خشونت در زمین بازی
رییس کیست یا اصلا چرا به پارک می آییم؟
صحنه ی اول ：
پسرک می خواست برود کلاس اول. اما به نسبت سنش جثه ی درشتی داشت. دعوا می کرد با دو تا پسر بزرگتر. خیلی بزرگتر از خودش. آنهم سر این که در سرسره پای یکی به کمرش خورده بود. می گفت تا ابد فحشهایت یادم نمی رود! دیگری جواب می داد：به خیالت وقتی به مادرم فحش می دهی،ساکت می مانم ....
صحنه ی دوم： دختر ها ده یازده ساله بودند.وسطی گریه می کرد و دو نفر دیگر سعی داشتند، آرام اش کنند.
دختری بزرگتر، در حد یکی دو سال، دست او را پیچانده بود. معلوم بود درد دارد. اما بیشتر از درد، تنش و خشونت آزارش می- داد.
دخترها گفتند که چند بار تهدید شده اند به کتک خوردن.آنهم در زمین بازی یکی از محله های خوب تهران.
صحنه ی سوم：
پسر تازه کلاس اول را تمام کرده. بسیار مهربان و ماخوذ به حیا و مسیولیت پذیر است. ویژگی ای که کمتر در بچه ها می توان یافت.
اما او هم با وجود روحیه ی آرام، از خشونت در امان نیست.
همین هفته، در زمین بازی،بچه ای با سر به دماغش کوبیده.
نکته ی اسفبار این است که مادر کودک خطاکار، فرزند خود را محق دانسته.
بچه های ما، در چنین فضایی دارند بزرگ می شوند. خشونت، به شکل عجیبی درحال رشد است.والدین به جای ترویج فرهنگ مدارا و دوستی، احتمالا به خاطر احساسی که از دیدن نابرابریهای اجتماعی و فشارهای اقتصادی دارند، توصیه می کنند： یکی خوردی،دو تا بزن!
و این چرخه، همینطور ادامه پیدا می کند. در حالی که دنیای امروز، به طرف آموزش صلح در تمام ابعادش پیش می رود. بعد از تجربه های تلخ جنگهای جهانی، بسیاری از صاحبنظران پروژه ی "صلح" برای کودکان را در پیش گرفته و طی دهه ها گسترش داده اند. اما در زندگی ما، زور همچنان غالب است. رانندگی مان را ببینید. نیازی به توضیح ندارد که ما دنبال بازی برد-برد نیستیم. به خیال خودمان، می خواهیم برنده شویم.اما به چه قیمتی و از چه راهی؟
بچه های امروز ارتباط بسیار کمتری با همسالان خود دارند. به نظر من به همین دلیل، مهارتهای ارتباطی شان رشد نمی کند. و ناآگاهی من و شمای والد، این روند را پیچیده تر و سخت تر می کند.
گفتگو، ادب و مدارا کجای زندگی ما و بچه های ما قرار گرفته؟ آنها چگونه می توانند برخوردها را مدیریت کنند؟ آیا من بزرگتر، اجازه دارم دیدگاه خشونت محورم را به آنها انتقال دهم ؟ شاید هم تا امروز نمی دانستم، آنچه به نظرم، دفاع از خود است، جز، ترویج خشونت نامی ندارد.
کتاب "پاستیل های ضد قلدری" یکی از بهترین کتابهاییست که برای مواجهه با چنین شرایطی، نوشته شده. این کتاب انتشارات نردبان را به زودی معرفی خواهم کرد.
به یاد داشته باشیم در هیچ مرحله ای، با خشونت نمی توان به آرامش رسید.
ریحانه قاسم رشیدی
#کودک_تابستان
#خشونت
@farhangkoodak
رییس کیست یا اصلا چرا به پارک می آییم؟
صحنه ی اول ：
پسرک می خواست برود کلاس اول. اما به نسبت سنش جثه ی درشتی داشت. دعوا می کرد با دو تا پسر بزرگتر. خیلی بزرگتر از خودش. آنهم سر این که در سرسره پای یکی به کمرش خورده بود. می گفت تا ابد فحشهایت یادم نمی رود! دیگری جواب می داد：به خیالت وقتی به مادرم فحش می دهی،ساکت می مانم ....
صحنه ی دوم： دختر ها ده یازده ساله بودند.وسطی گریه می کرد و دو نفر دیگر سعی داشتند، آرام اش کنند.
دختری بزرگتر، در حد یکی دو سال، دست او را پیچانده بود. معلوم بود درد دارد. اما بیشتر از درد، تنش و خشونت آزارش می- داد.
دخترها گفتند که چند بار تهدید شده اند به کتک خوردن.آنهم در زمین بازی یکی از محله های خوب تهران.
صحنه ی سوم：
پسر تازه کلاس اول را تمام کرده. بسیار مهربان و ماخوذ به حیا و مسیولیت پذیر است. ویژگی ای که کمتر در بچه ها می توان یافت.
اما او هم با وجود روحیه ی آرام، از خشونت در امان نیست.
همین هفته، در زمین بازی،بچه ای با سر به دماغش کوبیده.
نکته ی اسفبار این است که مادر کودک خطاکار، فرزند خود را محق دانسته.
بچه های ما، در چنین فضایی دارند بزرگ می شوند. خشونت، به شکل عجیبی درحال رشد است.والدین به جای ترویج فرهنگ مدارا و دوستی، احتمالا به خاطر احساسی که از دیدن نابرابریهای اجتماعی و فشارهای اقتصادی دارند، توصیه می کنند： یکی خوردی،دو تا بزن!
و این چرخه، همینطور ادامه پیدا می کند. در حالی که دنیای امروز، به طرف آموزش صلح در تمام ابعادش پیش می رود. بعد از تجربه های تلخ جنگهای جهانی، بسیاری از صاحبنظران پروژه ی "صلح" برای کودکان را در پیش گرفته و طی دهه ها گسترش داده اند. اما در زندگی ما، زور همچنان غالب است. رانندگی مان را ببینید. نیازی به توضیح ندارد که ما دنبال بازی برد-برد نیستیم. به خیال خودمان، می خواهیم برنده شویم.اما به چه قیمتی و از چه راهی؟
بچه های امروز ارتباط بسیار کمتری با همسالان خود دارند. به نظر من به همین دلیل، مهارتهای ارتباطی شان رشد نمی کند. و ناآگاهی من و شمای والد، این روند را پیچیده تر و سخت تر می کند.
گفتگو، ادب و مدارا کجای زندگی ما و بچه های ما قرار گرفته؟ آنها چگونه می توانند برخوردها را مدیریت کنند؟ آیا من بزرگتر، اجازه دارم دیدگاه خشونت محورم را به آنها انتقال دهم ؟ شاید هم تا امروز نمی دانستم، آنچه به نظرم، دفاع از خود است، جز، ترویج خشونت نامی ندارد.
کتاب "پاستیل های ضد قلدری" یکی از بهترین کتابهاییست که برای مواجهه با چنین شرایطی، نوشته شده. این کتاب انتشارات نردبان را به زودی معرفی خواهم کرد.
به یاد داشته باشیم در هیچ مرحله ای، با خشونت نمی توان به آرامش رسید.
ریحانه قاسم رشیدی
#کودک_تابستان
#خشونت
@farhangkoodak