با سلام خدمت اعضای محترم کانال Web Devs در مورد نظر سنجی اخیر کانال و توضیحاتی پیرامون آن جهت رفع شبهات.
در مورد گزینه یک منظور ما الگوی Mediator بوده است . و به دلیل تشابه اسمی بسیار نزدیک آن به کتابخانه MediatR و اشتباه تایپی پیش آمده در نظر سنجی در پست های آتی به معرفی این کتابخانه نیز میپردازیم.
با تشکر

@fullStackDevs

#PersianDateTime
#CSharp
#NetStandard2.0
🔹 ساختار تاریخ شمسی با متد های تبدیل به تاریخ میلادی و یا هجری


.NetStandard 2.0

🔳 It is supported in .NET Core 2.0, in the .NET Framework 4.6.1 and later versions
نصب پکیج :

Install-Package ABluePersianDateTime -Version 2.0.2
dotnet add package ABluePersianDateTime --version 2.0.2
paket add ABluePersianDateTime --version 2.0.2

@fullStackDevs

#ItemTemplate



🔻 در این پست می خواهیم یه تغییر کوچک در ItemTemplate های ویژال استادیو بدیم 🤔

💬 احتمالا بیشتر اوقات در هنگام کد نویسی درگیر این موضوع هستید و این مسئله جزئی شاید کمی اعصاب خرد کن نیز برای شما باشد.

همانطور که میدانید در هنگام افزودن یک کلاس از ItemTemplate های ویژال استادیو ، Access Modifier ای که کلاس دارد به صورت پیشفرض internal است البته این keyword از دید شما هاید(hide) بوده و کلاس به صورت زیر برای شما ساخته میشود.

namespace WebDevs.Posts
{
    class Class1
    {
    }
}

🔸 در طول کدنویسی خیلی کمتر پیش می اید که یک کلاس را به صورت internal لازم داشته باشیم و عموما بعد از ساخت هر کلاس از جمله کار هایی که دائما انجام میدهیم تغییر Access Modifier ان به صورت public است.

☑️ حال میخواهیم با یک تغییر کوچک در itemTemplate های ویژال استادیو کاری کنیم که از این به بعد کلاس ها به طور پیشفرض به صورت پابلیک برای ما ساخته شوند.
این کار بسیار اسان است کافیست در مسیر هایی زیر که برای هر نسخه از ویژال استادیو مشخص شده است فایل class.cs را ویرایش کرده و کیوورد public را با یک فاصله قبل کلمه کلاس اضافه کنید به این شکل

using System;
using System.Collections.Generic;
$if$ ($targetframeworkversion$ >= 3.5)using System.Linq;
$endif$using System.Text;
$if$ ($targetframeworkversion$ >= 4.5)using System.Threading.Tasks;
$endif$
namespace $rootnamespace$
{
    public class $safeitemrootname$
    {
    }
}

☑️ از این به بعد خواهید دید که کلاس ساخته شده توسط ویژال استادیو برای شما به صورت پیشفرض public خواهد بود.

🔔 محل فایل class.cs برای هر نسخه از ویژال استادیو

VS2012 : C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio 11.0\Common7\IDE\ItemTemplates\CSharp\Code\1033\Class

VS2015 : C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio 14.0\Common7\IDE\ItemTemplates\CSharp\Code\1033\Class

VS2017(RC) : C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\2017\Enterprise\Common7\IDE\ItemTemplates\CSharp\Code\1033\Class
VS2017(Professional) : C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\2017\Professional\Common7\IDE\ItemTemplates\CSharp\Code\1033\Class

VS2019 (Enterprise) : C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\2019\Enterprise\Common7\IDE\ItemTemplates\CSharp\Code\1033\Class\Class.cs

VS2019 (Professional) : C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\2019\Professional\Common7\IDE\ItemTemplates\CSharp\Code\1033\Class\Class.cs

VS2019 (Preview) : C:\Program Files (x86)\Microsoft Visual Studio\2019\Preview\Common7\IDE\ItemTemplates\CSharp\Code\1033\Class\Class.cs

⚠️ توجه فرمایید که برای سایر نسخه ها نیز مسیر ها با ورژن های متناظر ذکر شده یکسان است . مثلا مسیر نسخه VS2017 community با VS2017 Professional یکسان است. برای سایرین نیز به همین شکل میباشد.

@fullStackDevs

سلام دوستان

من علی یوسفی هستم و یه کانال زدم که توش مباحث مفهومی جاوااسکریپت رو به صورت طبقه بندی شده تدریس میکنم.

اگر دوست داشتید عضو بشید😉

@codeInDepth

#DesignModel

Design mode in google chrome!


در قسمت کنسول DevTools در کروم (F12) و وارد کردن دستور زیر در تب console اون صفحه قابل ویرایش خواهد شد .



