آدمي سرانجام عاشقِ هوس خويش است. نه آنچه هوس كرده است.

#فردریش_نیچه
از كتاب: #فراسوي_نيك_و_بد
قطعه‌ی ۱۷۵

Join Link↘️
🆔 @fnietzsche

آنكه نديده است دستي را كه نوازش‌كُنان مي‌كُشد، زندگي را خوب ننگريسته است.

#فردریش_نیچه
از كتاب: #فراسوي_نيك_و_بد
قطعه‌ی ٦٩

Join Link↘️
🆔 @fnietzsche

آدمي سرانجام عاشقِ هوس خويش است. نه آنچه هوس كرده است.

#فردریش_نیچه
از كتاب: #فراسوي_نيك_و_بد
قطعه‌ی ۱۷۵

Join Link↘️
🆔 @fnietzsche

بشر كه جانوري‌ست تو-در-تو و دروغگو و ساختگي و تودار، و ترسناك برايِ ديگر جانوران، آن هم نه چندان به خاطرِ زور-اش كه به سببِ حيله‌گري و زيركي‌اش، «وجدانِ نيك» را از آن رو بهرِ خويش برساخته است كه يكبار هم كه شده از سادگيِ روانِ خويش لذّت بَرَد.
تماميِ اخلاق دروغ‌پردازيِ دور-و-درازِ جسورانه‌اي‌ست كه تنها در سايه‌يِ آن مي‌توان از ديدارِ روان لذّت برد.

#فردریش_نیچه
از كتاب: #فراسوي_نيك_و_بد
قطعه‌ي ٢٩١

Join Link↘️
🆔 @fnietzsche

مسیحیت همان مکتب افلاطون است، اما برای مردم.

#فردریش_نیچه
از كتاب: #فراسوي_نيك_و_بد
پيشگفتار

تفسير:

نيچه در آثارش تقريباً از تمامي مكاتب و جنبش‌هاي فلسفي و مذهبي انتقاد می‌كند. وي آغاز تباهي انديشه را افلاطون(سقراط) و اوج آن را مذهب مسيحيت مي‌داند.
از ديدگاهِ او، افلاطون براي نخستين بار فلسفه را "دو جهاني" كرد. طبق نظر افلاطون، عالم محسوسات محل كون و فساد و تغيير است و براي دستيابي به حقيقت، بايد به "عالم مُثُل" برسيم. البته، ريشه‌هاي اين انديشه را مي‌توان در آراء آناكساگوراس، فيلسوف پيشاسقراطي، جستجو كرد.
بنابراين افلاطون كسي است كه از نظر نيچه، موجب تبهگني انديشه شد؛ مسيحيت نيز با طرح مفاهيمي همچون: برزخ، معاد، خدا و... به "دو جهاني"شدنِ فلسفه دامن زد و سبب تباهي و نفي زندگي، در مقياسي بسيار وسيع گشت.
در پايان، بايد تأكيد كرد، كه هرگونه مفهوم خارج از جهان و انسان، از نظر نيچه پوچ و حاصل ناتواني و ضعف است.

#تفسير
#آدمين

Join Link↘️
🆔 @fnietzsche

مسيحيت "اروس"* را زهر نوشاند، اما نمُرد، بلكه __ به مرتبه‌ي رذيلت فرواُفتاد.

#فردریش_نیچه
#فراسوي_نيك_و_بد

*اروس (به يوناني Ἔρως)، خداي عشق در يونان باستان است.

Join Link↘️
🆔 @fnietzsche