Forwarded from اندیشکده آموزش
آموزگاری آزاداندیش و عدالت خواه به نام #مهدی بهلولی
مرتضی ملیجی، دوست و همکار زنده یاد بهلولی
امروز ۴۰ روز از رفتنش می گذرد و هنوز رفتنش را باور نمی کنم، از بس که او پرشور، پرانرژی و باانگیزه بود، اهدافی ارزشمند در سر داشت و به دنبال تحقق عدالت، رفع تبعیض و بهبود کیفیت آموزش بود. با توجه به اینکه مهدی بهلولی معلم ریاضیات مقطع متوسطه دور دوم بود، رشته ای که بازار کلاس های خصوصی و کنکورش یکی از پر درآمدترین شغل ها بشمار می آید و کمتر معلم ریاضیاتی می تواند از کنار این درآمد بالا براحتی عبور کند و به فعالیت های مدنی، صنفی و اموزشی بپردازد. اما مهدی بهلولی آموزگاری بود که این کار را کرد. او از خودش گذشت، بی الایش بود و آزاد. همیشه خود واقعی اش بود، چه در ظاهر و چه در باطن! بر اساس نظریه سلسله مراتب مازلو، انسان ها وقتی به مرتبه کمال می رسند دیگر به خودشان فکر نمی کنند، بلکه به دنبال خدمت به بشریت هستند. من فکر می کنم زنده یاد مهدی بهلولی به آن مرتبه رسیده بود. از ویژگی های دیگر افراد کمال یافته، محبوبیت بین همه دوستان، آشنایان و همکاران می باشد، چیزی که من در این چهل روز به روشنی دیدم و حتی کسانی که تابحال او را از نزدیک ندیده بودند چنان از مرگش متاثر شدند که انگار یکی از عزیزانشان را از دست داده اند. حتی با وجود اینکه مهدی بهلولی یکی از منتقدین جدی حوزه آموزش و پرورش بود، اما چون نقدهایش از سر دغدغه و خیرخواهی بود و نه برای تخریب و رسیدن به پست و مقام، مسئولین و مقامات آموزش و پرورش نیز برای زنده یاد ادای احترام کردند.
اما چه فایده! نوشدارو بعد از مرگ سهراب!
آیا بهتر نبود، وقتی که بهلولی زنده بود، به اندیشه و نقدهایش توجه و ارج نهاده می شد؟
هرچند که مهدی بهلولی، این سرمایه ارزشمند، خیلی زود رفت، ولی راهش ادامه خواهد داشت. و سخن آخر با مسئولین بخصوص حوزه آموزش این است که تا وقتی بهلولی ها زنده هستند سخن شان را بشنوید، چون خیلی زود دیر می شود.
🌹گاهتان خوش و یاد مهدی بهلولی عزیز جاویدان باد!🌹
https://s4.uupload.ir/files/بهلولی_f6a8.jpg
مرتضی ملیجی، دوست و همکار زنده یاد بهلولی
امروز ۴۰ روز از رفتنش می گذرد و هنوز رفتنش را باور نمی کنم، از بس که او پرشور، پرانرژی و باانگیزه بود، اهدافی ارزشمند در سر داشت و به دنبال تحقق عدالت، رفع تبعیض و بهبود کیفیت آموزش بود. با توجه به اینکه مهدی بهلولی معلم ریاضیات مقطع متوسطه دور دوم بود، رشته ای که بازار کلاس های خصوصی و کنکورش یکی از پر درآمدترین شغل ها بشمار می آید و کمتر معلم ریاضیاتی می تواند از کنار این درآمد بالا براحتی عبور کند و به فعالیت های مدنی، صنفی و اموزشی بپردازد. اما مهدی بهلولی آموزگاری بود که این کار را کرد. او از خودش گذشت، بی الایش بود و آزاد. همیشه خود واقعی اش بود، چه در ظاهر و چه در باطن! بر اساس نظریه سلسله مراتب مازلو، انسان ها وقتی به مرتبه کمال می رسند دیگر به خودشان فکر نمی کنند، بلکه به دنبال خدمت به بشریت هستند. من فکر می کنم زنده یاد مهدی بهلولی به آن مرتبه رسیده بود. از ویژگی های دیگر افراد کمال یافته، محبوبیت بین همه دوستان، آشنایان و همکاران می باشد، چیزی که من در این چهل روز به روشنی دیدم و حتی کسانی که تابحال او را از نزدیک ندیده بودند چنان از مرگش متاثر شدند که انگار یکی از عزیزانشان را از دست داده اند. حتی با وجود اینکه مهدی بهلولی یکی از منتقدین جدی حوزه آموزش و پرورش بود، اما چون نقدهایش از سر دغدغه و خیرخواهی بود و نه برای تخریب و رسیدن به پست و مقام، مسئولین و مقامات آموزش و پرورش نیز برای زنده یاد ادای احترام کردند.
