📽#اسپارتاکوس یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌های حماسی تاریخ استودیویی هالیوود است. اسپارتاکوس در ۱۹۶۰ ساخته شد؛ دورانی که پس از آن در کمتر از ده سال نظام استودیویی هالیوود از هم گسست و نسل تازه فیلم‌سازانی جوان پا به میدان گذاشتند که قرار بود کار دیگری با دنیای سینما بکنند. اسپارتاکوس یکی از آخرین الماس‌های درخشان دوران استودیویی هالیوود است.
🎭همه چیز با #کرک_داگلاسی شروع شد که حسابی از انتخاب نشدنش برای نقش بن هور کفری بود. دستیارش که خشم او را دیده بود کتابی به قلم هاوارد فاست به نام اسپارتاکوس به او داد تا شاید برای اقتباس استفاده شود. بیشتر به این دلیل که داستان حال و هوایی شبیه بن هور داشت. داگلاس آن‌قدر از رمان خوشش آمد که حقوق آن را خرید و با صحبت با چندین بازیگر مطرح مثل یوستینوف و الیویه، یونیورسال را وادار کرد تا سرمایه‌گذاری را به عهده بگیرند. یونیورسال هم آنتونی‌مان وسترن‌ساز را برای ساخت فیلم پیشنهاد داد. مان پیشتر چند وسترن عالی مثل خم رودخانه ساخته بود و خودش را ثابت کرده بود، ولی داگلاس همان هفته اول فیلم‌برداری او را اخراج کرد. در کتاب زندگینامه داگلاس آمده که آنتونی مان ظاهرا مقهور بزرگی و عظمت پروژه شده بوده و ترسیده بوده و داگلاس برای همین او را اخراج کرده است. این ادعا البته به نظر خیلی درست نمی‌رسد چون درست یک سال بعد آنتونی مان فیلم حماسی بزرگ و موفق ال سید را ساخت. در واقع علت واقعی دعوای داگلاس و مان هیچ وقت مشخص نشد.
🎬داگلاس ولی به سرعت #استنلی_کوبریک را برای کارگردانی سر صحنه آورد. استودیو خیلی موافق نبود تا پروژه به این پرخرجی را دست کارگردان جوان و ۳۰ ساله بدهد، ولی داگلاس که قبلا در «راه‌های افتخار » با کوبریک همکاری کرده بود کمپانی را راضی کرد و اسپارتاکوس تبدیل به تنها پروژه کاری کوبریک شد که تمامی کنترل خلاقه در اختیار او نبود و باید برای خیلی از چیزها به تهیه‌کننده و کمپانی جواب پس می‌داد. کوبریک که دوست نزدیک داگلاس هم بود پس از تمام شدن فیلم ارتباطش را با داگلاس قطع کرد و فیلم را از خودش ندانست. با این وجود نشانه‌های زیادی از کوبریک در فیلم دیده می‌شود. وسواس او در نمایش قاب‌های تمام و کمال آن‌چنان زیاد بود که فیلم‌بردار کهنه‌کار فیلم حوصله‌اش سر رفته بود و با کوبریک دائما بحث داشت. جواب کوبریک البته قاطع بوده: «بشین سر جات، خفه شو، من فیلم‌برداری کنم». البته راسل متی فیلم‌بردار بعدا پس از بردن اسکار بهترین فیلم‌برداری دست از بدگویی برداشت.
🎥فیلم در مقیاس خودش بسیار عظیم است و کاری که کوبریک با نور و حرکت‌های سیال دوربین کرده نه بعد از آن و نه پیشتر در هیچ اثر حماسی دیگری دیده نشد. منتقدان زیادی فیلم را پس زدند، از یک طرف به خاطر اینکه فیلمنامه را دالتون ترومبویی نوشته بود که در لیست سیاه مک کارتی قرار داشت و از طرف دیگر به خاطر نو بودن سبک فیلم در مقایسه با مثلا بن هور، اسپارتاکوس شلخته به نظرشان می‌آمد. در گیشه ولی اسپارتاکوس بسیار موفق بود و پرفروش‌ترین فیلم ۱۹۶۰ لقب گرفت. منتقدان هم در سال‌های بعد به فیلم علاقمند شدند و اسپارتاکوس تبدیل به یک کلاسیک محبوب شد.
