"تہ بہ ره"

🎤بالهہ صالحے
#بختیارے



🌴🌴اندکی از فرهنگ بلند ایرانیان،


«واژه شناسی»
ایرانیان را گمان بر این است که واژگان«آیه» و «عباس» اَرَبی هستند.

اکنون ببینیم ریشه‌ی این واژگان چیست.؟
١- «آیه»: این واژه‌ی ایرانی که کوچکترین پیکره ی نپی (قرآن) را در بر می گیرد از واژه‌ی«آمده» «می‌آید» (آنچه از آسمان یا از سوی خدا می‌آید و یا فَرتاب (وحی) می‌شود گفته می‌شود.)

۲- واژه‌ی«عباس» چیست،؟
این واژه از «اَبوس» ایرانی (پهلوی) گرفته شده است.
اَ+ بوس
اَ= نه، نوچ، نا (منفی)
بو = مهر، ماچ، نوازش.

اَبوس= نبوس، بی مهر، بی نوازش.
«عبوس زهد به وَجه خمار ننشیند،
مرید خرقه‌ی دُردی کشان خوش خویم.!!»
(حافظ)


اَباس، عباس= اَبوسیده، ابوسیدار، اَبوسنده، تلخ روی
اَباسی، عباسی= ابوسیداری، ابوسیدگی، ابوسش.

اربها بجای واج «اَ»، واک«ع» گذاردند و آن را اربی کردند.

«ما روشنای زیبای سپیده دَم تاریخیم»
پاینده ایران سرافراز 🌷

«خاک پای فرهنگ سُتوار ایران»
«#آرتاباز.»


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
         🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

از هرچه می‌رود سخن دوست خوشتر است
پیغام آشنا نفس روه پرور است،☘


🌷هرگز وجود حاضر و غایب شنیده ای؟
من در میان جمع و، دلم جای دیگر است

کاش آن به خشم رفته‌ی ما، آشتی کنان
باز آمدی که دیده‌ی مشتاق بر در است.☘
«سعدی»

شاهنشاه خُنیای ایران استادشجریان.🌹

فرستنده: #آرتاباز از هموندان ارجمند سرای فرزندان ایران.....


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
         🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

چهار زحمه،
وارون سه گاه

استاد ملک

🔥 🔗
حزب توده سرچشمه ساخت و پخش ریشخندهای قومیتی!

دکتر محمد تقی رهنمایی،
استاد جغرافیا و دانش‌آموخته از دانشگاه (فیلیپس ماربورگ آلمان،)
در یک گفتگو درباره زبان تالشی و گیلان،
از یکی از ناجوانمردی و شرم آور «حزب توده» پرده برداشت.
وی در پاسخ به پرسش خبرنگار در باره‌ی یاوه‌گویی‌های قومیتی می‌گوید:
«بُن‌مایه جوک سازی برای آذریها( که حزب توده آگاهانه و با پافشاری آنها را «تُرک» می‌گفت)و گیلک‌ها «حزب توده» بود.
حزب توده یک‌ گروه کاری داشت که وظیفه آن این بود که به آذری‌ها«تُرک» گفته و برای این دو قوم ایرانی جوک بسازند.
برای آن بود که شوروی ها می‌خواستند، به هر روند و شگردی که شده گیلان و آذربایجان را از ایران جدا کنند..
آری کمیته‌ای که کارش این بود که جوک درست کند،
برای اینکه مردم آذربایجان و گیلان را از فارسی زبانان و ایران بیزار و بدبین بکند.»

برگرفته از:
هفته‌نامه فرهنگی و اجتماعی؛ دیلمان.
شماره چهارم؛ آبان ۱۳۹۵
برگه‌های: ۲۰۶ و ۲۰۸.🌷

با اندکی ویرایش پارسی:
فرستنده: #آرتاباز؛
از هموندان ارجمند سرای فرزندان ایران.


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
         🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

در سالنمای ایرانی روز نخست مهر ماه از سال ۱۳۴۰ *«روزدهقان»* یا *«روزکشاورز»* بود.
روزی برای ارج نهادن به کشاورزان.
این روز پس از انقلاب از سالنمای ایرانی پاک شد و به جای آن ۱۴ دی ماه روز «جهاد کشاورزی» نام‌گذاری شد.



به  دهگان آزاده از  ما درود
به گیتی درِ خرمی او گشود.