اما چه فایده! نوشدارو بعد از مرگ سهراب!
آیا بهتر نبود، وقتی که بهلولی زنده بود، به اندیشه و نقدهایش توجه و ارج نهاده می شد؟
هرچند که مهدی بهلولی، این سرمایه ارزشمند، خیلی زود رفت، ولی راهش ادامه خواهد داشت. و سخن آخر با مسئولین بخصوص حوزه آموزش این است که تا وقتی بهلولی ها زنده هستند سخن شان را بشنوید، چون خیلی زود دیر می شود.
🌹گاهتان خوش و یاد مهدی بهلولی عزیز جاویدان باد!🌹
https://s4.uupload.ir/files/بهلولی_f6a8.jpg
گاهنامه فرهیزش، شماره 5.pdf
3.4 MB
گاهنامه فرهنگی- آموزشی "فرهیزش"، شماره 5، ویژه‌نامه چهلم زنده یاد #مهدی_بهلولی
سخن نخست
ما لعبتگانیم و فلک لعبت باز
از روی حقیقتی نه از روی مجاز
یک چند درین بساط بازی کردیم
رفتیم به صندوق عدم یک یک باز
خیام
با درود به همراهان عزیز فرهیزش
گاهی دیگر رسید و گاهنامه ای دیگر. با این تفاوت بزرگ و البته تلخ که بنیانگذار فرهیزش، دیگر میان ما نیست! بهلولیِ پرتلاش، بهلولیِ پر انگیزه، بهلولیِ انگیزه بخش، بهلولیِ دغدغه مند، بهلولی رُک گو، بهلولیِ پرسشگر و بهلولی ژرف اندیش به آسانیِ پرکشیدنِ یک پرستوی بهاری، پرید و مردمِ چشم تا همیشه از دیدنش محروم گشت. مهدی بهلولی دقایقی پس از طلوع پنجمین روز خرداد و پس از 12 روز مبارزه با بیماری کرونا چشم از جهان فروبست و شعر آغازین این متن بر مزارش حک شد!
مهدی بهلولی در هشتم دی 1350 در بروجرد و در خانواده ای متوسط با مادری با سواد، کدبانو و مهربان و پدری آرام، پرتلاش و پرمهر چشم به جهان گشود. آموزش خود را در دبستان "بزرگ مهر" آن دوران آغاز و در مدرسه راهنمایی "سید جعفرشهیدی" ادامه داد و وارد "دبیرستان شریعتی" همین شهر شد و در رشته ریاضی دیپلم گرفت...
سخن نخست
ما لعبتگانیم و فلک لعبت باز
از روی حقیقتی نه از روی مجاز
یک چند درین بساط بازی کردیم
رفتیم به صندوق عدم یک یک باز
خیام
با درود به همراهان عزیز فرهیزش
گاهی دیگر رسید و گاهنامه ای دیگر. با این تفاوت بزرگ و البته تلخ که بنیانگذار فرهیزش، دیگر میان ما نیست! بهلولیِ پرتلاش، بهلولیِ پر انگیزه، بهلولیِ انگیزه بخش، بهلولیِ دغدغه مند، بهلولی رُک گو، بهلولیِ پرسشگر و بهلولی ژرف اندیش به آسانیِ پرکشیدنِ یک پرستوی بهاری، پرید و مردمِ چشم تا همیشه از دیدنش محروم گشت. مهدی بهلولی دقایقی پس از طلوع پنجمین روز خرداد و پس از 12 روز مبارزه با بیماری کرونا چشم از جهان فروبست و شعر آغازین این متن بر مزارش حک شد!
مهدی بهلولی در هشتم دی 1350 در بروجرد و در خانواده ای متوسط با مادری با سواد، کدبانو و مهربان و پدری آرام، پرتلاش و پرمهر چشم به جهان گشود. آموزش خود را در دبستان "بزرگ مهر" آن دوران آغاز و در مدرسه راهنمایی "سید جعفرشهیدی" ادامه داد و وارد "دبیرستان شریعتی" همین شهر شد و در رشته ریاضی دیپلم گرفت...
