🔹 #بزرگمهر گفت که از ده‌بُدان(شاهان) اندر این هزاره،
#اردشیر (بابکان) کوشاتر و پویاتر و داناتر بود و #نیواردشیر(بازی تخته نرد) چنین جفت به نام #اردشیر می‌نَهَم.

🔸تخته ی #نیواردشیر را به زمین #سپندارمز همانندسازی کنم.
🔸 #سی مهره را به سی #روز و #شب همانندسازی کنم؛
🔸پانزده (مهره) #سفید را به #روز همانند کنم و پانزده (مهره) #سیاه را به #شب همانند کنم.
🔸یک جُفت #گردانه (تاس) را به گردش #اختران و گردش #سپهر(آسمان) همانند کنم.

💎(آگاهی ایرانیان باستان از گردش کیهان و کهکشان و سیاره‌ها و ستاره‌های آن چیزی که دانش امروزی تازه به آن رسیده دست‌کم درباره گردش ستارگان و کهکشان).💎

🔸شماره #یک: را بر #گردانه آنگونه همانند کنم که #هرمزد(آفریدگار) یکی است و هر نیکی را او داد.
🔸شماره #دو: را به #مینو و #گیتی همانند کنم.
🔸 #سه: را به "هومَت" و "هوخت" و "هُووَرَشت" یا "اندیشه نیک" و "گفتار نیک" و "کنش نیک" همانند کنم.
🔸 #چهار: را به چهار آمیزش(عناصر اربعه) که آدمی از آنهاست و چهار سوی گیتی: #خراسان(شرق) و #خاوران(خوربران، غرب) و #نیمروز(جنوب) و #باختر(اپاختر= شمال) همانند کنم.
🔸#پنج: به پنج روشنی چون خورشید و ماه و ستاره و آتش و برقی که از آسمان می آید همسان می‌کنم.
🔸 #شش: را به #آفرینش آفریدگان در شش #گاهانبار همانند می‌کنم.


@farzandan_parsi

🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅🦅

#یک_پژوهش_شگفت‌انگیز.

بایسته است بدانید،
در زبان پارسی "جدایی زن و مَرد" کاری پسندیده نیست...؛

مانند کسی که سوم شخص "او" زن و مرد را دربر می‌گیرد.
با اینکه در زبان‌های لاتین و تازیان...

در زبان فارسی، اگر جایی بر جنسیت
پافشاری داشته باشد،
نخستینگی با زنان است.
در زبانهای لاتین و اروپایی این‌گونه.....

ما میگوییم:
زن و شوهر
بجای:
husband and wife

ما میگوییم:
خواهر و برادر
بجای:
brother and sister

ما میگوییم:
زن و مرد
بجای:
men and women

حتی ما میگوییم:
زن و شوهر،
ینی مرد در پیوند با همسر چه‌بود(هویت) "شوهر" پیدا می‌کند.
ولی چه‌بود "زن" دست نمی‌خورد.

بجای اینکه بگوییم:
man and wife

ما نمی‌گوییم: mankind،
می‌گوییم: مَردُم...

ما هرگز در تاریخ، زبان و ادب‌مان به "جنسیت" برتری نداده‌ایم.
اگر جایی نیاز شده،
زنان را در نخستینگی جای داده‌ایم.

تازه در زبان فارسی، "زن" یک واژه و پُربارِ جداگانه‌ای هست.
نه مانند wo/man (پدیده‌ای بیخود در کنار مرد).

و اگر بی خُشک‌مغزی(تعصب) و خودستایی نیک بنگریم،
در بیستر مردم و شهروندان ایرانی،
زن و مرد دوشادوش هم کار می‌کنند
و هیچ کدام به دیگری برتری ندارند...

در شاهنامه فردوسی نیز در بسیاری از سروده‌های استاد توس،
زنان را بزرگوار و درخور ستایش شُمُرده است
و شاید برای همین است که،
ما کشور خود را مادر(زن) و نام فرزند دختران‌ خویش را (ایران) می‌گذاریم. ...

پس درود بی‌پایان بر مام میهن، "ایران" گرامی باد...
پاینده و جاوید باد "ایران" سربلند،
سرزمین "زنان و مردان" دلیر و دلاور....

ایرانیان بدانید،
هنگامی که،
می‌گوییم فرهنگ ۲۵۰۰ ساله این‌ها را می‌گوییم!!!!!

@farzandan_parsi.