دیدن این نماهنگ زیباست.
ببینید و بیندیشید.!!!!!

تکانه‌های تنگ‌راه؛
زندگی سخت روستاییان و کوچ ناگزیر آنان.

فرستنده؛ #آرتاباز از هموندان ارجمند سرای: #فرزندان_ایران.

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

به به،
#خنیای_آرامش_بخش:
خنیایی روان پرور از دریای هنر ايران،

شادیانه‌ای برای شما در هوای بهاری،

شاد و سرزنده باشیم.

#سرافرازی_شایسته‌ی_ایرانیان_است. 🙏🌹

فرستنده: #آرتاباز.
از هموندان ارجمند سرای فرزندان ایران.


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

هر ایرانی بااااید این رخشارهِ فَرهمند را ببیند
و به #ایرانی بودن خویشتن نازش آورد.

بایستی که بدانیم براستی که ایرانِ ما:
«روشنای زیبای سپیده دم تاریخ ست.»

پاینده ایران سرافراز🌷

فرستنده: #آرتاباز از هموندان ارجمند سرای فرزندان ایران.


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

درود هم‌میهنان؛
پسین آدینه خوش:

اندکی از فرهنگ بلند ایرانیان،
«واژه شناسی.»

آیا واژه ی «جمع» اَرَبی هست.!؟
واژه‌ی «جمع» اَرَبی شده‌ی واژه‌ی ایرانی«جَم» است که تازیان با افزودن واک «ع» آن را به اَرَبی نمایش می‌دهند.

واژه‌ی «جَم» سبک شده‌ی واژه‌ی«جَمَن»
و «جَمَن» نیز سبک شده‌ی واژه‌ی پهلویِ «هَنجمن» است که به «انجمن» دگرش یافته است.
به «هَنجمن، هَنبار و انبار» نیز می‌گویند.

پس در می‌یابیم واژگان مجموعه، اجتماع، مجمع
وآنجه که در زبان اَرَبی از بُن واژه‌ی«جَم» ساخته شد همه ایرانی هستند.

«ما روشنای زیبای سپیده دَم تاریخیم.»

پاینده ایران سرافراز.🌷💐

خاک پای فرهنگ سُتوار ایران
«#آرتاباز.»

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

واژگان بیگانه: آقا یا آغا چیست.!؟؟

در زبان ترکی به سرور و بزرگ«آقا» می‌گویند.
در زبان ترکی به زن«آغا» می‌گویند.

گروهی را نگرش بر این است که واژه‌ی آقا،
دگر شده‌ی واژه‌‌ی ایرانی«#هاخا_هَخا»
به چَمِ سرور، بزرگ، نیک می‌باشد.
همچنان که هخامنشیان و یا هاخامنشیان
را نیک منش و بزرگ منش می‌گوییم.

زبان ترکی از بسیاری از واژه ها‌ی ایرانی ریشه دارد.

زیرا ترک‌ها برآمده از پیوند تورانیان ایرانی‌نژاد
و تیره‌های مغولی اورال و آلتایی،
مانند غزها و غپچاغها در آنسوی فرارود هستند
که بر فرهنگ یکدیگر هناییدند(اثر گذار بودند.)

در ترکیه‌ی امروز بسیاری از نام‌ها ایرانی است.
برای اینکه نشان بدهیم چگونه،
هاخا به آقا دیسیده(تبدیل) گردید
به دو همانند نمار(اشاره) می‌کنیم.

واژه‌ی قاشق را همه ترکی می‌دانند،
ولی ما می‌دانیم که این واژه ترکی نیست
واز واژه‌ی«کفچه»
که این واژه‌ی ایرانی به قاشق ویگارید.(تبدیل شد.)
در مازندران به آن «کَچه»، در پارسی دری«کَنچَک»
و در گیلان «کَفچه دیم» (دیم=صورت)
و بويژه در استان‌های جنوبی مانند هرمزگان«کاشُک» می‌گویند.
در زبان و فرهنگ خرم‌آبادی #لُری هنوز هم به این ابزار«کمچه یا کاشِک» می‌گویند.
از نگاه زبان شناسی به آسانی می‌توان پیوند
«کچه، کمچه، کفچه، کاوچَک، کاشُک و قاشق»
را می‌توان دریافت.


ترک زبانان نخست واک «ک» را به «ق»
برگرداندند و «چ» را به «ش» و آرام آرام
«غاشغ» ساخته شد.