@fullStackDevs

#Developers_Best_Practices

در این پست بهترین کار هایی که یک توسه دهنده میتونه انجام بده رو معرفی میکنیم.💡

همیشه به دنبال Best Practices برای برنامه ها و تکنولوژی هایی که استفاده میکنیم بودیم و گاها فراموش میکنیم که یک برنامه نویس خوب یه کد خوب می نویسه . نه اینکه یک کد خوب یه برنامه نویس خوب بسازه. این روند یه روند از بالا به پایینه پس تا خودتون رو بهبود نبخشین خروجی مهارت هاتون هم آنچنان تغییری نمیکنه .

💎 Practice
تمرین
اول بیایین یاد بگیریم اصلا تمرین چه معنی میده ؟
آیا تمرین یه رفتاره یا یه روند تکراریه یا کارهایی که لازم نیس روزانه دائما بخاطر داشته باشین که حتما انجامش بدین و طبق عادت انجام میشه.
تیراندازی، رانندگی و نوشتن
همه مهارت های ذکر شده حاصل تمرین هستش وقتی شروع به رانندگی میکنین باید هر محله شو به خاطر بسپارین و قبل انجام هر کاری فکر کنین اما به محض اینکه موفق به انجام یک رانندگی خوب شدین ،دیگه لازم نیس هی دائما مراحل رو حفظ کنین. چون تبدیل به یک عادت و یک امر عادی برای شما میشه.
توسعه نرم افزار هم با مهارت های ذکر شده تفاوتی نداره و برای اینکه به یک توسعه دهنده موفق تبدیل بشین باید و باید تمرین کنین.

❇️ Keep Reading Existing Software Source Code

آیا اصلا کد های نرم افزار ها یا کتابخونه های دیگه رو که به صورت متن باز منتشر میشن میخونین؟
فقط تعداد اندکی از توسعه دهنده ها پاسخ مثبت به این سوال میدن چون خوندن کدها کار کسل کننده ایه. اگر شما هم این کار رو یه کار کسل کننده میدونین و انجامش نمیدین باید بهتون بگم مهم ترین کاری که یک توسعه دهنده میتونه تو زندگیش انجام بده رو دارین از دست میدین. برای مثال اگه بخواین رمان نویس بشین .آیا در عین واحد میتونین شروع به نوشتن رمان کنین؟ قطعا پاسخ نه هست. برای اینکه یک رمان نویس خوب بنویسین اول باید صد ها رمان بخونین.

❇️ Complete your documents before next step

یکی از بدترین کارهایی که یک توسعه دهنده میتونه انجام بده مستقیم سراغ کد رفتنه . قبل از انجام هر کاری ابتدا دانسته ها و مستندات خودتون رو در مورد اون کار تکمیل کنین و بعد به سراغ مرحله کد نوشتن برین .قبل از استفاده از هر ابزاری یا تکنولوژی اول مستنداتش رو بخونین و تست هاشو ببینین. اگه غیر از این عمل کنین، در مرحله بعد خودتون رو داخل یک مشکل بزرگ پیدا میکنین. اینو همیشه سر لوحه کارتون قرار بدین که Documentation is the Key
فراموش نکنین که چیزهایی که امروز یاد میگیرن شمارو برای فردا اماده میکنه.

❇️ Follow the defined standards, don't create it
این نکته خیلی مهمه که همیشه سعی کنین از استاندارد هایی که توسط همه پذیرفته شده پیروی کنید و سعی نکنین دورباره اون هارو بسازین . این استاندارد ها توسط دولوپر هایی با سالها تجربه تنظیم و ساخته شده و پیروی کردن از این استاندارد ها مثل این میمونه که دارین پا تو ردپایه بزرگ اونها میذارین.

❇️ Code should be written to be reviewed

فراموش نکنین که کد باید طوری نوشته بشه تا توسط دیگران یا بعدا خودتون قابل بررسی باشه
سعی کنین بعد از اینکه کدی رو مینویسین حداقل یکبار خودتون مرورش کنین و به نوعی تو ذهنتون کامپایلش کنین اینجوری تا 90% مشکلاتی که وجود داره یا ممکنه وجود بیاد رو خودتون حل میکنین. بعد از تمام این مراحل از یه نفر بخاین که کد شمار رو بررسی کنه و از این بابت که داره ایرادات کد شمارو متذکر میشه بسیار خوشحال و سپاسگذار باشین.
بررسی شدن کدتون حتی اگه کدتون ضعیف باشه توسط دیگران به شما می اموزه که یک کد قوی بنویسین به شرط اینکه از نکاتش درس بگیرین و اون رو مثبت بشمارین.
هدفتون از کد نویسی ابتدا جلوگیری از باگ باشه و نوشتن یه کد بدون باگ. مثل Tester ها فک کنین و اینطور فک کردن و کد نوشتن برای کسی هم که کدتون رو تست میکنه میتونه یه چالش باشه.

