتر از دیروز فاصله بگیریم تا نشان دهیم در ساختنِ سرنوشت و آینده‌ی خود، این ما هستیم که از همه موثرتریم.

#گرتا_تونبرگ
#چهره_سال_۲۰۱۹
#قلم_سبز
#روزنامه_شرق

🇮🇷: https://t.me/darvishnameh/8878

🔻سرانجام عنوان چهره سال جهان به یک نوجوان رسید! چرا؟🔻

🇮🇷: @darvishnameh

محمد درویش
ستون قلم سبز
روزنامه شرق
۲۳ آذر ۹۸

✍ همه چیز با داستانی آغاز شد که هر پدر و مادری از هر نسل در هر گوشه‌ای از دنیا با آن آشناست: یک نوجوان سرکش و فوران غیرمترقبه شورش که به یکی از باورنکردنی‌ترین و یقیناً سریعترین داستان‌های صعود با تأثیر جهانی در تاریخ تبدیل شد. در طول کمی بیش از یکسال، نوجوان شانزده ساله‌ای از استکهلم از یک اعتراض تکنفره روی سنگفرش خیابان مقابل پارلمان کشورش به یک رهبر جنبش جهانی نوجوانان رسید. از یک شاگرد مدرسه که سر کلاس افعال را به زبان فرانسه صرف می‌کرد و به ملاقات با دبیرکل سازمان ملل، روسای جمهور و پاپ رسید. از یک اعتراض‌کننده تنها با شعار «اعتصاب مدرسه برای اقلیم» که با دست خود روی مقوایی نوشته بود و موجب شد تا میلیون‌ها نفر در بیش از ۱۵۰ کشور با الهام‌گرفتن از او برای سیاره‌ای که آن‌را با یکدیگر تقسیم می‌کنیم، به خیابان‌ها بیایند. تغییرات هدفمند به ندرت بدون نیروی تکان‌دهنده افراد تأثیرگذار به‌وقوع می‌پیوندند و در سال ۲۰۱۹، بحران حیاتی سیاره در گرتا تونبرگ چنین فردی را یافت. با ساماندهی اعتراض‌های «جمعه‌ها برای آینده» در سراسر اروپا؛ غریدن «چطور جرأت می‌کنید؟» در سخنرانی خود در سازمان ملل خطاب به قدرتمندترین رهبران دنیا؛ رهبری ۷ میلیون نفر اعتصاب‌کننده اقلیمی در سراسر دنیا در سپتامبر گذشته و ده‌ها هزار نفر اوایل دسامبر در مادرید، گرتا تونبرگ به رساترین صدا برای مهمترین موردی که سیاره با آن روبروست- و به نمادی برای تغییر نسل گسترده‌ای در فرهنگ ما که در همه جای دنیا از پردیس‌های دانشجویی هنگ‌کنک گرفته تا تالارهای کنگره در واشنگتن، تبدیل شده است. همانطور که ایزابلا پراتا، مادر دو اعتصاب‌کننده از سائوپائولو می‌گوید: «گرتا مظهری برای همه پدیده‌های این نسل است.» تونبرگ خواستار عمل است و اگر چه بسیاری از معیارهای کلیدی هنوز در راه خطا حرکت می‌کنند، اما علایم تازه‌ای در حال شکوفایی هستند. تعهدات شرکت‌ها برای رشد پایدار و انتشار کربن صفر شکل می‌گیرند. بیش از ۶۰ کشور تعهد داده‌اند که تا سال ۲۰۵۰ ردپای کربن خود را به صفر برسانند. رأی‌دهندگان در انتخابات مقدماتی ایالات متحده به‌ویژه در ایالاتی که گریبانگیر آتش‌سوزی جنگل‌ها و سیلاب‌ها بوده‌اند، ناگهان گوش به نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری می‌دهند که از تغییرات اقلیم می‌گویند، در انتخابات سپتامبر کذشته در اتریش، حزب سبز آراء خود را به سه برابر رساند. حتی چین که نیمی از زغال‌سنگ دنیا را می‌سوزاند، در حال تغییر است. این کشور اکنون دارای ۴۵٪ از خودروهای برقی و ۹۹٪ از اتوبوس‌های برقی دنیاست. تونبرگ بر شانه‌ها- و در کنار- صدها هزار نفر از کسانی ایستاده که خیابان‌ها را مسدود و دانش را مستقر می‌کنند؛ کسانی که بسیاری از آنها حتی پیشتر از بدنیا آمدن گرتا دست به این کار می‌زدند. او همچنین از نخستین کسانی‌ است که به پیشینه ممتاز خود به‌عنوان «یکی از کسانی که خوش‌شانس بوده» اشاره می‌کند؛ در بحرانی که به شکل نامتناسبی جوامع فقیر و محلی را متأثر می‌کند. اما امسال، سالی بود که بحران اقلیم از پشت پرده بیرون آمد و به صحنه اصلی وارد شد، از سر و صدای یک محیط سیاسی مستقیما به دستور کار جهانی؛ و هیچکس برای رسیدن در این راه به اندازه تونبرگ تلاش نکرد. اینک انتشار گازهای گلخانه‌ای بایست از سال آینده، سالانه ۷٫۶٪ کاهش یابد. بیدارباش تونبرگ یک شوک ضروری است. این بر همه ماست تا به راه‌حل‌ها بپردازیم. اینکه تونبرگ جوانترین فردی‌ست که تا به حال به عنوان چهره سال از جانب تایم انتخاب شده، به همان اندازه از شخص او می‌گوید که از اهمیت لحظه. تاریخ ۹۲ ساله این شرکت بر اساس نظریه مرد بزرگ-Great Man Theory- بنا شده، بر اساس این تصور که افراد قدرتمند به دنیا شکل می‌دهند. در گذشته منظور کسانی بوده‌اند که برای رسیدن به مقامات بالا در سازمان‌های بزرگ کار می‌کرده‌اند و در راهروهای قدرت خانه داشته‌اند. اما حالا که به نظر می‌رسد بسیاری از سازمان‌های سنتی در میان نابرابری‌های سرسام‌آور و تلاطم‌های اجتماعی و ازکارافتادگی سیاسی ما را مأیوس می‌کنند، ما شاهد به‌وقوع پیوستن تأثیرات جدیدی هستیم. تونبرگ می‌گوید «زمانی که در سن ۸ سالگی برای نخستین بار از گرمایش جهانی شنید، فکر کرد که چنین چیزی امکان بوقوع پیوستن ندارد، زیرا اگر اینطور باشد، سیاستمداران به آن رسیدگی خواهند کرد.»

🔻ادامه دارد ...