فرستنده: #آرتاباز
🌺🍀🙏🌷


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
              🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

«بانو جان_ آوای دلنشین استاد بیژنی»🌺

درود گرامیان،
روزگار خوش،

پونه چیست.؟
پونه گیاه بسیار بوینده‌ای است که  گمان می‌رود نامش را از بوته‌ی کوهستانی خوشبو و دارویی«پِتِنِک» گرفته باشد.
و در تپورستان(مازندران) به پونه«اوجی» گویند.


او+ جی=اوجی:
او = آب
جی(گِی) = زندگی، زیستن.
کردهای نازنین به جان( زندگی) می گویند «گیان» یا جیان.
مانند جِی تَرایه  یا  گِی ترایه= زندگی سبز، که به نادرست قیطریه گویند.

نام «اوجی» بسیار  خردمندانه گزینش شده است  زیرا این گیاه تنها در کنار جوی آب می‌روید و می‌زیوَد.

پاینده ایران سرافراز،
🍀🌷
خاک پای فرهنگ بلند ایران:
فرستنده: «#آرتاباز»


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
              🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

#آرتاباز:

مَنِشِ آدمی، آهسته آهسته واگَرد نموده و واپس‌نشینی می‌کند.
هیچکس یکباره دُژخوی(معتاد) نمی‌شود.
هیچکس یکباره فرو نمی‌افتد.

هیچکس یکباره وا نمی‌دهد.
یکباره درمانده نمی شود،،
یکباره رنگ دگر نمی کند،،
یکبار ویران نمی شود،
یکباره از دست نمی رود.
زندگی، بسیار آهسته از ریخت می‌افتد،
و پِیوارِ کوفتگی، بسیار رنجاننده و موتَکانه و پاورچین پاوَرچین رخنه می‌کند.

گام نخست را، اگر«آهسته» به سوی نابودیِ  پدیده‌های خوب برداریم،

بی‌گمان باشید که گام‌های های دیگر را برای  ویرانی‌مان«شتابان» برخواهیم داشت.!!!
نادر_ابراهیمی🌸
پِیوار= تکرار

پارسی نگاری«#آرتاباز»

🟢واژه شناسی:
واژه‌ی«موذیانه» را همه می‌شناسیم؛
ولی نمی‌دانیم بن‌مایه‌ی آن چیست و آن‌ را اَرَبی می‌پنداریم.
واژه‌ی«موذیانه» اَربی شده‌ی واژه‌ی ایرانی«موتکانه» است.
پس از تازش بيگانگان پیوندِ بسیاری از نامها و واژه ها  با خرَد گسسته شد و..!!!

آیا براستی نیاکان ما واژگانی نازا و مُرده داشتند یا تازیان این پَلَشتیِ بزرگ را بر ما چیره کردند.؟

مو+ تَکانه= تکانه و جنبش و لرزش موی سَر.

پژوهش«#آرتاباز»


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
              🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

درود گرامیان،

پسین‌دمان #ڪیوان_شید؛
بر شما خوش باد؛

"واژہ شناسے"
👈واژہ‌ے "اظطراب" چیست.؟

اظطراب  ارَبے شدہ‌ے واژہ‌ے ایرانے و خرَدمندانہ‌ے "اَستَر آب" است
ڪہ در زبان انگلیسی"استرس شدہ است"


پس؛ astar/ab چیست.؟

اَستَر چارپایے است ڪہ مادرش مادیان
و پدرش خر است.!

در پارسے یابو و غاتر (واژہ‌ے سغدی)
اَستَر هنگامے ڪه  خودش را در آب مے‌بیند  بسیار آشفتہ و سراسیمہ مے‌شود
چون مانند اسپ بنیادمندی و فَرڪانمندے (نژادے پاڪ و یڪدست) ندارد.
از ترس دیدن خودش در آب روے دو پاے
بلند مے‌شود و سخت مے‌هراسد
چنانڪہ از خوید(عرق) تر مے‌شود.

رفتار و هراس و آشفنگی اَستر و آب
بہ زبان اَرَبے رفتہ و"اظطراب" شدہ است.

ما روشناے زیباے سپیدہ دَم تاریخیم.
خاڪ پاے فرهنگ بلند ایران 🍀🌷🌺

"#آرتاباز"
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡

در سالنامہ ایرانے رووز نخستين مهر ماہ از سال ۱۳۴۰ *«رووزڪشاورز»* یا *«رووز برزگر»* نامیدہ شدہ بوود.
این رووزے براے ارج نهادن بہ برزگران و ڪشاورزان بوود.
این رووز با گذشت زمان از سالنماے ایرانے پاڪ شد و بہ جاے آن ۱۴ دے ماہ رووز «جهاد ڪشاورزی» نام‌گذارے شد.

