#دوشنبه_میرزا
سید الرئیس (#سید_جواد_موسوی_بروجردی)
شرح حال، بدین منوال که یومِ پیش از این، صبحِ زود، البت کمی بعد از خُروسخوان آمدیم در حیاط عمارت همایونی‌مان بنشینیم که امیدوار باشیم کمی طرواتِ گل‌های تابستانی و هوای مطبوع آن دَم، بر قلممان نفوذِ میمنت باری بگذارد، اولاً یادمان آمد که حیات منزلِ حقیر، اصلاً باغچه ندارد که گل داشته باشد و ثانیا هوایِ مطبوع در این دیارِ گرم و سوزندۀ #مقدس، مزاحی بیش نیست. کمی از گرمای صبح له‌له زدیم، بی حال به اندرونی نقل مکان کردیم و از شاعرانگیِ قلم و طرواتِ روح و فلان و بهمان، صرف نظر کردیم. به این نتیجه رسیدیم که این نوبۀ اولی را بیایم باهم خسته باشیم و از دلمان پیش روی مبارکتان سر کتابی بزنیم و از نا ملایمتی‌هایی بگوییم که چندین سال است اسباب اشتغالِ خاطر اهالی خَدوم #فطرس_مدیا را فراهم کرده. مستقل کارکردن ما هم داستانی است برای خودش. اینکه هر جا خبر از استقلال ما تحت لوای جناب حسین ابن علی علیه السلام است و از آن طرف هم خاطرِ ظاهر بین برخی از بندگان خدا که، مگر میشود وابسته نبود و کار کرد. والله بالله تالله که می شود. یعنی به این سیاق شده که می‌گویم. ارادۀ شباب شیعۀ این خدمتگاه و لطف عنایت حضرت ارباب بوده که تا به امروز سرپا نگه‌مان داشته. بعدش چه!؟ فلان دستگاه مقصودی را در مکتوبه ای بزک دوزک شده پیشِ چشمانِ مسعود و خوشبین ما می‌گذارد که حاکی از آن است که بیاید و سنگ ما را به سینه بزنید و لوای ما را هم علمداری کنید. هر که از دور نظار کند بی‌شک می‌گوید: "چه سری، چه دمی، عجب حالی!" اما دریغ که نمی دانند که ما با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته‌ایم و سنگ به شکم بسته ایم که بگوییم که #علمداری فقط برای یک پرچم برکت پر و پیمان دارد و تا به امروز به این امید زنده ایم. حالا از چشم ظاهر بین برخی از متمکنین هم که بگذریم باقی شکرانۀ درگاه احدیت است که کماکان برای ما باقیست.
والسلام علیکم و علی محبی امیرالمومنین علیه السلام
یا بَدّوح.
#سید_الرئیس(سید جواد موسوی بروجردی)
سید الرئیس (#سید_جواد_موسوی_بروجردی)
شرح حال، بدین منوال که یومِ پیش از این، صبحِ زود، البت کمی بعد از خُروسخوان آمدیم در حیاط عمارت همایونی‌مان بنشینیم که امیدوار باشیم کمی طرواتِ گل‌های تابستانی و هوای مطبوع آن دَم، بر قلممان نفوذِ میمنت باری بگذارد، اولاً یادمان آمد که حیات منزلِ حقیر، اصلاً باغچه ندارد که گل داشته باشد و ثانیا هوایِ مطبوع در این دیارِ گرم و سوزندۀ #مقدس، مزاحی بیش نیست. کمی از گرمای صبح له‌له زدیم، بی حال به اندرونی نقل مکان کردیم و از شاعرانگیِ قلم و طرواتِ روح و فلان و بهمان، صرف نظر کردیم. به این نتیجه رسیدیم که این نوبۀ اولی را بیایم باهم خسته باشیم و از دلمان پیش روی مبارکتان سر کتابی بزنیم و از نا ملایمتی‌هایی بگوییم که چندین سال است اسباب اشتغالِ خاطر اهالی خَدوم #فطرس_مدیا را فراهم کرده. مستقل کارکردن ما هم داستانی است برای خودش. اینکه هر جا خبر از استقلال ما تحت لوای جناب حسین ابن علی علیه السلام است و از آن طرف هم خاطرِ ظاهر بین برخی از بندگان خدا که، مگر میشود وابسته نبود و کار کرد. والله بالله تالله که می شود. یعنی به این سیاق شده که می‌گویم. ارادۀ شباب شیعۀ این خدمتگاه و لطف عنایت حضرت ارباب بوده که تا به امروز سرپا نگه‌مان داشته. بعدش چه!؟ فلان دستگاه مقصودی را در مکتوبه ای بزک دوزک شده پیشِ چشمانِ مسعود و خوشبین ما می‌گذارد که حاکی از آن است که بیاید و سنگ ما را به سینه بزنید و لوای ما را هم علمداری کنید. هر که از دور نظار کند بی‌شک می‌گوید: "چه سری، چه دمی، عجب حالی!" اما دریغ که نمی دانند که ما با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته‌ایم و سنگ به شکم بسته ایم که بگوییم که #علمداری فقط برای یک پرچم برکت پر و پیمان دارد و تا به امروز به این امید زنده ایم. حالا از چشم ظاهر بین برخی از متمکنین هم که بگذریم باقی شکرانۀ درگاه احدیت است که کماکان برای ما باقیست.
والسلام علیکم و علی محبی امیرالمومنین علیه السلام
یا بَدّوح.
#سید_الرئیس(سید جواد موسوی بروجردی)
#میرزا_دوشنبه
الْحَمْدُ لله عَلَى کُلِّ نِعْمَةٍ، این نوبه عرض کنیم که لُعبَتی گرانمایه است حضور اشخاصی در این دستگاه قضا اقتدارِ #حسینی، که عرضِ بندگی را تمام می‌کنند، امّا مِزاج شریفشان، با عنوان نمودنِ نامِ مبارکشان در این مجالِ یومِ دوشنبه‌هایِ ما سازگار نیست. مثلاً همین دیروز، به جوانکِ مجاز صفحۀِ اینستاقرامِ #عربی، عرضه داشتیم که چه، که بیا شرح حال کن میرزا دوشنبۀ این نوبه را، که قرعه به نام شما در آمده! یکباره بلند شد، سَماعی مرحمت فرمود، چونان که دراویش قونیه از گردیدن اینگونه به دور خود عاجزند و بعد، تمامیِ جهات و اشخاصِ موجود در دارالخدام فطرس را چشم گردانید و گفت: "من؟!" ما که میدانستیم دارد تواضع قرقره می‌کند و خشوع تکه پاره و فروتنی را در قالب هندوانۀ گُل قرمزی زیر بغل حضرات همایونی ریاست و صدرات اعظمی جا می‌کند. ما هم کمی در صندلیِ مبارکمان، خودمان را باد کردیم و گفتیم: " بله! مگر چه میشود که اینطور چشم پُلُق زده ما را نگاه می‌کنی؟!". عرضه داشت که این چاکرِ دستگاهِ خدمتگزاری را معاف فرموده، چرا؟! چون بندۀ حقیرِ مغضوبِ محبوبِ منصوبِ به این دستگاه، یک نخودی بیش نیستم. همان دم بود که سید الرئیس تبسمی خفه، مرحمت فرمودند به ما و ما هم شکرخنده‌ای آنگونه شایسته و بایسته در جوابش حوالۀ صورتِ ملس سیرتش پرتاب فرمودیم و صدا دو رگه کردیم و گفتیم: "حالا که از امر سرپیچی می‌کنی و من باب دوری از #ریا و از این قسم افعال از کتابت مرقومه روی برمی‌گردانید، از این به بعد شما را به عنوان مبارک «نُخودکِ میرزا» نائل می‌آوریم تا درس عبرتی باشد برای سایرین که وقتی لب باز می‌کنیم و می‌گوییم بنویس، بنویسند. خنده‌ای کرد و گفت: "هه!". گفتیم: "میخندی؟!". صورتش را در پشت دستش پنهان کرد و گفت: "خخخخ!". خونمان به جوش آمد. تا آمدیم کاری چنان دست خودمان بدهیم، #سید_الرئیس گفت: " بارِ این نوبه هم به دوش خودت، کتابت کن که هر چه بگوئیم ریا در این قسم افعال جائز است، در گوش این قسم جانثارانِ #حضرتش(علیه السلام) نمی‌رود." جلسه به پایان رسید اما یک جمله بیخِ گلوی ما را گرفت که گذاشتیم زهرمان را اینجا به جان نخودکِ میرزا بریزیم. و آن هم این است. اسمش "#علی-کاظمی" است. والسلام علیکم و علی عباد الله الصالحین.
