سرای فرزندان ایران.

‍ گشتاسپ خاک بر سر ریخت و جامه‌اش را پاره کرد و به جاماسپ گفت:
اینک چه پایخی به لهراسپ بدهم.؟
پس خواست که به کینخواهی او به میدان نبرد رود.
جاماسپ راه اوو را گرفت.
گشتاسپ به لشکرش گفت:
چه کسی می‌رود تا تاوان اوو را بگیرد تا من دخترم را به او بدهم.؟
از لشکر دَنگی نیامد.
خبر مرگ زریر به اسفندیار رسید و اوو نگران به میان سپاه رفت و لشکر را به برادرش سپرد و به لشکریان گفت پیش بروید که همه روزی می‌میریم.
در این هنگام بانگ گشتاسپ بلند شد که می‌گفت:
ای دلیران به پیش بتازید و نترسید که لهراسپ به من نامه داد و گفت که اگر بخت با من بود و پیروز از این رزمگاه برگشتم پادشاهی را به اسفندیار سپارم و سپاه را به پشوتن دهم.
وختی اسفندیار این سخنان را شنید شرم‌زده شد و به‌سوی لشکر دشمن رفت و بسیاری را تباه کرد.
از این‌سو نستور پسر زریر به‌سوی میدان رفت تا پیکر پدرش را پیدا کند پس در میان نامداران سپاه پرس‌وجو می‌کرد،
مردی به نام اردشیر پیکر پدرش را به او نشان داد و نستور زاری‌کنان نزد گشتاسپ رفت و از او خواست تا کینه پدرش را بگیرد.
شاه نگران سوار بر اسب شد و خواست که به نبرد بپردازد و بزرگان سپاه و جاماسپ او را گرفتند و گفتند:
اسپ‌ات را به نستور بده تا تاوان پدرش را بگیرد پس شاه بهزاد را به نستور داد و نستور به دل سپاه دشمن زد و بی درفش را فریاد می‌زد و کسی پاسخ نمی‌داد.
از دو سو اسفندیار و نستور دشمنان را می‌کشتند،
سالار چین دوباره بی درفش را فرا خواند و خواست تا نستور را بکشد و او نیز با تیغ زهرآگین به‌سوی نستور رفت و تیر را پرتاب کرد و اسفندیار تیر را در میانه راه گرفت و سپس تیغی بر جگر بی درفش زد و او را کشت و جنگ‌افزار زریر را از اوو گرفت.
سپس اسفندیار سپاه را به سه دسته کرد و یک دسته را به نستور داد و یک گرووه را به پسرش سپرد و گرووه سوم را خود به دست گرفت.
نستور و نوش‌آذر به راه افتادند و به‌سوی میدان جنگ رفتند و جوانان و یلان نیز به دنبالشان راه افتادند و بسیار جنگیدند وختی ارجاسپ این میدان را دید پسرفت کرد و گریخت و وختی ترکان گریختن اوو را دیدند از اسفندیار زنهار خواستند و او نیز به آن‌ها زنهار داد،
گشتاسپ به میدان جنگ آمد و نبرد را می‌دید تا چشمش به پیکر برادر افتاد ناله و زاری کرد.
پیکرهای بزرگان را در تابوت نهادند و به زخمی‌ها رسیدگی کردند سپس گشتاسپ سپاهی به نستور داد و گفت که به دنبال ارجاسپ برود و هر ترکی را دید به کین خون پدرش بکشد.
سپس همان‌جا آذرکده‌ای به پا کرد و جاماسپ را موبد آن نمود وختی قیصر دریافت که شاه ایران پیروز شده است، دارایی و خواسته فراوان برایش فرستاد و شادباش گفت
و شاهان بربر و هند و سند نیز چنین کردند. پس‌ازآن گشتاسپ گنج و سپاه و درفش را به اسفندیار داد و گفت:
هنوز زمان بر تخت نشستن تو نشده است،
سوار بر اسب شو و همه کشورها را به دین بهی درآور.
اسفندیار به روم و هند رفت و دین تازه را رونمایی نمود و آن‌ها نیز پذیرفتند و به‌آسانی به دین تازه درآمدند سپس اسفندیار برادرش فرشیدورد را فراخواند و دینار و درهم بسیار به همراه فرمانروایی خراسان را به او داد و نامه‌ای به شاه نوشت و گفت که کارم را به انجام رساندم.
یک رووز که گشتاسپ با یاران نشسته بوود یکی از نامداران به نام گرزم که همیشه بدخواه اسفندیار بوود،
به بدگویی از او آغاز کرد و گفت:
مبادا پادشاهی را به او بدهی که مایه خواری تو می‌شود.
اوو اکنوون سپاه را به دست گرفته است و هم‌اینک می‌خواهد تو را زیردست خود کند.
شاه پریشان شد و جاماسپ را نزد خود خواند و گفت:
برو و اسفندیار را نزد من بیاور.
جاماسپ پیام شاه را به اسفندیار داد.
اسفندیار چهار پسر به نام‌های بهمن– نوش‌آذر– مهرنوش و آذرافروز داشت.
اسفندیار به بهمن گفت: شاه به دنبال من فرستاده،
اوو به من بدبین شده است.
بهمن گفت:
چرا.؟
اسفندیار پاسخ داد:
نمی‌دانم.
من همیشه گوش‌به‌فرمانش بوده‌ام.
جاماسپ گفت:
همانا دیو شاه را گمراه کرده و تو باید گووش‌به‌فرمان پدرت باشی و نزد اوو بروی. اسفندیار لشکر را به بهمن سپرد و خود روانه درگاه شاه شد.
وختی شاه اسفندیار را دید به بزرگان گفت:
من همه‌چیز را به این پسر سپردم.
جهان و درفش و سپاه و تنها تاج‌وتخت را دارم ولی او خشنوود نیست و تخت و تاج را از من می‌خواهد و اینک که چنین است من او را به بند می‌کشم.
اسفندیار نپذیرفت و شاه نپذیرفت و اوو را دست‌بسته به دژی در کوهسار بردند و دربند کردند.

🖍بازنویسی و ویرایش به پارسی:
     ب‌ه ✍:
      #سیــاه_منـصـور

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
        🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅

558 viewsسیاه منصور, 10:34