#گرتا_تونبرگ
#قلم_سبز
#روزنامه_شرق

🇮🇷: https://t.me/darvishnameh/8881

🔻چرا گرتا تونبرگ چهره سال جهان شد؟🔻

بخش دوم و پایانی:

🇮🇷: @darvishnameh

محمد درویش
ستون قلم سبز
روزنامه شرق
۲۳ آذر ۹۸

✍ اما این دقیقا بی‌اعتنایی سیاستمداران بود که او را به عمل واداشت، همچنانکه نوجوانان جهان که ما را با کاهلی‌مان روبرو می‌کنند، از اعتراضات دانشجویی در خیابانهای سانتیاگو/شیلی گرفته تا کنشگران جوان در هنگ‌کنگ که برای حقوق خود مبارزه می‌کنند و دانش‌آموزان از پارک‌لند/فلوریدا که راهپیمایی آنها علیه خشونت اسلحه به گفته تونبرگ الهام‌بخش او برای اعتراضات اقلیمی‌اش بوده‌اند. او نیمه ماه گذشته درحالیکه در سواحل ویرجینیا آماده بازگشت به اروپا با یک قایق بادبانی بود به تایم گفت: «من می‌خواهم به نوه‌هایم بگویم که هر چه از دستمان برمی‌آمد، انجام دادیم. برای آنها و برای نسل‌های آینده.»
برای به‌صدا درآوردن زنگ خطر درباره رفتار غارتگرانه‌ ما با تنها خانه‌ای که داریم، برای رساندن صدایی که فراتر از پیش‌زمینه‌ها و مرزها به یک دنیای متلاشی شده است، برای نشان دادن اینکه رهبری توسط یک نسل جدید چگونه می‌تواند باشد، گرتا تونبرگ چهره سال ۲۰۱۹ تایم است.

https://time.com/person-of-the-year-2019-greta-thunberg-choice/

🔹️خواننده عزیز ستون قلم سبز روزنامه شرق!
جهان معاصر آبستنِ تغییراتی پرشتاب‌تر از هر زمان دیگری است. در یک سو، سیاستمداران مستقل و آزادیخواهی را می‌بینیم در انگلستان، اسکاتلند و آمریکا که از اقبال مردمی درخور برای پیاده‌کردنِ سیاست‌های صلح‌طلبانه و عدالت‌محورانه خویش برخوردار نمی‌شوند که بسیار ناامیدکننده است؛ اما در سوی دیگر، تحولات رخ داده در کشورهایی چون هند که قیمت استحصال انرژی‌های خورشیدی را به پنجاه‌درصد سابق کاهش داد، یا چین که در کاربستِ دوچرخه‌های نسل ششم و خودروهای برقی گوی سبقت را از دیگر کشورها ربوده و یا قدرت روزافزونِ احزاب سبز در کشورهایی چون اتریش، آلمان، هلند، دانمارک، سوئد و انگلستان؛ می‌تواند آشکارا امیدبخش و انرژی‌آفرین باشد. از همین رو، انتخاب یک دختر ۱۶ساله به عنوان چهره سال جهان از سوی داوران مجله تایم را باید در شمار نشانه‌های امیدبخش ارزیابی کرد. پندارینه‌های متوهم‌گونه‌ای که پدیده‌ی گرتا تونبرگ را حاصل لابی قدرت رسانه‌ای سرمایه‌داری غربی می‌داند، از خود دور کنیم. زیرا اگر چنین بود، جهان سرمایه‌داری بیشتر مایل بود تا دختر دانالد ترامپ اینک به چهره ممتاز رسانه‌ای جهان مبدل شود و نه نوجوانی که علیه ترامپ و تفکر نماینده او می‌غرد و در این غرش، میلیون‌ها نفر را با خود همراه کرده است.

#گرتا_تونبرگ
#قلم_سبز
#روزنامه_شرق

🇮🇷: https://t.me/darvishnameh/8883

🔻هشدار گرتا تونبرگ؛ یعنی آغاز ناامیدی در امیدوارترین گروه سنی آدم‌‌زمینی‌ها!🔻

محمد درویش
ستون قلم سبز
روزنامه شرق

🇮🇷: https://t.me/darvishnameh

✍ جمعه گذشته گرتا تونبرگ در جمع کنشگران شرکت‌کننده در گفتگوهای اقلیمی مادرید با ناخشنودی تمام گفت: موج اعتصابات مدارس در طول سال گذشته به ثمر نرسیده، زیرا انتشار گازهای گلخانه‌ای همچنان به افزایش ادامه می‌دهد. هزاران نفر در خیابان‌های پایتخت اسپانیا در جریان کنفرانس اقلیمی سازمان ملل در مادرید با شرکت مقامات بیش از ۱۹۰ کشور که در زمینه جمله‌بندی مدارک در ارتباط با توافقنامه پاریس با یکدیگر مجادله دارند، به اعتراض پرداختند. در طول چهار سال پس از امضای این قرارداد، انتشار گازهای گلخانه‌ای ۴٪ بیشتر شده و انتظار نمی‌رود که گفتگوهای امسال به تعهدات جدیدی درباره کربن از جانب بیشترین تولیدکنندگان آن بیانجامد. تونبرگ که اعتراض تک‌نفری او در سوئد در سال ۲۰۱۷ به یک جنبش جهانی مبدل شد، پیش از راهپیمایی در مرکز شهر مادرید در مصاحبه‌ای شرکت کرد. او‌ گفت «اگرچه دانش‌آموزان سراسر دنیا به اعتصاب پرداخته‌اند، اما این توسط دولت‌ها به عمل تبدیل نشده. من تنها یک کنشگر هستم و ما نیاز به کنشگران بیشتری داریم. برخی از مردم از تغییر هراس دارند و به‌شدت تلاش دارند تا ما را ساکت کنند.» تونبرگ برای مذاکرات سازمان ملل ابراز امیدواری کرد، اما در عین حال نیز تردید دارد که دولت‌ها پیام را دریافت کرده باشند؛ او هشدار داد که دنیا توانایی آن‌را ندارد تا به کاهلی ادامه دهد. او اضافه کرده: «من صمیمانه امیدوارم که COP25 به نتیجه واقعی و ملموسی برسد و آگاهی در میان افراد را افزایش دهد و اینکه رهبران جهان و قدرتمندان ضرورت بحران آب و هوایی را درک کنند، زیرا اکنون به‌نظر نمی‌رسد که آنها به این نقطه رسیده باشند.» به گفته تونبرگ گو اینکه جوانان به اعتصابات ادامه خواهند داد، اما اگر دولت‌ها حاضر به تعهدات معتبر و قابل اعتمادی باشند و اراده خود را به اقدام نشان دهند، جوانان به اعتصابات پایان خواهند داد. او اضافه کرده «ما نمی‌توانیم به این نحو ادامه دهیم؛ این روش پایداری نیست که کودکان به مدرسه نروند و ما خواستار ادامه دادن نیستیم- ما دوست داریم که اقداماتی از جانب قدرتمندان ببینیم. مردم امروزه در حال رنج بردن و تلف شدن هستند. ما قادر نیستیم بیشتر از این انتظار بکشیم.» راهپیمایی مادرید با اعتراضات و اعتصابات جوانان در سراسر دنیا همزمان بوده. در ایالات متحده، برنی سندرز و جین فوندا در میان سیاستمداران و سلبریتی‌هایی هستند که قصد همراهی دارند. برایان فروین از ساموآ که از جانب گروه Pacific Climate Warriors سخن می‌گفت، هشدار داد: «رهبران جهان نیاز دارند تا بدانند مردمی مثل من به آنها نگاه می‌کنند، آنچه که ما در این کنفرانس بر روی کاغذ آورده‌ایم، نشان‌دهنده آینده ماست.» بسیاری از جوانانی که در کنفرانس شرکت کرده‌اند از کشورهای در حال توسعه هستند و از تجربیات و رنج‌هایی که شخصا داشته‌اند، شهادت داده‌اند.
جیمی فنلون از هائیتی می‌گوید: «من مبتلا به حصبه و مالاریا شده‌ام. مادربزرگم با ابتلاء به وبا از بین رفت. من می‌دانم که از چه حرف می‌زنم. ما نیاز به افزایش آگاهی در میان جوانان داریم، ما می‌توانیم با آنها همکاری کنیم و پیام‌های موثرتری بفرستیم.» رنی باپتیست از هائیتی اضافه می‌کند «برای ما تغییر اقلیم دیگر یک تئوری یا کانسپت نیست. بلکه واقعیت جدیدیست که زندگی ما را متاثر می‌کند.» میگل ون دِر ولدِن می‌گوید «این مسائل بازی نیستند؛ بلکه در حال بدتر شدن هستند؛ بر زندگی میلیونها نفر از مردم دنیا تأثیر می‌گذترند. من به اینجا آمده‌ام چون به همکاری با دیگران امیدوارم.»