از این دست نمونه‌ها در زبان ترکی بسیار است
که ریشه در زبان ایرانی دارد.

مغول‌ها داتی(قانونی) داشتند بنام«یاسا»
که واژه‌ی سیاست از سه یاسای مغولی است
که آن نیز از واژه‌ی یَسنای اوستایی است که،
سه یسنا، همان پندار و گفتار و کردار نیک هست.
(استاد #نوبخت)


پس می‌توان پذیرفت که آقا، دگر شده‌ی
«هاخا» می‌باشد.

«ما روشنای زیبای سپیده دَم تاریخیم.»

خاک پای فرهنگ سُتوار و رخشنده‌ی #ایران؛

کمترین: «#آرتاباز»

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

هموندان و همرهان ارجمند و گرانسنگِ:
سرای #فرزندان_ایران:

پیشاپیش پوزش فراوان ما را پذیرا باشید:
برای آشنایی بیشتر با با #فرهنگ_زیبای_ایرانیان؛
ناگزیر هستیم به گفتن و نوشتن این‌گونه پیام ها.
پس:
اندکی از داشته‌های #فرهنگ_ایرانیان، بزرگ و خردمندانه‌ی نیاکانمان بگوییم و بیاموزیم.

«شایسته نیست که مردان ایرانی یکدیگر را #ببوسند.!!»

در ایران پیش از اسلام، مردان ایرانی تنها زنان را می‌بوسیدند و مردان را در آغوش چپ کشیده و یکدله و هم‌دل می‌شدند!!

[ به داستان اسکندر پلید و گُجَستَک و اَمَردبازی او نمی پردازیم.]

#ایرانیان_بوسیدنِ چهره‌ی مرد با مرد را بسیار نکوهیده و ناپسند می‌دانستند.

پس از تازش تازیان به ایران و آغاز برده‌داری (بردگان جنسی.!) و همخوابگی با آنان،
و بوسیدنِ روی آنان و همخوابه‌ها،
آرام آرام پرده‌ی آزرم و شرم ایرانیان
دریده شد و روی بوسیِ مردان رواگ(رواج) یافت..
بویژه پس از آمدن بردگان تُرک،
که همگی برده و همخواب بودند این شیوه‌ی زشت، سخت گسترش یافت،
(به همجنس بازیِ ویژه‌ی تُرکان «به ویژه سلطان محمود غزنوی و ایاز» و همچنین واژه‌ی «تُرک» در ادبیک ایران نگاهی بیندازید که اشاره به زیبایی و دلبری دارد.!!)

مردان ایرانی یکدیگر را در آغوش کشیده وسینه‌ی چپ خود(دلشان) را به هم می‌مالیدند
که با این کار با یکدیگر همدل و یکدله می‌شدند.!!

این فرهنگ، از ایران به اروپا رفت و.....!

مردان اروپایی و تازیان(اَربها) نیز اکنون یکدیگر را نمی‌بوسند.
مگر زنان را.!
که بر گرفته از فرهنگ بزرگ‌ایران است.
پاینده ایران سر افراز.🌷

خاک پای فرهنگ سُتوار ایران«#آرتاباز»


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

درود هم‌میهنان،
روزگار خوش،

اندکی از #فرهنگ_بلند_ایرانیان_نژاده؛
را یادآوری می‌نمایم.

🔸«واژه شناسی»

🔶آیا واژه‌ی «جمع» اَرَبی هست.!؟

واژه‌ی«جمع» اَرَبی شده‌ی واژه‌ی ایرانی«جَم» است؛
که تازیان با افزودن واک«ع» آن را اَرَبی نمایش می‌دهند. ....

واژه‌ی «جَم» سبُک شده‌ی واژه‌ی«جَمَن» و جَمَن نیز سبُک شده‌ی واژه‌ی پهلویِ«هَنجمن» است؛
که به «انجمن» دگرش یافته است.
به هَنجمن، هَنبار و انبار نیز گویند.

پس برای همین در این روزها درمی‌یابیم،
واژگانی چون: (مجموعه، اجتماع، مجمع، تجمع) وآنچه که در زبان اَرَبی از بُن واژه‌ی«جَم» ساخته شده است:
♻️همه ایرانی هستند.

👫«ما روشنای زیبای سپیده دَم تاریخیم.»

