«ظرفیت محدودی باقی مانده»


مرداد و شهریور ۱۴۰۳
جهان نوشتن با سروش صحت
پنج‌شنبه‌ها
ساعت ۱۲:۳۰ الی ۱۴:۳۰
۶ جلسه ۲ ساعته
شروع دوره : ۲۵ مرداد ماه

.
.
.
در این دوره از نوشتن حرف می‌زنیم
نوشتن چیست؟
جهان نوشتن چیست؟
ما کجای این جهانیم؟
آیا راهی برای ورود به این جهان هست؟
جهان نوشتن چه حال و هوایی دارد؟
لذت‌ها و سختی‌های نوشتن چیست؟
و
حالا دیگر وقت نوشتن است.
.
برای اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام با ما از طریق دایرکت اینستاگرام، تلگرام و واتس‌اپ ۰۹۳۶۳۰۳۸۳۱۲ در ارتباط باشید.
@farshfilmm

لینک‌ثبت‌نام: https://ppng.ir/d/uWkQ

پرسه‌های تابستانی 🌕

فرصتی برای تماشای فیلم‌هایی با فضای پرسه زن شهری و تجربه حسی مواجهه با مودِ تابستانی روی پردۀ سینما

In the white city/Alain Tanner 1983
دومین جلسه چهارشنبه ۲۴ مرداد ماه
ساعت ۱۹:۳۰

با «نوید پورمحمدرضا»

پرداخت جلسه‌مردادماه: https://ppng.ir/d/7IeI

جلسه پنجم از دوره‌ی گام‌های آخر، راه‌های نو
سینمای جهان در سال ۲۰۲۳
با «صالح نجفی»

THE Old oak by Ken Loach
1h 53m
جمعه ۲۶ مرداد
ساعت ۱۹:۰۰

پرداخت جلسه پنجم: https://ppng.ir/d/4Elt




بلوط پیر داستان مهاجرین سوری‌ای را تعریف می‌کند که به منطقه‌ای مسکونی در انگستان آورده می‌شوند. جایی که ساکنانِ قدیمی‌اش چندان از آن‌ها پذیرایی خوبی به‌عمل نمی‌آورند و دودستگیِ نامطلوبی در آن‌ها به‌وجود می‌آید. کسانی که خود را بومی می‌دانند در مقابلِ مهاجرها می‌ایستند…

*لطفا به تاریخ دقت کنید*

پرسه‌های تابستانی 🌕

فرصتی برای تماشای فیلم‌هایی با فضای پرسه زن شهری و تجربه حسی مواجهه با مودِ تابستانی روی پردۀ سینما

In the white city/Alain Tanner 1983
دومین جلسه چهارشنبه ۲۴ مرداد ماه
ساعت ۱۹:۳۰

با «نوید پورمحمدرضا»

پرداخت جلسه‌مردادماه: https://ppng.ir/d/7IeI

‍‌تی جی بالِن‌تاین صاحب یک پیاله‌فروشی در شهر کوچک دورام، در شمال شرق انگلستان، از دستۀ زمین‌شوری کمک میگیرد تا نام بارش را روی تابلو درست کند و حرف K را که آویزان است و تاب میخورد سر جایش بگذارد. حرف K؟ یعنی Ken؟ «کِن» در انگلیسی دلالت دارد بر گسترۀ دانایی و در اسکاتلندی به معنای دانستن و شناختن است اما در تاریخ سینما «کِن» یعنی آواز قوی همبستگی در مدیوم فیلم و بیش از نیم قرن پیکار سینماییِ مردی به نام لوچ — تلاش تی جی چند ثانیه‌ای طول میکشد. سپس حرف K دوباره می‌لغزد و آویزان میشود و تاب میخورد، مثل خیلی چیزهای دیگر در این گوشۀ فقر-زدۀ شمال شرق انگلستان. در زبان انگلیسی، به این میگویند فیکس: تعمیری موقت یا درمانی سرپایی یا در قاموس معتادان یک جور تزریق تو-رگی در وضعیتی نابسامان، در خانه‌ای از-پای‌بست-ویران. واپسین فیلم کن لوچ (و فیلمنامه‌نویسش پل لاورتی) در صور خیالی که به کار می‌برد صریح است و در پیامی که میخواهد برساند تعارف نمی‌شناسد. به عقیدۀ وِندی آید (در مقالۀ کوتاهش دربارۀ فیلم اُلد اوک) رهیافت لوچ گاهی به جنگ‌افزاری می‌ماند که کُند شده است و نمی‌بُرَد. اما این فیلمی است که از خشم توش و توان میگیرد، از یکدلی و هم‌دردی با کسانی که درد دارند و رنج میکشند، از آرمان‌جویی سازش‌ناپذیر مردی که در هشتاد و هفت سالگی هم دست از مبارزه برنمی‌دارد. بازیگران غیرحرفه‌ایِ فیلم به معنی واقعی غیرحرفه‌ای اند، قرار نیست حرفه‌ای باشند. قرار است در برابر دوربین بجنگند تا دیده شوند، تا از ویرانه‌های امیدهای گذشته پاره‌هایی برای ساختن جهانی بهتر بردارند ...