❇️ Testing to be followed like a religion

به تست کردن کدتون مثل دینتون پایبند باشین.کدهاتونو بعد از هر تغییر بزرگ و کوچیکی تست کنین و اصلا به اینکه از زمانبندی تون عقب میوفتین اهمیت ندین
یادتون باشه موقع طراحی نرم افزار چیزی به نام "اعتماد" وجود نداره .
از اینکه باگ ها رو تو کدتون پیدا میکنین ناراحت نباشین و برعکس جشنش بگیرین و اصلا از اینکه Tester تو کدتون باگ پیدا میکنه ناراحت نباشین فراموش نکین که :
باگ ها دشمن شما هستن و باید اونارو بکشین و اشتباه ها تازمانی خوب ان که اونها رو تکرار نکنین.

❇️ Keep your Code and Documents Safe

یه توسعه دهنده باهوش عادت داره که از کارهای روزانش backup بگیره ازطرف دیگه اگه سیستمون crash کنه و به طریقی کدهاتون از بین بره درواقع اونی که crash کرده و از بین رفته شمایین.
پس نهایتا توصیه ای که میشه اینکه حتما از سورس کنترل ها استفاده کنین.

@fullStackDevs

#Free
#tools

Remove Image Background


🧩ابزاری رایگان برای حذف Background

فقط کافیه تصویر مورد نظرتون را آپلود کنید !



📌 www.remove.bg


@fullStackDevs

#gRPC

🔸 یک بررسی ساده و مفید از پروتکل gRPC


برای اینکه بدانیم gRPC چیست ابتدا باید با rpc و Protocol Buffers اشنایی داشته باشیم .
1️⃣ RPC
مخفف Remote Procedure Call می باشد و همچنین به عنوان subroutine call و function call نیز شناخته میشود.
در واقع RPC پروتکلی هست که یک برنامه می تواند با استفاده از ان به یک برنامه که در کامپیوتری دیگر واقع شده است بدون اینکه اطلاعاتی در مورد شبکه داشته باشد درخواست ارسال کند.
از این پروتکل در شبکه های client-server استفاده میشود.
یک درخواست RPC یک عملیات synchronous است و برنامه درخواست دهنده تا زمانی که سرور درخواستش را پردازش و نتیجه را بازگرداند منتظر مانده و block میشود.

2️⃣ Protocol Buffers


پروتکل بافر که protobuf هم گفته میشود یک روش سریالیزه کردن اطلاعات است که توسط گوگل برای استفاده داخلی توسعه یافته بود که بعداً برای استفاده عموم منتشر شد. از این روش برای برقرار کردن ارتباطات بین برنامه‌ها توسط سیم یا ذخیره کردن اطلاعات استفاده می‌شود. این روش شامل یک زبان توصیف میانی و یک کامپایلر که کدهای مختلف برای زبان‌های برنامه‌نویسی مختلف از این زبان توصیف میانی تولید می‌کند، است.

در ابتدای ارائه توسط "گوگل"، کامپایلر آن فقط برای زبان‌های C++، جاوا و پایتون، کد تولید می‌کرد ولی توسط اشخاص ثالث، برای خیل بیشتر زبان‌های دیگر هم ابزارهایی ارائه شده است.

❇️ grpc


حال که با این مفاهیم اشنا شدیم نوبت به gRPC میرسد.gRPC یک پروتکلی است که هر دوی این ها را پیاده ساری کرده و ویژگی اصلی ان این است که زبان های برنامه نویسی زیادی را پشتیبانی میکند. و اپلیکیشن ها براساس معماری TCP client-server با این پروتکل با هم ارتباط برقرار میکنند.
این به این معنی است که سرور endpoint های مشخصی را تعریف میکند که توسط هر client ای که قادر است از طریق TCP protocol با سرور ارتباط برقرار کند صدا زده میشود و شما میتوانید همانند REST به این endpoint ها فک کنید و رابط هایی برای سرور برای کار کردن با انها فراهم بیاورید.

پروتکل های زیادی هستند که چنین امکانات و ارتباطاتی را ممکن میسازند اما gRPC ویزگی هایی را به ارمغان می اورد که دیگر پروتکل ها ندارند.

1. این پروتکل در داخل گوگل استفاده میشود پس مراحل تست های خود را دیگر گذرانده است.

2. از انجایی که پیام ها به صورت باینری تبادل میشوند بنابراین به پهنای باند کمتر نسبت به جیسون و ایکس ام ال دارید.

3. جی آر سی پی بسیار پرطرفدار است و لایبری های زیادی برای تعداد زیادی زبان برنامه نویسی وجود دارد تا از آن استفاده کنید.

4. محبوبیت زیاد مستندات خوب و همچنین انجمن هایی را به وجود می اورد که شما را میتواند در کار کردن با ان کمک کند.

@fullStackDevs

#tutorial
#react
#reactjs


55 lessons from 5 years in React.

@fullStackDevs


https://bit.ly/2O2qtfv

#Xamarin
#Announcing


Xamarin Announcements from .NET Conf 2019

Today at .NET Conf 2019, we shared some exciting announcements for Xamarin and Visual Studio developers, including:

▫️ XAML Hot Reload for Xamarin.Forms:
Make changes to your XAML UI. See them reflected live on your emulator, simulator, or physical device.