پاینده ایران سرافراز 🌷💐

خاک پای فرهنگ سُتوار ایران
«#آرتاباز.»


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

آگاه شدیم
«خُسرو فرشیدوَرد»

سُراینده و نویسند‌ی گرانسنگ
در خانۀ‌ی سالمندان نیکان
به جهان جاویدان شتافتند

چکامه‌ای زیبای
«این خانه قشنگ است ولی خان‌ی من نیست»
از سروده های این بزرگمردِ میهن پرست است
که پس از رفتن به دیگر کشورها
از مغز پُربار او
تراوش کرده است
وتلنگری گزنده است
بر روزگار امروز

کارها و خواسته‌های بیشتر هازمان و مردم.

جا دارد که
هریک به نوبه‌ی خویش
چاوُوُ وَ پیام این سوگ را
به دوستان خود
در درون وبیرون کشور برسانیم.!

روانش شاد و یاد و پندار روان در این کاراو همواره زنده باد.!


این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست؛
این خاک چه زیباست ولی خاکِ وطن نیست؛

آن دختـــــــــــرِ چشم آبیِ گیسوی طلایی،
طنازِ سیه چشــــــــــم، چو معشوقۀ من نیست؛

آن کشور نو، آن وطــــنِ دانش و صنعت،
هرگز به دل انگیــــــــــزیِ ایرانِ کهن نیست؛

در مشهد و یزد و قم و سمنان و لرستان،
لطفی است که در «کَلگَری»و «نیس»و «پِکَن» نیست؛

در دامن بحر خزر و ساحل گیلان
موجی است که در ساحل«دریای عَدَن» نیست

در پیکر گلهای دلاویز شمیران
عطری است که در نافه‌ی«آهوی خُتَن» نیست؛

آواره ام و خسته و سرگشته و حیران
هرجا که رَوَم، هیچ کجا خانۀ من نیست؛

آوارگی وخانه بِدوشی چه بلایی ست
دردی است که هَمتاش در این دیرِ کهن نیست

من بَهرِ کِه خوانم غزل سعدی و حافظ
در شهر غریبی که در او فهم سخن نیست؟

هرکس که زَنَد طعنه به ایرانی و ایران
بی شُبهِه که مغزش به سر، و روح به تن نیست!

«پاریس» قشنگ است ولی نیست چو تهران
«لندن» به دلاویزی شیرازِ کُهن نیست؛

هر چند که سرسبز بُوَد دامنه‌ی «آلپ»
چون دامنِ البُرز، پُر از چین وشکن نیست؛

این کوه بلند است ولی نیست دماوند
این رود چه زیباست ولی رود تَجَن نیست؛

این شهرعظیم است ولی شهرغریب است،
این خانه قشنگ است ولی خانۀ من نیست!


یاد ونامش جاودان باد. 💙🤍💚

فرستنده: #آرتاباز.


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

درود گرامیان،
ایوار خوش پاینده باشید.

📖«واژه شناسی»
گویند ۱۴ تیر ماه روز غَلَم است،
ببینیم این واژه از کجا آمده است.؟

روشن است که از آیه‌ی«نُ و غَلَم و ما....!»
قرآن مجید هست!

واژه «ن» کوتاه شده(منحوت، مخفف) واژه‌ی
«نِی»در زبان ایرانی است،
ایرانیان درهزاره های پیش،
واژگانی را که کاربرد بسیاری داشت
کوتاه می کردند.!
«ن» به چَم(معنی) غَلَم و ابزار نوشتن است،
ن + وَشتن _ پَشتن (نوشتن)
همانا جای گذاری و استوار نمودن واژه هست،

درستِ واژهِ نوشتن! «بِِ نِ وشتن» هست.!
در فرهنگ زبان شناسی امریکایی«وِبستر» آمده است:

که «در آریای قدیم قلم را «بِن، پن» می‌نامیدند،»

چنانچه در آریش و سویدی نیز بِن Ben، ودر انگلیسی Pen, در ایتالیایی Penno
در لاتین penna و با وِلژ pen, گفته می‌شود.!؟
و«غَلَم»" ( کالام یونانی _ کالاموسِ لاتینی و رومی) واژه‌ای است یونانی.
که از اتیوپی به(مِسر) از مِسر (مصر) به یونان و از یونان به روم و از روم به اَرَبستان رسید.!