https://theguardian.com/environment/2019/dec/06/greta-thunberg-says-school-strikes-have-achieved-nothing

🔹️خواننده عزیز ستون قلم سبز در شرق!
رگه‌هایی از ناامیدی برای نخستین‌بار در سخنان رهبرِ نوجوان محیط‌زیستی جهان آشکار شده است. جامعه‌ای که نوجوانانش را هم ناامید کرده باشد، شتابناک‌تر از هر زمانِ دیگری به سمت فروپاشی حرکت می‌کند. این بسیار غم‌انگیز است که حاصل قرارداد پاریس؛ قراردادی که قرار بود به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای منجر شود، سبب افزایش ۴درصدی انتشار این گازها را در کمتر از چهارسال سبب شده است. جهان پر از رهبرانی شده که در برابر دوربین‌های تلویزیونی لبخند می‌زنند و بی‌واسطه با توییت‌های پی در پی مردم‌ را به آینده‌ای بهتر نوید می‌دهند؛ اما در عمل فقط حافظ منافع مگاشرکت‌های چندملیتی قدرت‌سالاری هستند که تداوم صندلی‌های قدرت خود و همراهان‌شان را تضمین کند. آیا به آینده چنین جهانی می‌توان امید بست؟

#گرتا_تونبرگ
#قلم_سبز
#روزنامه_شرق

🔻آیا فاجعه استرالیا، جهانیان را متوجه خطر تغییرات اقلیمی می‌کند؟🔻

بخش نخست از یادداشتم در ستون #قلم_سبز روزنامه شرق
۲۴ دیماه ۱۳۹۸

🇮🇷: @darvishnameh

✍ هرچند استرالیا به گرمای سخت و طولانی عادت دارد، اما اینبار ماجرا فرق می‌کند. در واقع آنچه استرالیا - به ویژه نیوساوت ولز و ویکتوریا- از چند ماه پیش تاکنون تجربه می‌کند، بُعد جدیدی هم از نظر وسعت آتش‌سوزی - بیش از ۶میلیون هکتار - و هم تعداد مناطق مسکونی آسیب‌دیده دارد. پایگاه‌های هواشناسی دمای ۴۰ تا حتی ۵۰ درجه را گزارش داده‌ و تا ماه فوریه انتظار بارندگی چندانی نمی‌رود. بنا به گزارش هواشناسی سال ۲۰۱۹ خشکترین و گرمترین سال از زمان ثبت جریانات آب و هوایی بوده. دمای هوا در سراسر استرالیا ۱.۵ درجه بالاتر از حد میانگین بوده. علاوه بر این فصل آتش‌سوزی در سال ۲۰۱۹ زودتر و با شدت بیشتری آغاز شد. خشکسالی متداوم به همراه باد- همه شرایط را به آنجا رسانده که بخش بزرگی از ۲۰۰ منبع آتش‌سوزی که در حال حاضر در امتداد ساحل شرقی شعله‌ور هستند، آن اندازه هیولاوارند که نمی‌توان آنها را خاموش کرد. دولت استرالیا تخمین می‌زند که شعله‌های آتش هنوز برای ماه‌ها به اندازه کافی طعمه در اختیار دارند. بسیاری از مردم در استرالیا- سرزمینی که سیاستمداران برجسته‌اش تغییر اقلیم را با تمسخر اختراعِ هیپسترهای شهرنشین، دوستداران درخت و محافظان پرندگان می‌دانند- اکنون برای نخستین بار آشکارا خط‌مشی دولت را زیر سوال می‌برند. آیا خشکسالی‌ها، موج‌های گرمایی و توفان‌ها در استرالیا می‌توانند به‌راستی، همانطور که پژوهشگران اقلیمی پیش‌بینی می‌کنند-به مرور زمان شدیدتر شوند؟ آیا واقعیت دارد که عواقب تغییر سریع اقلیم در نتیجه فعالیت‌های انسانی مدتهاست که قابل لمس هستند- آنهم در جنگل‌های اکالیپتوس جلوی خانه؟ دِیل دومینی هاوز، پژوهشگر در زمینه فاجعه و آتش‌سوزی از دانشگاه سیدنی در مصاحبه‌ای با رسانه «تسایت» می‌گوید: «استرالیا در برابر یک نقطه عطف قرار گرفته. آنچه ما اکنون مشاهده می‌کنیم، با شرایط عادی هیچگونه ارتباطی ندارد. این پیش‌درآمدی‌ است برای آنچه استرالیا در آینده انتظارش را می‌کشد.» مشاهدات دومینی هاوز در طول سالها نشان می‌دهد که فصل آتش‌سوزی جنگل‌ها در استرالیا دیگر طبق هیچ الگوی خاصی رخ نمی‌دهند. آنها زودتر از حد معمول آغاز و مدت طولانی‌تری ادامه دارند. حتی جنگلهای بارانی که تا بحال جرقه‌ای هم ندیده بودند، به دامان آتش افتاده‌اند. دومینی هاوز اضافه می‌کند که تغییر گسترده اقلیم در جهان در ایجاد این جهنم نقش مهمی برعهده دارد. البته عوامل دیگری مانند رشد شدید جمعیت در استرالیا و یک برنامه نسبتا افسارگسیخته ساخت و ساز تأثیر مهمی در این شرایط دارند. اما خشکسالی بی‌سابقه، سرزمین را آنچنان خشک کرده که در سطح گسترده‌ای آتش گرفته می‌شود. نه تنها خشکسالی در سال ۲۰۱۹ بسیار غیرمعمول بود، بلکه این خشکی با پدیده ال‌نینیو مصادف نبود. بجای آن یک الگوی جریان اقیانوسی بین آفریقا و اندونزی- دو قطبی اقیانوس هند- بر آب و هوا در مناطق آتش‌سوزی استرالیا حکمفرماست. این جریان آب گرم دریا را از سواحل غربی استرالیا می‌مکد و موجب می‌شود تا ابرهای کمتری روی توده خاکی شکل بگیرند. در هر حال آینده اقلیم استرالیا به‌شدت تحت تأثیر دریا خواهد بود. بنا به جدیدترین گزارش‌ها دمای آب در اقیانوس‌های پیرامون قاره در طول ۱۱۰ سال گذشته به‌طور میانگین یک درجه بالاتر رفته، به همین نسبت نیز دمای هوا. حتی این تغییرات دما که اندک به‌نظر می‌رسند قادرند تا فجایع طبیعی را در آینده شدیدتر کنند، سطح آب دریا هم اکنون در حد محسوسی بالا آمده، موج‌های گرمایی بیشتر شده‌اند. به گفته هواشناسان از باران در مناطق جنوبی استرالیا در آینده اغلب خبری نخواهد بود و به‌جای آن در شمال با شدت فراوان خواهد بارید. نمایندگان مهمترین مرکز پژوهشی استرالیا CSIRO همین چند ماه پیش نوشتند که «بسیاری از شهرهای ساحلی استرالیا می‌توانند از حالا خود را برای تجربه آنچه که پیشتر سیل صد ساله به‌شمار می‌آمد، از نیمه این قرن به بعد حداقل سالی یکبار آماده کنند.» در سال ۲۰۱۵ برجسته‌ترین پژوهشگران اقلیمی استرالیا هشدار داده بودند که این سرزمین تا سال ۲۰۹۰- با ۵٫۱ درجه سانتیگراد افزایش دما- از دیگر مناطق دنیا بسیار گرمتر خواهد شد، اگر که دولت برآیند گازهای گلخانه‌ای خود را بهبود نبخشد. آنها افزوده بودند افزایش گرما در استرالیا به احتمال زیاد به‌دلیل تغییر اقلیم در نتیجه فعالیت‌های انسانی‌ است. در این میان دولت استرالیا دیرکردی در اقدامات خود نمی‌بیند. #اسکات_موریسون، نخست وزیر استرالیا، یک طرفدار پر و پا قرص صنعت زغال‌سنگ هفته گذشته، در یک مصاحبه مطبوعاتی، گفته که او از یک سیاست هوشمندانه در برقراری توازن بین نیازهای اقتصادی و محیط‌زیست تلاش می‌کند.