فرهیزش ۶.pdf
1.7 MB
گاهنامه فرهیزش
شماره شش، مهر ۱۴۰۰
سخن نخست
با درود به همراهان گرامی فرهیزش
با یادی دوباره از آموزگار اندیشمند "#مهدی_بهلولی"، خرسند و سرفرازیم که توانستیم با یاری ارزشمند گروهی از همکاران فرهیخته، شماره‌ی 6 گاهنامه را به خوانندگان پیشکش کنیم. این شماره در زمانی منتشر می‌شود که همچنان سایه شوم کرونا بر سر کشور و ملت جا خوش کرده و همچنان قربانی می‌گیرد. حضور بدسگال کرونا همچنان مدرسه ها را بسته نگه‌داشته و دانش آموزان را از آموزگاران و آموزگاران را از دانش آموزان محروم کرده و مدرسه ها را از هر دو. با همه این سختی‌ها و ستم‌های برآمده از ناکارآمدی‌ها و فساد و نبود مدیریت دانش-مدار و البته جبران ناشدنی، همچنان به بهبود امیدواریم؛ بهبودی که ریشه‌اش دانایی و ثمرش آگاهی و شکوفایی است.
📌پرونده ویژه این شماره، روز جهانی آموزگار یعنی 5 اکتبر برابر 13 مهر است.
🆔 @farhizesh_mag
شماره شش، مهر ۱۴۰۰
سخن نخست
با درود به همراهان گرامی فرهیزش
با یادی دوباره از آموزگار اندیشمند "#مهدی_بهلولی"، خرسند و سرفرازیم که توانستیم با یاری ارزشمند گروهی از همکاران فرهیخته، شماره‌ی 6 گاهنامه را به خوانندگان پیشکش کنیم. این شماره در زمانی منتشر می‌شود که همچنان سایه شوم کرونا بر سر کشور و ملت جا خوش کرده و همچنان قربانی می‌گیرد. حضور بدسگال کرونا همچنان مدرسه ها را بسته نگه‌داشته و دانش آموزان را از آموزگاران و آموزگاران را از دانش آموزان محروم کرده و مدرسه ها را از هر دو. با همه این سختی‌ها و ستم‌های برآمده از ناکارآمدی‌ها و فساد و نبود مدیریت دانش-مدار و البته جبران ناشدنی، همچنان به بهبود امیدواریم؛ بهبودی که ریشه‌اش دانایی و ثمرش آگاهی و شکوفایی است.
📌پرونده ویژه این شماره، روز جهانی آموزگار یعنی 5 اکتبر برابر 13 مهر است.
🆔 @farhizesh_mag
سخن نخست
گاهنامه فرهیزش_آذرماه ۱۴۰۰_شماره ۷
ویژه نامه این شماره بیست و یکمین سالگرد تاسیس کانون صنفی معلمان ایران #تهران
با درود به یاران و همراهان گرانقدر
با گرامیداشت نام و یاد #مهدی_بهلولی، بنیان گذار "فرهیزش"، خرسندیم که شماره هفتم گاهنامه را با همراهی و همکاری گروهی از فرهنگیان به مخاطبان عزیز پیشکش می کنیم. گرچه خرسندی مان در برابر تلخی این روزها چندان اثرگذار نیست! روزهای پایانی تهیه شماره هفتم گاهنامه همزمان شد با فاجعه برخورد با کشاورزان اصفهانی در بستر زاینده رود، رودی که هزاران سال زاینده زندگی بود و امروز نیمه جان، شاهد سرکوب امید مردمِ شریف و نجیب نصف جهان بود؛ امیدی که با گلوله های ساچمه‌ای سوراخ- سوراخ شد و با باتوم های عصبیت شکست و با گاز اشک آور گریست و پس از روزها که سی و سه پل و پل خواجو با سیل آدم ها از تنهایی درآمده بودند باز بستر خشک زنده رود ماند و کناره های سبزِ غمگین اش و امیدهایی به تاراج رفته. اما نباید چندان نگران بود چرا که سی و سه پل و خواجو و مناره جنبان و عالی قاپو و چهل ستون و خیابان سپه و البته جای جای کشور عزیزمان از این جفاها بسیار دیده اند و اندک زمانی ناامید شده و باز همچو سیمرغ از دل خاکستر برخاسته و همچنان نماینده یکی از بزرگ ترین تمدن های انسانی جهان بوده اند. بی گمان سیمرغ ایران روزی از دل همین خاکسترها سر برمی آورد و زنده رود همچنان زاینده خواهد شد و پل خواجو و سی وسی پل باز بر چهره مردمان نصف جهان خواهند خندید و باز ایران می ماند و ایرانی و فرهنگ و هنر هزاران ساله اش. بی گمان امیدواریم برای دیدن آن روزها.
