ایرانیان که دلبستگی خاصی به #نور و #گرما داشتند، زمستان را با برگزاری جشنهای بسیار به انتظار فصل گرم و زایش دوباره خورشید مینشستند. آنها 365 روز سال را به 12 ماه 30 روزه تقسیم کرده و 5 روز آخر را که پیشواز نوروز بود، #پنجه_وه مینامیدند. همچنین آنان زمستان را به دو چله بزرگ و کوچک تقسیم کرده بودند و در آغاز هر کدام جشنی برپا میکردند.

#چله_بزرگ از یکم دی ماه (شب چله) آغاز میشد تا چهل روز بعد یعنی دهم بهمن (جشن سده) و #چله_کوچک از دهم بهمن آغاز میشد تا پایان بهمن یعنی بیست شب و بیست روز. در آغاز چله بزرگ، جشن زایش #مهرایزد را جشن میگرفتند و در آغاز چله کوچک #جشن_سده را.

شب چله شب زایش مهر ایزد است. مهر به معنی #پرتو_خورشید در هنگام طلوع آفتاب میباشد. در این هنگام فلق به سرخی میگراید و نور و گرمای خورشید کم کم زمین را فرامیگیرد. به همین دلیل شب چله را ایرانیان تا بامداد بیدار میمانند تا دمیدن نور و روشنایی را ببینند و به نماد #گردی و #سرخی خورشید، میوه های سرخ و گرد بر سفره های آیینی خود میگذارند.

شب چله فرخنده باد!❤

@frodbarsara

‍‍ جشن سَده، یکی از جشن‌های ایرانی، است که در آغاز شامگاه دهم بهمن‌ماه یعنی روز آبان از ماه بهمن برگزار می‌شود.
در دهمین روز یا آبان روز از بهمن ماه با افروختن هیزمی که مردمان، از پگاه بر بام خانه خود یا بر بلندی کوهستان گرد آورده‌اند، این جشن آغاز می‌شود.

در اشارات تاریخی این جشن همیشه به شکل دسته جمعی و با گردهمایی همه مردمان شهر و محله و روستا در یکجا و با برپایی یک آتش بزرگ برگزار می‌شده‌است. مردمان در گردآوردن هیزم با یکدیگر مشارکت می‌کنند و بدین ترتیب جشن سده، جشن همکاری و همبستگی مردمان است. زرتشتیان تهران، کرج، استان یزد و روستاهای اطراف میبد و اردکان، کرمان و روستاها، اهواز،بردسکن،شیراز، اصفهان، اروپا (سوئد) و آمریکا (کالیفرنیا) و استرالیا با گردآمدن در یک نقطه از شهر یا روستا در کنار هم آتشی بسیار بزرگ می‌افروزند و به نیایش خوانی و سرودخوانی و پایکوبی می‌پردازند.

همچنین در تقویم اصلی و جدید زرتشتیان این روز را آبان روز نامیده اند.

🔥جشن سده بر همگان خجسته باد🔥

#جشن_سده


#کانال_فرزندان_رودبارسرا

@frodbarsara