#آتشسوزی_استرالیا

🇮🇷: https://t.me/darvishnameh

🔻آیا فاجعه استرالیا، جهانیان را متوجه خطر تغییرات اقلیمی می‌کند؟🔻

بخش دوم و پایانی از یادداشتم در ستون #قلم_سبز روزنامه شرق
۲۵ دیماه ۱۳۹۸

🇮🇷: @darvishnameh

✍ پرسش‌ها در زمینه اینکه دولت دقیقا برای پیشگیری از فجایع طبیعی در استرالیا در درازمدت چه برنامه‌هایی دارد، از جانب نخست‌وزیر بی‌پاسخ مانده‌اند. در مناطق متاثر از آتش‌سوزی بسیاری از مردم خشمگین هستند. با توجه به شرایط کنونی حتی رأی‌دهندگان محافظه‌کار سیاست نخست‌وزیر را شکست خورده می‌دانند. صدای آنها که تأثیر صنعت بر اقلیم را هنوز منکر می‌شوند، آهسته‌تر شده و یا کمتر جدی گرفته می‌شود. موریسون در یک نشست بحران اقلیمی شرکت نکرد و ترجیح داد که به مرخصی برود. او مدت کوتاهی پس از آن عکس‌هایی از خود و خانواده‌اش در سواحل هاوایی و یا در حال شنا در سیدنی را در دنیای مجازی منتشر کرد. در حالیکه ده‌ها هزار نفر ناچارند با ماسک‌های گاز از دود غلیظ در مناطق متأثر فرار کنند و نیروهای آتش‌نشانی اجساد قربانیان را از خانه‌هایشان بیرون می‌آورند، موریسون تیم ملی کریکت را به یک پارتی تفریحی دعوت کرد. پس از آن ساکنان شهرک کوبارگو که در آتش‌سوزی از بین رفته بود و با کمبود آب و مواد خوراکی روبروست، در حین دیدار موریسون از آنجا حاضر نشدند تا دست او را بفشارند و برای خجالت‌دادن او شعار سر دادند. علاوه براین، پژوهشگران برجسته خشم خود را ابراز کرده‌اند، زیرا وزیر نیرو، انگِس تیلور، در آخرین روز از سال ۲۰۱۹ یادداشتی منتشر کرده که استرالیایی‌ها بایست به این افتخار کنند که سرزمین‌شان تاکنون همه هدف‌های اقلیمی را محقق کرده است. اما فرانک جاتزو، پژوهشگر اقلیمی از دانشگاه ملی استرالیا و از نگارندگان بسیاری از گزارش‌های اقلیمی IPCC در پاسخ به این یادداشت نوشت: «چنین نوشتاری در روزی که به‌دلیل آتش‌سوزی شرایط اضطراری ملی اعلام شده، نفس را می‌بُرد.» او وزیر نیرو را متهم کرد که برای خوب جلوه دادن ترازنامه استرالیا، بهترین ارقام را به‌دلخواه انتخاب کرده. اما واقعیت آن است که استرالیا در رده‌بندی سیاست اقلیمی در جهان در مقام آخر قرار گرفته است. این کشور بزرگترین صادرکننده زغال‌سنگ در دنیاست و بالاترین سرانه تولید دی‌اکسید‌کربن را دارد. ویکتور استیفنسن ۳۰ سال است که از نقاط متروکه در شمال قاره تا پائین‌ترین نقطه در تاسمانی به مسافرت می‌پردازد. هدف او: گسترش هر چه بیشتر آگاهی‌ مردمان بومی استرالیا است که از هزاران سال پیش با آتش زندگی می‌کنند. استیفنسن مسئولان را به سال‌ها بی‌اعتنایی و مراقبت نکردن از زمینی که اکنون در حال سوختن است، متهم می‌کند. از این‌رو به گفته او گیاهان غیربومی، جایگزین گیاهان بومی شده‌اند و جنگل‌ها را به یک توده وحشتناک به‌شدت قابل اشتعال تبدیل کرده‌اند. مردمان بومی استرالیا مرتبا قسمت پائین تاج چنین درختانی را می‌سوزانند تا طعمه برای آتش‌سوزی‌های بزرگ را از بین ببرند. مقامات مسئول در غرب استرالیا بنا به گفته استیفنسن «اینکار را بطور کافی انجام نداده‌اند و این یک بمب زمانی در انتظار انفجار بود.»

🔹️خواننده عزیز ستون قلم سبز شرق!
همان‌طور که مشاهده می‌کنید استرالیا، قاره‌ای که بیش از ۴برابر کشور پهناور ایران وسعت دارد، اینک با یکی از شدیدترین بحران‌های اقلیمی خویش دست و پنجه نرم می‌کند در حالیکه هنوز سیاستمداران این کشور حاضر به پذیرش کوتاهی‌های خویش در مهار خطرات تغییر اقلیم نیستند. بوم‌شناسان از دانشگاه سیدنی تخمین می‌زنند که نزدیک به نیم میلیارد جانور در فاجعه بی‌سابقه آتش‌سوزی جنگلهای استرالیا که در سراسر قاره بحران شدیدی بوجود آورده و هزاران نفر را ناچار به فرار از خانه‌هایشان کرده، از بین رفته‌اند و این رقم حتی ممکن است به یک میلیارد هم برسد. گفتنی آنکه مراتع استرالیا زیستگاه طیف وسیعی از جانوران از جمله انواع کانگوروها، کوآلاها، ساریغ‌های استرالیایی (پوسوم)، وُمبت‌ها و مورچه‌خورک‌هاست. مسئولان نگران آنند که تنها ۳۰٪ از جمعیت کوآلا‌ها در ساحل شمال شرق کشور در آتش‌سوزی‌های اخیر از بین رفته باشند. این یک فاجعه بزرگ است که حتی می‌تواند منجر با انقراض چند ده گونه برای همیشه شود. آنچه مهم‌تر می‌تواند برای ما در ایران و خاورمیانه باشد، تاکید بر واقعیتی زنهاردهنده است؛ اینکه آسیب‌پذیری ایران به مراتب بیشتر از استرالیا است؛ زیرا نه پول، نه قدرت فناوری و نه همراهی جامعه‌ی جهانی را چون استرالیا با خود داریم. بنابراین، باید خودمان پیشگیرانه‌تر حرکت کرده و به نفع کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، چیدمان توسعه کوتاه، میان و بلندمدت کشور را تغییر دهیم.