@fotrosmediatv
@fotrosmediatv
@fotrosmediatv
الْحَمْدُ لله عَلَى کُلِّ نِعْمَةٍ، این نوبه عرض کنیم که لُعبَتی گرانمایه است حضور اشخاصی در این دستگاه قضا اقتدارِ #حسینی، که عرضِ بندگی را تمام می‌کنند، امّا مِزاج شریفشان، با عنوان نمودنِ نامِ مبارکشان در این مجالِ یومِ دوشنبه‌هایِ ما سازگار نیست. مثلاً همین دیروز، به جوانکِ مجاز صفحۀِ اینستاقرامِ #عربی، عرضه داشتیم که چه، که بیا شرح حال کن میرزا دوشنبۀ این نوبه را، که قرعه به نام شما در آمده! یکباره بلند شد، سَماعی مرحمت فرمود، چونان که دراویش قونیه از گردیدن اینگونه به دور خود عاجزند و بعد، تمامیِ جهات و اشخاصِ موجود در دارالخدام فطرس را چشم گردانید و گفت: "من؟!" ما که میدانستیم دارد تواضع قرقره می‌کند و خشوع تکه پاره و فروتنی را در قالب هندوانۀ گُل قرمزی زیر بغل حضرات همایونی ریاست و صدرات اعظمی جا می‌کند. ما هم کمی در صندلیِ مبارکمان، خودمان را باد کردیم و گفتیم: " بله! مگر چه میشود که اینطور چشم پُلُق زده ما را نگاه می‌کنی؟!". عرضه داشت که این چاکرِ دستگاهِ خدمتگزاری را معاف فرموده، چرا؟! چون بندۀ حقیرِ مغضوبِ محبوبِ منصوبِ به این دستگاه، یک نخودی بیش نیستم. همان دم بود که سید الرئیس تبسمی خفه، مرحمت فرمودند به ما و ما هم شکرخنده‌ای آنگونه شایسته و بایسته در جوابش حوالۀ صورتِ ملس سیرتش پرتاب فرمودیم و صدا دو رگه کردیم و گفتیم: "حالا که از امر سرپیچی می‌کنی و من باب دوری از #ریا و از این قسم افعال از کتابت مرقومه روی برمی‌گردانید، از این به بعد شما را به عنوان مبارک «نُخودکِ میرزا» نائل می‌آوریم تا درس عبرتی باشد برای سایرین که وقتی لب باز می‌کنیم و می‌گوییم بنویس، بنویسند. خنده‌ای کرد و گفت: "هه!". گفتیم: "میخندی؟!". صورتش را در پشت دستش پنهان کرد و گفت: "خخخخ!". خونمان به جوش آمد. تا آمدیم کاری چنان دست خودمان بدهیم، #سید_الرئیس گفت: " بارِ این نوبه هم به دوش خودت، کتابت کن که هر چه بگوئیم ریا در این قسم افعال جائز است، در گوش این قسم جانثارانِ #حضرتش(علیه السلام) نمی‌رود." جلسه به پایان رسید اما یک جمله بیخِ گلوی ما را گرفت که گذاشتیم زهرمان را اینجا به جان نخودکِ میرزا بریزیم. و آن هم این است. اسمش "#علی-کاظمی" است. والسلام علیکم و علی عباد الله الصالحین.
@fotrosmediatv
@fotrosmediatv
@fotrosmediatv