وقایع فیلم در 2016 میگذرد: سال صفرِ برگزیت. در روستا یأس و استیصال و احساس بی‌عدالتی است که موج میزند. جماعت روستا زخم‌های عمیق معنوی و اخلاقی خورده، پس از تعطیل شدن معدن زغال‌سنگ در سال‌های دهۀ 1980. و از آن پس اهالی روستا در سراشیب سقوطی آهسته اما دردناک افتاده‌اند. و در این هیر و ویر است که چند خانوادۀ پناه‌جوی سوریه‌ای از راه میرسند: ورود آنها نقطۀ اشتعال تنش‌های ناشی از بیگانه‌هراسی است. و اُلد اوک، پیاله‌فروشیِ زهوار-در-رفتۀ تی جی، کانون خالی شدن دقّ دلی‌ها و کینه‌های مردان زخم‌خوردۀ روستا میشود. آنچه هست تلخی و تلخکامی است و کامی است که زهر می‌شود و امیدهایی که از کف می‌رود و برادری‌هایی که به دشمنی می‌گراید و ... همه چیز بسته به ضایعه‌ای عاطفی است که تیر خلاص به روحِ تی جی می‌زند، مرد شریف تنها و امیدباخته‌ای که مثل هرکس دیگر در روستا به واپسین داشته‌هایش چنگ انداخته اما او فرقی با دیگران دارد: این سرآغاز پا نهادن پیرمرد دوست‌داشتنی سینمای مدرن اروپاست در راهی نو و اشارت به راه‌های نو: دوستی میان تی جی (مرد تنهای انگلیسی) و یارا (دختر جوان پناهجوی سوری).

لوچ رکوئیمی دل‌انگیز و دل‌سوز برای همبستگی و برادری-خواهری و انترناسیونالیسم می‌سراید: در جهانی که از قرار هیچ کوششی راه به جایی نمی‌برد، تی جیِ پیاله‌فروش و لارای مددکار اجتماعی و یارای عکاس سوری طرحی نو می‌افکنند برای متحد ساختن دو جماعتِ زخم‌خورده، دو ترومای هزارۀ سوم، جنگ داخلی در سوریۀ گرفتارِ بختکِ بشّار و انگلستانِ برگزیت. اُلد اوک وصیت‌نامۀ سیاسی-سینماییِ یکی از شریف‌ترین فیلمسازان نیم‌قرن اخیرِ تاریخ سینما است: بی آنکه امیدی داشته باشیم پای در راه همبستگی میگذاریم، خاصه در لحظه‌ای که آخرین انیس و مونس‌مان را که شاید سگِ معصومی کوچک باشد از دست می‌دهیم و به جماعت غریبه‌ای برمیخوریم که سِفرِخروجِ عهد عتیق در دفتر نگاه‌شان تحریر شده است: «غریب را اذیّت مرسانید و بر اوظلم مکنید زیرا که در زمین مصر غریب بودید» –صالح نجفی

جلسه پنجم از دوره‌ی گام‌های آخر، راه‌های نو
سینمای جهان در سال ۲۰۲۳
«بلوط پیر» با «صالح نجفی»

جمعه ۲۶ مرداد
ساعت ۱۹:۰۰
پرداخت جلسه پنجم

@Ciinematheque

.‌
شرکت در جلسه صفر با هماهنگی برای عموم آزاد و رایگان است.