بہ 👨‍🌾🧑‍🌾دهگان آزادہ از ما درود
بہ 🌍 گیتے درِ خرمے او گشود.
فرستندہ: #آرتاباز.
🌺🍀🌾🌷🌾🌹☘🌸🌱🥀🍃🪷🌿


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
            🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

“استغفراللہ! ایرانے ها نوروز را برتر و گرامے تر از عیدِ رمضان و عید قربان مے شمارند!

آنها ارزش فراوانے براے نوروز قائل اند و آن را بہ نام عید بزرگ مے نامند و در آن روز پیڪر خود را بہ رخت هاے نو مے آرایند

و همگان از شاہ و گدا، از مرد و زن و دختر و پسر، شب و روز با ذوق و شوق، خرمے و شادمانے مے ڪنند و تا پایان آن ماہ دست بہ هیچ ڪارے نمے زنند...”

📚آنچہ خواندید بخشے از نامہ سفیر عثمانے در ایران، بہ سلطان سلیمان دوم عثمانے بود ڪہ بہ مقایسہ جشن نوروز با سایر اعیاد پرداختہ است‌ این نامہ ڪہ در اواخر دورہ صفویان نوشتہ شدہ حاڪے از تعجب سفیر عثمانے از برگزارے شڪوهمند جشن نوروز در ایران است.
فرستندہ: #آرتاباز‌

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅

اندڪے از زبان خردمندانہ ایرانیان،

«#واژه_شناسی.»

1_ اڪبر و تڪبیر از ڪجا آمدہ است.؟

واژه‌ی«اَبَر» abar،
برگرفتہ از«اَپَرَڪ» در زبان پهلوے است ڪہ در پارسی«ابَرڪ» و «اَبره» گفتہ می‌شود.

واژه‌ی«اَپَرَڪ» بہ زبان آرامے رفتہ و«اڪپر» بہ مانے وآرِشِ(بزرگ شدہ) است.

این واژہ از راہ یمن بہ زبان تازے رفتہ و«اڪبر» شدہ است.
اَبَرینش نیز«تڪبیر» شدہ است.🌹


2_ واژه‌ی«عزیز، معزز و....!»
از ڪجا آمدہ ست؟

واژه‌ی«اَزیز» بہ مانے و آرِشِ گرامے، گرام، از زبان ایرانی(پهلوے) از راہ یمن بہ زبان تازی  راہ یافتہ است و با واڪ«ع» نوشتہ می‌شود ڪہ نادرست است.

مانند نانو ڪہ تازیان«نعنا» گویند.


«ما روشناے زیبایِ سپیدہ دَمِ تاریخیم» 🌷

پایندہ ایران سرافراز 🌷☘




آرِش= پیام، آوردہ معنی= مانیڪ، مانی= تازیان این واژه‌ے ایرانے را  با افزودن«ع» «معنی» ڪرده‌اند.

خاڪ پاے فرهنگ سُتوار ایران
«#آرتاباز.» 🍀


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.
🌾🦅🌾🦅🌾🦅

[💐ارزیافت بهینہ آن است ڪہ بپذیریم«یلدا» رخداد بزرگ دانشیڪ و زاستارے ایرانیان  است ڪہ در شب چلہ رخ مے دهد،
پس می‌توان این شب را  هم یلدا و هم چلہ گفت.💐]
نوشتار بالا تنها بخش بسیار اندڪے براے چگونگے و چراییِ باورها و چیستے و چبودے و شناسمان(هویت و ماهیت) فرهنگ بلند ايرانيان است و براے سُتوا و آپار(ثابت) نمودن فراداوی(ادعایے) نیست.
و ڪوشش شد با  چڪیدہ گویے و نوشتن  سَربخشها،
انگیزه‌اے براے پژوهش خوانندگان گرامے بدست دهد.
در پایان این جشن فرخنده‌ی«گاهانیِ» خردورزانہ را  بہ همه‌ے هم میهنان آزاده  شادباش و فرخباد می‌گویم،
هرگز هیچ رخداد اندوهبارے نباید گرامی‌داشت فرهنگ میهنے ایرانیان را بہ فراموشے بسپارد.
امید ڪہ با شاهنامہ خوانے جشن یلدا، چلہ را شادمانه‌تر نماییم....🍇

«🍀ما روشناے زیبایِ سپیدہ دَمِ تاریخیم. ☘»

پایندہ ایران سرافراز 🌷

خاڪ پاے فرهنگ سُتوار ایران
« #آرتاباز»

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅

آرتاباز:

واژہ شناسی:
واژه‌ی«اسطرلاب » را همہ مے شناسیم،
شوربختانہ این نام هیچ چَم و آرِش (معنے و پیامے) ندارد.