و این هردو واژه در قرآن مجید نشست،
پیشینه و دیرینگی«ن» (نی)،
هزاران سال پیشتر از واژه‌ی کالام (غَلَم) یونانی هست(زیرا یونانیان هزاران سال پس از ایرانیان به فرهنگ نوشتاری دست یافتند)!!
واز همین روی در قرآن«ن» پیش از غَلَم آمده است.!!

(برگرفته از کتاب«دیوان دین»
سَراستاد حبیب الله نوبخت.)


بشکنی ای غَلَم، ای دست! اگر
پیچی از خدمت محرومان سَر!!

ما روشنای زیبای سپیده دَم تاریخیم.
🌷🌺🍀

خاک پای فرهنگ بلند ایران «#آرتاباز.»

پاینده ایران سرافراز.🌹

فرستنده #آرتاباز،
از هموندان ارجمند سرای فرزندان ایران.


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

"تہ بہ ره"

🎤بالهہ صالحے
#بختیارے



🌴🌴اندکی از فرهنگ بلند ایرانیان،


«واژه شناسی»
ایرانیان را گمان بر این است که واژگان«آیه» و «عباس» اَرَبی هستند.

اکنون ببینیم ریشه‌ی این واژگان چیست.؟
١- «آیه»: این واژه‌ی ایرانی که کوچکترین پیکره ی نپی (قرآن) را در بر می گیرد از واژه‌ی«آمده» «می‌آید» (آنچه از آسمان یا از سوی خدا می‌آید و یا فَرتاب (وحی) می‌شود گفته می‌شود.)

۲- واژه‌ی«عباس» چیست،؟
این واژه از «اَبوس» ایرانی (پهلوی) گرفته شده است.
اَ+ بوس
اَ= نه، نوچ، نا (منفی)
بو = مهر، ماچ، نوازش.

اَبوس= نبوس، بی مهر، بی نوازش.
«عبوس زهد به وَجه خمار ننشیند،
مرید خرقه‌ی دُردی کشان خوش خویم.!!»
(حافظ)


اَباس، عباس= اَبوسیده، ابوسیدار، اَبوسنده، تلخ روی
اَباسی، عباسی= ابوسیداری، ابوسیدگی، ابوسش.

اربها بجای واج «اَ»، واک«ع» گذاردند و آن را اربی کردند.

«ما روشنای زیبای سپیده دَم تاریخیم»
پاینده ایران سرافراز 🌷

«خاک پای فرهنگ سُتوار ایران»
«#آرتاباز.»


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
         🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

از هرچه می‌رود سخن دوست خوشتر است
پیغام آشنا نفس روه پرور است،☘


🌷هرگز وجود حاضر و غایب شنیده ای؟
من در میان جمع و، دلم جای دیگر است

کاش آن به خشم رفته‌ی ما، آشتی کنان
باز آمدی که دیده‌ی مشتاق بر در است.☘
«سعدی»

شاهنشاه خُنیای ایران استادشجریان.🌹

فرستنده: #آرتاباز از هموندان ارجمند سرای فرزندان ایران.....


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
         🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

چهار زحمه،
وارون سه گاه

استاد ملک

🔥 🔗
حزب توده سرچشمه ساخت و پخش ریشخندهای قومیتی!

دکتر محمد تقی رهنمایی،
استاد جغرافیا و دانش‌آموخته از دانشگاه (فیلیپس ماربورگ آلمان،)
در یک گفتگو درباره زبان تالشی و گیلان،
از یکی از ناجوانمردی و شرم آور «حزب توده» پرده برداشت.
وی در پاسخ به پرسش خبرنگار در باره‌ی یاوه‌گویی‌های قومیتی می‌گوید:
«بُن‌مایه جوک سازی برای آذریها( که حزب توده آگاهانه و با پافشاری آنها را «تُرک» می‌گفت)و گیلک‌ها «حزب توده» بود.
حزب توده یک‌ گروه کاری داشت که وظیفه آن این بود که به آذری‌ها«تُرک» گفته و برای این دو قوم ایرانی جوک بسازند.
برای آن بود که شوروی ها می‌خواستند، به هر روند و شگردی که شده گیلان و آذربایجان را از ایران جدا کنند..
آری کمیته‌ای که کارش این بود که جوک درست کند،
برای اینکه مردم آذربایجان و گیلان را از فارسی زبانان و ایران بیزار و بدبین بکند.»