اما شماره هفتم همچون شماره های پیشین دارای بخش های گوناگون، از جمله پرونده ویژه است. پرونده این شماره درباره تلاش های صنفی معلمان در دو دهه گذشته، با محوریت کانون صنفی معلمان و به بهانه بیست و دومین سالگرد راه اندازی این نهاد صنفی-مدنی معلمان است. کانون صنفی به عنوان یکی از فراگیرترین نهادهای صنفی ایران، پس از تلاش ها و پیگیری هایِ شماری از فرهنگیان کشور، نخستین مجمع عمومی خود را در 17 اسفند 78 برگزار کرد. این مجمع همراه پروانه تاسیس کانون صنفی در تاریخ 14 آذر 79 مورد تایید وزارت کشور قرار گرفت و به طور رسمی کار خود را آغاز کرد. این نهاد معلمی در این بیست و یک سال، فراز و فرودهای فراوانی را گذرانده و مانند هر سازمان دیگری شکست ها و کامیابی های پر شماری را پشت سر گذاشته است. گردانندگان فرهیزش، نه تنها به دلیل نزدیکی برخی از اعضای هیات تحریریه به کانون، بلکه به خاطر نقش نهادهای مدنی در پیشبرد بخشی از خواسته های تاریخی-اجتماعی یک کشور به این امید پرونده ویژه خود را به بررسی، تحلیل و نقد این نهاد اختصاص داد که چنین بررسی هایی افزون بر تجربه اندوزی از گذشته، چراغ راه آینده نیز باشد. کانون صنفی معلمان بی گمان یکی از تاثیرگذارترین نهادهای صنفی در حوزه فعالیت خود در دو دهه گذشته بوده و البته همچنان است. چنین نهاد اثرگذاری نیازمند نقدهای بنیادین و ریشه ای ست تا بیش از گذشته پویا، اثرگذار و بالنده باشد. همچنین این تشکل در دو دهه گذشته بیشترین هزینه ها، از زندان های درازمدت اعضا گرفته تا تبعید و اخراج و ... را داده است و شوربختانه همچنان می دهد؛ که واپسین آن ها تایید ناباورانه ده سال حکم تازه برای اسماعیل عبدی و اخراج تاسف بار محمد حبیبی و دادگاه ها و حکم های پی در پی اعضای آن است. به هر روی امیدواریم که پرونده ویژه این شماره بتواند این تشکل و دیگر تشکل های معلمی کشور را یاری کند تا بیش از گذشته در راستای هدف های خرد و کلان پیشروند و به آن ها دست یابند.
سخن نخست را با درخواست همیشگی مان از فرهنگیان سراسر کشور پایان می دهیم. فرهیزش نشریه خودِ شماست و شاید تنها دلخوشی دست اندرکارانش، همکاری و همیاری ارزشمند معلمان نویسنده در سراسر کشور است. ما خود را موظف می دانیم که نوشته های همکاران عزیزمان در موضوعات آموزشی، فرهنگی، اجتماعی و ... منتشر کنیم و از انتشار آن ها بر خود ببالیم. پس همچنان چشم براه یاری ارزشمند شما هستیم.
🆔 https://t.me/farhizesh_mag
گاهنامه فرهیزش_آذرماه ۱۴۰۰_شماره ۷
ویژه نامه این شماره بیست و یکمین سالگرد تاسیس کانون صنفی معلمان ایران #تهران
با درود به یاران و همراهان گرانقدر
با گرامیداشت نام و یاد #مهدی_بهلولی، بنیان گذار "فرهیزش"، خرسندیم که شماره هفتم گاهنامه را با همراهی و همکاری گروهی از فرهنگیان به مخاطبان عزیز پیشکش می کنیم. گرچه خرسندی مان در برابر تلخی این روزها چندان اثرگذار نیست! روزهای پایانی تهیه شماره هفتم گاهنامه همزمان شد با فاجعه برخورد با کشاورزان اصفهانی در بستر زاینده رود، رودی که هزاران سال زاینده زندگی بود و امروز نیمه جان، شاهد سرکوب امید مردمِ شریف و نجیب نصف جهان بود؛ امیدی که با گلوله های ساچمه‌ای سوراخ- سوراخ شد و با باتوم های عصبیت شکست و با گاز اشک آور گریست و پس از روزها که سی و سه پل و پل خواجو با سیل آدم ها از تنهایی درآمده بودند باز بستر خشک زنده رود ماند و کناره های سبزِ غمگین اش و امیدهایی به تاراج رفته. اما نباید چندان نگران بود چرا که سی و سه پل و خواجو و مناره جنبان و عالی قاپو و چهل ستون و خیابان سپه و البته جای جای کشور عزیزمان از این جفاها بسیار دیده اند و اندک زمانی ناامید شده و باز همچو سیمرغ از دل خاکستر برخاسته و همچنان نماینده یکی از بزرگ ترین تمدن های انسانی جهان بوده اند. بی گمان سیمرغ ایران روزی از دل همین خاکسترها سر برمی آورد و زنده رود همچنان زاینده خواهد شد و پل خواجو و سی وسی پل باز بر چهره مردمان نصف جهان خواهند خندید و باز ایران می ماند و ایرانی و فرهنگ و هنر هزاران ساله اش. بی گمان امیدواریم برای دیدن آن روزها.