▪️ Xamarin Hot Restart:
Test changes made to your app, including multi-file code edits, resources, and references, while using a much faster build and deploy cycle.

▫️ iOS 13 and Android 10:
Take advantage of the full power and performance of native platforms and APIs. Including iPadOS, dark mode, and foldable support.

Content link:
https://devblogs.microsoft.com/xamarin/xamarin-dotnet-conf-2019/

@fullStackDevs

Tutorial Links :

Xamarin 101: Part 1 - Introduction to Xamarin

Xamarin 101: Part 2 - Installing Xamarin

Xamarin 101: Part 3 - Solution Architecture

Xamarin 101: Part 4 - Building a Xamarin.Forms UI with XAML

Xamarin 101: Part 5 - Xamarin.Forms MVVM with XAML

Xamarin 101: Part 6 - Xamarin.Forms Navigation with XAML

Xamarin 101: Part 7 - Wrapping Up


@fullStackDevs

#JS
#Blocks

Creating beautiful websites (UI) without writing code

A JSX-based page builder


⚠️ Currently under development

blocks-ui.com
Github

@fullStackDevs

#Caching

کشینگ (Caching) چیست؟

از جمله مواردی که استفاده درست و بجا از آن به طور قابل ملاحظه ای باعث افزایش کارایی برنامه میشود Caching میباشد.درواقع Caching مکانیزمی است که داده ها را ذخیره میکند تا درخواست های آینده برای آن داده ها سریعتر انجام شود و نتیجه به کلاینت زودتر بازگشت داده شود.داده های ذخیره شده می تواند نتیجه محاسبات قبلی یا کپی ای از داده های دیگر در جای دیگری باشد.این کار برای جلوگیری از محاسبات تکراری و یا کاهش درخواست ها به دیتابیس،برای داده هایی که امکان تغییر مداوم آنها کم است و همچنین هزینه محاسبه و یا ساخت دوباره آن زیاد است، صورت میگیرد.
خوشبخانه AspNetCore از روش های مختلف Caching پشتیبانی میکند.
از جمله این روش ها به Cache In Memory و Distributed Cache می توان اشاره کرد.
روش Cache In Memory از حافظه رم سرور برای ذخیره داده های کش شده استفاده میکند. این نوع Cache متناسب برای یک سرور است و برای استفاده از این روش زمانی که چند سرور دارید از ویژگی یا تکنینک Sticky session ( که به معنی درخواست های کلاینت به همان سروری که داده ها را Cache کرده برای پردازش Route میشوند) استفاده کرد.
از روش Distributed Cache برای share کردن داده های کش شده بین چندین سرور استفاده میشود. معمولا داده ها در یک سرور خارجی نگه داشته میشوند و دیگر سرور ها به آن دسترسی دارند.

محل قرا گیری عملیات Caching در معماری پروژه هایمان کجاست؟
معماری رایج در بین وب اپلیکیشن ها غالبا یک معماری تمیز (Clean Architecture) میباشد . و ما در این پست به قرار دادن عملیات مربوط به caching در چنین معماری هایی میپردازیم.
در این قبیل معماری ها براساس اصول طراحی و قوائد تعیین شده در DDD اپلیکیشن به لایه هایی تقسیم میشود و به ترتیب داخلی ترین لایه که Domain layer میباشد و کمترین وابستگی را به یک Dll خارجی دارد و هرچه به لایه های بالاتر میرویم وابستگی لایه ها به یکدیگر بیشتر میشود. از ویژگی های یک معماری خوب Loose Coupling در بین لایه ها میباشد یعنی وابستگی لایه ها به یکدیگر را بقدری کاهش داد که با تغییر یک لایه خللی در کار دیگر لایه ها صورت نگیرد. البته در این تعریف منظور از کاهش وابستگی یعنی کاهش وابستگی در زمان Compile time.

در یک Clean Architecture یا به عبارتی در یک Clean DDD Architecture معمولا لایه های بدین شکل خواهند بود :
1 - Domain|Core layer
2 - Services | Application Layer
3 - Infrastructure Layer
4 - UI Layer

در لایه Domain اپلیکیشن Entitiy ها و Contract ها(interface) های قرار میگیرد و در لایه Infrastructure معمولا پیاده سازی دسترسی به داده ها و دیگر سرویس ها خارجی مانند FileLogger و SmtpNotifier میباشد.این لایه امکان دسترسی و ذخیره سازی دائمی داده ها را ممکن میسازد،همچنین اطلاعات موجود Domain Entity ها در دیتابیس یا هر store دیگری به صورت دائمی در این لایه برای ذخیره، پیاده سازی میشود.از سوی دیگر ریپازیتوری های ما در این لایه پیاده سازی میشوند.(ریپازیتوری محلی است که امکان دسترسی یه اینتیتی ها و valueObject ها را فراهم میکند).
برای پیدا کردن محل درست caching باید با وظیفه یک عامل دیگر اشنا باشیم.