جلسه صفر: ۱ شهریور ماه

دوره «در یادبود یاد»
روایت با آرشیو۲/ پروژه
با محمدرضا فرزاد
۶ جلسه سه‌ساعته
پنجشنبه‌ها ۹صبح تا ۱۲ ظهر
.
.
.
.
.
.
برای اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام با ما از طریق دایرکت اینستاگرام،واتس‌اپ و تلگرام ۰۹۳۶۳۰۳۸۳۱۲ در ارتباط باشید.
.
.
.
.
.
.
#مستند #مستند_سازی #محمدرضا_فرزاد #دوره_عملی #آرشیو #کار_با_آرشیو #نگاتیو #آلبوم #فیلمهای_آرشیوی #فیلم_کوتاه #پوک #مجموعا #شهریور۱۴۰۳

شبِ مستند
سه‌شنبه ۶ شهریور
ساعت ۱۹:۳۰

Pictures of Ghosts/Kleber Mendonça Filho
2023
1h 33m

نمایش فیلم به همراه جلسه تحلیل و‌ گفتگو با «نوید پورمحمدرضا» و «مرتضی فرشباف»

کاخ‌های کلاسیک مرکز شهر رسیف مربوط به قرن بیستم عمدتاً از بین رفته‌اند. آن منطقه شهر اکنون به نوعی مکان باستان شناسی است که جنبه هایی از زندگی در جامعه را نشان می دهد که البته از بین رفته است. و این تنها بخشی از داستان است.

تهیه بلیط: https://ppng.ir/d/ss8t

جلسه پنجم فلسفه (ایمان در سینما)
با «صالح نجفی»

جمعه ۹ شهریورماه
ساعت ۱۸:۳۰

Stalker
Andrei Tarkovsky
1979

این دوره دعوتی است برای باز-با-هم‌-خوانیِ سؤال‌هایی که بدون سینما اندیشیدن به آنها ممکن نیست ...


پرداخت جلسه پنجم: https://ppng.ir/d/DzZp


*لطفا به تاریخ و ساعت دقت کنید.*

اگر استاکر شاهکار تارکفسکی است، بیش از هرچیز به علت تأثیر فیزیکی مستقیم بافت آن است: پس‌زمینه فیزیکی طلب متافیزیکی آن (یا به تعبیری وام‌گرفته از تی. اس. الیوت، متضایف عینی آن طلب ذهنی)، یعنی منظره منطقه ممنوع‌الورود، سرزمین هرزی مابعد صنعتی است که در آن گیاهان خودرو بر در و دیوار کارخانه‌های متروک و تونل‌های سیمانی سبز شده‌اند و ریل‌های قطار را آب مانده و بوگرفته پر کرده، منظره‌ای پوشیده از گیاهان وحشی که گربه‌ها و سگ‌های ولگرد در آن پرسه می‌زنند. طبیعت و تمدن صنعتی در اینجا دگربار تداخل می‌کنند، به‌واسطه زوال مشترک‌شان – تمدن رو به زوال در جریان بازیافت مجدد (نه به دست طبیعت هماهنگ آرمانی ساخته و پرداختة انسان‌های خسته از تمدن، بلکه) به دست طبیعتی که رفته‌رفته تجزیه می‌شود و فرومی‌پاشد. عالی‌ترین منظره در دنیای تارکفسکی دنیای طبیعتی مرطوب است، رودخانه یا استخری نزدیک به جنگل، پر از بقایای مصنوعات داغون‌شده بشری (بلوک‌های سیمانی قدیمی یا قطعه‌های فلزی زنگ‌زده). خود چهره هنرپیشه‌ها، به‌ویژه چهره بازیگر استاکر، به لحاظ ترکیب زمختی چهره‌های عادی و زخم‌های کوچک و خال‌های تیره یا روشن پوستی و دیگر نشانه‌های واپاشی و پوسیدگی نظیر ندارد، توگویی این چهره‌ها در معرض انواع و اقسام مواد مسموم شیمیایی یا رادیواکتیو بوده‌اند و در همان حال فروغ نیک‌نفسی و اعتمادانگیزی ساده‌ای بنیادین در آن‌ها پیداست.