#آتشسوزی_استرالیا

https://t.me/darvishnameh/8926

🔻درسِ تلخی که از آبگیری سد ایلی‌سو باید بگیریم!🔻 بخش اول:

#قلم_سبز
#روزنامه_شرق

🇮🇷: @darvishnameh

✍ اولریش آیشل‌مان، بوم‌شناس، کنشگر محیط‌زیست، فیلم‌ساز و مدیر سازمان غیردولتی Riverwatch که از سال ۲۰۰۷ کمپین «ایلی‌سو را متوقف کنیم» را ساماندهی می‌کرد. چندی پیش در روزنامه معتبر اتریشی «استاندارد» یادداشتی را منتشر کرد که عبرت‌های فراوانی برای حامیان مالی سدسازی، طرح‌های انتقال آب از یک سو و طرفدارانِ میراث فرهنگی و دوستداران محیط‌زیست از سوی دیگر دارد. وی می‌نویسد: "روز ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۹ برای آخرین‌ وداع به حسن‌کیف در کنار دجله رفتم تا از ساکنان آنجا، از رودخانه و از آن چشم‌اندازِ شگفت‌انگیز و دیرینه خداحافظی کنم. چراکه یکی از پراهمیت‌ترین مناطق تمدن بشری در مخزن سد ایلی‌سو فرو خواهد رفت. این غیرقابل تصور است که چنین چیزی در قرن بیست و یکم، با همه‌ی آگاهی‌های ما، با ارتباطات بین‌المللی، با دیدگاه و توجه جهانی رخ دهد. من سی سال است که در راستای حفاظت از طبیعت فعالیت دارم، بسیاری تخریب‌ها را دیده‌ام، اما آنچه اینجا در مزوپوتامیا - میان‌رودان - بوقوع می‌پیوندد، بیش از همه‌ی تجربیاتم مرا متاثر می‌کند. در مقابل دیواره سد به ارتفاع ۱۳۶ متر و درازای ۱.۸کیلومتر می‌ایستم، خبرنگاران از من احساساتم را می‌پرسند. احساساتم مخلوطی‌است از غم، یأس و خشم. خشمگین از همه‌ی آنها که در این‌راه همدست هستند. دولت ترکیه، شرکت‌های ساختمانی مانند شرکت اتریشی آندریتس. خشمگین از همه‌ی آنها که سکوت کرده‌اند. تردیدی به‌جانم می‌افتد. چه کاری را بایست بهتر انجام می‌دادیم تا از این جنون جلوگیری کنیم؟ من از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ کمپین «ایلیسو را متوقف کنیم» را هماهنگ می‌کردم. در آغاز با صندوق جهانی طبیعت اتریش، از سال ۲۰۰۷ با سازمان‌های غیردولتی Eco Watch و بنیاد Manfred Hermsen از شهر برِمِن/ آلمان. بدون همراهی این بنیاد کمپین ما شانسی نداشت. بنیادی که از این پویش حتی در دورانی پشتیبانی کرد که بسیاری از ما روی گردانده بودند. من به‌همراه سازمان‌های غیردولتی از سویس، آلمان، ترکیه و افراد زیادی در اتریش و در ترکیه تلاش کردم تا حسن‌کیف و دجله را نجات دهم. سال ۲۰۰۹ زمانی که دولت‌های آلمان، اتریش و سوئیس بیمه اعتبار صادراتی را لغو کردند، شرایط خوب به‌نظر می‌رسید. دیگر شرکت‌ها و بانک‌های اروپایی نیز از آنها پیروی کردند، به استثنای شرکت اتریشی آندریتس. پس از یک مرحله توقف اما، رئیس‌جمهور ترکیه، اردوغان به ساخت سد ادامه داد. آبگیری هم چند هفته پیش آغاز شد. دهم سپتامبر، شب هنگام که من به‌همراه خبرنگاران به حسن‌کیف رسیدیم، همه چیز به‌ظاهر عادی بود، مردان در قهوه‌خانه‌ها نشسته بودند و چای می‌نوشیدند؛ گردشگران در خیابان‌های شهر پرسه می‌زدند و خرید می‌کردند و کامیون‌ها با سر و صدا از روی پل عبور می‌کردند. اما روز بعد ابعاد جریان آشکار شد: پایه‌های پل هزار ساله پوشانده شده و صخره‌های مشهور حسن‌کیف که در پای آنها زمانی رستوران‌ها قرار داشتند، پشت یک دیوار عظیم حفاظتی ناپدید شده بودند. بسیاری از خانه‌های شهر امروز خالی هستند؛ معلوم نیست که ساکنان آنها کجا رفته‌اند. برخی از بناهای تاریخی مانند دو مناره برداشته و در پارک باستانی در حسن‌کیف جدید گذاشته شده‌اند. دیگر بخش‌های شهر زیر یک تابوت‌دان، یک پوشش از بتون مفقود شده‌اند. همه جا کامیون‌ها در رفت و آمدند، خانه‌ها را از جا می‌کَنند و نخاله‌ها را جای دیگری انبار می‌کنند. مثل یک کارگاه عظیم ساختمانی. در آغاز برایم ممکن نیست تا ابعاد جریان را درک کنم و به‌نحو عجیبی همه چیز برایم غریب است. از خیابان‌های شهر می‌گذرم، ساکنان آشنا را می‌بینم، همدیگر را در آغوش می‌گیریم، صحبت می‌کنیم و در رستوران به همراه خبرنگاران گپ می‌زنیم. اما روزهای بعد به مرور متوجه می‌شوم که همه چیز تمام شده. پیش از همه روز ۱۲ سپتامبر که همگی با اتومبیل ARD (کانال یک تلویزیون دولتی آلمان) به ایلی‌سو می‌رویم، همه جا راه‌ها، پل‌ها و پست‌های نظامی جدید دیده می‌شود. عاقبت زمانیکه در کنار دیوار مخزن می‌ایستیم، متوجه نتیجه دیگری از سد ایلی‌سو می‌شویم: تنها باریکه‌ای از آب از سد بیرون می‌آید؛ باقی آن انبار می‌شود. ۶ماه تا یکسال زمان لازم است تا دریاچه سد به حداکثر حجم خود برسد، به نسبت آبی که در دجله جریان دارد. در مجموع ۱۴۰۰ کیلومتر از حوضه آبخیز دجله و محیط‌های تالابی آن نابود می‌شوند و ۱۰۰۰ کیلومتر از رودخانه تا پایین‌دست تالاب‌های میان‌رودان در جنوب عراق به شدت آسیب خواهند دید. آبهایی که برای این تالاب‌ها حیاتی هستند. منطقه‌ای که مهد تمدن بشر به‌شمار می‌رود. هیچکس نمی‌داند که چند گونه جانوری از بین می‌رود، زیرا اینجا هیچ تحقیقات زیستی و ارزیابی محیط‌زیستی انجام نشده است.