Repository pattern

الگوی طراحی ریپازیتوری یک روش برای انتزاعی کردن دسترسی به داده ها به جای استفاده Concrete شده از آنها میباشد.
از جمله دلیل استفاده از این الگو جلوگیری از دوباره نویسی Query ها و همچنین امکان تغییر دیتابیس یا ORM اپلیکیشن را میتوان بر شمرد.
همانطور که گفتیم ریپازیتوری راه دسترسی ما به داده هاست ، این داده ها ممکن از از دیتابیس واکشی شوند یا اینکه از Cache خوانده شوند و از آنجایی که پیاده سازی الگوی Repository در لایه Infrastructure صورت میگیرد پس در نتیجه لایه قرارگیری caching نیز در همین لایه و در ریپازیتوری میباشد .
اما پیاده سازی caching در داخل خود ریپازیتوری چند مشکل اساسی دارد، مشکل، عدم تست پذیری و نقض اصل اول Solid یعنی Single responsibility میباشد.
برای حل این مشکل یک الگوی طراحی Structural به کمک ما می آید و با پیاده سازی آن این مشکل را حل میکنیم.

در این قسمت به بررسی یک سری از مسائل پایه پرداختیم و در قسمت بعدی این پست به طریقه پیاده سازی آن خواهیم پرداخت.

@fullStackDevs

#Github
#WebDevsOnGithub

با سلام خدمت اعضای محترم کانال 📣 WebDevs

🌀اتفاق خوبی که افتاده اینکه برای کانال یک organization در گیت هاب ساخته ایم 🤩.

🔹 از این به بعد هر یک از سورس ها در قالب یک ریپازیتوری اون جا قرار داده میشه و میتونین سورس ها رو بررسی کنین و خواندن سورس ها هم به مراتب راحت تره.
بررسی و مشاهده از طریق این 👈 لینک
@fullStackDevs

#معرفی_نرم_افزار
#eye_protection

نرم افزار Iris یکی از آن نرم افزار های خوبی هست که با نصب آن میتوانید تاثیرات منفی نور صفحه نمایش کامپیوتر های خود را کاهش دهید.
از جمله قابلیت ها میتوان به ،کاهش نور آبی (یکی از نور هایی که اسیب زیادی به چشم وارد میکند) نام برد.
این نرم افزار دارای mode های زیادی برای تنظیم نور و حالت میباشد.

نحوه استفاده و تنظیم نرم افزار را در این ویدیو با یک موزیک متن جذاب تماشا کنید.
Download here

@fullStackDevs

#SearchEngine
#article
#coding

Building a search engine from scratch

🔗 Link


@fullStackDevs

#Caching
#قسمت_دوم

🔹در قسمت اول به معرفی caching و جزئیات آن در asp core پرداختیم . حال نوبت به پیاده سازی است.
همانطور که گفته بودیم در این قسمت با استفاده ار یک الگوی Structural مشکلی که وجود داشت را حل خواهیم کرد.
▪️این الگو ، الگوی Proxy میباشد . بیایید نگاهی به این الگو بیاندازیم.
▫️این الگو شئ ای را به وجود میاورد که به عنوان یک placeholder یا یک جایگزین برای شئ دیگری عمل میکند و وظیفه آن کنترل دسترسی به آن شی است.در این پست این شی را Proxy object مینامیم.
و همچنین شئ ای که Proxy object کنترل دسترسی را بروی آن انجام میدهد hidden object مینامیم.

✳️ چه زمانی از الگوی Proxy استفاده کنیم ⁉️

▪️اگر زمانی نیاز داشتید تا رفتار یک شئ (hidden object ) را تغییر دهید (منظور از تغییر رفتار یک شی یعنی افزودن عملیاتی قبل یا بعد از اجرای هر یک از متد های آن است) بدون اینکه در تعریف متد های اصلی آن شی(hidden object ) تغییری دهید میتوانید از این الگو استفاده کنید همچنین استفاده از این الگو در سناریو های testing زمانی که میخواهید رفتار یک کلاس را در جاهایی بدون پیاده سازی ای برای آن جایگزین کنید، بسیار کاربردی خواهد بود.

حالا که با Proxy Pattern شدیم نوبت به استفاده از این الگو است .
🔹امروزه تقریبا همگی از الگوی Repository میکنیم همانطور که قبلا گفتیم " ریپازیتوری راه دسترسی ما به داده هاست ، این داده ها ممکن از از دیتابیس واکشی شوند یا اینکه از Cache خوانده شوند " برای انجام این امر و همچنین انجام عملیات caching میخواهیم برای ریپازیتوری خود یک Proxy بنویسیم به طوری که قبل از صدا زده شدن متد های Repository مثل GetAll() فرایند چک کردن cache صورت گیرد و اگر داده ها در cache وجود داشتند به کاربر باز گردانده شوند.