در اینجا می‌توان تأثیرات متفاوت سانسور را مشاهده کرد: اگرچه سانسور در اتحاد جماهیر شوروی به اندازه قواعد ممیزی بدنام Hayes در هالیوود سفت‌وسخت بود، با این‌حال اجازه تولید فیلمی داد که به لحاظ ماده بصری‌اش آن‌چنان تیره و تار و یأس‌آور بود که هرگز نمی‌توانست از سد سانسور Hayes عبور کند. به عنوان یک نمونه از سانسور مادی هالیوود، یادتان بیفتد به بازنمایی احتضار ناشی از بیماری در فیلم The Dark Victory با نقش‌آفرینی بتی دیویس[xix] فضای فیلم فضای قشر مرفه طبقه متوسط آمریکاست و مرگی عاری از درد... فرایند احتضار از رخوت و بی‌جنبشیِ مادی‌اش خالی شده و در واقعیتی اثیری و عاری از بوها و طعم‌های بد و آزارنده تبدل جوهری یافته. وضع زاغه‌ها به همین منوال بود ــ یادتان بیفتد به متلک مشهور گُلدوین وقتی نقدنویسی گله کرد که چرا زاغه‌ها در یکی از فیلم‌های او این‌قدر ناز و قشنگ‌اند و نشانی از گند و کثافت زاغه‌های واقعی ندارند: «بهتر که ناز و قشنگ به نظر برسند، آخر یک‌عالم پول خرج‌شان کردیم!» اداره سانسور Hayes به این نکته بی‌اندازه حساس بود: وقتی زاغه‌ها به تصویر کشیده می‌شد، این اداره به صراحت از گروه فیلمساز می‌خواست صحنه زاغه را به نحوی بسازند که گند و کثافت و بوی بد و آزارنده زاغه‌های واقعی را تداعی نکند. بدین‌سان، در ابتدایی‌ترین سطح مادیت ملموس دنیای واقعی، سانسور در هالیوود به‌مراتب شدیدتر از سانسور در اتحاد شوروی بود.

درباره سینمای آندری تارکفسکی: شیء مطلق فضای درون
اسلاوی ژیژک، ترجمه صالح نجفی

جلسه پنجم فلسفه (ایمان در سینما)
با «صالح نجفی»

جمعه ۹ شهریورماه
ساعت ۱۸:۳۰

Stalker
Andrei Tarkovsky
1979

این دوره دعوتی است برای باز-با-هم‌-خوانیِ سؤال‌هایی که بدون سینما اندیشیدن به آنها ممکن نیست ...


پرداخت جلسه پنجم: https://ppng.ir/d/DzZp


*لطفا به تاریخ و ساعت دقت کنید.*

شبِ مستند
سه‌شنبه ۶ شهریور
ساعت ۱۹:۳۰

Pictures of Ghosts/Kleber Mendonça Filho
2023
1h 33m

نمایش فیلم به همراه جلسه تحلیل و‌ گفتگو با «نوید پورمحمدرضا» و «مرتضی فرشباف»

کاخ‌های کلاسیک مرکز شهر رسیف مربوط به قرن بیستم عمدتاً از بین رفته‌اند. آن منطقه شهر اکنون به نوعی مکان باستان شناسی است که جنبه هایی از زندگی در جامعه را نشان می دهد که البته از بین رفته است. و این تنها بخشی از داستان است.

تهیه بلیط: https://ppng.ir/d/ss8t