#آبگیری_سد_ایلیسو_لکه_ننگی_برای_همه_ما

https://t.me/darvishnameh/8847

🔻درسِ تلخی که از آبگیری سد ایلی‌سو باید بگیریم!🔻 بخش دوم و پایانی:

#قلم_سبز
#روزنامه_شرق

🇮🇷: @darvishnameh

✍ یکی از گونه‌های نادر ماهی در دجله - Leopardenbarbe - یا لاک‌پشت نرم‌کاسه فرات به‌همراه بسیاری گونه‌های دیگر از بین خواهند رفت. نزدیک به ۶۰ هزار نفر خانه‌هایشان را از دست خواهند داد. سکونتگاه‌های جدید ساخته خواهند شد، اما همه کس توان مالی برای کسب آنها را ندارد، بسیاری به مناطق فقیرنشین دیاربکر خواهند رفت یا تلاش به مهاجرت خواهند کرد. حتی آنها که توان ماندن و نقل مکان به حسن‌کیف جدید را دارند، بایست خود را به زندگی دیگری وفق دهند. به یک زندگی بدون جامعه‌ای که به آن عادت داشته‌اند، بدون همسایگان، دوستان و خانواده. زمین‌ها سنگی و بی‌ثمر هستند. روز پنجشنبه برای آخرین‌بار از میان حسن‌کیف می‌گذرم و از دوستم عمر و دیگران خداحافظی می‌کنم. در آخر روی پل با دجله بدرود می‌گویم. پس از ده هزار سال تاریخ، همه چیز نابود خواهد شد، آن‌هم به بهانه‌ی یک روش به اصطلاح استحصال انرژی تجدیدپذیر؛ اشک‌آور و تهوع‌آور است. ما در جریان پویش بسیار کار کردیم، اما ظاهرا کافی نبود. ما شکست خوردیم. ما یک میراث جهانی را از دست دادیم، اما نه تنها ما که علیه پروژه ایلی‌سو جنگیدیم، بلکه همه مردم دنیا شکست خوردند. ارزش حسن‌کیف و مزوپوتامیا برای تاریخ فرهنگی بشریت مانند جنگل‌های بارانی آمازون برای پایداری اکولوژی کره زمین است. یک میراث جهانی به همه انسان‌ها تعلق دارد ... نه! تعلق داشت. روز ۸ اکتبر خیابان خرید حسن‌کیف و خانه‌ها نابود شدند و پل رودخانه دجله بسته شد. پس از آن همه منتظر ورود آب هستند. ما دنیا را از دست می‌دهیم. آیا می‌توان از ایلی‌سو درس گرفت؟ این بیشتر یک احساس است تا یک آگاهی: شمار ما که دخالت می‌کنیم بایست بیشتر شود. بیشتر از هر چیز ما باید خشمگین باشیم و قاطعانه‌تر در برابر آنها که دنیای ما را تخریب می‌کنند بایستیم. «چطور جرأت می‌کنید؟»

🔹️خواننده عزیز ستون قلم سبز روزنامه شرق!
در ماجرای غم‌انگیز آبگیری سد ایلی‌سو و دفنِ حسن‌کیف، ما اگر بیشتر از عراقی‌ها آسیب ندیده باشیم، کمتر هم آسیب ندیده‌ایم؛ چرا که جهت باد غالب از غرب به شرق است و دودِ خاک‌ِ خشک‌شده در پایین‌دست دجله به چشمِ مردم ما در کرمانشاه، ایلام و خوزستان خواهد رفت. چگونه وزارت خارجه ایران، سازمان حفاظت محیط‌زیست و وزارت نیرو سکوت کرد؟ چگونه اجازه‌ی چنین نسل‌کشی بیشرمانه‌ای را دادیم؟ پاسخ ساده است! چون کسی از دولت ایران که خود مشغول اجرای ده‌ها طرح انتقال آب و سدسازی جدید است، نمی‌پذیرد که در مخالفت با پروژه‌های سدسازی در ترکیه موضع بگیرد. اما آیا تشکل‌های محیط‌زیستی در ایران در این ماجرا خوب عمل کردند؟ البته ما پتیشنی اینترنتی به راه انداخته و حدود ۳۰۰هزار امضا جمع کردیم؛ اما آیا کافی بود؟ کسی پرسید چرا اغلب تشکل‌های محیط‌زیستی در آذربایجان از این پویش حمایت نکردند؟ درست مثل آن گروه از تشکل‌های محیط‌زیستی در اصفهان که از اجرای طرح انتقال آب بهشت‌آباد دفاع می‌کنند؛ یا آنها که در چهارمحال و بختیاری از بن‌بروجن دفاع می‌کنند و یا آنها که در سمنان و کرمان در برابر طرح‌های انتقال آب سکوت کرده‌اند تا کاسپین، هیرکانی، هلیل و جازموریان بیش از پیش خراشیده شود. وای بر ما اگر فکر کنیم آنهایی که حقیقتِ سیاه‌ِ ما را باید ببینند، ندیده‌اند!

#آبگیری_سد_ایلیسو_لکه_ننگی_برای_همه_ما

https://t.me/darvishnameh/8847

🔻مرز مصرف جهانی اهالی زمین از آستانه باورنکردنی ۱۰۰میلیاردتن هم گذشت! آیا از خواب غفلت بیدار می‌شویم؟!🔻