▪️در این پست از روش Cache In Memory در AspNet Core استفاده میکنیم که برای فعال سازی آن باید سرویس زیر را در متد ConfigureServices کلاس startup اضافه کنید.
▫️services.AddMemoryCache();

بعد از انجام اینکار انحام عملیات in-memoryCache را از طریق اینترفیس IMemoryCache دسترسی خواهید داشت و با تزریق آن در متد سازنده (Constructor) کنترلر یا هر کلاس دیگری، وابستگی های آن در زمان اجرا توسط سیستم تزریق وابستگی تزریق میشود.

🔹موارد لازم برای پیاده سازی

▪️اینترفیس زیر ،اینترفیس ریپازیتوری میباشد که دارای یک متد GetAll() میباشد.

``` 

public interface IStudentRepository
{
IEnumerable<Student> GetAll();
}```

▪️کلاس زیر هم ریپازیتوری میباشد که پیاده سازی کننده اینترفیس بالا است

```public class StudentRepository : IStudentRepository
{
public IEnumerable<Student> GetAll()
{
return dbContext.Students.ToList();
}
}```

▪️ حال proxy ریپازیتوری بدین شکل خواهد بود

```public class StudentRepositoryProxy : IStudentRepository
{
private readonly IStudentRepository _studentRepository;
private readonly IMemoryCache _memoryCache;
private const string CacheKey = "WebDevsTelegramChannel";
public StudentRepositoryProxy(ServiceResolver serviceAccessor, IMemoryCache memoryCache)
{
_studentRepository = serviceAccessor("GetBasicObject");;
_memoryCache = memoryCache;
}


public IEnumerable<Student> GetAll()
{
if (_memoryCache.TryGetValue(CacheKey, out object temp))
{
return _memoryCache.Get<IEnumerable<Student>>(CacheKey);
}
else
{
var students = _studentRepository.GetAll();

_memoryCache.Set(CacheKey, students);

return students;
}
}
}


```

@fullStackDevs

#ادامه_پست_قبل

🔹کلاس StudentRepositoryProxy پیاده سازی کننده اینترفیس IStudentRepository و هم چنین خود کلاس ریپازیتوری ما (StudentRepository) نیز این اینترفیس را پیاده سازی کرده است . یعنی به ازای یک اینترفیس دو کلاس پیاده سازی کننده داریم با این تفاوت که جزئیات پیاده سازی درStudentRepository و جزئیتات Checking ها در StudentRepositoryProxy اعمال میشود. همچنین در داخل خود کلاس StudentRepositoryProxy به یک نمونه از StudentRepository نیاز داریم ( این مورد از قوائد پیاده سازی الگوی Proxy میباشد) که این نمونه توسط سیستم تزریق وابستگی ساخته خواهد شد.
در واقع کلاس StudentRepositoryProxy به عنوان یک placeholder برای کلاس StudentRepository عمل میکند.
▪️در هنگام استفاده درخواست های خود را فقط و فقط به StudentRepositoryProxy خواهیم داد و این کلاس هست که بعد از اعمال و کنترل دسترسی و انجام Checking ها و فیلتر های تعریف شده قبل از اجرای متدهای ریپازیتوری با StudentRepository ارتباط برقرار کرده و داده ها درصورت لزوم cache میکند.اکنون برای Register کردن وابستگی ها یک چالش در پیش داریم چون به ازای یک اینترفیس دو کلاس پیاده سازی کننده داریم .

✳️چگونه به ازای یک اینترفیس دو یا چند سرویس را در DI Container پیشفرض Register کنیم⁉️
▪️برای حل این چالش از این تکنیک میتوانیم استفاده کنیم .یعنی در متد ConfigureServices سرویس ها را بدین شکل اضافه کنیم :
▫️ابتدا یک delegate به صورت پراپرتی برای کلاس startup تعریف میکنیم
public delegate IStudentRepository ServiceResolver(string key);
و بعد سرویس ها را بدین گونه اضافه میکنیم.

```

services.AddScoped<StudentRepository>();

services.AddScoped<StudentRepositoryProxy>();
           

services.AddTransient<ServiceResolver>

(serviceProvider =>

key

=>
            {
                switch (

key

)
                {
                    case 

"GetBasicObject"

:
                        return 

serviceProvider.GetService<StudentRepository>();

                    case

"GetProxyObject"

:
                        return

serviceProvider.GetService<StudentRepositoryProxy>();

default

:
                        throw 

new KeyNotFoundException();

                }
            });```

▪️ پس از انجام این مراحل از این به بعد قادر خواهید بود تا در هر کنترلر یا ApplicationBusinessService یا هر جایی که لازم دارید که از IStudentRepository استفاده کنید و میتوانید بدین شکل عمل کنید :

▫️اگر نیاز به چک کردن و همچنین cache کردن اطلاعات داشتید پس باید به ازاری اینترفیس IStudentRepository یک نمونه از StudentRepositoryProxy در زمان اجرا ساخته شود که این امر با پاس دادن مقدار کلید "GetProxyObject" به دلیگیت ServiceResolver مشخص میشود. بدین شکل :
```public class StudentsController
{
private readonly IStudentRepository _studentRepositoryProxy;