اما شماره هفتم همچون شماره های پیشین دارای بخش های گوناگون، از جمله پرونده ویژه است. پرونده این شماره درباره تلاش های صنفی معلمان در دو دهه گذشته، با محوریت کانون صنفی معلمان و به بهانه بیست و دومین سالگرد راه اندازی این نهاد صنفی-مدنی معلمان است. کانون صنفی به عنوان یکی از فراگیرترین نهادهای صنفی ایران، پس از تلاش ها و پیگیری هایِ شماری از فرهنگیان کشور، نخستین مجمع عمومی خود را در 17 اسفند 78 برگزار کرد. این مجمع همراه پروانه تاسیس کانون صنفی در تاریخ 14 آذر 79 مورد تایید وزارت کشور قرار گرفت و به طور رسمی کار خود را آغاز کرد. این نهاد معلمی در این بیست و یک سال، فراز و فرودهای فراوانی را گذرانده و مانند هر سازمان دیگری شکست ها و کامیابی های پر شماری را پشت سر گذاشته است. گردانندگان فرهیزش، نه تنها به دلیل نزدیکی برخی از اعضای هیات تحریریه به کانون، بلکه به خاطر نقش نهادهای مدنی در پیشبرد بخشی از خواسته های تاریخی-اجتماعی یک کشور به این امید پرونده ویژه خود را به بررسی، تحلیل و نقد این نهاد اختصاص داد که چنین بررسی هایی افزون بر تجربه اندوزی از گذشته، چراغ راه آینده نیز باشد. کانون صنفی معلمان بی گمان یکی از تاثیرگذارترین نهادهای صنفی در حوزه فعالیت خود در دو دهه گذشته بوده و البته همچنان است. چنین نهاد اثرگذاری نیازمند نقدهای بنیادین و ریشه ای ست تا بیش از گذشته پویا، اثرگذار و بالنده باشد. همچنین این تشکل در دو دهه گذشته بیشترین هزینه ها، از زندان های درازمدت اعضا گرفته تا تبعید و اخراج و ... را داده است و شوربختانه همچنان می دهد؛ که واپسین آن ها تایید ناباورانه ده سال حکم تازه برای اسماعیل عبدی و اخراج تاسف بار محمد حبیبی و دادگاه ها و حکم های پی در پی اعضای آن است. به هر روی امیدواریم که پرونده ویژه این شماره بتواند این تشکل و دیگر تشکل های معلمی کشور را یاری کند تا بیش از گذشته در راستای هدف های خرد و کلان پیشروند و به آن ها دست یابند.
سخن نخست را با درخواست همیشگی مان از فرهنگیان سراسر کشور پایان می دهیم. فرهیزش نشریه خودِ شماست و شاید تنها دلخوشی دست اندرکارانش، همکاری و همیاری ارزشمند معلمان نویسنده در سراسر کشور است. ما خود را موظف می دانیم که نوشته های همکاران عزیزمان در موضوعات آموزشی، فرهنگی، اجتماعی و ... منتشر کنیم و از انتشار آن ها بر خود ببالیم. پس همچنان چشم براه یاری ارزشمند شما هستیم.