برگرفته از:
هفته‌نامه فرهنگی و اجتماعی؛ دیلمان.
شماره چهارم؛ آبان ۱۳۹۵
برگه‌های: ۲۰۶ و ۲۰۸.🌷

با اندکی ویرایش پارسی:
فرستنده: #آرتاباز؛
از هموندان ارجمند سرای فرزندان ایران.


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
         🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

در سالنمای ایرانی روز نخست مهر ماه از سال ۱۳۴۰ *«روزدهقان»* یا *«روزکشاورز»* بود.
روزی برای ارج نهادن به کشاورزان.
این روز پس از انقلاب از سالنمای ایرانی پاک شد و به جای آن ۱۴ دی ماه روز «جهاد کشاورزی» نام‌گذاری شد.



به  دهگان آزاده از  ما درود
به گیتی درِ خرمی او گشود.

فرستنده: #آرتاباز
🌺🍀🙏🌷


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
              🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

«بانو جان_ آوای دلنشین استاد بیژنی»🌺

درود گرامیان،
روزگار خوش،

پونه چیست.؟
پونه گیاه بسیار بوینده‌ای است که  گمان می‌رود نامش را از بوته‌ی کوهستانی خوشبو و دارویی«پِتِنِک» گرفته باشد.
و در تپورستان(مازندران) به پونه«اوجی» گویند.


او+ جی=اوجی:
او = آب
جی(گِی) = زندگی، زیستن.
کردهای نازنین به جان( زندگی) می گویند «گیان» یا جیان.
مانند جِی تَرایه  یا  گِی ترایه= زندگی سبز، که به نادرست قیطریه گویند.

نام «اوجی» بسیار  خردمندانه گزینش شده است  زیرا این گیاه تنها در کنار جوی آب می‌روید و می‌زیوَد.

پاینده ایران سرافراز،
🍀🌷
خاک پای فرهنگ بلند ایران:
فرستنده: «#آرتاباز»


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
              🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

#آرتاباز:

مَنِشِ آدمی، آهسته آهسته واگَرد نموده و واپس‌نشینی می‌کند.
هیچکس یکباره دُژخوی(معتاد) نمی‌شود.
هیچکس یکباره فرو نمی‌افتد.

هیچکس یکباره وا نمی‌دهد.
یکباره درمانده نمی شود،،
یکباره رنگ دگر نمی کند،،
یکبار ویران نمی شود،
یکباره از دست نمی رود.
زندگی، بسیار آهسته از ریخت می‌افتد،
و پِیوارِ کوفتگی، بسیار رنجاننده و موتَکانه و پاورچین پاوَرچین رخنه می‌کند.

گام نخست را، اگر«آهسته» به سوی نابودیِ  پدیده‌های خوب برداریم،

بی‌گمان باشید که گام‌های های دیگر را برای  ویرانی‌مان«شتابان» برخواهیم داشت.!!!
نادر_ابراهیمی🌸
پِیوار= تکرار

پارسی نگاری«#آرتاباز»

🟢واژه شناسی:
واژه‌ی«موذیانه» را همه می‌شناسیم؛
ولی نمی‌دانیم بن‌مایه‌ی آن چیست و آن‌ را اَرَبی می‌پنداریم.
واژه‌ی«موذیانه» اَربی شده‌ی واژه‌ی ایرانی«موتکانه» است.
پس از تازش بيگانگان پیوندِ بسیاری از نامها و واژه ها  با خرَد گسسته شد و..!!!

آیا براستی نیاکان ما واژگانی نازا و مُرده داشتند یا تازیان این پَلَشتیِ بزرگ را بر ما چیره کردند.؟

مو+ تَکانه= تکانه و جنبش و لرزش موی سَر.

پژوهش«#آرتاباز»


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
              🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

درود گرامیان،

پسین‌دمان #ڪیوان_شید؛
بر شما خوش باد؛

"واژہ شناسے"
👈واژہ‌ے "اظطراب" چیست.؟

اظطراب  ارَبے شدہ‌ے واژہ‌ے ایرانے و خرَدمندانہ‌ے "اَستَر آب" است
ڪہ در زبان انگلیسی"استرس شدہ است"


پس؛ astar/ab چیست.؟

اَستَر چارپایے است ڪہ مادرش مادیان
و پدرش خر است.!