ولے ما می‌دانیم ڪہ در زبان زندہ و زایا و خردمندانه‌ے ایرانیان واژه‌ے بے چَم و بے گوهر و بے مانیڪ و بے آرِش(بے معنے و پیام) نبودہ است.
پس از تازش جهنمیِِ بيگانگان پیوند بسیارے از نامها و واژگان با خرَد گسستہ شد و.....!!!

آیا نیاڪان ما واژه‌ی«اسطرلاب» را بر زبان مے راندند.؟؟

آیا براستے نیاڪان ما واژگانے نازا و مُردہ داشتند یا تازیان این پَلَشتیِ بزرگ را بر ما چیرہ ڪردند...؟؟

  «اسطرلاب»چہ بود؟

آیا ابزار دست جادوگران و گنداوران بود.؟

اسطرلاب، دستگاهے دانشیڪ بود ڪہ نیاڪان ما با آن ستاره‌ها را شناسایے نمودہ و زمان را پردازش می‌نمودند.
بیش از ۶۰۰۰ سال پیش  هودَلگاهے (رصدخانہ اے) بنام«جاوان ڪَت» در نيمروز(زابل= زاول) بود ڪہ چگونگے گردش زمین و ماہ و ستارگان را هودَل (رَصد= دیدبانی)  می‌ڪرد و همان هودَلگاہ بود ڪہ نام زاولستان را بہ درستی«نيمروز»(نصف النهار) گذاشت،

دریع ڪہ انگلستان از ما بہ نادرستے دزدید!!
باری، 
نام این دستگاه«استارہ یاب» بود،
ایران ستیزان و یا نادانان ستارہ را به  «سطر» و«یاب» را«لاب» دگر ڪردند و  واژه‌ے ستَروَن و مُرده‌ی«اسطرلاب» 
را از آن برون آوردند.

نڪته‌ے ڪلیدے آن‌ڪہ با بڪارگیرے پیشوند و میانوند و پسوند،
 از واژگان«استاره» و «یاب» می‌توان چندین واژه‌ے نو ساخت،
ولے واژه‌ی«اسطرلاب» مرده‌اے بیش نیست.!!

تلخ‌بخت مردمے ڪہ پیوند زبان و خرَدشان گسستہ شود و ندانند چہ می‌گویند,
بی‌گمان نخواهند دانست ڪہ چہ می‌ڪنند.!!

«ما روشناے زیباے سپیدہ دَمِ تاریخیم.»
🌹☘☘☘🌿🌿🌿🌿🌹🌹🌹🍀

پایندہ ایران سرافراز.🌷

خاڪ پاے فرهنگ سترگ ایران«#آرتاباز»

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅

استاد شجریان:

اے غم برو، و گرنہ بہ میخانه‌ات ڪِشم.!!🍷🍷🍷

درود گرامیان
پسین آدینہ خوش.🌷

#واژه_شناسی.

«خَرقان» چیست؟

از واژه‌ے خَرقان، هیچ مانیڪی(مانے، معنے) بدست نمی‌آید زیرا از پارسی‌ خردمندانہ بہ فارسے ستَروَن و نازا و بے چَمے دگرش یافت.

هرچند ڪہ این واژگان بی‌چم و مانے، دشمنان ایران بویژہ ‌بیگانگان و جهان‌وتنی‌ها را بیشتر خوش آید و بہ دستاویز اینڪہ زبان، باید مردمے و روان و ڪوچہ بازارے و همیشہ در فرگشت باشد با زبان خردمندانہ ایرانے دشمنے می‌ڪنند.

هرچند ڪہ ما میدانیم آنها با ایران گرامیتر از جان دشمن هستند!!
روستاهاے گوناگونے در ایران ڪهن خوارگان نام داشتند بہ چم زمین‌هاے پست و هموار.
این نام در زمانهایے در اینجاے نام‌ها بہ خوارقان و خرقان درآمد و دربارہ شهرے ڪہ امروزہ آذرشهر نام گرفتہ نیز بہ دهِ خوارگان(روستاے زمین‌هاے هموار) در شڪل دهخوارقان ماند ڪہ امروزہ بہ آذرشهر نام گرفت.
باری،
نام راستین و پارسے خَرقان«خورگان» هست،
خور= خورشید
گان= جایگاه»
خورگان= جایگاہ فراوانے خورشید.

«ما روشناے زیباے سپیدہ دَمِ تاریخیم»🙏🌷🌷

خاڪ پاے فرهنگ ستوار ایران
#آرتاباز

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