📺تماشای #اسپارتاکوس با دوبله‌ای خاطره‌انگیز و کیفیت HD رو در #فیلیمو از دست ندید:
🎞 filimo.com/r/Spartacus
@filimo
🎭همه چیز با #کرک_داگلاسی شروع شد که حسابی از انتخاب نشدنش برای نقش بن هور کفری بود. دستیارش که خشم او را دیده بود کتابی به قلم هاوارد فاست به نام اسپارتاکوس به او داد تا شاید برای اقتباس استفاده شود. بیشتر به این دلیل که داستان حال و هوایی شبیه بن هور داشت. داگلاس آن‌قدر از رمان خوشش آمد که حقوق آن را خرید و با صحبت با چندین بازیگر مطرح مثل یوستینوف و الیویه، یونیورسال را وادار کرد تا سرمایه‌گذاری را به عهده بگیرند. یونیورسال هم آنتونی‌مان وسترن‌ساز را برای ساخت فیلم پیشنهاد داد. مان پیشتر چند وسترن عالی مثل خم رودخانه ساخته بود و خودش را ثابت کرده بود، ولی داگلاس همان هفته اول فیلم‌برداری او را اخراج کرد. در کتاب زندگینامه داگلاس آمده که آنتونی مان ظاهرا مقهور بزرگی و عظمت پروژه شده بوده و ترسیده بوده و داگلاس برای همین او را اخراج کرده است. این ادعا البته به نظر خیلی درست نمی‌رسد چون درست یک سال بعد آنتونی مان فیلم حماسی بزرگ و موفق ال سید را ساخت. در واقع علت واقعی دعوای داگلاس و مان هیچ وقت مشخص نشد.
🎬داگلاس ولی به سرعت #استنلی_کوبریک را برای کارگردانی سر صحنه آورد. استودیو خیلی موافق نبود تا پروژه به این پرخرجی را دست کارگردان جوان و ۳۰ ساله بدهد، ولی داگلاس که قبلا در «راه‌های افتخار » با کوبریک همکاری کرده بود کمپانی را راضی کرد و اسپارتاکوس تبدیل به تنها پروژه کاری کوبریک شد که تمامی کنترل خلاقه در اختیار او نبود و باید برای خیلی از چیزها به تهیه‌کننده و کمپانی جواب پس می‌داد. کوبریک که دوست نزدیک داگلاس هم بود پس از تمام شدن فیلم ارتباطش را با داگلاس قطع کرد و فیلم را از خودش ندانست. با این وجود نشانه‌های زیادی از کوبریک در فیلم دیده می‌شود. وسواس او در نمایش قاب‌های تمام و کمال آن‌چنان زیاد بود که فیلم‌بردار کهنه‌کار فیلم حوصله‌اش سر رفته بود و با کوبریک دائما بحث داشت. جواب کوبریک البته قاطع بوده: «بشین سر جات، خفه شو، من فیلم‌برداری کنم». البته راسل متی فیلم‌بردار بعدا پس از بردن اسکار بهترین فیلم‌برداری دست از بدگویی برداشت.
🎥فیلم در مقیاس خودش بسیار عظیم است و کاری که کوبریک با نور و حرکت‌های سیال دوربین کرده نه بعد از آن و نه پیشتر در هیچ اثر حماسی دیگری دیده نشد. منتقدان زیادی فیلم را پس زدند، از یک طرف به خاطر اینکه فیلمنامه را دالتون ترومبویی نوشته بود که در لیست سیاه مک کارتی قرار داشت و از طرف دیگر به خاطر نو بودن سبک فیلم در مقایسه با مثلا بن هور، اسپارتاکوس شلخته به نظرشان می‌آمد. در گیشه ولی اسپارتاکوس بسیار موفق بود و پرفروش‌ترین فیلم ۱۹۶۰ لقب گرفت. منتقدان هم در سال‌های بعد به فیلم علاقمند شدند و اسپارتاکوس تبدیل به یک کلاسیک محبوب شد.
📺تماشای #اسپارتاکوس با دوبله‌ای خاطره‌انگیز و کیفیت HD رو در #فیلیمو از دست ندید:
🎞 filimo.com/r/Spartacus
@filimo
