کانال فردوس

✿❀ ﴾﷽﴿ ❀✿

✿❀رمان #واقعی
✿❀ #زندگینامہ_شہیدایوب_بلندے
✿❀نیمہ ݐــنہان ماه ۱۵
✿❀قسمت #پنجاه_ودو

زهرا دستش را روی دهان گذاشت تا صدای هق هقش بلند نشود...

محمد حسین داد کشید:
_"می گویم بابا ایوب کجاست؟"

رو کرد به پرستار ها ...آقا نعمت دست #محمد را گرفت و کشیدش عقب، محمد برگشت سمت نعمت آقا:
_"بابا ایوب رفت؟ آره؟"

رگ گردنش بیرون زده بود.
با عصبانیت به پرستارها گفت:
_"کی بود پشت تلفن گفت حالش خوب است؟ من از پاسگاه زنگ زدم، کی گفت توی ای سی یو است؟ بابا ایوب من مرده...شما گفتید خوب است؟ چرا دروغ گفتید؟"

دست آقا نعمت را کنار زد و دوید بیرون
سرم گیج رفت، نشستم روی صندلی

آقا نعمت دنبال محمد حسین دوید.
وسط خیابان محمد حسین را گفت توی بغلش
محمد خشمش، را جمع کرد توی مشت هایش و به سینه ی آقا نعمت زد.

آقا نعمت تکان نخورد:
_"بزن محمد جان....من را بزن....داد بکش....گریه کن محمد...."

محمد داد می کشید و آقا نعمت را می زد.
مردم ایستاده بودند و نگاه می کردند. محمد نشست روی زمین و زبان گرفت.

_"شماها که نمی دانید...نمی دانید بابا ایوبم چطوری رفت. وقتی می لرزید شماها که نبودید. همه جا تاریک و سرد بود، همه وسایل ماشین را دورش جمع کردم و آتش زدم تا گرم شود، سرش را گرفتم توی بغلم....."

بغضش ترکید و با صدای بلند گریه کرد:

_"سر بابام توی بغلم بود که مرد....... با..با.....ایوبم....توی بغل....من مرد....."

ایوب را دیدم...
به سرش ضربه خورده بود، رگ زیر چشمش ورم کرده بود.

محمد حسین ایوب را توی #قزوین درمانگاه می برد تا آمپولش را بزند.

بعد از آمپول، ایوب به محمد می گوید حالش خوب است و از محمد می خواهد که راحت بخوابد.
هنوز چشم هایش گرم نشده بود که ماشین چپ می شود.

ایوب از ماشین پرت شده بود بیرون...
دکتر گفت:

_"#پشت_فرمان تمام شده بوده"

از موبایل آقا نعمت زنگ زدم به خانه
بعد از اولین بوق هدی، گوشی را برداشت:
_"سلام مامان"

گلویم گرفت:
_"سلام هدی جان مگر مدرسه نبودی؟"

- ساعت اول گفتم بابام تصادف کرده، اجازه دادندبیایم خانه پیش دایی رضاوخاله
مکث کرد:
_ "باباایوب حالش خوب است؟"

بینیم سوخت واشک دوید به چشمانم:
_"آره خوب است دخترم خیلی خوب است..."

اشک هایم سر خوردند روی رد اشک های آن چند ساعت و راه باز کردند تا زیر چانه ام...
صدای هدی لرزید:
_"پس چرا این ها همه اش گریه می کنند؟"

صدای گریه ی شهیده از آن طرف گوشی می آمد.
لبم را گاز گرفتم و نفسم را حبس کردم.
هدی با گریه حرف می زد:
_"بابا ایوب رفته؟"
آه کشیدم:
_"آره مادر جان، بابا ایوب دیگر رفت خیلی خسته شده بود حالا حالش خوب خوب است"

هدی با داییش کلنجار رفت که نگذارد کسی گوشی را از او بگیرد.
هق هق می کرد:
_"مامان تو را به خدا بیاورش خانه تهران، پیش خودمان"
+ نمی شود هدی جان، شما باید وسایلتان را جمع کنید بیایید #تبریز

- ولی من میخواهم بابام تهران باشد، پیش خودمان

به روایت همسر شهید بلندی شهلا غیاثوند

214 views*مرصاد*/¥/, 08:59