🆔 https://t.me/farhizesh_mag
شعر
برای زنده یاد #مهدی_بهلولی
دلخسته از عبور ، میان شب سیاه
از سینه ای که می تراود از آن نغمه های آه
مرد میان کوچه ی بن بست زندگی
در ازدحام ساکت آشوب هر نگاه
دلواپس از هجوم غم ماندگار خویش
تنها و بیقرار، ولی سرد و سر به راه
هی می زند به سینه ی شب دست رد خویش
شاید کمی بیاورد از صبح ، سرپناه
آن گوشه ، حیف ، پر از جغد سرکش است
با پنجه ای که می برد از دل ، امید راه
مردی که روی ظلمت شب ها شناور است
در هول و اضطراب ، چو زن های پا به ماه
می ریزد انتظار، زفریاد سرد او
سقط است و باز هم دوباره شبی سیاه
عبدالجلیل کریمپور
گاهنامه فرهنگی- آموزشی "فرهیزش"، شماره ۷، آذر 1400
https://s6.uupload.ir/files/photo_2022-03-05_10-23-00_psea.jpg
#گاهنامه_ی_فرهنگی_آموزشی_فرهیزش
https://t.me/farhizesh_mag
برای زنده یاد #مهدی_بهلولی
دلخسته از عبور ، میان شب سیاه
از سینه ای که می تراود از آن نغمه های آه
مرد میان کوچه ی بن بست زندگی
در ازدحام ساکت آشوب هر نگاه
دلواپس از هجوم غم ماندگار خویش
تنها و بیقرار، ولی سرد و سر به راه
هی می زند به سینه ی شب دست رد خویش
شاید کمی بیاورد از صبح ، سرپناه
آن گوشه ، حیف ، پر از جغد سرکش است
با پنجه ای که می برد از دل ، امید راه
مردی که روی ظلمت شب ها شناور است
در هول و اضطراب ، چو زن های پا به ماه
می ریزد انتظار، زفریاد سرد او
سقط است و باز هم دوباره شبی سیاه
عبدالجلیل کریمپور
گاهنامه فرهنگی- آموزشی "فرهیزش"، شماره ۷، آذر 1400
https://s6.uupload.ir/files/photo_2022-03-05_10-23-00_psea.jpg
#گاهنامه_ی_فرهنگی_آموزشی_فرهیزش
https://t.me/farhizesh_mag
Forwarded from اندیشکده آموزش
به یا آموزگار آزاد اندیش "#مهدی_بهلولی"
🌑سال گذشته در چنین روزی زنده یاد مهدی بهلولی پس از 12 روز دست و پنجه نرم کردن با کرونا و درست زمانی که ورود واکسن به ایران ممنوع بود با همه دغدغه ها و دلنگرانی ها و تلاش های نا تمام صنفی، رسانه ای و اندیشگی اش چهره در نقاب خاک کشید.
به فراخور فرا رسیدن نخستین سالگرد پرواز این آموزگار اندیشه و تلاش یادداشت‌هایی را که سال گذشته دوستان و همراه هانش به مناسبت این آسیب جبران ناپذیر در روزنامه ها منتشر کردند را باز نشر می کنیم به این امید که اندیشه های بلند و تلاش های ارزشمندش همچنان راهگشای امروز و فردای آموزش و پرورش نوباوگان این سرزمین باشد.
🌑امروز شنبه 8 خرداد به فراخور درگذشت "مهدی بهلولی" کنشگر صنفی- رسانه ای، عضو کانون صنفی معلمان، روزنامه نگار، نویسنده و مترجم در حوزه آموزش و پرورش، روزنامه های شرق و اعتماد صفحه هایی را برای ارج گذاری به بیست سال تلاش های او در این حوزه اختصاص داده اند. افزون بر این چند روزنامه دیگر نیز یادداشت های کوتاهی در این زمینه منتشر کرده اند. مهدی بهلولی دبیر ریاضی منطقه 12 تهران، دارای 29 سال سابقه بود که روز چهار شنبه پس از دو هفته مبارزه با بیماری کرونا جان داد و آموزش و پرورش کشور را از یکی از پرتلاش ترین و اثرگذارترین افراد در گستره آموزش محروم کرد.
علاقه مندان می توانند گزارش و یادداشت ها در این زمینه را در پیوندهای زیر ببینند.
https://yun.ir/ivlt54
🌑خداحافظ آقا معلم/ یادنامه ای برای مهدی بهلولی، آموزگار/ صفحه اجتماعی روزنامه شرق
خداحافظ آقا معلم/ شهرزاد همتی
محمدرضا نیک نژاد/ بهلولی آموزگاری که باید شناخت
عزت اله مهدوی/ بهلولی آنچنان که من شناختم
نرگس ملک زاده/ نیک نامی تو همان زندگی است
فرشته مرادی/ چراغی که خاموش شد
نرگس جودکی/ تسلیت به آینده
كریم بخش كردی‌تمندانی/ در سوگ یک معلم
https://b2n.ir/q00465
🌑خداحافظ اي اميد سپيد/ صفحه جامعه روزنامه اعتماد
گزارش و گفت و گو از زهرا چوپانکاره / کامران فریدونی، مهرگان غیبی، محمدرضا اسفندیار
https://b2n.ir/a97597
نرگس ملك‌زاده / مسافر قطعه 203
https://b2n.ir/f52244
زهرا علي‌اكبري/ به یاد اندیشمندی شریف و صاحب قلم
https://b2n.ir/r62455
حسين نوراني‌نژاد/ مهدی بهلولی و شجاعتی دیگرگون
https://b2n.ir/s31830
محمود صفدري/ کاش بهلولی ها بیشتر باشند
https://b2n.ir/f35627
محمدرضا نيك‌نژاد/ بهلولی، یار از دست رفته و دیرینه ام
https://b2n.ir/p40807
🌑مظاهر گودرزی/ معلمی پر از درد و دغدغه/ روزنامه همدلی
https://hamdelidaily.ir/?post=19287
🌑سال گذشته در چنین روزی زنده یاد مهدی بهلولی پس از 12 روز دست و پنجه نرم کردن با کرونا و درست زمانی که ورود واکسن به ایران ممنوع بود با همه دغدغه ها و دلنگرانی ها و تلاش های نا تمام صنفی، رسانه ای و اندیشگی اش چهره در نقاب خاک کشید.