🇮🇷: @darvishnameh

✍ یک گزارش معتبر بین‌المللی که هفته گذشته در مجمع جهانی اقتصاد داوس ارایه شد، می‌گوید: درحالیکه میزان مصرف کالا توسط بشر از مرز باورنکردنی سالانه ۱۰۰ میلیارد تُن هم عبور کرده است، اما مقدار بازیافت کالا به نسبت کاهش یافته است. این درحالی است که شتاب استخراج ناپایدار سوخت‌های فسیلی، فلزات، مصالح ساختمانی و درختان آشکارا سبب کاهش تاب‌آوری و افزایش تخریب بوم‌سازگان‌های خشکی/دریایی را در سراسر کره زمین فراهم کرده و بر شدت جهان‌گرمایی افزوده است. نگارندگان گزارش هشدار می‌دهند: رفتار آدمی با منابع طبیعی دنیا به نحوی است که انگار آنها بی‌پایان هستند، رخدادی که جهان را به‌سوی فاجعه سوق می‌دهد. درواقع میزان مصرف از سال ۱۹۷۰ چهار برابر شده، درحالیکه در این مدت جمعیت دنیا فقط دوبرابر افرایش یافته است. در طول دو سال گذشته، مقدار مصرف ۸٪ افزایش پیدا کرده، اما بازمصرف از ۹.۱ تنها به ۸.۶ درصد رسیده. گزارش نامبرده توسط اندیشکده Circle Economy تهیه شده است. این گزارش نشان می‌دهد در حد متوسط، هر نفر از جمعیت کره زمین سالانه بیش از ۱۳ تُن مواد گوناگون مصرف می‌کند، اما این گزارش همچنین به این نتیجه رسیده که برخی ملت‌ها گام‌هایی در مسیر اقتصاد چرخشی بر مبنای بازچرخانی انرژی برمی‌دارند و می‌کوشند تا میزان پسماند و آلودگی را به صفر نزدیک کنند. هارالد فریدل، مدیر اجرایی اندیشکده نامبرده می‌گوید: «اگر ما با منابع جهانی همچنان طوری رفتار کنیم که انگار آنها پایان‌ناپذیرند، خطر یک فاجعه را بوجود می‌آوریم. دولت‌ها باید فورا اقداماتی برای یک اقتصاد چرخشی را اتخاذ کنند، اگر ما واقعاً می‌خواهیم برای نزدیک به ۱۰ میلیارد نفر در نیمه این قرن یک زندگی با کیفیت بالا و بدون بی‌ثباتی در روندهای مهم سیاره ایجاد کنیم.» مارک دِویت، نگارنده اصلی گزارش می‌گوید: «ما هنوز افزایش جمعیت و رشد رفاه خود را با کسب مواد خام دامن می‌زنیم. ما اینکار را نمی‌توانیم تا ابد ادامه دهیم- از اشتهای ما برای تاراج مواد خام باید جلوگیری شود.» در این گزارش آمده که ۱۰۰.۶ میلیارد تُن کالا در سال ۲۰۱۷ مصرف شده؛ آخرین سالی که از آن داده‌ها در دسترس هستند. نیمی از کل این مواد ماسه، خاک رس، سنگریزه و سیمان برای ساختمان‌سازی و به‌همراه آنها دیگر مواد معدنی برای تولید کود بوده است. زغال‌سنگ، نفت و گاز ۱۵٪ و سنگ‌های معدنی ۱۰٪ را شامل می‌شوند. یک‌چهارم باقیمانده از مواد گیاهی و چوبی است که از آنها به‌عنوان خوراک و سوخت استفاده می‌شود. سهم عمده این مواد- ۴۰٪- به خانه‌سازی تعلق گرفته. دیگر موارد اصلی شامل خوراک، حمل و نقل، بهداشت، ارتباطات و کالاهای مصرفی مانند پوشاک و مبلمان می‌شوند. تقریبا یک‌سوم از مواد مصرفی سالانه مانند ساختمان‌ها و وسایل حمل و نقل پس از یکسال هنوز مورد مصرف باقی می‌مانند. اما ۱۵٪ از آنها به شکل گازهای گلخانه‌ای به جو زمین انتشار پیدا می‌کنند و نزدیک به یک‌چهارم از آنها مانند پلاستیک در محیط‌زیست ( آبراه‌ها و اقیانوس‌ها) دور انداخته می‌شوند. یک‌سوم از مواد نیز به‌عنوان پسماند به‌طور عمده به محل دفن زباله و یا دفن مواد زاید از معدنکاوی انتقال پیدا می‌کنند و تنها ۸٬۶٪ بازیافت می‌شوند. به گفته کارولینا اشمیت، وزیر محیط‌زیست شیلی «این گزارش زنگ خطری برای همه دولتهاست، ما نیاز داریم تا برای تغییر سریع به یک اقتصاد چرخشی همه سیاست‌ها و تمهیدات لازم را بکار بگیریم. در این گزارش آمده که ۱۳ کشور اروپایی از جمله فرانسه، آلمان و اسپانیا نقشه اقتصاد چرخشی را تصویب کرده‌اند و کلمبیا نخستین کشور آمریکای لاتین است که در سال ۲۰۱۹ اقدام به سیاست مشابهی کرده است. بنا به این گزارش ممنوعیت ورود زباله به چین موجب تشویق بازیافت محلی شده است. همچنین بکارگیری استراتژی‌های #اقتصاد_چرخشی سبب شده در کشورهایی مانند استرالیا که پیشتر، زباله‌های خود را به چین صادر می‌کردند، تحولات مثبتی رخ دهد. یانِژ پوتوچنیک، کمیسر محیط‌زیست سابق اروپا و رئیس هیئت‌مدیره بین‌المللی برنامه محیط‌زیست سازمان ملل می‌گوید: همانطور که برنامه خودروهای اشتراکی نشان می‌دهند، دنیا باید بیاموزد که با مواد کمتر، بیشتر کار کند و تقسیم کردن را جایگزین مالکیت کند.

🔻خواننده عزیز ستون قلم سبز روزنامه شرق!
آیا می‌دانید وضعیت مدیریت مصرف در کشور ما - که از متوسط جهانی، تولیدی کمتر و بوم‌سازگانی شکننده‌تر دارد - بیشتر است؟ آیا زنگ خطر نباید در ایران رساتر و زنهاردهنده‌تر به گوش رسد؟ آنهایی که اجازه‌ی کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را به بهانه‌ی واهی مقابله با استکبار جهانی نمی‌دهند، بدانند که دانسته یا ندانسته خود در زمین آنهایی بازی می‌کنند که خواهان فروپاشی ایران هستند.

#قلم_سبز

https://t.me/darvishnameh/8975

🔻چرا سرمایه‌گذاری در حوزه انرژی هسته‌ای در حال به گِل نشستن است؟🔻
بخش اول:

🇮🇷: @darvishnameh

✍ گروهی از متخصصان انرژی استدلال می‌کنند که در سراسر دنیا نیروی هسته‌ای در حال کاهش است و هرگز نخواهد توانست کمکی جدی در راه مبارزه با تغییر اقلیم محسوب شود. اخیراً در جریان ملاقاتی در موسسه سلطنتی روابط بین‌المللی (چتم هاوس)/لندن متخصصان به توافق رسیدند که برخلاف استقبال مداوم از جانب صنعت و برخی سیاستمداران، شمار نیروگاه‌های هسته‌ای در حال ساخت در جهان کافی نخواهد بود تا جایگزین آنهایی شود که در حال تعطیل شدن هستند. این صاحبنظران نتیجه گرفته‌اند که با پیشرفت بخش انرژی باد و خورشیدی، صنعت نیروی هسته‌ای در حال ناپدید شدن است. ملاقات متخصصان به منظور گفتگو پیرامون گزارش به روز شده وضعیت صنعت هسته‌ای سال ۲۰۱۹ انجام گرفت که به این نتیجه رسیدند پول خرج شده برای ساخت و بکارگیری نیروگاه‌های هسته‌ای، هزینه لازم را برای مصرف در روش‌های بسیار مناسب‌تری در راه مبارزه با تغییر اقلیم منحرف کرده است. درحقیقت، پول مصرف شده در راه بهبودی راندمان انرژی موجب شده تا مقدار کربن ذخیره شده چهار برابر بیشتر از مقدار هزینه صرف شده در راه نیروی هسته‌ای باشد؛ و به همین ترتیب نیروی باد سه برابر و نیروی خورشید دو برابر بیشتر. اِیموری لاوینز از پایه‌گذاران موسسه آمریکایی Rocky Mountain (که در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر تحقیق می‌کند) در ملاقات نامبرده گفت: «واقعیت آن است که نیروی هسته‌ای اکنون با حرکت آهسته در سراسر دنیا در حال فروپاشی‌ است. این ایده که نسل جدیدی از رآکتورهای کوچک مدولار ساخته خواهند شد تا جایگزینی برای نیروگاه‌های قدیمی باشند، به‌وقوع نخواهد پیوست. این تنها راهی برای پرت کردن حواس از راه‌حلهای اقلیمی‌ است. گزارش نامبرده از سال ۲۰۱۹ در ارتباط با انرژی هسته‌ای و تغییر اقلیم می‌گوید که ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای جدید به ۵ تا ۱۷ سال زمان بیشتر نیاز دارند تا ساخت نیروگاه‌های بزرگ خورشیدی یا نیروگاه‌های بادی. تثبیت شرایط اقلیمی ضروریست و نیروی هسته‌ای بسیار کُند و آهسته. گزارش وضعیت انرژی هسته‌ای همچنین اضافه می‌کند که هیچ مورد فنی یا عملیاتی وجود ندارد که این رقبای کم‌مصرف کربن (باد و خورشید) نتوانند آن‌را بهتر، ارزان‌تر و سریع‌تر ارایه کنند. در این ملاقات نگرانی قابل توجهی درباره خطرات احتمالی در نتیجه تغییر اقلیم که متوجه نیروگاه‌های هسته‌ای‌ است، ابراز شد. مایکل اشنایدر، نگارنده اصلی گزارش گفت که رآکتورها به این دلیل در نزدیکی و یا در ساحل دریا، یا رودخانه‌های بزرگ و دهانه‌های خلیج ساخته می‌شوند، زیرا آنها برای کار کردن به مقدار فراوانی آب نیاز دارند. این نکته آنها را در برابر سیلاب‌ها در سواحل دریا- بویژه با بالا آمدن سطح آبها در آینده- بسیار آسیب‌پذیر می‌کند. او همچنین نگرانی خود را درباره استحکام استخرهای سوخت مصرف شده که نیاز به تأمین مداوم نیروی برق برای پیشگیری از داغ شدن بیش از اندازه سوخت دارند، ابراز کرد. به‌طور مثال، آتش‌سوزی‌های گسترده جنگل‌ها تهدید بزرگی برای منابع تغذیه برق نیروگاه‌های هسته‌ای هستند که اغلب در مناطق ایزوله شده قرار دارند. با توجه به وخامت شرایط اقلیمی در سال‌های آینده، از دست دادن سردکننده به‌دلیل قطع برق همچنین خطری جدی برای رآکتورها هستند که طول عمر آنها به مدت ۶۰ سال در نظر گرفته شده است. با این‌ وجود اشنایدر بر این باور نیست که حتی رآکتورهایی که در حال حاضر ساخته می‌شوند، هیچگاه به مدتی طولانی برای مصارف تجاری مورد استفاده قرار بگیرند. او می‌گوید: «واقعیت آن است که برق استحصال شده از رآکتورهای جدید حداقل سه برابر گران‌تر از برق تولید شده از انرژی‌های تجدیدپذیر خواهد بود و این برای مصرف‌کنندگان هشداردهنده است. دولت‌ها نیز برای جلوگیری از گرانتر شدن بیش از حد قبض برق مصرف‌کنندگان تحت فشار قرار خواهند گرفت. من نمی‌توانم ببینم که حتی جدیدترین رآکتورها با قیمت‌هایی که در یک بازار رقابتی عرضه می‌کنند، بیشتر از ۱۰ سال دوام بیاورند. نیروی هسته‌ای به یک سرمایه به گِل نشسته تبدیل خواهد شد. این گزارش نشان می‌دهد که تنها ۳۱ از ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل صاحب نیروگاه‌های هسته‌ای هستند و ۹ کشور از آنها تصمیم به تعطیل این نیروگاه‌ها یا صرفنظر کردن از ساخت نیروگاه‌های جدید یا گسترش این سیاست‌ها را دارند.

🔹️ ادامه دارد ...

#قلم_سبز
#روزنامه_شرق
#افول_انرژی_هسته‌ای
#یادداشت_۸۸

https://t.me/darvishnameh/8994

🔻چرا سرمایه‌گذاری در حوزه انرژی هسته‌ای در حال به گِل نشستن است؟🔻
بخش دوم و پایانی:

🇮🇷: @darvishnameh

✍ یازده کشور صاحب نیروگاه‌های فعال در حال حاضر مشغول ساخت یک نیروگاه جدید هستند، در حالیکه ۱۱ کشور دیگر چنین برنامه‌ای در حال ساخت ندارند. تنها ۴ کشور- بنگلادش، بلاروس، امارات متحده عربی و ترکیه- برای نخستین بار در حال ساختن نیروگاه هستند. در طول ۱۲ ماه گذشته فقط روسیه و چین آغاز به بهره‌برداری از نیروگاه‌های جدید کرده‌اند- ۷ نیروگاه در چین و ۲ نیروگاه در روسیه. یکی از «معماهایی» که در ملاقات متخصصان به بحث گذاشته شد این واقعیت بود که برخی کشورها از جمله بریتانیا به رغم همه شواهد دال بر غیراقتصادی- و رقابت‌ناپذیربودن نیروی هسته‌ای در مقایسه با انرژی‌های تجدیدپذیر، همچنان از آن پشتیبانی می‌کنند. آلن جونز، مدیر شورای بین‌المللی مشاوره انرژی گفت که یکی از این معماها آن است که ادعا می‌شود وجود انرژی هسته‌ای به عنوان نیروگاه بار پایه لازم است، زیرا انرژی‌های تجدیدپذیر تنها به‌طور متناوب در دسترس هستند. از زمانیکه شماری از کشورها بیش از ۵۰٪ از نیروی مورد نیاز خود را از انرژی‌های تجدیدپذیر بدست می‌آورند- و برخی دیگر حتی تا ۱۰۰٪ و یا رقمی نزدیک به آن- و تجربه قطع نیرو را هم نداشته‌اند، نشان داده شده که این ادعا صحت ندارد. به عقیده جونز، داشتن نیروگاه‌های بزرگ انعطاف‌ناپذیر که نمی‌توان آنها را خاموش کرد، یک نقص جدی در سیستم شبکه مدرن برق به‌شمار می‌رود، آنجا که نیروهای تجدیدپذیر قادرند با هزینه بسیار کمتری برای مدت زمانی معین نیروی مورد نیاز را تأمین کنند.
ایموری لاوینز می‌گوید: «رویکرد بریتانیا تحت سلطه ایدئولوژی هسته‌ای قرار دارد که توسط سیاست و اعتقادات مستقر شده بدون هیچ ارتباطی با واقعیت، هدایت می‌شود. نیروی هسته‌ای چیزی جز تلف کردن وقت و پول در مباره با خطر تغییرات اقلیمی نیست.»

🔹️خواننده عزیز ستون قلم سبز!
همانطور که مشاهده می‌کنید، افسانه انرژی هسته‌ای به عنوان یک انرژی سبز و نجات‌بخشِ آینده جهان روبه افول است. سرمایه‌گذاری در حوزه انرژی‌ هسته‌ای حتی دیگر صرف اقتصادی هم ندارد. افزون بر آن، نخستین قربانی تغییرات اقلیمی و افزایش سطح آب‌های آزاد همانا نیروگاه‌های هسته‌ای هستند. کاش این دانستگی‌ها را زودتر می‌دانستیم. بی‌شک در آن صورت، چهره ایران امروز چنین از شدت تحریم‌های کمرشکن پژمان و فرسوده نشده بود.

#قلم_سبز
#روزنامه_شرق
#افول_انرژی_هسته‌ای
#یادداشت_۸۸

🇮🇷: https://t.me/darvishnameh/8995