public StudentsController(ServiceResolver serviceAccessor)
{
_studentRepositoryProxy = serviceAccessor("GetProxyObject");
}
}```
▫️ اگر هم میخواستید از داده های orginal استفاده کنید و عملیات checking ای برای cache کردن داده ها صورت نگیرد کافیست از سیستم تزریق وابستگی بخواهید تا به ازای اینترفیس IStudentRepository یک نمونه از کلاس StudentRepository بسازد. این امر با پاس دادن مقدار کلید "GetBasicObject" به دلیگیت ServiceResolver مشخص میشود. بدین شکل :
public StudentsController(ServiceResolver serviceAccessor)
{
_studentRepositoryProxy = serviceAccessor("GetBasicObject");
}
🔻نکته : Register کردن دو یا چند سرویس به ازای یک interface در دیگر Di Container هایی مانند Autofac و Windsor وStructureMap به راحتی امکان پذیر است.

🔻نکته بعدی در مورد caching در این پست MemoryCacheEntryOptions است که با ساخت یک نمونه از روی این کلاس و پاس دادن ان به متد _memoryCacheObject.Set() در هنگام افزودن داده ها درون cache میتوانید برای آن تنظیماتی از جمله size و AbsoluteExpiration و Priority و .. اعمال کنید .

🌀سورس این پست را در اینجا میتوانید بررسی کنید.

@fullStackDevs

#Bmw
#AI_algorithms

🔹شرکت خودروسازی آلمانی BMW الگوریتم های هوش مصنوعی خود را که در تولید محصولاتش استفاده میکرده است به صورت متن باز در گیت هاب منتشر کرد.
در متن این خبر آمده است :
🔸"ما در زمینه هوش مصنوعی سرمایه گذاری های اساسی انجام می دهیم. با به اشتراک گذاشتن الگوریتم های خود با جامعه جهانی توسعه دهندگان ، می خواهیم سهم خود را انجام دهیم و هوش مصنوعی را برای گروه وسیعی از کاربران در اختیار قرار دهیم. ما انتظار داریم که توسعه بیشتر منابع متن باز منجر به پیشرفت سریع و چابک نرم افزار ها شود."

▫️Kai Demtröder, Head of Artificial Intelligence, Data Platforms at BMW Group IT.

لینک خبر
ادرس گیت هاب

@FullStackDevs

#LinqToSql

در این پست می خواهیم به این سوال ها پاسخ دهیم که :

🔹 انواع join در LINQ چیست و چگونه انواع مختلف join را در LinqToSql انجام دهیم ❓

▪️Cross Join
🔸نام دیگر آن Cartesian Product یا ضرب دکارتی میباشد.
در Cross Join هر یک از آیتم ها در DataSource یا Collection اول با تک تک آیتم های DataSource یا Collection دوم با هم مپ میشوند.
مثال
a = {"C#","Java" }
b ={1,2}
=> result = { {"C#",1} , {"C#",2} , {"Java",1},{"Java",2} }

❗️اندازه خروجی (result) برابر با ضرب دکارتی دو ارایه خواهد بود.
یک مثال با LinqToSql :
var result = context.Products.SelectMany(p => context.Categories, (p, c) => new { p.Name, c.Title }).ToList();

❗️ توجه داشته باشید که در Cross Join دو DataSource یا Collection لزوما نیاز به داشتن ارتباط با همدیگر برای فیلتر کردن Data ندارند.

▪️Group Join
🔸این متد برای تولید ساختار های سلسله مراتبی استفاده میشود. بدین صورت که براساس یک کلید هر یک از ایتم های Collection سمت چپ با مجموعه ای از ایتم های مرتبط در Collection سمت راست تشکیل یک زوج را میدهند.یعنی یک ایتم از Collection سمت چپ لیستی از آیتم های Collection سمت راست خواهد داشت.
❗️ اگر یک آیتم در Collection سمت چپ با هیچ یک از آیتم های Collection سمت راست براساس کلید تعیین شده وجه اشتراک نداشته باشند باز هم در نتیجه نهایی کوئری وجود خواهد داشت.
کاربرد اصلی آن برای رابطه های یک به چند میباشد .

var result = context.Orders.
GroupJoin(context.OrderDetails, o => o.ID, od => od.OrderId,
(o, od) => new
{
o,
od
}).ToList();

▪️Inner Join
🔸رایج ترین نوع جوین inner join میباشد از این نوع Join برای ادغام دو جدول به یک جدول براساس یک یا چند مشخصه (کلید) مشترک استفاده میشود.
❗️در این نوع join اگر یک آیتم از Collection سمت چپ با هیچ یک از آیتم های Collection سمت راست براساس کلید تعیین شده وجه اشتراکی نداشته باشد ، آن آیتم در نتیجه تولید شده نهایی کوئری وجود نخواهد داشت
در واقع این نوع Join فقط و فقط وجه اشتراک دو Collection را بر اساس کلید تعیین شده در خروجی نمایش خواهد داد.

var result = context.Orders.Join(context.OrderDetails, o => o.ID, od => od.OrderId,
(o, od) => new
{
o,
od
}).ToList();

✳️تفاوت Group Join و Inner Join چیست ⁉️

🔸همانطور که در توضیحات هرکدام گفتیم در Group Join اگر به ازای یک آیتم در Collection سمت چپ، آیتم متناظری در Collection سمت راست، براساس کلید مشترک تعیین شده وجود نداشته باشد آن آیتم باز هم در نتیجه تولید شده نهایی کوئری حضور خواهد داشت.
این در حالی است که در Inner Join چنین اتفاقی نمی افتد و فقط ایتم های مشترک انتخاب خواهند شد.