به فراخور فرا رسیدن نخستین سالگرد پرواز این آموزگار اندیشه و تلاش یادداشت‌هایی را که سال گذشته دوستان و همراه هانش به مناسبت این آسیب جبران ناپذیر در روزنامه ها منتشر کردند را باز نشر می کنیم به این امید که اندیشه های بلند و تلاش های ارزشمندش همچنان راهگشای امروز و فردای آموزش و پرورش نوباوگان این سرزمین باشد.
🌑امروز شنبه 8 خرداد به فراخور درگذشت "مهدی بهلولی" کنشگر صنفی- رسانه ای، عضو کانون صنفی معلمان، روزنامه نگار، نویسنده و مترجم در حوزه آموزش و پرورش، روزنامه های شرق و اعتماد صفحه هایی را برای ارج گذاری به بیست سال تلاش های او در این حوزه اختصاص داده اند. افزون بر این چند روزنامه دیگر نیز یادداشت های کوتاهی در این زمینه منتشر کرده اند. مهدی بهلولی دبیر ریاضی منطقه 12 تهران، دارای 29 سال سابقه بود که روز چهار شنبه پس از دو هفته مبارزه با بیماری کرونا جان داد و آموزش و پرورش کشور را از یکی از پرتلاش ترین و اثرگذارترین افراد در گستره آموزش محروم کرد.
علاقه مندان می توانند گزارش و یادداشت ها در این زمینه را در پیوندهای زیر ببینند.
https://yun.ir/ivlt54
🌑خداحافظ آقا معلم/ یادنامه ای برای مهدی بهلولی، آموزگار/ صفحه اجتماعی روزنامه شرق
خداحافظ آقا معلم/ شهرزاد همتی
محمدرضا نیک نژاد/ بهلولی آموزگاری که باید شناخت
عزت اله مهدوی/ بهلولی آنچنان که من شناختم
نرگس ملک زاده/ نیک نامی تو همان زندگی است
فرشته مرادی/ چراغی که خاموش شد
نرگس جودکی/ تسلیت به آینده
كریم بخش كردی‌تمندانی/ در سوگ یک معلم
https://b2n.ir/q00465
🌑خداحافظ اي اميد سپيد/ صفحه جامعه روزنامه اعتماد
گزارش و گفت و گو از زهرا چوپانکاره / کامران فریدونی، مهرگان غیبی، محمدرضا اسفندیار
https://b2n.ir/a97597
نرگس ملك‌زاده / مسافر قطعه 203
https://b2n.ir/f52244
زهرا علي‌اكبري/ به یاد اندیشمندی شریف و صاحب قلم
https://b2n.ir/r62455
حسين نوراني‌نژاد/ مهدی بهلولی و شجاعتی دیگرگون
https://b2n.ir/s31830
محمود صفدري/ کاش بهلولی ها بیشتر باشند
https://b2n.ir/f35627
محمدرضا نيك‌نژاد/ بهلولی، یار از دست رفته و دیرینه ام
https://b2n.ir/p40807
🌑مظاهر گودرزی/ معلمی پر از درد و دغدغه/ روزنامه همدلی
https://hamdelidaily.ir/?post=19287
Forwarded from کانال کانون صنفی معلمان ایران(تهران)
💠 #یاد
🔳 مراسم #سالروز_درگذشت #مهدی_بهلولی
معلم،نویسنده،مترجم
🍂 مراسم اولین سالگرد از دست دادن دادن #مهدلی_بهلولی، معلمِ پژوهشگر ، نویسنده و کنشگر صنفی، که سال گذشته بخاطر کوتاهی مسؤلان در واردات سریع و به موقع واکسن کرونا درگذشت ؛ برگزار شد.
خانواده و دوستان و فعالان صنفی و اعضای هیئت مدیره کانون تهران با حضور بر سر مزار ایشان یادش را گرامی داشتند.
🍃 یاد و خاطرش گرامی باد
#یاد
#کرونا
#سوگ
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
🔳 مراسم #سالروز_درگذشت #مهدی_بهلولی
معلم،نویسنده،مترجم
🍂 مراسم اولین سالگرد از دست دادن دادن #مهدلی_بهلولی، معلمِ پژوهشگر ، نویسنده و کنشگر صنفی، که سال گذشته بخاطر کوتاهی مسؤلان در واردات سریع و به موقع واکسن کرونا درگذشت ؛ برگزار شد.
