🌱چشم‌ها را باید شست؛ دستکم وقتی با کودکان زندگی و کار می‌کنیم
🔴هیچ فکر کرده‌اید که صفت‌ها تا چه اندازه می‌توانند گول‌زننده و بدتر از آن آسیب‌رسان باشند؟
خوب، موفق، خنگ، بی‌ادب و ده‌ها واژه‌ی دیگر، کلماتی هستند که ما برای توصیف بچه‌ها به‌کار می‌بریم. شاید متوجه نشویم اما آنها از دوران نوزادی بار سنگین برچسب‌های ما را تحمل می‌کنند.
نوزادی که می‌خوابد و آرام است و دردسری درست نمی‌کند، می‌شود بچه‌ی خوب و مامانی و دیگری که مثلاً به علت کولیک، درد دارد و گریه می‌کند، می‌شود بد و مخل آسایش.
🔴فکر نمی‌کنیم که این کلمات و رفتارهای ناشی از اعتقاد به چنین مرزبندی‌های قطعی و غیرمنعطفی چه اثری می‌گذارد. به عدم قطعیت برداشت خود و از آن مهم‌تر اشتباه بودن نتیجه‌گیری‌مان شک نمی‌کنیم.
🔴انسان در نظر ما، موجودیست سیاه یا سفید و کودک ناتوان در شرح و دفاع از خود، به‌راحتی در خانه و مهد و مدرسه برچسب می‌خورد.
🔴گاهی بچه‌ها چیزهایی از تجربیاتشان می‌گویند که از ناراحتی نمی‌دانم چه جوابی بدهم. ما مهربان و همدل بودن را نادانی تعبیر می‌کنیم و پرسشگری را بی‌ادبی. چون، هنوز در نظر بسیاری از بزرگسالان، کودک خوب کسی‌است که حرف گوش‌کند، ساکت باشد و نظر یا انتقادی نداشته باشد و در یک کلام آنطور که من انتظار دارم، زندگی‌کند.
🔴 ما تحصیل‌کرده‌ایم، کتاب خوانده و در جلسات روانشناسی شرکت کرده‌ایم، چه‌بسا در مقام نظر، بتوانیم ساعت‌ها درمورد تفاوت افراد و لزوم پذیرش آنها سخنرانی کنیم اما وقت عمل، دوست داریم فرزندان یا شاگردان‌مان همه مثل همدیگر باشند و هر تلاشی برای ابراز وجود را سرکوب می‌کنیم.
🔴 ما ابوالهول‌های سرزمین کودکانیم؛ اگر هم‌قد تخت ما نباشند با کشیدن یا قطع کردن، آنها را به قالب مورد نظر تبدیل می‌کنیم.😔😔
ولی کودکان مسافران قصه‌ها نیستند که سرنوشت‌شان برای دروازه‌دار سرزمین، اهمیت و تاثیر نداشته باشد. آنها ادامه‌ی زندگی و بخش مهم و ارزشمندش هستند. اگر می‌خواهیم با زخم‌های نسل‌های قبل بزرگ نشوند، راهی جز خروج از پوسته‌ی ابوالهولی خود و احترام به انسان نداریم.
#ریحانه_قاسم‌رشیدی
#تفاوت
#احترام
#صلح_و_عشق
@farhangkoodak
🔴هیچ فکر کرده‌اید که صفت‌ها تا چه اندازه می‌توانند گول‌زننده و بدتر از آن آسیب‌رسان باشند؟
خوب، موفق، خنگ، بی‌ادب و ده‌ها واژه‌ی دیگر، کلماتی هستند که ما برای توصیف بچه‌ها به‌کار می‌بریم. شاید متوجه نشویم اما آنها از دوران نوزادی بار سنگین برچسب‌های ما را تحمل می‌کنند.
نوزادی که می‌خوابد و آرام است و دردسری درست نمی‌کند، می‌شود بچه‌ی خوب و مامانی و دیگری که مثلاً به علت کولیک، درد دارد و گریه می‌کند، می‌شود بد و مخل آسایش.
🔴فکر نمی‌کنیم که این کلمات و رفتارهای ناشی از اعتقاد به چنین مرزبندی‌های قطعی و غیرمنعطفی چه اثری می‌گذارد. به عدم قطعیت برداشت خود و از آن مهم‌تر اشتباه بودن نتیجه‌گیری‌مان شک نمی‌کنیم.
🔴انسان در نظر ما، موجودیست سیاه یا سفید و کودک ناتوان در شرح و دفاع از خود، به‌راحتی در خانه و مهد و مدرسه برچسب می‌خورد.
🔴گاهی بچه‌ها چیزهایی از تجربیاتشان می‌گویند که از ناراحتی نمی‌دانم چه جوابی بدهم. ما مهربان و همدل بودن را نادانی تعبیر می‌کنیم و پرسشگری را بی‌ادبی. چون، هنوز در نظر بسیاری از بزرگسالان، کودک خوب کسی‌است که حرف گوش‌کند، ساکت باشد و نظر یا انتقادی نداشته باشد و در یک کلام آنطور که من انتظار دارم، زندگی‌کند.
🔴 ما تحصیل‌کرده‌ایم، کتاب خوانده و در جلسات روانشناسی شرکت کرده‌ایم، چه‌بسا در مقام نظر، بتوانیم ساعت‌ها درمورد تفاوت افراد و لزوم پذیرش آنها سخنرانی کنیم اما وقت عمل، دوست داریم فرزندان یا شاگردان‌مان همه مثل همدیگر باشند و هر تلاشی برای ابراز وجود را سرکوب می‌کنیم.
🔴 ما ابوالهول‌های سرزمین کودکانیم؛ اگر هم‌قد تخت ما نباشند با کشیدن یا قطع کردن، آنها را به قالب مورد نظر تبدیل می‌کنیم.😔😔
ولی کودکان مسافران قصه‌ها نیستند که سرنوشت‌شان برای دروازه‌دار سرزمین، اهمیت و تاثیر نداشته باشد. آنها ادامه‌ی زندگی و بخش مهم و ارزشمندش هستند. اگر می‌خواهیم با زخم‌های نسل‌های قبل بزرگ نشوند، راهی جز خروج از پوسته‌ی ابوالهولی خود و احترام به انسان نداریم.
#ریحانه_قاسم‌رشیدی
#تفاوت
#احترام
#صلح_و_عشق
@farhangkoodak