«به نام خدا»
📜پیشینه ساخت پل حاج حسن
🔹از آن جا که دو روستای قورتان و بلان با فاصله بسیار کم در دو سوی رودخانه زاینده رود قرار داشته و دارند، نبود پلی مطمئن و رفت و آمد اهالی دو روستا به خاطر وابستگی های بسیار نزدیک فامیلی، انجام کارهای مختلف و استفاده از امکانات مشترک مانند آب انبار، حمام ، مزار و...از مهمترین دغدغه های مردم یکصد سال پیش و قبل از آن بوده است.
🔹در سال هایی که آب کمی در رودخانه جریان داشت اهالی با زحمات فراوان پُلی موقت و پیاده رو با چوب و شاخ و برگ درخچه های گز حاشیه رودخانه می ساختند و یا از جاهای کم عمق رودخانه که به آن گُدار می گفتند عبور می کردند، امّا مشکل زمانی دو چندان می شد که آب رودخانه طغیان می کرد و پُل موقت تخریب می شد و عبور از گدارها هم امکان نداشت، تردد مردم با وسیله ای به نام سُمبُک از آب های خروشان رودخانه هم خطرات جانی و مالی فراوانی به همراه داشت، این مشکلات سال های متمادی ادامه داشت و بی توجهی مالکین روستا، مسئولین منطقه ای و استانی هم جز انباشت درد و رنج بیشتر مردم نتیجه ای نداشت.
🔹#حاج_حسن_احمدی که از افراد خوشنام، مردمی و متمکّن روستای قورتان بود از این همه درد و رنج به ستوه آمد و تصمیم گرفت به منظور برطرف کردن مشکل اهالی، پُلی بر روی رودخانه احداث کند، از آنجایی که آن طرف پُل و جاده آن (مُحاذی) جزء حواشی زمین های بلان بود در اوایل اردیبهشت سال ۱۳۳۱ و با درخواستی کتبی از مالک و ارباب زمین های بلان خواست تا موافقت خود را با این عمل خیر اعلام کند، پس از موافقت #رضا_کاشفی کار احداث بنای پُل در قسمت غربی قورتان و با فاصله ای حدود دو کیلومتر از روستا و با هزینه شخصی آغاز شد.
🔹تعدادی از اهالی سالمند دو روستا تجربه کارگری و کار کردن برای احداث این پُل را با دستمزد روزانه یک تومان داشته و دارند. پُل حاج حسن با مصالح سنگ و مَلات گل آهک در پایه ها و آجر و گچ برای طاق دهانه ها با هنرنمایی دو نفر از اساتید بنای هرندی به مدت دو سال پایان یافت و مورد بهره برداری اهالی قرار گرفت.
🔹حمل و انتقال مصالح مورد نیاز از مسافتی طولانی با الاغ و نیروی انسانی از سختی ها و ایحاد کوره آجرپزی در کنار پُل از ابتکارات سازنده پُل بوده است، اواخر دهه ۱۳۴۰ به علت آسیب های ناشی از عوامل طبیعی به ویژه سیل، یکی از دهانه های پل فرو ریخت که حاج حسن به دلیل کهولت سن، در قبال واگذاری یک قطعه زمین در صحرای سُنبل آباد به فرزندش محمد احمدی، کار تعمیر دهانه فرو ریخته را به ایشان محول کرد که این تعمیر با دستان توانمند استاد #محمد_علی_محمدی انجام شد.
🔹مجدداً سال ۱۳۵۴ طاق یکی از دهانه ها تخریب شد که اهالی برای رفت و آمد با دو قطعه تیرک چوبی در بالا و پایین دهانه فرو ریخته تعمیری جزئی انجام دادند که خیلی از اهالی و نویسنده این متن و تعدادی از دانش آموزان آن زمان بلان، رفت و آمد روی این چوب ها را به دلیل تحصیل در دبستان قورتان به یاد دارند. قسمت هایی از ستون های این پُل پس از گذشت بیش از هفتاد سال همچنان باقی است.
🔹حاج حسن احمدی پس از ساخت این پل از کار خیرش قانع نشد و یک باب آب انبار در زادگاهش هاشم آباد ساخت که همچنان پابرجا و مورد توجه مردم هاشم آباد است و دومی را در قورتان احداث کرد، آب انبار قورتان که با چهار بادگیر و دو غریب خانه روبرویش اولین بنای آجری روستا بود و بیش از چند دهه مورد استفاده مردم، مسافران و افراد غریب بین راهی قرار گرفته بود، اوایل دهه نود به دلیل بهسازی معابر و قرار گرفتن در مسیر بلوار ورودی روستا، با سهل انگاری چند نفر و مجوز بخشدار وقت تخریب شد و هیچ اثری از آن باقی نماند.
🔹خیر و نیکوکار ارزشمند قورتان، پس از ۹۶ سال عمر با برکت در انجام کارهای خیر و گره گشایی از مشکلات اهالی، سال ۱۳۶۴ دیده از جهان فروبست و در مزار ابوالمعالی و در جوار امام زاده سید ابوالمعالی به خاک سپرده شد.
🌸یاد و نامش تا ابد گرامی باد
🌸شادی روحش فاتحه با صلوات
با تشکر از روایتگران این متن آقایان :
🔸حاج ابراهیم احمدی
🔸حاج ابراهیم اسماعیلی
🔸کربلایی محمد علی رحمتی
📌جمع آوری و تنظیم مطالب:
🔸مجید اسماعیلی
🙏با تشکر از جناب آقای مجید اسماعیلی به جهت تهیه و ارسال این مطلب ارزشمند
📡 سایر پل های ارتباطی:👇
ایتا | روبیکا | تلگرام | اینستاگرام
📜پیشینه ساخت پل حاج حسن
🔹از آن جا که دو روستای قورتان و بلان با فاصله بسیار کم در دو سوی رودخانه زاینده رود قرار داشته و دارند، نبود پلی مطمئن و رفت و آمد اهالی دو روستا به خاطر وابستگی های بسیار نزدیک فامیلی، انجام کارهای مختلف و استفاده از امکانات مشترک مانند آب انبار، حمام ، مزار و...از مهمترین دغدغه های مردم یکصد سال پیش و قبل از آن بوده است.