خانواده و دوستان و فعالان صنفی و اعضای هیئت مدیره کانون تهران با حضور بر سر مزار ایشان یادش را گرامی داشتند.
🍃 یاد و خاطرش گرامی باد
#یاد
#کرونا
#سوگ
🔹🔹🔹
🖋کانال کانون صنفی معلمان ایران ( تهران)
🆔 @KSMtehran
Farhizesh9.pdf
2.6 MB
سخن نخست
درود به همراهان گرامی فرهیزش
🔸خرسندیم گاهنامه‌ای که با نام آموزگار اندیشمند زنده یاد #مهدی_بهلولی گره خورده است با همراهی‌های همدلانه و ارزشمند شما به شماره نه خود رسید. بی‌گمان این کار بزرگ بدون شما برای ما امکان‌پذیر نمی‌شد از این رو سپاس‌گزار همه عزیزان همراه هستیم.
اما تلاش کردیم که این شماره در چهاردهم تیر یعنی روز قلم و با پرونده ویژه این روز در ایران منتشر شود.
🔗 https://t.me/farhizesh_mag
متن کامل سخن نخست را اینجا بخوانید .
درود به همراهان گرامی فرهیزش
🔸خرسندیم گاهنامه‌ای که با نام آموزگار اندیشمند زنده یاد #مهدی_بهلولی گره خورده است با همراهی‌های همدلانه و ارزشمند شما به شماره نه خود رسید. بی‌گمان این کار بزرگ بدون شما برای ما امکان‌پذیر نمی‌شد از این رو سپاس‌گزار همه عزیزان همراه هستیم.
اما تلاش کردیم که این شماره در چهاردهم تیر یعنی روز قلم و با پرونده ویژه این روز در ایران منتشر شود.
🔗 https://t.me/farhizesh_mag
متن کامل سخن نخست را اینجا بخوانید .
14 (1).pdf
2.5 MB
🔹گاهنامه #فرهیزش شماره چهاردهم
بهار ۱۴۰۳
ویژه نامه ی سومین سالگرد #مهدی_بهلولی
سخن نخست
با درود به همراهان گرامی فرهیزش
▪️پیش از هر چیز وظیفه خود می‌دانیم که سپاس ویژه خود را به نویسندگان، همراهان و مخاطبانِ گاهنامه پیشکش کنیم؛ چراکه بدون حضور ارزشمند این عزیزان نمی‌توانستیم راهی را که زنده یاد "مهدی بهلولی" آغاز کرده بود تا این جا بپیمائیم. از این رو همچون گذشته دست یاری دهنده‌ی این عزیزان را می‌فشاریم و همچنان فروتنانه خواستار پشتیبانی مهربانانه آنان هستیم.
▪️مهدی بهلولی، آموزگار، نویسنده، مترجم، پژوهشگر و بنیانگذارِ گاهنامه‌ی فرهیزش پس از چندین روز درگیری و دست‌و‌پنجه نرم کردن با بیماری کرونا، بامداد روز پنجم خرداد 1400 توان از دست داد و چهره در نقاب خاک کشید و خانواده، دوستان، آموزش‌و‌پرورش و مخاطبان خود را تنها گذاشت.
متن کامل سخن نخست را اینجا بخوانید.
🆔@farhizesh_mag
بهار ۱۴۰۳
ویژه نامه ی سومین سالگرد #مهدی_بهلولی
سخن نخست
با درود به همراهان گرامی فرهیزش
▪️پیش از هر چیز وظیفه خود می‌دانیم که سپاس ویژه خود را به نویسندگان، همراهان و مخاطبانِ گاهنامه پیشکش کنیم؛ چراکه بدون حضور ارزشمند این عزیزان نمی‌توانستیم راهی را که زنده یاد "مهدی بهلولی" آغاز کرده بود تا این جا بپیمائیم. از این رو همچون گذشته دست یاری دهنده‌ی این عزیزان را می‌فشاریم و همچنان فروتنانه خواستار پشتیبانی مهربانانه آنان هستیم.
▪️مهدی بهلولی، آموزگار، نویسنده، مترجم، پژوهشگر و بنیانگذارِ گاهنامه‌ی فرهیزش پس از چندین روز درگیری و دست‌و‌پنجه نرم کردن با بیماری کرونا، بامداد روز پنجم خرداد 1400 توان از دست داد و چهره در نقاب خاک کشید و خانواده، دوستان، آموزش‌و‌پرورش و مخاطبان خود را تنها گذاشت.
متن کامل سخن نخست را اینجا بخوانید.
🆔@farhizesh_mag