▪️Left Join
🔸 نام دیگر آن Left Outer Join میباشد. این نوع Join بروی دو Collection که بایستی کلید مشترکی با یکدیگر داشته باشند انجام میشود و در left Join تمام آیتم های موجود
در Collection سمت چپ بعلاوه آنهایی که وجه اشتراکی با Collection سمت راست دارند بر اساس کلید تعیین شده در نتیجه نهایی کوئری ظاهر میشوند.

var result = context.Orders.

GroupJoin(context.OrderDetails, order => order.ID, orderDetail => orderDetail.OrderId, (x, y) => new { Order = x, OrderDetail = y })

.SelectMany(c => c.OrderDetail.DefaultIfEmpty(),
(x, y) => new
{
Order = x.Order,
OrderDetail = y
}).ToList();

🔹 متد DefaultIfEmpty() در مثال بالا تعیین کننده این است که :
🔸اگر OrderDetail شامل مقداری نبود، در نتیجه تولید شده مقدار Default را برای آن تولید کن. این امر برای جلوگیری از صادر شدن استثنا Null صورت میگیرد و علت وقوع آن زمانی است که
به ازای یک آیتم در Collection سمت چپ دارای هیچ آیتمی بر اساس کلید تعیین شده
در Collection سمت راست، نباشد.

▪️Right Join
🔸این نوع جوین برعکس Left Join میباشد و نام دیگر آن Right Outer Join میباشد. برای نوشتن کوئری آن نیز فقط باید در کوئری بالا جای Collection های سمت چپ و راست را عوض کنید.
اما از نطر تعریف در Right Join تمام آیتم های موجود در Collection سمت راست بعلاوه آن ایتم هایی که براساس کلید تعیین شده داری وجه اشتراکی با آیتم های Collection سمت چپ دارند در نتیجه نهایی ظاهر خواهد شد.

@FullStackDevs

#ادامه
#LinqToSql

▪️Full Join
🔸نام دیگر این نوع جوین Full Oter Join میباشد و باید بدانید که Linq به صورت مستقیم آنرا پشتیبانی نمیکند .در Full Join تمامیه آیتم های Collection سمت چپ بعلاوه تمامی آیتم های Collection سمت راست بعلاوه تمامی آیتم های مشترک دو Collection در نتیجه نهایی کوئری تولید خواهند شد.برای انجام Full Join در بین دو Collection باید از دو Collection یکبار Left join گرفته و
بار دیگر از آنها Right Join بگیرید و در نهایت نتیجه دو Join انجام شده را
باهم Union نمایید.

var left = context.Orders.

GroupJoin(context.OrderDetails, order => order.ID, orderDetail => orderDetail.OrderId, (x, y) => new { Order = x, OrderDetail = y })

.SelectMany(c => c.OrderDetail.DefaultIfEmpty(),
(x, y) => new Dto
{
Order = x.Order,
OrderDetail = y
}).ToList();

var right = context.OrderDetails.

GroupJoin(context.Orders, orderDetail => orderDetail.OrderId, order => order.ID, (x, y) => new { OrderDetail = x, Order = y })

.SelectMany(c => c.Order.DefaultIfEmpty(),
(x, y) => new Dto
{
OrderDetail = x.OrderDetail,
Order = y
}).ToList();

var fullJoin = left.Union(right);

✳️سوالی که اکنون ممکن است برای شما پیش آید این است که تفاوت بین Full Join و Union در LINQ چیست ⁉️
🔸در Union نتیجه دو کوئری را به صورت یک نتیجه واحد با هم ترکیب میکنیم که شامل تمام آیتم های دو کوئری میباشد و قوانین آن این است که :
تعداد و ترتیب ستونها باید در دو کوئری یکسان باشد.
انواع داده ها باید سازگار باشند.
🔸در Full Join نتیجه left Join و Right Join با هم ترکیب شده و تمام آیتم های دارای وجه اشتراک وحتی آنهایی که با هم وجه اشتراکی براساس کلید تعیین شده ندارند در نتیجه نهایی کوئری نمایش داده میشوند.
درواقع هدف از full Join واکشی تمام آیتم های دو Collection به همراه روابط و نقاط متناظر آنها براساس کلید تعیین شده میباشد در حالی که Union در صورت برقرار بودن شروط لازم صرفا فقط نتیجه دو کوئری را بدون در نظر گرفتن رابطه بین آیتم های آنها با هم ترکیب میکند.
@FullStackDevs