در پارسے یابو و غاتر (واژہ‌ے سغدی)
اَستَر هنگامے ڪه  خودش را در آب مے‌بیند  بسیار آشفتہ و سراسیمہ مے‌شود
چون مانند اسپ بنیادمندی و فَرڪانمندے (نژادے پاڪ و یڪدست) ندارد.
از ترس دیدن خودش در آب روے دو پاے
بلند مے‌شود و سخت مے‌هراسد
چنانڪہ از خوید(عرق) تر مے‌شود.

رفتار و هراس و آشفنگی اَستر و آب
بہ زبان اَرَبے رفتہ و"اظطراب" شدہ است.

ما روشناے زیباے سپیدہ دَم تاریخیم.
خاڪ پاے فرهنگ بلند ایران 🍀🌷🌺

"#آرتاباز"
📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡

در سالنامہ ایرانے رووز نخستين مهر ماہ از سال ۱۳۴۰ *«رووزڪشاورز»* یا *«رووز برزگر»* نامیدہ شدہ بوود.
این رووزے براے ارج نهادن بہ برزگران و ڪشاورزان بوود.
این رووز با گذشت زمان از سالنماے ایرانے پاڪ شد و بہ جاے آن ۱۴ دے ماہ رووز «جهاد ڪشاورزی» نام‌گذارے شد.

بہ 👨‍🌾🧑‍🌾دهگان آزادہ از ما درود
بہ 🌍 گیتے درِ خرمے او گشود.
فرستندہ: #آرتاباز.
🌺🍀🌾🌷🌾🌹☘🌸🌱🥀🍃🪷🌿


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
            🌾🦅🌾🦅🌾🦅🌾

“استغفراللہ! ایرانے ها نوروز را برتر و گرامے تر از عیدِ رمضان و عید قربان مے شمارند!

آنها ارزش فراوانے براے نوروز قائل اند و آن را بہ نام عید بزرگ مے نامند و در آن روز پیڪر خود را بہ رخت هاے نو مے آرایند

و همگان از شاہ و گدا، از مرد و زن و دختر و پسر، شب و روز با ذوق و شوق، خرمے و شادمانے مے ڪنند و تا پایان آن ماہ دست بہ هیچ ڪارے نمے زنند...”

📚آنچہ خواندید بخشے از نامہ سفیر عثمانے در ایران، بہ سلطان سلیمان دوم عثمانے بود ڪہ بہ مقایسہ جشن نوروز با سایر اعیاد پرداختہ است‌ این نامہ ڪہ در اواخر دورہ صفویان نوشتہ شدہ حاڪے از تعجب سفیر عثمانے از برگزارے شڪوهمند جشن نوروز در ایران است.
فرستندہ: #آرتاباز‌

📘🖌@FARZANDAN_PARSI.💡
🌾🦅🌾🦅🌾🦅

اندڪے از زبان خردمندانہ ایرانیان،

«#واژه_شناسی.»

1_ اڪبر و تڪبیر از ڪجا آمدہ است.؟

واژه‌ی«اَبَر» abar،
برگرفتہ از«اَپَرَڪ» در زبان پهلوے است ڪہ در پارسی«ابَرڪ» و «اَبره» گفتہ می‌شود.

واژه‌ی«اَپَرَڪ» بہ زبان آرامے رفتہ و«اڪپر» بہ مانے وآرِشِ(بزرگ شدہ) است.

این واژہ از راہ یمن بہ زبان تازے رفتہ و«اڪبر» شدہ است.
اَبَرینش نیز«تڪبیر» شدہ است.🌹


2_ واژه‌ی«عزیز، معزز و....!»
از ڪجا آمدہ ست؟

واژه‌ی«اَزیز» بہ مانے و آرِشِ گرامے، گرام، از زبان ایرانی(پهلوے) از راہ یمن بہ زبان تازی  راہ یافتہ است و با واڪ«ع» نوشتہ می‌شود ڪہ نادرست است.

مانند نانو ڪہ تازیان«نعنا» گویند.


«ما روشناے زیبایِ سپیدہ دَمِ تاریخیم» 🌷

پایندہ ایران سرافراز 🌷☘




آرِش= پیام، آوردہ معنی= مانیڪ، مانی= تازیان این واژه‌ے ایرانے را  با افزودن«ع» «معنی» ڪرده‌اند.

خاڪ پاے فرهنگ سُتوار ایران
«#آرتاباز.» 🍀


📘🖌@FARZANDAN_PARSI.
🌾🦅🌾🦅🌾🦅