🔹در سال هایی که آب کمی در رودخانه جریان داشت اهالی با زحمات فراوان پُلی موقت و پیاده رو با چوب و شاخ و برگ درخچه های گز حاشیه رودخانه می ساختند و یا از جاهای کم عمق رودخانه که به آن گُدار می گفتند عبور می کردند، امّا مشکل زمانی دو چندان می شد که آب رودخانه طغیان می کرد و پُل موقت تخریب می شد و عبور از گدارها هم امکان نداشت، تردد مردم با وسیله ای به نام سُمبُک از آب های خروشان رودخانه هم خطرات جانی و مالی فراوانی به همراه داشت، این مشکلات سال های متمادی ادامه داشت و بی توجهی مالکین روستا، مسئولین منطقه ای و استانی هم جز انباشت درد و رنج بیشتر مردم نتیجه ای نداشت.
🔹#حاج_حسن_احمدی که از افراد خوشنام، مردمی و متمکّن روستای قورتان بود از این همه درد و رنج به ستوه آمد و تصمیم گرفت به منظور برطرف کردن مشکل اهالی، پُلی بر روی رودخانه احداث کند، از آنجایی که آن طرف پُل و جاده آن (مُحاذی) جزء حواشی زمین های بلان بود در اوایل اردیبهشت سال ۱۳۳۱ و با درخواستی کتبی از مالک و ارباب زمین های بلان خواست تا موافقت خود را با این عمل خیر اعلام کند، پس از موافقت #رضا_کاشفی کار احداث بنای پُل در قسمت غربی قورتان و با فاصله ای حدود دو کیلومتر از روستا و با هزینه شخصی آغاز شد.
🔹تعدادی از اهالی سالمند دو روستا تجربه کارگری و کار کردن برای احداث این پُل را با دستمزد روزانه یک تومان داشته و دارند. پُل حاج حسن با مصالح سنگ و مَلات گل آهک در پایه ها و آجر و گچ برای طاق دهانه ها با هنرنمایی دو نفر از اساتید بنای هرندی به مدت دو سال پایان یافت و مورد بهره برداری اهالی قرار گرفت.
🔹حمل و انتقال مصالح مورد نیاز از مسافتی طولانی با الاغ و نیروی انسانی از سختی ها و ایحاد کوره آجرپزی در کنار پُل از ابتکارات سازنده پُل بوده است، اواخر دهه ۱۳۴۰ به علت آسیب های ناشی از عوامل طبیعی به ویژه سیل، یکی از دهانه های پل فرو ریخت که حاج حسن به دلیل کهولت سن، در قبال واگذاری یک قطعه زمین در صحرای سُنبل آباد به فرزندش محمد احمدی، کار تعمیر دهانه فرو ریخته را به ایشان محول کرد که این تعمیر با دستان توانمند استاد #محمد_علی_محمدی انجام شد.
🔹مجدداً سال ۱۳۵۴ طاق یکی از دهانه ها تخریب شد که اهالی برای رفت و آمد با دو قطعه تیرک چوبی در بالا و پایین دهانه فرو ریخته تعمیری جزئی انجام دادند که خیلی از اهالی و نویسنده این متن و تعدادی از دانش آموزان آن زمان بلان، رفت و آمد روی این چوب ها را به دلیل تحصیل در دبستان قورتان به یاد دارند. قسمت هایی از ستون های این پُل پس از گذشت بیش از هفتاد سال همچنان باقی است.
🔹حاج حسن احمدی پس از ساخت این پل از کار خیرش قانع نشد و یک باب آب انبار در زادگاهش هاشم آباد ساخت که همچنان پابرجا و مورد توجه مردم هاشم آباد است و دومی را در قورتان احداث کرد، آب انبار قورتان که با چهار بادگیر و دو غریب خانه روبرویش اولین بنای آجری روستا بود و بیش از چند دهه مورد استفاده مردم، مسافران و افراد غریب بین راهی قرار گرفته بود، اوایل دهه نود به دلیل بهسازی معابر و قرار گرفتن در مسیر بلوار ورودی روستا، با سهل انگاری چند نفر و مجوز بخشدار وقت تخریب شد و هیچ اثری از آن باقی نماند.
🔹خیر و نیکوکار ارزشمند قورتان، پس از ۹۶ سال عمر با برکت در انجام کارهای خیر و گره گشایی از مشکلات اهالی، سال ۱۳۶۴ دیده از جهان فروبست و در مزار ابوالمعالی و در جوار امام زاده سید ابوالمعالی به خاک سپرده شد.
🌸یاد و نامش تا ابد گرامی باد
🌸شادی روحش فاتحه با صلوات
با تشکر از روایتگران این متن آقایان :
🔸حاج ابراهیم احمدی
🔸حاج ابراهیم اسماعیلی
🔸کربلایی محمد علی رحمتی
📌جمع آوری و تنظیم مطالب:
🔸مجید اسماعیلی
🙏با تشکر از جناب آقای مجید اسماعیلی به جهت تهیه و ارسال این مطلب ارزشمند
📡 سایر پل های ارتباطی:👇
ایتا | روبیکا | تلگرام | اینستاگرام
